ΠΕΡΙ ΝΙΚΟΛΑΪΤΩΝ!!! (1)

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΩΣ
ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΩΣ ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΟΜΑΧΟΝ
ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΝΙΚΟΛΑ·Ι·ΤΩΝ

ΩΣ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΑΣΙΣ ΟΛΩΝ
ΤΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ
ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ — ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ
ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΑΝΟΙΚΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΚΘΕΣΙΣ — ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ
ΕΠΙ ΤΩΝ ΝΕΩΤΕΡΩΝ ΑΝΟΗΣΙΩΝ — ΒΛΑΣΦΗΜΙΩΝ
ΤΩΝ ΣΧΙΣΜΑΤΟΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΝΙΚΟΛΑ·Ι·ΤΩΝ

Τῶν Μητροπολίτου Κηρύκου καί Θεολόγου Ἐλευθερίου Γκουτζίδη

ΩΣ ΠΡΟΛΟΓΙΚΟΝ — ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟΝ

ΤΑ ΑΠΟ ΤΟ 1924 ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΑ —
ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΝ
Η ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ὡς ἡ ἀδιάκοπος συνέχεια τῆς ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησίας τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, ἀντιμετώπισε καί ἀντιμετωπίζει ἕν ἑνιαῖον, ἄλλοτε δόλιον καί ἄλλοτε ἀπροκαλύπτως λυσσαλέον κίνημα, τό ὁποῖον ἀπ' ἀρχῆς τοῦ 1924 καί ἀμέσως ἀπό τήν ἑπομένην ἡμέραν 14.3.1924, ὡς στόχον ἔθεσεν τήν προσβολήν καί ἐξάλειψιν τῆς Ὁμολογίας — Ἐκκλησιολογίας, καθ' ἥν ἡ ἀποδοχή τῆς Παπικῆς Νεοημερολογιτικῆς Καινοτομίας «ἀποτελεῖ αἰτίαν χωρισμοῦ ἀπό τόν Χριστόν, ἔκπτωσιν ἐκ τῆς Ἐκκλησίας Του καί προσχώρησιν εἰς τόν αἱρετικόν Παπισμόν καί Προτεσταντισμόν»! Αὕτη ἡ πρώτη Ὁμολογία — Ἐκκλησιολογία, ἐτέθη εἰς τό στόχαστρον ὅλων τῶν διωκτικῶν, πλάνων καί δολίων κινημάτων, ὄχι ὅμως καί ἡ ἁπλῆ εὐσεβιστική ἐμμονή εἰς τό παλαιόν ἡμερολόγιον, ἡ ὁποία μᾶλλον ἐνεθαρρύνθη ὑπ' αὐτῶν.
Ἀποκλειστικός σκοπός ὅλων τῶν διωγμῶν δέν ἦτο καί ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ τό παλαιόν, ἀλλά ἡ ΟΜΟΛΟΓΙΑ — ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ, καθ' ἥν τό 1924 ἡ καινοτομήσασα Ἱεραρχία κατέστη ἐνεργεία σχισματική τό δέ πιστόν λεῖμμα τῆς χάριτος, τό ὁποῖον ἔμεινε μακράν αὐτῆς συνεχίζει νά ἐκπροσωπῆ καί ἐκφράζη τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν. Σκοπός λοιπόν τῶν καινοτόμων καί ὅλων τῶν ἀπ' ἀρχῆς ἐγκαθέτων των, οἱ ὁποῖοι προεκάλεσαν καί προκαλοῦν σχισματικάς Ἐκκλησιομαχικάς παρατάξεις παλαιοημερολογιτῶν, εἶναι, ἐκλιπούσης τῆς γνησίας καί ἀδιακόπου Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς τῶν Ἐπισκόπων καί Πρεσβυτέρων, νά ἐκκλείψη τελικῶς αὐτή ἡ Ὁμολογία — Ἐκκλησιολογία Αὐτῆς. Ὅλοι αὐτοί δέν διανοοῦνται νά ἀκούγεται ὅτι ἡ Νεοημερολογιτική Ἱεραρχία, κατέστη σχισματοαιρετική διότι κατεπάτησεν 2000 ἐτῶν ἑορτολογικήν παράδοσιν, κατεπάτησεν τάς Πανορθοδόξους Συνόδους τοῦ 16ου αἰῶνος, αἱ ὁποῖαι μέ τάς ἀποφάσεις των ΚΑΤΕΔΙΚΑΣΑΝ τήν Παπικήν Καινοτομίαν, ἤτοι τήν κατάλυσιν ὑπό τοῦ Πάπα Γρηγορίου τοῦ ΙΓ΄ (1582) τοῦ Πασχαλίου Κανόνος καί τοῦ Μηνολογίου, ὅσον ἔχει αὐτό σχέσιν μέ τόν κοινόν ὑπό τῶν Ὀρθοδόξων ἑορτασμόν ὁλοκλήρου τοῦ κύκλου τῶν ἑορτῶν, καί δι' ὅλων αὐτόν ἔκανε τό πρῶτον βῆμα καί εἰσῆλθεν εἰς τόν Ἀντίχριστον Οἰκουμενισμόν.

Περί δῆθεν μή ὁλοκληρωμένου Νεοημερολογιτικοῦ Σχίσματος

Ἀντιμετώπισεν κατ' ἀρχάς τήν θεωρίαν περί δῆθεν ὄχι τετελεσμένου Νεοημερολογιτικοῦ σχίσματος, διότι δῆθεν δέν ἐκρίθη τοῦτο ὑπό Οἰκουμενικῆς ἤ Πανορθοδόξου Συνόδου. Αὐτήν τήν θεωρίαν τήν προέβαλον οἱ Νεοημερολογῖται καί ἀμέσως οἱ ψευδοπαλαιοημερολογῖται ἀγνοοῦντες τάς εἰδικάς καταδικαστικάς ἀποφάσεις τῶν Πανορθοδόξων Συνόδων τοῦ 16ου αἰῶνος ἐπί Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἱερεμίου τοῦ Β΄. Πρόκειται διά τήν ἀπατηλήν θεωρίαν περί «Δυνάμει καί οὐχί ἐνεργεία σχίσματος», καίτοι τοῦτο ἦτο καί εἶναι ἀπολύτως ΚΕΚΡΙΜΕΝΟΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟΝ ὑπό τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ.

Περί συκοφαντιῶν, διώξεων καί Ἐγκαθέτων

— Ἀντιμετώπισεν τάς συκοφαντίας, τάς διώξεις καί πρό πάντων τούς ἑκάστοτε ἀπεσταλμένους — ἐγκαθέτους τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ, καί ἀπό τό 1937 ἀντιμετωπίζει τό ἐπάρατον (ὡς χεῖρον τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ) Φλωρινικόν σχίσμα, τό ὁποῖον ἀνέλαβεν καί συνέχισεν ὅλας τάς πτυχάς — μορφάς τῶν διωγμῶν κατά τῆς Ἐκκλησίας, ἐνδεδυμένον μέ τόν πλάνον μανδύα τοῦ «Παλαιοημερολογίτου»! Τό κίνημα αὐτό ἀπό τό 1937 καί μέχρι σήμερον συνεχίζει τήν θεωρίαν καί πρᾶξιν, καθ' ἥν λέγουν: «κρατεῖστε τό παλαιόν ἀλλά μήν λέτε ὅτι ἡ Νεοημερολογιτική Ἐκκλησία εἶναι σχισματική καί στερεῖται ἐν πᾶσι τῆς χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος! Μήν λέτε ὅτι μετά τό 1924 δέν ἀναγνωρίζετε τήν ἐπίσημον, τήν ὑπό τοῦ Κράτους ἀναγνωριζομένην Νεοημερολογιτικήν Ἐκκλησίαν καί πρό πάντων ὅτι ἡ ἀληθής Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἐν Ἑλλάδι εἶναι ἡ ἀπ' ἀρχῆς ὀνομασθεῖσα «Ἐκκλησία Γ.Ο.Χ.», (ἀδόκιμος χαρακτηρισμός μέχρι καί ἀπαράδεκτος διότι ὄζει προτεσταντικῆς Ἐκκλησιολογίας), καί ἐπί τό ὀρθόν, πρός διάκρισιν, «Ἀκαινοτόμητος Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ»! Οὗτοι οἱ χαρακτηρισμοί, οὐσία ὄχι ἀπαραίτητοι, ἐπεβλήθησαν πρός διάκρισιν ἀφοῦ καί τόν περιττόν ὅρον «ὀρθόδοξος», μετά τό Παπικόν σχίσμα, τόν εἰσήγαγεν ἡ Ἐκκλησία πρός διάκρισιν ἐκ τῆς Παπικῆς παναιρέσεως, ἡ ὁποία διεξεδίκει τόν τίτλον «Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ», καί πάλιν σήμερον, πρός διάκρισιν ἐκ τῆς καινοτόμου Νεοημερολογιτικῆς, ἡ ὁποία διατηρεῖ τόν ὅρον «Ὀρθόδοξος», καίτοι εὑρίσκεται πεπνιγμένη ἐν τῆ λίμνη τῆς Οἰκουμενιστικῆς λαίλαπος, υἱοθέτησεν τούς ὅρους «Ἀκαινοτόμητος» καί «Γνησία».

Περί Ἐπισκόπων — Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς

— Ἀντιμετώπισεν τήν ἔλλειψιν Ἐπισκόπων ἕως ὅτου, κατά θείαν εὐδοκίαν, ἀνεδείχθησαν καί Ἐπίσκοποι! Δημιουργηθέντος ὅμως τοῦ Φλωρινικοῦ σχίσματος (1937), καί προηγουμένως διαλυθείσης τῆς κατά τό 1935 ἀναδειχθείσης Ὀρθοδόξου Συνόδου, ἐδοκιμάσθη καί πάλιν ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἀφοῦ ἔμεινε μέ ἕνα μόνον ὀρθόδοξον Ἐπίσκοπον, τόν Μακαριστόν (ὡς ἅγιον καί Ὁμολογητήν Ἐπίσκοπον) Βρεσθένης Ματθαῖον. Οὗτος συνεπής εἰς τήν Ὁμολογίαν του, τό 1948, ὑπερβάς τήν Κανονικήν Τάξιν, κατ' ἀπολύτως Ἐκκλησιαστικήν (Ἐκκλησιολογικήν) δεοντολογίαν ἐχειροτόνησεν μόνος αὐτός καί ἀφῆκεν Ἐπισκόπους! Οὕτω, διά δευτέραν φοράν, ἡ Ἐκκλησία ἐξῆλθε τῆς δοκιμασίας, εἰς τήν ὁποίαν Νεοημερολογιτισμός καί Φλωρινισμός τήν εἶχον (κατ' ἄνθρωπον), ἐγκλωβίσει.

Ἡ προπαγάνδα περί «ὑφ' ἑνός»

— Ἀντιμετώπισεν ἀπό τό 1948 καί ἔκτοτε συνεχῶς καί τήν λυσσαλέαν ἐπίθεσιν — προπαγάνδα κατ' αὐτῶν τῶν «ὑφ' ἑνός» Ἐπισκοπικῶν χειροτονιῶν, τάς ὁποίας κατ' ἀρχάς ἐσυκοφάντησαν (= ἐβλασφήμησαν) ὡς δῆθεν ἀκύρους καί τούς ἀξίους ὁμολογητάς Ἐπισκόπους ὡς δῆθεν «ἀνιέρους» καί ἐσχεδίασαν τόν τρόπον, καθ' ὅν θά ΠΡΟΣΕΒΑΛΟΝ καί θά ΔΙΕΚΟΠΤΟΝ τόσον τήν κατά τό 1935 ὅσον καί τήν κατά τό 1948 μεταδοθεῖσαν γνησίαν καί ἀδιάκοπον Ἀποστολικήν Διαδοχήν εἰς τούς Ἐπισκόπους καί Πρεσβυτέρους τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐξαρτῶντες αὐτήν ἐκ τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ. Πρός τόν σκοπόν αὐτόν ἐσχεδιάσθη ὑπό τοῦ πρ. Φλωρίνης χειροθεσία τῶν Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων ὡς δῆθεν σχισματικῶν, διότι ἀφ' ἑνός τό 1937 ὁ Ὁμολογητής Ἐπίσκοπος Βρεσθένης Ματθαῖος δῆθεν «ἀπεσχίσθη ἀπό τήν Σύνοδον τοῦ πρ. Φλωρίνης» καί ἀφ' ἑτέρου τό 1948 ἐχειροτόνησεν μόνος του Ἐπισκόπους καί ἐπανεσυγκρότησεν τήν Ἱεράν Σύνοδον.

Τό σχέδιον περί προσβολῆς τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς,
μέσω χειροθεσίας

— Ἀντιμετώπισεν αὐτήν τήν δύσκολον καμπήν, καθ' ἥν, κατά σιωνιστικήν ἤ Μασωνικήν δολιότητα, Φλωρινικοί καί Νεοημερολογίται ἐσχεδίασαν νά ἐπιβάλουν τήν «χειροθεσίαν», διά νά παύση δῆθεν τό «κακόν» τῆς ὑφ' ἑνός χειροτονίας, ἐκλείψη δέ καί ἡ λυσσαλέα βλάσφημος προπαγάνδα περί δῆθεν ἀκύρων τῶν ὑφ' ἑνός χειροτονιῶν τοῦ 1948 (1)! Τούτου ὅμως ἐπιτυγχανομένου θά ἔσβηνεν ἡ Ὁμολογία — Ἐκκλησιολογία, διότι δέν νοεῖται νά ἔχη ἐξαρτήσει τις, μέσω τῆς χειροθεσίας, τήν χειροτονίαν του ἐκ τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ καί ἐν ταυτῶ νά μήν ἀναγνωρίζη μυστήρια εἰς αὐτόν! Ὄντως κρίσιμος (πάντοτε κατ' ἄνθρωπον) ἡ περίοδος τοῦ 1970-1971 ὅτε ἀπεφασίσθη ἡ ἐφαρμογή αὐτοῦ τοῦ σατανικοῦ σχεδίου περί χειροθεσίας, ἀλλ' ἐξ αὐτῆς ἐρρύσθη τούς Ἐπισκόπους μας καί ἐπί τό ἀκριβέστερον διεφύλαξεν τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν ἡ Κεφαλή αὐτῆς ὁ Χριστός καί ὄχι ἄνθρωπος ἤ ἄνθρωποι!

Τό σχέδιον ἀπέτυχεν καί ἀποτυγχάνει

Τό σχέδιον ἐφηρμόσθη, ὅπως πλέον πιστεύομεν, μᾶλλον εἴμεθα βέβαιοι, μέ σωρείαν ἀντιφάσεων καί ἐν ἑνί λόγω, σαφέστατα καθ' ἡμᾶς, ἡ ἰδία ἡ Ρωσική Σύνοδος δέν ἦτο εἰς θέσιν νά εἴπη τί ἀπεφάσισε καί τί ἐν τέλει ἐνήργησεν ἐπί τῶν δύο Ἐπισκόπων μας, εἰς τήν Ἀμερικήν τήν 17ην καί 18ην Σεπτεμβρίου 1971 (2). Τό κακόν ὅμως, θεία πρόνοια, ἀμέσως διεκόπη καί δέν ἐσυνεχίσθη ἐν Ἑλλάδι, ὅπως ἦτο ἀποφασισμένον, διότι πρό τοῦ φόβου ὅτι οἱ δύο Ἐπίσκοποι αὐθωρεί θά καθηροῦντο καί θά ἀπεκηρύσσοντο ὡς βλάσφημοι καί προδόται κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀλλά καί κατά τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Χριστοῦ, ὁμοθύμως καί ὁμοφώνως ἐν ὠμοφορίω καί ἐπιτραχηλίω διεβεβαίωσαν τά περί Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας τῆς Ρωσικῆς Συνόδου καί πρό πάντων ὅτι ἀνεγνώρισεν τάς χειροτονίας τοῦ 1948 ὡς ἠτιολογημένας, πλήρεις καί ἀκατακρίτους!
Ἐνεφάνησαν δέ ἑαυτούς, εἰ θέμις εἰπεῖν, ὡς «μείζονας» τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων κ.λπ.! Διέψευσαν μάλιστα τήν περί χειροθεσίας των πληροφορίαν, ἡ ὁποία προηγηθεῖσα ειχεν κατακλύσει τούς ἐκκλησιαστικούς κύκλους, καί εἶπον ὅτι εἶναι ψευδής καί ἀπετέλει τόν πραγματικόν πόθον τῶν ἐπιβούλων τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἤ ὅτι κακῶς ἐκλαμβάνουν ὡς τοιαύτην τήν ἁπλῆν συγχωρητικήν εὐχήν, ἡ ὁποία καί αὕτη ἀνεγνώσθη ὑπό αὐστηράς καί ρητάς προϋποθέσεις καί ὅρους μή καθαπτομένη τοῦ μυστηρίου τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1948. Πέραν ὅλων αὐτῶν ὅ,τι ἔγινεν, ἔγινεν ἐξ ἀγάπης καί καλῶς νοουμένης ταπεινώσεως πρός τόν θεοφιλῆ σκοπόν ὅπως ἀρθοῦν αἱ ἀδικαιολόγητοι αἰτιάσεις τῶν Φλωρινικῶν, ἐπί τῶν ὁποίων ἐστηρίζοντο καί διετήρουν τό σχίσμα των καί τήν βλασφημίαν κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί κατά τῆς Ἐκκλησιολογίας. Ἔτσι ἡ δεξιά τοῦ Κυρίου ἀνέκοψεν κάθε προδοσίαν καί ἡ περί «χειροθεσίας» πορεία διεκόπη καί συνετρίβη.

Ἀποτυγχάνει καί εἰς τήν τελευταίαν του φάσιν
τό σχέδιον νά ἐπιβληθῆ ἡ συγχωρητική εὐχή ὡς «χειροθεσία»

— Ἀντιμετώπισεν τό ἀμέσως μετά τήν ἀποτυχίαν συλληφθέν σατανικώτερον σχέδιον Φλωρινικῶν καί ἡμετέρων, καθ' ὅ μέ τήν πάροδον τοῦ χρόνου θά διεκηρύσσετο ὑπό τῶν ἰδίων ὅτι ἐν Ἀμερικῆ ἐδέχθησαν χειροθεσίαν καί βάσει ἐμμόνου προπαγάνδας θά μετεστοιχείωναν τήν ἐν Ἑλλάδι συγχωρητικήν εὐχήν εἰς χειροθεσίαν!.. Τοῦτο ἐφαντάζοντο ὅτι θά ἐπετυγχάνετο ἀμέσως κατά τά προσεχῆ ἔτη μετά τό 1971 καί πάντως εἰς ὀλιγώτερον τῆς μιᾶς πενταετίας διάστημα, ἐνῶ ἤλπιζον ὅτι μέσω ἀπατηλῶν ὑποσχέσεων, θά ἐξευρίσκετο τρόπος, νά γίνη ἀποδεκτή ἡ χειροθεσία πλαγίως καί ἀθορύβως, ὅπερ ὅμως κατέστησεν ἀδύνατον ἡ δεξιά τοῦ Κυρίου. Ἐν τέλει τό ἔργον αὐτό ἀνέλαβεν νά φέρη εἰς πέρας ὁ τότε Ἀττικῆς Ματθαῖος μέ τό γνωστόν κίνημα τῶν πέντε, τό ὁποῖον ἀποτυχόν καί αὐτό κατέληξεν τό 1995 εἰς δεινήν σχισματοαίρεσιν! Τό διάδοχον αὐτῶν σχῆμα, ἤτοι, οἱ σημερινοί Νικολα?ται, ὡς οἱ πλέον ἐλεεινοί προδόται, ἐκφράζουν ἅπαντα τά ἀπ' ἀρχῆς κινήματα περί προσβολῆς τῆς Ὁμολογίας Ἐκκλησιολογίας καί προηγουμένως τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς. Οὗτοι μετά ὁλόκληρον τριακονταπεντατίαν (1971-2007) ἤ μετά μίαν ὀγδοηκονταετίαν (1924-2007), ἀπεφάσισαν νά περάσουν εἰς ἑαυτούς τό σατανικόν σχέδιον περί ἐπιβολῆς τῆς συγχωρητικῆς εὐχῆς ὡς «χειροθεσίας» ἐφαρμόζοντες τό ΣΑΤΑΝΙΚΟΝ ΤΕΧΝΑΣΜΑ «περί ἀποκηρύξεως — καταδίκης τῆς «χειροθεσίας» διά νά ἠρεμήση ἡ Ἐκκλησία»! Ἔτσι, μετά τούς πέντε σχισματοαιρετικούς, οἱ ὁποῖοι ἔθεσαν ἐπί τάπητος τό σχέδιον νά μεταλλάξουν τήν ἐν Ἑλλάδι γενομένην δεκτήν συγχωρητικήν εὐχήν εἰς χειροθεσίαν των καί μή δυνηθέντες, ἔλαβεν τήν σκυτάλην ἡ σαθρά ὁμάς τῶν Νικολαϊτῶν, ἡ ὁποία συνέχισεν καί ὡλοκλήρωσεν τό Σατανικόν σχέδιον διά τόν ἑαυτό της ἀποκλειστικῶς, καί ὄχι διά τήν Ἐκκλησίαν.
— Αὐτοί, καθ' ὅλην τήν μετά τό 1995 περίοδον, ἐδίωξαν τούς Ὀρθοδόξους Κληρικούς καί Λαϊκούς, καί ὅταν ἐπίστευσαν ὅτι ἐξησφάλισαν ὅλας τάς προϋποθέσεις (μέ ἀφορισμούς ἀργίας καί καθαιρέσεις τῶν ὀρθοδόξων) καί ὅτι κατέστησαν εὐθεῖαν καί ἀνεμπόδιστον τήν ὁδόν τῆς τελικῆς προδοσίας των, τότε τήν 28ην Νοεμβρίου 2007 ἀπεκήρυξαν καί κατεδίκασαν τήν ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΟΝ ἐν Ἑλλάδι «χειροθεσίαν», μέ ἀποτέλεσμα νά τήν ὑποστασιάσουν καί πλέον νά τούς περιρρέη καί χρίη ὡς τούς ἐσχάτους προδότας καί βλασφήμους, ὡς Ἐκκλησιομάχους καί ὡς ὄργανα τοῦ ἀντιχρίστου Νεοημερολογιτικοῦ καί Παλαιημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καί πάντως τῆς ἐν τῶ Ἐκκλησιαστικῶ πεδίω ΝΕΑΣ ΤΑΞΕΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ.
Τό κίνημα αὐτό τῶν Νικολαϊτῶν, ὡς συνέχεια τοῦ κινήματος τῶν πέντε πρώην Μητροπολιτῶν μας, οἱ ὁποῖοι ὅπως ἤδη ἐτονίσθη κατέληξαν τό 1995 εἰς δεινήν σχισματοαίρεσιν, ἐσυνέχισεν μέ λυσσώδη μανίαν τό ἀπ' ἀρχῆς (1924) καί μέχρι τῶν πέντε σχισματοαιρετικῶν σύνολον διωκτικόν τό ἔργον, τόσον κατά τῆς Ὁμολογίας Ἐκκλησιολογίας ὅσον καί κατά τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς καί ἐν ταυτῶ καθ' ὅλων τῶν ὑπερμάχων αὐτῶν τῶν δύο πρώτων στοιχείων τοῦ μεγάλου Μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας. Πρός τόν σκοπόν αὐτόν, ὅπως ἤδη ἐτονίσθη συνεχῶς καί κατά συρροήν κατέλυσαν κάθε ἔννοιαν Κανονικῆς τάξεως καί θεσμῶν καί ὡς καθαρῶς βάρβαροι καί πάντως ὅλως ἀκύρως, «ἀφώρισαν» ἔθεσαν εἰς «ἀργίας» καί «καθήρεσαν» ὀρθοδόξους Κληρικούς, Ἐπισκόπους Ἱερεῖς καί λαϊκούς, πράξεις δι' ἅς ὑπέπεσον εἰς τήν πλέον βαρεῖαν ὑποδικίαν!.. Συγκεκριμένως ὅλως σκοπίμως, ἀντικανονικῶς καί ἀπολύτως ἀντορθοδόξως «ἀφώρισαν» τόν θεολόγον Ἐλευθέριον Γκουτζίδην καί ἔθεσαν ὑπό «ἀργίας» καί «καθαιρέσεις» τόν Μητροπολίτην Μεσογαίας Κήρυκον, τόν Ἱερομόναχον π. Ἀμφιλόχιον ὡς καί τούς Ὀρθοδόξους Κληρικούς τῆς Αὐτοκεφάλου Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου!