ΠΕΡΙ ΝΙΚΟΛΑΪΤΩΝ (3)

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΩΣ!!!

Ἡ ὑπ' ἀριθμ. 3298/7.8.2009 ΝΕΑ «ΠΡΑΞΙΣ»

Ὅσον καί ἄν ἡ δημοσίευσις αὐτῆς ἀπό τῶν στηλῶν τῆς «Ο.Π.» ἀποτελεῖ προσβολήν διότι βρωμίζει, τό ἐπίσημον Δημοσιογραφικόν ὄργανον τῆς Ἐκκλησίας, ὅμως αὐτή εἶναι ἡ κατάστασις τῶν σεσηπότων πρώην Πατέρων καί Ἀδελφῶν μας καί πρέπει νά περάση εἰς τήν ἱστορίαν, δεδομένου ὅτι ἡ ἐν λόγω «πρᾶξις» ἤδη περιελήφθη καί αὕτη εἰς τό Κατηγορητήριον καί μᾶλλον θά εἶναι πρώτη εἰς τήν σειράν τῶν κατηγοριῶν κατά τάς ἐργασίας τοῦ Ἀνωτάτου Συνοδικοῦ Δικαστηρίου:

«ΕΚΚΛΗΣΙΑ Γ.Ο.Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ
ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ
(Μπότσαρη 8, 121 31 Περιστέρι — Ἀθῆναι)
Π Ρ Α Ξ Ι Σ
(Ἀρ. Πρωτ. 3298/7.8.2009 ἐκ. ἡμ.)
ΤΗΣ Ι. ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Γ.Ο.Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ

Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος συγκληθεῖσα κανονικῶς κατόπιν Προσκλήσεως τοῦ Προέδρου Αὐτῆς Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κ.κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ εἰς ἔκτακτον Συνεδρίασιν, σήμερον 7ην μηνός Αὐγούστου (ἐκ. ἡμ.) τοῦ ἔτους 2009, ἡμέραν Πέμπτην, ἐν τῶ παρά τῶ Καθεδρικῶ Ναῶ Ἀθηνῶν (Ἁγίας Τριάδος Κάτω Ἡλιουπόλεως) Ἀρχιεπισκοπικῶ Μεγάρω («Στέγη Φιλοξενείας Κληρικῶν») καί συγκροτουμένη ὑπό τῶν: Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Νικολάου, ὡς Προέδρου, Ἀργολίδος κ. Παχωμίου, Πειραιῶς καί Νήσων κ. Παντελεήμονος, Λαρίσης καί Τυρνάβου κ. Ἰγνατίου, ὡς μελῶν, τοῦ Σεβ. Περιστερίου κ. Γαλακτίωνος καί τοῦ Σεβ. Βερροίας καί Ναούσης κ. Ταρασίου ὡς καί τοῦ Σεβ. Θηβῶν καί Λεβαδείας μή ἠτιολογημένως ἀπουσιαζόντων (4), τοῦ δέ Σεβ. Φιλίππων ἀσθενοῦντος καί εὑρισκομένου ἐν τῶ ἐξωτερικῶ, καί τοῦ Αἰδ/του Πρωτ. π. Δημητρίου Τσαρκατζόγλου ἐκτελοῦντος χρέη Ἀρχιγραμματέως Αὐτῆς, παρόντος καί τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κιτίου καί ἐξάρχου πάσης Κύπρου κ. Σεβαστιανοῦ ἐκ τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας Γ.Ο.Χ. Κύπρου, συνεζήτησε ἐπί τῆς ἀπό 23.1.2009 (Ἀρ. Πρωτ. 3296) Ἀποφάσεως Αὐτῆς περί τοῦ Καθηρημένου τέως Ἐπισκόπου καί νῦν μοναχοῦ Κηρύκου Κοντογιάννη, δι' ἧς οὗτος (καί οἱ μετ' αὐτοῦ συμπορευόμενοι) ἐκαλεῖτο εἰς Ἀπολογίαν ἐνώπιον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας διά τήν ἀμετανόητον στᾶσιν του καί τήν κατ' ἐξακολούθησιν κατάφωρον ὑπ' αὐτοῦ παραβίασιν συνόλου τῆς ἐκκλησιαστικῆς τάξεως ὡς καί σκανδαλισμοῦ τοῦ πιστοῦ λαοῦ, εἰς τήν ὁποίαν δέν ἀνταπεκρίθη, ὡς ὄφειλε, πλήν ἀπέστειλε ἀντί ἀπολογίας τήν ἀπό 15/28.2.2009 (Α.Π. 500) ὑπ' αὐτοῦ ὑπογραφομένην «ἐπιστολήν», ἐσχάτως δέ ἀπέστειλε καί τήν ἐπίσης ὑπό τοῦ ἰδίου ὑπογραφομένην «ἐπιστολήν» ἐπιγραφομένην «Γ΄ ΚΛΗΣΙΣ ΠΡΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΑΝ» (ἀπό 20.6/3.7.2009 καί Α.Π. 512) ὡς ἐντεταλμένου ὑπό τῆς «Πανορθοδόξου Ἱερᾶς Συνόδου»!
Ἡ Ἱερά Σύνοδος κατ' ἀρχήν καί πρό τῆς ἐνάρξεως τῶν ἐργασιῶν Αὐτῆς ἐξήτασε τό ζήτημα τῆς κανονικῆς συγκροτήσεως καί Συνεδριάσεως Αὐτῆς μέ δεδομένην τήν ἀπουσίαν ἐνίων Ἀρχιερέων μή ἠτιολογημένης κανονικῶς. Λαβοῦσα δέ ὑπ' ὄψιν. α) Παλαιοτέραν Ἀπόφασίν της (ἀπό 25.4.2003) κατά τήν ὁποίαν προκειμένου νά μή «παρακωλύεται ἡ εὔρυθμος λειτουργία τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας καί κατ' ἐπέκτασιν παρεπομποδίζεται τό Συνοδικόν ἔργον τῆς Ἐκκλησίας ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας λαμβάνουσα ὑπ' ὄψιν τά ὑπό τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων προβλεπόμενα ἀποφασίζει ὅπως τοῦ λοιποῦ εἰς περίπτωσιν μή πραγματοποιήσεως Συνεδράσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας λόγω ἀπουσίας τινῶν Ἱεραρχῶν, εἰς τήν ἀμέσως ἑπομένην Συνεδρίασιν τῆς Ἱεραρχίας αἱ ἐργασίαι θά λαμβάνουν ὁπωσδήποτε χώραν ἀνεξαρτήτως ἀριθμοῦ παρόντων, τῶν δικαιολογημένως ἀπουσιαζόντων δυνάμεων νά παρίστανται δι' ἐκπροσώπου» (Κ.Γ.Ο. Ἀπρίλιος 2003, τ. 299, σελ. 82), καί β) Τήν κατεπείγουσαν ἀνάγκην ἀντιμετωπίσεως τῆς συγχύσεως ἡ ὁποία ἐδημιουργήθη ἐκ τῆς ὑπό τοῦ Αἰδ/του Πρωτ. π. Δημητρίου Τσαρκατζόγλου ἀποστολῆς πρός τόν μοναχόν Κήρυκον Κοντογιάννην τῆς ἀπό 31.7.2009 (Α.Π. 3297) ἐπιστολῆς ἄνευ ἐγκρίσεως τοῦ περιεχομένου αὐτῆς ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου καί σχετικῆς περί αὐτῆς ἐνημερώσεως τῶν Σεβ. Ἱεραρχῶν, ἀπεφάσισεν ὁμοφώνως τήν πραγματοποίησιν τῆς ἐκτάκτου αὐτῆς Συνεδριάσεως ὡς κανονικῆς καί νομίμου.
