Η ΜΗΤΗΡ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

 

 Επειδή στους ουρανούς είναι και τούτο αιώνιος θεσμός, το να μετέχουν δηλαδή δια των μεγαλυτέρων οι μικρότεροι του ευρισκομένου πέρα από τον όντα, μεγαλύτερη δε από όλους είναι η Παρθενομήτωρ, δια μέσου αυτής θα μετάσχουν, όσοι μετάσχουν βέβαια, του Θεού και θα υμνήσουν μετά τον Θεό όσοι υμνούν τον Θεό. Αυτή είναι και των πριν από αυτήν αιτία και των μετά από αυτήν προστάτις και πρόξενος των αιωνίων. Αυτή είναι θέμα των προφητών, αρχή των Αποστόλων, εδραίωμα των μαρτύρων, κρηπίς των διδασκάλων. Αυτή είναι η δόξα των επι γης, η τερπνότης των ευρισκομένων στον ουρανό, το εγκαλλώπισμα όλης της κτίσεως. Αυτή είναι η αρχή και πηγή και ρίζα των απορρήτων αγαθών. Αυτή είναι η κορυφή και τελείωσις κάθε αγίου.
 Ω Παρθένε Θεία και τώρα ουρανία, πως να περιγράψω όλα τα προσόντα σου; Πως να σε δοξάσω, τον θησαυρό της δόξης; Σου και η μνήμη μόνο αγιάζει αυτόν που την χρησιμοποιεί. Προς εσένα και μόνη η κλίσις καθιστά του νου καθαρώτερο, αναλαμβάνοντάς τον αμέσως προς το θείο ύψος. Δια σου τρανώνεται το βλέμμα της διανοίας. Δια σου καταλάμπεται το πνεύμα με την επιδημία του Θείου Πνεύματος. Διότι έγινες ταμιούχος και χώρος χαρίτων. Όχι για να τις κρατήσης κοντά σου, αλλά για να γεμίσης τα σύμπαντα με χάρι. Διότι ο ταμίας των ακενώτων θησαυρών επιτροπεύει για τη διανομή. Για ποιό λόγο άλλωστε να κατακλείση τον πλούτο, αφού δεν μειώνεται;
 Μετέδωσε λοιπόν πλούσια στο λαό σου, σ' αυτόν τον κλήρο σου, το έλεός σου και τα χαρίσματά σου, ω Δέσποινα. Δώσε λύσι των δεινών που μας κατέχουν. Βλέπεις από πόσα και ποιά δεινά κατατρεχόμαστε, και δικά μας και ξένα, και τα εξωτερικά και τα εσωτερικά. Μετάτρεψέ τα όλα προς το καλύτερο με τη δύναμί σου, τους μεν ευρισκομένους μέσα και ομοφύλους εξημερώνοντας προς αλλήλους, του δεν επιτιθεμένους απ' έξω σαν άγρια θηρία αποκρούοντας. Φέρε την βοήθεια και θεραπεία σου ως αντίμετρο στα πάθη μας, κατανέμοντας και στις ψυχές και στα σώματα πλούσια τη χάρι, και προς όλα διαρκή. Κια αν δεν την χωρούμε, κάνε μας χωρητικωτέρους, και κανόνισε το μέτρο κατά τέτοιον τρόπο, ώστε, σωζόμενοι και δυαμούμενοι από τη χάρι σου, να δοξάζωμε τον προαιώνιο Λόγο που εσαρκώθηκε από σένα για μας μαζί με τον άναρχο Πατέρα του και το ζωοποιό Πνεύα, τώρα και πάντοτε και στους ατελεύτητους αιώνες. Γένοιτο.

Αγ. Γρηγορίου Παλαμά, Ομιλία ΛΖ', ΕΠΕ, Τόμος 10ος)