Τη Κυριακή της Ορθοδοξίας του έτους 1997, ο Καθηγητής Θεολόγος κ. Ελευθέριος Γκουτζίδης είχε δηλώσει εις την ομιλία του:
''Δεν θα ομιλήσωμεν σήμερον δια την πρώτην, άναρχον, αιωνίαν και αόρατον Εκκλησίαν, διότι αύτη είναι η τελεία κοινωνία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Είναι η πλήρης και τελεία κοινωνία και αδιαίρετος ενότης των τριών θείων προσώπων του ενός Θεού''. (Κ.Γ.Ο. α) Τόμος 1997, σελ. 169, β) Τόμος 1998, σελ. 300)
Ο Καθηγητής Θεολόγος κ. Ελευθέριος Γκουτζίδης δι' αυτήν του την τοποθέτηση έχει κατηγορηθεί σε μεγάλο βαθμό από τους πρώην <<εν χριστώ αδελφούς μας Στεφανίτες>> ως ''καινοτόμος'' αλλά και ως ''Οικουμενιστής''. Οι ίδιες κατηγορίες έχουν αποδοθεί και εις τον Μητροπολίτην Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Κήρυκον, επειδή εξ αρχής συμφώνησε αλλά και στήριξε τα λεγόμενα του Θεολόγου. Δικαιολογία δι' αυτές τις κατηγορίες στάθηκε το γεγονός της τοποθετήσεώς του αυτής, η οποία κατά την πάλαι ποτέ Ορθόδοξο Σύνοδο προκύπτει ως δήθεν Πατερικά ''αμάρτυρη'', δηλαδή πως δεν υπάρχει καμία μαρτυρία αγίου η οποία να βεβαιώνει τον ισχυρισμό αυτόν. Τούτο όμως είναι παντελώς αναληθές, διότι, όπως θα δούμε και εις την συνέχεια της παρούσης αναρτήσεως, πολλοί άγιοι έχουν ομιλήσει επί του θέματος αυτού. Προτού όμως παραθέσουμε τις μαρτυρίες των αγίων, σωστό θα ήταν να μάθουμε το πως ξεκίνησε η κατηγορία εις βάρος του κ. Γκουτζίδη, η οποία ως άλλη δήθεν ''εικονομαχία'', έχει παραμείνει για πολλά χρόνια στο προσκήνιο. Ως εκ τούτου αναφέρουμε πως οι κατηγορίες άρχισαν να παίρνουν ευρύτερη διάσταση, μέσα από ένα άτυχές ρεπορτάζ του περιοδικού ''Κήρυκος'' του Ιούλιο 2000. Εις το εν λόγω περιοδικό και εις την σελίδα 81 αναφέρονται τα ακόλουθα:
'' Ακόμη (η Ι. Σύνοδος ησχολήθη με την διατύπωσιν του κ. Ελευθερίου Γκουτζίδη περί Εκκλησίας: ''Δεν θα ομιλήσω σήμερον δια την πρώτην, άναρχον, αιωνίαν και αόρατον Εκκλησίαν, διότι αύτη είναι η τελεία Κοινωνία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Είναι η πλήρης και τελεία Κοινωνία και αδιαίρετος ενότης των τριών θείων προσώπων, του ενός Θεού'', η οποία περιείχετο εις ομιλίαν του γενομένην κατά τον επίσημον εορτασμόν της Κυριακής της Ορθοδοξίας του έτους 1997 εις τον Μητροπολιτικόν Ιερόν Ναόν Αγίας Μαρίνης Πολίχνης Θεσσαλονίκης και η οποία δημοσιευθείσα εις το περιοδικόν ''Κήρυξ Γνησίων Ορθοδόξων'' (τεύχος 234, Ιούνιος 1997, σελ 169) προεκάλεσε επικρίσεις, αλλά και αρνητικά δημοσιεύματα. Η Ι. Σύνοδος θεωρούσα την δι' αυτής εκφραζομένην θεολογικήν θέσιν, περί της αγ. Τριάδος ως ''πρώτης ανάρχου Εκκλησίας'', ως πατερικώς αμάρτυρον, μη παραδεδομένην και άρα καινοτομίαν, απεφάσισε όπως καλέση τον θεολόγον κ. Ελευθέριον Γκουτζίδην να ανακαλέση την εν λόγω διατύπωσίν του''.
Αλλοίμονον όμως αν τα ανωτέρω δημοσιευθέντα, έστω και επί στιγμήν θεωρηθώσιν ως ''Συνοδικαί αποφάνσεις - αποφάσεις'', διότι τότε ητιολογημένα θα υδύνατο να είπη τις, ουδέν χείρον μιας τοιαύτης ''Συνόδου'', ή καλύτερον ειπείν, ''μειοψηφίας'', ή ''πλειοψηφίας'' Αρχιερέων! Εις την περίπτωσιν αυτήν θα επρόκειτο περί ομάδος επιπολαίων, αμαθών και ίσως και εμπαθών ρασοφόρων. Επομένως το ως άνω ρεπορτάζ δεν μπορεί να γίνει δεκτό ως Συνοδικόν, διότι δεν είναι έργον Συνόδου, αλλά και δεν μπορεί να παραληφθεί ότι το ισχυρό παρασυνοδικό κατεστημένο, κρίμασιν οις οίδεν ο καρδιογνώστης Κύριος, παρέσυρε πρώτιστα τον κοιμηθέντα Αρχιεπίσκοπον κ. Ανδρέα, ώστε να κοινηθεί εναντίον του επί τριάντα και πλέον έτη συνεργάτου προσωπικού του συνεργάτου του κ. Ελευεθερίου Γκουτζίδη.
Αλλοίμονον όμως αν τα ανωτέρω δημοσιευθέντα, έστω και επί στιγμήν θεωρηθώσιν ως ''Συνοδικαί αποφάνσεις - αποφάσεις'', διότι τότε ητιολογημένα θα υδύνατο να είπη τις, ουδέν χείρον μιας τοιαύτης ''Συνόδου'', ή καλύτερον ειπείν, ''μειοψηφίας'', ή ''πλειοψηφίας'' Αρχιερέων! Εις την περίπτωσιν αυτήν θα επρόκειτο περί ομάδος επιπολαίων, αμαθών και ίσως και εμπαθών ρασοφόρων. Επομένως το ως άνω ρεπορτάζ δεν μπορεί να γίνει δεκτό ως Συνοδικόν, διότι δεν είναι έργον Συνόδου, αλλά και δεν μπορεί να παραληφθεί ότι το ισχυρό παρασυνοδικό κατεστημένο, κρίμασιν οις οίδεν ο καρδιογνώστης Κύριος, παρέσυρε πρώτιστα τον κοιμηθέντα Αρχιεπίσκοπον κ. Ανδρέα, ώστε να κοινηθεί εναντίον του επί τριάντα και πλέον έτη συνεργάτου προσωπικού του συνεργάτου του κ. Ελευεθερίου Γκουτζίδη.
ΚΑΙ ΝΥΝ ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ
Είναι ''αμάρτυρος'', είναι ''καινοτομία'', είναι ''ανοησία'', ή είναι Ορθόδοξος Τριαδολογική και Εκκλησιολογική η διατύπωσις του Θεολόγου κ. Γκουτζίδη, με την οποία την πλήρην και τελείαν κοινωνίαν της Τρισυποστάτου και ΟΜΟΟΥΣΙΟΥ και Αδιαιρέτου Θεότητος απεκάλεσε ως ''πρώτην Άναρχον και τελείαν Εκκλησίαν'', και περί της οποίαςείπε ότι δεν μπορεί να ομιλήσει; Δηλαδή είναι ''καινοτόμος'', ''κακόδοξος'', και ''ανόητος'', όπως παλαιότερα ισχυρίστηκε ο κ. Κάτσουρας, ο κ. Αθαν. Σακαρέλλος και ο κ. Καλλίνικος Σαραντόπουλος κ.α... Δεν μαρτυρείται υπό της Αγίας Γραφής και υπό των αγίων Πατέρων; Μήπως προσκρούει σε κάποιο δόγμα; Ας το ερευνήσουμε και ας το εξετάσουμε άλλη μία φορά και κατόπιν ας αποφανθεί ο καθείς με την δέουσα ευθύνη.
Α΄ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΗ - ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
Εις την ομιλία του κατά την Κυριακή της Ορθοδοξίας του έτους 2001, εις την Ιερά΄ν Μητρόπολιν Λαρίσης ο κ. Γκουτζίδης εδήλωσε, ότι αποστέλλει ήυμα αγάπης και αληθείας προς πάσαν κατεύθυνσιν'', εν συνεχεία δε, και πριν εισέλθει εις το Κύριο θέμα είπεν:
''Σήμερα Κυριακή της Ορθοδοξίας, επιλέξαμε να απαντήσωμεν και να αποδείξωμεν ότι όσα λέγονται δια την γνωστή διατύπωσί μας, η οποία κατεκρίθη ως δήθεν ''αμάρτυρος'' Αγιογραφικώς και Πατερικώς, και ως ''καινοτομία'', και η οποία δήθεν προσκρούει (!) εις την Ορθόδοξον Παράδοσιν και το Τριαδολογικόν δόγμα, δεν είναι αληθή''. (Βλέπετε "Ο.Π. αριθμ. τ. 109 Φεβρουάριος 2001, σελ 179 - 188).
Εις την πρώτην ενότητα του θέματός του και υπό τον τίτλον: '' Τι μας διδάσκει πρώτος ο Κύριος μας''είπεν:
''... Εις την Αρχιερατικήν του προσευχήν ο Κύριος παρακαλεί τον Πατέρα του υπέρ των μαθητών και Αποστόλων Του, και υπέρ όλων όσων δια του κηρύγματός των θα πιστεύσουν εις Αυτόν: ''Ου περί τούτων δε ερωτώ μόνον, αλλά και περί των πιστευόντων δια του λόγου αυτών εις εμέ, ίνα πάντες εν ώσι, καθώς συ, Πάτερ, εν εμοί καγώ εν σοι, ίνα και αυτοί εν ημίν εν ώσιν(Ιωάννου ΙΖ, 20-21. Δηλαδή, Πάτερ άγιε, δεν σε παρακαλώ μόνον για τους δώδεκα μαθητάς μου και Αποστόλους, αλλά και δι' όλους εκείνους οι οποίοι, δια του κηρύγματος αυτών, θα πιστεύσουν εις Εμένα. Σε παρακαλώ όλοι αυτοί να είναι ενωμένοι εις ένα, όπως συ Πάτερ είσαι ενωμένος με εμέ και γω με σε, διότι και οι δύο έχομεν την αυτήν ουσίαν και φύσιν, έτσι σε παρακαλώ να είναι και αυτοί όλοι ένα δια της ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΕΝΩΣΕΩΣ των με ημάς''.
Ο Κύριος πρώτος κηρύσσει ότι η ενότητα και κοινωνία των μελών της Εκκλησίας ως μελών του ιδικού Του Σώματος, θα είναι κατ' ''εικόνα και ομοίωσιν'' προς την πλήρη και τελείαν κοινωνίαν και ενότητα αγάπης της Ομοουσίου και Τρισυποστάτου Θεότητος. Θέτει την Αγιοτριαδικήν κοινωνίαν και ενότητα ως ΠΡΟΤΥΠΟΝ της ενότητος και κοινωνίας των μελών του Σώματος της Εκκλησίας που είναι το ιδικόν του Σώμα.
Βεβαίως η Αγιοτριαδική κοινωνία είναι ΠΛΗΡΗΣ, ΤΕΛΕΙΑ, ΣΤΑΘΕΡΑ, ΑΝΕΞΕΛΙΚΤΟΣ, ΠΕΡΙΝΟΗΤΟΣ, ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝΕΚΦΡΑΣΤΟΣ, ενώ η κοινωνία των μελών του Σώματος της Εκκλησίας, είναι εξελικτική και προοδευτική, βαίνουσα συνεχώς προς το ''Καθ' ομοίωσιν'' αυτής της Αγιοτριαδικής. Η Αγιοτριαδική ενότητα και Κοινωνία είναι το Α και το Ω, ενώ η των μελών της Εκκλησίας είναι μία (συνεχής) πορεία εκ του Α προς το Ω''.
Εφ' όσον ο ίδιος ο Κύριος θέλει την Εκκλησίαν Του να είναι κατ' ''Εικόνα και ομοίωσιν'' της Αγιοτριαδικής Κοινωνίας, εφ' όσον η Εκκλησία του Χριστού είναι κατά τους Αγίους Πατέρας εικών του Θεούκαι έχει ως ''αρχέτυπον'' αυτήν την Αγιοτριαδικήν Κοινωνίαν, είναι ''εφάρματον'', είναι ''αμάρτυρον'', αποτελεί ''καινοτομίαν'' αν αποκαλέσωμεν και το αρχέτυπον της εικόνος ως Εκκλησίαν, και δη ''Πρώτην Άναρχον, αιωνίαν, αόρατον και τελείαν Εκκλησίαν'', περί της οποίας μάλιστα δεν μπορούμε να ομιλούμε, ως απερινοήτου και ανεκφράστου; Αυτό είπεν ο Θεολόγος και επαναλαμβάνει ότι και περί της Εκκλησίας του Χριστού ως μυστηρίου, ως το "Μέγα Μυστήριον", κατά τον Απόστολον Παύλον, δεν δύναται κανείς να ομιλεί νοησιαρχικά, ως οι δυτικοί''.
" Κατά τον αυτόν τρόπον και η αγία του Θεού Εκκλησία, τα αυτά τω θεώ περί ημάς ως αρχετύπω εικών ενεργούσα δειχθήσεται. Πολλών γαρ όντων και απείρων αριθμώ σχεδόν, ανδρών τε και γυναικών και παίδων, γένει και είδει, και έθνεσι και γλώσαις, και βίοις και ηλικίαις και γνώμαις και τέχναις και τρόποις και ήθεσι και επιτηδεύμασιν. Επιστήμαις τε αυ και αξιώμασι, και τύχαις και χαρακτήρσι και έξεσιν, αλλήλων διηρημένων τε και πλείστων διαφερόντων των εις αυτήν γιγνομένων, και υπ' αυτής αναγεννωμένων τε και αναδημιουργουμένων τω πνεύματι. Μίαν πάσι κατά το ίσον δίδωσι και χαρίζεται θείαν μορφήν και προσηγορίαν, το, από Χριστού και είναι και ονομάζεσθαι...'' (MIGNE 91, σελ 664D και 665 C).
Και καταλήγει εις το Α΄ κεφάλαιον ο ιερός Πατήρ λέγων:
''... Εις την Αρχιερατικήν του προσευχήν ο Κύριος παρακαλεί τον Πατέρα του υπέρ των μαθητών και Αποστόλων Του, και υπέρ όλων όσων δια του κηρύγματός των θα πιστεύσουν εις Αυτόν: ''Ου περί τούτων δε ερωτώ μόνον, αλλά και περί των πιστευόντων δια του λόγου αυτών εις εμέ, ίνα πάντες εν ώσι, καθώς συ, Πάτερ, εν εμοί καγώ εν σοι, ίνα και αυτοί εν ημίν εν ώσιν(Ιωάννου ΙΖ, 20-21. Δηλαδή, Πάτερ άγιε, δεν σε παρακαλώ μόνον για τους δώδεκα μαθητάς μου και Αποστόλους, αλλά και δι' όλους εκείνους οι οποίοι, δια του κηρύγματος αυτών, θα πιστεύσουν εις Εμένα. Σε παρακαλώ όλοι αυτοί να είναι ενωμένοι εις ένα, όπως συ Πάτερ είσαι ενωμένος με εμέ και γω με σε, διότι και οι δύο έχομεν την αυτήν ουσίαν και φύσιν, έτσι σε παρακαλώ να είναι και αυτοί όλοι ένα δια της ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΕΝΩΣΕΩΣ των με ημάς''.
Ο Κύριος πρώτος κηρύσσει ότι η ενότητα και κοινωνία των μελών της Εκκλησίας ως μελών του ιδικού Του Σώματος, θα είναι κατ' ''εικόνα και ομοίωσιν'' προς την πλήρη και τελείαν κοινωνίαν και ενότητα αγάπης της Ομοουσίου και Τρισυποστάτου Θεότητος. Θέτει την Αγιοτριαδικήν κοινωνίαν και ενότητα ως ΠΡΟΤΥΠΟΝ της ενότητος και κοινωνίας των μελών του Σώματος της Εκκλησίας που είναι το ιδικόν του Σώμα.
Βεβαίως η Αγιοτριαδική κοινωνία είναι ΠΛΗΡΗΣ, ΤΕΛΕΙΑ, ΣΤΑΘΕΡΑ, ΑΝΕΞΕΛΙΚΤΟΣ, ΠΕΡΙΝΟΗΤΟΣ, ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝΕΚΦΡΑΣΤΟΣ, ενώ η κοινωνία των μελών του Σώματος της Εκκλησίας, είναι εξελικτική και προοδευτική, βαίνουσα συνεχώς προς το ''Καθ' ομοίωσιν'' αυτής της Αγιοτριαδικής. Η Αγιοτριαδική ενότητα και Κοινωνία είναι το Α και το Ω, ενώ η των μελών της Εκκλησίας είναι μία (συνεχής) πορεία εκ του Α προς το Ω''.
Εφ' όσον ο ίδιος ο Κύριος θέλει την Εκκλησίαν Του να είναι κατ' ''Εικόνα και ομοίωσιν'' της Αγιοτριαδικής Κοινωνίας, εφ' όσον η Εκκλησία του Χριστού είναι κατά τους Αγίους Πατέρας εικών του Θεούκαι έχει ως ''αρχέτυπον'' αυτήν την Αγιοτριαδικήν Κοινωνίαν, είναι ''εφάρματον'', είναι ''αμάρτυρον'', αποτελεί ''καινοτομίαν'' αν αποκαλέσωμεν και το αρχέτυπον της εικόνος ως Εκκλησίαν, και δη ''Πρώτην Άναρχον, αιωνίαν, αόρατον και τελείαν Εκκλησίαν'', περί της οποίας μάλιστα δεν μπορούμε να ομιλούμε, ως απερινοήτου και ανεκφράστου; Αυτό είπεν ο Θεολόγος και επαναλαμβάνει ότι και περί της Εκκλησίας του Χριστού ως μυστηρίου, ως το "Μέγα Μυστήριον", κατά τον Απόστολον Παύλον, δεν δύναται κανείς να ομιλεί νοησιαρχικά, ως οι δυτικοί''.
Β΄ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΑΙ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ.
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ
Ακολούθως ο Καθηγητής αναφέρθηκε ις την σχετικήν μαρτυρίαν - διαδσκαλίαν του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού και του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου εις τον οποίον στηρίζεται ο Άγιος Μάξιμος, και είπεν:
'' Ας ανοίξωμεν λοιπόν τον Άγιον Μάξιμον τον Ομολογητήν δια να είδομεν τι λέγει εις το Α΄ Κεφάλαιον της ''Μυσταγωγίας'', το οποίον τιτλοφορεί: ''Πως τε και ποίω τρόπω εικών εστί και τύπος Θεού η Αγία Εκκλησία''.
''Την τοίνυν αγίαν Εκκλησίαν κατά πρώτην θεωρίας επιβολήν, τύπον και εικόνα Θεού φέρειν, έλεγεν ο μακάριος εκείνος γέρων ως την αυτήν αυτώ κατά μίμησιν και τύπον ενέργειαν έχουσαν...''
" Κατά τον αυτόν τρόπον και η αγία του Θεού Εκκλησία, τα αυτά τω θεώ περί ημάς ως αρχετύπω εικών ενεργούσα δειχθήσεται. Πολλών γαρ όντων και απείρων αριθμώ σχεδόν, ανδρών τε και γυναικών και παίδων, γένει και είδει, και έθνεσι και γλώσαις, και βίοις και ηλικίαις και γνώμαις και τέχναις και τρόποις και ήθεσι και επιτηδεύμασιν. Επιστήμαις τε αυ και αξιώμασι, και τύχαις και χαρακτήρσι και έξεσιν, αλλήλων διηρημένων τε και πλείστων διαφερόντων των εις αυτήν γιγνομένων, και υπ' αυτής αναγεννωμένων τε και αναδημιουργουμένων τω πνεύματι. Μίαν πάσι κατά το ίσον δίδωσι και χαρίζεται θείαν μορφήν και προσηγορίαν, το, από Χριστού και είναι και ονομάζεσθαι...'' (MIGNE 91, σελ 664D και 665 C).
Και καταλήγει εις το Α΄ κεφάλαιον ο ιερός Πατήρ λέγων:
''Εικών μεν ουνεστί του Θεού, καθώς είρηται η αγία Εκκλησία, ως την αυτήν τω Θεώ περί τους πιστούς ενεργούσα ένωσιν, καν διάφοροι τοις ιδιώμασιν και εκ διαφόρων και τόπων και τρόπων οι κατ' αυτήν δια της πίστεως ενοποιούμενοι τύχωσιν όντες'' (Αυτόθι σελ.668C)
Εξαιρέτως, λοιπόν, κατά τον θείον Μάξιμον η Εκκλησία είναι εικών του Τριαδικού Θεού, ή καλύτερον ειπείν είναι εικών της Αγιοτριαδικής κοινωνίας και ενότητος και αγάπης. Αλλά η μεν Αγιοτριαδική ενότης, ως ο Θεός, είναι άναρχος, τελεία, απερινόητος και ανέκφραστος, και δεν υπόκειται ούτε εις αλλοιώσεις, ούτε είναι εξελικτική - προοδευτική, αλλά είναι το Α και το Ω, ενώ η εν Σώματι της Εκκλησίας του Χριστού ενότης και κοινωνία αγάπης και πίστεως των πολλών πιστών (υποστάσεων) υπόκειται εις την ''αλλοιωτικήν'' της δεξιάς του Κυρίου πορείαν, ήτοι εκ του Α προς το Ω, κατά το Εφεσίους Δ, 12 και 13: ''προς τον καταρτισμόν των αγίων εις έργον διακονίας, εις οικοδομήν του σώματος του Χριστού, μέχρι καταντήσωμεν οι πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του υιού του Θεού εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού''.
Ευσεβάστως, κατόπιν τούτων τίθεται προς όλους το εξής ερώτημα:
Είναι Πατερικώς ''αμάρτυρος'' η διατυπωθείσα θεολογική θέσις του Θεολόγου Καθηγητού κ. Ελευθερίου Γκουτζίδη, όταν και ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, διότι αυτός είναι ο ''μακάριος γέρων'' εις τον οποίον αρχικώς αναφέρεται ο Άγιος Μάξιμος, και όταν όλοι οι Πατέρες διδάσκουν ότι η Εκκλησία του Χριστού, υπό την έννοιαν την οποία αναλύει ο θείος Μάξιμος, είναι εικών της κοινωνίας και νότητος του Τριαδικού Θεού; Προσκρούει εις τα Κυριακά λόγια και εις την Πατερικήν διδασκαλίαν ή θεολογική διατύπωσίς μας, η οποία άλλωστε όπως από την αρχή έχει διευκρινίσει ο Θεολόγος Καθηγητής, ''ου δογματικώς είρηται''.
Εξαιρέτως, λοιπόν, κατά τον θείον Μάξιμον η Εκκλησία είναι εικών του Τριαδικού Θεού, ή καλύτερον ειπείν είναι εικών της Αγιοτριαδικής κοινωνίας και ενότητος και αγάπης. Αλλά η μεν Αγιοτριαδική ενότης, ως ο Θεός, είναι άναρχος, τελεία, απερινόητος και ανέκφραστος, και δεν υπόκειται ούτε εις αλλοιώσεις, ούτε είναι εξελικτική - προοδευτική, αλλά είναι το Α και το Ω, ενώ η εν Σώματι της Εκκλησίας του Χριστού ενότης και κοινωνία αγάπης και πίστεως των πολλών πιστών (υποστάσεων) υπόκειται εις την ''αλλοιωτικήν'' της δεξιάς του Κυρίου πορείαν, ήτοι εκ του Α προς το Ω, κατά το Εφεσίους Δ, 12 και 13: ''προς τον καταρτισμόν των αγίων εις έργον διακονίας, εις οικοδομήν του σώματος του Χριστού, μέχρι καταντήσωμεν οι πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του υιού του Θεού εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού''.
Ευσεβάστως, κατόπιν τούτων τίθεται προς όλους το εξής ερώτημα:
Είναι Πατερικώς ''αμάρτυρος'' η διατυπωθείσα θεολογική θέσις του Θεολόγου Καθηγητού κ. Ελευθερίου Γκουτζίδη, όταν και ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, διότι αυτός είναι ο ''μακάριος γέρων'' εις τον οποίον αρχικώς αναφέρεται ο Άγιος Μάξιμος, και όταν όλοι οι Πατέρες διδάσκουν ότι η Εκκλησία του Χριστού, υπό την έννοιαν την οποία αναλύει ο θείος Μάξιμος, είναι εικών της κοινωνίας και νότητος του Τριαδικού Θεού; Προσκρούει εις τα Κυριακά λόγια και εις την Πατερικήν διδασκαλίαν ή θεολογική διατύπωσίς μας, η οποία άλλωστε όπως από την αρχή έχει διευκρινίσει ο Θεολόγος Καθηγητής, ''ου δογματικώς είρηται''.
ΚΛΗΜΗΣ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΥΣ
Ο εκκλησιαστικός συγγραφεύς του β΄ αιώνος, ο περιώνυμος Κλήμης ο Αλεξανδρεύς λέγει:
''Σπεύσωμεν εις την σωτηρίαν επί την παλιγγενεσίαν, εις μίαν αγάπην συναχθήναιοι πολλοί, κατά την της μοναδικής ουσίας ένωσιν'' (PG, 8, σελ.200). Και αλλού: ''Εικών δε της ουρανίου Εκκλησίας η επίγειος. Όπερ ευχόμεθα και επι γης γενέσθαι το θέλημα του θεού, ως εν ουρανώ'' (αυτόθι 1277).
Ο ΜΕΓΑΣ ΦΩΤΙΟΣ
Αν χρειάζονται όμως και άλλων Πατέρων (εκτός του Αγίου Μαξίμου και του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου) μαρτυρίες, ιδού και αυτή αυτή του Μεγάλου Φωτίου:
''...Τι δ' ουν ο πλάστης και κηδεμών; άρα παρείδεν εις τέλος το πλάσμα ταλαιπωρούμενον...; Ου με ουν. Πως γαρ όπερ φιλοτιμούμενος έπλασεν, ηνείχετ' αν ηδέως οράν συλαγωγούμενον και πλανώμενον; Διο προς εαυτήν μεν η Τριάδος ενότης, ει θέμις ειπείν, ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΑΣΑ, θέμις δε τούτο λέγειν επί της αναπλάσεως, ότι το ποιήσωμεν άνθρωπον κατ' εικόνα ημετέραν και καθ' ομοίωσιν επί της πλάσεως είρηται. Τω ενιαίω της γνώμης βουλήματι, την ανάπλασιν του συντριβέντος διετίθετο πλάσματος''. (MIGNE 102, σελ 557 D).Ιδού όμως τι επ' αυτού του χωρίου του Αγίου Φωτίου, ο μεγάλος σύγχρονος Σέρβος Θεολόγος Αθανάσιος Γιέφτιτς, εις το βιβλίον του ''Στις οδούς των πατέρων'' 1991, σελ. 260 γράφει:
''Πραγματικά όταν μιλάμε για την Τριαδική θεολογία των Αγίων Καππαδοκών, τότε πρέπει αμέσως να θυμηθούμε τα θεοαποκαλυφθέντα λόγια του Αγ. Προφήτου Ησαΐου για την ''Μεγάλη Βουλή'' της Αγίας Τριάδος (9,6 κατά τους LXX). Η λειτουργική και η θεολογική παράδοση της Ορθοδοξίας ανέπτυξε αυτή την προφητική ιδέα, κατά την οποίαη Αγία Τριάς, σαν η προαιώνια ''Μεγάλη Βουλή'' είναι το πρότυπον και η πρωτοεικών (ίσως το οριψέτυπον) της Εκκλησίας του Χριστού, επειδή και η ίδια η Τριάς είναι ως Εκκλησία, τ.ε. ως κοινωνία των τριών προσώπων στην αιώνια εία Αγάπη και στην αιώνια θεία Ζωή. Γι αυτό ακριβώς μπορούσε και ο Άγιος Φώτιος ο Μέγας, σε μία από τις ωραιότατες ομιλίες του (ΙΧ,9), να ονομάσειτην Αγία Τριάδα Εκκλησία, ειπών ότι ''η της Τριάδος ενότης εκκλησιάσασα τω ενιαίω της γνώμης βουλήματι'' προαιωνίως πεφάσισε να δημιουργήσει τον κόσμο και τον άνθρωπο και κατ' αυτόν τον τρόπον δια του ανθρώπου ολόκληρη την δημιουργία να την ενώση στην Εκκλησία ως μία αθάνατη και αιώνια κοινωνία''.
Γ΄ ΜΑΡΤΥΡΙΑΙ ΔΟΓΜΑΤΟΛΟΓΩΝ - ΘΕΟΛΟΓΩΝ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΜΙΡΗΣ
Ο Θεολόγος Καθηγητής κ. Ελευθέριος Γκουτζίδης, αναφερόμενος και εις τους συγχρόνους μεγάλους δογματολόγους και άλλους θεολόγους, αναφέρει πρώτιστα τον αποβιώσαντα πολυσέβαστον διδάσκαλόν του, αλλά και μεγάλον δογματολόγον Ιωάννην Καρμίρην. Ούτος εις το σύγγραμμά του ''Ορθόδοξος Εκκλησιολογία'' αναφέρεται εις τον Άγιον Μάξιμον λέγων:
''Η ενότης δε του Χριστού και της Εκκλησίας και των χριστιανών προς αλλήλους εν τη κοινωνία του Χριστού αντικατοπτρίζει την ΤΡΙΑΔΙΚΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ, δυναμένη να συγκριθή πως προς την εν τη Αγία Τριάδι ένωσιν των τριών θείων προσώπων, ει και αύτη είναι άλλης τάξεως και πάντη ακατάληπτος τω ανθρώπω. Ούτως ''ΕΙΚΩΝ εστί του (Τριαδικού) Θεού η αγία Εκκλησία, ως την αυτήν τω Θεώ περί τους πιστούς ενεργούσα ένωσιν, καν διαφόροις ιδιώμασιν...'' Καθώς δηλαδή τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος ενούται εν τω ενί σώματι του Θεανθρώπου, ο εστίν η Εκκλησία... ως εν τη Αγία Τριάδι υπάρχει μία μεν θεία ουσία, τρία δε πρόσωπα, ούτω και εν τη Εκκλησία υπάρχει μία μεν θεανθρωπίνη φύσις, πληθύς δε και ποικιλία προσώπων μελών, άτινα πάντα ενούνται εν τω ενί πνευματικώ σώματι του Χριστού, ο εστίν η Εκκλησία. Ένεκα τούτου η Εκκλησία ως σώμα Χριστού, θεωρείται υπό των Ορθοδόξων ως ΕΙΚΩΝ και ΟΜΟΙΩΣΙΣ της Αγίας Τριάδος, αναγομένης τουντεύθεν της Εκκλησιολογίας εις Τριαδολογίαν. (Ιωάννου Καρμίρη, Καθηγητού Πανεπιστημίου, ''ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ'', Αθήναι 1973, σελ.156).
Μετά από τα παραπάνω τι έχουν να είπουν όσοι συκοφάντησαν και συκοφαντούν τον Θεολόγο Καθηγητή κ. Ελευεθέριο Γκουτζίδη, γι' αυτήν του την τοποθέτηση, αλλά και τον Σεβ/το Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Κήρυκο, ο οποίος εξ αρχής συμφώνησε αλλά και στήριξε αυτήν; Συνειδητοποιούν, θα συνειδητοποιήσωμεν τέλος πάντων, ότι το παρασυνοδικόν κατεστημένον κατέστησε τινάς βλασφήμους - αιρετικούς και τους εγελοιοποίησε παγκοσμίως; Δεν πταίει ούτε το ολιγογράμματον, ούτε τι άλλο, αλλά αποκλειστικώς ο σκοτισμός λόγω αυτής ταύτης της αμαρτίας των εν τω σκότει κατειργασμένων σχεδίων και ενεργειών. Ερωτούμε, όλους τους συκοφάντες και πρώην <<εν Χριστώ αδελφούς μας Στεφανίτες>>, τι επιμένουν ή νομίζουν πως ακόμη και σήμερα θα ανακαλέσουν ο Καθηγητής Θεολόγος κ. Ελευεθέριος Γκουτζίδης και ο Σεβ/τος κ. Κήρυκος; α λόγια του Χριστού μας, ή των Αγίων Πατέρων, διότι το θέλουν οι δήθεν παλαιοημερολογίται οικουμενισταί! Να αρνηθούν την Ορθοδοξίαν; Αυτό, χάριτι Χριστού, δεν θα γίνη ποτέ.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
Επίσης ο διακεκριμένος δογματολόγος κ. Νικόλαος Μητσόπουλος εις το σύγγραμμά του ''Θέματα Ορθοδόξου Δογματικής Διδασκαλίας'' (Αθήναι 1984, σελ. 231) γράφει:
''... Η δε ενότης των τριών προσώπων τους ενός Θεού (σ.σ. της Ομοουσίου Τριαδικής Θεότητος) ανακλάται και εις την Εκκλησίαν, ήτις εκ πολλών αποτελουμένη συνάπτεται εις εν κατ' αναλογίαν της σχέσεως των τριών θείων προσώπων προς άλληλα. Ισχύουν εν προκειμένω οι λόγοι του Θεανθρώπου προς τον Θεόν Πατέρα: ίνα πάντες εν ώσι, καθώς συ, Πάτερ, εν εμοί καγώ εν σοι, ίνα και αυτοί εν ημίν εν ώσιν... ίνα ώσιν εν καθώς ημείς εν εσμέν''.( Ιωάννου 17,21-22).
ΠΡΩΤΟΠΡ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ
Επίσης ο Πρωτοπρ. Νικ. Χ. Ιωαννίδης Πανεπηστιμιακός Διδάσκαλος γράφει:
''Κατά την φύση της η Εκκλησία είναι μία κοοινωνία, αλλά η κοινωνία αυτή δεν είναι μόνο ''εκ του κόσμου τούτου'', αλλά βρίσκεται ''εν τω κόσμω'' και αποτελεί έκφραση της ενότητας της Αγίας Τριάδος στις σχέσεις ανάμεσα στους διαφόρους ανθρώπους. Η κοινωνία των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδος αποτελεί το πρότυπο της κοινωνίας των ανθρώπων μεταξύ τους και με τον Θεό. Το μυστήριο του Τριαδικού Θεού αντανακλάται σε ολόκληρη την Ορθόδοξη ζωή και εμεπιρία. Είναι η αρχή και το τέλος της ορθόδοξης ζωής, λατρείας και θεολογίας. Ό,τι λέγεται Εκκλησία, βρίσκεται και υπάρχει και ζει στην Αγία Τριάδα: Εκ του Πατρός δια του Υιού εν τω Αγίω Πνεύματι. Αυτό δεν αποτελεί μία δογματική αλήθεια ξένη προς την ζωή, αλλά έχει άμεσες συνέπειες στην κοινωνική και προσωπική ζωή των ανθρώπων. Καιακριβώς τόσον η προσωπική, όσο και η κοινωνική ζωή των ανθρώπων έχει την αρχή τηςκαι βρίσκει την πληρότητά της στην ζωή της Αγίας Τριάδος. Ο Τριαδικός Θεός είναι μία φύση ή ουσία, και τρεις υποστάσεις ή πρόσωπα, ο άνθρωπος είναι μία φύση και πολλά πρόσωπα. Όπως δηλαδή ο Θεός είναι ομοούσιος και τρισυπόστατος, έτσι και ο άνθρωπος είναι ομοούσιος και πολυϋπόστατος. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι ο άνθρωπος έχει λάβει από τον Θεό την δωρεά να υπάρχει με τον παρόμοιο τρόπο που υπάρχει και ο Θεός. Έτσι ο άνθρωπος είναι πρόσωπο, και γι' αυτό ό,τι αφορά το πρόσωπο του Θεού έχει συνέπειες και στον άνθρωπο. Κάθε άνθρωπος είναι μια προσωπική ύπαρξη, βεβαίως κτιστή, αλλά κτιστή κατ' εικόνα του Τριαδικού Θεού, και μπορεί να πραγματοποιήσει την ύπαρξη του όπως τα πρόσωπα της Αγίας Τριάδος, όπως ο Εις της Τριάδος ο Χριστός, δηλαδή ως πρόσωπο''. (Πρωτοπρ. Νικολάου Χ. Ιωαννίοδη, αν Καθηγητού Πανεπ. Αθηνών.)
ΠΡΩΤ.ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ
Επίσης γίνεται αναφορά και στο τι λέγει και ο διακεκριμένος σύγχρονος Πανεπιστημιακός Καθηγητής Πρωτοπρ. π. Γεώργιος Μεταλληνός εις το βιβλίον του: ''Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ'', Αθήναι 1980, σελ.11: ''Ο Τριαδικός Θεός που η ύπαρξή του έχει τον χαρακτήρα μιας ''ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ'', σαν κοινωνία απόλυτης ισότητας και ισοτιμίας...''
ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΣ π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΨΑΝΗΣ
Επίσης ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής αγίου Γρηγορίου αγίου Όρους π. Γεώργιος Καψάνης, εις το βιβλίον του ''ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ'' τονίζοντας το Συνοδικό σύστημα διοικήσεως της Εκκλησίας και σχολιάζοντας τον 34ον αποστολικόν Κανόνα γράφει: Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΙΚΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ. Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΖΗ ΕΙΣ ΟΛΛΑΣ ΤΑΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ (ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ, ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΑ, ΤΟΠΙΚΑΙ ΣΥΝΟΔΟΙ, ΕΠΙΣΚΟΠΑΙ, ΕΝΟΡΙΑΙ, ΙΕΡΑΙ ΜΟΝΑΙ) ΣΥΝΟΔΙΚΩΣ, ΔΗΛΑΔΗ ΤΡΙΑΔΙΚΩΣ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ''.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου