Η ΑΔΙΚΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΘΗ ΑΛΛΩΣ ΔΕΝ ΑΞΙΟΥΤΑΙ Ο ΑΔΙΚΗΣΑΣ ΤΗΝ ΑΠΟ ΘΕΟΥ ΣΥΓΧΩΡΗΣΙΝ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΣ, Η ΟΠΟΙΑ ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ ΥΠΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ (ΕΤΟΣ ΙΔΡΥΣΕΩΣ 1926)  ΤΟΥ ΜΕΤΟΧΙΑΚΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΡΕΑ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ 56 – ΚΑΡΕΑΣ ΥΜΗΤΤΟΣ

Α.Π.   16                                       ΜΑΡΤΙΟΣ 2006

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΗΡΥΚΟΥ 

ΠΕΡΙ ΑΔΙΚΩΝ – ΠΑΡΑΝΟΜΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ

Ἀντιγράφω δύο κείμενα πού εἶναι καταχωρημένα στίς 27 ‘Ιανουαρίου στήν Ἀνακομιδή τοῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου Χρυσοστόμου. Τό ἕνα εἶναι ἀπόσπασμα ἀπό τήν ἐπιστολήν τοῦ ἐξορίστου Ἱεροῦ Χρυσοστόμου πρός ἕτερον ἐξόριστον Ἐπίσκοπον ὀνόματι Κυριακόν, καί τό ἕτερον στό ὁποῖον περιγράφεται ὁ τρόπος πού πῆραν τό λείψανον τοῦ ἁγίου  καί τό ἐπανέφεραν εἰς τήν Κων/λιν. Καί τά δύο κείμενα περιέχουν σπουδαῖα καί μεγάλα νοήματα, εἰδικώτερον δέ δύο σημαντικά διδάγματα. Τό πρῶτον, ὅτι ὁ χριστιανός ὅταν ἀγωνίζεται γιά τήν ἀλήθεια, θά ὑποστῆ διωγμούς καί πρέπει νά ὑπομείνει, καί τό δεύτερον, ὅτι ὅσα χρόνια καί ἄν περάσουν ἡ ἀδικία πρέπει νά ἀποκατασταθῆ, διαφορετικά δέν ἐπέρχεται ἡ ἀπό Θεοῦ συγχώρησις.

Γράφει, λοιπόν, ὁ ἕνας ἐξόριστος ὁ ἱερός Χρυσόστομος πρός τόν ἑτερον ἐξόριστον, τόν Ἐπίσκοπον Κυριακόν:

«Μή, λοιπόν, λυπᾶσαι, ἀδελφέ Κυριακέ. Γιατί κι’ ἐγώ ὅταν διωχνόμουν ἀπό τήν πόλη γιά τίποτα ἀπ’ αὐτά δέν φρόντιζα, ἀλλά ἔλεγα στόν ἑαυτό μου. Ἄν θέλει ἡ Βασίλισσα νά μέ ἐξορίσει, ἀς μέ ἐξορίσει. «Τοῦ Κυρίου ἡ γῆ καί τό πλήρωμα αὐτῆς». Ἄν θέλει νά μέ πριονίσει, ἄς μέ πριονίσει. Τόν Ἡσαία ἔχω ὑπογραμμό. Ἄν θέλει στό πέλαγος νά μέ ἐξακοντίσει, τόν Ἰωνᾶ θυμᾶμαι. Ἄν θέλει σέ λάκκο νά μέ βάλει, ἔχω τόν Δανιήλ ριγμένο στά λιοντάρια. Ἄν θέλει νά μέ πετροβολήσει, τόν Στέφανο ἔχω τόν πρωτομάρτυρα, νά τὄχει πάθει αὐτό. Ἄν θέλει τό κεφάλι μου νά πάρη, ἔχω τόν Βαπτιστή. Ἄν θέλει τά ὑπάρχοντά μου νά πάρει, ἄν ἔχω, ἄς τά πάρει. «Γυμνός ἐξῆλθον ἀπό τήν κοιλιά τῆς μάνας μου, γυμνός κι’ ἀς φύγω» .... Γιά ὅλα τ’ ἄλλα, ὅσα μοῦ συνέβησαν δέν φρόντισα. Πολύ δέ μᾶς περιποιήθηκε ὁ Ἐπίσκοπος αὐτῆς τῆς πόλεως καί πολλήν ἀγάπην ἔδειξε, ὥστε, ἄν ἦταν δυνατόν κι’ ἄν δέν φυλάγαμε τόν ὅρον, καί τόν θρόνο του θά μᾶς παραχωροῦσε. Παρακαλῶ, λοιπόν, καί ἀντιλέγω, πέταξε τό πένθος τῆς λύπης σου καί μνημόνευέ μας πρός τόν Θεό».  

‘Ιδού καί τό δεύτερο κείμενο. Ὡς γνωστόν ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἀπέθανε καί ἐτάφη στήν ἐξορία. Ὁ βασιλιάς Θεοδόσιος, ἕνας ἀπό τούς διαδόχους τῶν διωκτῶν τοῦ Ἁγίου, ἔστειλε καθ’ ὑπόδειξιν τοῦ Πατριάρχου Πρόκλου, νά φέρουν τό ἱερόν λείψανον τοῦ ἁγίου στήν Κωνσταντινούπολη. ‘Αλλά οἱ ἀπεσταλμένοι δέν μπόρεσαν νά τό μετακινήσουν. Τό λείψανο τοῦ Ἁγίου ἔμενε ἀκίνητο. Τότε ὁ βασιλιάς ἔστειλε γράμμα, μέ τό ὁποῖο ζητοῦσε συγγνώμη, γράφοντας τά ἑξῆς:

«Τίμιε πάτερ, νομίζοντας ὅτι τό σῶμά σου εἶναι νεκρό, ὅπως τά ἄλλα, θελήσαμε νά τό μετακομίσουμε ἁπλᾶ ἐδῶ σ’ ἐμᾶς. Γι’ αὐτό καί δίκαια δέν πετύχαμε αὐτό πού θέλαμε. ‘Αλλά, ἐσύ, τιμιώτατε Πάτερ, συγχώρεσέ μας, πού σέ ξανακαλοῦμε, ἐσύ πού δίδαξες σέ ὅλους τήν μετάνοια. Καί σάν σέ παιδιά πού ἀγαποῦν τόν πατέρα τους, δός μας τόν ἑαυτό σου καί δῶσε χαρά σέ αὐτούς πού σέ ἀγαποῦν μέ τήν δική σου παρουσία».

Ὅταν αὐτή ἡ ἐπιστολή φέρθηκε στόν Ἅγιο καί τποποθετήθηκε πάνω στό σκήνωμμά του, ἀμέσως ἔδωσε τόν ἐαυτό του καί οἱ μεταφορεῖς εὔκολα τό σήκωσαν. Ὅταν δέ ἔφθασε ἀντικρύ τῆς Πόλεως, πέρασαν μέν ἀπέναντι ὁ βασιλιάς καί ὅλη ἡ Σύγκλητος καί ὁ Πατριάρχης μαζί μέ τόν κλῆρο, ἔβαλαν δέ σέ βασιλικό πλοῖο τή σορό πού περιεῖχε τό σῶμα τοῦ Ἁγίου.  Ἔγινε ὅμως καταιγίδα καί τ’ ἄλλα μέν πλοῖα σκορπισθήκανε ἀλλοῦ, ἐκεῖνο ὅμως στό ὁποῖο ἦτο τό σῶμα τοῦ Ἁγίου, ἐξώκειλε στόν ἀγρό τῆς χήρας ἐκείνης, τήν ὁποία ἀδίκησε ἡ Εὐδοξία, πάίρνοντάς της τό ἀμπέλι. Ἡ ὁποία ἐπειδή ἐλέγχθηκε ἀπό τόν Ἅγιο τόν ἐξώρισε.

Ὅταν ἀποδόθηκε ὁ ἀγρός στή χήρα, ἀμέσως ἔγινε γαλήνη στή θάλασσα καί πρῶτα μέν μεταφέρθηκε στό Ναό τοῦ Ἀποστόλου Θωμᾶ, μετά δέ στόν ναό τῆς Ἁγίας Εἰρήνης, ὅπου τόν ἔβαλαν στό σύνθρονο καί φώναξαν ὅλοι: «Ἀπόλαβέ σου τόν θρόνον Ἅγιε». Μετά, ἀφοῦ ἡ σορός τοποποθετήθηκε στήν ϊερά καθέδρα, ἐπεφώνησε στό ποίμνιο τό «Εἰρήνη πᾶσι».

Καί ἕν μικρόν σχόλιον ἐπ’ αὐτῶν:

Αἱ ἄδικοι, αὐθαἰρετοι, παράνομοι, ἀντιεκκλησιαστικαί «ἀποφάσεις», «καθαιρέσεις» «ἐπιτίμια», κλπ. ἔστω καί ἄν λαμβάνωνται ἀπό πλῆθος Ἐπισκόπων ἤ Συνόδων, ὡς ἦτο ἡ ψευδοκαθαίρεσις τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, ἐκδικοῦνται καί ἐν τῶ νῦν καί ἐν τῶ μέλλοντι αἰῶνι. Ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ ἀπαιτεῖ οἱ ἀδικήσαντες κατά τόν οἱονδήποτε τρόπον νά αἰτήσουν συγγνώμην, ἄλλως ἡ ἀδικία παραμένει καί κολάζει.

Τά ἀνωτέρω κείμενα απεσταλη εις ενασχολουμενους περί τα εκκλησιαστικα δια νά χρησιμοποιηθει ὅπου χρειασθει.

Εὐχόμενος ἐν Κυρίῳ

+ Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

ΚΗΡΥΚΟΣ