ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΛΟΓΟΥ

Του Οσίου και Θείου Πατρός ημών Εφραίμ του Σύρου Περί Αγ. Βαπτίσματος.

***

ΤΟΤΕ φιλόχριστοι, πάσα η ανθρωπότης ισταμένη εν των μέσω βασιλείας και κρίσεως, εν τω μέσω ζωής και θανάτου, εν τω μέσω ανέσεως και ανάγκης, πάντες, λέγω, θέλουσι προσμένει την φοβεράν ώραν  της κρίσεως, και ουδείς θέλει δυνηθή να βοηθήση ουδένα. Τότε έκαστος θέλει ζητηθή δια την ομολογίαν της πίστεως, και την συνταγήν του Βαπτίσματος, και την αμίαντον πίστιν από πάσης αιρέσεως, και την σφραγίδα άθραυστον, και τον χιτώνα αμόλυντον, κατά το γεγραμμένον: <<Εις όντινα εδόθη πολύ, πολύ θέλει ζητηθή παρ' αυτού και με ποίον μέτρον μετρά θελει έκαστος αντιμετρηθή εις αυτόν>>. Πλήν είτε μέγας είναι είτε μικρός, επίσης πάντες την πίστιν ωμολογήσαμεν, και την αγίαν σφραγίδα ελάβομεν. Πάντες ομοίως απηρνήθημεν τον διάβολον, εμφυσήσαντες αυτόν. Και πάντες ομοίως συνετάχθημεν μετά του Χριστού, προσκυνήσαντες Αυτόν. Άραγε, εννοήσατε την δύναμιν του μυστηρίου της κολυμβήθρας, και την άρνησιν ημών κατά του Διαβόλου; Διότι η απάρνησις, την οποίαν κατά την ώραν του Αγίου Βαπτίσματος ζητούμεν, λεγομένη μεν φαίνεται μικρά, νοουμένη δε φαίνεται μεγίστη, και είναι τρισμακάριος όστις δυνηθή να τη φυλάξη. Διότι δι' ολίγων λόγων απαρνούμεθα παν κακόν, το οποίον ονομάζεται και μισεί ο Θεός, Λόγου χάριν: <<Απαρνούμαι, λέγει, τον Σατανάν, και πάντα τα έργα αυτού>>. Ποία έργα; Άκουσον. Πορνείαν, μοιχείαν, ακαθαρσίαν, ψεύδος, κλοπήν, φθόνον, μαγείαν, μαντείαν, γοητείαν, θυμόν, οργήν, βλασφημίαν, έχθραν, έριδα. Απαρνούμαι την μέθην, αργολογίαν, την υπερηφάνειαν, την οκνηρίαν. Απαρνούμαι τους αστεϊσμούς και κιθαρισμούς, τα δαιμονικά άσματα, τας παιδοφθορίας, τας ορνεοσκοπίας, τας επερωτήσεις ακαθάρτων πνευμάτων, τας πεταλογραφίας. Απαρνούμαι τα ειδωλόθυτα, τα αίματα, τα πνικτά και θνησιμαία. Και τι να πολυλογώ; διότι δεν είναι καιρός να αναφέρω πάντα. Αλλ' ας παραβλέψωμεν τα περισσότερα, και ας είπωμεν απλώς: Απαρνούμαι πάντα όσα γίνονται εν ώρα ηλίου, και σελήνης, και άστρων, και εις πηγάς, και εις δένδρα, και εις τριόδους, και τα βάμματα, και τα ποτήρια, και πολλά άτοπα έργα, τα οποία είναι αισχρόν και να λέγωμεν.

Ταύτα πάντα και τα όμοια απαρνούμεθα δια της απαρνήσεως κατά την ώραν του Αγίου Βαπτίσματος, τα οποία πάντες γινώσκομεν, ότι είναι έργα και διδασκαλίαι του διαβόλου. Ταύτα πάντα εμάθομεν, ενώ ήμεθα πρότερον εις το σκότος και υπό την εξουσίαν του διαβόλου, και ότε πριν γθάση εις ημάς το φως, πωλημένοι υπό της αμαρτίας.

Ότε δε ηθέλησεν ο φιλάνθρωπος και ελεήμων Θεός να λυτρώση ημάς εκ τοιαύτης πλάνης, επεσκέφθη ημάς ανατολή εξ ύψους. Και επεφάνη η χάρις του Θεού η σωτήριος, και έδωκεν εαυτόν αντάλλαγμα υπέρ ημών, και εξηγόρασεν ημάς εκ της πλάνης των ειδώλων, και ηυδόκησε να ανακαινίση ημάς δι' ύδατος και πνεύματος.

Ταύτα λοιπόν πάντα απηρνήθημεν, και απεξεδύθημεν τον παλαιόν άνθρωπον, μετά των πράξεων αυτού, ενεδύθημεν δε τον νέον Αδάμ. Ταύτα δε τα προειρημένα πονηρά έργα, όστις πράττει μετά την χάριν, εκπίπτει της χάριτος, και ο Χριστός δεν θέλει ωφελήσει παντελώς αυτόν επιμένοντα εις την αμαρτίαν>>.