''ΠΑΤΕΡΙΚΟΝ ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑ''

 Του Αββά ΜΩΫΣΕΩΣ του Αιθίοπος

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ
ΤΗΣ ΕΣΧΑΤΗΣ ΓΕΝΕΑΣ

  Ο ΑΒΒΑΣ ΜΩΫΣΗΣ ο Αιθίοψ προεφήτευσεν ειπών ότι εις τας υστερινάς ημέρας του εβδόμου και ημίσεος αιώνος, η Μοναδική πολιτεία θέλει αμεληθή τελείως και μέλλει να καταφρονηθή τόσον η ψυχική σωτηρία από τους Μοναχούς, ώστε οι αδελφοί να περιέρχωνται ανάμεσον των θορύβων και ταραχών εσκοτισμένοι, ανωφελείς και ράθυμοι, την δε αρετήν παντελώς μή επιμελούμενοι, αλλ' υποδεδουλωμένοι εις τα πάθη της αμαρτίας.
 Διότι εκείθεν όπου εκαύθη ο Σατανάς παρά των αρχαίων αγωνιστών, εκείθεν έχει και αυτός να νικήση τους αμελείς καταφρονητάς Μοναχούς. Όπου δε επλεόνασεν η δικαιοσύνη, εκεί θέλει υπερπερισσεύσει η αμαρτία και ανομία, διότι θέλει ψυχρανθή η αγάπη των πολλών και θέλει συναναστρέφωνται Μοναχοί αναμέσον των πόλεων χωρίς φόβον, περιερχόμενοι τας κώμας με γαστριμαργίας και οινοποσίας, και αναμέσον της ματαιότητος του κόσμου, συναναστρεφόμενοι εν ασελγείαις, και εν ακαθαρσίαις σαρκός συμφυρόμενοι.
 Εν ταις ημέραις εκείναις θέλει είσθαι μίσος, φθόνος, φιλονικείαι και μάχαι εις τα Κοινόβια μέχρι φόνων. Ωσαύτως και εν ταις Λαύραις ιδιορρυθμίαι εκ της κακίας του ενός προς τον έτερον πλησίον αυτού, και προχειρίζεσθαι Ηγούμενοι και ποιμένες αυτών άνδρες αδόκιμοι αρετής, άπιστοι, απρόκοποι και αγροίκοι, μή διακρίνοντες την δεξιάν οδόν εκ της αριστεράς, αμελείς και ασυντελείς φιλομέριμνοι, και τας διακονίας αναιδώς προχειριζόμενοι, τα πρωτεία με δώρα αρπάζοντες και επιβαίνοντες εις την Ηγουμενίαν, μή γνωρίζοντες κατηχείν και νουθετείν το ποίμνιον της αδελφότητος. Και μή γνωρίζοντες ότι αυτοί πρέπει να είναι τύπος και παράδειγμα δι' ωφέλειαν του ποιμνίου. Εκ της τοιαύτης της δε αμελείας και καταφρονήσεως των ποιμένων απολούνται τα πρόβατα. Μέλλουσι δε κολάζεσθαι ού μόνον οι αμελείς και ράθυμοι, αλλά και οι δόκιμοι και οι εγκρατείς και ενάρετοι αδελφοί.
 Μετά ταύτα είδε ο δούλος του Θεού Μωϋσής, ότι νέα λαίλαψ ομίχλη σκοτεινή πειρασμών φοβερωτάτων, έπεσεν εις τους Μοναχούς από το μέρος της Άρκτου, και ότι εδιώκοντο οι Μοναχοί και το Μοναχικόν σχήμα, από όλεθρον αιρέσεων, ηναγκάζοντο οι πολλοί ρίπτοντες το σχήμα να υπανδρεύωνται.
 Τότε οι ολίγοι αγωνισταί οι ευδοκιμήσαντες ως αργύριον και χρυσίον εν χωνευτηρίω, εν θλίψει πολλή και διωγμοίς και στενοχωρία θέλουσιν ευδοκιμήσει. Όσοι δε φανώσι δόκιμοι και νικηταί τοσούτων δεινών και πειρασμών μεγαλυνθήσονται και δοξασθήσονται και τιμηθήσονται παρά Θεού περισσότερον από αυτούς τους βαστάσαντας το βάρος και τον καύσωνα της ημέρας και τον παγετόν της νυκτός. Μετά ταύτα είδεν ο δούλος του Θεού Μωϋσής, ότι παρήλθεν ο χειμών εκείνος των θλίψεων και πειρασμών και η στενοχωρία των δεινών αιρέσεων, και εγένετο γαλήνη και άνεσις.
 Πάλιν όμως μετά παρέλευσιν χρόνων τινών αμεληθήσεται το Αγγελικόν Τάγμα των Μοναχών και περισσότεροι των πρώτων πειρασμοί επαναστατήσονται με Μοναχάς, και ότι ομού με την κακήν επιθυμίαν συνεμίχθη και η τυραννία, ώστε και οι μή θέλοντες διεφθείροντο. Οι δε ιερείς με πορνείας καταμολυνόμενοι, και αι πρεσβύτεραι αυτών μοιχευόμεναι, ομοίως και αυτοί ετέραις μοιχεύοντες. Τότε δε γενήσεται οργή θεήλατος, και καταναλωθήσεται πάσα η πονηρά γενεά εκείνη, και απελεύσεται εις το πύρ το αιώνιον.
 Μακάριοι λοιπόν τότε όσοι ουχ υποκύψουσιν εις την ανομωτάτην πράξιν, της ασελγείας, ήτις είναι βιαιοτέρα και βαρυτέρα του φόνου, Αλλ' αντιστήσονται και ελέγξουσιν την ανομίαν, ως ο Πρόδρομος Ιωάννης, και θριαμβεύσουσιν ελέγχοντες την αιμομειξίαν. Και αποκτανθώσι υπό των μιαρών και ακαθάρτων ασελγών ανθρώπων του τότε καιρού. Αναπαυθήσονται ούτοι εις τους κόλπους του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ των ενδοξοτάτων Πατριαρχών και κατασκηνώσουσιν εν τη Βασιλεία των ουρανών, μετά πάντων των Αγίων ωραϊζόμενοι και συνευφραινόμενοι. Ων και ημείς της μερίδος ταύτης επιτύχωμεν χάριτι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Αμήν.

Την τωρινήν κατάστασιν, βλέποντες ας θρηνούμεν.
Ίνα συν Θεώ, πάντες μετανοούμεν.
Αγωνιζόμενοι καλώς, πάντοτε βιασθώμεν.
Μή πλανηθώμεν τάλανες, κ' έπειτα κολασθώμεν.
Και τότ' ουαί και αλλοίμονον! Εις Μοναχούς αθλίους.
Τους αρνηθέντας κόσμον μεν, μετά δε τρισαθλίους.
Ουαί δι' ων παράδειγμα, ίνα καταστροφώσι.
Χριστέ μου, Παναγία μου, προφθάσατε σωθώμεν.
Εκ των τριών δεινών εχθρών, να μή τραυματισθώμεν.