ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΛΑΡΙΣΗΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ

Επίσκοπος Κηρυκος Εκκλησίας Κατακομβων 1 ώρ. · Κοινοποιήθηκε στους εξής: Δημόσια Δημόσια ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΕΒ. ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ ΠΑΡΑΘΕΤΟΜΕΝ ΜΙΑΝ ΑΚΟΜΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗΝ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΟΧ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ, ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΕΔΘΗ Ο ΤΙΤΛΟΣ: "ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ"... ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗΝ ΑΥΤΗΝ ΑΝΗΡΤΗΣΕΝ ΑΧΡΟΝΟΛΟΓΗΤΟΝ Ο ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΣΤΟΥΡΑΙΤΗΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΑΠ ΟΠΟΥ ΤΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΨΑΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΑΜΕ ΣΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΣΤΙΣ 3 ΙΟΥΛΙΟΥ 2020. ΟΠΩΣ ΕΓΡΑΨΑΜΕ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΑΜΕ "ΠΑΡΑΤΗΡΟΥΜΕΝ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΥΤΗ Ο ΣΕΒ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΕΠΙΚΑΛΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΑ ΚΑΙ ΨΕΥΔΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΟΜΩΣ ΠΡΟΠΑΝΤΩΝ ΕΙΣ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΕΡΟΣ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΙΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΧΑΡΑΣΣΕΙ ΜΕ ΤΕΤΟΙΟ ΕΝΤΕΧΝΟ ΤΡΟΠΟ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΗΓΗ ΕΙΣ ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ, ΟΤΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ (ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ) ΕΙΜΑΣΤΕ "ΑΝΙΕΡΟΙ ΚΑΙ ΘΕΟΜΠΑΙΚΤΕΣ", ΕΝΩ ΕΚΕΙΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ... ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΑΣ ΤΟΤΕ ΗΤΟ ΤΟ ΕΞΗΣ: "ΦΟΒΕΡΟΝ ΤΟ ΕΜΠΕΣΕΙΝ ΕΙΣ ΧΕΙΡΑΣ ΘΕΟΥ... ΖΩΝΤΟΣ" Χαριλαος Στουραιτης Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης και Τυρνάβου κ.Αμφιλοχίου. ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΛΑΡΙΣΗΣ & ΤΥΡΝΑΒΟΥ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ 9 –Τ.Κ. 41334 ΛΑΡΙΣΑ ΤΗΛ. 24950 42020 & 2410 613651 Α.Π. Ἐν Λαρίση τῆ (σ.σ. Ξεχασε η δια καποιον σκοπον δεν σημειωσε την ημερομηνια της επιστολης". ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι ΜΙΑ, ὡς ὁμολογοῦμεν εἰς τό Σύμβολον τῆς Πίστεως, διότι εἷς εἶναι καί ὁ Χριστός. Εἶναι ἡ τήρησις ὅλων ὅσων ἐδιδάχθημεν ἀπό τόν ἴδιον τόν Χριστόν, τούς ἁγίους Ἀποστόλους, τάς Οἰκουμενικάς Συνόδους καί ὅλους τούς Ἁγίους Πατέρας. Δέν ὑπάρχουν δύο ἤ πολλαί Ἐκκλησίαι. Οἱαδήποτε μετά τήν ΜΙΑΝ προβάλλει ὡς Ἐκκλησία καί μάλιστα Γνησία Ὀρθόδοξος, αὕτη εἶναι τῶν ἀσεβῶν, καί τῶν πονηρευομένων. ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΙ ΟΡΙΣΜΟΙ ΠΕΡΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ «Τό ἱερόν τῆς πίστεως Σύμβολον ἀπονέμει τέσσαρας ἰδιότητας εἰς τήν Ἐκκλησίαν. Κατά τοῦτο ἡ Ἐκκλησία εἶναι μία, ἁγία, καθολική καί ἀποστολική. Μία εἶναι διότι μίαν Ἐκκλησίαν ἵδρυσεν ὁ Χριστός. Οἱ Ἀπόστολοι κηρύσσουν μίαν μόνον Ἐκκλησίαν, οἱ δέ πατέρες προτρέππουν τήν ὑποταγήν τῶν πιστῶν εἰς τήν μίαν καί μόνην ταύτην Ἐκκλησίαν. Συνεπῶς οἱ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ καί οἱ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΙ δέν δύναται νά ἀποτελοῦν μέλη τῆς μίας Ἐκκλησίας. ΑΓΙΑ εἶναι διότι ὑπάρχει εἰς αὐτήν ἡ θεία χάρις, ἔχει κεφαλήν τόν Χριστόν, ζωοποιόν δέ δύναμιν τό Ἅγιον Πνεῦμα. Τήν ἁγιότητα ἔχει ἡ Ἐκκλησία καί διότι ἀκόμη οἱ πρῶτοι χριστιανοί ἦσαν ἅγιοι, καθόσον γενόμενοι διά τοῦ βαπτίσματος, δεκτοί ἐν αὐτή, ἀπεχωρίσθησαν τοῦ ἁμαρτωλοῦ κόσμου, ἀφιερωθέντες εἰς τόν Θεόν, ἵνα καταστοῦν διά τῆς θείας χάριτος καί διδασκαλίας ἄμεμπτοι καί ἠθικοί. Καθολική εἶναι διότι περιορίζεται δι’ ὅλον τόν κόσμον τοπικῶς, ἀλλά καί δι’ ὅλους τούς ἀνθρώπους. Τέλος ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἀποστολική, διότι ἱδρυθεῖσα ἀπό τοῦ Χριστοῦ, διεδόθη ὑπό τῶν Ἀποστόλων ἀνά τόν κόσμον. Ἡ Ἐκκλησία τοιοῦτον σκοπόν ἔχουσα νά ἐπιτελέση διηρέθη ἀνέκαθεν εἰς δύο κατηγορίας: τόν κλῆρον καί τόν λαόν, τήν ἱεραρχίαν καί τό ποίμνιον. Ὁ κλῆρος εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος διεδέχθη τόν Χριστόν εἰς τό ἔργον του καί συνεχίζει τοῦτο μέχρις ἡμῶν» (Ἐγκ. «ΗΛΙΟΣ» Ἐκκλησία). «Στήν Παλαιάν καί Καινήν Διαθήκην ὀνομάστηκε Ἐκκλησία ἡ σύναξη τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ ἀρχικά, ἔπειτα πνευματική κοινωνία, πού μέ τή δύναμη τοῦ ἁγίου Πνεύματος συγκροτοῦσαν αὐτοί πού πίστευαν στό Χριστό. Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Χριστός καί ψυχή τό ἅγιο Πνεῦμα. Ἡ Ἐκκλησία ἱδρύθηκε ἀπό τόν Χριστό, εἶναι θεοσύστατη. Πῆρε μέ τούς Ἀποστόλους τήν ἐντολή νά κηρύσσει τή θεία ἀλήθεια. Ἡ ἴδια, χάρη στόν ἀρχηγό τῆς Γῆς εἶναι ἀλάλητη. Σύμφωνα μέ τό Σύμβολο τῆς πίστεως ἡ Ἐκκλησία εἶναι μία, ἑπομένως οἱ αἱρετικοί καί σχισματικοί εὑρίσκονται ἔξω ἀπ’ αὐτή. Εἶναι ἁγία, χάρη στό Χριστό πού εἶναι κεφαλή της, καί στή ζωοποιό δύναμη τοῦ ἁγίου Πνευματος. Εἶναι καθολική γιατί καλοῦνται νά προσέλθουν σ’ αὐτή νά γίνουν μέλη της ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Τέλος εἶναι ἀποστολική γιατί ἱδρύθηκε ἀπό τό Χριστό ἀλλά, διαδόθηκε ὅμως μέ ἐντολή του ἀπό τούς ἀποστόλους, πού διάδοχοί τους εἶναι οἱ Ἱεράρχες καί ὅλος ὁ κλῆρος» (Ἐγκ. «ΦΑΡΟΣ»). «Τῆς Ἐκκλησίας ἀποκλείονται μόνον οἱ αἱρετικοί καί οἱ σχισματικοί καί οἱ δι’ ἀποστασίας ἤ δι’ ἀνθεματισμοῦ ἀπ’ αὐτῆς ἐκπεσόντες. Τόν χαρακτῆρα τοῦτον τῆς Ἐκκλησίας, ὡς καθιδρύματος τῆ αἰσθήσει ὑποκειμένου, ἐμφαίνουσι καί αἱ ἰδιότητες ἅς προσμένει αὐτῆ τό ἱερόν σύμβολον, καλοῦν αὐτήν μίαν, ἁγίαν, καθολικήν καί ἀποστολικήν τήν σημασίαν τῶν ὁποίων συνοψίζομεν ἐν τοῖς ἑξῆς: Τό γνώρισμα μία, σημαίνει ὅτι ὁ Κύριος ἵδρυσεν οὐχί πολλάς παραλλήλως ὑφισταμένας Ἐκκλησίας, ἀλλά μίαν καί μόνην. Ἡ Δευτέρα ἰδιότης χαρακτηρίζουσα τήν Ἐκκλησίαν ὡς ἅγιον ἄμα καί ἁγιάζον τούς πιστούς καθίδρυμα καλεῖται ἁγιότης. Καθόλου μέν ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἁγία ὡς ἀποτελουμένη ἐξ ἁγίων, ὡς ὀνομάζονται οἱ πρῶτοι χριστιανοί, ἤτοι κατά τήν θεμελιώδη σημασίαν τῆς λέξεως ἐκ μελῶν ἅτινα γενόμενα δεκτά διά τοῦ βαπτίσματος εἰς τήν μετά τοῦ Κυρίου κοινωνίαν ἀπεχωρίσθησαν οὕτω τοῦ βεβήλου κόσμου, ἀφιερωθέντα τῶ Θεῶ. Ἔπειτα δέ καί κυρίως ἥ τε ἀρχή τῆς Ἐκκλησίας, Ἰησοῦς Χριστός, τά μέσα τῆς σωτηρίας, ἡ θεία χάρις καί ἡ θεία διδασκαλία καί ὁ σκοπός τῆς Ἐκκλησίας προτιθεμένης νά καταστήση τά μέλη αὐτῆς ἠθικῶς ἅγια καί ἄμεμπτα, καθιστῶσι ἐμφανῆτόν χαρακτῆρα τῆς Ἐκκλησίας ὡς ἁγίου καθιδρύματος. Καλεῖται καθολική ἡ Ἐκκλησία, ὡς διεσπαρμένη μέν κατά παντός τοῦ κόσμου, ἑνιαῖον δέ ὅλον ἀποτελοῦσα. Καί τέλος ἀποστολική ὡς ἱδρυμένη ὑπό τοῦ Χριστοῦ ἐπί τῶ θεμελίω τῶν Ἀποστόλων, ἀκρογωνιαίου λίθου ὄντος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. (Ἐγκ. «ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗ» λέξις Ἐκκλησία)Ὅμοια πρός τά ἀνωτέρω εὑρίσκομεν καί εἰς τήν Μεγάλην Ἑλληνικήν Ἐγκυκλοπαίδειαν «ΧΑΡΗ ΠΑΤΣΗ». Τά ἀνωτέρω κείμενα τῶν ἐγκυκλοπαιδειῶν «ΗΛΙΟΣ», «ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗ», «ΧΑΡΗ ΠΑΤΣΗ» καί «ΦΑΡΟΣ» ὁρίζουν ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι Μία, διότι μίαν ἵδρυσεν ὁ Χριστός. Οἱ Ἀπόστολοι κηρύσσουν μίαν μόνον Ἐκκλησίαν, οἱ δέ πατέρες προτρέπουν τήν ὑποταγήν τῶν πιστῶν εἰς τήν μίαν καί μόνην ταύτην Ἐκκλησίαν. Τό δέ γνώρισμα τῆς Ἐκκλησίας ὡς μία, σημαίνει ὅτι ὁ Κύριος ἵδρυσεν οὐχί πολλάς παραλλήλως ὑφισταμένους Ἐκκλησίας, ἀλλά μίαν καί μόνην. Τό δέ συμπέρασμα ὅλων τῶν ἀνωτέρω κειμένων εἶναι: Συνεπῶς οἱ Αἱρετικοί καί οἱ Σχισματικοί, καί δι’ ἀποστασίας ἤ δι’ ἀναθεματισμοῦ ἀπ’ αὐτῆς πεσόντες δέν δύνανται νά ἀποτελοῦν μέλη τῆς μίας Ἐκκλησίας, οὔτε εἶναι δυνατόν αὐτοί ἐφ’ ὅσον εἶναι παραβάται Αὐτῆς νά ὀνομάσουν ἑαυτούς Ἐκκλησία καί μάλιστα Γ.Ο.Χ.! Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Χριστός, καί ψυχή αὐτῆς τό Ἅγιον Πνεῦμα. Ἡ Ἐκκλησία ἱδρύθη καθώς εἴπομεν ἀπό τόν Χριστόν, ἑπομένως εἶναι θεοσύστατος. Ἔλαβε τήν ἐντολήν διά τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων νά κηρύσση τήν θείαν ἀλήθειαν. Ὅσοι κηρύττουν κατά τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Πίστεως, καί κατά τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, ἔστω καί τό παραμικρόν «ἕν ἰῶτα» εὑρίσκονται ἐκτός Ἐκκλησίας καί συναγελάζονται μετά πονηρευομένων καί ἀσεβῶν. Αὕτη ἡ ἁγία Ἐκκλησία ἑνώνει ὅλους τούς πιστούς μέ τόν Χριστόν πού εἶναι ἡ κεφαλή της, καί διά τοῦτο ὁ πόλεμος τῶν δαιμόνων καί τῶν ὀργάνων του ἐναντίον της, διότι ἔχει τήν ἰδιότητα νά σώζη τούς ἐντός ΑΥΤΗΣ πιστούς καίνά τούς ἐξασφαλίζη την μακαρίαν αἰωνιότητα. Ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀνέκαθεν πολεμεῖται, πλήν τελευταίως ἀντιμετωπίζει τόν πλέον ὕπουλον καί δολιώτατον πόλεμον, καθ’ ἥν στιγμήν εἰσεπήδησεν ἐν αὐτῆ, ὁ ἀγριώτατος λύκος τοῦ Οἰκουμενισμοῦ - νεοημερολογιτισμοῦ ἤδη διά τῆς «θύρας» καί «νομιμότητος», ὁ ὁποῖος ἐπικρατεῖ ὡς λοιμώδης νόσος εἰς τούς πιστούς, καταστρέφων τήν πνευματικήν ἰκμάδα τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῶν πιστῶν, μέ ἀποτέλεσμα νά μήν δύναται νά φυτρώση οὐδεμία ἀρετή. Ὅπως γνωρίζομεν, ἡ Πίστις καί ἡ Καθαρά Ὁμολογία τρέφονται καί συντηροῦνται διά τῶν καλῶν τῆς Πίστεως ἔργων καί τῆς τηρήσεως τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν Διαδόχων αὐτῶν καί Διδασκάλων. Ἐφ’ ὅσον αὐτά τά ὁποῖα τρέφουν τήν πίστιν ἔχουν ξηρανθεῖ καί χαθεῖ, ἑπόμενον εἶναι νά ξηρανθῆ καί χαθῆ ἡ πίστις εἰς τόν Χριστόν, διά τήν ὁποίαν ὁ ἴδιος διερωτᾶται: «… πλήν ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐλθών ἆρα εὑρήσει τήν πίστιν ἐπί τῆς γῆς;» (Λουκ. ιη΄ 😎. Ἐξέλιπεν λοιπόν ἡ Πίστις καί «πάντες ἐξέκλιναν, οὐκ ἐστιν ποιῶν χρηστότητα οὐκ ἐστιν ἕως ἑνός»!! Ἕνεκα δέ τούτου, προκύπτουν συνεχῶς αἱρέσεις καί σχίσματα! Βεβαίως ἡ Ἐκκλησία, ὡς ὁ Χριστός παρατεινόμενος εἰς τούς αἰῶνας, δέν θά ἐκλείψη ποτέ καί αὐτό τό γνωρίζει ὁ ἐχθρός, ἀλλά ἁπλῶς δημιουργεῖ σκάνδαλα, αἱρέσεις καί σχίσματα, μέ τά ὁποῖα κολάζει τούς παρασυρομένους ἀπό τάἡδέα τοῦ κόσμου, τά ὁποῖα συνεχῶς ὡς δέλεαρ προσφέρει. Ἐνῶ δέ ὁ Χριστός, μέ τά ἀόρατα δίκτυα τῆς Πίστεως καί τήν δύναμιν τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ἀπέστειλε τούς Ἀποστόλους του, ὅπως σαγηνεύσουν τά ἔθνη εἰς τήν Ὀρθόδοξον Πίστιν, ἐξ ἀντιθέτου ὁ Πονηρός μέ τά προσφερόμενα ἀόρατα δελεάσματα – παγίδας,ΔΙΑΔΙΚΤΥΑ,ἐνισχύει τήν ἄγνοιαν εἰς τόν κόσμον, διά νά μήν γνωρίση τήν ἀλήθειαν πού εἶναι ὁ Χριστός! Ἰδιαιτέρως ἐπ’ ἐσχάτων τῶν χρόνων, ἐφεῦρε μηχανάς διά τῶν ὁποίων μεταδίδονται ὡς ἀστραπή τά σχέδιά του εἰς ὅλον τόν κόσμον καί δι’ αὐτῶν κερδίζει γρηγορότερα ἔδαφος καί ψυχάς. Ἐν προκειμένω πείθει τόν ἄνθρωπον, ὅτι δέν ὑπάρχει μετά θάνατον ζωή, οὔτε κόλασις, οὔτε παράδεισος κ.λπ., καί ἑπομένως ἐν ὅσω ζῶμεν ἐνταῦθα, «φάγωμεν καί πίωμεν αὔριον γάρ ἀποθνήσκωμεν». Ὅθεν ἕκαστος χριστιανός, ὁ ὁποῖος θέλει νά σωθῆ ἀπό τάς παγίδας τοῦ διαβόλου, πρέπει νά γνωρίζη καλῶς τά τῆς πίστεως καί νά τά τηρῆ μέ ὅλας του τάς δυνάμεις, διά νά διάγη ὑπό τήν σκέπην τοῦ Θεοῦ καί ἑπομένως νά εἶναι ἀσφαλής ἡ σωτηρία του. Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕΤΑ ΤΟ 1924 Διά κάθε δέ φιλαλήθη καί καλοπροαίρετον, ἐπισημειοῦμεν καί διακηρύσσομεν ὅτι, ἡ Νύμφη τοῦ Χριστοῦ, ἡ Ἐκκλησία, ἀπό τό 1924, εἰσῆλθεν εἰς δεινόν πόλεμον καί ἀρχικῶς ἐπί 11ετίαν, πορευθεῖσα ἄνευ Ἐπισκόπων, καί δεινῶς χειμαζομένη, μέ μόνον τόν ἐναπομείναντα ἐν τῆ ἀληθεία κατώτερον κλῆρον καί πιστόν λαόν.Τό 1935, εὐδοκία Θεοῦ, ἐστελεχώθη δι’ Ἐπισκόπων, διά τῆς ἐπιστροφῆς καί μετανοίας τριῶν Ἐπισκόπων (πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου, Δημητριάδος Γερμανοῦ καί Ζακύνθου Χρυσοστόμου) δεξαμένων κατ’ ἀρχάς τόν νεοημερολογιτισμόν τό 1924. Οὗτοι τό 1935, ἐπιστρέψαντες εἰς τήν πρό τοῦ 1924 πατρώαν εὐσέβειαν καί ἔχοντες τήν χειροτονίαν των πρό τοῦ 1924, διά δημοσίου λιβέλλου κατεδίκασαν τόν νεοημερολογιτισμόν ὁμολογήσαντες τήν Γνησίαν Ὀρθοδοξίαν - Ὁμολογίαν καί τεθέντες ἐπικεφαλῆς τοῦ πιστοῦ λαοῦ, ἐχειροτόνησαν τέσσαρας Ἐπισκόπους. Οὕτω προέκυψεν ἡ πρώτη Ἱερά Σύνοδος τῶν Γ.Ο.Χ. ἐν ἔτει 1935, ἡ ὁποία ὅμως δυστυχῶς ὑπῆρξεν βραχύβιος μετά τόν ἀπηνῆ διωγμόν, ὅστις πάραυτα ἐκινήθη ἐναντίον της ὑπό τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ, μέ ἀποτέλεσμα νά διαλυθῆ. Ἐκ τῶν Ἐπισκόπων τῆς Συνόδου ταύτης, ἄλλοι ἐξεδήμησαν εἰς Κύριον, ἕτεροι ἐπέστρεψαν εἰς τόν νεοημερολογιτισμόν, ὁ δέ πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος Καββουρίδης τό 1937, προεκάλεσεν τό Φλωρινικόν σχίσμα εἰς τό σῶμα τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀνακηρύσσων τόν νεοημερολογιτισμόν,ἀντίθετα πρός τήν ὁμολογίαν του τό 1935, ὡς «ταμειοῦχον τῆς Θείας χάριτος» καί «μητέρα του Ἐκκλησίαν», διό δέν προέβη εἰς χειροτονίας ἐπισκόπων, ἕως τέλους τῆς ζωῆς του, μέ σκοπόν νά σβήση ἡ Ὀρθοδοξία ἄνευ Ἐπισκόπων, ἀρνηθείς καί τήν Ὁμολογίαν του! Ὁ δέ νεοχειροτονηθείς τό 1935 εἰς Ἐπίσκοπον Βρεσθένης, Ματθαῖος Καρπαθάκης, ὑπῆρξεν ὁ μόνος ἐκ τῆς συνόδου ταύτης, ὅστις παρέμεινε στῦλος καί ἑδραίωμα τῆς Ὀρθοδοξίας, ἕως τέλους τῆς ζωῆς του. Ὅθεν ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος, μίαν ἑνδεκαετίαν μετά τό φλωρινικόν σχίσμα τοῦ 1937, αἰσθανόμενος νά πλησιάζει τό τέλος τῆς ζωῆς του, ἀλλά καί τήν βαρείαν εὐθύνην του σχετικῶς μέ τήν ἐξασφάλισιν τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς ἐν τῆ Γνησία Ὀρθοδόξω Ἐκκλησία, προέβη Μόνος εἰς χειροτονίας Ἐπισκόπων τό 1948, λόγω ἀδηρίτου ἀνάγκης, μή ὑπάρχοντος ἑτέρου διά τό σύμψηφον. Αἱ χειροτονίαι αὗται τοῦ ἀοιδίμου Ματθαίου, ΚΑΘ΄ ΟΛΑ ΕΓΚΥΡΟΙ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΑΙ, ἐξησφάλισαν τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν ἐν τῆ Ἐκκλησία, ἥτις ἐπορεύθη ἀλώβητος καί μετά τά ἐπιχειρηθέντα καί χιλιοσυζητηθέντα γεγονότα τοῦ 1950 - 1971, περί δῆθεν ἀνάγκης ἀναχειροτονίας ἤ χειροθεσίας τῶν Ματθαιϊκῶν Ἐπισκόπων, λόγω τῶν ὑφ’ ἑνός χειροτονιῶν τοῦ 1948, τῆς Ἱερᾶς Συνόδου μηδέποτε δεχθείσης χειροθεσίαν ὡς ἐπί σχισματικῶν, παρ’ ὅλας τάς δολοπλοκίας τῶν Φλωρινικῶν καί τινων ἡμετέρων νά τήν ἐπιβάλουν ἐν τῆ Ἐκκλησία. Τό κεφάλαιον δέ τοῦτο ἔκλεισεν ὁριστικῶς μέ τήν καθαίρεσιν τοῦ Καλλίστου καί ἐν δυνάμει, καί ὅσων ὡμολόγουν χειροθεσίαν, εἴτε ἐν κρυπτῶ εἴτε ἐν τῶ φανερῶ. Ἐν τῶ φανερῶ ὑμνητής τῆς χειροθεσίας ὑπῆρξεν ὁ Κάλλιστος ἐν τῶ κρυπτῶ δέ ὁ Παχώμιος ὁ ἀποκαλυφθείς μετά ἀπό τριακονταετίαν περίπου!! Ἔκτοτε καί πιό συγκεκριμένα κατά τό 1981-83 ἡ ὡς ἄνω θέσις τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας διεκηρύχθη Ἱεροσυνοδικῶς καί ἠκολούθησεν ἡ εἰς κληρικόν χειροτονία τοῦ πτυχιούχου τῆς Θεολογίας Μηνᾶ Κοντογιάννη εἰς Ἱερομόναχον Κήρυκον καί οὕτω ἐπῆλθεν εἰρήνη καί ὁμόνοια. ΠΕΡΙ «ΝΕΟΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑΣ» Ὁ διάβολος ὅμως τῶν μερισμῶν διά διαφόρων ἐπιόρκων καί ἐγκαθέτων ἔπληξαν τήν νύμφην τοῦ Χριστοῦ μέ τό χαλκευθέν ἀπαράδεκτον ζήτημα τῆς δῆθεν «νεοεικονομαχίας». Ἡ περίοδος 1991-95 καί κατόπιν, ἀπετέλεσεν (παρ΄ ὅλον τό σχίσμα) μίαν χρυσῆν περίοδον διά τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, καθ’ ἥν διεκηρύχθη καί ἐγένετο γνωστή ἡ δογματική ἀλήθεια, περί τῶν ἁγίων εἰκόνων καί τά πρακτικά τῆς Ἁγίας Ἑβδόμης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, καί ἀβιάστως προκύπτει ὅτι οἱ ἐνστερνισθέντες τήν ὀρθόδοξον ταύτην διδασκαλίαν, παρεμείνομεν ἐν τῆ Ἐκκλησία! Ἐκ παραλλήλου ἀντιμετωπίζετο ἐπιτυχῶς καί τό συνεχῶς ἀναβιούμενον ζήτημα περί δῆθεν ἀποδοχῆς «χειροθεσίας», τό ὁποῖον γνωστοί κύκλοι ἐπιβούλων παλαιοημερολογιτῶν,εὐκαίρως - ἀκαίρως, ἐπανέφερονπλήν ὅμως ἀπετύγχανον, ἀφοῦ οὕτως διεκηρύσσετο ἡ Κανονικότης καί τό ἔγκυρον τῶν εὐλογημένων χειροτονιῶν τοῦ 1948, μέ ἀποτέλεσμα τό σχίσμα τῶν πέντε Ἐπισκόπων, τό 1995. ΠΕΡΙ «ΑΜΑΡΤΥΡΟΥ» Τό 1997-99 προεβλήθη ὑπό ἐγκαθέτων καί τῶν μετέπειτα Νικολαϊτῶν ἕτερον πονηρόν καί δόλιον ζήτημα περί δῆθεν «ἀμαρτύρου», ἀναφορικῶς μέ τήν Παναγίαν Τριάδα ὡς «πρώτην ἄναρχον Ἐκκλησίαν» καί τήν «ἑνότητα καί κοινωνίαν» τῶν τριῶν Θείων Προσώπων, διά νά ἐξουθενώσουν εἰλικρινεῖς ἐργάτας τῆς Ἐκκλησίας! Τοῦτο μετά τήν ὑπέρ τοῦ Νικολάου παραίτησιν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου, ἀλλά καί τό διαρκῶς ἐπανακάμπτον, ζήτημα περί δῆθεν «χειροθεσίας», εἶχεν ὡς ἀποτέλεσμα τό σχίσμα τοῦ 2005, τό ὁποῖον ἐπεσφράγισεν ἡ 3280/2007 βλάσφημος Ἐγκύκλιος τῶν Νικολαϊτῶν περί καταδίκης τῆς χειροθεσίας, ἤτις ὑπερέβη καί τήν βλασφημίαν τοῦ καθαιρεθέντος Καλλίστου, προπαγανδίζουσα «χειροθεσίαν καί ἐν Ἑλλάδι», τό 1971!!! Χαρακτηριστικόν γνώρισμα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ Ἀποστολική Διαδοχή καί ἡ Ἀποστολική πίστις, ἤγουν ἡ ἀκριβής γνῶσις καί τήρησις τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ἡ ὀρθή ἑρμηνεία τούτων, ἡ καταδίκη πασῶν τῶν πλανῶν καί αἱρέσεων καθώς καί ἡ τήρησις τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ ὑπό τῶν μελῶν Της. ΠΕΡΙ ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΙΑΣ ΙΕΡΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ Πόρρω ἀπέχει τῆς Ὀρθοδόξου διδασκαλίας καί πρακτικῆς πᾶσα παρερμηνεία Ἱερῶν Κανόνων καί Ἱερῶν Κειμένων, μάλιστα δέ μέ τήν ἀδικαιολόγητον δικαιολογίαν, ὅτι ταῦτα ποιοῦμεν διά δῆθεν κάποιαν οἰκονομίαν, διά νά σώσωμεν ἄτομα προσφιλῆ πρός ἡμᾶς, ἤ νά φωτίσωμεν τούς ἐκτός Ἐκκλησίας καί γίνωμεν πολλοί ἤ διά τό οἰκουμενιστικόν δόγμα: «Ἐνεργοῦμεν πρός ἕνωσιν ὅσον τό δυνατόν περισσοτέρων ὁμάδων καί «μερῶν» εἰς μίαν ἑνότητα καί εἰς τήν «Ἐκκλησίαν», διά νά ἐλέγχωνται ὅλοι καί ὅλα. Καί ὅτι μετά τήν ἕνωσιν τῶν πολλῶν διεστώτων, δύναται ἕκαστον ἐκ τῶν μελῶν νά ἀπευθύνεται γραπτῶς ἤ προφορικῶς εἰς τήν «σύνοδον» διά κάθε ἀπορίαν του, ἤ τάς θρησκευτικάς καί σοβαράς ἐνστάσεις του πρός συζήτησιν, καί οὕτω θά ἀγωνίζεται ἕκαστος ἐντός τῆς «συνόδου»,θά συζητῆται τό θέμα του χωρίς νά προκαλῆται σχίσμα, ἀποτείχισις, ἤ ἀποκήρυξις πρός ἀποφυγήν τῶν «ἄκρων»!!! Τοῦτο ἀναμφιβόλως ἀποτελεῖ «ἐφεύρημα» τοῦ ἰδίου τοῦ Ἀντιχρίστου! Δεῦτε λοιπόν λαοί, φυλαί καί γλῶσσαι εἰς μίαν παγκόσμιαν θρησκείαν, εἰς τήν ὁποίαν θά ἔχετε ὅλον τό δικαίωμα νά ἀγωνίζεσθε ἀπό «μέσα» δι’ οἱονδήποτε θέμα σας. Τί ἄλλο καλύτερον ἀπ’ αὐτό;(!!!) Μέ τήν Ἕνωσιν τῶν πολλῶν, θά παύσουν καί ἐκεῖνα τά «ἀκραῖα» τῶν ἁγίων μαρτύρων, οἱ ὁποῖοι δέν ὑπέκυπτον εἰς τά κελεύσματα τῶν Ναβουχοδονοσόρων αὐτοκρατόρων. Οὕτω θά ἐπικρατῆ παντοῦ ἡ «ἕνωσις καί ἡ ἀγάπη»! Θά παύσουν ἐπίσης καί ἐκεῖνα τά «ἀκραῖα», ὅπως τῶν ἁγιορειτῶν ἐπί Βέκκου Πατέρων: «Εἰ γάρ τό ἁπλῶς χαίρειν εἰπεῖν κοινωνίαν δίδωσι τοῖς ἔργοις τοῖς πονηροῖς, πόσον ἡ διάτορος αὐτοῦ μνημοσύνη καί ταῦτα αὐτῶν τῶν θείων μυστηρίων φρικτῶς προκειμένων… Καί πῶς ταῦτα ἀνέξεται Ὀρθοδόξου ψυχή, καί οὐκ ἀποστήσεται τῆς κοινωνίας τῶν μνημονευσάντων αὐτίκα, καί ὡς καπηλεύσαντας τά θεῖα τούτους ἡγήσεται»; (Ἐπιστολή Ἁγιορειτῶν πρός τόν Αὐτοκράτορα Μιχαήλ, Περιοδικόν «Ἅγιος Ἀγαθάγγελος.) Ὅμως, πάντα τά ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν Ἱερῶν Κανόνων κηρυττόμενα καί πραττόμενα προκαλοῦν μεγίστην βλασφημίαν κατά τοῦ ἁγίου Πνεύματος, καί αὕτη «οὐκ ἔχει ἄφεσιν, οὔτε ἐν τῶ νῦν, οὔτε ἐν τῶ μέλλοντι αἰῶνι». ΚΑΤΟΠΙΝ ΤΩΝ ΩΣ ΑΝΩ ΕΚΤΕΘΕΝΤΩΝ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΡΩΤΩΜΕΝ: Εἶναι δυνατόν νά εἶναι καί λέγεται Ἐκκλησία ὁ Παπισμός καί τά παρακλάδια του, μέ τάς ἀμετρήτους αἱρέσεις καί κακοδοξίας (Πρωτεῖον καί Ἀλάθητον τοῦ Πάπα, Filioque, ραντισμός καί ἑτέρας ὧν οὔκ ἐστιν ἀριθμός) καθώς καί μέ τόν ἀντίχριστόν Νεομερολογιτισμόν – Οἰκουμενισμόν του; Ἐξάπαντος ΟΧΙ! Εἶναι Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ὁ νεοημερολογιτισμός, ὁ ὁποῖος εἶναι ἔργον τοῦ Παπισμοῦ καί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καί τοῦ ψεύδους;Βεβαιώτατα ΟΧΙ, ἰδού δέ διατί: Μέ τήν ἀλλαγήν τοῦ ἡμερολογίουκαί τήν παραδοχήν τοῦ παπικοῦ κατασκευάσματος, Γρηγοριανοῦ ἡμερολογίου, ἡ πλειονότης τῶν μελῶν τῆς πρότοῦ 1924 ΜΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ Ἐκκλησίας, ἐγκατέλειψε τήν δισχιλιετῆ ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ τῆς Ἐκκλησίας καί ἠκολούθησεν τούς μεταρρυθμιστάς. Ἐγκατέλειψε ἐκείνους πού σέβονται καί παρέμειναν εἰς τήν δισχιλιετῆ θέσιν της καί συνεπορεύθη μέ τήν ἀπόφασιν τοῦ μασωνικοῦ Συνεδρίου τοῦ 1923, συγκληθέντος ὑπό τοῦ Πατριάρχου Μελετίου Μεταξάκη καί τοῦ Ἀρχ/που Ἀθηνῶν Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου, ἀμφοτέρων εἰς τόν ὕπατον μασωνικόν βαθμόν εὑρισκομένων. Μέχρι τῆς σήμερον δέ ἐπισήμως ὁ Νεοημερολογιτισμός αὐτοπαρουσιάζεται ὡς ἡ ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ὅμως δυνατόν νά ἐκφράζουν τήν Ἐκκλησίαν οἱ ἐξωμόσαντες καί προδώσαντες τόν Ἱδρυτήν Της καί τήν ὑπερδισχιλιετῆ Παράδοσιν Αὐτῆς;Ἐξάπαντος ΟΧΙ, ἀλλ’ ἀποτελοῦν τό ΜΕΓΑ ΣΧΙΣΜΑ τοῦ 1924! 3. Εἶναι Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἡ τῶν Φλωρινικῶν, ἡ ὁποία, ἑνῶ κρατεῖ τό Ὀρθόδοξον Ἑορτολόγιον, ἀναγνωρίζει τόν νεοημερολογιτισμόν ὡς Μητέρα των Ἐκκλησίαν καί ταμειοῦχον τῆς Θείας χάριτος; Βεβαιώτατα ΟΧΙ! (Περί τούτου ἤδη ἀνεφέρθημεν, ἐν σελίδι 4) Ἑπομένως καί αὕτη, ὡς ἤδη ἐν συντομία ἀνελύθη, ἐκτός τῆς σωστικῆς κιβωτοῦ, τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ! 4. Εἶναι Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἡ διά τῶν πέντε Ἐπισκόπων προξενήσασα τό σχίσμα, τό 1995;Ἀσφαλῶς ΟΧΙ, ἰδού δέ διατί: Οἱ πέντε οὗτοι πρ. Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι, κατά τήν χρονικήν περίοδον 1991-95, συνασπισθέντες εἰς ὁμάδα, ἐχάλκευσαν ζήτημα περί δῆθεν «νεοεικονομαχίας»,πρός τόν σκοπόν δέ τοῦτον ἐκυκλοφόρησαν χιλιάδας ἐντύπων, οὐχί ἁπλῶς προπαγανδίζοντες, ἀλλ’ ἀνιέρως προσπαθοῦντες νά ἐπιβάλουν δογματικάς κακοδοξίας καί διώκοντες κάθε ὁμολογιακήν ὀρθόδοξον φωνήν. Σημειωτέον ὅτι οἱ πέντε οὗτοι σχισματικοί καί οἱ συνοδοιπόροι των, τεχνηέντως ὑποκρύψαντες τήν γνωστήν ἐπωδόν περί δῆθεν «χειροθεσίας», μέ τήν ἀκραίαν βλασφημίαν ὅτι δῆθεν αὕτη «μᾶς περιρρέει οὐχί ὡς ἄτομα, ἀλλ’ ὡς Ἐκκλησία»,ἕως τῆς σήμερον, βλασφημοῦν κατά τῶν ἀποφάσεων τῆς Ἁγίας Ἑβδόμης Οἰκουμενικῆς Συνόδου ὑποστηρίζοντες καί διαφημίζοντες γυμνῆ τῆ κεφαλῆ τά αἱρετικά παπικά δόγματα καί ἐν ταυτῶ προπαγαδίζουν τήν ἁπλῆν εὐχήν τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς τό 1971, ὡς ἐπί σχισματικῶν χειροθεσίαν! Ὅθεν, εὐλόγως καί οὗτοι εὑρίσκονται ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ! 5. Εἶναι Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἡ μέ ἀρχιεπίσκοπον τόν αἱρεσιάρχην Νικόλαον; Βεβαιώτατα ΟΧΙ, ἰδού δέ διατί: α) Ὁ Νικόλαος διά νά ἀναλάβη τήν Ἀρχιεπισκοπήν Ἀθηνῶν ἔρριψε ἀπό τόν θρόνον τόν Ἀρχιείσκοπον Ἀνδρέα, β) προεκάλεσεν δι’ εἰσηγήσεώς του τό Ἀπαλλακτικόν Βούλευμα μέ ὅλας τάς βλασφημίας του, γ) ἐκήρυξε ἀπεριφράστως καταδικασμένας αἱρέσεις (Ἀρειανισμόν, Βαρλααμισμόν, Βογομιλισμόν κ.ἄ.) καί παρερμήνευσε πολλά Ἁγιογραφικά καί Ἁγιοσυνοδικά κείμενα, τά ὁποῖα ἐπισύρουν ἀναθέματα τῆς Ἐκκλησίας ἐπί τῶν κεφαλῶν ὅσων εὑρίσκονται εἰς τήν «σύνοδον» αὐτήν, δ) ἀντέγραψε πλήρως τήν Καθηγουμένην Μαγδαληνήν τῆς Κοζάνης, ἀποδεχθείς ἁπάσας τάς βλασφημίας της περί τῶν παπικῶν εἰκόνων κ.ἄ. καί ε) ἐπί «ἀρχιεπισκοπείας» του ἐξεδόθη ἡ κατά τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς 3280/2007 περί καταδίκης τῆς χειροθεσίας βλάσφημος Ἐγκύκλιος. Δι’ ὅλα τά ἀνωτέρω εὑρέθη καί αὕτη ἡ ὁμάς ἐκτός τῆς σωστικῆς κιβωτοῦ προξενήσασα τό σχίσμα τοῦ 2005! 6. Εἶναι Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἡ, μετά τήν ἐκδημίαν τοῦ Νικολάου μέ «Ἀρχιεπίσκοπον» τόν Στέφανον; Ἀσφαλῶς ΟΧΙ, ἰδού δέ διατί: Ἡ ὁμάς αὕτη διετήρησεν ἁπάσας τάς αἱρέσεις τοῦ προκατόχου τοῦ Στεφάνου, Νικολάου, ἤτοι, ἀπαλλακτικόν βούλευμα, βλασφημίας περί τάς ἁγίας εἰκόνας, Βααρλαμισμόν, ἀμάρτυρον κ.λπ., ὡς ἀνωτέρω, μέ ἀποκορύφωμα τήν ἀποδοχήν καί διατήρησιν τῆς ὡς ἄνω 3280/2007 βλασφήμου Ἐγκυκλίου.Ἐρωτῶμεν: Διεχώρισέ τις ἐξ αὐτῶν τήν θέσιν του, ὑπέβαλεν ἔνστασιν, διεμαρτυρήθη, ὅσον ἀφορᾶ εἰς τάς περί τά δογματικά πρῶτον, ἄκρως αἱρετικάς θέσεις τοῦ Νικολάου καί ἐν ταυτῶ καί τό μεθοδικῶς ὑπό σκοτεινῶν κέντρων καί προδοτῶν ἀπό 40ετίας συντηρούμενον ἐκκλησιολογικόν ζήτημα περί δῆθεν «χειροθεσίας» ὑπό τῶν Ρώσων, τό 1971;Ἐκ τῶν πραγμάτων προκύπτει πώς ΟΧΙ! Εἶναι δέ ἠλίου φαεινότερον ὅτι ἡ περί τόν Στέφανον «σύνοδος», η διατηρήσασα τον Αργολίδος Παχώμιον, τόν συνεργείσαντα καί εἰς τήν παραίτησιν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου καί ὑπογράψαντα τήν 3280/2007 βλάσφημον Ἐγκύκλιον καθώς καί τόν ἀπό τό 1971 καί ἐντεῦθεν συμπορευόμενόν του καί δεχθέντα ὑπ’ αὐτοῦ καί τοῦ Νικολάου τήν εἰς Ἐπίσκοπον Πατρῶν χειροτονίαν, Εὐστάθιον.Ἑπομένως καί ἡ ὁμάς αὕτη οὐδεμίαν σχέσιν δύναται νά ἔχη μέ τήν Γνησίαν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ! 7. Ἐν τέλει, εἶναι Ὀρθόδοξος ἡ Ἐκκλησία ἡ προκύψασα ἀπό τήν οἰκουμενιστικήν ἕνωσιν τῶν δύο «πλευρῶν», ἤτοι τῶν Παχωμίου –Εὐσταθίου καί τοῦ Μεσογαίας Κηρύκου τοῦ συμπαρασύραντος καί τήν πάλαι ποτέ Πανορθόδοξον Σύνοδον; Ἐξάπαντος ΟΧΙ, ἰδού δέ διατί: Οὐδεμίαν σχέσιν δύνανται οἱ ὡς ἄνω νά ἔχουν μέ τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν. Οἱ μέν, ὡς οὐδέποτε διαχωρίσαντες τήν θέσιν των ἀπό τά αἱρετικά Νικολάου –Στεφάνου καί εἰσέτι ἀπροκαλύπτως προπαγανδίζοντες χειροθεσίαν ὡς ἐπί σχισματικῶν καί ἐξαρτῶντες τοιουτοτρόπως τήν Ἀποστολικήν των διαδοχήν ἐκ τοῦ νεοημερολογιτισμοῦ, μέσω τῶν Ρώσων τῆς διασπορᾶς, εἰσέτι λυσσαλέως πολεμοῦν τήν Νύμφην τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν! Οἱ δέ περί τόν Κήρυκον πτύσσαντες κατά τῆς Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας των καί οἰονεί καταποθέντες ὑπό τῶν Εὐσταθιοπαχωμίων ὡς ἄβουλοι θεραπαινίδες καί ἐπίορκοι, ὑπερέβησαν καί τούς προηγουμένους εἰς μένος καί λύσσαν κατά τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας! Ὁ Μεσογαίας Κήρυκος καί οἱ σύν αὐτῶ μέ τούς «Τόμους Ἑνώσεως» καί τάς «Κοινάς Ὁμολογίας», «»συλλείτουργα» κ.λπ., ἀπεδέχθησαν καί υἱοθέτησαν ὅλας τάς αἱρέσεις τῶν σχισματικῶν τοῦ 1995 καθώς καί τῶν Νικολαϊτῶν – Στεφανιτῶν! Εἶναι δυνατόν λοιπόν νά ἀποτελοῦν μέλη τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί νά εὑρίσκονται ἐντός αὐτῆς; ΑΣΦΑΛΕΣΤΑΤΑ ΟΧΙ! Ἀφοῦ ὁ ἱδρυτής τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἕνας, εἶναι αὐτός, τόν ὁποῖον ὁμολογοῦμεν εἰς τό Σύμβολον τῆς Πίστεως «Καί εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν…» δέν εἶναι δυνατόν νά ὑπάρχη ἄλλος ἤ πολλοί. Διότι ἐάν «ἐμφανισθῆ» ἄλλος ἤ πολλοί, οὗτος ἤ οὗτοι «εἶναι ὁ Ἀντίχριστος ὅ ἀκηκόατε ὅτι ἔρχεται ἤδη πολλοί Ἀντίχριστοι ἐν τῶ κόσμω γεγόνασι» κατά τόν Εὐαγγελιστήν Ἰωάννην. Οὕτω καί ἡ Ἐκκλησία τήν ὁποίαν ἵδρυσεν ὁ ἕνας Χριστός, εἶναι μία τήν ὁποίαν ὁμολογοῦμεν εἰς τό Σύμβολον τῆς Πίστεως. «Εἰς μίαν ἁγίαν Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν» καί δέν εἶναι δυνατόν νά ὑπάρχουν περισσότεραι τῆς μίας. Ἐάν ἐμφανισθῆ ἄλλη ἤ καί περισσότεραι τῆς μίας, αὑταί εἶναι καί λέγονται τῶν ἀσεβῶν καί τῶν πονηρευομένων κατά τόν προφήτην Δαυΐδ τόν λέγοντα «Ἐμίσησα Ἐκκλησίαν πονηρευομένων καί μετά ἀσεβῶν οὐ μή καθίσω». Ἑπομένως κατά τόν προφήτην Δαυΐδ, ὅσοι «κάθονται μετά ἀσεβῶν» γίνονται καί αὐτοί ἀσεβεῖς. Ὡς παράδειγμα θέτομεν τόν τότε Κορινθίας Κάλλιστον, ὁ ὁποῖος «ἐκάθησεν», συχνοανεστρέφετο μέ τόν ἐγκάθετον εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν Καλλιόπιον Γιαννακόπουλον καί τόν ὑποτακτικόν του Καλλίνικον, οἱ ὁποῖοι τόν κατέστρεψαν τελείως ρίπτοντάς των εἰς τήν φλωρινικήν χοάνην καί ἐν συνεχεία εἰς τήν ψυχικήν του ἀπώλειαν. Παρομοίως συνέβη καί μέ τόν Μεσογαίας Κήρυκον, ὁ ὁποῖος ὁμοίως «ἐκάθησεν», μετά ἀσεβῶν συχνοανεστρέφετο μετά τῶν Παχωμίου, Γαλακτίωνα, Εὐσταθίου κ.λπ. τῶν αἱρετικῶν καί καθηρημένων καί καταδεδικασμένων ὑπό τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου, συμπροσευχόμενος, συλλειτουργῶν μετ’ αὐτῶν, συνυπογράφων καί οὗτος ὡς ὑποδειγματικός οἰκουμενιστής «Κοινήν Ὁμολογίαν Πίστεως» καί «Τόμον Ἑνώσεως» καί ἄλλα μεγάλα αἱρετικά φρονήματα, καί οὕτω κατέληξεν ὅμοιος τούτων αἱρετικός. Κατόπιν τούτων ὁ κ. Κήρυκος ἀναγνωρίζει ὡς κανονικήν τήν καθαίρεσιν καί τόν ἀποσχηματισμόν του ἀπό τό μοναχικόν σχῆμα, τά ὁποῖα τοῦ ὑπέβαλον οἱ Νικαολαϊται. Οὕτω «αἱ δύο πλευραί», ἤ «δύο Ἐκκλησίαι» ἤ δύο «Σύνοδοι» ἀλληλοκαθαιρεθέντες καί ἀλληλοαποσχηματισθέντες μετά τήν ἕνωσίν των θέλουν καί ἐπιμένουν νά ὀνομάζουν τήν μάζαν των» «Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν Ἑλλάδος» καί «Ἱεράν σύνοδον τῶν ἀπανταχοῦ ἀρχιερέων», οἱ ὁποῖοι ὄχι μόνον ὡμοφόριον οὐσιαστικῶς δέν ἔχουν ἀλλ’ οὔτε καί μοναχικόν ράσον, ἐφ’ ὅσον ἀλληλοαπεσχηματίσθησαν!! Τέρατα καί σημεῖα τῶν ἀποκαλυπτικῶν ἐσχάτων τούτων καιρῶν! Ἐφ’ ὅσον λοιπόν ὁ Χριστός εἶναι ΕΙΣ, ὡς ἤδη προείρηται κι ἄν προκύψη «ἕτερος», οὗτος εἶναι ἀληθῶς ὁ Ἀντίχριστος, οὕτως καί ἡ Ἐκκλησία εἶναι ΜΙΑ, ἅπασαι δέ αἱ ὡς ἄνω ἐκκλησιαστικαί ὁμάδες – παρατάξεις, αὐτοαποκαλούμεναι «Ἐκκλησίαι» καί μάλιστα «Γνήσιαι» προκύπτουν ὡς «ἐκκλησίαι ἀσεβῶν καί πονηρευομένων» ἀντιποιούμεναι τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, καθώς σαφῶς ἀποδεικνύεται ἐξ αὐτῆς τῆς ἱστορικῆς πραγματικότητος καί αὐτῶν καθ’ ἑαυτῶν τῶν γεγονότων. ΚΑΤΟΠΙΝ ΤΟΥΤΩΝ Ἡμεῖς, ὁ Ἐπίσκοπος Ἀμφιλόχιος καί τά πνευματικά μου τέκνα καί συνεργάται μου, συνεχῶς διωκόμενοι, ἀπό τό 1991, πότε ὑπό τῶν πρώτων πέντε πρώην Ἐπισκόπων, Ματθαῖον, Θεοδόσιον κ.λπ., διά τό θέμα εἰκόνων καί «χειροθεσίας», πότε ὑπό τοῦ Νικολάου μέ τάς παρερμηνείας καί παραχαράξεις του, μέ τό Ἀπαλλακτικόν Βούλευμά του, ὁμοίως μέ τό θέμα τῶν εἰκόνων, ἐσχάτως δέ καί μέ τόν Ἀρχ/πον Ἀνδρέαν λόγω τῆς παραιτήσεώς του, καί διά τό ὅτι ἐδήλωσε ὅτι «ἔκαμε λάθος» διά τό θέμα τῆς «χειροθεσίας» καί ἠρνεῖτο νά δώση περί αὐτοῦ ἐξηγήσεις, προφανῶς πειθαναγκασθείς νά ἀποδεχθῆ ὅτι δῆθεν ἐδέχθημεν ὡς ἐπί σχισματικῶν χειροθεσίαν(!!) κ.λπ., διεχωρίσαμεν τάς εὐθύνας μας ἔναντι τῆς θυέλλης τῶν ὡς ἄνω συνεχῶς αὐξανομένων ἀντιορθοδόξων καί ἀντιεκκλησιαστικῶν γεγονότων, ὁμολογοῦντες τήν καλήν Ὁμολογίαν ὅπως τήν παρελάβομεν ἀπό τούς πρό ἡμῶν φύλακας. Κατεδικάσαμεν δέ μέ τήν ΜητροπολιτικήνΣύνοδον τοῦ 2006 πάντα τά ξένα καί ἀπάδοντα πρός τήν Γνησίαν Ὀρθοδοξίαν καί πρός τήν Καθαράν καί Γνησίαν Ἀποστολικήν Διαδοχήν. Τήν δέ Ὁμολογίαν τῆς Πίστεως τῆς Μητροπολιτικῆς Συνόδου τοῦ 2006 ἀπεδέχθησαν αἱ Ἐκκλησίαι τῆς Κύπρου, τῆς Ρουμανίας, τῆς Κένυας, τῆς Ρωσίας καί ἐπ’ ἐσχάτων ἡ τοῦ Λιβάνου ἀφοῦ προηγουμένως εἶχον ἐπισκεφθεῖ σχεδόν ὅλας τάς «παλαιοημερολογιτικάς Ἐκκλησίας» καί ἀπορρίψει τήν ὁμολογίαν ἑκάστης ἐξ αὐτῶν. Οὕτω συνεκροτήθη ἡ Πανορθόδοξος Σύνοδος καί τά πράγματα ξεκαθάρισαν τό ἀνώμαλον τοπίον τῶν αἱρέσεων καί τῶν σκανδάλων, τά ὁποῖα κατά καιρούς ξεφύτρωναν ἐντός τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Πίστεως καί Ὁμολογίας. Οὕτως ἡ Ἐκκλησία διῆλθεν μίαν χρυσῆν ἤρεμον περίοδον 2006 μέχρι καί τό 2014. Ὅθεν, ὡς ἐκ τῶν πραγμάτων προκύπτει, ἡμεῖς, οἱ παραμείναντες σταθεροί καί συνεπεῖς ἐν τῆ Ὀρθοδόξω Ὁμολογία, ἀναφορικῶς μέ τό Ἐκκλησιολογικόν ζήτημα, μέ τό εἰκονολογικόν, ὡς ἤδη προανεφέρθη, ἀλλά καί τό Τριαδολογικόν, ὡς σαφῶς ἐμφαίνεται καί ἀπό τήν Ἁγίαν Γραφήν καί ἀπό τήν Ἁγιοπατερικήν διδασκαλίαν, μέ πλείστας ὅσας μαρτυρίας, τοῦ «ἀμαρτύρου» παταγωδῶς καταρριπτομένου, παρεμείνομεν καί ἐκφράζομεν τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν! Οὐδέποτε δέ ἐπαύσαμεν κατελέγχοντες τά ἑκάστοτε πρός τήν Γνησίαν Ὀρθοδοξίαν ἀπάδοντα, δίδοντες διαρκῶς τήν μαρτυρίαν τῆς Πίστεως καί καλοῦντες πρός μετάνοιαν καί ἐπιστροφήν τούς ἐκπεσόντας πρώην ὀρθοδόξους ἐπισκόπους καί ἀδελφούς ἡμῶν. Τό δέ 2019, ὡς ἤδη συνοπτικῶς ἀνεφέραμεν, μετά τήν πτῶσιν τοῦ Μεσογαίας Κηρύκου καί ὑποταγήν του εἰς τήν αἱρετικήν δυάδα Παχωμίου – Εὐσταθίου, τῶν ἄρτι ἀποσκιρτησάντων ἀπό τῶν λοιπῶν Νικολαϊτῶν (διά ποῖον ἄραγε λόγον, ἐφ’ ὅσον ἡ «Ὁμολογία» των οὐδόλως διαφέρει;) συμπαρασύραντος δέ καί τήν πρώην Πανορθόδοξον Σύνοδον, ἡμεῖς, οἱ ἐλάχιστοι, χάριτι Χριστοῦ, παρεμείνομεν ἐν τῆ εὐσεβεία καί παρ’ ὅτι «μικρόν ποίμνιον» ἐκφράζομεν τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, ἧς «πῦλαι Ἅδου οὐ κατισχύσουσιν»! ΠΕΡΙ ΚΑΘΑΙΡΕΣΕΩΣ Ἐκ τῶν Ἐγκυκλοπαιδειῶν: «ΦΑΡΟΣ», «ΗΛΙΟΣ», «ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗ»: Καθαίρεσις, ἡ ἀφαίρεσις ἀρχῆς ἤ ἀξιώματος. Ὁ ὅρος χρησι,οποιεῖται ἐπί στρατιωτικῶν ἤ κληρικῶν. ΚΑΘΑΙΡΕΣΙΣ ΕΠΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ «Ὁ στρατιωτικός τιμωρεῖται μέ καθαίρεσιν ἄν κάνει ἔγκλημα καί ἡ ποινή μπορεῖ ὅμως νά ἐπιβληθεῖ σάν συνέπεια ποινῆς φυλάκησης. Ἡ ποινή τῆς καθαιρέσεως συνεπάγεται στέρηση κάθε βαθμοῦ, τοῦ δικαιώματος μισθοῦ ἤ σύνταξης τῆς ὑπηρεσίας στό στρατό καί νά φέρει στολή καί παράσημα. Ἡ στρατιωτική καθαίρεση γίνεται μπροστά σέ ἔνοπλο στρατιωτικό τμῆμα καί τμήματα πού ἀντιπροσωπεύουν ἄλλα σώματα καί περιλαμβάνει τήν ἀφαίρεση τῶν διακριτικῶν τοῦ βαθμοῦ, τήν συντριβή τοῦ ξίφους (ἄν εἶναι ἀξιωματικός κ.λπ.)». (Ἐγκυκλ. «ΦΑΡΟΣ») «Καθαίρεσις. Ἡ ἀφαίρεσις ἀρχῆς ἤ ἀξιώματος. Ὁ ὅρος χρησιμοποιεῖται ἐπί στρατιωτικῶν ἤ κληρικῶν. Στρατιωτικός τιμωρεῖται μέ καθαίρεση ἄν κάνει ἔγκλημα καί ἡ ποινή μπορεῖ ὅμως νά ἐπιβληθεῖ σάν συνέπεια ποινῆς φυλακισης κ.λπ.» (Ἐγκυκλ. «ΦΑΡΟΣ») ΚΑΘΑΙΡΕΣΙΣ ΕΠΙ ΚΛΗΡΙΚΩΝ «Ἄν ἡ ποινή τῆς καθαιρέσεως ἐπιβληθεῖ σέ κληρικό αὐτός πηγαίνει στήν τάξη τῶν λαϊκῶν ἤ τῶν μοναχῶν, στερεῖται τό δικαίωμα νά τελεῖ ὁποιαδήποτε ἱεροτελεστία, κάθε τιμή πού τοῦ ἔδιναν λόγω τῆς ἰδιότητός του ὡς κληρικοῦ καί κάθε πρόσοδο λόγω ἱερατικοῦ βαθμοῦ του. Δέν ἔχει πιά τό δικαίωμα να φορεῖ τή στολή τοῦ κληρικοῦ.» «Αὐτοί εἶναι οἱ ὅροι καθαιρέσως Στρατιωτικῶν καί Κληρικῶν. Οἱ ὅροι εἶναι ἀμετάκλητοι. Διά δέ τούς κληρικούς ὑπάρχει ἕνα παράθυρον, κάποια συγκατάβασις ἤ οἰκονομία, ἡ ὁποία ἐξετάζεται ἀπό τό ἴδιο Συνοδικό Δικαστήριο ἄν σφάλλη εἰς τήν πίστιν ἤ εἰς ἄλλα παραπτώματα, τά ὁποῖα ἐπιδέχονται οἰκονομία ἤ συγκατάβασιν εἰς ἀποκατάστασιν.» «Καθαίρεσις - Ἐκκλησιαστικόν Δίκαιον. Καθαίρεσις ἐν ἐκκλησιαστικῶ δικαίω εἶναι ποινή διά τῆς ὁποίας οἱ κληρικοί ἐκπίπτουν τοῦ ἱερατικοῦ αὐτῶν βαθμοῦ. Συνεπῶς αὕτη ἐπιβάλλεται εἰς τούς κληρικούς παντός ἱερατικοῦ βαθμοῦ, τούς περιβελημένους τήν χάριν τῆς ἱερωσύνης. Ἡ ποινή τῆς καθαιρέσως, οὖσα ἐσχάτη ἐκκλησιαστική ποινή καί ἐπιβαλλομένη δι’ ἀποφάσεως τοῦ ἁρμοδίου ἐκκλησιαστικοῦ δικαστηρίου, συνεπάγεται τήν στέρησιν τῶν ἐκ τοῦ ἱερατικοῦ βαθμοῦ ἀπορρεόντων τίτλων καί τιμῶν καί τήν στέρησιν παντός μισθοῦ ἤ παροχῆς ἀπορρεούσης ὡσαύτως ἐκ τοῦ ἱερατικοῦ βαθμοῦ. Οὖσα ὁριστική καί κατά κανόνα ἀμετάκλητος, ἀποκλείει τόν καθαιρεθέντατῆςἀνακτήσεως τῆς ἱερωσύνης, λογιζόμενον ἐφεξῆς λαϊκόν. Κατά ταῦτα τό ἀξίωμα αὐτοῦ θεωρεῖται χηρεῦον καί δίδεται εἰς ἕτερον. Εἰς ἐξαιρετικάς περιπτώσεις ἐπιτρέπεται ἡ ἀνάκλησις τῆς περί καθαιρέσεως ἀποφάσεως, ὅτε ἀναιροῦνται πάντα τά ἀποτελέσματα αὐτῆς, ὁ δέ ἀποκαθιστάμενος ἀνακτᾶ ἅπαντα τά πρότερον ἐκ τοῦ ἱερατικοῦ αὐτοῦ βαθμοῦ ἀπορρέοντα δικαιώματα καί τιμάς». (Ἒγκυκλ. «ΗΛΙΟΣ» λέξις καθαίρεσις) «Καθαίρεσις κληρικῶν. Ποινή ἐκκλησιαστική ἐπιβαλλομένη εἰς τούς κληρικούς καί δή τούς περιβεβλημένους τήν τῆς ἱερωσύνης χάριν. Διά τῆς ποινῆς ταύτης, οὔσης τῆς ἐσχάτης τῶν πνευματικῶν ποινῶν ἀποστεροῦνται οἱ τιμωρούμενοι παντός ἱερατικοῦ βαθμοῦ, ἐπανερχόμενοι οἱ μέν ἔγγαμοι ἐκ τούτων εἰς τήν τάξιν τῶν λαϊκῶν, οἱ δέ ἄγαμοι εἰς τήν τοῦ μοναχοῦ. Ἐπιβάλλεται δέ διά βαρύτατα περί τήν πίστιν, τό ἦθος καί τήν Ἐκκλησιαστικήν πειθαρχίαν παραπτώματα καί συνοδεύεται συνήθως ἐκ τῶν ἀγάμων κληρικῶν καί μετ’ ἄλλων ποινῶν, ἤτοι περιορισμοῦ σωματικοῦ εἰς Μονήν τινα κ.λπ.. Τά παραπτώματα τά τήν καθαίρεσιν συνεπαγόμενα, ὁ τρόπος τῆς ἐκτελέσεως αἱ συνέπειαι αὐτῆς κ.λπ. ἀποτελοῦσι σπουδαιότατον κεφάλαιον τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου» (Ἐγκυκλ. «ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗ» λέξις καθαίρεσις) Κατόπιν τούτων ἐρωτῶμεν: Ὅταν ὁ Μεσογαίας Κήρυκος διεχώρισε τήν θέσιν του ἀπό τήν Σύνοδον τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου, λόγω τοῦ ὅτι ἐκεῖνος παρητήθη ἀπό Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί ἔγινε Πρόεδρος Πατρῶν, τήν δέ θέσιν τῶν Ἀθηνῶν τήν παρέδωσε εἰς τόν αἱρεσιάρχην Πειραιῶς Νικόλαον, ἦτο κατά πάντα Ὀρθόδοξος καί καλῶς ἔκαμε καί διέκοψε τό μνημόσυνον καί κατεδίκασε ταύτην ὡς σχισματοαιρετικήν, Ναί ἤ Ὄχι; Ἡμεῖς λέγομεν ΝΑΙ,ἦτο ὀρθόδοξος καί καλῶς ἔκαμε φεύγων τήν αἵρεσιν. Ὅταν ἡ «σύνοδος» τοῦ Νικολάου ἀνταπέδωσε τήν διακοπήν μνημοσύνου τοῦ Κηρύκου, μέ καθαίρεσιν καί ἀποσχηματισμόν, ἦτο ἐν ἰσχύει ἡ καθαίρεσις τῶν Νικολαϊτῶν, Ναί ἤ Ὄχι; Ἡμεῖς λέγομεν ΟΧΙ, διότι ἡ σύνοδος αὕτη ΔΕΝ ἦτο Ὀρθόδοξος ἀλλ’ αἱρετική, ἑπομένως ἄκυροι καί αἱ ἀποφάσεις της. Ὅταν ὁ Μεσογαίας Κήρυκος, μετά τήν διακοπήν τοῦ μνημοσύνου τῶν Νικολαϊτῶν παρέμεινεν εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, εὑρέθη καί ἦτο ὁ μοναδικός Ὀρθόδοξος κατά πάντα Ἐπίσκοπος ἐν Ἑλλάδι καί ἁπανταχοῦ.Ἐφ’ ὅσον ὅμως τούς ἀνεγνώρισεν ὡς κανονικούς Ἐπισκόπους χωρίς νά ἀρθοῦν τά αἴτια καθαιρέσεώς των, ἰσχύουν καί ἅπασαι αἱ ἀποφάσεις των ἐναντίον του! Τότε οὗτος συνεκάλεσεν ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗΝ ΣΥΝΟΔΟΝ, εἰςτήν ὁποίαν ἀπεφασίσθη μεθ’ ὅλων τῶν συμφωνούντων εἰς τά τῆς Ὀρθοδοξίας,νά διακηρυχθῆ Κοινή Ὀρθοδοξος Ὁμολογία Πίστεως, προτάσσοντας τήν τοιαύτην τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, καί ἐν συνεχεία τά τρέχοντα θέματα τῆς Ὀρθοδοξίας. Αὐτήν ὑπεγράψαμεν ὅλα τά μέλη ἄνευ οὐδεμιᾶς ἀντιρρήσεως. Ἐρωτῶμεν αὖθις: Ἦτο αὕτη Ὀρθοδοξοτάτη Ὁμολογία, Ναί ἤ Ὄχι; Ἡμεῖς βεβαιοῦμεν ΝΑΙ, διότι ξεκαθαρίζει τό καλόν ἀπό τό κακόν καί τό Ὀρθόδοξον ἀπό τό κακόδοξον κ.λπ. Μέ αὐτήν τήν Ὀρθόδοξον Ὁμολογίαν εἰς τάς χεῖρας ἡμῶν προσῆλθον ἐν τῆ Ἐκκλησία, οἱ Ρουμάνοι οἱ Ρῶσοι, οἱ Κενυάται κ.λπ. καί εἰς αὐτήν οὗτοι συνεφώνησαν, τήν ἐδέχθησαν ὡς ὀρθόδοξον καί οὕτω ἡνώθημεν μετ’ αὐτῶν. Ἐπράξαμεν ἅγια ἤ ΟΧΙ; Βεβαίως καλῶς ἐποιήσαμεν, διότι οὕτω συνεκροτήθη ἡ Πανορθόδοξος Σύνοδος πρός δόξαν Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του! Μέ αὐτήν συνεκροτήθη τό ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΝ μέ ὁμόφωνον γνώμην ὅλων καί ἠκολούθησαν ἅπασαι αἱ κανονικαί διαδικασίαι, προσκλήσεις μάρτυρες κ.λπ. περί τῆς καθαιρέσεως τῶν Νικολαϊτῶν, διότι δέν ἀνταπεκρίθησαν εἰς τάς προσκλήσεις. Ἐρωτῶμεν, εἶναι καί πρέπει νά εἶναι σεβασταί καί ἐκτελεσταῖαι αἱ ἀποφάσεις αὗται τοῦ Συνοδικοῦ Δικαστηρίου, έφ’ ὅσον ἔγιναν κανονικῶς ὅλα τά ἀπαραίτητα; Ἡμεῖς ἀπαντῶμεν: Λογικώτατα, ΝΑΙ!Εἶναι ὄντως σεβασταί αὗται αἱ ἀποφάσεις καί ἔγκυροι. Οἱ ἐκ τῶν ὑστέρων ἀμφισβητοῦντες αὐτάς ΔΕΝ πιστεύουν εἰς τήν Γνησίαν Ὀρθοδοξίαν. Μέγα κρίμα καί διά τόν Μεσογαίας Κήρυκον! Ἐφ΄ ὅσον αἱ ἀποφάσεις ἑνός ἐπισήμου καί κανονικοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαστηρίου εἶναι κανονικαί, πρέπει, συμφώνως μέ τό Ἐκκλησιαστικόν Δίκαιον νά ἐφαρμόζωνται ἀπό τούς κατηγορουμένους. Καί ἐάν θελήσουν νά διορθώσουν τά κακῶς κείμενα καί ἐπιστρέψουν ἐκ τῆς πλάνης καί τιμωρίας των εἰς τήν κανονικήν θέσιν τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας, πρέπει νά ἀκολουθηθῆ ἡ κανονική διαδικασία ἐπιστροφῆς διά νά ὑπάρξη καί καλό ἀποτέλεσμα ἄνευ οὐδεμιᾶς προστριβῆς καί ἀντιλογιῶν καί ἀφορμῶν σχισμάτων. Αὕτη εἶναι ἡ φυσική καί κανονική λύσις. Πρῶτον πρέπει καί ἐπιβάλλεται οἱ ἐρχόμενοι εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν νά ὑπογράψουν τήν Ὀρθόδοξον Ὀμολογίαν τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ καί ὅλων τῶν ἁγίων ὡς καί τήν ἰδικήν μας, τήν ὁποίαν διεκηρύξαμεν τό 2006, διά νάμήνὑπάρχη διαφωνία εἰς τά τῆς Πίστεως. Δεύτερον, νά καταδικάσουν ἅπαντα τά λεχθέντα καί κηρυχθέντα εἰς βάρος τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας, ὅπως τά κατεδικάσαμεν καί ἡμεῖς. Τρίτον νά ἀρθοῦν ἅπαντα τά αἴτια, διά τά ὁποῖα κατεδικάσθησαν ἀπό τό κανονικόν Συνοδικόν Δικαστήριον. Τέταρτον νά συγκληθῆ τό ἴδιον Συνοδικόν Δικαστήριον καί ἀφοῦ μελετήση τό θέμα νά ἅρη κανονικῶς τήν καθαιρετικήν ΑΠΟΦΑΣΙΝ, καί οὕτω γίνονται κανονικοί Ὀρθόδοξοι καί εἶναι μέλη τῆς Μίας Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας. Πέμπτον, ἅμα τῆ ἄρσει τῆς καταδικαστικῆς ἀποφάσεως ἐξετάζονται λεπτομερῶς ἀπό τήν Ἱεράν Σύνοδον τά θέματα ἀποκαταστάσεως εἰς τόν βαθμόν τοῦ ἐπιστρέφοντος κληρικοῦ, ἄν ἐπιτρέπεται ἡ τήρησις τῆς ἀκριβείας ἤ τῆς οἰκονομίας, τά ὁποῖα θέματα εἶναι πολλά καί ποικίλα καί χρήζοντα ἰδιαιτέρας ἐξετάσεως. Δυστυχῶς σήμερον αἱ κανονικαί λύσεις κατεπατήθησαν καί ἐξέλιπον. Τίποτε δέν ἐτηρήθη, οὔτε ἔγινε σεβαστόν ὑπό τῶν «δύο πλευρῶν», ἀλλά ἐφηρμόσθη ἀκραῖος οἰκουμενισμός! Εἰς αὐτάς τάς καταδικαστικάς ἀποφάσεις ἐμπίπτουν καί οἱ Ἀργολίδος Παχώμιος καί ὁ «Πατρῶν Εὐστάθιος». Καί ὁ μέν πρῶτος, ἀφοῦ πράξη ὅλα τά ἀνωτέρω κεκανονισμένα περί τῆς ἐπιστροφῆς των, δύναται να μείνη Ἐπίσκοπος οἰκονομικῶς ὅπως εἶναι (μέ μίαν χειροθεσίαν ἀποκαταστάσεώς του), διότι εἶναι χειροτονημένος ἀπό κανονικούς Ἐπισκόπους. Ὀ δέ Εὐστάθιος ἐκτός τῶν ἀνωτέρω προβλεπομένων περί ἐπιστροφῆς του ἐν τῆ Ἐκκλησία, ἐπιβάλλεται ὅπως χειροτονηθῆ κανονικῶς ἀπό Ὀρθόδοξον Ἐπίσκοπον, διότι εἶναι «χειροτονημένος» ἀπό καθηρημένους ἤτοι ἀπό ἁπλούς μοναχούς, οἱ ὁποῖοι δέν κέντηνται τήν θείαν χάριν, καί ἀφοῦ δέν εἶχον, ΔΕΝ μετέδωσαν τίποτε εἰς τόν κ. Εὐστάθιον. Ἐσχάτως ὅμως ἔλαβε χώραν ἕνωσις, αἱρετικῶν μέ ὀρθοδόξους, καθηρημένους μετά κανονικῶν Ἐπισκόπων. Κανονικῶν Ἐπισκόπων μέ ἁπλοῦς μοναχούς καί μέ αὐτήν τήν οἰκουμενιστικήν ἕνωσιν, ἡ ὁποία διά πρώτην φοράν ἔγινε εἰς τά χρονικά τῆς ἱστορίας τῆς Ἐκκλησίας καί οὐδέποτε ἄλλοτε, οὔτε ἐγράφη ἤ εἰπώθη ποτέ τοιοῦτος τρόπος ἑνώσεως. Οὑδέποτε ἠνώθη ποτέ τό λευκόν μέ τό μέλαν, οὔτε τό φῶς μέ τό σκότος, οὔτε τό γλυκύ μέ τό πικρόν. ΕΣΧΑΤΟΙ ΚΑΙΡΟΙ Δυστυχῶς εἰς τάς ἡμέρας πού ζοῦμε σήμερον γίνεται καί αὐτό καί μάλιστα τό κακό βραβεύεται καί τιμᾶται ἐνῶ τό καλό καί ἡ ἀρετή ἀτιμάζεται καί περιφρονεῖται! Ὄντως ἐσχάτη ὥρα ἐστί! Ὄντως ὁ προηφητευόμενος Ἀντίχριστος ἦλθε καί βασιλεύει εἰς ὅλον τόν κόσμον! Ὅταν οἱ αἱρετικοί ἀναγνωρίζωνται ἀπό τούς Ὀρθοδόξους ὡς Ὀρθόδοξοι χωρίς Ὀρθόδοξον Ὁμολογίαν καί χωρίς νά καταδικάσουν τάς αἱρέσεις καί τά αἱρετικά φρονήματα, τί σημαίνει αὐτό; Σαφέστατα ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΝ! Ὅταν οἱ καθηρημένοι κληρικοί καί εἰς τήν τάξιν τῶν μοναχῶν εὑρισκόμενοι, γίνωνται δεκτοί ἀπό τούς Ὀρθοδόξους μέ τόν βαθμόν πού εἶχον πρό τοῦ νά καθαιρεθοῦν, χωρίς νά ἀρθοῦν τά αἴτια τῶν καθαιρέσεών των, πῶς χαρακτηρίζεται τοῦτο; Ἀναντιρρήτως ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ! Ὅταν ὑπογράφουν «Κοινήν Ὁμολογίαν» οἱ Ὀρθόδοξοι μέ τούς αἱρετικούς, οἱ κακόδοξοι μέ τούς Ὀρθοδόξους χωρίς νά εὑρίσκωνται καί «αἱ δύο πλευραί» ἤ δύο «Ἐκκλησίαι» ὁμόφωνοι εἰς τό τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας ΔΟΓΜΑ, ἀλλ’ ἕκαστος διατηρῆ τό ἰδικό του πιστεύω, πρόκειται διά «Κοινήν Ὁμολογίαν Πίστεως» ἤ κηρύττουν ἀπ’ εὐθείας ΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΝ ΚΑΙ ΑΘΕΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΝ; Βεβαιώτατα ΝΑΙ! Ὅταν αἱ ἀσύμφωνοι μεταξύ των «πλευραί» ἤ «Ἐκκλησίαι» ὑπέγραψαν «Τόμον Ἑνώσεως», ὁ ὁποῖος οὐδεμίαν σχέσιν ἔχει μέ τούς τόμους τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας, ὅπως ἐκεῖνον τόν ὁποῖον ἐκράτησεν ἡ ἁγία Εὐφημία εἰς τήν ἀγκάλην της, ἀλλ’ εἶναι ὅμοιος μέ ἐκεῖνον, τόν ὁποῖον ἡ ἁγία κατεπάτησεν, πιστεύουν οὗτοι εἰς τόν Χριστόν ἤ εἰς τόν διάβολον; Ρητορικόν τό ἐρώτημα! Βεβαίως ΟΧΙ εἰς τόν Χριστόν! Ὅταν Ὀρθόδοξοι καί αἱρετικοί συλλειτουργοῦν ὁμοῦ ὡς «ὀρθόδοξοι» καί ὁμόφρονες καί ὁμόπιστοι χωρίς νά εἶναι, τί πιστεύουν αὐτοί οἱ ἄνθρωποι εἰς τόν Χριστόν ἤ εἰς τούς δαίμονας; Ἀσφαλῶς ΟΧΙ εἰς τόν Χριστόν! Ὅταν οἱ Ὀρθόδοξοι ἡνώθησαν μέ τούς αἱρετικούς, καί κακοδόξους καί μέ αὐτήν τήν ἐλεεινήν κατάστασιν - «σύνοδον», ἀποκαλοῦντες αὐτήν χωρίς νά εἶναι, «ΓνησίανὈρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος» καί τήν «σύνοδόν των» ὡς «Ὀρθόδοξον ἱεράν σύνοδον τῶν ἀπανταχοῦ ἀρχιερέων», εἶναι τοιαύτη ἤ ἐμπαίζουν τούς ἀφελεῖς χριστιανούς, διά νάτούς κρατοῦν εἰς τήν ἀπιστίαν καί νάτούς βγάζουν διαβατήρια διά τήν αἰώνιον καταδίκην; Εὔλογος ἡ ἀπάντησις: Προκύπτουν ὄντως ΑΝΙΕΡΟΙ ΚΑΙ ΘΕΟΜΠΑΙΚΤΑΙ! Τί θά ἀπολογηθοῦν ἐκεῖ, ὅταν καί οἱ δίκαιοι τρέμουν τήν φοβεράν ἡμέραν τῆς κρίσεως; Φρίξον ἥλιε καί στέναξον ἡ γῆ καί κλονουμένη βόησον: «Δόξα τῆ συγκαταβάσει καί τῆ μακροθυμία σου, Κύριε». Μέ ἀγάπην Χριστοῦ Ὁ ἐν Ἐπισκόποις ἐλάχιστος + Ὁ Λαρίσης καί Τυρνάβου Ἀμφιλόχιος 1Asimenia Padi 1 σχόλιο Επίσκοπος Κηρυκος Εκκλησίας Κατακομβων Επίσκοπος Κηρυκος Εκκλησίας Κατακομβων Σας παρακαλώ, Σεβασμιωτατε Αμφιλόχιε, να μας γνωρισετε την ακριβη ημερομηνία της επιστολής, διοτι πρεπει να γνωριζουμε πότε εγραφη αυτη, ως ενιαία επιστολή, πρό της ενωσεως της 27 Ιαν. 2019 η μετα την ενωσιν. Μη το θεωρησετε αυτό δευτερουσης σημασίας Σεβασμιωτατε; Εχω τους λόγους μου πού σας το λεω αυτό. Καί επίσης θα ηθελα νά σας ερωτησω καί κατι αλλο. Εισθε σιγουρος για ολα αυτα πού γραφετε εναντιον εμου καθως καί εναντιον των Αρχιερεων Ευσταθιου καί Παχωμιου, καί οτι κινεισθε εκ λόγων αγαπης καί ενδιαφεροντος για την ψυχην μας, καί δια την σωτηριαν μας, καί οτι εχετε λόγους να μάς αποκαλείτε "ΑΝΙΕΡΟΥΣ" καί "ΘΕΟΜΠΑΙΚΤΑΣ";