ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΒΕΝΙΑΜΙΝ (+1922)
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΕΩΣ
Ο συμβιβασμός και η υποχώρησις είναι άρνησις της Εκκλησίας
Βρισκόμαστε στα 1922. Η Απόφασις του αθεϊστικού Κράτους εις την Ρωσίαν ήτο να κατασχεθούν βιαίως τα ιερά σκεύη και τα τιμαλφή της Εκκλησίας υπέρ του λαού. Ο Μητροπολίτης Πετρουπόλεως Βενιαμίν αντιστέκεται. <<Η βιαία κατάσχεσις, είπεν, είναι ιεροσυλία. Εμείς μόνοι μας θα δώσουμε τα τιμαλφή στον λαό>>. Και τον ωδήγησαν σε δίκη... ως <<εχθρό του λαού>>. Ήσαν εκείνοι οι Κληρικοί που ήδη συμβιβάσθηκαν με το αθεϊστικό καθεστώς και απετέλεσαν την λεγομένη <<Ζώσα Εκκλησία>>, ένα σχήμα με το οποίον υπετάσσετο η Εκκλησία στο άθεο τυραννικό καθεστώς, σαν αυτά που κατασκευάζουν και σήμερα για να υποτάξουν την Εκκλησία στον ευρύτερο Οικουμενισμό. Οι Κληρικοί αυτού του σχήματος της λεγομένης <<ζώσης εκκλησίας>> ήσαν οι κύριοι μάρτυρες κατηγορίας εις το <<δικαστήριο>>... Ο Μητροπολίτης Βενιαμίν απολογούμενος στο τέλος του δικαστηρίου είπε μεταξύ άλλων: <<Δεν ξέρω τί θα αποφασίσετε για μένα ζωή ή θάνατο, μα ό,τι και αν αποφασίσετε, θα το δεχθώ με την ίδια ψυχική άνεσι και γαλήνη, στρέφοντας τα μάτια μου προς τον ουρανό. Ό,τι και αν αποφασίσετε για μένα, θα κάμω το σημείο του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού (και λέγοντας αυτά έκανε τον σταυρό του με ευλάβεια) και θα πώ δόξα σοι Κύριε. Για όλα. Για όλα>>. Η απόφασις του δικαστηρίου βγήκε στις 5 Ιουλίου 1922. Ο Μητροπολίτης Βενιαμίν μαζί με άλλους εννέα καταδικάσθηκαν σε θάνατο. Πρίν την εκτέλεσή του ο Μητροπολίτης έστειλε μιά θαυμάσια Εγκύκλιο επιστολή στους κληρικούς του, εις την οποίαν μεταξύ άλλων τονίζει ότι <<Ο συμβιβασμός είναι καταστροφή της Εκκλησίας>> κάτι το οποίον πρέπει να λάβωμεν και ημείς υπ' όψιν σήμερα. Την παραθέτουμε:
<<Παιδί και έφηβος διάβαζα πολύ τους βίους των αγίων. Με ενθουσίαζε τότε ο ηρωϊσμός τους, η αγία εμψύχωσί τους. Μα και λυπόμουν βαθιά που δεν είχαμε πιά τους ίδιους καιρούς και δεν μας ήταν πιά δυνατόν να δοκιμάσουμε αυτά που υπέμειναν εκείνοι. Αλλά να! Οι καιροί άλλαξαν. Και ανοίγεται και μπροστά σε μας η δυνατότητα να υποφέρουμε και μεις για τον Χριστό, από δικούς και ξένους! Είναι βέβαια βαρύ -πολύ βαρύ- να υποφέρη κανείς! Μα κατά το μέτρο των παθημάτων μας μας στέλνει π Κύριος και την παρηγορίαν και την δύναμή του.
Όμως τί δύσκολο να περάση κανείς αυτόν τον <<Ρουβίκωνα>>! Τί δύσκολο να επαφεθή κανείς ολοκληρωτικά στο θέλημα του Θεού! Όταν γίνη αυτό, τότε ο άνθρωπος υπερπερισσεύει από παρηγοριά, δεν αισθάνεται ούτε παθήματα και μέσα στα μαρτύρια, γεμάτος από εσωτερική ειρήνη προσελκύει κι άλλους προς το μαρτύριο, για να αισθανθούν και αυτοί την κατάστασι αυτή στην οποία ευρίσκεται ο μακάριος μάρτυρας. Γι' αυτά μιλούσα προηγουμένως σε άλλους, αλλά τα δικά μου παθήματα δεν είχαν φτάσει στο κατακόρυφο. Τώρα φαίνεται ότι υποφέρουμε σχεδόν τα πάντα: Την φυλακή, το δικαστήριο, τον δημόσιο χλευασμό, την καταδίκη σε θάνατο, τον εμπαιγμό του όχλου, την ανθρώπινη αχαριστία, την προδοσία, την αστάθεια και τα όμοια, την ανησυχία και την ευθύνη των άλλων και μάλιστα γι' αυτήν την Εκκλησία.
Τα μαρτύρια φτάσανε σήμερα στο απόγειό τους! Και η παρηγοριά του Θεού σ' εμάς είναι τώρα απέραντη! Είμαι γεμάτος χαρά και γαλήνη. Όπως πάντοτε! Ο Χριστός είναι η ζωή μας, το φώς μας, η ανάπαυσή μας. Κοντά και μαζί Του είναι πάντοτε καλά. Και παντού καλά! Για την τύχη της Εκκλησίας δεν φοβάμαι. Πίστη χρειαζόμαστε. Περισσότερη πίστη. Και ιδιαίτερα εμείς οι ποιμένες της. Πρέπει να εγκαταλείψουμε την ελπίδα στον εαυτό μας, στην εξυπνάδα μας, στην μόρφωσί μας, στις δυνάμεις μας και να δώσουμε τόπο στη χάρη του Θεού!
Παράξενες είναι οι απόψεις μερικών, ενδεχομένως εξόχων ιερέων - εννοώ τον Πλάτωνωφ - ότι πρέπει να φυλάξωμε τις ζωτικές δυνάμεις, δηλαδή για χάρη τους να υποχωρούμε στα πάντα. Και ο Χριστός τότε; Τί μας χρειάζεται ο Χριστός; Όχι, την Εκκλησία δεν την σώζουν ούτε οι Πλάτωνωφ, ούτε οι Τσεπούριν, ούτε ο Βενιαμίν! Ο Χριστός την σώζει ! Η άποψη αυτή στην οποία κολλήσανε μερικοί, είναι η <<καταστροφή της Εκκλησίας>>!
Όταν πρόκειται για την Εκκλησία, δεν επιτρέπεται να σκεπτόμαστε τον εαυτούλη μας! Δεν επιτρέπεται να θυσιάζουμε την Εκκλησία για να σώσουμε το <<τομάρι>> μας. Η εποχή μας είναι για μας δικαστήριο! Οι άνθρωποι θυσιάζουν τα πάντα για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις! Κοιτάξτε τί θυσίες κάνουν οι Εσέροι (σοσιαλεπαναστάτες) και οι άλλοι κομματικοί. Εμείς οι χριστιανοί, και ειδικότερα οι ιερείς, δεν θα πρέπει να δείξουμε ανάλογη τόλμη και ανδρισμό μέχρι θανάτου, αν έχουμε έστω και λίγη πίστη στον Χριστό και στην αιώνια ζωή;
Το ξέρω, είναι άσχημο πράγμα να συμβουλεύση κανείς τους άλλους... Η ιερατική σας συνείδησι θα σας υπαγορεύση -πιστεύω- τί πρέπει να κάμετε... Στέλνω την ευλογία μου στον κλήρο. Γράφω ό,τι έχω στην καρδιά μου. Οι σκέψεις μου είναι συνδεδεμένες με τις δύσκολες ημέρες που διέρχομαι. Γι' αυτό δεν μπορώ να επεκταθώ σε άλλα πνευματικά θέματα.
+ Μητροπολίτης Πετρουπόλεως Βενιαμίν
Ο Μητροπολίτης Βενιαμίν μαζί με άλλους τρείς οδηγήθηκαν στον τόπο της εκτέλεσης έξω από την Πετρούπολη... Βάδισε ήσυχα προς τον τόπο της εκτέλεσης. μονολογώντας προσευχές. Σε λίγο ακούστηκαν οι κροταλισμοί των όπλων και τα σώματα των μαρτύρων έπεσαν στο έδαφος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου