Σαμοθράκη 1863. Ο Γάλλος πρόξενος στην Ανδριανούπολη, Κάρολος Σαμπουαζό, αποφάσισε να οργανώσει αρχαιολογικές έρευνες στο νησί, το οποίο βρισκόταν ακόμη τότε υπό Οθωμανική κατοχή. Από τη μια, το ρεύμα φιλελληνισμού που είχε κατακλύσει στην Ευρώπη, από την άλλη τα κατορθώματα του Σλήμαν και φήμη που προσέδωσε στον Βρετανό Έλγιν η παρθενώνια ''λεια'' του, ήταν αρκετά για να επηρεάσουν τον 35χρονο αξιωματούχο του γαλλικού κράτους Πολλώ μάλλον που, εκ της θέσεώς του, γνώριζε ότι οι Οθωμανοί αδιαφορούσαν για τις ελληνικές αρχαιότητες. Παρά το φορτωμένο πρόγραμμά του συμμετείχε και ο ίδιος μαζί με ντόπιους στην ανασκαφή. ''Κύριε εύραμεν μία γυναίκα'' του φώναξε ένας εργάτης κάποιο πρωινό και ευθύς ο Σαμπουαζό συνειδητοποίησε ότι οι ελπίδες που έτρεφε δεν ήταν φρούδες. Του κόπηκε η ανάσα μέχρι να πλησιάσει. Τα μάτια του δεν πίστευαν αυτό που έβλεπαν. Πέτρες και ξερόχορτα κάλυπταν μια καλλίπυργο κόρη. Η έξαψη του συνεπήρε μόλις αντίκρισε αυτήν που θα έκανε γνωστό το νησί σε όλη την Ευρώπη. Τον Μάιο του 1864 και κατόπιν δικών του συνεννοήσεων με τους Οθωμανούς, τα μέλη του γυναικείου αγάλματος μεταφέρονται στο Μουσείο του Λούβρου. Εκεί θα συναρμολογηθούν σχηματίζοντας τη διασημότερη Νίκη όλων των εποχών. Σμιλευμένο πιθανότατα από Ρόδιο καλλιτέχνη κάπου μεταξύ 200 - 190 π. Χ. το άγαλμα ίσως ήταν αφιέρωμα, των Ροδίων στη θεά Νίκη μετά την αίσια έκβαση της ναυμαχίας ανοιχτά της Σίδης εναντίον του Αντίοχου Γ΄ της Συρίας. Στο Λούβρο θα παρουσιαστεί επί μακρόν ακρωτηριασμένο και δίχως φτερά. Εν τω μεταξύ ο Σαμπουαζό θα επιμείνει να συνεχίσει τις έρευνες στη Σαμοθράκη. Και το ένστικτο του, τούτη τη φορά θα αποκαλύψει και την πρώρα του πλοίου πάνω στο οποίο έχει σταθεί το γλυπτό. Όταν σε αυτό συμπληρωθούν τα φτερά τότε άπαντες θα μείνουν άφωνοι. Το έργο φτάνει σε ύψος τα 5,64μ και το βάρος του ξεπερνά τον ένα τόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου