Το 2003 το Παρασυνοδικόν Κατεστημένον ώθησε τον Μακ/τον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ανδρέαν, όπως υποβάλλει εις την Ιεράν Σύνοδον την δήθεν <<εκούσιαν>> παραίτησίν του, δια λόγους υγείας. Τούτο όμως, όπως φαίνεται και από την παρακάτω σημείωση του Ιερού Νικοδήμου, δεν καθίσταται επιτρεπτό και γι' αυτό κανείς ορθόδοξος Επίσκοπος δεν πρέπει να δέχεται μία τέτοια απόφαση. Αυτό έπραξε και ο Σεβ/τος Κήρυκος από την πρώτη στιγμή που άκουσε τον ίδιο τον Αρχιεπ/πο να δηλώνει πως παραιτείται. Και το έπραξε αυτό διότι ως Επίσκοπος πρέπει να εκτελεί τους Ιερούς Κανόνες τους οποίους κλήθηκε να διαφυλάξει, είτε μόνος του είτε μαζί με άλλους Ορθοδόξους Επισκόπους. Αν λοιπόν, το 2003, κάποιοι κίνησαν την παραίτηση το Αρχιεπ/που, αυτοί θα έπρεπε να τηρήσουν και το αναφερθέν εις την παρούσα Σημείωση. Δηλαδή θα έπρεπε να πουν στον παραιτηθέντα Αρχιεπ/πο πως πλέον δεν του επιτρεπόταν να ονομάζεται Αρχιεπ/πος, πως δεν θα είχε το δικαίωμα να παρευρίσκεται εις τας Συνόδους,πως δεν μπορεί να επανατοποθετηθεί εις την προηγούμενη Μητρόπολη που είχε προτού γίνει Αρχιε/πος, δηλαδή να γίνει Πρόεδρος Πατρών. Το μόνο δικαίωμα που είχε, ήταν να παραδώσει εις την Σύνοδο το ωμόφορό του και να καθήσει δια το υπόλοιπον της ζωής του εις το κελί του ως μοναχός. Αυτό αναφέρουν οι Κανόνες, αυτό λέει ο Σεβ/τος Κήρυκος από το 2003 και αυτό λέμε και εμείς σήμερον. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Απλή και επιβεβλημένη τήρηση των Ιερών Κανόνων. Δυστυχώς όμως ο παλαιοημερολογιτικός Οικουμενισμός είχε άλλα σχέδεια, γι' αυτό και η παραίτηση του Αρχιεπ/που ακολούθησε διαφορετική οδό από εκείνη που ορίζει η Εκκλησία, οδό την οποίαν εδρομολόγησε αυτό το Παρασυνοδικό Κατεστημένο. Και δια να μην ομιλούμε με λόγια δικά μας, ας αφήσουμε τον Άγιο Νικόδημο να μας εξηγήσει το αν πρέπει να παραιτείται ο Επίσκοπος, και το τι πρέπει να γίνεται μετά από την παραίτηση:
<<...Πολλοί εκ της επιστολής ταύτης συμπεραίνουσι, ότι δίδεται άδεια εις τους Αρχιερείς να παραιτούσι μεν τας ιδίας επαρχίας των, να κρατούσι δε την τιμήν και την ενέργειαν της Αρχιερωσύνης. Πλανώνται, όμως, οι τοιούτοι.Μάλλον γαρ όλον το εναντίον εξ αυτής συνάγεται, κατά τε τον Ζωναράν, Βαλσαμώνα και Βλάσταριν. Και α΄ μεν γίνεται φανερόν από τα λόγια της, ότι δεν πρέπει παραιτήσεις να γίνωνται... Βεβαιοί δε τούτο και ο της Συνόδου Έξαρχος Κύριλλος (του οποίου όσον εκ της φράσεως φαίνεται να είναι σύνθεσις και η παρούσα επιστολή) λέγων εν τω γ΄ αυτού Κανόνι: <<Δεν είναι αρεστόν το πράγμα τούτο εις τους Κανόνας της Εκκλησίας, το να δίδουσι δηλαδή εγγράφως παραιτήσεις οι Αρχιερείς. Διότι, ει μεν και είναι αξιοι ιερουργείν, ας μένουσιν εις τούτο, και ας μη παραιτούσιν, όχι και είναι ανάξιοι, ας μη ευγαίνουν από την επισκοπήν με παραίτησιν, αλλά ως κατακεκριμένοι δια πράγματα όπου εκατηγορήθησαν με πολλάς βοάς. Αυτό τούτο συμπεραίνεται και από τον ιστ΄ της α΄ και β΄... Ότι μεν ουν α΄ δεν είναι άδεια να γίνωνται παραιτήσεις, εκ των ειρημένων δήλον. Ότι δε και β΄ οι παραιτησάμενοι (και μάλιστα εξ όκνου και ραθυμίας) δεν πρέπει να παρακρατώσι την τιμήν του Επισκόπου και το όνομακαι την ενέργειαν... Το γαρ Επίσκοπος όνομα δεν είναι απολελυμένον, αλλά αναφορικόν και σχετικόν. Επισκοπής γαρ εστίν Επίσκοπος. Ο δε παραιτησάμενος την Επισκοπήν, φανερόν, ότι ουδέ Επίσκοπος πρέπει να ονομάζεται (έξω μόνον με το πρώην), κατά τον Βλάσταριν και Ζωναράν. Ει δε το όνομα του Επισκόπου δεν πρέπει να έχη, πολλώ μάλλον ουδέ την τιμήν, ουδέ την ενέργειαν του Επισκόπου... Αλλά τι λέγω, ότι οι παραιτούντες πρέπει να μη λαμβάνωσι την τιμήν και την κλήσιν του Επισκόπου; Αυτοί πρέπει ακόμη και να αφορίζωνται, ανίσως και δεν καταδέχωνται την προστασίαν του ποιμνίου όπου ενεπιστεύθησαν κατά τους ανωτέρω Κανόνας του λς΄ των Αποστόλων, και τον ιζ΄ Αντιοχείας, έως ου να αναγκασθώσι να τον εγχειρισθούν...>>.
(Πηδάλιον Έκδοσις Αστέρος 1990, σελ. 179 - 181 Σημείωσις Ιερού Νικοδήμου).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου