<<Εξομολογούμαι σοι Κύριε εν όλη καρδία μου, κλίνω γόνυ σώματος και ψυχής. Εξαγορεύσω σοι τω Θεώ μου τας αναμίας μου πρόσδεξαί μου τας δεήσεις, και δώρησαί μοι τω αμαρτωλώ πένθος πενθήσαι εμαυτόν, ίνα μη κλαύσω εις τους αιώνας ανώνητα, ότι πάσαν αμαρτίαν ειργασάμην ο άθλιος, ότι κατεμόλυνά μου το σώμα και την ψυχήν, και πολλάκις μετανοών υποσχόμενος, τοσάκις πάλιν, τοις αυτοίς περιέπεσον. Ευκολώτερον σταγόνες υετών αριθμήσονται ή των εμών αμαρτιών η πληθύς. Πάσαν μου γαρ αίσθησιν ο τάλας, και παν μέλος. Εμίανα, έφθειρα, ηχρείωσα, μίαν και μόνην καταφυγήν έχω Κύριε την σην φιλανθρωπίαν. Διο δυσωπώ την ανείκαστόν σου αγαθότητα, συγχώρησόν μοι πάντα τα πλημμελήματα, οία και όσα εν όλη μου τη ζωή εξήμαρτον, άτινα καθ' εκάστην ο αλάθητος οίδε σου οφθαλμός. Πρεσβείαις της Παναχράντου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας και πάντων των Αγίων. Ότι ευλογητός ει, εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.>>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου