ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟ!!!
<<Ο ΕΧΩΝ ΩΤΑ ΑΚΟΥΕΙΝ, ΑΚΟΥΕΤΩ>> (Λουκ.8,8)
Και όποιος θέλει να μάθει την αλήθεια, ας διαβάσει τα ακόλουθα
(Πηγή προέλευσης όλων των παρακάτω είναι η Γενική Ομάδα του
Facebook ''Ενορία Οσίας Ξένης Λεμεσού'').
3_2021 Περί Της Εκκλησιαστικής Περιουσίας by Dhmhtrhs Papadatos on Scribd
Οι δύο μαθηταί ζητούν μεγαλεία
ΑπάντησηΔιαγραφήΟοι μαθηταί ζητούν πρωτοκαθεδρίες ''Δος ημίν ίνα εις εκ δεξιών σου και εις εξ' ευωνύμων σου καθίσωμεν εν τη δόξη σου''. Ο Χριστός ομιλεί δια μαρτύρια, δια Σταυρό, δια μαρτυρικό θάνατο και εκείνοι ζητάνε θρόνους και δόξες. Ο Χριστός όμως δεν υπόσχεται θρόνους και δόξες, υπόσχεται σταυρό και μαρτύριο. Και τους λέγει: ''Ος εάν θέλη γενέσθαι μέγας εν υμίν, έσται υμών διάκονος και ος εάν θέλη υμών γενέσθαι πρώτος, έσται πάντων δούλος''. Αν θέλης να είσαι σπουδαίος, αν θέλης δόξες και αξιώματα πρέπει να γίνης υπηρέτης των άλλων, αν θέλης να γίνης πρώτος,πρέπει να γίνεις δούλος ταπεινός να υπηρετήσης τους άλλους και να δουλέψης δια το καλόν των άλλων.
Υπάρχουν μεγαλεία αιώνια και άφθαρτα. Υπάρχουν δόξες ουράνιες και αιώνιες. Ποιόν περιμένουν; Αυτόν, ο οποίος εδώ στη γη ταπεινώθηκε. Αυτόν που είδε την ζωή του σαν προσφορά και θυσία. Αυτόν που έγινε υπηρέτης της κοινωνίας. Αυτόν που έδωσε την ζωή του και αφιερώθηκε στον Θεό, σε έργα φιλανθρωπίας (και όχι περιουσίας), ιεραποστολής και αγάπης. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ζουν στην αφάνεια, στην περιφρόνησι των κοσμικών ανθρώπων, που ζουν μακριά από τις κοσμικές δόξες και τα μεγαλεία. Αυτοί οι ταπεινοί άνθρωποι, οι άγνωστοι για μας που μέρα νύχτα εργάζονται στο βωμό της θυσίας, είναι μεγάλοι ενώπιον του Θεού.
Το ουράνιο δικαστήριο
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ουράνιο δικαστήριο που θα γίνη κατά την Δευτέρα παρουσία του Κυρίου μας δεν θα αδικήση κανένα, όπως αδικούν τα επίγεια δικαστήρια.
Οι άνθρωποι είτε από αδυναμία, είτε από κακή θέλησι κάνουν λάθη. Ο Θεός είναι αλάθητος και δίκαιος. ''Δίκαιος ο Κύριος και δικαιοσύνας ηγάπησεν''.
Ο Θεός θέλει να μας σώση όλους. Αρκεέι εμείς να το θελήσουμε. Αρκεί να ακούσουμε το μήνυμα του Ευαγγελίου, το οποίον είναι μήνυμα αγάπης.
Ο καθένας μας έχει απέραντο πεδίο δράσεως δια να δείξη την αγάπη του.
Αν γεμίσουμε την ζωή μας με έργα αγάπης θα βοηθήσουμε στην αθώωσί μας, στην σωτηρία μας. Από τα έργα μας αθωονόμαστε και από τα έργα μας καταδικαζόμαστε.
'' Όπου κάθαρσις, εκεί και έλλαμψις ''
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ νόμος του Θεού είναι το πνευματικό φως που πρέπει να τοποθετήσουμε μέσα μας, δια να μεταμορφώνη την ψυχήν μας και να της δείξη τον δρόμο προς την θέωσι. ''Λύχνος τοις ποσί μου ο νόμος σου και φως τοις τρίβοις μου''. Οι εντολές του Χριστού είναι ''ρήματα ζωής αιωνίου''. Οι αρετές είναι φώτα, η πίστις, η ελπίδα, η αγάπη, είναι φώτα που οδηγούν εις το αληθινόν Φως, τον Χριστό. Η μετάνοια είναι φως που λάμπει μέσα στην ψυχή του ανθρώπου, και οδηγεί εις την Κολυμβήθρα του δευτέρου βαπτίσματος. Αυτό το φως το απολαμβάνουν όλοι οι χριστιανοί που αγωνίζονται τον ''καλόν αγώνα'', και επιδιώκουν δια της μετανοίας, την εσωτερικήν κάθαρσιν. Διότι όπου κάθαρσις, εκεί και έλλαμψις. Άνευ γαρ του πρώτου, το δεύτερον ου δίδοται'', κατά τον Γρηγόριο τον Θεολόγο.
'' ΜΑΤΑΙΟΤΗΣ ''
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ άνθρωπος πρέπει πάντοτε να φιλοσοφή πάνω στο νόημα της ζωής, πρέπει πάντοτε να φέρνει στο νού του την ματαιότητα της παρούσης ζωής. Ας δούμε ένα ωραίο υμνογραφικό κείμενο της Εκκλησίας μας που έχει ως περιεχόμενο την ματαιότητα του παρόντος κόσμου, και την μακαριότητα αυτών που επέλεξαν την καλήν μερίδα.
''Τοις του βίου τερπνοίς ενητένισα, λογισμοίς θεωρών τα γινόμενα και μετρήσας αυτών τα επώδυνα, την ζωήν των βροτών εταλάνισα. Υμάς δε μόνους εμακάρισα τους μερίδα καλήν επιλεξαμένους, το παθείν τω Χριστώ και μένειν συν αυτώ και συμψάλλειν αεί τω Προφήτη Δαυΐδ. Αλληλούϊα''. (Οίκος των εν ασκήσει λαμψάντων αγίων ανδρών τε και γυναικών).
Σ' αυτό το κείμενο λέγει ο υμνωδός, ότι κυττάζοντας τα καλά και ωραία της παρούσης ζωής και βλέποντας δια του λογισμού (νοερώς) αυτά που συμβαίνουν και αφού εμέτρησα τα πολλά δυσάρεστα που συμβαίνουν σ' αυτήν εδώ την ζωή, εθεώρησα ταλαίπωρη τη ζωή των ανθρώπων, όμως εμακάρισα και καλοτύχησα μόνον εκείνους που διάλεξαν την αγαθήν μερίδα, δηλαδή το να πάσχουν δια τον Χριστό, να είναι πάντοτε μετά του Χριστού και να ψάλλουν πάντοτε μαζί με τον Δαυΐδ τον ύμνον ''Αλληλούϊα''.
Πράγματι ο άνθρωπος σε κάθε του βήμα διαπιστώνει πόσο μάταια είναι τα πράγματα της παρούσης ζωής, και πόσον ευτυχείς είναι οι άνθρωποι εκείνοι, οι οποίοι άφησαν και πλούτο και δόξες και τιμές και όλα τα ευχάριστα της παρούσης ζωής και ακολούθησαν τον Χριστό.
Μένει έκθαμβος ο καθένας μας μπροστά στη δύναμι και στο μεγαλείο της αποφάσεως των αγίων εκείνων ανδρών, γυναικών και παιδιών που δια την αγάπην του Χριστού εθεώρησαν τα πάντα σκύβαλα και υπάκουσαν πρόθυμα εις την προτροπήν του Κυρίου '' όστις θέλει οπίσω ελθείν απαρνησάσθω εαυτον και αράτω τον Σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι''.
Ούτοι οι μακάριοι άνδρες απαρνήθησαν τα πάντα και είτε δια του μαρτυρίου, είτε δια της ασκήσεως, είτε δια της εθελουσίας πτωχείας, έδωσαν το παρόν εις την πρόσκλησιν του Κυρίου και εξέλεξαν την αγαθήν μερίδα, η οποία ουδέποτε θα τους αφαιρεθή και την γλυκύτητα της οποίας θα γεύονται όχι δια λίγο καιρό και μόνο, αλλά εις αιώνας αιώνων.
Πρέπει να σκεπτώμεθα την ματαιότητα, δια να κερδίσωμεν την μακαριότητα. Πρέπει να σκεπτώμεθα τον προορισμόν μας έως καιρόν έχομεν. Αι ημέραι είναι πονηραί, δια τούτο πρέπει να εξαγοραζώμεθα τον καιρόν και να βαδίζωμεν ως ''τέκνα φωτός'' και όχι ως ''τέκνα σκότους''.
Αι ημέραι είναι πονηραί και αν δεν θέλουμε να καταδικαστούμε αιωνίως πρέπει να ανανήψουμε από τον ύπνο της αδιαφορίας.
1η Μαρτίου. Μνήμη της αγίας Οσιομάρτυρος Ευδοκίας της από Σαμαρειτών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταγόταν από την Ηλιούπολη της Φοινίκης και για την ωραιότητά της έγινε πόρνη και απόκτησε μεγάλο πλούτο. Μεταστράφηκε στην ευσέβεια από τον όσιο Μοναχό Γερμανό, ο οποίος φιλοξενούμενος σε μία κατοικία δίπλα στην δική της, διάβαζε μεγαλόφωνα κατά την συνήθειά του κάποιο πνευματικό έργο περί Παραδείσου και Κολάσεως, με αποτέλεσμα να ακούσει και η Ευδοκία, να '' έλθει εις εαυτήν'', να κατηχηθεί, να βαπτισθεί, ΝΑ ΔΙΑΜΟΙΡΑΣΕΙ τον πλούτο της στους πτωχούς και να μονάσει σε γυναικείο κοινόβιο.
7η Απριλίου. Μνήμη του Οσίου Γεωργίου Αρχιεπισκόπου Μυτιλήνης (+821).
Ο Επιλεγόμενος Σημειοφόρος. Γεννήθηκε στα παράλια της Μ. Ασίας, από γονείς επισήμους. Σε ηλικία 18 ετών, μετά τον θάνατο των γονέων του, αφού ΔΙΕΘΕΣΕ στους πτωχούς την περιουσία του, εντάχθηκε σε κοινόβιο...
12η Απριλίου. Μνήμη της Οσίας Ανθούσας της εν ΚΠόλει (8ος αι.)
... Μετά το θάνατο του πατέρα της - παρά τις παρακλήσεις της Βασίλισσας Ειρήνης, συζύγου του αδελφού της Λέοντος Δ' (775-780), να παραμείνει κοντά της - ΔΙΑΜΟΙΡΑΣΕ την προσωπική της περιουσία σε πτωχούς και φιλανθρωπικά ιδρύματα...
Κι άλλα πολλά όμοια παραδείγματα αγίων...
Βιβλίο ''ΚΛΙΜΑΞ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ'', ΣΕΛ. 235-236, ΛΟΓΟΣ ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ ''ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΟΜΙΣΟΥΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ''.
ΑπάντησηΔιαγραφήβ'. Το τέλος της κενοδοξίας γίνεται αρχή της υπερηφανείας. Το δε μέσον της υπερηφανίας είναι η καταφρόνησις των αδελφών. Διατί αφ' ου φθάση ο υπερήφανος εν τω μέσω της υπερηφανίας, χαίρει και ηδύνεται να καταφρονή τους άλλους, και να τους καταδικάζη και να τους ατιμάζη, και να δηλοποιή τοις πάσιν ότι έχει πράξεις εναρέτους, (ή τας έχει, ή δεν τας έχει). Και ότι πλουτεί και άλλα πολλά έργα θεάρεστα, και ένθεα προτερήματα, και πάντοτε αγαπά η καρδία του να τον επαινώσι, και μισεί η ψυχή του να τον ελέγχωσι, και να τον διδάσκωσι τα καθήκοντα.
Στο βιβλίο ''ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΜΒΩΝΑ'' του π. Τιμοθέου Κιλίφη και στη σελ. 218-220, διαβάζουμε:
ΑπάντησηΔιαγραφή''ΧΡΥΣΟΣ - ΧΡΙΣΤΟΣ''
Ένα πλούσιος ζητάει δύο εντελώς αντίθετα πράγματα στη ζωή του: Το χρυσό και το Χριστό. Το χρυσό τον κατέχει. Θέλει να κατακτήσει και το Χριστό. Δηλαδή την αιωνιότητα. Είχε βολευτεί καλά στη γη. Ήθελε να βολευτεί το ίδιο και στον ουρανό. Γι' αυτό πλησίασε το Χριστό και τον ρώτησε: ''Τί να κάνω για να κατακτήσω την αιωνιότητα;'' Και ο Χριστός του απάντησε: ''Να χρησιμοποιήσεις σωστά το χρυσό'' Δε δέχτηκε όμως τον όρο και έφυγε λυπημένος. Με μιά λύπη που ήταν πρόγευση θανάτου. Ήταν αποτέλεσμα της διχασμένης προσωπικότητάς του. Ζητούσε τ' ασυμβίβαστα. Ήθελε να ζη μέσα στη φιλαυτία και την εγωϊστικότητα και να κερδίσει και την αιωνιότητα.
Αυτό δημιουργεί ο πλούτος, όταν δεν τοποθετείται σωστά. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο χάσμα από το χάσμα μεταξύ χρυσού και Χριστού. Ο χρυσός είναι μία προσωρινή, συμβατική, ανθρώπινη αξία. Ο Χριστός είναι η αιώνια αξία. Είναι το παν. Ο χρυσός παραπλανά. Ο Χριστός καθοδηγεί στην αλήθεια. Ο χρυσός, το πολύ, ακολουθεί τον άνθρωπο ως το τάφο. Ο Χριστός ακολουθεί τον άνθρωπο αιώνια.
Και όμως υπάρχει μιά γέφυρα μεταξύ χρυσού και Χριστού: Είναι η φιλανθρωπία, που στηρίζεται στη δικαιοσύνη και στην αγάπη. Όταν ο χρυσός γίνει αγάπη και δικαιοσύνη, τότε ο άνθρωπος, που τον προσφέρει, γίνεται δίκαιος. Γίνεται χρηστός.
Ο χρυσός καθ' εαυτόν δεν είναι κακός ή καλός. Ούτε η φτώχεια καθ' εαυτή είναι αρετή ή κακία. Λέει χαρακτηριστικά η Π. Διαθήκη στις παροιμίες ότι ''πλούσιος και φτωχός συνήντησαν αλλήλοις, αμφοτέρους δε ο Κύριος εποίησεν''. Η φτώχεια και ο πλούτος, όταν χρησιμοποιηθούν σωστά, προσφέρουν ουράνια αγαθά.
Υπάρχουν φτωχοί που δε μπορούν να κάνουν αλλοιώς, και υπάρχουν φτωχοί, γιατί μοιράζουν τα κέρδη τους. Οι δεύτεροι αξίζουν, πιό πολύ.
Ο πλούτος χωρίς τη φιλανθρωπία είναι μία σκέτη αθλιότητα. Περισσότερη δυστυχία δημιουργεί σ' αυτούς που τον έχουν, παρά σ' αυτούς που τον στερούνται.
Τίποτα δεν είναι απόλυτα δικό μας. Απόλυτη κυριότητα έχει μόνο ο Θεός. Ό,τι φυλάμε απόλυτα για τον εαυτό μας είναι ο μεγαλύτερος εχθρός μας. Ο άνθρωπος είναι κοινωνία αγάπης. Έξω από την κοινωνία της αγάπης είναι θηρίο. Είναι το πιό άγριο θηρίο.
