Μακάριος εκείνος όστις θέλει φυλάξη και κρατήση έως τέλους την αμώμητον και αγίαν ημών Ορθόδοξον Πίστιν, την Πίστιν της Μιάς του Χριστού και Μητρός ημών Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, και υπομείνει τας διαφόρους θλίψεις, φυλακάς ή και εξορίας και λοιπάς κακώσεις. Ο τοιούτος θέλει στεφανωθή και συναριθμηθή μετά των Ομολογητών και Μαρτύρων. ( Βρεσθένης Ματθαίος νουθετική επιστολή 1936) ΟΙ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥ.
Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου
Παρασκευή 30 Μαΐου 2025
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΗΡΥΚΟΣ ΟΥΔ ΕΠΙ ΣΤΙΓΜΗΝ ΑΝΕΓΝΩΡΙΣΕ ΤΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΑΡΓΙΑΣ, ΨΕΥΔΟΚΑΘΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΨΕΥΔΟΑΦΟΡΙΣΜΟΥΣ ΤΩΝ ΝΙΚΟΛΑΙΤΩΝ
ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ: Η ΕΛΑΧΙΣΤΟΤΗΣ ΜΟΥ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΗΡΥΚΟΣ ΟΥΔ ΕΠΙ ΣΤΙΓΜΗΝ ΑΝΕΓΝΩΡΙΣΑ ΤΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΟΥ ΨΕΥΔΟΑΡΓΙΑΣ, ΨΕΥΔΟΚΑΘΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΨΕΥΔΟΑΦΟΡΙΣΜΟΥΣ ΤΩΝ ΝΙΚΟΛΑΙΤΩΝ ΤΑΣ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙΣΑΣ ΕΚ ΚΑΚΙΣΤΗΣ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΟΣ, ΗΤΟΙ ΔΙΟΤΙ ΕΥΡΕΘΗΝ ΕΜΠΟΔΙΟΝ ΕΙΣ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΥΣ ΥΠΟ ΤΟΝ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΝ ΕΝΤΑΞΕΩΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ....
Κήρυξ Γνησίων Ορθοδόξων
6 ημ. ·
Υπ οψιν: 1) Του Αρχιεπισκόπου (των Νικολαιτων) Στεφανου του Τσακιρογλου και της συνοδείας αυτου β) Του Λαρισης Αμφιλοχιου και της συνοδειας αυτου και οσων αλλων ενδιαφέρονται δια διαλογον εν αγαπη και αληθεια....
Επίσκοπος Κηρυκος Εκκλησίας Κατακομβων
2 Φεβρουαρίου 2022 · Κοινοποιήθηκε στους εξής: Δημόσια
Πως αντιμετωπίζοντο υπό των Αγιων οι ψευδοαργιες, οι ψευδοκαθαιρεσεις καί οι ψευδοαφορισμοι.
ΥΠ ΟΨΙΝ "ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ" ΣΤΕΦΑΝΟΥ
ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ
«ΜΑΧΟΥ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ»
Αριθμ. Φυλλου 115 Ιανουαριος 2021
Οι Άγιοι θεωρούσαν τις αποφάσεις (των Συνόδων που τους καθαιρούσαν) ΑΚΥΡΕΣ και συνέχιζαν να λειτουργούν.
Ιδου μερικα παραδειγματα:
Από τον Βίον του Αγ. Ιωάννη (Χρυσοστόμου):
Θεόφιλος ὁ Ἀλεξανδρείας μεταβὰς εἷς Κωνσταντινούπολιν καὶ λαβῶν «προδήλους ἐχθροὺς» (Παλλαδίου Ἐλενουπόλεως, PG. 47, 29) τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, συνεκρότησεν «ἐπὶ Δρῦν» (Τοῦ αὐτοῦ , PG. 47, 28) Σύνοδον.
Διὰ τῆς ἐχθρικῆς ταύτης Συνόδου, καθήρεσε τὸν Χρυσόστομον ἀδίκως(Τοῦ αὐτοῦ, PG. 47, 30).
Οἱ ἓν Κωνσταντινούπολει Ὀρθόδοξοι δὲν ἐδέχθησαν τὴν ἐχθρικὴν καὶ ἄδικον ταύτην καθαίρεσιν τοῦ Ἁγίου, ἀλλὰ ἔκριναν αὐτὴν ἐκκλησιαστικῶς ἄκυρον καὶ ἀνυπόστατον. Διὸ ἔλεγον πρὸς τὸν βασιλέα, ὅτι Ἰωάννης οὗ «καθήρηται (δὲν ἔχει καθαιρεθῆ) ἀληθῶς».
Ὁμοίως ἔπραξε καὶ ὁ Ἰννοκέντιος Ρώμης καὶ ἐκοινώνει πρὸς τὸν Χρυσόστομον, ὅπως καὶ πρὸς τὸν Θεόφιλον, λέγων πρὸς τὸν τελευταῖον «ἠμεῖς καὶ σὲ ἴσμεν (γνωρίζομεν) κοινωνικὸν καὶ τὸν ἀδελφὸν Ἰωάννην» (Ἰννοκεντίου Ρώμης, PG. 47, 12).
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος οὐδέποτε ἀνεγνώρισε τὴν ἄδικον καθαίρεσίν του καὶ ἐθεώρει ἐαυτὸν πάντοτε ὡς τὸν κανονικὸν Ἐπίσκοπον Κωνσταντινουπόλεως, μέχρι τοῦ θανάτου του.
Διὰ τοῦτο ἔγραφεν ἐκ τῆς ἀδίκου ἐξορίας, περὶ «ἐκείνου τοῦ Ἀρσακίου, ὃν ἐκάθισεν ἡ βασίλισσα ἓν τῷ θρόνω», ὅτι «σχῆμα μὲν ἔχων ἐπισκόπου» «οὗτος μοιχὸς ἔστιν, οὗ σαρκός, ἀλλὰ πνεύματος, ζῶντος γὰρ ἐμοῦ, ἤρπασέ μου τὸν θρόνον τῆς Ἐκκλησίας» (Χρυσοστόμου, PG. 52, 685). O Χρυσόστομος κατὰ τὴν ἐξορίαν ἔφερε μεθ’ ἐαυτοῦ τὰ λειτουργικὰ ἄμφια.(Άραγε τι να τα κάνει;)
Από τον βίο του Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά:
Ο καταδικασθείς σε καθαίρεση και αφορισμό, στη Σύνοδο του 1344 από τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη Καλέκα,
Αγιορείτης ιερομόναχος Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και ο μαθητής του μοναχός Ιωσήφ ο Καλόθετος απάντησαν μη αναγνωρίζοντας την καθαίρεση τους στον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη Καλέκα το 1344 (δηλαδή πριν την καθαίρεση αυτού του τελεταίου το 1347) για την καινοτομία στην Ορθόδοξη Πίστη που αφορά τη λατινόφρονη αίρεση της κτιστής Χάριτος.
Γράφουν ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς και ο μαθητής του Ιωσήφ ο Καλοθετός σε ελεύθερη μετάφραση:
“Μας λένε όσοι αποκαλούν τους εαυτούς τους και καλούνται από τους άλλους ειδήμονες και ιερούς ότι θα μας κάνουν απόβλητους της Εκκλησίας.
Από ποιά Εκκλησία θα μας κάνουν απόβλητους; Από Αυτήν των Αποστόλων; Από αυτήν των Ομολογητών; Αφού με αυτούς είμαστε σύμφωνοι.
Άρα λοιπόν θα μας εκδιώξουν από την νέα εκκλησία με τα νεοφανή δόγματα. Γιατί που φαίνεται η ευσέβεια σε αυτήν την νεοφανή εκκλησία; Στις απειλές, στους λοιδωρισμούς, στο εναντίον των αγίων στασιακό φρόνημα, στο ψεύδος και στην παραποίηση των Ιερών Κανόνων, στον ισοσκελισμό Αγίων και βεβήλων;
Η δική μας Εκκλησία, είναι αγνή, καθαρά, ειρηνική, απέχει του οποιοδήποτε φαύλου καί πονηρού καί κάθε κακίας, είναι ἐλευθέρα καί δεν αναμιγνύεται με ρύπους καί σπίλους, πρεσβεύει τά υγιά καί καθαρά καί απειλικρινημένα δόγματα των θεοφόρων ἀνδρῶν. Μόνη κεφαλή δέ της Εκκλησίας είναι ὁ Kύριος ημών Ιησούς Χριστός, μέλη δέ καί μέρη τῆς τοιαύτης Εκκλησίας είναι τό σύστημα καί η σύνοδος των ευσεβών και όχι των αυτοανακηρυχθέντων δεδικαιωμένων.”
(Από την Ἀναίρεσιν γράμματος Ἰγνατίου Ἀντιοχείας, ΕΠΕ 3, 606 και από Ἰωσήφ Καλοθέτου Συγγράμματα, παρά Δημητρίου Τσάμη, τόμος 1, σελ. 294-296)
Από τον βίο του Αγ. Αθανασίου του Πάριου:
Η κολλυβαδική έριδα συνεκλόνισε το Άγιο Όρος στα μέσα του 18ου αιώνα σε τέτοιο βαθμό, ώστε ο Αθανάσιος συκοφαντήθηκε και διώχθηκε από τους αντιπάλους του μαζί με τους άλλους Κολλυβάδες Αγίους, ως αιρετικός, γεγονός που οδήγησε το 1776 στην καθαίρεσή του. Δεν σταμάτησε όμως να λειτουργεί και να
αγωνίζεται από την εξορία του, όπως και οι άλλοι Άγιοι Κολλυβάδες.
Από τον Βίο του Μ. Αθανασίου:
Οι αντίπαλοι όμως του αγίου Αθανασίου δεν ησύχασαν• συνέχισαν τις ραδιουργίες και πέτυχαν και πάλι την καθαίρεση του Αγίου και την εξορία του στη Ρώμη δεύτερη εξορία του Μεγάλου Αθανασίου (Μάρτιος 340 – Οκτώβριος 346).
Στη Ρώμη ο Αθανάσιος έτυχε μεγάλης περιποιήσεως από τον πάπα Ιούλιο (337-352). Όντας δε ο Άγιος εξόριστος στη Ρώμη, συνέχισε τα ποιμαντικά του καθήκοντα και συνέβαλε πάρα πολύ στη διάδοση του μοναχισμού στη Δύση, προβάλλοντας ως υπόδειγμα την αρετή και τον τρόπο ασκήσεως του Μεγάλου Αντωνίου.
Από τον βίο του Αγ. Κυρίλλου
Ο Ακάκιος ήταν σε πλεονεκτική θέση λόγω της υποστηρίξεως αυτού από τον Αρειανό αυτοκράτορα Κωνστάντιο (337 – 361 μ.Χ.) και αφού βρήκε πρόφαση κατά του Αγίου Κυρίλλου, ότι σε καιρό λιμού πούλησε ιερά κειμήλια και αναθήματα για να προσφέρει τροφή σε άπορους, καθαίρεσε τον Άγιο διά Συνόδου, η οποία συνήλθε στα Ιεροσόλυμα, το έτος 357 μ.Χ. και τον απομάκρυνε από εκεί. Ο Άγιος Κύριλλος εξορίσθηκε στην Ταρσό της Κιλικίας και έγινε δεκτός υπό του εκεί Επισκόπου Σιλβανού, ο οποίος απέρριψε την αξίωση του Ακακίου να διακόψει την επικοινωνία του με τον Άγιο, που συνέχισε και εκεί τον ποιμαντικό του αγώνα.
Και οι Άγιοι Μελέτιος, Ευστάθιος, Ιωάννης ο Δαμασκηνός, Μακάριος και τόσοι άλλοι καθαιρέθηκαν αδίκως αλλά δεν σταμάτησαν να λειτουργούν και να ποιμαίνουν.
(Αδαμάντιος Τσακίρογλου)
Διά τον «Αντιαιρετικόν Αγωνα" του «Συλλόγου των Ορθοδοξων» καί του "Μητροπολιτικου Φιλοπτωχου Ταμειου", του «Ιερου Φιλανθρωπικου Συνδεσμου Κληρικων Ακαινοτομητου Εκκλησίας ΓΟΧ Ματθαιος ο Α» . Ελάχιστος προς Κύριον ευχέτης. Ο Προεδρος του Μητροπολιτικου Φιλοπτωχου Ταμείου +Ο Μεσογαίας, Λαυρεωτικης καί Αχαρνων Κηρυκος.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου