ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΥΠΟΚΛΟΠΗΣ ΤΗΣ ΥΠΟΓΡΑΦΗΣ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΥΡΟΥ ΠΑΝΑΡΕΤΟΥ!!!

Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΟΣ/ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ

μέλους της αδελφότητος Αγ. Αποστόλων - Τιμίου Σταυρού

Ραψάνης Λαρίσης

<<Προς την Διεύθυνσιν του επισήμου δημοσιογραφικού Οργάνου της Εκκλησίας <<ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΝΟΗ>>

   Κύριε Διευθυντά

    Εις το τελευταίον τεύχος της <<Ο.Π.>> των Μηνών Μαρτίου - Απριλίου και εις τας σελίδας 147 κ.ε. είδαμε μίαν επιστολήν σας προς τον κ. Ιγνάτιον Δάσσιον, με θέμα:<<Απάντησις επί της Αγωγής του κ. Ιγνατίου (Λαζάρου) Δάσσιου, φερομένου ως <<Μητροπολίτου Γ.Ο.Χ. Λαρίσης και Τυρνάβου>>. Αφού σας διαβεβαιώσουμε ότι το κείμενον αυτό θα μείνη εις την ιστορίαν ως από κάθε άποψι μνημειώδες, και δια τον λόγον ότι αυτό αγγίζει ευεργετικά κάθε ψυχήν, θα μου επιτραπή να εστιάσω επί ενός μόνον θέματος εκ των πολλών, τα οποία θίγετε με τόσην αγάπη και διάκρισιν.

   Προς το τέλος της επιστολής σας, προσδιορίζετε την σημασία κάποιων χαρακτηρισμών, τους οποίους παλαιότερα, είχατε αποδώσει, εις τον κ. Ιγνάτιον και οι οποίοι, όπως ο ίδιος λέγει, έθιξαν την τιμήν και υπόληψίν του. Εις την τρίτην (γ) περίπτωσιν και εις την επεξήγησιν της σημασίας των χαρακτηρισμών <<δόλιος>> και <<ύπουλος>>, επιτρέψτε μου να προσθέσω κι εγώ μία μικρή αναφορά επί του ιστορικού της εκ μέρους του κ. Ιγνατίου και από 2.11.2004, υποκλοπής της υπογραφής του αειμνήστου και Ομολογητού Μητροπολίτου μας κυρού Παναρέτου. Είμαι ίσως ο μόνος αυτήκοος και αυτόπτης μάρτυς  όχι μόνον αυτού αλλά και όλων των γεγονότων, τα οποία έλαβον χώραν κατά την περίοδον εκείνην των ταραχών εις τους Αγ. Αποστόλους. Την αναφοράν μου εις το περιστατικόν αυτό, την θεωρώ ως ελαχίστην προσφοράν  και μετοχήν εις τον αγώνα της Ορθοδόξου Ομολογίας, ο οποίος διεξάγεται και δια μέσου του Περιοδικού, γι' αυτό διανοούνται τα πάντα δια να σταματήσουν την συνέχισιν της <<Ο.Π.>>! Αγωνιούν πότε θα παύση να ακούγεται η αλήθεια της Ομολογίας, την οποίαν όμως απαιτεί η Εκκλησία. Αυτό τους ενοχλεί και δι' αυτό οι παντός είδους διωγμοί !

Ιστορικόν

   Εις την Αδελφότητά μας, εις το εν Ραψάνη Ησυχαστήριόν μας υπό τον Παν/τον Ιερομ/χον π. αμφιλόχιον, κατετάγην επισήμως τον Απρίλιον του 2003 ως δόκιμος Μοναχός, δεχθείς τότε και την εις αναγνώστην κουρά μου. Από την στιγμήν εκείνην και με την βοήθειαν των υπολοίπων Πατέρων και Αδελφών, μου ανετέθη η διακονία του Γέροντος Μητροπολίτου μας Σεβ. Παναρέτου. Πρέπει να τονίσω ότι εξ αρχής εις την Αδελφότητα διέκρινα ένα κλίμα διχασμού! Συγκεκριμένως με ανησυχία διέκρινα κάποια διαφοροποίηση του Ιερομ/χου Ιγνατίου Δάσσιου ως προς εκείνα τα μνημειώδη, εξ απόψεως Ομολογίας, έγγραφα και εισηγήσεις, με τα οποία ο Σεβ. Πανάρετος, κατήλεγχε και την λειτουργία της Συνόδου υπό τον τότε Αρχ/πον Ανδρέαν.

   Τούτο όλον το είχεν αντιληφθεί και ο Σεβ. Μητροπολίτης, (Μακαριστός Πανάρετος + 22.11.2004), και σαφώς είχεν επιφυλάξεις ως προς την Ομολογίαν του Ιερομ/χου Ιγνατίου. Έβλεπε επίσης ότι η ελαχιστότης μου, ως νέος δόκιμος, είχεν μίαν ιδιαιτέραν σχέσιν φιλίας με τον Ιερομ/χον Ιγνάτιο, πέραν απ' αυτήν της αδελφότητος και δια να βεβαιωθή ότι δεν υπήρχεν το ενδεχόμενον να παρασυρθή από τον ως άνω Ιερομόναχον, μίαν ημέραν ρώτησεν ενώπιόν μου, τον μοναχόν αγαθάγγελον, ο οποίος τότε είχεν καθαράν Ομολογίαν: <<Ο δόκιμος είναι μαζί μας ή μαζί τους;>>, εννοών τους δύο κληρικούς Ιγνάτιον και Βαρθολομαίον. Τότε ο Μον. Αγαθάγγελος απήντησεν: <<Μαζί μας είναι Δέσποτα, μην ανησυχείς>>. Εκείνος αμέσως έκανε μία χαρακτηριστική κίνησι ανακουφίσεως. Το πρώτο αυτό γεγονός το ανέφερα δια να καταστήσω σαφή την καθαρότητα της Πίστεως, του Μακαριστού Μητροπολίτου μας, αλλά και την αγωνίαν του δια τον Ιερομόναχον π. Ιγνάτιον.

   Μετά από ενάμισι χρόνο, περίπου, Σεπτέμβριος - Οκτώβριος του 2004, η Ομολογιακή απόκλισις του Ιερομ/χου Ιγνατίου είχεν πλέον γίνει φανερή εις όλους. Τότε ο ψευδαρχιεπίσκοπος κ. Νικόλαος Μεσσιακάρης, απετόλμησεν και ήλθεν ένα απόγευμα εις τους Αγίους Αποστόλους δια να προβληθή ως <<Αρχιεπίσκοπος>> και κυρίως να παρασύρη τον Μητροπολίτην μας. Ο Ιερομόναχος Ιγνάτιος τον οδήγησεν δια να δει τον κλινήρη Σεβ. Πανάρετο, με την ελπίδα ότι θα τον εδέχετο και θα τον ανεγνώριζεν ως Αρχιεπίσκοπον.

   Το κελί μου ευρίσκετο ακριβώς δίπλα και λόγω της μη καλής μονώσεως, τα άκουγα όλα τα λεγόμενά τους. Με το άνοιγμα της πόρτας και την είσοδόν τους, άκουσα τον Σεβ/τον πανάρετο να λέγη: <<Ποιός ήλθε;>>. η κατάστασίς του ήτο τόσον άσχημη ώστε δεν μπορούσε ακόμη και το κεφάλι του να σηκώση δια να δη ποίος είναι, αν δε σκεφθή κανείς ότι σε ενάμισι μήνα εκοιμήθη, μπορεί και μόνος του να εκτιμήση την κατάστασι του Γέροντος Μητροπολίτου.Αμέσως παρεμβαίνει ο π. Ιγνάτιος και του λέγει: <<Ήλθε ο Μακαριώτατος Νικόλαος να σας δη...>>, πλησιάζει ο κ. Νικόλαος και εις την ερώτησίν του: <<τι κάνεις;>>, ο Σεβασμιώτατος, με όση δύναμη ψυχής είχεν, απαντά: <<Καλά, έβαλες τον Μακαριώτατο Ανδρέα να παραιτηθή για να του πάρεις τον θρόνο; Τι πράγματα είναι αυτά;>> Μετά απ' αυτό ντροπιασμένος ο κ. Νικόλαος μαζί με τον Ιερομόναχο, βγήκαν από το κελί λέγοντας: <<Είναι τελικά πολύ επηρεασμένος>>. Τούτο το ανέφερα δια να φανή ότι ο Σεβ/τος Πανάρετος, μέχρι το τέλος της ζωής του, είχεν επίγνωσιν της καταστάσεως και κρατούσε την Ορθόδοξον Ομολογίαν του καθαράν και την διεκήρυσσε. 

    Τέλος του Οκτωβρίου 2004, ένα μήνα πριν από την ευλογημένη κοίμησί του, θα γινόταν Σύνοδος εις την Αθήνα και κατ' αυτούς, έπρεπε ο Σεβ. Πανάρετος να υπογράψη ένα χαρτί που θα έλεγε ότι δεν υδύνατο να παρευρεθή λόγω προχωρημένου γήρατος, και λόγω ασθενείας! Γνωστή η κατάστασις του Γέροντος Μητροπολίτου, δεν εχρειάζετο κανένα χαρτί, αλλά εδώ ακριβώς αρχίζει ο δόλος της υποκλοπής της υπογραφής του, ώστε με αυτό το <<χαρτίον>> να αναιρέση την απ' αρχής καλήν Ομολογίαν και κυρίως να <<αναγνωρίση>> την ιερόσυλον παραίτησιν και τον βλάσφημον ψευδαρχιεπίσκοπον. εις την πραγματικότητα ήτο μια απόπειρα πνευματικής δολοφονίας του Επισκόπου μας! Ήτο απόπειρα δολοφονίας και ποδοπατήσεως της καθαράς του Ομολογίαςκαι της στάσεώς του έναντι της ιεροσύλου παραιτήσεως του Αρχιεπισκόπου Ανδρέου και της παρωδίας περί αναδείξεως, του βλασφήμου κ. Νικολάου, εις <<Αρχιεπίσκοπον>>! Δια να επιτύχουν αυτήν την αναγνώρισιν παράλληλα δε να μείνη μόνος του ο Σεβ/τος Κήρυκος, ανέθεσαν εις τον Ιερομ. Ιγνάτιο να συντάξη το σχετικόν κείμενον και να υποκλέψη, πάση θυσία ακόμη και με απειλάς και βία, την υπογραφήν του Σεβ. Παναρέτου πριν κοιμηθή.

    Το απόγευμα, λοιπόν, ενώ ήμουν έτοιμος να του πάω το δείπνο εις το κελί του, με σταματάει ο μοναχός Αγαθάγγελος, και μου λέγει <<περίμενε διότι ο Σεβ. έχει δουλειά εις το κελί του με τον π. Ιγνάτιο>>. Σε λίγο βγαίνει ο Ιερεύς από το κελί του Επισκόπου με ένα χαμόγελο ικανοποιήσεως εις το πρόσωπό του, ενώ μου κάνει νόημα να περάσω με το φαγητό. Μόλις μπαίνω εις το κελί βλέπω τον Σεβασμιώτατο καθήμενο εις το κρεβάτι του, κάθησα και εγώ δίπλα του οπότε ανήσυχος μου είπε: <<Υπέγραψα ένα χαρτί του Ιγνατίου γιατί μου είπε πως αν δεν υπογράψω θα κάνω σχίσμα εις την Εκκλησία και ότι επίσης ο Μακ. Ανδρέας παραιτήθηκε μόνος του και δεν υπάρχει θέμα αντικανονικότητος>>. αμέσως η ελαχιστότης μου του λέγω: Σεβασμιώτατε καταλάβατε τι σας έβαλε και κάνετε; Όσα γράφατε τόσα χρόνια περί Ομολογίας και κατά των Νικολαϊτών, τώρα τα σβήνετε όλα>>! Έμεινεν άφωνος, διότι αμέσως αντελήφθη ότι έπεσε θύμα του κ. Ιγνατίου. την επομένη το πρωί και ενώ όλοι εξεκουραζόμεθα από την πρωινήν ακολουθίαν, ο π. Αμφιλόχιος έρχεταιεις το κελί του Επισκόπου χωρίς να τον αντιληφθή κανείς. Η ελαχιστότης μου αντελήφθη το γεγονός και πήγα μαζί του μέσα, κάθησα εις την γωνία και άκουγα. Λέγει του Επισκόπου: <<Δέσποτα μ' αυτό που εκάματε προχθές, δηλαδή που υπογράψατε το χαρτί του Ιγνατίου, δηλώνετε ότι αναγνωρίζετε τον Νικόλαον! Μετά απ' αυτό αντιλαμβάνεσθεότι δεν μπορώ εις το εξής να σας μνημονεύω ως Ορθόδοξον Επίσκοπον>>. Τότε ο Σεβ. Πανάρετος με όση δύναμιν είχε εφώναξε: <<ΟΧΙ, δεν είμαι μαζί τους. Όχι>>. Τότε ο π. Αμφιλόχιος του λέει: <<Αυτό που άκουσα με αναπαύει Δέσποτα>> και του βάζει αμέσως μετάνοια. Στη συνέχεια ο πατήρ Αμφιλόχιος γυρίζει προς εμένα και μου λέει: <<Αυτή του την Ομολογία να την γράψουμε ε ένα χαρτί και αν θέλη ο Δέσποτας να την υπογράψη>>. Τότε αμέσως, αφού πήραμε την συγκατάθεσι του Επισκόπου για υπογραφή, έγραψα μια πρόχειρη Ομολογία, την εδακτυλογράφησα και την υπέγραψεν ο Σεβασμιώτατος, αφού πρώτα εζήτησε να την αναγνώσω δια να γνωρίζη τι ακριβώς θα υπογράψη. Το πιο σημαντικό και αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι μετά την Ομολογιακήν του υπογραφήν δεν είπε ποτέ τίποτε εις τους υπολοίπους, διότι πλέον δεν τους είχεν εμπιστοσύνην.

   Μετά την υπογραφήν και λίγες ημέρες πριν κοιμηθή ο Σεβασμιώτατος, όντας εις το κρεβάτι του πόνου χωρίς να μπορεί να μιλάη καλά - καλά, οι Ιερομ/χος Ιγνάτιος και μον. αγαθάγγελος φρόντιζαν να τον πείσουν να δεχθή την Σύνοδο του Νικολάου. Έτσι μία μέρα ο μον. Αγαθάγγελος, το πόσες φορές το έκανε δεν γνωρίζω, μπαίνει εις το κελί του Εποισκόπου και άρχισε να του λέει με σιγανή φωνή: <<Τώρα Σεβασμιώτατε έχουμε αρχιεπίσκοπο τον Νικόλαο, ο Μακαριώτατος Ανδρέας παραιτήθηκε μόνος του. Εντάξει Σεβασμιώτατε; Εντάξει;>> και ο Σεβασμιώτατος δεν μιλούσε καθόλου, διότι ήξερε πως αν μιλούσε θα του γινόταν ο <<βίος αβίωτος>>. Εγώ βρισκόμουν ακριβώς δίπλα, στο κελί μου, και μέσα εις την ησυχία τα άκουσα όλα ολοκάθαρα. Μέσα σ' αυτό το κλίμα, μετά από λίγες ημέρες εκοιμήθη ο Επίσκοπος και διεκδικούσαν το σκήνωμά του ως είναι γνωστόν.

   Αυτά είναι τα γεγονότα όσον αφορά τον Σεβ. Πανάρετο και την τελευταία υπογραφή του. Είχα υποχρέωσι να σας τα περιγράψω δια να αποδειχθή, δια άλλην μίαν φοράν, πόσον δίκαιοι είναι όλοι οι χαρακτηρισμοί τους οποίους απεδώσατε εις τον π. Ιγνάτιον και εις τους οποίους, όπως δηλώνετε, δεν επιμένετε και ότι δια την αγάπην του Χριστού δεν θα διστάσετε και να τους ανακαλέσετε!...

    Εάν ήθελα, να συνεχίσω με άλλα παρόμοια και εις τον πόλεμον τον οποίον αντιμετώπισα και άλλα, πολλοί θα εσκανδαλίζοντο δικαίως, διότι όσα συνέβησαν δια να διχάσουν την Αδελφότητα και ισοπεδώσουν ένα κέντρον Ορθοδοξίας, <<αισχρόν εστί και λέγειν>>!... Ζη, όμως, Κύριος ο Θεός...

Με σεβασμό και εκτίμηση

Μοναχός Θεόδωρος >>