Πρό τῆς λήξεως τῆς Συνεδριάσεως τῆς Ἱεραρχίας ἀπεχώρησεν λόγω ἐπειγούσης ἱερατικῆς ὑποχρεώσεως ὁ Αἰδ/τος Πρωτ. π. Δημήτριος Τσαρκατζόγλου, ἀνετέθησαν δέ ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου χρέη Ἀρχιγραμματεύοντος εἰς τόν νεώτερον τῆ τάξει Ἀρχιερέαν, Σεβ. Μητρ/την Λαρίσης κ. Ἰγνάτιον.
Κατά τήν ἔναρξιν τῆς συζητήσεως ἀνεγνώθησαν ἡ ὑπ' ἀριθμ. 3282/28.11.2007 Καθαιρετική Συνοδική Ἀπόφασις κατά τοῦ Μητροπολίτου Κηρύκου Κοντογιάννη καί ἤδη μοναχοῦ, ἡ ὑπ' ἀρ. Πρωτ. 498/2/15.1.2009 «Κλῆσις πρός Ἀπολογίαν» ἀποσταλεῖσα ὑπό τῆς φερομένης (5) ὡς «Ἱερᾶς Συνόδου τῶν Μητροπολιτῶν τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν Ἑλλάδος, Κύπρου, Ρουμανίας κ.λπ.», ἡ ὑπ' ἀριθμ. 3296/23.1.2009 Συνοδική Ἀπόφασις καί Κλῆσις αὐτοῦ, ἡ ἀπό 15/28.2. 2009 (Α.Π. 500) ἀντί ἀπολογίας «ἐπιστολή» αὐτοῦ (6), ὡς καί ἡ ἐπίσης ὑπό τοῦ ἰδίου ὑπογραφομένη «ἐπιστολή» ἐπιγραφομένη «Γ΄ ΚΛΗΣΙΣ ΠΡΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΑΝ» (ἀπό 20.6/3.7.2009 καί Α.Π. 512) ὡς «ἐντεταλμένου ὑπό τῆς Πανορθοδόξου Ἱερᾶς Συνόδου».
Ἐπίσης ἀνεγνώσθη ἡ ἀπό 14/27.2.2002 Ἀπόφασις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου κατά τοῦ Θεολόγου Ἐλευθερίου Γκουτζίδη, διά τῆς ὁποίας τοῦ ἐπεβλήθη τό ἐπιτίμιον τῆς Ἀκοινωνησίας διά τήν ὑπ' αὐτοῦ μετά φιλονεικίας πρός τήν Ἐκκλησίαν ὑποστηριζομένη Καινοτομίαν.
Ἀκολούθως λαβών τόν λόγον ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί Πρόεδρος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, εἰσηγούμενος τό θέμα τοῦ τέως Ἐπισκόπου καί ἤδη μοναχοῦ Κηρύκου, τοῦ Θεολόγου Ἐλευθερίου Γκουτζίδη καί τῶν ὀπαδῶν αὐτῶν, ἀνέφερε μεταξύ ἄλλων:
«Ὡς γνωστόν ὁ ἐν λόγω τέως Ἐπίσκοπος καί νῦν μοναχός Κήρυκος ἀπό τόν Ἰούνιο τοῦ ἔτους 2005, δι' ἀποφάσεώς του αὐτοαπεκόπη καί ἀπεσχίσθη ἐκ τοῦ Σώματος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας, τούτου ἐπισυμβάντος ὡς κατάληξις καί συνέπεια τῆς ἀπό ἱκανοῦ χρόνου ἀκολουθουμένης ὑπ' αὐτοῦ τακτικῆς τῆς ἀρνήσεως τῶν Ἀποφάσεων τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί δή τῶν ἀφορώντων εἰς αὐτόν καί ἁπτομένων θεμάτων Πίστεως.
Τότε διά τῆς ὑπ' ἀριθμ. 3219/17.6.2005 Ἀποφάσεώς Της, ἡ Ἱερά Σύνοδος ἐκήρυξε τόν ὡς ἄνω Ἐπίσκοπον ἔκπτωτον τοῦ θρόνου του, ἐπέβαλε εἰς αὐτόν, κατά ἐπιεικῆ κρίσιν καί εἰς τήν διόρθωσιν αὐτοῦ ἀποβλέπουσα, τήν Ποινήν τῆς Ἀργίας καί τόν προειδοποίησε ὅτι παρελθούσης ἀπράκτου προθεσμίας δύο μηνῶν θά κινηθῆ κατ' αὐτοῦ ἡ περαιτέρω κανονική ἐκκλησιαστική διαδικασία διά τήν ἐπιβολήν τῆς ὑπό τοῦ ΙΔ΄ Κανόνος τῆς Ἁγίας Πρωτοδευτέρας λεγομένης Συνόδου προβλεπομένης ἐκκλησιαστικῆς ποινῆς τῆς Καθαιρέσεως.
Ἔκτοτε παρῆλθον δύο ἔτη, κατά τά ὁποῖα, ἡ Ἱερά Σύνοδος, ἐκάλεσε τρίς τόν Κατηγορούμενου νά ἐμφανισθῆ ἐνώπιόν Της καί ἀπολογηθῆ, ὡς δείκνυεται ἐκ τῶν ὑπ' ἀρ. Πρωτ. 3235/31.3.2006, 3239/26.4.2006 καί 3244/13.10.2006 ἐγγράφων Αὐτῆς, πλήν ὅμως οὗτος ἠρνήθη νά συμμορφωθῆ πρός τήν ὑποχρέωσίν του αὐτήν, ἀρκεσθείς εἰς τήν ἀποστολήν πρός Αὐτήν ἀσχέτων ἐγγράφων του (7).
Ἡ Ἱερά Σύνοδος, λαβοῦσα ὑπ' ὄψιν τήν μετ' ἐπιμονῆς ὑποστήριξιν ὑπό τοῦ ὡς ἄνω Ἐπισκόπου τῆς Τριαδολογικῆς καί Ἐκκλησιολογικῆς ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ περί τῆς «κοινωνίας τῶν τριῶν θείων Προσώπων» ὡς «πρώτης ἀνάρχου Ἐκκλησίας», κακοδοξία ἡ ὁποία ἀποτελεῖ Παπική δοξασία, ὑποστηριζομένη εὑρέως εἰς τόν χῶρον τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ — Οἰκουμενισμοῦ, καί τήν ὁποίαν οὗτος διδάσκει καί κηρύττει «γυμνῆ τῆ κεφαλῆ» κατά τήν τελευταίαν σχεδόν δεκαετίαν, παρά τάς ἐπανειλημμένας ἀδελφικάς συστάσεις καί προτροπάς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, φιλονεικῶν πεισμόνως καί ἀμετανοήτως πρός τήν Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία εἶναι «στῦλος καί ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας» (8) (Α΄ Τιμ. Γ΄, 15), καθώς καί τήν ἐμμονήν αὐτοῦ ἐν τῶ Σχίσματι, ἐνωτιζομένη τήν φωνήν τῆς Ἐκκλησίας, διά τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας Διδασκάλων, ἀπεφάσισεν, διά τῆς ὑπ' ἀριθμ. 3282/28.11.2007 Ἀποφάσεως Αὐτῆς, τήν ΚΑΘΑΙΡΕΣΙΝ τοῦ Ἐπισκόπου Κηρύκου Κοντογιάννη ἐκ τοῦ Ἐπισκοπικοῦ Βαθμοῦ, τήν ἀπογνύμνωσιν αὐτοῦ ἀπό πᾶσαν ἱερατικήν ἐξουσίαν καί τήν ἐπαναφοράν αὐτοῦ εἰς τήν τάξιν τῶν μοναχῶν, μή δυναμένου τούτου ἐφ' ἑξῆς νά διενεργῆ οἱανδήποτε ἱερατικήν πρᾶξιν…».
Ἐν συνεχεία ἐτόνισε ὅτι εἶναι ἰδιαιτέρως θλιβερόν τό γεγονός τῆς τοιαύτης πτώσεως τοῦ τέως Ἐπισκόπου καί νῦν μοναχοῦ Κηρύκου Κοντογιάννη, ὅτι θλίβεται διά τήν συνεχιζομένην καί διευρυνομένην ἀποστασίαν αὐτοῦ καί τοῦ μετ' αὐτοῦ συμπορευομένου θεολόγου Ἐλευθερίου Γκουτζίδη, ὡς καί τῶν ἀκολουθούντων αὐτούς, οἱ ὁποῖοι οὐδόλως ἐσωφρονίσθησαν ἐκ τῆς ἀποφάσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας, ἡ ὁποία ὡς Ἀνώτατον Συνοδικόν Δικαστήριον ἐπέβαλλε εἰς τόν ποτέ Μητροπολίτην Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκον τήν ποινήν τῆς Καθαιρέσεως, εἰς δέ τόν θεολόγον Ἐλευθέριον Γκουτζίδην τό ἐπιτίμιον τῆς Ἀκοινωνησίας (9), ἔφθασαν δέ εἰς τό σημεῖον νά διαπράττουν ὅσα ἀκούομεν καί διαβάζομεν ἀντιποιούμενοι ἀξιώματα καί ἰδιότητας, τά ὁποῖα δέν κατέχουν πλέον. Δυστυχῶς, φαίνεται ὅτι δέν ὑπάρχει οὐδεμία ἐλπίς ἀνανήψεως καί μετανοίας δι' αὐτούς. Διά τοῦτο ἡ Ἐκκλησία πρέπει νά τούς ἀποκόψη παντελῶς ἐκ τοῦ Σώματος Αὐτῆς ἤ μᾶλλον νά διαπιστώση τόν αὐτοαφορισμόν των καί τήν αὐτοαποκοπήν των ἐξ Αὐτοῦ.
Πρότεινε δέ τόν παντελῆ Ἀφορισμόν τοῦ μοναχοῦ Κηρύκου Κοντογιάννη καί τοῦ θεολόγου Ἐλευθερίου Γκουτζίδη, ὡς καί τῶν ἀκολουθούντων αὐτούς.
Εἰδικῶς δέ διά τήν περίπτωσιν τοῦ μοναχοῦ Κηρύκου Κοντογιάννη ἐζήτησε νά ἀπογυμνωθῆ τῆς μοναχικῆς αὐτοῦ ἰδιότητος, τήν ὁποίαν ἔδωκεν εἰς αὐτόν ἡ Ἐκκλησία, καθ' ὅσον ἐφ' ὅσον ἀπεκόπη πλέον ὁριστικῶς ἀπό Αὐτήν δέν δύναται νά παραμένη μοναχός, περιφέρων τό Ἀγγελικόν Σχῆμα.
Ἀκολούθως τόν λόγον ἔλαβον καί οἱ ὑπόλοιποι Σεβ. Ἀρχιερεῖς τονίσαντες τήν πρωτοφανῆ πολεμικήν μανίαν τοῦ τέως Ἐπισκόπου Κηρύκου κατά τῆς τροφοῦ αὐτοῦ Ἁγίας Ἐκκλησίας καί τῶν χειροτονησάντων αὐτόν Ἱεραρχῶν Αὐτῆς, δεῖγμα, ὡς ἀνέφερον, ἐγκαταλείψεως αὐτοῦ ὑπό τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ, τόν ἀνά τήν Ὑφήλιον διασυρμόν καί δυσφήμησιν τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας ἐκ τε τῆς συμπεριφορᾶς αὐτοῦ καί τῶν λόγων καί ἐνεργειῶν του, τήν ἔκπτωσίν του ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας καί τήν ἔμμονήν του εἰς τήν ὑπ' αὐτοῦ ὑποστηριζομένη Ἐκκλησιολογική καί τριαδολογική ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ (10), τήν σαφῶς ἀποδειχθεῖσαν ὡς παπικήν κακοδοξίαν καί τήν ἀσεβεστάτη καί θρασυτάτη, παρά πᾶσαν ἔννοιαν κανονικότητος, ἐμφάνισιν καί δραστηριοποίησίν του ὡς δῆθεν κανονικοῦ Ἐπισκόπου καί δή ἐπικεφαλῆς διεθνοῦς «Συνόδου», αὐτοτιτλοφορουμένης «Πανορθοδόξου», εἰς ὕβριν καί γελοποιποίησιν τῶν θεσμῶν καί Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας, κατ' ἀλήθειαν δέ τήν ὑπ' αὐτοῦ σύμπηξιν ἀνιέρου ὁμάδος καθηρημένων ρασοφόρων, μεμαρτυρημένως στερουμένων Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας καί κανονικῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, ἐμφανιζομένων δέ ὡς δῆθεν κανονικῶν ὀρθοδόξων Κληρικῶν!
Μετά τήν τοποθέτησιν ἐπί τοῦ θέματος πάντων τῶν παρισταμένων Ἱεραρχῶν, ἐπερατώθη ἡ σχετική συζήτησις.

Ἡ Ἱερά Σύνοδος συσκεψαμένη ἐν Ἁγίω Πνεύματι καί
ΛΑΒΟΥΣΑ ΥΠ' ΟΨΙΝ:

1. Τήν ἀντικανονικήν, ἀντιορθόδοξον καί ἀντιεκκλησιαστικήν στάσιν καί συμπεριφοράν τοῦ μοναχοῦ Κηρύκου Κοντογιάννη, ἤτοι τῆς περιφρονήσεως καί καταπατήσεως τῆς ἀφορώσης αὐτόν Κανονικῆς Ἱεροσυνοδικῆς Ἀποφάσεως (ἀρ. Πρωτ. 3282/28.11.2007) διά τῆς ὁποίας οὗτος, ὁ πρώην Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος ΚΑΘΗΡΕΘΗ ἐκ τοῦ ἐπισκοπικοῦ βαθμοῦ, ἀπεγυμνώθη ἀπό πᾶσαν ἱερατικήν ἐξουσίαν καί ἐπανῆλθεν εἰς τήν τάξιν τῶν μοναχῶν, καταδικασθείς, κατά τά ὑπό τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων προβλεπόμενα, ἐπί Κακοδοξία καί Σχίσματι.
2. Τήν ἀμετανόητον ἐμμονήν τοῦ ἐν λόγω μοναχοῦ εἰς τήν ὑποστήριξιν τῆς Τριαδολογικῆς καί Ἐκκλησιολογικῆς Καινοτομίας «περί τῆς κοινωνίας τῶν τριῶν θείων Προσώπων» ὡς «πρώτης ἀνάρχου Ἐκκλησίας», κακοδοξία ἡ ὁποία ἀποτελεῖ Παπικήν δοξασίαν, ὑποστηριζομένη εὐρέως εἰς τόν χῶρον τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ — Οἰκουμενισμοῦ καί τήν ὁποίαν οὗτος οὐχί μόνον κηρύττει «γυμνῆ τῆ κεφαλῆ», ἀλλά καί ἔχει ἀναγάγει εἰς ἀπαραίτητον στοιχεῖον — μέρος τῆς Ὁμολογίας του, τήν ὁποίαν προβάλλει καί ὑποστηρίζει ἡ περί αὐτόν καί ὑπ' αὐτοῦ καί τοῦ ἀφορισθέντος ὑπό τῆς Ἐκκλησίας (11) συνοδοιπόρου αὐτοῦ, «θεολόγου» Ἐλευθερίου Γκουτζίδη, συμπηχθεῖσα σχισματική ὁμάς καθηρημένων, κυρίως, πρώην Κληρικῶν.
3. Τήν ὑπ' αὐτοῦ τοῦ καθηρημένου τέως Ἐπισκόπου καί νῦν μοναχοῦ Κηρύκου Κοντογιάννη ἀσεβεστάτην καί ἱερόσυλον, ἄνευ ἐκκλησιαστικῶν ὅρων καί προϋποθέσεων σύμπραξιν μετά τῶν ἐκ Ρουμανίας φερομένων ὡς Ἐπισκόπων Γεροντίου καί Κασσιανοῦ, μεθ' ὦν συνῆψε «ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν», προέβη ἀντικανονικῶς καί ἀντορθοδόξως εἰς «χειροτονίας» «ἐπισκόπων» καί ἐν συνεχεία ἐπροχώρησεν ἀδιστάκτως εἰς τήν συγκρότησιν πρωτοφανοῦς μορφώματος, ἀποκαλουμένου καί αὐτοτιτλοφορουμένου «Πανορθοδόξου» ἤ «Διεθνοῦς» «Συνόδου», πρός ἑδραίωσιν καί διεύρυνσιν τοῦ Σχίσματος αὐτοῦ. Σημειωτέον ὅτι περί τῶν ἐκ Ρουμανίας κατηγγέλθησαν μετ' ἀποδείξεων στοιχεῖα τά ὁποῖα, ἄν καί ἀπεσιωπήθησαν καί ἀπεκρύβησαν, παραμένουν εἰς διαρκῆ ἔλεγχον τῶν ἀντορθοδόξων καί ἀντικανονικῶν ἐνεργειῶν.
4. Τήν ἄρνησιν καί ἐσχάτην πτῶσιν ἐκ τῆς ὀρθοδόξου Ὁμολογίας, ἀλλά καί τήν βλασφημίαν κατά τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐκ μέρους τοῦ Ἐπισκόπου καί νῦν μοναχοῦ Κηρύκου Κοντογιάννη, ὁ ὁποῖος κρίμασιν οἷς οἶδεν ὁ Κύριος, ἐνῶ πάλαι ποτέ ἐκ τῆς θέσεως τοῦ μέλους τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί ἐπί ὀλίγα ἔτη συνομολογοῦσε ὡς Ἐπίσκοπος μετά τῶν ὑπολοίπων μελῶν τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ τήν Ἀκαινοτόμητον Πίστιν τῶν Ἁγίων Πατέρων καί τήν χάριτι Θεία διασφάλισιν τῆς ἀδιακόπου Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς εἰς τούς ἐσχάτους χρόνους ἐν τῆ Γνησία Ὀρθοδόξω Ἐκκλησία διά τῶν ἱστορικῶν Ἐπισκοπικῶν χειροτονιῶν ἐν ἔτει 1948 ὑπό τοῦ Ἀοιδίμου καί Ὁμολογητοῦ Ἱεράρχου Ματθαίου, ἔφθασε σήμερον νά διακηρύττη ἐν Διαγγέλματι «Συνοδικῶς» (ἴλεως γένοιτο ἡμῖν ὁ Θεός!) τήν βλάσφημον καί ἀντορθόδοξων θέσιν ὅτι γίνονται δεκταί ἄνευ κανονικῆς ἀντιμετωπίσεως καί θεραπείας καί αἱ ὑπό κακοδόξων γενόμεναι χειροτονίαι! («Διάγγελμα» ἐν λεμεσῶ Κύπρου ἀπό 30.4.2008 ὑπογραφόμενον ὑπό τοῦ τέως Ἐπισκόπου Κηρύκου καί πάντων τῶν σύν αὐτῶ, δημοσιευθέντων εἰς «ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΣ», ἀρ. 233, Ἀπρίλιος 2008).
5. Τήν θρασυτάτην πρόκλησιν καί ἀσέβειαν τοῦ μοναχοῦ Κηρύκου Κοντογιάννη, ὁ ὁποῖος καθηρημένος 'ών ἐκ τοῦ Ἐπισκοπικοῦ βαθμοῦ, δέν ἠρκέσθη εἰς τόν ἄχαρι ἀγῶνα εἰς τόν ὁποῖον ἄλλωστε ἀπό δεκαετίας σχεδόν ἔχει ἀποδυθεῖ, καταφερόμενος εὐκαίρως — ἀκαίρως κατά τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, τῶν πνευματικῶν αὐτοῦ γεννητόρων, πατέρων καί ἀδελφῶν, οἴτινες ἐξήντλησαν κάθε ὅριον μακροθυμίας καί ἐπιεικίας ἔναντι αὐτοῦ καί τῶν ἐπιλογῶν του, ἀνεχόμενοι καί ὑφιστάμενοι συκοφαντίας, διασυρμόν, διαβολάς καί ψευδεῖς κατηγορίας, τάς ὁποίας οὗτος ἀδιακρίτως καί ἀσυνέτως διασπείρει καί διαδίδει κατ' αὐτῶν μέ κάθε μέσον καί πρός πᾶσαν κατεύθυνσιν, ἀλλά ἔφθασεν καί εἰς τό ἔσχατον σημεῖον ἡγούμενος ὁμάδος καθηρημένων, ἀργῶν, ἀνταρτῶν κληρικῶν καί ὡς «Πρόεδρος» «Συνόδου» νά καλῆ εἰς «Ἀπολογίαν» τούς Κανονικούς Ποιμένας τῆς Ἐκκλησίας, ἐπισύρων κατ' αὐτοῦ τήν δικαίαν ὀργήν τοῦ Θεοῦ καί κατασκανδαλίζων τόν Λαόν.
6. Τήν συνεχιζομένην ὑπό τοῦ μοναχοῦ Κηρύκου Κοντογιάννη τακτικήν τῆς ἀποκρύψεως στοιχείων καί γεγονότων τά ὁποῖα ἀφοροῦν εἰς τήν ἐξ ἀρχῆς ἐκκλησιαστικήν καί κανονικήν ἀντιμετώπισιν αὐτοῦ ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, τάς ὑπευθύνους ἀπαντήσεις καί θέσεις Αὐτῆς εἰς τάς αἰτιάσεις καί κατηγορίας του, ἀλλά καί τῆς ἐπιμονῆς αὐτοῦ εἰς τήν ἐπίκλησιν τῶν γνωστῶν προσχηματικῶν λόγων διά τῶν ὁποίων ἐπεχείρησε νά δικαιολογήση τήν ἐκ μέρους αὐτοῦ ἀντικανονικήν διακοπήν τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μετά τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί τήν ἀπόσχισίν του, ἐπί τῶν ὁποίων γνωρίζει ὅτι πολλάκις καί εἰλικρινῶς ἐδόθησαν διευκρινίσεις, μή ἐπιδεχόμεναι ἀμφισβήτησιν καί τάς ποίας σκοπίμως καί ἀνεντίμως ἠγνόησε καί ἀπέκρυψε συστηματικῶς ἐκ τῶν ὀπαδῶν του.
7. Τήν προκλητικήν καί ἀσεβῆ στᾶσιν καί συμπεριφοράν ἔναντι τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τῶν ὑπολοίπων φερομένων ὡς «ἐπισκόπων» καί μετά τοῦ μοναχοῦ Κηρύκου Κοντογιάννη συναποστελλόντων τήν ἐν λόγω «Κλῆσιν», οἱ ὁποῖοι οὐδόλως δικαιοῦνται, οὔτε νομιμοποιοῦνται ἐξ ἀπόψεως κανονικῆς νά ἐμφανίζονται κἄν ὡς μάρτυρες κατηγορίας, πολλῶ δέ μᾶλλον ὡς Κριταί τῶν κανονικῶν Ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας, συναποδεχθέντες «χειροτονίαν» ὑπό καθηρημένου καί κακοδόξου πρώην Κληρικοῦ καί οὕτω συμμετασχόντες τῆς καταδίκης αὐτοῦ βεβαίως, ἀλλά καί τῆς Κακοδοξίας του. Καί,
8. Τήν ἀνάγκην διαφυλάξεως καί προστασίας τῶν πιστῶν ἀπό τήν ἀπάτην καί διαβολήν ἐπιβούλων καί πολεμίων τῆς Ἐκκλησίας καί μετά τήν ἀποσκίρτησιν αὐτῶν ἐκδικουμένων ἀγνωμόνως Αὐτήν καί ἐπιδιωκόντων ἀποσπᾶν ἐκ τῶν κόλπων Αὐτῆς ἀνυποψιάστους ψυχάς, ὡς τοιοῦτοι ἀπεδείχθησαν ὁ μοναχός Κήρυκος Κοντογιάννης καί ὁ λαϊκός Ἐλευθέριος Γκουτζίδης (12).

ΕΠΕΙΔΗ

Ὁ λόγος τοῦ Ἀποστόλου εἶναι «ἐγώ οἶδα τοῦτο, ὅτι εἰσελεύσονται μετά τήν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς, μή φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου. Καί ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τούς μαθητάς ὀπίσω αὐτῶν» (Πραξ. κ΄ 30).
Ἐπειδή, «οἱ τοιοῦτοι ψευδαπόστολοι, ἐργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εἰς ἀποστόλους Χριστοῦ, καί οὐ θαυμαστόν. Αὐτός γάρ ὁ Σατανᾶς μετασχηματίζεται εἰς ἄγγλον φωτός. Οὐ μέγα ουν εἰ καί οἱ διάκονοι αὐτοῦ μετασχηματίζονται ὡς διάκονοι δικαιοσύνης, ὦν τό τέλος ἔσται κατά τά ἔργα αὐτῶν» (Β΄ Κορ. ια 13-15).
Ἐπειδή, ὁ Ἀπόστολος παραγγέλει «Μή γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις. Τίς γάρ μετοχή δικαιοσύνη καί ἀνομία; Τί δέ κοινωνίς φωτίς πρός σκότος; Τίς δέ συμφώνησις Χριστῶ πρός Βελίαρ;» (Β΄ Κορ. 6, 14-15), ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης προσθέτει «πᾶς ὁ παραβαίνων καί μή μένων ἐν τῆ διδαχῆ τοῦ Χριστοῦ, Θεόν οὐκ ἔχει. Ὁ μένων ἐν τῆ διδαχῆ τοῦ Χριστοῦ, οὗτος καί τόν πατέρα καί τόν υἱόν ἔχει. Εἰ τις ἔρχεται πρός ὑμᾶς καί ταύτην τήν διδαχήν οὐ φέρει, μή λαμβάνετε αὐτόν εἰς τήν οἰκίαν, καί χαίρειν αὐτῶ μή λέγετε» (Β΄ Ἰω. 9-10), τέλος δέ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὁρίζει «αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδώς ὅτι ἐξέστραπται (= ἔχει διαστραφεῖ) ὁ τοιοῦτος καί ἁμαράνει 'ών αὐτοκατάκριτος (= αὐτοκαταδικασμένος)» (Β΄ Κορ. 6, 14-15).
Ἐπειδή κατά τόν Μέγα Φώτιον «ἐν τοῖς περί πίστεως καί τό περεκκλίναι μικρόν, ἁμαρτεῖν ἐστιν ἁμαρτίαν τήν πρός θάνατον» (Πατρολ. 102, 604 Γ΄), κατά τόν Ἅγιον Ταράσιον «τό γάρ ἐπί δείγμασιν εἴτε μικροῖς εἴτε μεγάλοις ταυτόν ἐστίν. Ἐξ ἀμφοτέρων γάρ ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ ἀθετεῖται» (Πρακτικά τῶν Ἁγίων Συνόδων, τόμ. Γ΄ σελ. 736), κατά δέ τόν Ἅγιον Μᾶρκον τόν Εὐγενικόν «αἱρετικός ἐστι ὁ καί μικρόν γοῦν τι περεκκλίνων τῆς ὀρθῆς Πίστεως» (Πατρολ. 160, 160Α) (13).

Ἐπίσης, ἡ Ἱερά Σύνοδος

α) Τά χωρία τῆς Ἁγίας Γραφῆς Πράξ. κγ΄, 12, Ρωμ. θ΄, 3, Α΄ Κορ. ιβ΄, 3-4, ιστ΄, 22, Γαλ. α΄ 8-9.
β) Τούς Ἱερούς Κανόνας (Ἀποστολικούς ΚΗ΄, ΚΘ΄, Λ΄, ΝΑ΄, ΞΒ΄, ΞΔ΄, ΟΑ΄, Ε΄ Β΄ Νικαίας, ΠΑ΄ Τρούλλου) (14) διά τῶν ὁποίων ὁ παντελής ἀφορισμός ἀποδίδεται διά τῆς χρήσεως τῶν ὅρων παντάπασιν ἐκκοπέσθω τῆς Ἐκκλησίας, ἤ τῆς κοινωνίας, ἤ τῆς Ἐκκλησίας ἀποβαλλέσθω ἤ ἀφοριζέσθω. Ἐπίσης τόν ΙΓ΄ Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου (15) διά τοῦ ὁποίου ὁ ἀναθεματισμός ἀποδίδεται διά τοῦ ὅρου «παντελής ἀφορισμούς», καί
γ) Τόν κατ' οὐσίαν διαπιστούμενον αὐτοαφορισμόν ἐκ τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ μοναχοῦ Κηρύκου Κοντογιάννη καί τοῦ λαϊκοῦ Ἐλευθερίου Γκουτζίδη, ὡς ἀπεσχισθέντων ἐξ αὐτοῦ.

ΟΜΟΦΩΝΩΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ

Τόν παντελῆ ἀφορισμόν τοῦ μοναχοῦ Κηρύκου Κοντογιάννη καί τοῦ θεολόγου Ἐλευθερίου Γκουτζίδη, ἤτοι τήν ὁλοσχερῆ ἀποκοπήν αὐτῶν ἐκ τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας.
Κατόπιν τούτου ἀπογυμνώνει τόν μοναχό Κήρυκο τῆς μοναχικῆς αὐτοῦ ἰδιότητος καί ἐπαναφέρει αὐτόν εἰς τά τάξιν τῶν λαϊκῶν, καθ' ὅτι δέν νοεῖται διατήρησις δι' ἕν πρόσωπον ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας εὑρισκόμενον τῆς οἱασδήποτε ἐκκλησιαστικῆς ἰδιότητος, ὡς καί ἡ τοῦ μοναχοῦ ἰδιότης ὑπάρχει. Οὗτος τοῦ λοιποῦ θά φέρει τό ὄνομα Μηνᾶς, τό ὁποῖον ἔλαβε κατά τήν Βάπτισίν του.
Εἰς ὅσους δέ Κληρικούς, ἀκολουθοῦν τούς ἀνωτέρω, ὡς ἀφορισθέντας κατά τά ἀνωτέρω, ἐπιβάλλει Καθαίρεσιν ἀπό τοῦ ἱερατικοῦ των βαθμοῦ, τούς δέ πρώην ἱερομονάχους καί μοναχούς ἐπαναφέρει εἰς τήν τάξιν τῶν λαϊκῶν.
Οὕτω ὁ πάλαι ποτέ Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος Κήρυκος Κοντογιάννης, χειροτονηθείς ὑπ' Αὐτῆς καί διατελέσας μέλος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία ἀποκλειστικῶς καί μόνη ἔχει τήν κανονικήν ἁρμοδιότητα καί ἐξουσίαν νά κρίνη καί ἐκδικάζη τά παραπτώματα παντός Κληρικοῦ Αὐτῆς, διά τῆς ὑπ' ἀριθμ. 3282 Ἀποφάσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας κατόπιν κανονικῆς διαδικασίας κλητεύσεως, καθηρέθη ἐν ἔτει 2007, ἐπί κακοδοξία, σχίσματι καί ἄλλας ἀντικανονικαῖς πράξεσιν αὐτοῦ, νῦν δέ διά τῆς παρούσης Πράξεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου οὗτος ἀφορίζεται καί μεθίσταται εἰς τήν τάξιν τῶν λαϊκῶν, ὡς ἐσχάτη ποινῆς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Κατόπιν τούτου, ὁ ἤδη λαϊκός Μηνᾶς Κοντογιάννης, ἀπογυμνωθείς πάσης ἱερατικῆς χάριτος καί μοναχικῆς ἰδιότητος, ὡς ἀφορισθείς πλέον ὑπό τῆς Ἐκκλησίας καί ἀποκεκομμένος ἀπό Αὐτήν, ἀποστερεῖται πάσης δυνατότητος καί δικαιώματος καί οὐχί μόνον νά ἐνεργῆ ὁ,τιδήποτε τό ἱερατικόν, ἀντιποιούμενος οὕτω τήν ἰδιότητα τοῦ ὀρθοδόξου Κληρικοῦ, τήν ὁποίαν πλέον δέν ἔχει, ἀλλά οὐδέ κἄν νά ἐμφανίζεται ὡς γνήσιος…………… χριστιανός ἤ σχέσιν ἔχων μετά τῆς Ἐκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος καί εὑρύτερον τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Οὕτω δέ ὀφείλουσι νά ἀποδέχονται καί θεωροῦν τοῦτον πάντες.
Ἡ παροῦσα νά ἐπιδοθῆ διά δικαστικοῦ ἐπιμελητοῦ πρός οὕς ἀναφέρεται καί νά ἀγαγνωσθῆ ἐπ' Ἐκκλησίαις πρός γνῶσιν τοῦ εὐσεβοῦς πληρώματος, οἱ ὁποῖοι οὐδέ χαίρειν ἐπιτρέπεται ἐφ' ἑξῆς νά λέγουσι εἰς τούς ὦδε ἀφορισθέντας ὑπό τῆς Ἐκκλησίας Μηνᾶν Κοντογιάννην καί Ἐλευθέριον Γκουτζίδην, καί τούς μετ' αὐτῶν ἀμετανοήτως συμπορευομένους καί τήν ἰδίαν μετ' αὐτῶν κατάκρισιν προκαλουμένοις ἑαυτοῖς (16).
Ἡ Πρᾶξις αὕτη συνταχθεῖσα καί ἀναγνωσθεῖσα ἐνώπιον πάντων τῶν παρόντων μελῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ὑπεγράφη ὡς ἕπεται:
Ἐν Ἀθήναις τῆ 7η Αὐγούστου Σωτηρίου ἔτους 2009.

Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
Ὁ Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος
ΝΙΚΟΛΑΟΣ

ΤΑ ΜΕΛΗ 
Ὁ Ἀργολίδος ΠΑΧΩΜΙΟΣ
Ὁ Πειραιῶς καί Νήσων ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
Ὁ Λαρίσης καί Τυρνάβου ΙΓΝΑΤΙΟΣ

Διά τήν Αὐτοκέφαλον Ἐκκλησίαν Γ.Ο.Χ. Κύπρου
Ὁ Κιτίου καί Ἔξαρχος Πάσης Κύπρου
ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ

Ο ΑΡΧΙΓΡΑΜΜΑΤΕΥΩΝ
Ὁ Λαρίσης καί Τυρνάβου ΙΓΝΑΤΙΟΣ»

 

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...)