<<Μέγας ζηλωτής της αγίας ημών Πίστεως, ανήλθεν εις ουρανούς, μόλις το μέσον της ηλικίας ονύων, ενθυμίζων το πατερικόν <<ον ο Θεός φιλεί, νέος θνήσκει>>, αναφέρει δια τον π. Ιγνάτιο εις επιμνημόσυνον άρθρον, ο αείμνηστος Πρωτοσυγκ.π. Ευγένιος. Και συνεχίζει: <<έπραξε το παν, ο εκδημήσας ζηλωτής Ιερομόναχος, δια να έχη την παρρησίαν της <<Καλής Ομολογίας>> και τύχη του αμαραντίνου στεφάνου της τελικής δικαιώσεως και επιβραβεύσεως, εν εκείνη τη ημέρα. Ο βίος του υπήρξε μεστός έργων αγαθών και θεαρέστων, και ο σπόρος της διδασκαλίας του, βλαστάνει καρποφορών>>. Πράγματι, υπήρξε μέγας ασκητής και λαμπρός κήρυξ του Ευαγγελίου. Χιλιάδες χριστιανών από όλη την Ελλάδα εδέχθησαν την επομβρίαν της πνευματοφόρου και χριστοφόρου ομιλίας του και μυριάδες ψυχαί ευεργετήθησαν εκ του παραδείγματος και της μελισταγούς ομιλίας του.
Του αειμνήστου Ιερομ. π. ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΕΤΣΗ
Αγαπητοί μας Αναγνώσται,
Το περιοδικόν τούτο ένα σκοπόν μόνον έθεσε ως αιτίαν της εκδόσεώς του: Την επαναφοράν των παραδόσεων της Ορθοδοξίας μας εις την ζωήν των χριστιανών. Διότι πιστεύομεν απόλυτα ότι έξω από την Ορθοδοξίαν δεν υπάρχει σωτηρία της ψυχής μας. Και ότι έξω από τας παραδόσεις της Ορθοδοξίας μας δεν υπάρχει αιώνιος ζωή! Και τότε; Τότε, αλλοίμονον! Εχάσαμεν το παν. Ναι χάνωμεν το παν χωρίς να το καταλάβουμε. Τι να τα κάνουμε όλα τα άλλα εάν θα χάσωμεν την ψυχήν μας; <<Τι γαρ ωφελήσει άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδίσει και ζημιωθή την εαυτού ψυχήν>>, λέγει ο Κύριος.
Ω! αλήθεια! Εάν εκαταλαβαίναμεν τον σκοπόν της ζωής μας αυτής, που είναι να αποκτήσωμεν την αιωνιότητα πόσον θα είμεθα τότε ευτυχείς! Θα εθέταμεν τότε το παν εις την υπηρεσίαν του σκοπού αυτού. Δυστυχώς όμως! Ο άνθρωπος παρασυρόμενος από την μέριμναν και την φροντίδα της ζωής αυτής μεθυσμένος από την ύλην και την δόξαν και την ηδονή ξεχνά ότι βαδίζει ολοταχώς προς τον θάνατον, και αλλοίμονον, προς την κόλασιν! Οι δαίμονες φευ του καλλιεργούν την ψευδαίσθησιν ότι πρόκειται να ζήση αιώνια... Είναι το αιώνιο παιγνίδι των για να κερδίζουν ψυχάς!...
Πράγματι συμβαίνει πολλές φορές να βλέπωμεν ένα περίεργον γεγονός γύρω μας και επειδή το εσυνηθίσαμε να το βλέπωμεν καθημερινώς σχεδόν δεν μας κάνει πλέον εντύπωσιν! Έτσι και εδώ! Επειδή τον θάνατον τον βλέπουμε καθημερινώς αντί να συνετισθώμεν αποθρασυνόμεθα. Λίγη συγκίνησις μόνον και ευθύς μόλις περάσει η εντύπωσις του νεκρού ξαναρχίζομεν την αμαρτωλήν ζωήν μας. Και πέφτομεν περισσότερον μέσα στην αμαρτίαν, και πέφτομεν περισσότερον μέσα στον βούρκο. Βουτιόμαστε πιο πολύ στην ασωτία. Γινόμεθα πλέον αναίσθητοι! Αυτή δυστυχώς είναι η κατάστασις της ψυχής μας. Αυτήν την αδιαφορίαν την εγκληματικήν αδιαφορίαν δεικνύουν οι περισσότεροι χριστιανοί σήμερον.
Αλλά μη γένοιτο ευλογημένοι Χριστιανοί και δι' ημάς το ίδιο. Εμείς ας συνέλθωμεν από τον ύπνον της αμαρτίας διότι ο θάνατος είτε το θέλομεν είτε όχι είναι κοντά μας. Μην παίζωμεν με την κόλασιν. Εκεί δεν υπάρχει καμμιά ελπίς πλέον σωτηρίας. Ό, τι θέλομεν να κάνωμεν οφείλομεν να το κάνωμεν τώρα αμέσως. Τίποτ' άλλο δεν αξίζει όσον αξίζει η ψυχή μας. Τίποτ' άλλο δεν μένει για πάντα αιώνια, στους αιώνας των αιώνων όσο η βασιλεία των ουρανών και η κόλασις. Ας τρομάξωμεν λοιπόν κι εμείς ενθυμούμενοι την φοβεράν κρίσιν που μας περιμένει. Ας ετοιμασθούμε δια το μεγάλο ταξίδι της αιωνιότητας. Πως θα παρουσιασθούμε τότε στον τρομερόν Κριτήν; Πως θα απολογηθούμε ενώπιον Του; Τί λόγια θα βρούμε δια να δικαιολογηθούμε; Ας ευχηθούμε όμως να δώση ο Κύριος να μη είμεθα μεταξύ των αμαρτωλών εκείνων για τους οποίους ο Ευαγγελιστής Ιωάννης διηγείται στην αποκάλυψίν του ότι μόλις αντίκρυσαν τον φοβερόν Κριτήν κατά την τρομερήν ώραν της Κρίσεως τότε τους έπιασε όλους και πλουσίους και τους φτωχούς και τους βασιλείς και τους μεγιστάνας και τους δούλους και τους ελεύθερους φόβος και τρόμος και με φρίκη και με απόγνωση εφώναζαν δυνατά και σπαρακτικά καθώς προσπαθούσαν να κρυφτούν στα γύρω βουνά και σπήλαια και πέτρας. <<Πέσατε επάνω μας βουνά και πέτρες και σκεπάστε μας! Πέσατε επάνω μας να μην βλέπομεν την οργήν του Κριτού! Κρύφτε μας βουνά, κρύφτε μας πέτρες. Η οργή έφθασε. Οι κεραυνοί πέφτουν. Ποιός ημπορεί να σταθή εμπρός του; Σώστε μας>>! - Σώστε μας! Αυτές τις σπαρακτικές φωνές έβγαζαν. - Έτσι ακριβώς περιγράφει την κρίσιν ο Ιωάννης. Αλλά τα βουνά δεν ακούν την στιγμήν αυτήν! Οι πέτρες δεν συγκινούνται. Το παν διευθύνεται απ' τον Κύριον τον Παντοκράτορα, τον Δεσπότην του Παντός, τότε όπως και τώρα. Αλλοίμονον εάν πέσωμεν στα χέρια Του. <<Φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος>>. Ας συνέλθωμεν λοιπόν αγαπητοί μας. Ας συνέλθωμεν απ' την κραιπάλην της αμαρτίας και ας σκεφθούμε την σωτηρίαν της ψυχής μας. Από ημάς θα εξαρτηθή εάν χάσωμεν ή κερδήσωμεν την αιωνιότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου