Η Ορθοδοξία ομιλεί περί <<Κοιμήσεως της Θεοτόκου>>, περί χωρισμού της ψυχής της από το σώμα, περί <<ζωηφόρου θανάτου>>. Καλεί τον θάνατόν της <<πανίερον και ζωτικήν αποβίωσιν>>, ή <<μεταβίωσιν>>. Βλέπει την Κοίμησιν όχι ως τέλος. Αποδέχεται την κηδείαν και ταφήν της Θεοτόκου στην Γεθσημανή, αλλά πιστεύει και εις τον δοξασμό της Παναγίας, την τριήμερον ανάστασιν και μετάστασιν στους ουρανούς.
Πιστεύει η Ορθοδοξία ότι το σώμα της Παναγίας έγινε σύμμορφον της δόξης της Αναστάσεως και Αναλήψεως του Χριστού, όπως μαρτυρείται <<εξ αρχαίας δε και αληθεστάτης Παραδόσεως>>, υπό του Ιουβεναλίου Ιεροσολύμων το 451 μ.Χ., την οποίαν αναφέρουν εν συνεχεία οι Πατέρες. Κοίμησις της Θεοτόκου λοιπόν σημαίνει: 1) Χωρισμός της ψυχής από το σώμα, φυσικός θάνατος. 2) Ότι το σώμα της Θεοτόκου έμεινε εις το μνήμα άφθαρτον. 3) Ανάστασις, δοξασμός του σώματος της Παναγίας, επανένωσις με την ψυχήν και μετάστασις εις ουρανούς.
Ο Πάπας Πίος ΙΒ΄ διεκήρυξεν ως δόγμα την διδασκαλίαν: <<Η άσπιλος Θεοτόκος, η αειπάρθενος Μαρία, μετά το πέρας της επιγείου ζωής αυτής, ανυψώθει (μετέστει) μετά του σώματος και της ψυχής εις την ουράνιον δόξαν>>. Η ερμηνεία του δόγματος αυτού υποστηρίζει ότι <<η Θεοτόκος δεν απέθανεν, αλλά μετέστη ζώσα>>. Το παπικόν δόγμα <<άσπιλος σύλληψις>> απαιτεί μετάστασιν άνευ θανάτου, αλλαγήν σώματος, δοξασμόν και ανάληψιν της Θεοτόκου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου