ΔΙΑ ΤΑ ΑΙΡΕΤΙΚΑ ΦΡΟΝΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ

 Η ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. 52/17.8.1998 ΕΠΙΣΤΟΛΗ 

ΤΟΥ ΜΗΤΡ. ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ 
ΚΗΡΥΚΟΥ

  Α.Π. 52

Εν Κορωπίω τη 17η Αυγ. 1998 (π.η.)

Προς 

τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην

Πειραιώς και Νήσων κ. Νικόλαον

  Σεβασμιώτατε. ῾Ο Χριστός εἴη ἐν τῷ μέσω ἡμῶν πάντοτε.

 Κατά τήν τελευταίαν συνεδρίασιν τῆς ῾Ιεραρχίας, τήν γενομένην τήν 30ήν Μαΐου τρ. ἔτους (ε.ἡ.), Παρασκευήν τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, συνεζητήθη τό θέμα τῶν κατά τῆς ῾Υμετέρας Σεβασμιότητος δημοσίων κατηγοριῶν (δημοσιευθεισῶν εἰς "φλωρινικόν" περιοδικόν) ἐπί συγκεκριμένων διατυπώσεων ἐμπεριεχομένων εἰς τό ὑφ᾿ ῾Υμῶν ἐκδοθέν ἐν ἔτει 1993 βιβλίδιον ὑπό τόν τίτλον: "Περί προσκυνήσεως τῶν ἁγίων καί ῾Ιερῶν Εἰκόνων...".

 Κατά τήν ἐν λόγῳ συνεδρίασιν, ἡ ῾Ιερά Σύνοδος ἤκουσε σχετικήν ἐμπεριστατωμένην εἰσήγησιν τοῦ κ. Δημητρίου Κάτσουρα ἐπί τοῦ θέματος αὐτοῦ καί ἐν συνεχείᾳ ὁμοφώνως ἀπεφάσισεν καί ἐζήτησεν ἀπό τήν ῾Υμετέραν Σεβασμιότητα, ὅπως ἐντός δέκα ἡμερῶν ἐκθέσητε ἐγγράφως πρός τήν ῾Ιεράν Σύνοδον τήν θέσιν σας ἐπί τοῦ σοβαροῦ τούτου θέματος. Μέχρι σήμερον, ὅμως, ὅπως εἴμεθα εἰς θέσιν νά γνωρίζωμεν, οὐδέν ἀναφέρατε, περί τῆς θέσεώς σας, ἐπί τοῦ προκληθέντος ζητήματος, ὅπως ἐδευσμεύθητε ἐνώπιον τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου  τῆς ῾Ιεραρχίας.

᾿Επειδή, ὅμως, τό σοβαρόν τοῦτο θέμα, τῶν δημοσίων ἐναντίον σας κατηγοριῶν περί κακοδόξων διατυπώσεων εἰς τό ἐν λόγῳ κείμενον, καθάπτεται καί τῆς ἡμετέρας ταπεινότητος, καθ᾿ ὅσον εἶχον προλογίσει τό βιβλίον τοῦτο, καί ὡς ἐκ τούτου ἔχω καί ἐγώ τήν προσωπικήν μου εὐθύνην, θεωρῶ ἀναγκαῖον νά σᾶς δηλώσω τά ἑξῆς: Λόγῳ τῆς ἐμπιστοσύνης μου πρός τό πρόσωπόν Σας, ἀλλά καί τοῦ μεγάλου φόρτου ἐργασίας καί προβλημάτων, τά ὁποῖα εἴχαμε νά ἀντιμετωπίσουμε κατά τάς ζοφεράς ἐκείνας ἡμέρας τοῦ 1993, δέν διεξῆλθον τό πρός δημοσίευσιν κείμενον τοῦ βιβλίου Σας, μετά τῆς οἵας θά ἔδει προσοχῆς καί ἐπιμελείας. Μετά, ὅμως, ἀπό τόν ἐσχάτως ἐγερθέντα σάλον, ἠναγκάσθην νά μελετήσω τό κείμενον τοῦτο καί δυστυχῶς διεπίστωσα μετ᾿ ἐκπλήξεως, ὅτι πράγματι εἰς αὐτό περιέχονται πολλαί διατυπώσεις, αἱ ὁποῖαι δέν συνάδουν πρός τήν Πατερικήν διδασκαλίαν καί τήν ὀρθόδοξον θεολογίαν.

 Κατόπιν τούτου, Σεβασμιώτατε, καί ἐπειδή πιστεύω, ὅτι ὡς ἀληθεῖς καί γνήσιοι᾿Επίσκοποι τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, πρέπει νά διακρινώμεθα ἀπό τήν ἀρετήν τῆς ταπεινώσεως καί τήν ἑτοιμότητα πρός αἴτησιν συγγνώμης διά τυχόν λάθη καί ἀθέλητα σφάλματά μας, ὥστε μέ τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ νά ἔχωμεν καί τό ψυχικόν σθένος νά διορθώνωμεν αὐτά πρός ἄρσιν τοῦ σκανδαλισμοῦ τῶν πιστῶν καί ἀνάπαυσιν τῶν συνειδήσεών των, προσέτι δέ, ἐπειδή ὡς ᾿Επίσκοπος τῆς ἀγωνιζομένης Γνησίας ᾿Ορθοδόξου  ᾿Εκκλησίας, θέλω νά πιστεύω, ὅτι θέσεις καί διατυπώσεις μή συνάδουσαι  πρός τήν Πατερικήν διδασκαλίαν, κατ᾿ οὐδένα τρόπον εἶναι δυνατόν νά ἀποτελοῦν φρονήματα καί διδασκαλίαν ἑνός ὀρθοδόξου ᾿Επισκόπου, πρός ἄρσιν δέ πάσης τυχόν ἀμφιβολίας ἐπί τοῦ θέματος αὐτοῦ, καθιστῶ γνωστόν εἰς τήν ῾Υμετέραν ἀδελφήν καί πολιάν Σεβασμιότητα, ὅτι ἡ δήλωσίς μου, εἰς τήν ὁποίαν ἠναγκάσθην νά προβῶ τήν 30-5-1998 ἐνώπιον τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας,  καθ᾿ ἥν διεχώρισα τάς θέσεις μου καί ἀνεκάλεσα ἐν τῷ συνόλῳ του τόν πρόλογόν μου ἀπό τό ἐν λόγῳ βιβλίον σας, εἶναι ὁριστική καί ἀμετάκλητος.

῾Ως ἐλάχιστος δέ ἐν Χριστῷ ἀδελφός καί συλλειτουργός, παρακαλῶ καί προτείνω εἰς τήν ῾Υμετέραν Σεβασμιότητα, ὅπως, ἐν συνεργασίᾳ μετά τῶν θεολόγων τῆς ᾿Εκκλησίας μας, μελετήσετε ἐπισταμένως τό θέμα τοῦτο καί διορθώσητε τά ὅσα εἶναι δυνατόν νά διορθωθοῦν, ἀποκηρύξετε δέ τά σημεῖα ἐκεῖνα τοῦ βιβλίου σας τά μή συνάδοντα πρός τήν παράδοσιν καί διδασκαλίαν τῆς ῾Αγίας τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίας. Προσωπικῶς εἶμαι πρόθυμος νά συμβάλω.

Διατελῶ μετά τῆς ἐν Κυρίῳ τῷ Θεῷ ἡμῶν ἀγάπης

᾿Ελάχιστος ᾿Αδελφός καί Συλλειτουργός ῾Υμῶν

 +῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς 

ΚΗΡΥΚΟΣ

                            

 ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥ:

 Δυστυχώς το 2005 το παρασυνοδικό κατεστημένο αυτόν τον άνθρωπο θέλησε να <<ανεβάσει>> στον θρόνο των Αθηνών, αφού προηγουμένως εξώθησε τον γυραιό Αρχιεπίσκοπο κ. Ανδρέα εις την παντελώς παράνομη, κατά τους θείους και Ιερούς Κανόνες παραίτησή του, επιτυγχάνοντας κατ' αυτόν τον τρόπο τον δημόσιο ΔΙΑΣΥΡΜΟ του. Ο άνθρωπος αυτός ( δλδ. ο πρώην Πειραιώς κ. Νικόλαος), πολλάκις και από πολλές πλευρές είχε καταγγελθεί δια ένα σορό αιρετικά φρονήματα, τα οποία ΟΥΔΕΠΟΤΕ ηθέλησε να ανακαλέσει. Μάλιστα και στην ίδια του την Εφημερίδα είχε καταγγελθεί, και το πιο ουσιώδες είναι πως  οι καταγγελίες αυτές προερχόντουσαν από άτομα τα οποία εν τέλει τον ασπάσθηκαν ως ''Αρχιεπίσκοπο'', ή πιο σωστά ως ψευδαρχιεπίσκοπο. Μερικές από αυτές ήταν η θέση του περί του εμβρύου, οι γνώμες του για τα θέματα των εικόνων, οι οποίες κατά πάντα ήταν ίδιες με εκείνες των ''πέντε'' ως και το χειρότερο όλων... η δημόσια ομολογία του πως ο Άγιος Πατέρας το 1935 βιάσθηκε να χειροτονήσει, και δια των χειροτονιών του ίδρυσε μία δική του δεύτερη Εκκλησία. Γι' αυτό και με το κατάπτυστο απαλλακτικό του βούλευμα, ενώπιον της Ελληνικής δικαιοσύνης αποδέχθηκε τις εν έτει 1971 χειροθεσίες της Αμερικής, οι οποίες, όπως πολύ λανθασμένα έλεγε, πρόσθεσαν εκείνο όπου έλειπε από τις χειροτονίες του Αγίου Πατρός. Αυτόν, λοιπόν, τον καθ' όλα βλάσφημο άνθρωπο η ''σύνοδος'' του 2005 ανέδειξε ως ''αρχιεπίσκοπο'', καταφέρνοντας έτσι να δημιουργήσει νέο σχίσμα εις τους κόλπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας. 

 Τελικά ο χρόνος όντως μπορεί να φανερώσει πολλά. Το 2005 έγινε ''αρχιεπίσκοπος'' εκείνος που με τον χειρότερο τρόπο εξύβρισε κατά της Ομολογίας Πίστεως και της  Αποστολικής του Διαδοχής, μιας και αυτόν υπέδειξαν οι Φλωριναίοι, αφού το Βούλευμά του τους βόλευε για τις περαιτέρω ενέργειες τους περί του ενωτικού διαλόγου των δύο πλευρών. Όπως και το 2015, ο ''Αρχιεπίσκοπος'' και ταυτόχρονα ''ηγούμενος'' κ. Στέφανος Τσακίρογλου, εις την πρότασιν συνεπισκόπου του για την κυκλοφορία εγγράφου Συνοδικής Ομολογίας Πίστεως, κατά την διάρκεια της Συνόδου, απήντησε πως αυτό ποτέ δεν πρόκειται να γίνει γιατί οι ΦΛΩΡΙΝΑΙΟΙ εις το άκουσμα αυτής της ενέργειας ΠΑΓΩΝΟΥΝ!!! Ο καθ' ένας λοιπόν μπορεί πλέον πολύ εύκολα να αντιληφθεί το πόσο οι Φλωριναίοι είχαν και έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο εις την ''σύνοδο'' του σημερινού ''αρχιεπ/που'' κ. Στεφάνου.