Οι βυζαντινοί αγιογράφοι συνήθιζαν ν' αγιογραφούν στα προπύλαια των ναών τη σκηνή της δευτέρας παρουσίας του Χριστού.
Οι πατέρες και οι υμνογράφοι της Εκκλησίας μας τοποθετούν τη σκηνή της μέλλουσας κρίσης στα πρόθυρα της μεγάλης σαρακοστής.
Είναι η ωραιότερη εισαγωγή και η συγκλονιστικότερη προειδοποίηση για τη κρίση, που περιμένει όλους μας, στο παγκόσμιο δικαστήριο, κατά τη δεύτερη παρουσία Του Κυρίου μας.
Το δικαστήριο αυτό θα είναι αλάθητο, γιατί κριτής θα είναι ο πάνσοφος Θεός. Και θ' ανοίξει μόλις θα κλείσει η ιστορία του κόσμου. Θα γίνει όχι <<κεκλεισμένων των θυρών>>. Θα είναι με ανοικτές πόρτες για να το παρακολουθεί το σύμπαν.
Θα έχει τρεις βασικές πράξεις.
Στη μία πράξη, θα καούν και θ' αναμορφωθούν η γη και οι ουρανοί, για να γίνουν καινούργιοι και άφθαρτοι. Μόνο άφθαρτοι χρειάζονται από κει και πέρα. Όλα θα είναι αιώνια.
Στην άλλη πράξη θα ηχήσει, πρωτότυπα και δυνατά, σάλπιγγα αγγελική, που θ΄αναστήσει όλους τους νεκρούς. Έτσι, ζώντες και νεκροί, όλοι μεταμορφωμένοι, με άφθαρτα σώματα, θα ανεβούμε προς τον ουρανό, για να προϋπαντήσουμε το Χριστό, που θα έρχεται ανάμεσα σε αγγέλους και σε νεφέλες. Τη πρώτη φορά ήρθε ταπεινωμένος. Τη δεύτερη θα έρθει δοξασμένος.
Και αμέσως θ' ακολουθήσει η τρίτη πράξη. Ο Χριστός, θα κρίνει <<ζώντες και νεκρούς>>. Τη πρώτη φορά, που ήρθε στη γη, έκριναν οι άνθρωποι το Χριστό. Τη δεύτερη φορά θα κρίνει ο Χριστός τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι έκριναν το Θεό με επιπολαιότητα και κακότητα. Ο Θεός θα κρίνει με δικαιοσύνη, με αγάπη και με αγαθότητα.
Και ποιό θα είναι το σύνταγμα και τα κριτήρια, με τα οποία θα κριθούμε στην αιωνιότητα; Μας τα είπε σήμερα:
Η αγάπη. Αυτό θα είναι το σύνταγμα που ψήφισαν ο Χριστός και η Εκκλησία του με το αίμα τους. Στο πρόσωπο κάθε αναξιοπαθούντος ανθρώπου πρέπει να βλέπουμε τον ίδιο το Χριστό. Ο Χριστός έδωσε την εικόνα του σε κάθε άνθρωπο. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε αδέρφια. Όλοι είμαστε το ίδιο. Κάθε διάκριση με κριτήρια συμβατικά είναι έγκλημα. Οι αδύνατοι έχουν μεγαλύτερη ανάγκη προσοχής. Η αγάπη μας, λοιπόν, προς τ' αδύνατα αδέρφια μας θα είναι κριτήριο των πράξεών μας για την αιωνιότητα.
Ίσως όλοι θα θέλαμε, αν μπορούσαμε βέβαια, να είμαστε διάσημοι συγγραφείς. Θα θέλαμε το όνομά μας να ξεπερνούσε τη γενέτειρά μας και να έφθανε στα πέρατα της οικουμένης. Και όμως, όλοι συγγράφουμε το πιό συγκλονιστικό σύγγραμμα των αιώνων. Συγγράφεται από τη καθημερινή μας ζωή. Κάθε στιγμή γράφουμε με λόγια και με έργα, με σκέψεις και με διαθέσεις το βιβλίο της ζωής μας. Μ' αυτό θα κριθούμε. Αυτό θα μας αναδείξει ή θα μας καταστρέψει στην άπειρη αιωνιότητα.
Γι' αυτό, προσοχή στο πως και στο τί γράφουμε στο βιβλίο της ζωής μας.
Οι σχέσεις μας θα μας κρίνουν.
Ο άνθρωπος είναι σχέσεις.
Αν οι σχέσεις μας είναι γεμάτες αγάπη και αλήθεια, θα μας τοποθετήσουν αιώνια μέσα στην άπειρη αγάπη και αλήθεια του Θεού. Θα μας εξασφαλίσουν την αληθινή αιωνιότητα.
Ποιός δεν την θέλει;
(Από το βιβλίο του π. Τιμοθέου Κιλίφη <<ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΜΒΩΝΑ>>).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου