ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΕ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

  Μνήσθητι Κύριε του λαού Σου

 Απόσπασμα ομιλίας του αγίου Επιφανίου Επισκόπου Κύπρου <<εις την αγίαν ανάστασιν του Χριστού>>, η οποία έχει μεγάλην επικαιρότητα και για μας σήμερα λόγω των δυσκολιών που διερχόμεθα και λόγω της ουσιαστικά υποταγής μας εις τα αντίχριστα αποφάσεων>>.

 << ... Με επιμονή ας προσευχηθούμε για τους αδελφούς μας και ας πούμε στον Χριστό: <<Εσύ ο μόνος, τότε και τώρα, αγαθός Θεός και φιλάνθρωπος Δεσπότης, που με το Πάσχα γλύτωσες τους Ισραηλίτες από τη δουλεία της Αιγύπτου και τους χάρισες την ελευθερία με το αίμα του αμνού. Εσύ ο Ίδιος και τώρα με το αμόλυντό Σου Σώμα και το πολύτιμό Σου Αίμα δώρησε στον κόσμο Σου την ελευθερία απ' την πικρή δουλεία>>. Εσύ που δέχτηκες με ευμένεια τον κλαυθμό της αμαρτωλής πόρνης, εσύ δέξου και σήμερα και της δικής Σου Εκκλησίας τον στεναγμό δια την αιχμαλωσίαν της. Εσύ που δέχτηκες την παράκληση του πιστού ληστή, δέξου και του πιστού λαού Σου τη δέηση. Εσύ που δέχτηκες τη μετάνοια και τον στεναγμό του Πέτρου, δέξου και τον δικό μας κλαυθμό που είμαστε φτωχοί. Εσύ που δεν αποστράφηκες τα δάκρυα της Χαναναίας, δέξου και τη μικρή Εκκλησία να προσεύχεται θερμά για τη μεγάλη αιχμαλωσία, και η οποία προς Εσένα τον Θεόν φωνάζει σήμερα και λέει: Θεέ, Εσύ που αναστήθηκες σε τρεις ημέρες από τους νεκρούς, ανάστησε από την υποδούλωση των εχθρών τον πιστό λαό Σου. Εσύ που ανέστησες τον Αδάμ από τους νεκρούς, ύψωσε τη δύναμη των Χριστιανών. Εσύ, νήπιον για χάρη μας, σώσε από τη σφαγή το πλήθος των νηπίων μας. Εσύ, ο και τότε Θεός, που ξενιτεύθηκες μαζί με τη Μητέρα Σου στην Αίγυπτο, φέρε πίσω, από τη μακροχρόνια ξενιτειά τις μητέρες και τα παιδιά τους. Εσύ, που με τη θέλησή Σου πουλήθηκες από τον Ιούδα για χάρη πολλών, σταμάτησε την πώληση του λαού των Εκκλησιών. Εσύ, που δέχτηκες για χάρη μας στην πλάτη μαστίγωμα, και απειλές, και που κοπίασες για μας με την οδοιπορία, παύσε τους κόπους και τις ταλαιπωρίες του λαού Σου. Εσύ, που φώναξες στον Σταυρό, Διψώ, δρόσισε τις ψυχές που διψούν και πεινούν φοβερά. εσύ, που μαζί με τους ανόμους καταδικάστηκες από ανόμους, γλύτωσε κι εμάς από την απόφαση των ανόμων. Εσύ, που γυμνώθηκες ως κακούργος από τους ανόμους, και φυλακίσθηκες από ανόμους, ελευθέρωσέ τους από τα δεσμά της φυλακής. Εσύ, που έδωσες παρηγοριά στην αμόλυντη Μητέρα Σου, από τον θρήνο και τον κλαυθμό που έκανε εξ αιτίας του Σταυρού, Εσύ ο Ίδιος που τότε φώναξες στις Μυροφόρες το Χαίρε, φώναξε ο Ίδιος και τώρα στις Εκκλησίες Σου το <<χαίρεται>>. Εσύ, που καρφώθηκες με τα τίμια καρφιά στα χέρια και τα πόδια, λύσε τα σιδεροδεμένα χέρια και πόδια του πλήθους. Ναι φιλάνθρωπε Δέσποτα, Εσύ που είπες: <<Γεμάτη από λύπη, μέχρι θανάτου, είναι η ψυχή μου>> ελευθέρωσε τον λαόν Σου από τη λύπη και τον θάνατο. Εσύ, που τρυπήθηκες στην πλευρά με τη λόγχη, σπάσε την μάχαιρα των εχθρών με το παντοδύναμό Σου χέρι, και θυμήσου, Δέσποτα, όπως θυμήθηκες τον πιστό Σου ληστή και τον λαό Σου. Εσύ που έχυσες το αμόλυντο Αίμα Σου για χάρη μας, σταμάτησε το άφθονο χύσιμο του αίματός μας. Κύριε, σώσε τον λαό Σου και λυπήσου αυτούς που κληρονόμησες. <<Σήκω επάνω, Γιατί κοιμάσαι, Κύριε;>>. Γιατί δείχνεις μακροθυμία στους εχθρούς; <<Γιατί γυρίζεις αλλού το πρόσωπό Σου, από εμάς; Σήκω και μη μας απωθείς για να μη φτάσουμε στο τέλος μας>>. Μη μας παραβλέπεις ολότελα. Θυμήσου τον Σταυρό Σου, θυμήσου τον λαό Σου, θυμήσου την ευσπλαχνία Σου. Εσύ, Κύριε, που πειράσθηκες με τη θέλησή Σου για σαράντα ημέρες θυμήσου τους πολλούς πιστούς Σου που δοκιμάζονται σε αδιάβατους και άνυδρους τόπους. Θυμήσου, αγαθέ και φιλάνθρωπε αυτούς μαζί μ' εμάς και πρίν από εμάς. Εκείνους τους πιο αξιολύπητους απ' όλους, εκείνους τους πιο ταπεινούς απ' όλους επάνω στη γη. Εκείνους που τους ξέχασαν στην έρημο όλοι οι άνθρωποι, που από το χέρι Σου διώχθηκαν μακρυά. Αυτούς που παιδεύτηκαν πολύ απ' τον θυμό Σου και ελέγχθηκαν πιο πολύ απ' την οργή Σου. Αυτούς, που σαν νεκροί λησμονήθηκαν από τους ανθρώπους, και καταδικάστηκαν να ζουν με τα άγρια θηρία. Αυτούς, των οποίων τη στενοχώρια κανένας δεν τη βλέπει παρά μόνο το δικό Σου ακοίμητο μάτι. Αυτούς, που την ανάγκη τους, Δέσποτα, Εσύ γνωρίζεις και κανένας άλλος, γιατί είναι αποχωρισμένοι και απομακρυσμένοι από τις πόλεις, και έχουν ξεχάσει τις Εκκλησίες και δεν γνωρίζουν τις ημέρες των εορτών...>>.

 Σχόλιον: Η ομιλία αυτή του Αγίου Επιφανίου, όπως φαίνεται από το περιεχόμενό της, εξεφωνήθη εις στιγμάς θλίψεων και αιχμαλωσίας του ποιμνίου του, δι' αυτό και έχει τον χαρακτήρα προσευχής προς τον σταυρωθέντα και αναστάντα Χριστόν τον οποίον παρακαλεί να τους δείξη την ευεργετικήν του χάριν και να τους επαναφέρη από την σκλαβιά στην ελευθερία. Η προσευχή αυτή του Αγίου Επιφανίου ας γίνη και δική μας προσευχή, και προσευχή ολοκλήρου της Εκκλησίας δια τους πορευομένους <<εν χώρα και σκιά θανάτου>> δηλαδή δια τους αιχμαλωτισθέντας εις την σκληράν δουλείαν της αμαρτίας και της αποστασίας, είτε είναι ούτοι Κληρικοί είναι είναι λαϊκοί, αλλά και δια το έθνος μας, το οποίον τώρα ευρίσκεται εις το χείλος του κρημνού από πάσης απόψεως.