ΟΣΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΞΙΕΣ ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΕΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΕΣ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ''ΠΑΤΕΡΙΚΟΝ ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑ''.

 

''ΠΑΤΕΡΙΚΟΝ ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑ''

Σελ.432,433:

Ότι ο αρχιερεύς δεν πρέπει να εκτείνη τας χείρας
εις δωροληψίας, πλεονεξίας, κτυπήματα, και χειροτονίας
των αναξίων.

  Πρόσεχε να μή εκτείνης τας χείρας σου εις ανομίας, κατά τον Δαβίδ: <<Ου μή εκτείνωσιν οι δίκαιοι εν ανομίαις χείρας αυτών.>> (Ψαλ. ρκδ'. 3). Δηλαδή εις δωροληψίας, εις πλεονεξίας, αδικίας, και αρπαγάς. Εις αισχροκερδείας, και εις κτυπήματα. Και εις τας χειροτονίας των αναξίων. Να μή εκτείνης τας χείρας εις δωροληψίας. Διότι είνε εμποδισμένον υπό της θείας Γραφής. Λέγει γαρ ο Θεός. <<Ου δικαιώσεις τον ασεβή ένεκα δώρων, και δώρα ού λήψη. Τα γαρ δώρα εκτυφλοί οφθαλμούς βλεπόντων, και λυμαίνεται ρήματα δίκαια.>> (Εξ. κγ'. 8). Όθεν και ο μέγας Βασίλειος είρηκεν: <<Ο την αληθή δικαιοσύνην μή έχω προεναποκειμένην αυτού τη ψυχή, αλλ' ή χρήμασι διεφθαρμένος, ή φιλία χαριζόμενος ή έχθραν αμυνόμενος, ή δυναστείαν δυσωπούμενος, το κρίμα κατευθύνειν ου δύναται.>> (Εις την αρχήν των Παροιμ.)
  Μή έκτεινε τας χείρας σου εις πλεονεξίας, αδικίας, και αρπαγάς. Διότι λέγει ο Απόστολος: <<Ούκ οίδατε ότι άδικοι βασιλείαν Θεού ού κληρονομήσουσι; μή πλανάσθε, ούτε πόρνοι, ούτε ειδωλολάτραι, ούτε μοιχοί, ούτε μαλακοί, ούτε αρσενοκοίται, ούτε κλέπται, ούτε μέθυσοι, οι λοίδοροι, ούχ άρπαγες, βασιλείαν Θεού ού κληρονομήσουσι.>> (Α. Κορ. ς'. 9). Μή έκτεινε τας χείρας σου εις αισχροκερδείας, και κτυπήματα. Διότι ο επίσκοπος τοιούτος πρέπει να είνε, κατά την νομοθεσίαν του Αποστόλου λέγοντος: << Δει ουν τον επίσκοπον ανεπίληπτον είναι, μή πάροινον, μή πλήκτην, μή αισχροκερδή. Αλλ' επιεική, άκακον, αφιλάργυρον.>> (Α' Τιμ. γ'. 2). Και διότι, όστις αρχιερεύς, ή ιερεύς δια χειρός ραπίση τινά, ή και δια ράβδου κτυπήση, καθαιρείται, κατά τον αποστολικόν κζ'. κανόνα ούτω λέγοντα: << Επίσκοπον, ή πρεσβύτερον, ή διάκονον, τύπτοντα πιστούς αμαρτάνοντας, ή απίστους αδικήσαντας, και δια τοιούτων φοβείν εθέλοντα, κ α θ α ι ρ ε ί σ θ α ι προστάσσομεν. Ουδαμού γαρ ο Κύριος τούτο ημάς εδίδαξε. Τουναντίον δε, αυτός τυπτόμενος, ούκ αντέτυπτε. Λοιδορούμενος, ούκ αντελοιδόρει. Πάσχων ούκ ηπείλει.>> Τούτο το επιτίμιον διορίζει και ο θ'. κανών της πρωτοδευτέρας καλουμένης συνόδου. Μή έκτεινε τας χείρας σου ταχέως εις τας χειροτονίας των αναξίων. Διότι και περί τούτου παραγγέλλει προς τον Τιμόθεον ο ίδιος Απόστολος λέγων: <<Χείρας ταχέως μηδενί επιτίθει, μηδέ κοινώνει αμαρτίαις αλλοτρίαις>>. (Τιμ. ε'. 22.) Επειδή δια όσας αμαρτίας ήθελον κάμη, ή έκαμον, αυτοί οι αναξίως χειροτονηθέντες δια όλας έχουσι να δώσωσιν απολογίαν, και να παιδευθώσιν οι χειροτονήσαντες αυτούς αρχιερείς. Ούτω γαρ αποφασίζει ο θείος Χρυσόστομος: <<Μή γαρ μοι είπης ότι ο πρεσβύτερος ήμαρτε, μηδέ ότι ο διάκονος. Πάντων τούτων επί τας κεφαλάς των χειροτονησάντων αι αιτίαι φέρονται.>> (Λογ. γ'. εις τας πράξεις, σελ. 627, του δ'. τόμ. της εν Ετώνη εκδόσεως.) Όθεν και ο προφήτης Δαβίδ, ερωτήσας ποίος δύναται να κληρονομήση το όρος, και την βασιλείαν του Θεού; αποκρίνεται, ότι εκείνος, όστις φυλάττει καθαράς τας χείρας του από πάντων τούτων. <<Τίς αναβήσεται εις το όρος του Κυρίου; Ή τίς στήσεται εν τόπω αγίω αυτού; αθώος χερσίν, και καθαρός τη καρδία.>> (Ψαλμ.κγ'.3).

  Και διαβάζοντας όλα τα παραπάνω, στο μυαλό μας έρχονται δύο περιπτώσεις αναξίων ''επισκοπικών χειροτονιών'' υπό του τότε ''αρχιεπισκόπου Αθηνών'' κ. Νικολάου: Α. Του υποτακτικού αυτού, π. Παντελεήμονος Ντέσκα και, Β. Του ''Κιτίου'' π. Σεβαστιανού Σταύρου. Δια την πρώτη περίπτωση, αυτή δηλαδή του π. Παντελεήμονος Ντέσκα, διαβάζουμε, ενθυμούμαστε αλλά και καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως αυτή προκύπτει ως ανάξια δια τα παρακάτω υπ' αυτού πραχθέντα:

Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ Ι.Ν.ΑΓ. ΤΡΙΑΔΟΣ ΚΑΤΩ ΗΛΙΟΥΠΟΛΕΩΣ
ΥΠΟ ΤΟΥ π. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΝΤΕΣΚΑ
(Διακρίνεται πρώτος εξ αριστερών)

 Εις την συνέχειαν εκθέτομεν την εξέλιξιν της καταλήψεως, όπως αυτή περιγράφεται σε σχετικό ρεπορτάζ, το οποίον μας απεστάλη αμέσως μετά τα τελευταία βάρβαρα και τυραννικά γεγονότα της 15/28 Φεβρουαρίου 2004.
 

  <<Το καθεστώς κατάληψης στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος διαρκώς αλλάζει. Αρχικά ο καταληψίας κ. Νικόλαος μετά των οπαδών του, λειτουργούσαν τις Κυριακές και τις εορτές, χωρίς να εμποδίζουν τον Κανονικό Εφημέριο και τους ενορίτες να τελούν λειτουργίες τις καθημερινές. Και φυσικά ο Ναός ήταν ανοικτός σε όποιον ήθελε να προσκυνήσει. Καταληψίες όμως του δικού τους βεληνεκούς, στη συνέχεια, δεν επέτρεψαν στους εαυτούς των τόσην <<ελαστικότητα>>. Το πρωί της 28.2.2004 και περί ώραν 11ην πρωινήν, τρείς πιστές ενορίτισσες, που πολύ συχνά επισκέπτονται τον Ιερό Ναό, θέλησαν να προσκυνήσουν, πρίν φύγουν για τις δουλειές τους. Ωστόσον διεπίστωσαν ότι εις τον Ναόν επικρατούσε μία ασυνήθιστη ακαταστασία, διότι πίσω από την είσοδο, η οποία οδηγεί εις το Ναό εγίνοντο κάποιες εργασίες! Ως εκ τούτου η πόρτα δεν άνοιξε, ούτε όταν επέμειναν, διότι αυτοί οι οποίοι ήσαν πίσω από την πόρτα, την κρατούσαν κλειστή, χωρίς να είναι κλειδωμένη. Σε λίγο επεχείρησαν και πάλι να μπούν στον Ναό. Άνοιξαν και είδαν τον Αρχιμ. Παντελεήμονα Ντέσκα και ένα σιδηρουργό να τοποθετούν μεταλλική μπάρα στο εσωτερικό της πόρτας. Εκείνοι όταν είδαν την πόρτα να ανοίγει, την έσπρωξαν βίαια, αιχμαλωτίζοντας έτσι το χέρι της κ. Δήμητρας Ανδριανάκη. Παρόλο που έβλεπαν τι είχε συμβεί, δεν χαλάρωναν την πόρτα ώστε να ελευθερώσουν το χέρι της που είχε πιαστεί, αλλά συνέχιζαν να σπρώχνουν, σαν να ήταν ποτέ δυνατόν η πόρτα να κλείσει τελείως, χωρίς προηγουμένως να ελευθερωθεί ή να κοπή το χέρι. Ο σιδηρουργός, σκεπτόμενος ενδεχομένως τις άσχημες συνέπειες που θα είχε όλη αυτή η υπόθεσι, είπε απευθυνόμενος στον Αρχιμ. Παντελεήμονα. <<Θα σπάσει το χέρι της, τί να κάνουμε;>> και εκείνος απάντησε: <<Κάψτε την>>. Εκείνος τότε έστριψε την οξυγονοκόλληση προς... το χέρι της κ. Ανδριανάκη!!!, το οποίον ήδη είχε κακοποιηθεί και συνθλιβεί από το βάρος της πόρτας... Κατόπιν τούτου παρενέβη η αστυνομία! Παραθέτομεν και το ακριβές αντίγραφον εξ του βιβλίου συμβάντων:

<<Βιβλίον Αδικημάντων και Συμβάντων της 28.2.2004

 Την 28.2.2004 και ώρα 11.45' από το Β6-4 αυ/το της Α.Δ. προσήχθησαν στο Τμήμα από την οδό Ορφέως και Ιπποκράτους οι (1) Ανδριανάκη Δήμητρα του Χαραλάμπους και της Ειρήνης, γεν 1945 στο Ηράκλειο, κάτοικος Ν. Κόσμου, Καφαντάρη 33, (2) Δημολιάννη Φωτεινή του Σταματίου και της Πολυτίμης, γεν. 1948 στην Αθήνα κάτοικος Ελληνικού, Αφροδίτης 85 και δήλωσαν ότι σήμερα (28.2.2004) περί ώρα 11.10' ενώ πήγαν στην Εκκλησία Αγία Τριάδα που βρίσκεται επί των οδών Ορφέως και Ιπποκράτους Ηλιούπολη για να προσκυνήσουν, (1) ο Ιερέας της εν λόγω Εκκλησίας Ντέσκας Παντελεήμων του Ιωάννη κάτοικος Η/λης, Ορφέως και Ιπποκράτους, (2) Μελισουργός Εμμανουήλ και άλλο άτομο με όνομα Ανδρέας, καθώς και έτερο άτομο αγνώστων στοιχείων τους απαγόρευσαν να εισέλθουν εντός της Εκκλησίας για να προσκυνήσουν και στην προσπάθειά τους να κλείσουν την πόρτα πιάστηκε το δεξί χέρι της πρώτης προσαχθείσας με αποτέλεσμα να τραυματισθεί και να πάθει σωματική βλάβη. Στην ανωτέρω συστήθηκε να μεταβεί στο Νοσοκομείο για να της προσφερθούν οι πρώτες βοήθειες και να βγάλει ακτινογραφίες σχετικά με την κατάσταση του χεριού της και υποδεικνύοντας τα δικαιώματά της να προβεί στις νόμιμες ενέργειες εφ' όσον το επιθυμεί. Επιφυλάχθηκε προς το παρόν του δικαιώματος της έγκλησης και αποχώρησε του Τμήματος>>.

 Παραλλήλως εις την κ. Δήμητρα Ανδριανάκη <<χορηγήθηκε υπηρεσιακό σημείωμα από ιατροδικαστή>>. Στο νοσοκομείο της Βούλας, όπου προσεκομίσθη, της τοποθετήθηκε νάρθηξ και γύψος.

(Περιοδικό <<Ο.Π., Τεύχος 146, Μάρτιος 2004, σελ.102 και 103)

 

 Για την δεύτερη περίπτωση, εκείνη του π. Σεβαστιανού Σταύρου, διαβάζουμε στο διαδίκτυο:

ΣΗΜΕΙΟ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ
ΜΙΑ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ
ΠΟΥ ΕΒΑΦΗ ΕΙΣ ΤΟ ΑΙΜΑ

Μέ τό κείμενον, τό ὁποῖον ἀκολουθεῖ, ὀρθόδοξοι τῆς Κύπρου, αὐτόπται καί μάρτυρες, μᾶς ἐνημερώνουν, ὅτι ἡ «χειροτονία» εἰς «Ἐπίσκοπον Κύπρου» τοῦ  Σεβαστιανοῦ Σταύρου, ὑπό τοῦ φερομένου ὡς Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Νικολάου, εἰς τόν ἱερόν Ναόν Ἁγίας Τριάδος, τήν 25.1.2007 (π.ἡ.), θά μείνη εἰς τήν ἱστορίαν, ὡς «Η ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ Η ΟΠΟΙΑ ΕΒΑΦΗ ΕΙΣ ΤΟ ΑΙΜΑ». Πράγματι εἶναι φοβερά τά ὅσα συνέβησαν, ὅταν ἐκεῖνοι διά λογαριασμόν ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Κυπρίων, διεμαρτὐροντο καί κατεμαρτύρουν, ὡς εἶχον χριστιανικόν δικαίωμα καί καθῆκον, τήν ἀναξιότητα τοῦ «χειροτονουμένου» καί τήν καταπάτησιν τοῦ Αὐτοκεφάλου τῆς Κύπρου ὑπό τοῦ Νικολάου καί τῶν πρακτόρων του.  Δημοσιεύομεν τό κείμενον εἰς τήν ἰστοσελίδα τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, πρός ἐνημἐρωσιν τῶν ἀναγνωστῶν μας, ἀλλά καί διά νά ὑπογραμμίσωμεν, ὅτι ταῦτα εἶναι «ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ». Καί δέν εἶναι πρώτη φορά πού εἰς τόν ἱερόν Ναό ἐχύθη αἷμα ὀρθοδόξων. Ὅταν τό 2003 ὀρθόδοξη χριστιανή, ἐπεδίωξε, μετ’ ἄλλων γυναικῶν, νά εἰσέλθη εἰς τόν Ναόν, ὅπου εἶχε «θρονιασθῆ» ὁ καταληψίας Νικόλαος καί ὁ ὑποτακτικός του Παντελεήμων, προκειμένου νά διαμαρτυρηθῆ διά τήν βάρβαρον κατάληψιν καί τόν διωγμόν τοῦ ἐπί τριάκοντα καί πλέον ἔτη Ἐφημερίου τοῦ Ναοῦ καί οὐσιαστικοῦ κτήτορα αὐτοῦ (τοῦ Ναοῦ) καί τοῦ παρακειμένου 5ορόφου κτιρίου, τῆς «ΣΤΕΓΗΣ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ», τοῦ  Ἱερέως Θωμᾶ Κοντογιάννη, καί νά ἐκφράση τήν ἀντίθεσίν της διά τήν προσπάθειαν τοῦ Νικολάου πρός ἐπιβολήν τῶν βλασφημιῶν καί αἱρετικῶν του φρονημάτων, καί πάλιν ἐχύθη αἷμα ὀρθόδοξον.  Ἀλλά περί αὐτοῦ ἐγράψαμεν εἰς τήν «Ὀρθόδοξον Πνοήν» τό 2003 καί θά ἐπανέλθωμεν σύντομα. Ἐνταῦθα καί ὡς ἐν ὑστερογράφῳ εἰς τό κείμενον τῶν Ὀρθοδόξων τῆς Κύπρου θά παραθέσωμεν τήν «Προφητείαν τοῦ Ἁγίου Νείλου», ἡ ὁποία χαρακτηρίζει ὡς ἄριστα τήν ἐποχήν μας καί τήν «κατάντια» τῶν Κλήρικῶν τῆς ἐσχάτης ταύτης γενεᾶς, οἱ ὁποῖοι, κατά τήν προφητείαν, θά εἶναι «χειρότεροι ἀπό τούς κοσμικούς», οἱ ὁποῖοι θά εἶναι «αὐτόχρημα δαίμονες».
 

Η «χειροτονία» τοΥ Σεβαστιανού Σταύρου
  Γεγονότα επί προσκηνίου και παρασκηνίου

Ἠ «ἀπόφαση» της παρασυνοδικής ομάδος η οποία χειραγωγεί τον «αρχιεπισκόπο» Νικολάον καί την περί αὐτόν  συνόδον, περί τῆς «χειροτονίας», τοῦ Σεβαστιανού Σταύρου εἰς «Ἐπίσκοπον» διά τήν Κύπρον, ἐσήμανε πραγματικό συναγερμό καί θύελλα διαμαρτυριῶν εἰς τήν Ἐκκλησία Γ.Ο.Χ. Κύπρου, διότι μεταξύ άλλων τά ὁποῖα ἐβάρυναν τόν Σεβαστιανό, καί τά ὁποῖα ἤδη εἶχον καταγγελθεῖ, ἦτο γνωστόν καί ὅτι ὁ Πνευματικός του δέν τοῦ έδωσε συμμαρτυρία να ἱερωθεί, ἐπειδή ήταν ἀνάξιος τῆς Ἱερωσύνης. Οἱ ἐνστάσεις τοῦ πνευματικοῦ τοῦ Σεβαστιανοῦ, ἦσαν γνωσταί πριν ακόμη ἱερωθεί, δηλαδή πρίν τό 1991-92[1], ἀλλά οὐδἐποτε ἐλήφθησαν ὑπ’ ὄψιν. Εἶναι χαρακτηριστικόν μάλιστα ὅτι σέ Παγκύπρια συνέλευση τῶν Ἐνοριακών Ἐπιτροπῶν καί τῶν Ἱερέων, ημερομηνίας 26 Σεπτεμβρίου 2006, ὁ π. Μιχαήλ Κουρτής εἶπεν ἐπί λέξει: «Ὁ Σεβαστιανός δεν είναι άξιος να βαστάζει τα άχραντα μυστήρια γιατί το σκεύος αυτού ἐρράγη»[2].
Ὅλα αύτά ἦσαν ἐν γνώσει τοῦ Νικολάου καί των αρχιερέων της συνόδου του, διότι εἶχον καταγγελθεῖ πολλάκις εἰς τήν Σύνοδο. Διά τοῦτο, δολίως ἐνεργῶντας «ἀπεφάσισαν» τήν χειροτονίαν τοῦ Σεβαστιανοῦ εἰς Ἑλλάδα και όχι εις Κύπρου ως έπρεπε χωρίς νά προηγηθοῦν αἱ νόμιμοι διαδικασίαι - ἐκλογαί, κατά τά παραδεδομένα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου. Καταστρατήγησαν ἔτσι τόν Καταστατικό Χάρτη τῆς ‘Εκκλησίας τῆς Κύπρου, κατεπάτησαν τό Αὐτοκέφαλον της, τό ὁποῖον εἶναι κατωχυρωμένον δι’ ἀποφάσεων Οἰκουμενικῶν Συνόδων, καί ἐψεύσθησαν κατά συρροήν, τήν δέ «ἀπόφασίν» τους πρός «χειροτονίαν» ἐκράτησαν ὑπούλως μυστικήν, μέχρις ὅτου διέρρευσε τυχαίως, είκοσι τέσσερις μόλις ὧρες, πριν την πραγματοποίησιν της.
Ὅσοι ἤκουσαν τά περί τῆς ἐν λόγῳ «άποφάσεως», εὐθύς ἀμέσως καί αὐθορμήτως ἀπεφάσισαν να μεταβούν εἰς την Ελλάδα δια νά διαμαρτυρηθοῦν. Ἦσαν πολλοί, ἀλλά μόνο έντεκα ἄτομα, μπόρεσαν νά ἐξασφαλίσουν ἀεροπορικό εἰσιτήριο. Τά ἕνδεκα αὐτά ἄτομα οι περισσότεροι πολύτεκνη οικογενειάρχες, ταξίδεψαν με νυκτερινή πτήση και έφθασαν εἰς τήν Ἀθήνα γύρω στα μεσάνυκτα τῆς 24 ξημερώνοντας 25.1.2007. Το πρωί τῆς ἰδίας ἡμέρας έφυγαν από το ξενοδοχείο που διανυκτέρευσαν και μέ τήν ὁδική συγκοινωνία ἦλθον εἰς τόν Ναό τῆς Ἁγίας Τριάδος Κάτω Ἡλιουπόλεως, ὅπου θά ἐγίνετο ἡ παράνομη χειροτονία. Ἔφθασαν εἰς τόν Ναό κατά τήν ὥρα τῆς Δοξολογίας. Εἰς τήν ὁμάδα τῶν ἕνδεκα ἀτόμων προσετέθησαν καί ἄλλα δύο άτομα, τά ὁποῖα εὑρίσκονταν προηγουμένως εἰς Ἑλλάδα. Όλοι μαζί εἰσῆλθαν εἰς τόν Ναό και αφού πρώτα άναψαν κερί καί προσκύνησαν, προχώρησαν προς το μέρος τῶν Ἀρχιερέων Νικολάου, Παχωμίου, Ἀνδρέου, Παντελεήμονος καί Ἰγνατίου, πρό τῶν ὁποίων ἐσήκωσαν μέ τόλμη καί παρρησία πινακίδια μέ τήν ἐπιγραφή «ΑΝΑΞΙΟΣ»! Ἀμέσως ἐδέχθηκαν σφοδρότατην ἐπίθεσιν ἀπό τούς συγγενείς τοῦ Σεβαστιανοῦ, οἱ ὁποῖοι ὑπερτεροῦσαν ἀριθμητικά. Ὁ ἀπολογισμός τῆς ἄγριας συμπλοκής ἦταν μεταξύ ἄλλων ὁ σοβαρός τραυματισμός τοῦ ἀδελφοῦ τοῦ Σεβαστιανοῦ, Ἐλευθερίου Σταυρίδη, ὁ ὁποίος διεκομίσθη μέ ἀσθενοφόρο σέ νοσοκομεῖο καί ὁ τραυματισμός ἑνός ἐκ τῶν καταμαρτυρούντων, ὁ ὁποῖος ἐτραυματίσθη εἰς τό κεφάλι μέ ξύλινη εικόνα  ἀπό τόν ἀδελφό τοῦ Σεβαστιανού!!! Αργότερα μεταφέρθη καί αὐτός εἰς νοσοκομείον, ὅπου τοῦ ἔγινε συρραφή τοῦ τραύματος. Άλλοι ὑπέστησαν ἐλαφρότερους τραυματισμούς. Σέ ἐλάχιστα λεπτά εἰσῆλθε εἰς τόν Ναόν πολυάριθμος Ἀστυνομική δύναμις, ἡ ὁποία ἦτο προειδοποιημένη ὑπό τοῦ χειραγωγοῦ τῆς «Συνόδου» τοῦ Νικολάου καί Ὑπουργοῦ Προπαγάνδας, Δημητρίου Κάτσουρα. Μέ τήν παρουσία τῆς Ἀστυνομίας σταμάτησαν οι βιαιοπραγίες. Μεγάλος ἐπίσης ἀριθμός Ἀστυνομικών εἶχε περικυκλώσει τόν Ναό τῆς Ἁγίας Τριάδος καί δέν ἐπέτρεπε σέ κανένα να πλησιάζη εἰς ἀπόστασιν πενήντα μέτρων. Τήν ἐπιχείρησι διηύθυνε ὁ ἴδιος ὁ Ἀστυνομικός Διευθυντής τῆς περιοχῆς, ὁ ὁποῖος στούς καταμαρτυροῦντας τήν ἀναξιότητα τοῦ Σεβαστιανοῦ, ἐφώναζε νά περάσουν ἔξω, ἐνῶ τούς ἀπειλοῦσε ὅτι θά τούς στείλει εἰς τό αὐτόφωρο. Τότε ἕνας ἐκ τῶν καταμαρτυρούντων, ἀπήντησε ρητῶς καί κατηγορηματικῶς: «Ἐμείς είμαστε μέσα σε Εκκλησία και διαδηλώνουμε ειρηνικά, δεν πρόκειται να περάσουμε έξω.  Αν θέλεις βγάλε μας εσύ, εμείς μόνοι μας δεν βγαίνουμε». 
Ὁ Ἀστυνομικός Διευθυντής ἀντελήφθη ὅτι οἱ Κύπριοι χριστιανοί είχαν τό δικαίωμα νά φωνάζουν «ἀνάξιος» καί διέταξε να παραταχθεί ικανός αριθμός αστυνομικών, ὥστε νά σχηματισθεί διαχωριστική γραμμή μεταξύ τῶν συγγενών τοῦ Σεβαστιανού καί τῶν καταμαρτυρούντων χριστιανών, οἱ ὁποῖοι κατεμαρτύρουν περί τῆς ἀναξιότητος τοῦ Σεβαστιανοῦ. Ἐπί μίαν περίπου ὥρα, καί ὑπό τήν ἰσχυράν προστασίαν τῆς Ἀστυνομίας, οι διαμαρτυρόμενοι χριστιανοί παρέμεναν ἐκεῖ κρατώντας με το ένα χέρι πινακίδια που έγραφαν την λέξη «ΑΝΑΞΙΟΣ» και μέ τό ἄλλο χέρι ἐνυπόγραφες ἐπιστολές τοῦ Πνευματικοῦ τοῦ Σεβαστιανοῦ καθώς και του Πατρός Σωτηρίου Χ΄΄ Μιχαήλ, οἱ ὁποῖες ἐτεκμηρίωναν ότι ο Σεβαστιανός είναι ανάξιος! Μέ καλήν χριστιανικήν παρρησίαν, θάρρος καί ὀρθόδοξον ἱερόν παλμόν ἐξακολουθούσαν νά ἐξασκούν το δικαίωμα, τό ὁποῖον τούς παρέχει ἡ Ἐκκλησία καί ἡ Πολιτεία, ἀλλά καί τήν ὑποχρέωσιν νά ὁμολογούν καί ἀποκαλύπτουν τους λύκους όταν αὐτοί ἐπιχειρούν νά εἰσέλθουν εἰς τήν αὐλή τὼν προβάτων. 
Μεγάλη ταραχή και φασαρία προκάλεσε ἰδιαιτέρως μία δαιμονισμένη γυναίκα, ἡ ὁποία εισήλθε εἰς τόν Ναόν κατ΄ οικονομίαν Θεού!  Αὐτή έτρεχε, οὔρλιαζε καί ὕβριζε τούς Χριστιανούς πού φώναζαν «ΑΝΑΞΙΟΣ»! Σἐ μιά στιγμή ἐξάρσεως και κλωτσώντας την πόρτα της Ἐκκλησίας, ὕβρισε τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Παναγίας!  Ἀμέσως οἱ ἄνδρες τῆς Ἀστυνομίας τῆς πέρασαν χειροπέδες και την συνέλαβαν. 
Ο Ναός ἔμοιαζε με πεδίο μάχης.  Το δάπεδο ήταν ολοκόκκινο από τα αίματα των τραυματιών. Καρέκλες, χαρτιά, εικόνες, γυαλιά σπασμένα ήταν σκορπισμένα παντού. Ένας Επίτροπος του Ναού εξέφρασε τη απαρέσκεια του, διότι κομμάτι από το ανάγλυφο γυαλί της πόρτας ράγισε και, όπως είπε, δεν υπήρχε στην αγορά όμοιο για να αντικατασταθεί.
Ἐν μέσω αὐτής τῆς ἀκαταστασίας καί ἐμπολέμου καταστάσεως έγινε ἡ «χειροτονία» τοῦ Σεβαστιανού Σταύρου, ἡ ὁποία ἀσφαλῶς δέν έγινε διά νά ὑπηρετηθεῖ τό ποίμνιο τῆς Ἐκκλησίας Γ.Ο.Χ. Κύπρου, ἀλλά για να ὑπηρετηθούν «τά ἀσεβῆ παιδιά τοῦ ἀρχιερέως ‘Ηλί», τά ὁποία ἔμαθαν νά ζοῦν λεηλατώντας τήν Ἐκκλησιαστική περιουσία, ἀπομυζώντας τίς εἰσφορές τοῦ πιστοῦ λαοῦ, καί διά νά συγκαλυφθούν ἐγκλήματα, ἱεροσυλίες, λεηλασίες ἐκκλησιαστικών περιουσιών, τά ὁποῖα συνέβησαν κατά τό πρόσφατον παρελθόν στην Εκκλησία Γ.Ο.Χ. Κύπρου.  Ο Σεβαστιανός δεν ἐκλήθη ἀπό τήν Ἐκκλησία Γ.Ο.Χ. Κύπρου διά νά τήν ὑπηρετήσει ὡς Ἀρχιερεύς. Διά νά μήν φαίνεται ὅμως ὅτι εἶναι αὐτόκλητος ἐφρόντισε μέ αἰσχρές, δόλιες καί ὑπόγειες διαδικασίες νά λάβει κλήση ἀπό ἑτέρους, οι οποίοι δεν έχουν κανένα δικαίωμα να επεμβαίνουν στην Εκκλησία της Κύπρου και να επιβάλλουν το θέλημα τους βιάζοντας δυναστικά το Αὐτοκέφαλό της. Αὐτοί δέν εἶναι ἄλλοι, ἀλλ’ ἡ νεκρή «σύνοδος» τοῦ Νικολάου, τήν ὁποίαν κινοῦν οἱ δεινοί υπηρέτες τοῦ Φλωρινισμοῦ καί Νεοημερολογιτισμοῦ, δηλαδή ὁ Δημήτριος Κάτσουρας καί ὁ ψευδοκαλόγηρος Μάξιμος Τσακίρογλου!... Ἡ καταδυνάστευσις ὅμως καί ἡ διά τῆς βίας ἐπιβολή εἶναι ἀσυμβίβαστα με την Ορθοδοξία.  Οι δυνάστες και οι βιαστές δεν είναι δυνατόν να είναι και ορθόδοξοι.  Πόσο δίκαιο είχε ο σοφός Πλάτων όταν έλεγε ότι «ἐν αἰσχραῖς ἀμίλαις ὁ νικήσας αἴσχιστος»!!!  Δηλαδή, μέσα από αισχρές διαδικασίες ὑπερισχύει καί ἀναδεικνύεται ὁ αἰσχρότερος, ὁ κακοήθης, ὁ επαίσχυντος, ο φαύλος!
Ὡς ἠθικούς αὐτουργούς τοῦ σχίσματος εἰς τήν Ἐκκλησία της Κύπρου κατονομάζουμε τούς Δημήτριο Κάτσουρα, Μοναχό Μάξιμο και Παντελεήμονα Ντέσκα.  Οἱ δύο πρώτοι έπαιξαν κυρίαρχο ρόλο στην όλη ὑπόθεση, δεδομένου τοῦ γεγονότος ὅτι ἡ σύνοδος τοῦ Νικολάου, δεν έχει καμμία ικανότητα να λαμβάνει αποφάσεις. Ἡ μόνη δυνατότητα που έχει είναι να υπογράφει μαγειρευμένες αποφάσεις, οἱ ὁποῖες λαμβάνονται στα παρασκήνια ἀπό τό χρόνιο κακόηθες παρασυνοδικό κατεστημένο.  Ὅλες οἱ ἐπιστολές Σεβαστιανού, ὅλες οι επιστολές τοῦ Νικολάου και ὅλες οἱ «Ἐγκύκλιοι της Συνόδου», πλην τῆς 3217, είναι γραμμένες από τα δύο αυτά άτομα.  Δηλαδή έγραφεν ο Δ. Κάτσουρας ὑπέγραφεν ο Σεβαστιανός. Ἔγραφε ο Κάτσουρας ὑπέγραφε ο Νικόλαος.  Ἔγραφε ὁ Κάτσουρας, ὁ Μάξιμος προωθούσε καί ὑπερθεμάτιζε εἰς τήν Σύνοδο καί έτσι κάθε «χαρτίον» ἐχαρακτηρίζετο «Ἀπόφασις τῆς Συνόδου» μέ σφραγίδα καί Ἀρ. Πρωτοκόλλου. Έτσι περίπου κινούσαν τα νήματα ὁ Κάτσουρας καί ὁ Μάξιμος εἰς τό θέατρο σκιών τῆς «Συνόδου» τοῦ Νικολάου.  Ὁ δέ ρόλος τοῦ Παντελεήμονα Ντέσκα ήτο ὁ πιό ὕπουλος και ἀνέντιμος. Ἐπειδή ὁ Νικόλαος πρό πολλοῦ εὑρίσκεται εἰς κατάστασιν γεροντικής ἄνοιας και ἀπώλειας μνήμης σε σημείο που νά μην αντιλαμβάνεται αν είναι χειμώνας ή καλοκαίρι, τοῦ ὑπεκλέβετο ἡ ὑπογραφή του καί ἐτίθετο εἰς τά «συνοδικά» ἔγγραφα και στις «ἀρχιεπισκοπικές» ἐπιστολές τύπου «φιρμανίων», τά ὁποῖα, ὅπως ἐλέχθη, έγραφε ο Δ. Κάτσουρας, μέ προορισμό τον Ἱερό Κλήρο και λαό της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Κύπρου. Ὅλα αὐτά ἐξυπηρετοῦσαν ἀποκλειστικῶς τά προσωπικά συμφέροντα καί τίς ἁμαρτωλές ἐπιδιώξεις των χειραγωγών του Νικολάου καί τοῦ Σεβαστιανοῦ, ἀλλά προπάντων ἐξυπηρετοῦσαν τήν διάλυσι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μέσω τῆς «χειροθεσίας» των καί τάς ὑποδείξεις καί σχέδια ὅλων τῶν σκοτεινῶν κέντρων τοῦ νεοημερολογιτικοῦ καί παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ. Αὐτή εἶναι ἡ πραγματικότητα, ἡ ὁποία «κρύβεται» πίσω ἀπό τἰς μάσκες της νομιμότητας και της τηρήσεως της Συνοδικής Τάξεως.  Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι ὁ Παντελεήμων Ντέσκας δεν έδιδε ποτέ το τηλέφωνο εἰς τον Νικόλαο όταν τον καλούσαν Κύπριοι ιερείς, δέν τοῦ παρέδιδε τίς ἐπιστολές, οἱ ὁποῖες ἀφορούσαν Ἐνστάσεις κατά Σεβαστιανού καί δέν ἄφηνε καμμία ἀντιπροσωπεία Κυπρίων νά τοῦ μιλήσει εκτός από συγγενείς του Σεβαστιανού, προφασιζόμενος ἄλλοτε ότι «ὁ Μακαριότατος εἶναι άρρωστος», ἄλλοτε ότι «ξεκουράζεται». Τα τρία αυτά άτομα, Κάτσουρας, Μάξιμος και Παντελεήμων έχουν ενεργήσει εχθρικά, συμφεροντολογικά και ύπουλα κατά της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Κύπρου και είναι οι αίτιοι του σχίσματος. 
Ἑπομένως ὁ Σεβαστιανός δεν εισήλθε δια της θύρας εις την αυλή των προβάτων ἀλλ’ «ἀνέβη αλλαχόθεν». Ποία είναι η θύρα για να εισέλθει κανείς εἰς την αὐλή των προβάτων; Η θύρα είναι ἡ κλῆσις τοῦ Χριστού η ὁποία διαφαίνεται μέσα από τήν κανονικήν καί νόμιμον διαδικασίαν, ἡ ὁποία προβλέπεται ὑπό τῆς Ἐκκλησίας, ἀπό τήν συμμαρτυρίαν τοῦ πνευματικού, ἀπό τήν ψήφο (ἐκλογή) Κλήρου και λαού καί ὁλοκληρώνεται μέ τήν χειροτονία ὑπό ὀρθοδόξου καί Κανονικοῦ Ἀρχιερέως. Εἰς τήν περίπτωσιν τοῦ Σεβαστιανού, ἡ θύρα ἔμεινε κλειστή και τριπλοκλειδωμένη και ἀπό τον Πνευματικό του και ἀπό τόν Ἱερό Κλήρο και ἀπό το λαό της Ἐκκλησίας της Κύπρου.  Γι΄ αυτό το λόγο πονηρεύτηκε άλλο τρόπο δια να εισέλθει εις τήν αυλή των προβάτων.  Χρησιμοποίησε τους ώμους του Κάτσουρα, του Μάξιμου και τη βοήθεια του Παντελεήμονος για να ανέβει από τον μαντρότοιχο.  Ο Χριστός όμως μας προειδοποιεί ὅτι «ὁ μή εἰσερχόμενος διά της θύρας εις την αυλή των προβάτων αλλ’ ἀναβαίνων ἀλλαχόθεν ἐκείνος κλέπτης ἐστί καί ληστής»  (Ιων. Ι, 1).  Και συνεχίζει πιο κάτω ότι τα πρόβατα «ἀλλοτρίω οὐ μη ἀκολουθήσωσι, ἀλλά φεύξονται απ΄ αυτού, ότι ούκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων την φωνήν». Δι’ αὐτόν ἀκριβῶς τόν λόγο, οἱ 85 στούς 100 Χριστιανούς τῆς Ἐκκλησίας Γ.ΟΧ. Κύπρου, δέν ἀναγνωρίζουν τόν Σεβαστιανό ὡς ποιμένα τους, ἀλλά τόν ἔχουν ἀποκηρύξει ὡς κλέπτην καί ληστήν και όλους τους συνεργάτες τους ὡς «συναγωγή πονηρευομένων».  Οἱ χριστιανοί που αποδεχθήκαν τον Σεβαστιανό ως Επίσκοπο τους είναι στην πλειοψηφία τους οἱ συγγενείς και οἱ φίλοι του.
Οἱ λύκοι εἶναι ύπουλοι και αἱμοβόροι καί δέν ἐνδιαφέρονται για την ευημερία των προβάτων αλλά για την αρπαγή και αφαίμαξή τους.  Την ίδια τακτική ακολουθούν και οι νοητοί λύκοι.  Με την προπαγάνδα, την πλύσι ἐγκεφάλου καί μέ τή διαστροφή τῶν συνειδήσεων τῶν ἀδιαφόρων καί χλιαρῶν χριστιανῶν, τούς ὁδηγούν ἀργά-ἀργά εἰς τήν ἀπώλεια. ‘Εάν ἐνδιεφέρετο ὁ Σεβαστιανός δια τήν Ἐκκλησία της Κύπρου δέν θά ἐνεργούσε μέ αὐτό τόν τρόπο, καί δέν θά προκαλοῦσε τό σχίσμα.  Προετίμησε τήν μήτρα εἰς τήν κεφαλήν του, παρά τήν ἐνότητα τῆς Ἐκκλησίας εἰς τήν ὁποίαν, ὅπως ἀποδεικνύεται, δέν πιστεύει, ὅπως καί ὁ χειροτονήσας αὐτόν καί οἱ συνεργοί του. «Οὐ δύναται δένδρον ἀγαθόν καρπούς πονηρούς ποιείν, ουδέ δένδρον σαπρόν καρπούς καλούς ποιείν».  Οἱ καρποί τοῦ Σεβαστιανού είναι σαπροί καί σκωληκόβροτοι, εἶναι το σχίσμα.
Τελειώνοντας θέλουμε να στείλουμε προς όλα τα μέλη της  Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Κύπρου ένα μήνυμα: Ὅτι ὁ Σεβαστιανός καί ὁ ἐκ Βουλγαρίας Λάζαρος ‘Αθανάσωφ, είναι παρείσακτοι γιατί δεν έχουν τήν κλῆσι από τους Κυπρίους Χριστιανούς να ποιμάνουν την Εκκλησία της Κύπρου. Εἶναι δηλαδή αὐτόκλητοι, καί κρύπτονται πίσω ἀπό τήν «κλῆσι» που έλαβαν ἀπό τό γνωστό πλέον ὡς αρρωστημένο παρασυνοδικό κατεστημένο, το οποίo χειραγωγεί και κατευθύνει τήν «Σύνοδο» τοῦ Νικολάου, παραβιάζοντας και καταπατώντας βάναυσα το Αυτοκέφαλό της Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου καί περιφρονώντας τον ίδιο τον ιδρυτή της, Απόστολο Βαρνάβα. Η Εκκλησία της Κύπρου είναι ελεύθερη, αυτόνομη και αυτοδιοίκητος (αυτό σημαίνει η λέξη Αυτοκέφαλος) και αυτή την ελευθερία διά την οποία ο Χριστός ἐθυσιάσθη δεν πρόκειται να την προδώσουμε. Δέν πρόκειται νά δεχθούμε ἐγκάθετους, παρείσακτους και ανάξιους επισκόπους.  Όσο πιο μακριά μένει κανείς από τους λύκους τόσο πιό ἀσφαλής είναι. Ὅσο πιό μακριά μένει ἀπό τον παρείσακτο, αυτόκλητο, ματαιόδοξο και ανάξιο να βαστάζει τα άχραντα μυστήρια  Σεβαστιανό, τόσο πιο κοντά στο Θεό μένει.
(Ἔκδοσις: Ὀρθόδοξο Πνευματικό Κέντρο
τοῦ Ἱερού Ναού Ὁσίας Ξένης Λεμεσοῦ Κύπρου)

[1] Ο Πνευματικός του Σεβαστιανού έδωσε εἰς τήν δημοσιότητα ἐπιστολάς του πρός τήν «Σύνοδο» τοῦ Νικολάου και προς τον Κιτίου Επιφάνειο, ἤδη ἀπό την ημέρα της χειροτονίας του εἰς διάκονον (1992), εἰς τάς ὁποίας ἀπεκαλύπτετο, ότι ο Σεβαστιανός διέπραξε αμάρτημα δια τό ὁποῖον τοῦ ἐπέβαλε ἐπιτίμιο να μην κοινωνήσει για δεκαπέντε χρόνια!!! 

[2] Το κώλυμα τοῦ Σεβαστιανού τό ἐξεμαίευσε ἀπό τόν Κιτίου Επιφάνειο καί ὁ Ιερέας π. Σωτήριος Χατζημιχαήλ, ὁ ὁποῖος ἀμέσως καί προκειμένης τῆς εἰς ‘Επίσκοπον χειροτονίας τοῦ Σεβαστιανοῦ, ἀπό τήν ἐποχή πού ζοῦσε ὁ Κιτίου Ἐπιφάνιος, μέ ἐνυπόγραφη ἐπιστολή του, ἐγνωστοποίησε εἰς τήν «Σύνοδο» τοῦ Νικολάου καί πρός τούς πιστούς τό κώλυμά του. Ὁ Κιτίου Επιφάνειος, ἐν ὅσω ἔζη, νομίζοντας ὅτι ὁ π. Σωτήριος γνωρίζει τό κώλυμμα, στήν προσπάθεια του να δικαιολογηθεί διά τήν χειροτονίαν τοῦ Σεβαστιανού, ἠναγκάσθη νά τοῦ τό ἀποκαλύψη. Με άλλην του ἐπιστολήν ὁ π. Σωτήριος ζητά συγνώμη ἀπό όσους ἐστεναχώρησε με την προηγούμενη του επιστολή, αλλά όπως έγραψε, δέν ἀποσύρει οὔτε μίαν κεραίαν ἀπό τά γραφόμενά του.

 

''ΠΑΤΕΡΙΚΟΝ ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑ''

Σελ.432,433:

Ότι ο αρχιερεύς δεν πρέπει να εκτείνη τας χείρας
εις δωροληψίας, πλεονεξίας, κτυπήματα, και χειροτονίας
των αναξίων.