ΤΙ ΛΕΓΟΥΝ ΟΙ ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΕΡΙ ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΩΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ

 

ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ (ΣΤΑΜΑΛΑ) 194 00 Τ.Θ. 54  ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣ

ΤΗΛ. 210.6020176,  210 2466057

 

Α.Π.  313    Εν Κορωπίῳ τῆ 15/28-2-03

                                     

ΠΡΟΣ

τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον ᾿Αθηνῶν

καί Πάσης ῾Ελλάδος κ. ᾿Ανδρέαν καί τούς Σεβ/τους ᾿Αρχιερεῖς.

 

Κοινοποίησις: Αἰδ/τους καί Παν/τους ῾Ιερεῖς,

τούς ῾Ιερολογιωτάτους Διακόνους, ῾Οσιωτάτους Μοναχούς

καί Μοναχάς καί τόν πιστόν λαόν.

 

Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι.

῾Ο Χριστός εἴη ἐν τῷ μέσω ἡμῶν.     

 

᾿Επί τοῦ ὡς μή ὤφειλε προκύψαντος θέματος τήν 5-2-03 περί "Παραιτήσεως" τοῦ Μακαριωτάτου, σᾶς ἀπέστειλα δύο ἔγγραφα: 1) Τήν  ὑπ᾿ ἀριθμ. 311/11-2-03 (π.ἡ.) "ΑΝΑΦΟΡΑΝ - ΕΝΣΤΑΣΙΝ" μου, ἡ ὁποία ἀφορᾶ τάς ἀντικανονικάς καί παρανόμους ἐργασίας καί "ἀποφάσεις" τῆς ἀπό 5/18-2-03 ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας. 2) Τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 312/13/26-2-03 σύντομον Κανονικήν μελέτην, ἐν τῇ ὁποίᾳ ἀναφέρω τούς σχετικούς μέ τήν παραίτησιν ᾿Επισκόπου ῾Ιερούς Κανόνας καί γνώμας μεγάλων ἑρμηνευτῶν. Κατόπιν αὐτῶν φρονῶ, ὅτι ὠφείλατε νά μελετήσετε τό θέμα μέ τήν δέουσαν ᾿Αρχιερατικήν ὑπευθυνότητα καί σοβαρότητα, καί νά λάβετε ἀνάλογον ἐπί τοῦ ὅλου δημιουργηθέντος προβλήματος θέσιν.

Δέν ἐπράξατε, ὅμως, ὡς ἔπρεπε νά πράξετε, ἀλλά, ἐν συγχορδίᾳ μετά τοῦ παρασυνοδικοῦ κατεστημένου, ἠρχίσατε νέαν ἐκστρατείαν παραπληροφορήσεως μέ τό σύνθημα: "῎Εχουμε κι᾿ ἐμεῖς Κανόνες πού δικαιολογοῦν τήν παραίτησιν τοῦ ᾿Επισκόπου". ᾿Επίσης παράγων τοῦ παρασυνοδικοῦ κατεστημένου, σχετικά μέ τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 312/13/26-2-03 Κανονικήν μελέτην μου δηλώνει ὅτι "παρεθέσαμεν ἐπιλεκτικά τούς ῾Ιερούς Κανόνας, ἐνῶ ἀφήσαμε ἄλλους πού λένε τά ἀντίθετα...". Ποῖοι εἶναι αὐτοί οἱ ῾Ιεροί Κανόνες, οἱ ὁποῖοι καλύπτουν τήν "βούλησιν περί παραιτήσεως" τοῦ Μακαριωτάτου, πού ἡμεῖς δέν ἔχομεν ὑπ᾿ ὄψιν, ἀλλά φαίνεται ὅτι δέν εἶχαν καί οἱ 4 Πατριάρχαι τῆς ᾿Ανατολῆς τοῦ 1663;

Σᾶς μεταφέρω τήν περίπτωσιν τῆς παραιτήσεώς τοῦ Πατριάρχου Μόσχας Νίκωνος, καί τά ὅσα σχετικά ἐγράφησαν εἰς τόν "Τόμον τῶν 4 Πατριαρχῶν τῆς ᾿Ανατολῆς ἐν ἔτει 1663", διότι εἰς τόν ἐν λόγῳ Τόμον παρατίθενται οἱ Κανόνες, τούς ὁποίους ἀνέφερα εἰς τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 312/13/26-2-03 ἔγγραφόν μας, ἀλλά καί ἔτεροι ἀπό τούς ὁποίους ἐξάγεται τό ἴδιο συμπέρασμα.

Παραθέτομεν τήν ἐρώτησιν καί τήν ἀπάντησιν τοῦ ΙΗ κεφαλαίου:

᾿Ερώτησις κεφαλ. ΙΗ:

 "Εἰ ἔξεστι βουλομένω ᾿Αρχιερεῖ καταλιμπάνειν τήν οἰκείαν αὐτοῦ ἐπαρχίαν, καί ἀπέρχεσθαι ὅπου ἄν ἐθέλοι ἀκινδύνως"; Δηλαδή ἄν δύναται ἀπό μόνος του ὁ ᾿Αρχιερεύς νά ἀφήση τήν ᾿Επαρχίαν του καί νά πάη ὅπου αὐτός θέλει.

῾Η ἀπόκρισις ἔχει οὕτω:

"᾿Από τοῦ μεγάλου Νομίμου ἐν Α' στοιχείῳ, κανόνι ΡΣΤ τῆς ἐν Καρθαγένη Συνόδου· ἐπίσκοποι μή ἀποδημείτωσαν, εἰ μή μετά ψηφίσματος τῆς πρώτης καθέδρας τοῦ ἰδίου ἑκάστης χώρας ἐπισκόπου, τουτέστιν εἰ μή ἀπ᾿ αὐτοῦ τοῦ πρωτεύοντος καί᾿ ἐξαίρεσιν λάβοι αὐτήν, ἥτις λέγεται ἀπολυτική, καί τά ἑξῆς. Τό κατ᾿ ἐξαίρεσιν ἐννοεῖται ἤ παρά τοῦ ἐκκλησιαστικῶς προϊσταμένου μείζονος, εἰ τυχόν εἴη, ἤ παρά τοῦ πολιτικῶς· ( ῾Ερμηνεία Ζωναρᾶ). 

Τούς ᾿Επισκόπους καί τούς προεστῶτας λογικοῦ ποιμνίου πάντας ἁπλῶς καί αὐτό τό δίκαιον ἀπαιτεῖ καί οἰ Κανόνες τῷ δικαίῳ ἑπόμενοι προσμένειν ταῖς ἐκκλησίαις αὐτῶν, καί ποιμαίνειν, καί καταρτίζειν τούς ἐμπιστευομένους αὐτοῖς λαούς· καί μετ᾿ ὀλίγα· εἰ δέ ἀνάγκη ἀπιέναι, μετά ψηφίσματος τῆς πρώτης καθέδρας, ἤ τῆς ἐκκλησιαστικῆς, ἤ τῆς αὐθεντικῆς. (Βαλσαμῶνος εἰς τό αὐτό)· ἀναγκαῖον εἶναι τήν γνώμην εἰς τοῦτο καί πάσης τῆς κατ᾿ αὐτόν συνόδου κατά τόν ΙΑ Κανόνα τῆς ἐν ᾿Αντιοχείᾳ Συνόδου· διά γάρ τοῦτο πρόσκειται τῷ κανόνι τό ἀναγκαίαν μέν εἶναι καί τήν τῶν λοιπῶν ψῆφον, κατ᾿ ἐξαίρετον δέ τοῦ πρωτεύοντος, πατριάρχου τυχόν, ἤ αὐθέντου· καί ὁ ΟΑ τῆς ἐν Καρθαγένη κανών φησί· πάλιν ἤρεσε τῇ συνόδῳ, ὥστε μηδενί ἐξεῖναι ἐπισκόπῳ, καταλειφθείσης τῆς αὐθεντικῆς αὐτοῦ καθέδρας, πρός τινα ἐκκλησίαν ἐν διοικήσει καθεστῶσαν ἐαυτόν ἀποφέρειν, ἤ ἐν οἰκείῳ πράγματι, ὑπέρ ὅ χρή ἐπί πολύ ἀσχολούμενον , ἀμελεῖν τῆς φροντίδος καί τῆς συνεχείας τοῦ οἰκείου θρόνου (Ζωναρᾶ ἑρμηνεία).

Τούς ἐπισκόπους καί τό δίκαιον αὐτό, καί ἡ τῶν θείων Κανόνων ἀκρίβεια ἀπαιτοῦσι προσμένειν ταῖς ἰδίαις ἐπισκοπαῖς, καί διδάσκειν τούς λαούς, καί καταρτίζειν αὐτούς, ἀλλά μή καταλιμπάνειν τάς αὐθεντικάς αὐτῶν καθέδρας, ἤγουν τούς πρωτοτύπους θρόνους αὐτῶν.

Καί ὁ ΙΣΤ κανών τῆς ἐν τῷ ναῷ τῶν ἁγίων ᾿Αποστόλων Πρώτης καί Δευτέρας φησί, μή πλέον τῶν ἔξ μηνῶν ἀποδημεῖν ἐπίσκοπον τῆς οἰκείας ἐπισκοπῆς, ὡς οἱ ἐν ἐκείνῃ θεῖοι πατέρες ὡρίσαντο· τό δέ ἐπιτίμιον τοῦ μή τόν κανόνα φυλάττοντος καθαίρεσίς ἐστιν· ὁ δέ ΙΑ κανών τῆς ἐν Σαρδικῇ, ἐκ τοῦ παραδείγματος οὗ ἐπάγει, εἰς ἀλέττονα καιρόν ἔοικε συστέλλειν τήν τοῦ ἐπισκόπου ἀποδημίαν εἰ μή τις ἀνάγκη αὐτῷ ἐπίκειται· καί ὁ Α' τῆς ἐν Καρθαγένη φησίν, εἴ τις ἐπίσκοπος τῆς ἰδίας ἀμελοίη ποίμνης, καί μή τινι νόσῳ ἤ βασιλικῷ ἤ πατριαρχικῷ κατεχόμενος κελεύσματι, ὑπέρ ἑξαμηνιαῖον χρόνον ἀποδημοίη, τῆς ἐπισκόπου τιμῆς παντελῶς ἀλλοτριούσθω· καί ὁ ΙΒ τῆς ἐν Σαρδικῆ: ὀ εἰς ὑπερορίους κτήσεις ἀπερχόμενος μή πλέον τῶν τριῶν ἑβδομάδων χρονίζειν· τούτοις καί ὁ ἅγιος Κύριλλος ἐπιψηφίζεται ἐν τῷ γ' κεφαλαίῳ τῆς πρός Δόμνον ἐπιστολῆς· παραιτεῖσθαι γάρ φησί τούς ἱερουργοῦντας τάς ἑαυτῶν ἐκκλησίας τοῖς τῆς ᾿Εκκλησίας θεσμοῖς οὐκ ἀρέσκει· ἄξιοι γάρ ὄντες λειτουργεῖν, οὐ δεῖ ποιεῖσθαι παραίτησιν· εἰ δέ ἀνάξιοι, μή ἀπό παραιτήσεως ἐξίτωσαν, ἀλλ᾿ ἐκ τῶν ἀποδειχθέντων αὐτοῖς ἐγκλημάτων· εἰ δέ καί παραιτήσασθαι τινά τήν ἐπισκοπήν, καί ἥν ἐπιστεύθη ποίμνην καταλιπεῖν, ἀντέχεσθαι τῆς λειτουργίας εἰσαῦθις· οὐκ ἄν εἴη δίκαιον· γνώριμον γάρ τό μέν μοχθηρόν καί ἐπίπονον παραιτεῖσθαι τῆς προεδρείας, καί τό εἰς δύναμιν εἴργειν τήν πρός τά χείρω τούτου φοράν, ὅσα δέ τιμήν φέρει καί σέβας παρακατέχειν καί οἰκειοῦσθαι, τήν ραστώνην περί πλείονος τῆς τῶν ψυχῶν ἐπιμελείας πεποιημένον῾  δείκνυται δέ ἐκ τοῦ ιστ κεφαλαίου τῆς λεγομένης Α καί Β' Συνόδου, ἡ περιττή τῶν οὕτω ψηφιζομένων ἄνοια, τοῦ δύνασθαι δηλαδή τούς ᾿Αρχιερεῖς τάς μέν ἐπισκοπάς παραιτεῖσθαι, τήν δέ ἱερωσύνην καί αὖθις παρακατέχειν·  οὗτος γάρ ὁ κανών τόν πλέον τῶν ἕξ μηνῶν τῆς οἰκείας ἀποδεδημηκότα ἐπισκοπῆς, ἀναγκαίᾳ οἱαδήτινι προφάσει μή κωλυόμενον, ἐκπίπτειν κελεύει καί τῆς ἐπισκοπῆς καί τῆς ἱερωσύνης· εἰ δέ ὁ τό ἔλαττον ἁμαρτών οὕτω καταδεδίκασται, πῶς ὁ καθάπαξ παραιτησάμενος τήν ἐπισκοπήν καί τῆς τοῦ ποιμνίου φροντίδος διά βίου καταφρονήσας, οὐκ ἐπί πλέον τιμωρηθήσεται, ὅσον τό ἐπ᾿ αὐτόν ἦκον, τοῖς λύκους ἀνείς τό ἐμπιτευθέν αὐτῷ παρά τοῦ πρώτου ποιμένος Χριστοῦ ἱερόν ποίμνιον, μή ὅτι γε καί ὥσπερ γέρας αὐτῷ νέμειν τά τῆς ἱερωσύνης πρεσβεῖα· περί οὗ καί ὁ ΙΑ κανών τοῦ ἁγίου Διονυσίου διέξεισιν.

Εἰ γοῦν τούς τήν ἀρχήν εἰς προστασίαν λαοῦ καλουμένους οἰ κανόνες ἀφορίζεσθαι εἰ μή πείθοιντο ἀξιοῦσι, τίς ἄν τῶν νοῦν ἐχόντων ἀπραγμόνως δέξηται τῶν καθεστώτων τήν παραίτησιν, ὡς ἄν ἐσχάτως, ὡς ἄν οἷόν τε ἦ, τούτους κολάσειεν· ἄλλως τε τό τῆς ἐπισκοπῆς ὄνομα πράγματος ἐστί καί ἐνεργείας δηλωτικόν, ὁ δέ ἀποσεισάμενος ἑκοντί τήν ἐνέργειαν, ἐκπέπτωκε καί τῆς ἐκκλησίας· ἐπίσκοπος δέ καλεῖσθαι μή πεφυκώς, πῶς τῆς ἱερωσύνης ἀναδέξεται; πῶς δέ καί ἱεράρχης κληθήσεται ὁ μή κεκτημένος κλῆρον ὑφ᾿ ἑαυτόν, μήτε μήν ἄρχων ἱερωμένων, ὥστε μή πρόσεστιν ἱεραρχίας ὄνομα, πολλοῦ δεῖ ταύτης ἡ ἐνέργεια· ἀλλά καί ἐν τῇ ἐπιστολῇ τῆς ἁγίας οἰκουμενικῆς τρίτης Συνόδου περί τινος ἐν Παμφυλίᾳ Εὐσταθίου, δείκνυσι τοῖς ὀρθῶς ἐπιβάλλουσι, τούς παραιτουμένους τάς ἐκκλησίας, ἀμφοτέρων ἅμα ἐκπίπτειν, καί τῆς ἐπισκοπῆς καί τῆς ἱερωσύνης·  οὗτος γάρ ὁ Εὐστάθιος ἐπίσκοπος ὤν Παμφυλίας, καί περιστάσεσιν ἐμπεπτωκώς παρητήσατο τήν ἐπισκοπήν, κακεῖ μέν ἄλλος ἐκεχειροτόνητο, ὁ δέ κλαίων τῇ ἱερᾷ προσῆλθε Συνόδω, οὐ τῷ κεκτημένῳ ταύτην ἀμφισβητῶν, ὄνομα δέ καί τιμήν ἐπισκόπου μόνον ζητῶν· οἵ καί τά δάκρυα καί τό βαθύ γῆρας τοῦ Εὐσταθίου δυσωπηθέντες, καί μή τι αὐτῷ συμβαίη ἐκ τῆς ἀμέτρου λύπης εὐλαβηθέντες, τό ὄνομα τῆς ἐπισκοπῆς ἔχειν αὐτόν ἐδικαίωσαν, καί τήν τιμήν, καί τήν κοινωνίαν, ὥστε ἐντός τοῦ θυσιαστηρίου εἰσιόντα μεταλαμβάνειν, μήτε δέ ἱερουργεῖν αὐτόν, μήτε χειροτονεῖν· ταῦτα δέ οὐ κανονικῶς ἐγένοντο τοῖς ἁγίοις, ἀλλ᾿ οἰκονομίᾳ χρησάμενοι καί ἀσυνήθει συγκαταβάσει, ὡς ὁ τήν ἐπιστολήν μετιών ἀκριβῶς εἴσεται· ἐκ τούτων ἄρα συνάγεται τόν παραιτησάμενον τήν ἐπαρχίαν αὐτοῦ στερεῖσθαι καί τῆς τιμῆς καί τῆς λειτουργίας τῆς ἀρχιερατικῆς κανονικῶς."

Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι.

῞Οπως ἐγράψαμεν καί εἰς τό προηγούμενον ἔγγραφόν μας, δέν διανοούμεθα νά δεχθῶμεν τήν "παραίτησιν" αὐτήν, διότι δέν μᾶς ἐπιτρέπεται ὑπό τῶν ῾Ιερῶν Κανόνων, ἀλλά καί δέν ἐνδείκνυται, ὡς καταφανῶς ἐφάμαρτος, καί ὡς ἀποτέλεσμα τῆς ἀπό μακροῦ προμελετημένης καί συμπεφωνημένης "συμπαιγνίας" πρός "συναλλαγήν", τῆς ὁποίας τελικός σκοπός εἶναι ἡ συνέχισις ὑπό τῶν παραγόντων τοῦ παρασυνοδικοῦ κατεστημένου τῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς Συνοδικῆς κρίσεως, πού δημιούργησαν οὗτοι στά πλαίσια τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Προσέτι ἀπό ἔτους ὑπάρχει καί ἡ ρητή δήλωσις ἀπό παράγοντα τοῦ περιβάλλοντος τοῦ Μακαριωτάτου, κατά τήν ὁποίαν: "῾Ο Σεβ/τος Πειραιῶς ἀρνεῖται νά χειροτονηθοῦν οἱ ἀδελφοί Τσακίρογλου, ἀλλά θά πείσουμε τόν Μακαριώτατο νά παραιτηθῆ ἀπό τήν ᾿Αρχιεπισκοπή, διά νά ἀναλάβη ὁ Σεβ/τος Πειραιῶς καί νά δεχθῆ νά γίνουν οἱ χειροτονίες". 

Σταματᾶ ὁ νοῦς μου, ὅταν συνειδητοποιῶ, ὅτι ἡ "παραίτησις" τοῦ Μακαριωτάτου ὁμοιάζει ὡς νά "πωλεῖ" τήν "Νύμφην" του ᾿Αρχιεπισκοπήν, ἀλλά καί τήν ᾿Αρχιερωσύνην του, πρός συναλλαγήν, ἤτοι διά νά χειροτονηθοῦν ὑπό τοῦ "διαδόχου" του εἰς ᾿Αρχιερεῖς οἱ ἀδελφοί Τσακίρογλου, γεγονός τό ὁποῖον ἠρνεῖτο ἀπό τό 1995 ὁ Σεβ/τος Πειραιῶς. Διατί ἆραγε ἠρνεῖτο ἐπί τόσα ἔτη ὁ Σεβ/τος Πειραιῶς αὐτάς τάς χειροτονίας; ῎Εχει τό σθένος νά τό δηλώση καί νά εἴπη ποῖοι εἶναι οἱ λόγοι τῆς ἀρνήσεώς του καί ἄν εἶναι ἔνας ἤ περισσότεροι;  ῎Αν αὐτή ἡ ΑΜΑΡΤΙΑ καί ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ δέν διακοπῆ καί δέν ἐπιδειχθῇ μετάνοια, φοβούμεθα ὅτι αὐτή θά εἶναι καί ἡ αἰτία καί ἡ ἀφορμή τοῦ τρίτου σχίσματος, τό ὁποῖον ἀπό ἐτῶν ἔχουν ὡς σκοπόν τό παρασυνοδικόν κατεστημένον καί τά ξένα Κέντρα. 

 

᾿Ελάχιστος ἀδελφός καί συλλειτουργός

+ ῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς

Κήρυκος