Αυτό, δυστυχώς, πάει να χαρακτηρίσει την εποχή μας. Ο ατομισμός και η πλεονεξία κυριαρχούν στη σημερινή ακοινώνητη κοινωνία. Το κοινωνικό πρόβλημα καθημερινά γίνεται οξύτερο. Ούτε θα λυθεί ποτέ αν δεν εφαρμοστούν οι αρχές του Ευαγγελίου.
Το Ευαγγέλιο λύνει όλα τα προβλήματά μας.
Κι' ας θυμούνται οι πλούσιοι ότι όπου υπάρχει άδειο στομάχι εκεί ασφάλεια δεν υπάρχει.
Αυτό είναι νόμος.
π. Σεβαστιανός Σταύρου: ''Στην εκκλησία δεν υπάρχει διάλογος''
ΑπάντησηΔιαγραφήΕις απάντηση αυτής της απολύτως λανθασμένης και ανυπόστατης γνώμης, η οποία χρησιμοποιείται μόνο από όσους είναι ένοχοι και ακριβώς φοβούνται τον διάλογο, στο βιβλίο ''ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΜΒΩΝΑ'' του π. Τιμοθέου Κιλίφη, στη σελ. 131-133, διαβάζουμε:
'' ΔΙΑΛΟΓΟΣ ''
Ένα από τα κυριότερα γνωρίσματα του ανθρώπου είναι ο διάλογος. Είναι η φυσική απόρροια της εικόνας του Θεού στον άνθρωπο.
Πρώτος χρησιμοποίησε το διάλογο ο Θεός. Τα τρία πρόσωπα της αγίας Τριάδας, προτού φτιάξουν τον άνθρωπο, σκέφτηκαν μεταξύ τους. ''Ποιήσωμεν άνθρωπον...'' είπαν.
Ο άνθρωπος είναι καρπός διαλόγου.
Ο Θεός διαλέγεται με τους πρωτόπλαστους.
Στη Π. Διαθήκη χρησιμοποιεί το διάλογο για να αποκαλύψει την αλήθεια του. Διαλέγεται με τους προφήτες, τους ηγέτες του λαού και με τον ίδιο το λαό.
Αλλά η νέα περίοδος της Κ. Διαθήκης αρχίζει πάλι με διάλογο.
Διάλογο κάνει ο Αρχάγγελος Γαβριήλ με την Παναγία. Ο Χριστός σαν άνθρωπος υπήρξε αποτέλεσμα διαλόγου της Παναγίας με τον Αρχάγγελο.
Διάλογο κάνει και ο Χριστός με τους μαθητές του.
Διάλογο κάνει και με τους αντιρρησίες συζητητές του.
Διάλογο κάνει και με το λαό.
Χαρακτηριστικός είναι ο διάλογος που έκανε ο Χριστός και με τη Σαμαρείτισσα του Ευαγγελίου. Στην αρχή έσπασε το φράγμα της απαγόρευσης να διαλέγονται δημόσια άνδρες και γυναίκες. Σ' αυτό το σημείο οφείλει πολλά η γυναίκα και γενικά ο πολιτισμός στο Χριστό. Ο Χριστός έκανε διάλογο υποδειγματικό με τη Σαμαρείτισσα. Εκμεταλεύτηκε όλα τα στοιχεία της ανθρωπίνης ύπαρξης και οδήγησε τη Σαμαρείτισσα από τα φυσικά στα μεταφυσικά, από τα γήϊνα στα ουράνια, και από τα φθαρτά στα άφθαρτα. Ο Χριστός, σαν άριστος παιδαγωγός, είχε άριστα αποτελέσματα με το διάλογό του. Η Σαμαρείτισσα μεταβλήθηκε, φωτίστηκε, αγιάστηκε.
Αυτά τα αποτελέσματα έχει κάθε καλόπιστος διάλογος με το Χριστό. Το επαναλαμβάνουμε: καλόπιστος. Γιατί οι κακόπιστοι διάλογοι, που έκαναν οι γραμματείς και οι φαρισαίοι με το Χριστό και που κάνουν και σήμερα μεταξύ τους άρχοντες πολιτικοί και θρησκευτικοί, καταλήγουν στη διαστροφή. Δεν αποκαλύπτουν την αλήθεια αλλά την καλύπτουν. Δεν την φωτίζουν, την σκοτίζουν.
Η αλήθεια δεν έχει ανάγκη από πιέσεις και εκβιασμούς. Είναι αυτοδύναμη και επιβάλλεται ελεύθερα.
Όποιος δεν δέχεται την αλήθεια ελεύθερα δεν είναι άξιος γι' αυτή.
Και μεις κάνουμε, πρέπει να κάνουμε καθημερινά, διάλογο. Διάλογο με τον εαυτό μας, με τον κόσμο, με το Θεό, Αρκεί να γίνεται καλόπιστα, και θά' χουμε θαυμαστά αποτελέσματα.
Ο διάλογος είναι η βάση για την εύρεση της αλήθειας. Αρκεί βάση του διαλόγου να είναι η ειλικρίνεια. Διάλογος χωρίς ειλικρίνεια είναι παράλογος.
Απάντηση στον π. Σεβαστιανό Σταύρου.
Σε άλλη σελίδα του βιβλίου ''ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΜΒΩΝΑ'', του π. Τιμοθέου Κιλίφη, σελ. 286-287, διαβάζουμε:
ΑπάντησηΔιαγραφή''ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΑΧΡΙΣΤΟΙ''
Από τότε που ήρθε ο Χριστός στη γη έγινε το κέντρο του κόσμου και της ιστορίας. Θετικά ή αρνητικά οι άνθρωποι τώρα περιστρέφονται γύρω από τον Ιησού. Άλλοι για να τον λατρέψουν και άλλοι για να τον πολεμήσουν. Αυτό αποδεικνύεται και από τα γεγονότα του Ευαγγελίου της Ζ' Κυριακής του Λουκά.
Ο Χριστός, σαν περπατούσε στους δρόμους, συνήθως τον περικύκλωναν χιλιάδες κόσμου. Σε μιά τέτοια περίπτωση όλοι απόρησαν, όταν είπε ο Χριστός ότι κάποιος με ακούμπησε - Μα, δάσκαλε, του λέγει ο θαρρετός Πέτρος, σε στριμώχνει απ' όλες τις πάντες ο κόσμος και συ λες ότι κάποιος σε ακούμπησε;
-Και όμως, Πέτρε, κάποιος με ακούμπησε. Όχι με τον ίδιο τρόπο που με ακουμπούν οι άλλοι, γιατί εγώ κατάλαβα ότι με το ακούμπισμά του βγήκε μιά δύναμη από μένα και πήγε σ' αυτόν.
Τότε μια γυναίκα φοβισμένη ομολόγησε την αλήθεια.
-Εγώ, Κύριε, σε ακούμπησα, για να γίνω καλά. Αιμορραγώ χρόνια ολόκληρα και ενώ έχω τρέξει σ' όλους τους γιατρούς κανείς δεν με θεράπευσε.
Ο Χριστός αμέσως την ονομάζει θυγατέρα του, για να της δώσει θάρρος, και σύγχρονα την κάνει καλά.
Πολλοί γυρίζουν γύρω από το Χριστό, αλλά δεν ωφελούνται όλοι, γιατί δεν πλησιάζουν όλοι όπως η αιμορραγούσα γυναίκα. Δεν πλησιάζουν με πίστη και ταπείνωση. Άλλοι πλησιάζουν το Χριστό για τα υλικά τους συμφέροντα, εμπορικά, επαγγελματικά, πολιτικά και τα παρόμοια. Άλλοι τον πλησιάζουν από συνήθεια, επειδή έτσι τους είπαν οι γονείς τους και οι δάσκαλοί τους. Ακολουθούν τη μάζα, χωρίς αίσθημα ευθύνης. Είναι οι λεγόμενοι μαζοποιημένοι χριστιανοί. Όπου πάνε οι άλλοι πάνε κι' αυτοί. Και άλλοι πλησιάζουν το Χριστό με βάθος, με δύναμη, με πίστη, με συνείδηση της σταυρικής πορείας τους. Τον πλησιάζουν με απόφαση να θυσιάσουν και τη ζωή τους ακόμη για το Χριστό.
Οι τελευταίοι είναι οι συνειδητοί Χριστιανοί που παίρνουν τη δύναμη που βγαίνει από το πανάγιο Σώμα και Αίμα του Χριστού.
Οι άλλοι είναι οι Χριστιανοί, οι άβουλοι, οι χριστοκάπηλοι. Ο Χριστός δεν θέλει πελάτες, ούτε μπράβους, ούτε υποκριτές. Θέλει αφοσιωμένους και συνειδητούς συνοδοιπόρους μαθητές. Θέλει αυτούς που τους κοστίζει η πίστη τους. Αυτοί έχουν σωστές σχέσεις με το Χριστό. Αυτοί είναι αληθινοί Χριστιανοί. Δεν είναι ά-χριστοι.
Στο ίδιο ως άνω βιβλίο και στις σελ. 146-148, διαβάζουμε:
ΑπάντησηΔιαγραφή'' ΕΝΟΤΗΤΑ ''
Ο Άρειος δύο πράγματα προσπάθησε να σπάσει στη συνείδηση της Εκκλησίας: Την ενότητα της Αγίας Τριάδας, λέγοντας ότι ο Χριστός είναι κτίσμα και ομοούσιος με το Πατέρα, και την ενότητα της Εκκλησίας.
Γι' αυτό η Εκκλησία μας, τόσο στον Εσπερινό όσο και ανήμερα της Κυριακής των 318 Πατέρων, τοποθέτησε τέτοια αναγνώσματα, ώστε να τονίζεται η ανάγκη της ενότητας. Όλα τ' αναγνώσματα μας υπενθυμίζουν γεγονότα που δείχνουν τα θαυμαστά αποτελέσματα της ενότητας:
Ο Αβραάμ, ενωμένος με όλους τους συγγενείς του, νίκησε τους εχθρούς του.
Οι άρχοντες του Ισραήλ, ενωμένοι, δίκαζαν τις υποθέσεις του λαού.
Οι Απόστολοι, ενωμένοι μαζί με πλήθος χριστιανών προσηύχοντο προς το Θεό.
Οι 318 πατέρες, που εορτάζονται από την Εκκλησία μας, ενωμένοι στη πρώτη οικουμενική σύνοδο της Νίκαιας, καταδίκασαν την φοβερή αίρεση του Αρείου.
Και ο Κύριος στην Αρχιερατική του προσευχή, όπως ακούμε στο Ευαγγέλιο, γι' αυτή την ενότητα προσευχήθηκε στον ουράνιο Πατέρα του.
Μεγάλο θέμα η ενότητα για την Εκκλησία, για το Έθνος, για την οικογένεια, για την ανθρωπότητα. Χωρίς ενότητα τίποτε σωστό δεν μπορεί να υπάρξει. Οι άνθρωποι ενωμένοι, με βάση την αλήθεια, θαυματουργούν. Διασπαρμένοι καταστρέφονται.
Το μεγαλύτερο θαύμα στη γη είναι η ενότητα. Μεγαλύτερο και από ανάσταση των νεκρών. Είναι το θαύμα των θαυμάτων. Γι' αυτό θα προηγηθεί η ενότητα της Εκκλησίας και θ' ακολουθήσει η δεύτερη παρουσία του Χριστού. Στη βασιλεία του Θεού θα είναι μιά ποίμνη μ' ένα ποιμένα.
Η Εκκλησία μας εύχεται συνέχεια ''υπέρ της των πάντων ενώσεως''. Αλλά και η όλη δομή της Εκκλησίας μας, από την κεφαλή της ως τα μυστήριά της και το σώμα της, που είμαστε όλοι μαζί, την ενότητα επιδιώκει και επιτελεί.
Κανένας δεν υπάρχει μόνος του, γιατί όλοι γεννιώμαστε από άλλους. Ο ένας υπάρχει από τον άλλον. Ατομική σωτηρία δεν υπάρχει. Σωζόμαστε μέσα στο σώμα της Εκκλησίας '' συν πάσι τοις αγίοις ''. Αυτή η ενότητα μας συνδέει με τον πόνο, τη χαρά και τα προβλήματα όλων των αδελφών μας. Μας ενώνει με όλο το σώμα της Εκκλησίας.
Αλλά μιά τέτοια αληθινή ενότητα, που στηρίζεται στην σάρκωση, στην θυσία και στην ανάσταση του Χριστού , απαιτεί θυσία του διεστραμμένου εγώ μας, που είναι και η αιτία της διασπάσεώς μας. Η αληθινή ένωση απαιτεί ταπείνωση, αγάπη, αλληλοσεβασμό, ειλικρίνεια, θυσία εγωϊστικών τάσεων και συμφερόντων. Κάθε άλλη μορφή ένωσης είναι επίπλαστη, συμβατική, που, τελικά, διαλύεται.
Συνεχίζοντας την ανάγνωση του ως άνω βιβλίου, στις σελ. 144-145, διαβάζουμε:
ΑπάντησηΔιαγραφή'' ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ''
Με δύο τρόπους προσπάθησαν οι γραμματείς και οι φαρισαίοι να σταματήσουν το εκτυφλωτικό φως, που ακτινοβολούσε ένας πρώην τυφλός: Με τη βία και με την ειρωνεία. Με τη βία προσπάθησαν να τον τρομοκρατήσουν. Με την ειρωνεία να τον εξευτελίσουν.
Και οι δύο τρόποι είναι γνωστοί στην ιστορία. Χρησιμοποιούνται συχνά για τη συσκότιση της αλήθειας.
Ο Ηρώδης με τη βία αποκεφάλισε τον Πρόδρομο, για να μή τον ελέγχει.
Οι γραμματείς και οι φαρισαίοι σταύρωσαν το Χριστό, για να μή τους ανατρέψει.
Η Ρώμη θανάτωσε εκατομμύρια χριστιανούς, για να μή χάσει τη κυριαρχία της.
Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα χρησιμοποιούν πάντοτε βία, για να επικρατούν.
Αλλά και ο άλλος τρόπος, της ειρωνείας, είναι το ίδιο φρικτός.
Ειρωνεύονται οι φαύλοι τους αγνούς. Οι ''δυνατοί'' τους αδύνατους. Οι ''μορφωμένοι'' τους αγράμματους.
Οι μειονεκτικοί τους άλλους, για να νιώθουν αισθήματα υπεροχής απέναντί τους.
Στην εποχή μας, ο ανατολικός κόσμος χρησιμοποιεί περισσότερο τη βία. Ο δυτικός την ειρωνεία. Γι αυτό δεν έχει σημασία σε ποιό στρατόπεδο ανήκουν οι πολέμιοι της αλήθειας. Ανατολικοί και Δυτικοί πολέμιοι είναι το ίδιο εχθροί του Χριστού.
Όμως η μανία τους πέφτει στο κενό.Η αλήθεια λάμπει και φωτίζει. Τ' αποτελέσματα της βίας και της ειρωνείας είναι αρνητικά για τους εχθρούς του Χριστού. Προσωρινά φαίνονται ότι κυριαρχούν κι' εντυπωσιάζουν. Στο τέλος όμως ξευτιλίζονται, όπως οι γραμματείς και οι φαρισαίοι από τον άοπλο τυφλό, κι' αλλαλιάζουν.
Που είναι οι Ηρώδες; Οι Νέρωνες και οι Διοκλητιανοί; Που είναι οι είρωνες και οι εκβιαστές. Που είναι οι άθεοι και οι μηδενιστές των περασμένων αιώνων, που απειλούσαν με μανία το Χριστιανισμό; Χάθηκαν, όπως θα χαθούν και όλοι όσοι εξακολουθούν να πολεμούν το Χριστό.
Όποιος θέλει να σβύσει το φως της αλήθειας, σβύνει αυτός.
Οι αληθινοί χριστιανοί θα νικούν πάντα. Αρκεί να έχουν το θάρρος του τυφλού. Να ομολογούν την αλήθεια.
Τίποτα δεν είναι πιό δυνατό από την αλήθεια.
Τελικά λάμπει.