ΡΩΣΟΙ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ (ΕΛΗΦΘΗ ΑΠΟ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΗΡΥΚΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΤΑΚΟΜΒΩΝ)

ΥΠ ΟΨΙΝ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ (7) (ΕΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗ ΟΛΙΓΟΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗΝ ΤΟΥ ΤΟΜΟΥ ΕΝΩΣΕΩΣ)

ΘΕΤΩ ΥΠ ΟΨΙΝ ΤΟΥ ΣΕΒ/ΤΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝ ΕΤΕΙ 1977 ΕΠΙΣΤΟΛΗΝ ΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΤΟΤΕ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ ΚΑΛΛΙΣΤΟΝ ΔΙΟΤΙ ΗΤΑΝ Η ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΕΙΧΑΜΕ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΡΩΣΟΥΣ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑΝ ΤΟΥ 1971.... ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΕΚΗΡΥΣΣΕ Ο ΣΕΒ. ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 2015, ΕΝΩ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΑΛΛΑΞΕ ΓΡΑΜΜΗΝ ΚΗΡΥΣΣΟΝΤΑΣ: ΟΤΙ ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΩΡΘΟΔΟΞΗΣΑΝ ΚΑΙ ΥΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΙΝ ΑΥΤΗΝ ΕΔΕΧΘΗΜΕΝ ΤΗΝ ΣΥΓΧΩΡΗΤΙΚΗΝ ΕΥΧΗΝ... ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΜΝΗΣΙΝ ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΝ Η ΕΝΩΜΕΝΗ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ (ΚΟΙΝΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΕΙΣ ΤΟΜΟΝ ΕΝΩΣΕΩΣ), ΑΛΛΑ ΑΝΑΜΕΝΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΙΚΗΝ ΤΟΥ ΓΝΩΜΗΝ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΕΛΘΗ Η ΟΜΟΦΩΝΙΑ ΚΑΙ ΕΠ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ...
᾿Εν ᾿Αθήναις τῇ 25 ᾿Απριλίου 1977
ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ
Γ.Ο.Χ. ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ ΚΑΛΛΙΣΤΟΝ
῾Υπό Μηνᾶ Κοντογιάννη Θεολόγου
ΘΕΜΑ: Σχόλιον εἰς τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 106/24 Μαρτίου 1977 ῾Υπόμνημα τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου Κορινθίας πρός τήν ῾Ιεράν Σύνοδον τῶν Γ.Ο.Χ.
Σεβασμιώτατε ἅγιε Κορινθίας,
Χριστός ᾿Ανέστη.
"Φίλος μέν Πλάτων, φιλτάτη δέ ἡ ἀλήθεια".
Παρά τόν σεβασμόν πού μέ ἔχω εἰς τό πρόσωπόν σας, ἐπιτρέψατέ μου, διά πολύ ὀλίγων σκέψεων νά σχολιάσω, ἔστω καί ἄν πικρανθῆτε ἀπέναντί μου, τό ῾Υμέτερον ῾Υπόμνημα ἀποσταλέν πρός τήν ῾Ιεράν Σύνοδον τῶν Γ.Ο.Χ., καί τοῦτο διότι κριτήριον τῶν ἐνεργειῶν μας πρέπει νά εἶναι ἡ ἀλήθεια, ἡ ὁποία πρέπει πάντα νά λέγεται, ὅσον καί ἄν εἶναι πικρά.
Κατ᾿ ἀρχήν, Σεβ/τε, δέν δύναμαι νά ἐννοήσω τόν σκοπόν τοῦ ῾Υπομνήματός σας. Θέλετε νά ἐκφράσετε τήν γνώμην σας ἐπί τοῦ ἐσχάτως κυκλοφορηθέντος βιβλίου: "ΒΙΓΛΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ", ἤ θέλετε νά παρασύρετε καί τούς ὑπολοίπους ᾿Αρχιερεῖς εἰς τόν δρόμον τῆς "ἑνώσεως" μέ τούς ἄλλοτε "ἄσπονδους ἐχθρούς" σας καί νῦν "προσφιλεστάτους σας ἀδελφούς", Φλωριναίους, καθ᾿ ὅν τρόπον ῾Υμεῖς τό ἐπιθυμεἶτε;
Δεδομένου ὅτι οὐδεμίαν σχεδόν γνώμην ἐκφράζετε ἐπί τοῦ βιβλίου, παρά μόνον εὑρίσκετε ἀφορμήν τοῦτο διά νά εἰσέλθετε εἰς τό διακαῶς ἀπασχολοῦν ὑμᾶς θέμα, (τῆς ἄνευ ὅρων ἑνώσεως) σᾶς παραθέτω τήν ἡμετέραν γνώμην ἐπί τῆς ἀξίας τοῦ βιβλίου δημοσιευθεῖσαν εἰς τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 18/Φεβρουάριος 1977 ἡμέτερον φυλλάδιον: "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ". Μεταξύ τῶν ἄλλων ἐγράφομεν: "᾿Αναγνώσαντες τό πόνημα τοῦτο τοῦ ἀγωνιστοῦ τῆς ᾿Ορθοδοξίας π. ᾿Ιωάσαφ εὕρομεν αὐτό ἐποικοδομητικόν, κατατοπιστικόν καί διασαφηνιστικόν ἐπί τοῦ θέματος τῆς διαιρέσεως τῶν Γ.Ο.Χ., ἡ ὁποία, ὡς τονίζεται, ἐγένετο διά τήν διαφύλαξιν τῆς καθαρότητος τῆς Πίστεως καί οὐχί δι᾿ ἰδιοτελεῖς σκοπούς, ὡς διατείνονταί τινες. Εἰς τό τέλος τοῦ βιβλίου του, ὁ κατά πάντα ἄξιος συγγραφεύς θίγει καί τά περί τοῦ τρόπου ἑνώσεως. Πολύ ὀρθῶς τονίζει, ὅτι ἑνότης δύναται νά ἐπιτευχθῇ μόνον διά τῆς ἐπιστροφῆς καί τῆς μετανοίας καί τῆς ἀποδοχῆς τοῦ ὀρθοῦ περί τῆς ᾿Εκκλησιολογικῆς τοποθετήσεως φρονήματος, λόγοις καί ἔργοις. Διά τόν π. ᾿Ιωάσαφ πρόκειται διά τό δεύτερον μετά τήν "᾿Ανοικτήν ἐπιστολήν του" τοῦ 1974 ἔργου του, εἰς ἀμφότερα δέ διαφαίνεται ἡ ὀρθόδοξος σταθερά καί ἀκλόνητος ἐμμονή του εἰς τήν ὑπόθεσιν τῆς ᾿Ορθοδοξίας, ὡς διεσαφηνίσθη καί παρεδόθη ὑπό τοῦ μακαρίᾳ τῇ λήξει γενομένου κλεινοῦ ῾Ιεράρχου καί ῾Ομολογητοῦ τῆς ᾿Ορθοδοξίας κυροῦ ᾿Αρχιεπισκόπου Ματθαίου..."
Δέν προτίθεμαι νά ἀναφερθῶ ἐπί ὅλων τῶν σημείων τοῦ ῾Υμετέρου ῾Υπομνήματος, ἀλλά θά περιορισθῶ εἰς τινα σημεῖα γενικά καί σοβαρά καί ἄν τό ἐπιθυμῆτε δυνάμεθα νά συνεχίσωμεν τόν διάλογον διά τήν ἐπί τοῦ προκειμένου ἐπικράτησιν τῆς ἀληθείας.
Εἰς τήν ἀρχήν τοῦ ῾Υπομνήματός σας ἀναφέρεσθε εἰς τόν ᾿Αρχιμανδρίτην π. ᾿Ιωάσαφ, συγγραφέα τοῦ ὡς ἄνω βιβλίου, τόν ὁποῖον, παρά τό γεγονός ὅτι καί αὐτός λόγῳ τοῦ ῾Ιερατικοῦ του ἀξιώματος ἔχει εὐθύνην καί ἁρμοδιότητα νά ὁμιλῇ διά τά ἐκκλησιαστικά μας πράγματα, σεῖς τόν θεωρῆτε ἀναρμόδιον ἀκόμη καί διά νά "ὑποβάλῃ προτάσεις" καί "νά ὑποδεικνύῃ ὅρους" ἐπί ᾿Εκκλησιαστικῶν θεμάτων. ᾿Απορῶ πὼς βάλατε τήν ὑπογραφή σας σέ ἔνα τέτοιο κείμενο τό ὁποῖον γίνεται "κάρφος εἰς τόν ὀφθαλμόν" σας. Καί θαυμάζω πώς ἐνῶ θεωρεῖτε ἀναρμόδιον τόν μεμαρτυρημένως ἀγωνιστήν τῆς ᾿Ορθοδοξίας ᾿Αρχιμ. π. ᾿Ιωάσαφ, ἐνῶ παράλληλα θεωρεῖτε ὑπέραρμόδιον διά τάς ᾿Εκκλησιαστικάς ὑποθέσεις καί δή διά τάς διεκκλησιαστικάς ἀποφάσεις ἕτερον (τόν ὑμέτερον) ᾿Αρχιμανδρίτην μή ἔχοντα τήν μαρτυρίαν οὐδέ κἄν τῆς ὀρθοδόξου πορείας. Θεωρεῖτε ἀναρμόδιον ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος ἐνσυνειδήτως ὑπηρέτησε ἀπό πολλῶν ἐτῶν τήν ᾿Ορθοδοξίαν καί ὑπεραρμόδιον νά μεταβαίνῃ εἰς ᾿Αμερικήν καί νά χειρίζεται διεκκλησιαστικά θέματα, ἐκεῖνον τοῦ ὁποίου τήν μοναδικήν "προσφοράν" πρός τήν ᾿Ορθοδοξίαν, δύναταί τις νά προσδιορίσῃ μέ τάς λέξεις "διχοστασία", "ἔρις", σκανδαλισμός"! ῎Αν ἐκεῖνος (ὁ π. ᾿Ιωάσαφ) περί τοῦ ὁποίου γνωρίζομεν, κατά τό κοινῶς λεγόμενον, "πόθεν ἔρχεται καί ποῦ ὑπάγει" δέν ἔχει ἁρμοδιότητα νά ἀσχολῆται ἐπί σοβαρῶν ἐκκλησιαστικῶν ζητημάτων, πῶς ἔχει τοιαύτην ἁρμοδιότητα ἐκεῖνος, τοῦ ὁποίου οὔτε τήν προέλευσιν δέν γνωρίζομεν, ἀκόμη οὔτε τόν σκοπόν, διά τόν ὁποῖον ἐνετάχθη εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν, οὔτε τί κρύπτεται πίσω ἀπό αὐτόν, ἀλλά καί δέν εἶναι πολύ δύσκολον νά καταλάβωμεν.
Νά προχωρήσω ἀκόμη Σεβ/τε; ῎Αν ἐκεῖνος πού ἐφάνη συνεπής καί εἰλικρινής εἰς τό πιστεύω του, δέν δύναται νά ἀσχολῆται περί σοβαρῶν ἐκκλησιαστικῶν θεμάτων, καί νά "ὑποδεικνύῃ ὅρους", πῶς δύνασθε ῾Υμεῖς, Σεβασμιώτατε, νά ὑποδείξετε "ὅρους" πού ἐφανήκατε ἀσυνεπεῖς εἰς τό Πιστεύω σας, καί ἄλλα μέν ἐκηρύσατε πρό τοῦ 1971, ἕτερα δέ μέ τάς ἀντορθοδόξους ἐνεργείας σας τοῦ 1971.
Τούς "ὅρους" διά τήν ἀντιμετώπισιν ἑνός θέματος δέν μᾶς τούς ὑποδεικνύουν, (κατά τήν ἄποψίν μου), Σεβασμιώτατε, οὔτε τά (διακεκριμένα) πρόσωπα, οὔτε τά ἀξιώματα, οὔτε τά ὀφφίκια. Τούς ὑποδεικνύουν οἱ Κανόνες τῆς ᾿Εκκλησίας καί ἡ ᾿Εκκλησιαστική ἀλήθεια. Τά πρόσωπα εἶναι φορεῖς. ῎Αν τό πρόσωπον, ὁ "φορεύς", ὀρθῶς ὑποδεικνύῃ, πρέπει νά γίνεται σέβαστή ἡ γνώμη του, καί νά λαμβάνεται ὑπ᾿ ὄψιν, ἔστω καί ἄν εἶναι μοναχός, ἔστω καί ἄν εἶναι λαϊκός. Αὐτό διδάσκει ἡ ἀλάνθαστος ἱστορική ἀλήθεια. Τουναντίον, ἐάν ὁ "φορεύς" "ὑποδεικνύῃ ὅρους" ἀντιθέτους πρός τήν Κανονικήν Τάξιν τῆς ᾿Εκκλησίας, δέν πρέπει νά λαμβάνεται ὑπ᾿ ὄψιν, ἔστω καί ἄν κατέχῃ ὁποιονδήποτε ᾿Εκκλησιαστικόν ἀξίωμα, ἔστω καί ἄν εἶναι ᾿Αρχιερεύς.
Μέ αὐτήν τήν ἀρχήν, Σεβασμιώτατε, προσωπικῶς προτιμῶ νά διδάσκωμαι τά περί τῆς ἁγιωτάτης μου πίστεως, ἀπό ἕναν ἁπλοϊκόν χριστιανόν, συνεπήν ὅμως περί τήν πίστιν, παρά ἀπό ἕνα ᾿Επίσκοπον ἀσυνεπῆ περί τήν πίστιν, παλινδρομοῦντα καί "ὡς κάλαμον σαλευόμενον".
Μέ συγχωρεῖτε, Σεβασμιώτατε, πού ἀναγκάζομαι νά ὁμιλῶ κατ᾿ αὐτόν τόν τρόπον. ᾿Αλλά μέ ἐξανασκάζουν τά πράγματα. Καί κἄν ἡμεῖς σιωπήσωμεν, "οἱ λίθοι κεκράξονται". ᾿Αναγνωρίζω τούς ἀγῶνάς σας ὑπέρ τῆς ᾿Ορθοδοξίας, σέβομαι τά ἔργα σας, ἐκτιμῶ τήν προσευχή σας, δέν μπορῶ ὅμως νά παραβλέψω καί τήν ἀστάθειάν σας καί τήν ἀσυνέπειάν σας, πράγματα τά ὁποῖα παίζουν εἰς τήν συνείδησίν μου πρωτεύοντα ρόλον, καί ἐπισκιάζουν τά ἀνωτέρω.
῾Ομιλεῖτε ἐν συνεχείᾳ περί ἑνώσεως. ᾿Αλλά γνωρίζετε, Σεβασμιώτατε, πώς μέ ὅσα λέγετε περί ἑνώσεως, ἀρνεῖσθε τήν ἑνότητα τῆς ᾿Εκκλησίας.. Διότι ἡ ᾿Εκκλησία εἶναι ΜΙΑ. ῾Η ᾿Εκκλησία εἶναι ΗΝΩΜΕΝΗ. ῞Οταν δέ ὁμιλῶμεν περί ἑνώσεως, ἀπό ὀρθοδόξου σκοπιᾶς δέν ἐννοοῦμεν ἄλλό τι, παρά τήν ἐν μετανοίᾳ ἐπιστροφήν τῶν εἰς τό σχίσμα εὑρισκομένων καί τήν κοινωνίαν τούτων μετά τοῦ ᾿Εκκλησιαστικοῦ Σώματος ἀπό τό ῾Οποῖον ἀπεκόπησαν, τοῦ Σώματος τῆς ᾿Εκκλησίας, δηλ. τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ.
Εἰς τήν ᾿Εκκλησιαστικήν ῾Ιστορίαν παρατηροῦμεν ὅτι, ὁσάκις ἐγένετο λόγος περί ἑνώσεως ἀπεσχισμένων, ἡ ἕνωσις ἐγένετο πάντοτε διά τῆς μετανοίας καί ἐπιστροφῆς τῶν Σχισματικῶν καί οὐχί διά τῆς ἀπευθείας κοινωνίας μετά τῶν Σχισματικῶν. Αὐτή εἶναι, φρονῶ, ἡ διδασκαλία τῆς ᾿Εκκλησίας.
Τήν ἀλήθειαν αὐτήν φαίνεται ὅτι κηρύσσετε καί ὑμεῖς εἰς ὅσα βιβλία ἤ ἔντυπα ἐκδώσατε πρό τοῦ 1971. ῎Εκτοτε ἐπιζητεῖτε τήν "ἄνευ ὅρων" ἑνότητα, διά νά μή εἴπω ὅτι ἐπιζητεῖτε τήν διά "μετανοίας" σας ἑνότητα... Τό τονίζω αὐτό, Σεβασμιώτατε, καί δέν δύνασθε νά μέ διαψεύσετε. ᾿Ενθυμεῖσθε τί διά ζώσης μοῦ εἴπατε τό θέρος τοῦ προηγουμένου ἔτους, ὅτε σᾶς ἐπεσκέφθην μετά συναδέλφου μου εἰς τό ἐν ᾿Αθήναις Μετόχιόν σας; "᾿Εθεώρουν τήν χειροτονίαν μου Σχισματικήν καί διά τοῦτο ἐδέχθην τήν χειροθεσίαν".
῾Ομιλεῖτε καί περί ἑνώσεως παρατάξεων. ῞Ωστε, Σεβασμιώτατε, πιστεύετε, ὅτι ἡ ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι διηρημένη εἰς παρατάξεις; Πλέον ἀντορθόδοξος γνώμη νομίζω δέν ὑπάρχει.Δυστυχῶς, χωρίς κἄν νά φαντάζεσθε τόν κίνδυνον, τόν ὁποῖον περικλείει ὁ ὅρος "Παράταξις", τόν ἐχρησιμοποιήσατε κατά κόρον, τόσον ῾Υμεῖς, ὅσον καί ἕτεροι ἐκκλησιαστικοί παράγοντες, διά νά ἐπιτύχετε τούς ἰδικούς σας σκοπούς. ᾿Αλλά εἶναι καιρός νά κατανοηθῇ τό σφάλμα αὐτό καί νά ἀποκτήσωμεν ἐκκλησιαστικήν συνείδησιν, νά χρησιμοποιοῦμε ὅρους ἐκκλησιαστικούς καί οὐχί κοσμικούς. Τότε μόνον θά ὑπηρετήσωμεν τήν ἀλήθειαν, καί θά ἀπομακρύνωμεν τό ψεῦδος.
῾Ως ἐκ τῶν ἀνωτέρω, Σεβασμιώτατε, δύο τινά μπορεῖ νά συμβοῦν καί τοῦτο ἀναλόγως τῶν φρονημάτων σας. ῎Η νά "προσπέσετε" μετανοοῦντες μετά δακρύων εἰς τήν ῾Ιεραρχίαν περί τόν Αὐξέντιον (τόν ὁποῖον ῾Υμεῖς καθαιρέσατε), καί νά ἀναιρέσητε παντάπασι τόν ἑαυτόν σας καί τήν ᾿Αρχιερατικήν σας συνείδησιν, ἤ νά διαφωτίσετε ἐκείνους νά ἐπιστρέψουν εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τῆς ῾Οποίας ῾Υμεῖς εἶσθε ᾿Επίσκοπος. Μέση λύσις, κατά τήν ἰδικήν μου ἄποψιν, δέν ὑπάρχει. ῎Αν πιστεύετε εἰς τό πρῶτον ἐκ τούτων, διατί δέν σπεύδετε νά ζητήσετε ἐν μετανοίᾳ συγγνώμην ἀπό τούς πρώην "ἄσπονδους ἐχθρούς σας" καί νῦν "προσφιλεστάτους" σας ἀδελφούς; Διατί, ἐάν πιστεύετε οὕτως, παρατείνετε τόν χρόνον τοῦ "σχίσματός" σας, καί ὑπάρχει φόβος τώρα εἰς τάς δυσμάς τοῦ βίου σας νά μείνετε ἔξω τοῦ "νυμφῶνος" τῆς ῾Ιεραρχίας ἑνός καθηρημένου "᾿Αρχιεπισκόπου". Μήπως θέλετε νά "σώσετε" (παρασύρετε) καί τούς λοιπούς συνεπισκόπους σας; Μάτην κοπιάζετε. Διότι ἐγώ βλέπω, ὅτι οὐδείς τῶν ᾿Επισκόπων ἔχει τοιοῦτον φρόνημα. Τουναντίον ἔχουν κατανοήσει ἅπαντες, ὡς ἀντιλαμβάνομαι τί ἐσήμαινεν ἡ παράβασις τῆς "χειροθεσίας" καί βλέπουν τόσον ῾Υμῶν, ὅσον καί ἄλλου ᾿Αρχιερέως τάς ἐνεργείας, ὡς μίαν προσπάθειαν καλύψεως τῆς ἐν λόγῳ παραβάσεως, τῆς ὁποίας ἄλλωστε ὑπήρξατε οἱ ἄμεσοι καί ἠθικοί αὐτουργοί.
᾿Εάν ὅμως συμβαίνῃ τό δεύτερον, Σεβασμιώτατε, καί πιστεύετε, ὅτι πρέπει ἡ περί τόν Αὐξέντιον ῾Ιεραρχία νά ἐπιστρέψῃ εἰς τό ᾿Εκκλησιαστικόν Σῶμα, τήν Γνησίαν ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν, ὅπου καί ῾Υμεῖς ἀνήκετε, τί ἐπράξατε ὡς ᾿Επίσκοπος, ἵνα διαφωτίσητε τούτους "περί τῆς ἐν ἡμῖν πίστεως"; Οὐδέν. Τουνατίον διά τῆς "χειροθεσίας" τήν ὁποίαν ἀκρίτως ἐδέχθητε, ἐβλασφημήσατε κατά τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, ὡς μή ἀρτίως ἐπιφοιτήσαντος κατά τήν χειροτονίαν σας.
Αὐτά, δυστυχῶς εἶναι τά ἀποτελέσματα μιᾶς ἀπερισκέπτου ἐνεργείας. ῎Αν σκεφθῇ μάλιστα κανείς καί ἀναλογισθῇ ποῖες σκοτεινές δυνάμεις ἐκρύπτοντο ὄπισθεν τῶν γεγονότων τοῦ 1971, ποῖα προσωπικά συμφέροντα, ποῖες "κρυφές ἐλπίδες", καί πόσος ἀνθρώπινος ἐγωϊσμός καί ἀνθρωπαρέσκεια, διδάσκεται πώς μοναδικόν κριτήριον εἰς τάς ἐνεργείας μας πρέπει νά ἔχωμεν μόνον τήν ἀλήθειαν καί τήν ᾿Ορθοδοξίαν. ᾿Αναλογίζομαι πόσον τραγικά θά εἶναι τά ἀποτελέσματα καί μιᾶς ἄλλης ἀπερισκέπτου πρός ἕνωσιν ἐνεργείας, ἄνευ καταλλήλου προετοιμασίας, καί ἄνευ τοῦ ἰσχυροτέρου κριτηρίου, τῆς ᾿Αληθείας καί τῆς ᾿Ορθοδοξίας.
῾Ημεῖς, Σεβασμιώτατε, καί ἄλλοτε ὑπεδείξαμεν, ἔστω καί ἄν μᾶς θεωρήσητε ἀναρμοδίους, ὅτι ἡ ὀρθή πορεία διά μίαν κατά Θεόν, ἐν μετανοίᾳ καί ἐπιστροφῇ ἕνωσιν τῶν ἀπεσχισμένων ἐκ τῆς ᾿Εκκλησίας, εἶναι ἡ ἔρευνα ἐπί τῆς ᾿Εκκλησιολογικῆς τοποθετήσεως ἡμῶν, ἡ ἀξιολόγησις τῆς ὑφ᾿ ἑνός χειροτονίας, ἡ ἀντιμετώπισις καί σωστή τοποθέτησις ἐπί τοῦ θέματος τῆς "χειροθεσίας" καί εἰς τελευταῖον στάδιον ἡ μελέτη τοῦ τρόπου τῆς κατά Θεόν ἑνώσεως....
Αὐτήν τήν πορείαν τήν ὁποίαν ἡμεῖς προετείναμεν, ὅτε μᾶς ἐκαλέσατε εἰς τήν ῾Ιεράν Σύνοδον κατά τήν συνεδρίασιν Αὐτῆς, κατά Σεπτέμβριον τοῦ 1976, εἰς τήν ὁποίαν συμμετεῖχε καί ὁ ὑμέτερος ᾿Αρχιμανδρίτης Καλλίνικος, ὡς ἐκπρόσωπός σας, τήν ἀπεδέχθησαν ἅπαντες. Διά ποῖον ἆραγε λόγον, τώρα ἀρνεῖσθε ἐκείνην τήν ἀπόφασιν, τήν ὁποίαν τότε ἐλαβεν ἡ ῾Ιερά Σύνοδος;
῾Ημεῖς, Σεβασμιώτατε, ἐπιθυμοῦμε τήν κατά Θεόν ἕνωσιν, ἡ ὁποία πιστεύομεν, ὅτι θά ἐπιτευχθῆ μόνον δι αὐτῆς τῆς ὁδοῦ. ᾿Εάν τήν βαδίσετε θά εἴμεθα παρά τό πλευρόν σας. ῎Αλλως, ὄχι μόνον δέν θά δεχθῶμεν τυχόν παρανόμους πράξεις σας, τάς ὁποίας βεβαίως ἀπευχόμεθα, ἀλλά καί θά τάς καταπολεμήσωμεν, ἐάν ὅ μή γένοιτο συμβοῦν. Θά ἀντιδράσωμεν ἐν ὀνόματι τοῦ δικαιώματός μας, τό ὁποῖον ἔχομεν, ὡς μέλη ὑπεύθυνα τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
Εὐχόμεθα νά ἀκολουθήσετε τόν ὀρθόδοξον δρόμον.
Μετά τοῦ προσήκοντος σεβασμοῦ
(῾Υπογραφή)
Μηνᾶς Κοντογιάννης
Πανταζῆ 37-Κάτω ῾Ηλιούπολις
ΑΘΗΝΑΙ
Διά τήν πιστότητα τῆς ἀντιγραφῆς
+ Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
ΚΗΡΥΚΟΣ