ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ!!!
***
ΣΥΝΟΨΙΣ ΤΗΣ ΕΚΤΕΘΕΙΣΗΣ «ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ»
ΕΙΣ ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΤΗΣ ΣΗΜΕΙΑ
ΕΙΣ ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΤΗΣ ΣΗΜΕΙΑ
1)
Καί ἐάν ἀκόμη ἐπρόκειτο διά Κανονικήν καί Ὀρθόδοξον Ἱεράν Σύνοδον, καί
αὕτη δέν ἠδύνατο νά συνεδριάση, ἀλλά καί ἐάν συνεδρίαζε τό μόνον τό
ὁποῖον ἠδύνατο νά πράξη ἦτο νά ἀποφανθῆ ὅτι δέν δύναται νά συνεδριάση,
διότι δέν προσῆλθον τέσσαρες (4) ἐκ τῶν ὀκτώ (8) «Ἐπισκόπων», καί νά
ἀναζητήση τούς λόγους τῆς μή προσελεύσεώς των. Ἐν προκειμένω ὅμως ἡ
«ΣΑΘΡΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ» τῶν βλασφήμων σχισματοαιρετικῶν καί δεινῶν
Ἐκκλησιομάχων, «συνεδριάζει» ἀκωλύτως, ἀφοῦ δι' αὐτούς ἤδη ἐκ τῶν
προτέρων συνεδρίασαν, εἰργάσθησαν, ἀπεφάσισαν καί ὑπηγόρευσαν τάς
ἀποφάσεις των(!), τά ἐγκάθετα ὄργανα τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ καί
Νεοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ!
2) Τήν «πρᾶξιν» των δέν ὑπογράφει οὐδείς ἐκ τῶν παρόντων ψευδεπισκόπων, παρά μόνον ὁ συνεργασθείς μετά τῶν ἐγκαθέτων Ἰγνάτιος Δάσσιος ὡς «Ἀρχιγραμματεύων», διότι ὁ «Ἀρχιγραμματεύς» εἶχεν ἀποχωρήσει!.. Δηλαδή πνίγεται κανείς ἀπό τούς ἀναδυομένους δηλητηριώδεις καπνούς ἐκ τῆς «καμμένης γῆς» τῶν Νικολαϊτῶν!
3) Μή ἔχοντες ἀντικείμενον ἤ λόγους κατηγορίας καί ἀφοῦ ἤδη ΑΚΥΡΩΣ, καί μόνον ἐκ κακῆς σκοπιμότητος ἐπέβαλον δῆθεν «ἀφορισμούς» «ἀργίας» καί «καθαιρέσεις», καί πάλιν ἀνοήτως ἐπανέρχονται οἱ ἀσυνείδητοι ἐπί τῶν ἰδίων ἐλεεινῶν συκοφαντιῶν καί πρό πάντων, ὑποχείριοι ὄντες τοῦ Διαβόλου, ὁμιλοῦν καί «ἀποφασίζουν», ἄκουσον — ἄκουσον, διά «παντελῆ ἀφορισμόν… ὁλοσχερῆ ἀποκοπήν αὐτῶν ἐκ τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας»! Ὅπερ ἑρμηνευόμενον σημαίνει ὅτι «ἀφώρισαν παντελῶς τόν Μητροπολίτη Κήρυκον καί τόν θεολόγον Ἐλευθέριον Γκουτζίδη», δηλαδή μᾶς ἀπέκοψαν ἐκ τοῦ ΣΕΣΗΠΟΤΟΣ και ΟΔΩΔΟΤΟΣ σώματος τῆς ΣΑΘΡΑΣ ΣΥΜΜΟΡΙΑΣ ΤΩΝ, ἐκ τῆς ὁποίας ἡμεῖς, ἤδη ἀπό τό 2005, προεξήλθομεν καί περιετειχίσθημεν ἐντός τῶν τειχῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
4) Ἐπικαλοῦνται τήν ὁμοίαν πρός τήν ἀνωτέρω προηγουμένην «Πρᾶξιν» των (Α.Π. 3296/23.1.2009), τήν ὁποίαν οἱ ἴδιοι ἐγκάθετοι συνέγραψαν διά νά ἀποφύγουν οἱ Νικολα?ται τήν ἀντιμετώπισιν τοῦ βαρυτάτου Κατηγορητηρίου, ὑπ' ἀριθμ. Πρ. 498/2/15.1.2009, ἐνῶ ἀποσιωποῦν καί τήν ἀκολουθήσασαν ἀπάντησιν ὑπ' ἀριθμ. 500/15/28.2.2009, (βλ. «Ο.Π.» Τεῦχος Μα?ου — Ἀπριλίου 2009 σελ. 196-201), ἐπί τοῦ ἀνωτέρω ὑπ' ἀριθμ. 3296 ἐγγράφου των, μέ τό ὁποῖον ὅλως ἀνοήτως ἀπέφυγον νά ἀνταποκριθοῦν καθ' οἱονδήποτε ἤθελον τρόπον. Δέν ἐτόλμησαν οἱ δειλοί καί ἄνανδροι νά θέσουν κἄν τόν δάκτυλον ἐπί τόν τύπον τῶν ἥλων, ἤτοι, ἐπί ὁλοκλήρου τοῦ Κατηγορητηρίου ἐπί ὅλων τῶν πεδίων, Κανονικοῦ, Δογματικοῦ, ὡς καί τῆς Ὁμολογίας — Ἐκκλησιολογίας, Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς καί ἐν γένει τῆς Ἐκκλησιομαχίας των.
5) Μνημονεύουν ὅλας τάς σκοπίμους ληστρικάς «ἀποφάσεις» των καθ' ἡμῶν τοῦ Μητροπολίτου Κηρύκου, ὡς τῆς ὑπ' ἀριθμ. 3219/176/2005 περί δῆθεν ἐκπτώσεως ἐκ τοῦ θρόνου τῆς Μητροπόλεως Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς καί ἀργίας, τάς ὑπ' ἀριθμ. 3235/31.1.2006, 3239/26.4.2006 καί 3244/13.10.2006, «Κλητεύσεις» πρός ἀπολογίαν μας, ἐνῶ ἀποσιωποῦν τάς ἀντιστοίχους Ἀπαντήσεις ὑμῶν, καί προηγουμένως τό μέ ἀρ. Πρ. 390/16.6.2005 Ἀποκηρυκτήριον ἔγγραφόν μας. («Ο.Π.» Τόμος 2005 σελ. 198-201).
6) Ἀνακυκλώνουν τήν δῆθεν «καινοτομίαν περί τῆς κοινωνίας τῶν Τριῶν Θείων Προσώπων ὡς πρώτης Ἀνάρχου Ἐκκλησίας», τήν ὁποίαν χαρακτηρίζουν ὡς «Παπικήν Κακοδοξίαν, ὑποστηριζόμενην ὑπό τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ — Οἰκουμενισμοῦ…»,(!), παρά τό γεγονός ὅτι ἐπανειλημμένως τούς ἀπεδείχθη ὅτι ἡ διατύπωσις εἶναι ἀπολύτως θεμελιωμένη καί μεμαρτυρημένη ὑπό τοῦ ἰδίου τοῦ Κυρίου καί τῶν Πατέρων, ἀλλά καί τῶν συγχρόνων Δογματολόγων — Θεολόγων, τῶν ὁποίων αὐτοί, τουλάχιστον εἰς αὐτό τό θέμα, εἶναι ἀνάξιοι καί νά τούς ἀναφέρουν. Ἀγνοοῦν οἱ ἐσκοτισμένοι ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἐδόμησεν τήν Ἐκκλησίαν του ἐπάνω εἰς τήν ἀπόλυτον κοινωνίαν καί ἑνότητα τοῦ Ὑπερουσίου Τριαδικοῦ Θεοῦ. Ἀγνοοῦν οἱ δυστυχεῖς, μᾶλλον δέ θέλουν νά ἀγνοοῦν, ὅτι ἡ Ἄκτιστος καί Ἀπόλυτος Ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Τριάδος ἀποτελεῖ τό ΑΡΧΕΤΥΠΟΝ καί τόν ΚΑΝΟΝΑ τῆς ἐν Χριστῶ Ἐκκλησίας, ἤγουν τῆς ἑνότητος καί κοινωνίας τῶν πιστῶν μετά τοῦ Χριστοῦ καί μεταξύ των ὡς μελῶν τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ! Ἀγνοοῦν ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἕνωσις καί κοινωνία Κτιστοῦ καί Ἀκτίστου, ἡ ὁποία τελεσιουργεῖται ὑποστατικῶς ἀπό καί διά τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θείου Λόγου. Ἡ ἰδία ἀνθρωπίνη φύσις συνεχῶς ἀπό τήν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς προσλαμβάνεται καί ἑνοῦται καί κοινωνεῖ μέ αὐτό τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ!.. Οἱ δυστυχεῖς ἔχουν καθαρῶς κοσμικήν καί πάντως προτεσταντίζουσαν ἀντίληψιν περί τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἐνῶ ἐπί τοῦ Τριαδολογικοῦ εὑρίσκονται πέραν καί ἐκτός πάσης Δογματικῆς Ἀληθείας!
7) Κατόπιν αὐτῆς τῆς, καθ' ἡμᾶς, μᾶλλον ἠθελημένης σκευωρίας των, μνημονεύουν καί τήν ὑπ' ἀριθμ. 3282/28.11.2007 ἱερόσυλον πρᾶξιν των περί δῆθεν καθαιρέσεως ἡμῶν τοῦ Μητροπολίτου Κηρύκου, καί διίστανται καί ἐξίστανται ὅτι καί μετά τήν «καθαίρεσιν» καί τόν «ἀφορισμόν» (ἀντιστοίχως τοῦ Μητροπολίτου καί τοῦ θεολόγου), ἐνῶ προσεδόκουν νά συντριβῶμεν καί νά ἀπωλεσθῶμεν, ὥστε νά ἐκλείψη κάθε λόγος περί Ἐκκλησιολογίας καί Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, αὕτη ἔλαβεν διαστάσεις καί ἐκτός Ἑλλάδος, ὅπως ἐν Κύπρω, Ρωσία
,
Ρουμανία, Κένυα καί εἰς τάς ἄλλας Ἠπείρους! Δέν ἀντιλαμβάνονται οἱ
ταλαίπωροι ὅτι ὁ Κύριος δύναται καί ἐκ τῶν λίθων νά ἀναστήση ἐργάτας του
καί ὅτι δύναται, καί δι' αὐτῶν τῶν διωγμῶν των, νά αὐξάνη τό ἔργον τῆς
Ἐκκλησίας!..
8) Τό μένος των, μᾶλλον (ἄς μᾶς ἐπιτραπῆ ἡ ἔκφρασις), ἡ «λύσσα» τῶν λυκοποιμένων αὐτῶν (καί α πριορι τῶν ἐγκαθέτων, τῶν καί συντακτῶν τῶν «πράξεων τῶν Νικολαϊτῶν»), ἔφθασεν εἰς τό ἀπίστευτον σημεῖον, ὥστε νά ἀποπειραθοῦν νά «γδύσουν» ἡμᾶς τόν Μητροπολίτην καί ἀπό αὐτό τό σχῆμα τοῦ Κληρικοῦ καί δή καί τοῦ Μοναχοῦ μή ἀναγνωρίζοντες εἰς ἡμᾶς τό δικαίωμα νά φέρωμεν τό ράσο καί τό σχῆμα τοῦ Μοναχοῦ!!! Καί ὁ τελευταῖος ἀνεγκέφαλος καί ψυχοπαθής (= τρελλός) δέν θά ἀπετόλμα τοιοῦτον τι! Τό ἀπετόλμησαν αὐτοί, διότι ὅλοι οἱ βλάσφημοι καί Ἐκκλησιομάχοι ἀποβαίνουν κατά πολλά χείρονες τῶν ψυχοπαθῶν.
9) Καταλήγουν δέ εἰς τήν σελίδα 5 ἐπαναλαμβάνοντες τάς περί «Καινοτομίας» φρικτάς βλασφημίας (Ἐκκλησιολογικάς καί Τριαδολογικάς) καί καταλήγουν μέ τό θέμα, περί ἐκλείψεως τῆς Γνησίας Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς καί τῆς Ὁμολογίας — Ἐκκλησιολογίας τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Δηλαδή δέν ἀποκρύπτουν ὅτι ὅπως οἱ κολασμένοι ἐν τῶ Ἅδη οὕτω καί αὐτοί καίγονται ἐκ τοῦ γεγονότος ὅτι ἐνῶ ἀπό τό 1998 ἐδίωξαν, ἤτοι, ἥρπασαν καιρίας Συνοδικάς καί ἄλλας διακονίας ἐξ ἡμῶν τοῦ Μητροπολίτου Κηρύκου, μᾶς «ἐξέβαλον» τοῦ θρόνου, μᾶς ἔθεσαν εἰς «ἀργίαν», μᾶς «καθήρεσαν» καί πρό πάντων μᾶς ἐσυκοφάντησαν, «ἀφώρισαν» δέ καί τόν θεολόγον, παρά ταῦτα καί ἐνῶ ἦσαν βέβαιοι ὅτι ἐπέτυχον τόν ἀφανισμόν μας, ὅμως ὁ Κύριος εἰς ὅλα αὐτά εἶπεν ὄχι, ἐνῶ ἡ δεξιά Του ἐποίησεν τό θαῦμα! Ἐνῶ ἐμελετᾶτο καί ἡ ἐνδεχομένη ἐν καιρῶ χειροτονία ὑπό μόνου ἡμῶν τοῦ Μητροπολίτου Κηρύκου (17), ὡς καί πάλιν μή ὑπάρχοντος δευτέρου, ὁ Κύριος εἶπεν ἀρκεῖ ἡ δοκιμασία! Ἰδού ὅτι ὑπάρχουν καί ἄλλοι πιστοί καί ἐκλεκτοί ἐργάται εἰς τό ἴδιον Γεώργιον, τήν Ἐκκλησίαν μου! Καί ὦ τοῦ θαύματος! Ἀνεδείχθη Ἱερά Σύνοδος ὑπό ἀκραιφνῶς Ὀρθοδόξων καί Ὁμολογητῶν Ἐπισκόπων! Δέος καταλαμβάνει κάθε ὀρθόδοξον ὅταν συνειδητοποιῆ τό θαῦμα, βλέπει ὅμως καί τήν ἀναξιότητά μας καί τρέμει κατά πόσον, ὅσοι ἀπεμείναμεν πιστοί, θά φανῶμεν ἄξιοι μέχρι τέλους τῆς ἀπεριγράπτου Θείας Δωρεᾶς(!), ἤτοι, νά εὑρισκώμεθα ἐντός τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ Ὁποία ἐκπροσωπῆται πλέον ὑπό Πανορθοδόξου Συνόδου συγκειμένης ἐκ τῶν Μητροπολιτῶν. 1ον Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κηρύκου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. 2ον Κιτίου Παρθενίου τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου. 3ον Βράντσεα Γεροντίου καί 4ον Μπανκάου Κασσιανοῦ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας. 5ον Κιέβου Σεραφείμ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας καί 6ον Κένυας Ματθαίου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀλεξανδρείας.
Αὐτό ἀκριβῶς τό μέγα καί θεοπρόβλητον γεγονός, οἱ Νικολα?ται τό βλασφημοῦν τό ὑβρίζουν καί εἰρωνικῶς καί ἐμπαικτικῶς τό χαρακτηρίζουν ὡς «διεθνῆ Σύνοδον», ἡ ὁποία πάντοτε κατ' αὐτούς «αὐτοτιτλοφορεῖται ὡς Πανορθόδοξος, εἰς ὕβριν καί γελοιοποίησιν τῶν θεσμῶν καί Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας, κατ' ἀλήθειαν δέ τήν ὑπ' αὐτοῦ σύμπηξιν ἀνιέρου ὁμάδος καθηρημένων ρασοφόρων, μεμαρτυρημένως στερουμένων Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας καί Κανονικῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, ἐμφανιζομένων δέ ὡς Κανονικῶν καί Ὀρθοδόξων Κληρικῶν»! Μέ αὐτάς τάς θέσεις των, δι' ὦν αὐτοεφωτογραφήθησαν, «ἐπερατώθη ἡ σχετική συζήτησίς» των, καί ἡμεῖς ἔκθαμβοι παρατηροῦμεν ὅτι ὁ πονηρός ὑπαγορεύοντάς τους ταῦτα, ἐχρησιμοποίησεν τούς ἰδίους ὥστε νά ΑΥΤΟΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΘΟΥΝ, ἀφοῦ ἐξ ὅλης τῆς «Πράξεώς» των προκύπτει πόσον λογικοί εἶναι, ποῖον τό ἦθος των καί ἐν τέλει τό ἀπύθμενον βάθος τῆς ἀσέβειάς των, κατόπιν τῆς μακρᾶς Ἐκκλησιομαχίας καί Βλασφημίας των κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γράφουν ταῦτα ἐνῶ γνωρίζουν καλῶς ὅτι ἡ Πανορθόδοξος Ἱερά Σύνοδος τῆς ἁπανταχοῦ Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, 1ον Σέβεται καί διακονεῖ τούς Ἱερούς Θεσμούς (ὡς τόν Συνοδικόν) καί Κανόνας τῆς Ἐκκλησίας. 2ον Κέκτηται γνησίαν ἀνόθευτον τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν. 3ον Κρατεῖ καί διακηρύσσει τήν Ὁμολογίαν — Ἐκκλησιολογίαν, καί 4ον Εἶναι Κανονικοί καί Ὀρθόδοξοι Κληρικοί!
Συνεχίζοντες εἰς τάς σελίδας 5, 6 καί 7, ὡς ἐν συμπεράσματι, ἐκθέτουν πάλιν τάς ἰδίας ψευδοκατηγορίας, ἀριθμοῦντες αὐτάς εἰς 7 καί καταλήγουν λαμβάνοντες ὑπ' ὄψιν δῆθεν καί: «8 Τήν ἀνάγκην διαφυλάξεως καί προστασίας τῶν πιστῶν ἀπό τήν ἀπάτην καί διαβολήν ἐπιβούλων καί πολεμίων τῆς Ἐκκλησίας… ἐκδικουμένων Αὐτήν (τήν Ἐκκλησίαν)… ὡς τοιοῦτοι ἀπεδείχθησαν ὁ μοναχός Κήρυκος Κοντογιάννης καί ὁ λαϊκός Ἐλευθέριος Γκουτζίδης»! Ἰδού, τά ὄργανα τοῦ σκότους ὡς «Ἄγγελοι φωτός»!.. Ἐν συνεχεία προβαίνουν εἰς παράθεσιν διαφόρων Ἁγιογραφικῶν καί Πατερικῶν χωρίων, χαρακτηρίζοντες ἡμᾶς τόν Μητροπολίτην καί τόν θεολόγον, ὡς «λύκους βαρεῖς», «ἄνδρας λαλοῦντας διεστραμμένα» «κοινωνούς τοῦ σκότους καί τοῦ Βελίαρ», «οὐκ ἔχοντας Θεόν» κ.λπ.(!), ἐνῶ ἐν ἀρχῆ τῆς σελίδος 8 παραθέτουν καί ἕτερα Γραφικά χωρία καί ἐν πολλοῖς ἀσχέτους Ἱερούς Κανόνας καί εἰς τήν 9ην σελίδα ἡ σαθρά ὁμάς των, «ΟΜΟΦΩΝΩΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ τόν παντελῆ ἀφορισμόν τοῦ μοναχοῦ Κηρύκου Κοντογιάννη καί τοῦ Θεολόγου Ἐλευθερίου Γκουτζίδη, ἤτοι τήν ὁλοσχερῆ ἀποκοπήν αὐτῶν ἐκ τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας. Κατόπιν τούτου ἀπογυμνώνει τόν μοναχόν Κήρυκον τῆς μοναχικῆς αὐτοῦ ἰδιότητος καί ἐπαναφέρει αὐτόν εἰς τήν τάξιν τῶν λαϊκῶν… Οὗτος τοῦ λοιποῦ θά φέρει τό ὄνομα Μηνᾶς, τό ὁποῖον ἔλαβε κατά τήν Βάπτισίν του»! Εὐτυχῶς ὅτι δέν μᾶς «ἀπεγύμνωσαν» οἱ παλαβοί καί αὐτοῦ τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος!.. Καί ἡ ἀκροτελεύτειος παράγραφος αὐτοῦ τοῦ Δαιμονικοῦ Ἐγγράφου των:
«Κατόπιν τούτου, ὁ ἤδη λαϊκός Μηνᾶς Κοντογιάννης, ἀπογυμνωθείς πάσης ἱερατικῆς χάριτος καί μοναχικῆς ἰδιότητος, ὡς ἀφορισθείς πλέον ὑπό τῆς Ἐκκλησίας καί ἀποκεκομμένος ἀπό Αὐτήν, ἀποστερεῖται πάσης δυνατότητος καί δικαιώματος οὐχί μόνον νά ἐνεργεῖ ὁτιδήποτε τό ἱερατικόν, ἀντιποιούμενος οὕτω τήν ἰδιότητα τοῦ Ὀρθοδόξου Κληρικοῦ, τήν ὁποίαν πλέον δέν ἔχει, ἀλλ' οὐδέ κἄν νά ἐμφανίζεται ὡς γνήσιος ὀρθόδοξος χριστιανός ἤ σχέσιν ἔχων μετά τῆς Ἐκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος καί εὑρύτερον τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Οὕτω δέ ὀφείλουσι νά ἀποδέχωνται καί θεωροῦν τοῦτον πάντες»!!
Τίποτε ἐξ ὅλων τῶν ἀνωτέρω δέν εἶναι ἀπαραίτητον νά ἀπορριφθῆ καί νά ἐπιστραφῆ εἰς τούς ἀνοήτους καί ἐσκοτισμένους Γέροντες Νικόλαον καί Παχώμιον, πολλῶ δέ μᾶλλον εἰς τά παρόμοια αὐτοῖς «παιδία», ἤτοι, τούς νεαρούς ψευδοπισκόπους Παντελεήμονα, Ἰγνάτιον καί τόν ἐκ Κύπρου παραστάντα Σεβαστιανόν, διότι ἀφ' ἑνός ὅλα τά ἀνωτέρω δέν ἔφθασαν ποτέ εἰς ἡμᾶς καί ἀφ' ἑτέρου ταῦτα πάντα ἐν τῆ γενέσει των ἐπεκάθησαν ἐπί τῶν κενῶν κεφαλῶν των, διό δέν δύνανται νά ἀτενίσουν τόν οὐρανόν!.. Ὡστόσον ἀφοῦ δέν ἐκρεμάσθησαν ἀκόμη ὡς ὁ Ἰούδας ὀφείλομεν νά προσευχώμεθα καί νά ἐλπίζωμεν, προσέχοντες «μή καί ἡμεῖς πειρασθῶμεν καί πέσωμεν».
Τοῦ ὅλου τούτου θέματος ἔλαβον γνῶσιν οἱ Σεβ/τοι Ἀρχιερεῖς τό μελετοῦν καί θά προταχθῆ κατά τήν δικάσιμον, ἡ ὁποία κατόπιν αὐτῶν τῶν γεγονότων προσδιορισθήσεται ὅσον οὔπω. Καί ἡ κατάληξις: «Ἡ Πρᾶξις αὕτη συνταχθεῖσα καί ἀναγνωσθεῖσα ἐνώπιον πάντων τῶν παρόντων μελῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ὑπογράφεται ὡς ἕπεται», πλήν ὅμως δέν φέρει ΟΥΔΕ ΜΙΑΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗΝ, παρεκτός τοῦ «ἀρχιγραμματεύοντος» Ἰγνατίου Δάσσιου, τοῦ φερομένου καί ὡς κινήσαντος μετά τῶν ὁμοίων του ἐγκαθέτων τό ὅλον θέμα! Αὐτοί καί πάλιν ἀπό κοινοῦ διεμόρφωσαν καί ἐπέβαλον εἰς τούς Νικόλαον, Παχώμιον κ.λπ. αὐτό τό ξέφρενον καί κατ' ἀκρίβειαν Σατανικόν πυροτέχνημα!
2) Τήν «πρᾶξιν» των δέν ὑπογράφει οὐδείς ἐκ τῶν παρόντων ψευδεπισκόπων, παρά μόνον ὁ συνεργασθείς μετά τῶν ἐγκαθέτων Ἰγνάτιος Δάσσιος ὡς «Ἀρχιγραμματεύων», διότι ὁ «Ἀρχιγραμματεύς» εἶχεν ἀποχωρήσει!.. Δηλαδή πνίγεται κανείς ἀπό τούς ἀναδυομένους δηλητηριώδεις καπνούς ἐκ τῆς «καμμένης γῆς» τῶν Νικολαϊτῶν!
3) Μή ἔχοντες ἀντικείμενον ἤ λόγους κατηγορίας καί ἀφοῦ ἤδη ΑΚΥΡΩΣ, καί μόνον ἐκ κακῆς σκοπιμότητος ἐπέβαλον δῆθεν «ἀφορισμούς» «ἀργίας» καί «καθαιρέσεις», καί πάλιν ἀνοήτως ἐπανέρχονται οἱ ἀσυνείδητοι ἐπί τῶν ἰδίων ἐλεεινῶν συκοφαντιῶν καί πρό πάντων, ὑποχείριοι ὄντες τοῦ Διαβόλου, ὁμιλοῦν καί «ἀποφασίζουν», ἄκουσον — ἄκουσον, διά «παντελῆ ἀφορισμόν… ὁλοσχερῆ ἀποκοπήν αὐτῶν ἐκ τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας»! Ὅπερ ἑρμηνευόμενον σημαίνει ὅτι «ἀφώρισαν παντελῶς τόν Μητροπολίτη Κήρυκον καί τόν θεολόγον Ἐλευθέριον Γκουτζίδη», δηλαδή μᾶς ἀπέκοψαν ἐκ τοῦ ΣΕΣΗΠΟΤΟΣ και ΟΔΩΔΟΤΟΣ σώματος τῆς ΣΑΘΡΑΣ ΣΥΜΜΟΡΙΑΣ ΤΩΝ, ἐκ τῆς ὁποίας ἡμεῖς, ἤδη ἀπό τό 2005, προεξήλθομεν καί περιετειχίσθημεν ἐντός τῶν τειχῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
4) Ἐπικαλοῦνται τήν ὁμοίαν πρός τήν ἀνωτέρω προηγουμένην «Πρᾶξιν» των (Α.Π. 3296/23.1.2009), τήν ὁποίαν οἱ ἴδιοι ἐγκάθετοι συνέγραψαν διά νά ἀποφύγουν οἱ Νικολα?ται τήν ἀντιμετώπισιν τοῦ βαρυτάτου Κατηγορητηρίου, ὑπ' ἀριθμ. Πρ. 498/2/15.1.2009, ἐνῶ ἀποσιωποῦν καί τήν ἀκολουθήσασαν ἀπάντησιν ὑπ' ἀριθμ. 500/15/28.2.2009, (βλ. «Ο.Π.» Τεῦχος Μα?ου — Ἀπριλίου 2009 σελ. 196-201), ἐπί τοῦ ἀνωτέρω ὑπ' ἀριθμ. 3296 ἐγγράφου των, μέ τό ὁποῖον ὅλως ἀνοήτως ἀπέφυγον νά ἀνταποκριθοῦν καθ' οἱονδήποτε ἤθελον τρόπον. Δέν ἐτόλμησαν οἱ δειλοί καί ἄνανδροι νά θέσουν κἄν τόν δάκτυλον ἐπί τόν τύπον τῶν ἥλων, ἤτοι, ἐπί ὁλοκλήρου τοῦ Κατηγορητηρίου ἐπί ὅλων τῶν πεδίων, Κανονικοῦ, Δογματικοῦ, ὡς καί τῆς Ὁμολογίας — Ἐκκλησιολογίας, Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς καί ἐν γένει τῆς Ἐκκλησιομαχίας των.
5) Μνημονεύουν ὅλας τάς σκοπίμους ληστρικάς «ἀποφάσεις» των καθ' ἡμῶν τοῦ Μητροπολίτου Κηρύκου, ὡς τῆς ὑπ' ἀριθμ. 3219/176/2005 περί δῆθεν ἐκπτώσεως ἐκ τοῦ θρόνου τῆς Μητροπόλεως Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς καί ἀργίας, τάς ὑπ' ἀριθμ. 3235/31.1.2006, 3239/26.4.2006 καί 3244/13.10.2006, «Κλητεύσεις» πρός ἀπολογίαν μας, ἐνῶ ἀποσιωποῦν τάς ἀντιστοίχους Ἀπαντήσεις ὑμῶν, καί προηγουμένως τό μέ ἀρ. Πρ. 390/16.6.2005 Ἀποκηρυκτήριον ἔγγραφόν μας. («Ο.Π.» Τόμος 2005 σελ. 198-201).
6) Ἀνακυκλώνουν τήν δῆθεν «καινοτομίαν περί τῆς κοινωνίας τῶν Τριῶν Θείων Προσώπων ὡς πρώτης Ἀνάρχου Ἐκκλησίας», τήν ὁποίαν χαρακτηρίζουν ὡς «Παπικήν Κακοδοξίαν, ὑποστηριζόμενην ὑπό τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ — Οἰκουμενισμοῦ…»,(!), παρά τό γεγονός ὅτι ἐπανειλημμένως τούς ἀπεδείχθη ὅτι ἡ διατύπωσις εἶναι ἀπολύτως θεμελιωμένη καί μεμαρτυρημένη ὑπό τοῦ ἰδίου τοῦ Κυρίου καί τῶν Πατέρων, ἀλλά καί τῶν συγχρόνων Δογματολόγων — Θεολόγων, τῶν ὁποίων αὐτοί, τουλάχιστον εἰς αὐτό τό θέμα, εἶναι ἀνάξιοι καί νά τούς ἀναφέρουν. Ἀγνοοῦν οἱ ἐσκοτισμένοι ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἐδόμησεν τήν Ἐκκλησίαν του ἐπάνω εἰς τήν ἀπόλυτον κοινωνίαν καί ἑνότητα τοῦ Ὑπερουσίου Τριαδικοῦ Θεοῦ. Ἀγνοοῦν οἱ δυστυχεῖς, μᾶλλον δέ θέλουν νά ἀγνοοῦν, ὅτι ἡ Ἄκτιστος καί Ἀπόλυτος Ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Τριάδος ἀποτελεῖ τό ΑΡΧΕΤΥΠΟΝ καί τόν ΚΑΝΟΝΑ τῆς ἐν Χριστῶ Ἐκκλησίας, ἤγουν τῆς ἑνότητος καί κοινωνίας τῶν πιστῶν μετά τοῦ Χριστοῦ καί μεταξύ των ὡς μελῶν τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ! Ἀγνοοῦν ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἕνωσις καί κοινωνία Κτιστοῦ καί Ἀκτίστου, ἡ ὁποία τελεσιουργεῖται ὑποστατικῶς ἀπό καί διά τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θείου Λόγου. Ἡ ἰδία ἀνθρωπίνη φύσις συνεχῶς ἀπό τήν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς προσλαμβάνεται καί ἑνοῦται καί κοινωνεῖ μέ αὐτό τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ!.. Οἱ δυστυχεῖς ἔχουν καθαρῶς κοσμικήν καί πάντως προτεσταντίζουσαν ἀντίληψιν περί τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἐνῶ ἐπί τοῦ Τριαδολογικοῦ εὑρίσκονται πέραν καί ἐκτός πάσης Δογματικῆς Ἀληθείας!
7) Κατόπιν αὐτῆς τῆς, καθ' ἡμᾶς, μᾶλλον ἠθελημένης σκευωρίας των, μνημονεύουν καί τήν ὑπ' ἀριθμ. 3282/28.11.2007 ἱερόσυλον πρᾶξιν των περί δῆθεν καθαιρέσεως ἡμῶν τοῦ Μητροπολίτου Κηρύκου, καί διίστανται καί ἐξίστανται ὅτι καί μετά τήν «καθαίρεσιν» καί τόν «ἀφορισμόν» (ἀντιστοίχως τοῦ Μητροπολίτου καί τοῦ θεολόγου), ἐνῶ προσεδόκουν νά συντριβῶμεν καί νά ἀπωλεσθῶμεν, ὥστε νά ἐκλείψη κάθε λόγος περί Ἐκκλησιολογίας καί Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, αὕτη ἔλαβεν διαστάσεις καί ἐκτός Ἑλλάδος, ὅπως ἐν Κύπρω, Ρωσία
,
Ρουμανία, Κένυα καί εἰς τάς ἄλλας Ἠπείρους! Δέν ἀντιλαμβάνονται οἱ
ταλαίπωροι ὅτι ὁ Κύριος δύναται καί ἐκ τῶν λίθων νά ἀναστήση ἐργάτας του
καί ὅτι δύναται, καί δι' αὐτῶν τῶν διωγμῶν των, νά αὐξάνη τό ἔργον τῆς
Ἐκκλησίας!..8) Τό μένος των, μᾶλλον (ἄς μᾶς ἐπιτραπῆ ἡ ἔκφρασις), ἡ «λύσσα» τῶν λυκοποιμένων αὐτῶν (καί α πριορι τῶν ἐγκαθέτων, τῶν καί συντακτῶν τῶν «πράξεων τῶν Νικολαϊτῶν»), ἔφθασεν εἰς τό ἀπίστευτον σημεῖον, ὥστε νά ἀποπειραθοῦν νά «γδύσουν» ἡμᾶς τόν Μητροπολίτην καί ἀπό αὐτό τό σχῆμα τοῦ Κληρικοῦ καί δή καί τοῦ Μοναχοῦ μή ἀναγνωρίζοντες εἰς ἡμᾶς τό δικαίωμα νά φέρωμεν τό ράσο καί τό σχῆμα τοῦ Μοναχοῦ!!! Καί ὁ τελευταῖος ἀνεγκέφαλος καί ψυχοπαθής (= τρελλός) δέν θά ἀπετόλμα τοιοῦτον τι! Τό ἀπετόλμησαν αὐτοί, διότι ὅλοι οἱ βλάσφημοι καί Ἐκκλησιομάχοι ἀποβαίνουν κατά πολλά χείρονες τῶν ψυχοπαθῶν.
9) Καταλήγουν δέ εἰς τήν σελίδα 5 ἐπαναλαμβάνοντες τάς περί «Καινοτομίας» φρικτάς βλασφημίας (Ἐκκλησιολογικάς καί Τριαδολογικάς) καί καταλήγουν μέ τό θέμα, περί ἐκλείψεως τῆς Γνησίας Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς καί τῆς Ὁμολογίας — Ἐκκλησιολογίας τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Δηλαδή δέν ἀποκρύπτουν ὅτι ὅπως οἱ κολασμένοι ἐν τῶ Ἅδη οὕτω καί αὐτοί καίγονται ἐκ τοῦ γεγονότος ὅτι ἐνῶ ἀπό τό 1998 ἐδίωξαν, ἤτοι, ἥρπασαν καιρίας Συνοδικάς καί ἄλλας διακονίας ἐξ ἡμῶν τοῦ Μητροπολίτου Κηρύκου, μᾶς «ἐξέβαλον» τοῦ θρόνου, μᾶς ἔθεσαν εἰς «ἀργίαν», μᾶς «καθήρεσαν» καί πρό πάντων μᾶς ἐσυκοφάντησαν, «ἀφώρισαν» δέ καί τόν θεολόγον, παρά ταῦτα καί ἐνῶ ἦσαν βέβαιοι ὅτι ἐπέτυχον τόν ἀφανισμόν μας, ὅμως ὁ Κύριος εἰς ὅλα αὐτά εἶπεν ὄχι, ἐνῶ ἡ δεξιά Του ἐποίησεν τό θαῦμα! Ἐνῶ ἐμελετᾶτο καί ἡ ἐνδεχομένη ἐν καιρῶ χειροτονία ὑπό μόνου ἡμῶν τοῦ Μητροπολίτου Κηρύκου (17), ὡς καί πάλιν μή ὑπάρχοντος δευτέρου, ὁ Κύριος εἶπεν ἀρκεῖ ἡ δοκιμασία! Ἰδού ὅτι ὑπάρχουν καί ἄλλοι πιστοί καί ἐκλεκτοί ἐργάται εἰς τό ἴδιον Γεώργιον, τήν Ἐκκλησίαν μου! Καί ὦ τοῦ θαύματος! Ἀνεδείχθη Ἱερά Σύνοδος ὑπό ἀκραιφνῶς Ὀρθοδόξων καί Ὁμολογητῶν Ἐπισκόπων! Δέος καταλαμβάνει κάθε ὀρθόδοξον ὅταν συνειδητοποιῆ τό θαῦμα, βλέπει ὅμως καί τήν ἀναξιότητά μας καί τρέμει κατά πόσον, ὅσοι ἀπεμείναμεν πιστοί, θά φανῶμεν ἄξιοι μέχρι τέλους τῆς ἀπεριγράπτου Θείας Δωρεᾶς(!), ἤτοι, νά εὑρισκώμεθα ἐντός τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ Ὁποία ἐκπροσωπῆται πλέον ὑπό Πανορθοδόξου Συνόδου συγκειμένης ἐκ τῶν Μητροπολιτῶν. 1ον Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κηρύκου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. 2ον Κιτίου Παρθενίου τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου. 3ον Βράντσεα Γεροντίου καί 4ον Μπανκάου Κασσιανοῦ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας. 5ον Κιέβου Σεραφείμ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας καί 6ον Κένυας Ματθαίου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀλεξανδρείας.
Αὐτό ἀκριβῶς τό μέγα καί θεοπρόβλητον γεγονός, οἱ Νικολα?ται τό βλασφημοῦν τό ὑβρίζουν καί εἰρωνικῶς καί ἐμπαικτικῶς τό χαρακτηρίζουν ὡς «διεθνῆ Σύνοδον», ἡ ὁποία πάντοτε κατ' αὐτούς «αὐτοτιτλοφορεῖται ὡς Πανορθόδοξος, εἰς ὕβριν καί γελοιοποίησιν τῶν θεσμῶν καί Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας, κατ' ἀλήθειαν δέ τήν ὑπ' αὐτοῦ σύμπηξιν ἀνιέρου ὁμάδος καθηρημένων ρασοφόρων, μεμαρτυρημένως στερουμένων Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας καί Κανονικῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, ἐμφανιζομένων δέ ὡς Κανονικῶν καί Ὀρθοδόξων Κληρικῶν»! Μέ αὐτάς τάς θέσεις των, δι' ὦν αὐτοεφωτογραφήθησαν, «ἐπερατώθη ἡ σχετική συζήτησίς» των, καί ἡμεῖς ἔκθαμβοι παρατηροῦμεν ὅτι ὁ πονηρός ὑπαγορεύοντάς τους ταῦτα, ἐχρησιμοποίησεν τούς ἰδίους ὥστε νά ΑΥΤΟΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΘΟΥΝ, ἀφοῦ ἐξ ὅλης τῆς «Πράξεώς» των προκύπτει πόσον λογικοί εἶναι, ποῖον τό ἦθος των καί ἐν τέλει τό ἀπύθμενον βάθος τῆς ἀσέβειάς των, κατόπιν τῆς μακρᾶς Ἐκκλησιομαχίας καί Βλασφημίας των κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γράφουν ταῦτα ἐνῶ γνωρίζουν καλῶς ὅτι ἡ Πανορθόδοξος Ἱερά Σύνοδος τῆς ἁπανταχοῦ Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, 1ον Σέβεται καί διακονεῖ τούς Ἱερούς Θεσμούς (ὡς τόν Συνοδικόν) καί Κανόνας τῆς Ἐκκλησίας. 2ον Κέκτηται γνησίαν ἀνόθευτον τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν. 3ον Κρατεῖ καί διακηρύσσει τήν Ὁμολογίαν — Ἐκκλησιολογίαν, καί 4ον Εἶναι Κανονικοί καί Ὀρθόδοξοι Κληρικοί!
Συνεχίζοντες εἰς τάς σελίδας 5, 6 καί 7, ὡς ἐν συμπεράσματι, ἐκθέτουν πάλιν τάς ἰδίας ψευδοκατηγορίας, ἀριθμοῦντες αὐτάς εἰς 7 καί καταλήγουν λαμβάνοντες ὑπ' ὄψιν δῆθεν καί: «8 Τήν ἀνάγκην διαφυλάξεως καί προστασίας τῶν πιστῶν ἀπό τήν ἀπάτην καί διαβολήν ἐπιβούλων καί πολεμίων τῆς Ἐκκλησίας… ἐκδικουμένων Αὐτήν (τήν Ἐκκλησίαν)… ὡς τοιοῦτοι ἀπεδείχθησαν ὁ μοναχός Κήρυκος Κοντογιάννης καί ὁ λαϊκός Ἐλευθέριος Γκουτζίδης»! Ἰδού, τά ὄργανα τοῦ σκότους ὡς «Ἄγγελοι φωτός»!.. Ἐν συνεχεία προβαίνουν εἰς παράθεσιν διαφόρων Ἁγιογραφικῶν καί Πατερικῶν χωρίων, χαρακτηρίζοντες ἡμᾶς τόν Μητροπολίτην καί τόν θεολόγον, ὡς «λύκους βαρεῖς», «ἄνδρας λαλοῦντας διεστραμμένα» «κοινωνούς τοῦ σκότους καί τοῦ Βελίαρ», «οὐκ ἔχοντας Θεόν» κ.λπ.(!), ἐνῶ ἐν ἀρχῆ τῆς σελίδος 8 παραθέτουν καί ἕτερα Γραφικά χωρία καί ἐν πολλοῖς ἀσχέτους Ἱερούς Κανόνας καί εἰς τήν 9ην σελίδα ἡ σαθρά ὁμάς των, «ΟΜΟΦΩΝΩΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ τόν παντελῆ ἀφορισμόν τοῦ μοναχοῦ Κηρύκου Κοντογιάννη καί τοῦ Θεολόγου Ἐλευθερίου Γκουτζίδη, ἤτοι τήν ὁλοσχερῆ ἀποκοπήν αὐτῶν ἐκ τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας. Κατόπιν τούτου ἀπογυμνώνει τόν μοναχόν Κήρυκον τῆς μοναχικῆς αὐτοῦ ἰδιότητος καί ἐπαναφέρει αὐτόν εἰς τήν τάξιν τῶν λαϊκῶν… Οὗτος τοῦ λοιποῦ θά φέρει τό ὄνομα Μηνᾶς, τό ὁποῖον ἔλαβε κατά τήν Βάπτισίν του»! Εὐτυχῶς ὅτι δέν μᾶς «ἀπεγύμνωσαν» οἱ παλαβοί καί αὐτοῦ τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος!.. Καί ἡ ἀκροτελεύτειος παράγραφος αὐτοῦ τοῦ Δαιμονικοῦ Ἐγγράφου των:
«Κατόπιν τούτου, ὁ ἤδη λαϊκός Μηνᾶς Κοντογιάννης, ἀπογυμνωθείς πάσης ἱερατικῆς χάριτος καί μοναχικῆς ἰδιότητος, ὡς ἀφορισθείς πλέον ὑπό τῆς Ἐκκλησίας καί ἀποκεκομμένος ἀπό Αὐτήν, ἀποστερεῖται πάσης δυνατότητος καί δικαιώματος οὐχί μόνον νά ἐνεργεῖ ὁτιδήποτε τό ἱερατικόν, ἀντιποιούμενος οὕτω τήν ἰδιότητα τοῦ Ὀρθοδόξου Κληρικοῦ, τήν ὁποίαν πλέον δέν ἔχει, ἀλλ' οὐδέ κἄν νά ἐμφανίζεται ὡς γνήσιος ὀρθόδοξος χριστιανός ἤ σχέσιν ἔχων μετά τῆς Ἐκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος καί εὑρύτερον τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Οὕτω δέ ὀφείλουσι νά ἀποδέχωνται καί θεωροῦν τοῦτον πάντες»!!
Τίποτε ἐξ ὅλων τῶν ἀνωτέρω δέν εἶναι ἀπαραίτητον νά ἀπορριφθῆ καί νά ἐπιστραφῆ εἰς τούς ἀνοήτους καί ἐσκοτισμένους Γέροντες Νικόλαον καί Παχώμιον, πολλῶ δέ μᾶλλον εἰς τά παρόμοια αὐτοῖς «παιδία», ἤτοι, τούς νεαρούς ψευδοπισκόπους Παντελεήμονα, Ἰγνάτιον καί τόν ἐκ Κύπρου παραστάντα Σεβαστιανόν, διότι ἀφ' ἑνός ὅλα τά ἀνωτέρω δέν ἔφθασαν ποτέ εἰς ἡμᾶς καί ἀφ' ἑτέρου ταῦτα πάντα ἐν τῆ γενέσει των ἐπεκάθησαν ἐπί τῶν κενῶν κεφαλῶν των, διό δέν δύνανται νά ἀτενίσουν τόν οὐρανόν!.. Ὡστόσον ἀφοῦ δέν ἐκρεμάσθησαν ἀκόμη ὡς ὁ Ἰούδας ὀφείλομεν νά προσευχώμεθα καί νά ἐλπίζωμεν, προσέχοντες «μή καί ἡμεῖς πειρασθῶμεν καί πέσωμεν».
Τοῦ ὅλου τούτου θέματος ἔλαβον γνῶσιν οἱ Σεβ/τοι Ἀρχιερεῖς τό μελετοῦν καί θά προταχθῆ κατά τήν δικάσιμον, ἡ ὁποία κατόπιν αὐτῶν τῶν γεγονότων προσδιορισθήσεται ὅσον οὔπω. Καί ἡ κατάληξις: «Ἡ Πρᾶξις αὕτη συνταχθεῖσα καί ἀναγνωσθεῖσα ἐνώπιον πάντων τῶν παρόντων μελῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ὑπογράφεται ὡς ἕπεται», πλήν ὅμως δέν φέρει ΟΥΔΕ ΜΙΑΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗΝ, παρεκτός τοῦ «ἀρχιγραμματεύοντος» Ἰγνατίου Δάσσιου, τοῦ φερομένου καί ὡς κινήσαντος μετά τῶν ὁμοίων του ἐγκαθέτων τό ὅλον θέμα! Αὐτοί καί πάλιν ἀπό κοινοῦ διεμόρφωσαν καί ἐπέβαλον εἰς τούς Νικόλαον, Παχώμιον κ.λπ. αὐτό τό ξέφρενον καί κατ' ἀκρίβειαν Σατανικόν πυροτέχνημα!
Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς
ΚΗΡΥΚΟΣ
Ὁ Δ/ντής τῆς «Ο.Π.»
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΓΚΟΥΤΖΙΔΗΣ
ΚΗΡΥΚΟΣ
Ὁ Δ/ντής τῆς «Ο.Π.»
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΓΚΟΥΤΖΙΔΗΣ
***
(1)
Εἷς ἀλλ' ὀρθόδοξος Ἀρχιερεύς, ὑπό τοιαύτας εἰδικάς συνθήκας, δύναται νά
χειροτονήση ἐγκύρως, ἐνῶ ὑπό ἄλλας συνθήκας καί πρό πάντων ἄν πρόκειται
διά χειροτονίας πρός φιατριασμούς καί σχίσματα καί ἄν ἀκόμη χίλιοι
τρεῖς ἐκλέξουν καί χειροτονήσουν, αὐτή ἡ χειροτονία ἔχει ἀκυρωτικάς καί
ἄλλας συνεπείας!..
(2) Μεταξύ τῶν ὅσων ἐλέχθησαν καί ἐγράφησαν περί τῆς σκευωρίας τοῦ 1971, εἶναι καί τοῦτο: Ὅτε οἱ Ἀρχιερεῖς Φιλόθεος καί Κων/νος μετέβησαν εἰς Βοστώνην διά τήν «χειροθεσίαν», ἐπροβληματίσθησαν διά τό τί σημαίνει ἡ «χειροθεσία» καί ποίαν εὐχήν θά ἀνεγίνωσκον κατ' αὐτήν. Κατά τόν Καλλιόπιον Γιαννακουλόπουλον, οἱ δύο Ρῶσοι Ἀρχιερεῖς προέτεινον νά διαβασθῆ ὁλόκληρος ἡ χειροτονία, διότι εἰς τό λεξικόν τῶν Ρώσων ἡ λέξις «χειροθεσία» σημαίνει χειροτονία. Ὅμως ἐπενέβησαν τινές, οἱ ὁποῖοι ἐπώπτευον καί παρηκολούθουν τήν πορείαν τῆς σκευωρίας καί εἶπον: «Δέν θά δεχθοῦν οἱ Ἀρχιερεῖς Κάλλιστος και Ἐπιφάνιος «χειροτονίαν» ἤ «χειροθεσίαν», δηλαδή δέν θά δεχθοῦν νά ἀντιμετωπισθοῦν ὡς σχισματικοί». Κατόπιν τοῦ πρός στιγμήν ἀδιεξόδου, ἐπεκοινώνησαν μετά τοῦ Μητροπολίτου Φιλαρέτου εἰς Ν. Ὑόρκην, ὁ ὁποῖος τούς εἶπε νά διαβάσουν μίαν ἁπλῆν συγχωρητικήν εὐχήν. Ἔτσι προέκυψαν κατόπιν καί τά περί συγχωρητικῆς εὐχῆς ἔγγραφα τοῦ Μητροπολίτου Φιλαρέτου πρός τόν Ἀρχ/πον Ἀνδρέαν καί τόν Μητρ/την Ἐπιφάνιον. Τά ἀνωτέρω προκύπτουν καί ἐκ προσωπικῆς ἐπικοινωνίας ἐμοῦ τοῦ Μητροπολίτου Κηρύκου μετά τοῦ Μητροπολίτου Λαύρου, ὀλίγον πρό τοῦ θανάτου του. Εἰς τό ἐρώτημα, τί ἀκριβῶς ἀνεγνώσθη εἰς τήν Βοστώνην ἐπί τῶν δύο Ἐπισκόπων μας, ἀπήντησεν ὡς ἑξῆς: «Δέν γνωρίζω τί ἐδιάβασαν, δέν ἤμουν παρών. Ἐκεῖνο ὅμως πού γνωρίζω εἶναι τί λέγει ἡ Ἀπόφασις, τήν ὁποίαν ὑπέγραψα ὡς Γραμματεύς τῆς Συνόδου».
(3) Ἀπορεῖ κανείς μέχρι πότε αὐτά τά «προδρομίδια» τοῦ Ἀντιχρίστου θά κυκλοφοροῦν μεταξύ των καί θά δέχωνται τέτοια «σφραγίσματα» βλασφημιῶν καί Ἐκλησιομαχίας;
(4) Σημείωσις «Ο.Π.»: Ἡ στάσις τῶν κ.κ. Γαλακτίωνος, Ταρασίου, Ἀνδρέου καί Χρυσοστόμου (συμμετέχοντος πάντοτε δι' ἀντιπροσώπου εἰς τό παρελθόν), τούς περιποιεῖται τιμήν ὅμως τό γεγονός ΑΠΑΙΤΕΙ περαιτέρω συνέπειαν…
(5) Σημείωσις «Ο.Π.»: Δέν εἶναι «ὡς φερομένη», ἀλλ' εἶναι ἡ ἀληθής Κανονική καί Ὀρθόδοξος Ἱερά Σύνοδος τῶν Μητροπολιτῶν τῶν κατά τόπους Γνησίων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν…
(6) Σημείωσις «Ο.Π.»: Τό μέ Α.Π. 500/13/28.2.2009 ἔγγραφόν μας ἀσφαλῶς δέν ἐπέχει θέσιν «Ἀπολογίας», ἀλλά δριμυτάτου κατηγορητηρίου ἐπί τῆς ἀνοησίας νά ἀναμασοῦν ὡς μηρικαστικά ψευδοκατηγορίας καί ἐνῶ τήν 28.11.2007 προέβησαν εἰς δῆθεν «καθαίρεσίν μας», τήν 23.1.2009 καλοῦν πάλιν εἰς «ἀπολογίαν» ἐνῶ συγχρόνως ἀπειλοῦν! Ὡστόσον διά τοῦ μέ Α.Π. 500 ἐγγράφου μας, ἀποσταλέντος κατ' ἐξουσιοδότησιν τῆς Πανορθοδόξου Ἱερᾶς Συνόδου, προσεπαθήσαμεν νά τούς φέρωμεν εἰς τά «συγκαλά τους», ἀλλ' οἱ ἄνθρωποι αὐτοί δέν συνέρχονται μέ τίποτε. Δυστυχῶς!.. Βλέπετε τό ἔγγραφον εἰς τό προηγούμενο τεῦχος τῆς «Ο.Π.» σελ. 196-201.
(7) Ὁ ἀναγνώστης δύναται νά ἀναζητήση καί μελετήση ταῦτα εἰς τόν Τόμον τῆς «Ο.Π.» 2006 καί εἰς τάς σελ. 331-368 ἔνθα ἐκτίθεται ἡ ὑπ' ἀριθμ. 421/25.12.2006 «ΓΕΝΙΚΗ ΑΝΟΙΚΤΗ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ» μας.
(8) Σημείωσις «Ο.Π.»: Βεβαίως ἡ Ἐκκλησία εἶναι «στῦλος καί ἑδραίωμα τῆς Ἀληθείας» ἀλλά οἱ ἄνθρωποι αὐτοί δέν «ἑδράζονται» οὔτε ἐπί τῆς ἀληθείας οὔτε ἐντός τῆς Ἐκκλησίας ἴστανται! δι' αὐτούς «στῦλος καί ἑδραίωμα» εἶναι οἱ ἐγκάθετοι τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ καί Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ! Εἶναι τό ψεῦδος, ἡ συκοφαντία, αἱ ληστρικαί πράξεις σκοπιμότητος, εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Διάβολος! Τολμηρόν, ἀλλ' ἀληθές!..
(9) Σημείωσις «Ο.Π.»: Οὔτε «καθαίρεσις» ὑφίσταται καθ' ἡμῶν οὔτε «ἀφορισμός — ἀκοινωνησία. Ταῦτα ὡς πράξεις ληστρικαί καί σατανικῆς ἐπινοήσεως, ἐπί τῶ σκοπῶ νά πλήξουν τήν Ἐκκλησίαν, ὑφίστανται μόνον διά τούς ἐπιχειρήσαντας ταῦτα. Ἀλλοίμονον ἄν αἱ πράξεις τῶν ἀνά τούς αἰῶνας σχισματοαιρετικῶν καί πρό πάντων συνειδητῶν ἐπιβούλων κατά τῆς Ἐκκλησίας, ὡς τῶν Νικολαϊτῶν, ἦσαν πράξεις μέ κῦρος!
(10) Σημείωσις «Ο.Π.»: Σᾶς ἀπεδείχθη, 'ώ δυστυχέστατοι, ὅτι ἡ διατύπωσις καί ἀπό Ἐκκλησιολογικῆς ἀλλά καί ἀπό Τριαδολογικῆς ἀπόψεως (ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ), εἶναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ, ἐνῶ σεῖς τήν 14ην/27ην Φεβρουαρίου 2002 ΚΑΤΕΠΝΙΓΗΤΕ εἰς τό ἔρεβος τῆς «Τριαδολογικῆς» καί «Ἐκκλησιολογικῆς» σας αἱρέσεως. Νά μελετήσετε τήν εἰσήγησιν τοῦ τότε «Πειραιῶς» καί τήν «ἀπόφασίν» σας!.. Ἀλλά θά εἴπη τις δικαίως, ποῖοι νά μελετήσουν; Οἱ ἐσκοτισμένοι Γέροντες Νικόλαος καί Παχώμιος ἤ τά «ἀκατάστατα παιδία» Παντελεήμων, Ἰγνάτιος καί ὁ ἐκ Κύπρου κληθείς Σεβαστιανός;… Δυστυχῶς ἀγαπητέ Ἰγνάτιε, τολμῶμεν εἰπεῖν ὅτι ἡ ἐκδήλωσις ἀγάπης, τήν ὁποίαν σᾶς ἐπεδείξαμεν τήν 19ην Ἀπριλίου δέν σᾶς ὠφέλησεν! Ἔπρεπε νά ἔλθη εἰς τό ἀκροατήριον ἡ Ἀγωγή σας!.. Ἀλλά τά θέματά σας δέν ἔκλεισαν ἀφοῦ παραμένουν ἀνοικταί ὅλαι αἱ πληγαί…
(11) Σημείωσις «Ο.Π.»: Ὁ «ἀφορισμός» σας κατά τοῦ θεολόγου Ἐλευθερίου δέν εἶναι ἀφορισμός τῆς Ἐκκλησίας ἀλλ' «ἀφορισμός» τῶν ἐγκαθέτων Φλωρινικῶν καί ἡμετέρων καί δι' αὐτῶν ἔχει τήν ἀρχήν του εἰς τά κέντρα τοῦ Ἀντιχρίστου καί ὡς τοιοῦτος, δηλαδή ὡς προκληθείς διά τήν κηρυσσομένην Ὀρθόδοξον Ὁμολογίαν — Ἐκκλησιολογίαν καί τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν, τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, καί αὐτόν, τόν ἐπεκάθησεν ἐπί τῶν κεφαλῶν ΥΜΩΝ!..
(12) Σημείωσις «Ο.Π.»: Τήν παράγραφον αὐτήν ἐνῶ ἠθελήσατε νά τήν φορέσετε εἰς ἡμᾶς τόν Μητροπολίτην Κήρυκον καί τόν θεολόγον Ἐλευθέριον, ὅμως αὕτη ἐπ' οὐδενί ἐχώρησεν εἰς ἡμᾶς, ἐνῶ ἤδη ἅμα τῆ ἐπινοήσει καί γραφῆ της, τήν ἐφορέσατε διότι εἶναι ὄντως εἰς τά μέτρα σας καί ἀποδίδει μέ ἐπιτυχίαν τό ἔργον σας, τό ὁποῖον ἐκορυφώθη τήν 28.11.2007! Ὤ δυστυχεῖς, πρώην Ἀδελφοί καί Πατέρες, ἕως πότε θά ὑπηρετῆτε τόν Διάβολον;
(13) Σημείωσις «Ο.Π.»: Ἀκριβῶς τά ἀνωτέρω παρατιθέμενα χωρία: Πράξ. Κ΄ 30, Β΄ Πορ. ια΄ 13-15, Β΄ Κορ. 6, 14-15 καί Π.Γ. Τόμος 160 Α, ἀφοροῦν μόνον εἰς ὑμᾶς τούς ἐγκαθέτους καί τά κέντρα, τά ὁποῖα σᾶς κατευθύνουν καί σᾶς ἐκόλασαν!..
(14) Σημείωσις «Ο.Π.»: Οἱ ἀναφερόμενοι Ἱεροί Κανόνες ΚΘ, Λ, ΝΑ, ΞΒ, ΞΔ, οἱ Ἀποστολικοί, ὡς καί ὁ ΕΒ (σιψ) Νικαίας, (καί) ΠΑ Τρούλλου, εἶναι ἄσχετοι!.., ὅπως ἄσχετοι εἶσθε καί Σεῖς!
(15) Σημείωσις «Ο.Π.»: Πολύ ὀρθῶς ἐντέλλεται ὁ ΙΓ΄ τῆς ΑΒ΄ Ἁγίας Συνόδου, διότι οἱ μέ ψευδεῖς προφάσεις προκαλοῦντες σχίσμα δικαίως καθαιροῦνται, οἱ δέ λαϊκοί οἱ κοινωνοῦντες μέ τούς σχισματικούς ἐπίσης δικαίως ὁρίζει «ἀφοριζέσθωσαν πάντες τῆς Ἐκκλησίας». Αὐτός ὅμως ὁ Κανών ἀφορᾶ ἀποκλειστικῶς καί κατ' ἐξοχήν εἰς Ὑμᾶς, οἱ ὁποῖοι, καίτοι οἱ χειρότεροι σχισματοαιρετικοί, ἀντιποιεῖσθε τούς λειτουργούς καί τούς θεσμούς τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί αὐτήν τήν Ἐκκλησίαν! Δι' ἡμᾶς τόν Μητροπολίτην Κήρυκον, τόν θεολόγον Ἐλευθέριον καί ὅλους τούς Ὀρθοδόξους Κληρικούς καί λαϊκούς, ἰσχύει τό τοῦ ΙΕ΄ Κανόνος τῆς ἰδίας Ἁγίας Συνόδου: «Οὐ γάρ Ἐπισκόπων ἀλλά ψευδεπισκόπων» καί ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν καί οὐ σχίσματι τήν ἕνωσιν τῆς Ἐκκλησίας κατέτεμον, ἀλλά σχισμάτων καί μερισμῶν τήν Ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ρύσασθαι». Ἡμεῖς ἐχωρίσθημεν καί σᾶς ἀπεκηρύξαμεν διά τό «δημοσίως καί γυμνῆ τῆ κεφαλῆ κηρύττοντας καί πράττοντας κατεγνωσμένας βλασφημίας καί αἱρέσεις». Μείναντες δέ ἑδραῖοι εἰς τήν Ἐκκλησίαν ὁμολογοῦμεν καί κηρύσσομεν τήν Ὁμολογίαν Ἐκκλησιολογίαν καί τήν γνησίαν καί ἀδιάκοπον Ἀποστολικήν Διαδοχήν, ἅτινα σεῖς ἀμφότερα κατεπροδώσατε.
(16) Σημείωσις «Ο.Π.»: Ὁλόκληρος ἡ παροῦσα ψευδοαπόφασίς σας, περιλούει Ὑμᾶς ἀπό κεφαλῆς ἕως ποδῶν! Κύριοι σᾶς ἀπεδείξαμεν ὅτι αἱ βλασφημίαι κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἡ προδοσία σας κατά τοῦ Μεγίστου Μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας, πρό πολλοῦ σᾶς ΑΦΩΡΙΣΑΝ καί σᾶς ΕΚΟΨΑΝ παντελῶς ἐκ τοῦ ζωηφόρου Σώματος τῆς Ἐκκλησίας, καί πλέον κείτεσθε ἀπογεγυμνωμένοι καί νεκροί ἀπό κάθε γνώρισμα χριστιανοῦ πολλῶ δέ μᾶλλον Κληρικοῦ καί Ἐπισκόπου!
(17) Ἐννοεῖται καί τοῦ ἀπό 2002 γραπτοῦ συμψηφίου τοῦ Μακαριστοῦ Μητροπολίτου Λαρίσης κυροῦ Παναρέτου (2004).
(2) Μεταξύ τῶν ὅσων ἐλέχθησαν καί ἐγράφησαν περί τῆς σκευωρίας τοῦ 1971, εἶναι καί τοῦτο: Ὅτε οἱ Ἀρχιερεῖς Φιλόθεος καί Κων/νος μετέβησαν εἰς Βοστώνην διά τήν «χειροθεσίαν», ἐπροβληματίσθησαν διά τό τί σημαίνει ἡ «χειροθεσία» καί ποίαν εὐχήν θά ἀνεγίνωσκον κατ' αὐτήν. Κατά τόν Καλλιόπιον Γιαννακουλόπουλον, οἱ δύο Ρῶσοι Ἀρχιερεῖς προέτεινον νά διαβασθῆ ὁλόκληρος ἡ χειροτονία, διότι εἰς τό λεξικόν τῶν Ρώσων ἡ λέξις «χειροθεσία» σημαίνει χειροτονία. Ὅμως ἐπενέβησαν τινές, οἱ ὁποῖοι ἐπώπτευον καί παρηκολούθουν τήν πορείαν τῆς σκευωρίας καί εἶπον: «Δέν θά δεχθοῦν οἱ Ἀρχιερεῖς Κάλλιστος και Ἐπιφάνιος «χειροτονίαν» ἤ «χειροθεσίαν», δηλαδή δέν θά δεχθοῦν νά ἀντιμετωπισθοῦν ὡς σχισματικοί». Κατόπιν τοῦ πρός στιγμήν ἀδιεξόδου, ἐπεκοινώνησαν μετά τοῦ Μητροπολίτου Φιλαρέτου εἰς Ν. Ὑόρκην, ὁ ὁποῖος τούς εἶπε νά διαβάσουν μίαν ἁπλῆν συγχωρητικήν εὐχήν. Ἔτσι προέκυψαν κατόπιν καί τά περί συγχωρητικῆς εὐχῆς ἔγγραφα τοῦ Μητροπολίτου Φιλαρέτου πρός τόν Ἀρχ/πον Ἀνδρέαν καί τόν Μητρ/την Ἐπιφάνιον. Τά ἀνωτέρω προκύπτουν καί ἐκ προσωπικῆς ἐπικοινωνίας ἐμοῦ τοῦ Μητροπολίτου Κηρύκου μετά τοῦ Μητροπολίτου Λαύρου, ὀλίγον πρό τοῦ θανάτου του. Εἰς τό ἐρώτημα, τί ἀκριβῶς ἀνεγνώσθη εἰς τήν Βοστώνην ἐπί τῶν δύο Ἐπισκόπων μας, ἀπήντησεν ὡς ἑξῆς: «Δέν γνωρίζω τί ἐδιάβασαν, δέν ἤμουν παρών. Ἐκεῖνο ὅμως πού γνωρίζω εἶναι τί λέγει ἡ Ἀπόφασις, τήν ὁποίαν ὑπέγραψα ὡς Γραμματεύς τῆς Συνόδου».
(3) Ἀπορεῖ κανείς μέχρι πότε αὐτά τά «προδρομίδια» τοῦ Ἀντιχρίστου θά κυκλοφοροῦν μεταξύ των καί θά δέχωνται τέτοια «σφραγίσματα» βλασφημιῶν καί Ἐκλησιομαχίας;
(4) Σημείωσις «Ο.Π.»: Ἡ στάσις τῶν κ.κ. Γαλακτίωνος, Ταρασίου, Ἀνδρέου καί Χρυσοστόμου (συμμετέχοντος πάντοτε δι' ἀντιπροσώπου εἰς τό παρελθόν), τούς περιποιεῖται τιμήν ὅμως τό γεγονός ΑΠΑΙΤΕΙ περαιτέρω συνέπειαν…
(5) Σημείωσις «Ο.Π.»: Δέν εἶναι «ὡς φερομένη», ἀλλ' εἶναι ἡ ἀληθής Κανονική καί Ὀρθόδοξος Ἱερά Σύνοδος τῶν Μητροπολιτῶν τῶν κατά τόπους Γνησίων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν…
(6) Σημείωσις «Ο.Π.»: Τό μέ Α.Π. 500/13/28.2.2009 ἔγγραφόν μας ἀσφαλῶς δέν ἐπέχει θέσιν «Ἀπολογίας», ἀλλά δριμυτάτου κατηγορητηρίου ἐπί τῆς ἀνοησίας νά ἀναμασοῦν ὡς μηρικαστικά ψευδοκατηγορίας καί ἐνῶ τήν 28.11.2007 προέβησαν εἰς δῆθεν «καθαίρεσίν μας», τήν 23.1.2009 καλοῦν πάλιν εἰς «ἀπολογίαν» ἐνῶ συγχρόνως ἀπειλοῦν! Ὡστόσον διά τοῦ μέ Α.Π. 500 ἐγγράφου μας, ἀποσταλέντος κατ' ἐξουσιοδότησιν τῆς Πανορθοδόξου Ἱερᾶς Συνόδου, προσεπαθήσαμεν νά τούς φέρωμεν εἰς τά «συγκαλά τους», ἀλλ' οἱ ἄνθρωποι αὐτοί δέν συνέρχονται μέ τίποτε. Δυστυχῶς!.. Βλέπετε τό ἔγγραφον εἰς τό προηγούμενο τεῦχος τῆς «Ο.Π.» σελ. 196-201.
(7) Ὁ ἀναγνώστης δύναται νά ἀναζητήση καί μελετήση ταῦτα εἰς τόν Τόμον τῆς «Ο.Π.» 2006 καί εἰς τάς σελ. 331-368 ἔνθα ἐκτίθεται ἡ ὑπ' ἀριθμ. 421/25.12.2006 «ΓΕΝΙΚΗ ΑΝΟΙΚΤΗ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ» μας.
(8) Σημείωσις «Ο.Π.»: Βεβαίως ἡ Ἐκκλησία εἶναι «στῦλος καί ἑδραίωμα τῆς Ἀληθείας» ἀλλά οἱ ἄνθρωποι αὐτοί δέν «ἑδράζονται» οὔτε ἐπί τῆς ἀληθείας οὔτε ἐντός τῆς Ἐκκλησίας ἴστανται! δι' αὐτούς «στῦλος καί ἑδραίωμα» εἶναι οἱ ἐγκάθετοι τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ καί Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ! Εἶναι τό ψεῦδος, ἡ συκοφαντία, αἱ ληστρικαί πράξεις σκοπιμότητος, εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Διάβολος! Τολμηρόν, ἀλλ' ἀληθές!..
(9) Σημείωσις «Ο.Π.»: Οὔτε «καθαίρεσις» ὑφίσταται καθ' ἡμῶν οὔτε «ἀφορισμός — ἀκοινωνησία. Ταῦτα ὡς πράξεις ληστρικαί καί σατανικῆς ἐπινοήσεως, ἐπί τῶ σκοπῶ νά πλήξουν τήν Ἐκκλησίαν, ὑφίστανται μόνον διά τούς ἐπιχειρήσαντας ταῦτα. Ἀλλοίμονον ἄν αἱ πράξεις τῶν ἀνά τούς αἰῶνας σχισματοαιρετικῶν καί πρό πάντων συνειδητῶν ἐπιβούλων κατά τῆς Ἐκκλησίας, ὡς τῶν Νικολαϊτῶν, ἦσαν πράξεις μέ κῦρος!
(10) Σημείωσις «Ο.Π.»: Σᾶς ἀπεδείχθη, 'ώ δυστυχέστατοι, ὅτι ἡ διατύπωσις καί ἀπό Ἐκκλησιολογικῆς ἀλλά καί ἀπό Τριαδολογικῆς ἀπόψεως (ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ), εἶναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ, ἐνῶ σεῖς τήν 14ην/27ην Φεβρουαρίου 2002 ΚΑΤΕΠΝΙΓΗΤΕ εἰς τό ἔρεβος τῆς «Τριαδολογικῆς» καί «Ἐκκλησιολογικῆς» σας αἱρέσεως. Νά μελετήσετε τήν εἰσήγησιν τοῦ τότε «Πειραιῶς» καί τήν «ἀπόφασίν» σας!.. Ἀλλά θά εἴπη τις δικαίως, ποῖοι νά μελετήσουν; Οἱ ἐσκοτισμένοι Γέροντες Νικόλαος καί Παχώμιος ἤ τά «ἀκατάστατα παιδία» Παντελεήμων, Ἰγνάτιος καί ὁ ἐκ Κύπρου κληθείς Σεβαστιανός;… Δυστυχῶς ἀγαπητέ Ἰγνάτιε, τολμῶμεν εἰπεῖν ὅτι ἡ ἐκδήλωσις ἀγάπης, τήν ὁποίαν σᾶς ἐπεδείξαμεν τήν 19ην Ἀπριλίου δέν σᾶς ὠφέλησεν! Ἔπρεπε νά ἔλθη εἰς τό ἀκροατήριον ἡ Ἀγωγή σας!.. Ἀλλά τά θέματά σας δέν ἔκλεισαν ἀφοῦ παραμένουν ἀνοικταί ὅλαι αἱ πληγαί…
(11) Σημείωσις «Ο.Π.»: Ὁ «ἀφορισμός» σας κατά τοῦ θεολόγου Ἐλευθερίου δέν εἶναι ἀφορισμός τῆς Ἐκκλησίας ἀλλ' «ἀφορισμός» τῶν ἐγκαθέτων Φλωρινικῶν καί ἡμετέρων καί δι' αὐτῶν ἔχει τήν ἀρχήν του εἰς τά κέντρα τοῦ Ἀντιχρίστου καί ὡς τοιοῦτος, δηλαδή ὡς προκληθείς διά τήν κηρυσσομένην Ὀρθόδοξον Ὁμολογίαν — Ἐκκλησιολογίαν καί τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν, τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, καί αὐτόν, τόν ἐπεκάθησεν ἐπί τῶν κεφαλῶν ΥΜΩΝ!..
(12) Σημείωσις «Ο.Π.»: Τήν παράγραφον αὐτήν ἐνῶ ἠθελήσατε νά τήν φορέσετε εἰς ἡμᾶς τόν Μητροπολίτην Κήρυκον καί τόν θεολόγον Ἐλευθέριον, ὅμως αὕτη ἐπ' οὐδενί ἐχώρησεν εἰς ἡμᾶς, ἐνῶ ἤδη ἅμα τῆ ἐπινοήσει καί γραφῆ της, τήν ἐφορέσατε διότι εἶναι ὄντως εἰς τά μέτρα σας καί ἀποδίδει μέ ἐπιτυχίαν τό ἔργον σας, τό ὁποῖον ἐκορυφώθη τήν 28.11.2007! Ὤ δυστυχεῖς, πρώην Ἀδελφοί καί Πατέρες, ἕως πότε θά ὑπηρετῆτε τόν Διάβολον;
(13) Σημείωσις «Ο.Π.»: Ἀκριβῶς τά ἀνωτέρω παρατιθέμενα χωρία: Πράξ. Κ΄ 30, Β΄ Πορ. ια΄ 13-15, Β΄ Κορ. 6, 14-15 καί Π.Γ. Τόμος 160 Α, ἀφοροῦν μόνον εἰς ὑμᾶς τούς ἐγκαθέτους καί τά κέντρα, τά ὁποῖα σᾶς κατευθύνουν καί σᾶς ἐκόλασαν!..
(14) Σημείωσις «Ο.Π.»: Οἱ ἀναφερόμενοι Ἱεροί Κανόνες ΚΘ, Λ, ΝΑ, ΞΒ, ΞΔ, οἱ Ἀποστολικοί, ὡς καί ὁ ΕΒ (σιψ) Νικαίας, (καί) ΠΑ Τρούλλου, εἶναι ἄσχετοι!.., ὅπως ἄσχετοι εἶσθε καί Σεῖς!
(15) Σημείωσις «Ο.Π.»: Πολύ ὀρθῶς ἐντέλλεται ὁ ΙΓ΄ τῆς ΑΒ΄ Ἁγίας Συνόδου, διότι οἱ μέ ψευδεῖς προφάσεις προκαλοῦντες σχίσμα δικαίως καθαιροῦνται, οἱ δέ λαϊκοί οἱ κοινωνοῦντες μέ τούς σχισματικούς ἐπίσης δικαίως ὁρίζει «ἀφοριζέσθωσαν πάντες τῆς Ἐκκλησίας». Αὐτός ὅμως ὁ Κανών ἀφορᾶ ἀποκλειστικῶς καί κατ' ἐξοχήν εἰς Ὑμᾶς, οἱ ὁποῖοι, καίτοι οἱ χειρότεροι σχισματοαιρετικοί, ἀντιποιεῖσθε τούς λειτουργούς καί τούς θεσμούς τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί αὐτήν τήν Ἐκκλησίαν! Δι' ἡμᾶς τόν Μητροπολίτην Κήρυκον, τόν θεολόγον Ἐλευθέριον καί ὅλους τούς Ὀρθοδόξους Κληρικούς καί λαϊκούς, ἰσχύει τό τοῦ ΙΕ΄ Κανόνος τῆς ἰδίας Ἁγίας Συνόδου: «Οὐ γάρ Ἐπισκόπων ἀλλά ψευδεπισκόπων» καί ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν καί οὐ σχίσματι τήν ἕνωσιν τῆς Ἐκκλησίας κατέτεμον, ἀλλά σχισμάτων καί μερισμῶν τήν Ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ρύσασθαι». Ἡμεῖς ἐχωρίσθημεν καί σᾶς ἀπεκηρύξαμεν διά τό «δημοσίως καί γυμνῆ τῆ κεφαλῆ κηρύττοντας καί πράττοντας κατεγνωσμένας βλασφημίας καί αἱρέσεις». Μείναντες δέ ἑδραῖοι εἰς τήν Ἐκκλησίαν ὁμολογοῦμεν καί κηρύσσομεν τήν Ὁμολογίαν Ἐκκλησιολογίαν καί τήν γνησίαν καί ἀδιάκοπον Ἀποστολικήν Διαδοχήν, ἅτινα σεῖς ἀμφότερα κατεπροδώσατε.
(16) Σημείωσις «Ο.Π.»: Ὁλόκληρος ἡ παροῦσα ψευδοαπόφασίς σας, περιλούει Ὑμᾶς ἀπό κεφαλῆς ἕως ποδῶν! Κύριοι σᾶς ἀπεδείξαμεν ὅτι αἱ βλασφημίαι κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἡ προδοσία σας κατά τοῦ Μεγίστου Μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας, πρό πολλοῦ σᾶς ΑΦΩΡΙΣΑΝ καί σᾶς ΕΚΟΨΑΝ παντελῶς ἐκ τοῦ ζωηφόρου Σώματος τῆς Ἐκκλησίας, καί πλέον κείτεσθε ἀπογεγυμνωμένοι καί νεκροί ἀπό κάθε γνώρισμα χριστιανοῦ πολλῶ δέ μᾶλλον Κληρικοῦ καί Ἐπισκόπου!
(17) Ἐννοεῖται καί τοῦ ἀπό 2002 γραπτοῦ συμψηφίου τοῦ Μακαριστοῦ Μητροπολίτου Λαρίσης κυροῦ Παναρέτου (2004).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου