Η Αγία και Μεγάλης Εβδομάς απ' αρχής, αφ' ης ήρξατο η Εκκλησία να υμνή και να ασματοποιή την δραματικήν και φρικτήν ταύτην περίοδον της επί γης παρουσίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, απετέλεσε τί το ιδιάζον και εξαιρετικόν και κεχωρισμένον εις την ακολουθίαν των ημερών του έτους.
Η Μεγάλη Εβδομάς ωνομάσθη και είναι πράγματι μεγάλη δια το συνετλεσθέν μέγα δράμα του Σύμπαντος.
Κατ' αυτήν έπαθεν ως άνθρωπος ο απαθής τη Θεότητι. Κατ' αυτήν εξεδηλώθη η θεία συγκατάβασις μετά της ανθρωπίνης άκρας ταπεινώσεως. Εφανερώθη η θεία μακροθυμία μετά της ανθρωπίνης καρτερίας, προεβλήθη η θεία αγάπη εν τη υπερτάτη ανθρωπίνη θυσία, συνετελέσθη η σωτηρία εν τω εκουσίω πάθει.
Η μεγάλη Εβδομάς προσδίδει ιδιαιτέραν όψιν εις την εκδήλωσίν της, φέρει συγκίνησιν εις την διέλευσίν της, επιβάλλει άκραν προσήλωσιν εις την ακολουθίαν της, και προξενεί κλονισμόν μέγαν εν τη ψυχή εις την ανάμνησίν της.
Ουδεμία χώρα Χριστιανική υπάρχει, χωρίς να ζη με συμπάθειαν εξέχουσαν προς τον προς το εκούσιον πάθος αναβαίνοντα Κύριον, και ουδείς Χριστιανός, όστις δεν αισθάνεται ότι ζη με τον Χριστόν και συναναιβαίνει και συμπάσχει με αυτόν.
Ακριβώς δε και η ασματική ακολουθία της Εβδομάδος ταύτης εκφράζει εις άπαντα τα τροπάριά της την κατάνυξιν, την συμπάθειαν, την λατρείαν, την αφοσίωσιν, την ευγνωμοσύνην προς τον δι' ημάς παθόντα Κύριον, και αναφέρει ημάς εις υψηλότερον πνευματικόν χώρον, και υποδεικνύει ημίν την εκπλήρωσιν του υπερτάτου καθήκοντος προς τον Θεόν.
Έκαστος Χριστιανός θέλει να ζή με τον Χριστόν και δια τον Χριστόν κατά τας ημέρας αυτάς και δι' αυτό η ακολουθία της Μ. Εβδομάδος πρέπει να είναι κτήμα ού μόνον των Ιερών Ναών, των κληρικών και των ψαλτών, αλλά πάντων των Χριστιανών, ίνα, είτε αναγινώσκοντες, είτε ψάλοντες, είτε παρακολουθούντες και κατ' οίκον, φέρωσιν εις την μνήμην των και προ οφθαλμών εκτυλισσόμενον το θείον δράμα.
Και πιστεύοντες ελπίζομεν εις την χάριν και ευλογίαν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ω λατρεύομεν, και ω η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου