ΟΥΔΕΝ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ ΤΙΜΙΩΤΕΡΟΝ

 Οι Χριστιανοί πρέπει να μελετούν. Η Αγία Γραφή μας προτρέπει εις τούτο: <<Δράξασθε παιδείας μήποτε οργισθή Κύριος και απολείσθε εξ' οδού δικαίας>> ή <<Ερευνάτε τας Γραφάς, ότι εν αυταίς ευρήσετε ζωήν αιώνιον>>, ή <<Γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς>>. Οι Άγιοι Πατέρες οι οποίοι διετύπωσαν τα δόγματα της Εκκλησίας είχον μόρφωσιν και γνώσεις. Βέβαια κοντά εις αυτούς συνέβαλον και οι αγράμματοι κατά κόσμον, αλλά σοφοί κατά Θεόν Άγιοι. Και εν τελική αναλύσει ούτε οι μορφωμένοι, ούτε οι αγράμματοι ήσαν που διετύπωσαν την διδασκαλία της Εκκλησίας, αλλά το Άγιον Πνεύμα το ενοικούν εν αυτοίς.

 Οι Άγιοι Πατέρες ποτέ δεν ξεχώριζαν και δεν απομόνωναν την γνώση από την πράξη και την εμπειρία. Όσοι απολυτοποιούν την γνώση ή την εμπειρία και λέγουν π.χ. ότι δεν χρειάζονται οι γνώσεις, αλλά ΜΟΝΟΝ η εμπειρία, ή και το αντίθετον, ότι δεν χρειάζεται η πνευματική ζωή, αρκούν οι γνώσεις, είναι εκτός του πατερικού πνεύματος. Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός λέει σαφώς και κατηγορηματικώς ότι <<ουδέν της γνώσεως τιμιώτερον. Η γαρ γνώση φως εστι της ψυχής τούμπαλιν η άγνοια σκότος>>. Δηλαδή τίποτα πολυτιμότερο δεν υπάρχει από την γνώση, η οποία είναι φως της ψυχής και το αντίθετο η άγνοια είναι σκότος. Ο ίδιος μάλιστα  κατατάσσει και την <<γνωσιμαχίαν>> μεταξύ των αιρέσεων. Και αυτό μάλιστα διότι μερικοί αιρετικοί δεν άφηναν τους οπαδούς των να μελετούν, δια να μη δουν την αλήθεια και τους αποκηρύξουν, όπως κάμουν και οι σημερινοί γνωστοί σχισματοαιρετικοί και γνωσιμάχοι. Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής μεγάλος άγιος της Εκκλησίας λέγει ότι <<σοφίας κάλλος εστι γνώσις έμπρακτος η πράξις ένσοφος>>, δηλαδή η ομορφιά της σοφίας είναι η έμπρακτη γνώση, ή με σοφία πράξη.

 Πρέπει, λοιπόν, κάθε χριστιανός να γίνει θεολόγος. Δηλαδή να μελετά, να γνωρίζει την αλήθεια, να προσεύχεται και να αγωνίζεται δια την κάθαρση της ψυχής, που είναι ο δρόμος προς την θέωσιν. Αυτό σημαίνει, ότι αν θέλει να ανέλθει στα πνευματικά ύψη των αρετών θα στηριχθεί και στην επιστημονική γνώση, μελέτη του λόγου του Θεού και της διδασκαλίας των Πατέρων, αλλά και στην χαρισματική γνώση, η οποία σημαίνει πάλι αγώνα δια κάθαρση του νοός και φωτισμό από το Άγιο Πνεύμα. Αυτή είναι εν τελική αναλύσει η πορεία προς την αγιότητα.