ΤΟ ΑΠΟ 22/9/1977 ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΤΟΤΕ ΙΕΡΑΝ ΣΥΝΟΔΟΝ ΚΑΤΑΤΕΘΕΝ ΚΑΙ ΑΝΑΓΝΩΣΘΕΝ ΥΠΟ ΤΟΥ ΤΟΤΕ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ ΤΑΜΠΟΥΡΑ (ΝΥΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ)

 Χθες μετεβην εις Λαρισαν με οδηγον τον εκ Λαρισης εκλεκτον συνεργατην Αθανασιον Καρατολιον δια να συναντησω (διοτι με εκαλεσε) τον αγαπητο αδελφο καί ζηλωτη των πατριων γεγηρακοτα πλεον ευλαβεστατο Κων/νο Χρηστου. Δεν εδημοσιοποιησα την εκεί παρουσιαν μου, δεδομενου οτι επρεπε προηγουμενως να επικοινωνησω μετα του Σεβ/του Αμφιλοχιου δια να μου δωσει την αδεια να λειτουργησω καί δεδομενου οτι υπάρχουν ακόμη μερικα κενα οσον αφορα την διακοπην κοινωνιας μετα των Ευσταθιανων. Συγκεκριμενα ο Σεβ/τος Λαρισης Αμφιλόχιος, οταν ηλθε εις Αγιαν Αικατερινην στο Κορωπί καί συνηντησε εμενα καί τον Σεβ/το Μερκιας Σωζόμενο μας εζητησε δια να ενωθουμε να υπογραψουμε ενωπιόν του την διακοπην κοινωνιας μετα των Ευσταθιανων, την οποίαν βεβαια (διακοπην κοινωνιας) την εχουμε υπογραψει καί κοινοποιησει πρό πολλου. Μας υπέδειξε μαλιστα ο ιδιος το κείμενο το οποιον ειχε ετοιμο καί το υπεγραψαμε, οπότε ειπε: "τελείωσε το θεμα ειμεθα πλέον ενωμενοι" καί μαλιστα αλληλοσπασθηκαμεν εν ειρηνη ... Εκείνος, ομως πού αντεδρασε ολως απροσμενα ητο ο Χαριλαος Στουραιτης, ο οποιος οταν ο Σεβ/τος Αμφιλόχιος υπέδειξε καί στους υπολοίπους της συνοδειας του να ασπασθουν καί αυτοί την χειρα μας δια να επελθη η κατα Θεόν ενοτης μεταξυ μας (των Επισκοπων) καί με ολους τους παρευρισκομενους, καί δι αυτων καί με ολο το ποίμνιο, ο Χ. Στουραιτης εδωσε ολως απροσδοκητα ... το συνθημα να μην μας ασπασθει κανείς.... Ετσι το θεμα εκκρεμει μηνες, καί δεν προχωρει η πληρης ενωσις, ουτε καν ο διαλογος, διοτι το θελει ενας λαικος ... Δεν περαζει, ομως, καθε εμπόδιο σε καλό... Ηδη εις τα πλαίσια του διαλόγου, τον οποίον αρνειται ο περιγυρος του Σεβ/του, ξεκινησα προσωπικως την δημοσιοποίησιν καποιων κειμενων που θα μας βοηθησουν να καταλάβουμκε τα βαθυτερα αιτια αυτης της αψυχολογητου αρνησεως. Επί του παροντος θα δημοσιευσω το από το 1977 Υπόμνημα του Σεβ. Αμφιλοχιου πού αφορα το 1971 καί την ψευδενωσιν με τους Ρωσους καί θα κανω σχολια επ αυτου ... καί οσοι πιστοι προσελθετε εις τον διαλογον ... Η Εκκλησια του Χριστου ειναι "ελευθερα καί ζωσα", καί ετσι μας θελει καί εμας "ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ καί ΖΩΝΤΑΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ" .

Ιδου το Υπόμνημα: ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ ΤΑΜΠΟΥΡΑ

(ΝΥΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΟΧ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ 

 

 Α 

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΔΡΟΥΣ ΤΗΣ 22/9/1977

 Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι, λοιποί ἐν Χριστῶ ἀδελφοί.

Εἰς το Πανελλαδικόν Συνέδριον Κληρικῶν τῆς 22ας Σεπτεμβρίου ἐξέφρασα την εὐαρέσκειάν μου, διότι διά πρώτην φοράν μοῦ ἐδόθη σειρά να ὁμιλήσω, παρ’ ὅλον πού ἔχω παρακολουθήσει ὅλα τά συνέδρια ἀπό τό 1961 – 1977.

Τηρῶν αὐστηρῶς τους ὅρους τοῦ Μακαριωτάτου ἤρχισα την ἀνάγνωσιν τῶν ὀλίγων σκέψεών μου, ἀλλά διεκόπην πολλάκις ὐπό τῶν ἁρμοδίων με ἀποτέλεσμα να λυπηθῶ και να εἴπω τά ὐπόλοιπα ἐν συγχύσει και ἐπροξενήθη εἰς το ἀκροατήριον κακή ἐντύπωσις εἰς τάς σκέψεις μου και εἰς τό πρόσωπόν μου. Τοῦτο δεν περίμενα. Διατί παρακαλῶ διεκόπη ἡ ἀνάγνωσις τῶν σκέψεών μου και δεν ἐτηρήθη ὁ κανονισμός «να μη διακόπτεται ὁ ὁμιλητής, ἀλλά να κρατοῦνται σημειώσεις και μετά να γίνεται ἡ διόρθωσις ἤ να λέγεται ἡ διαφωνία; Ἴσως να προβληθοῦν αἱ δικαιολογίαι ὅτι ἦσαν πολλά τά θέματα πού ἐθίγοντο και ἦσαν ἐκτός θέματος. Ἀς ἴδωμεν ὅμως: Το κείμενον ἦτο ὅλον (4) σελίδες χειρόγραφες και περισσότερα ἀπό πέντε λεπτά δεν θά ὑπερέβαινε ἡ ἀνάγνωσις.

Διεκόπην πρῶτον ὑπό τοῦ πατρός Εὐθυμίου ὅταν ἀνεγίνωσκα την 4ην ἐρώτησιν τῆς 1ης σελίδος., ὁ ὁποῖος διεφώνησε και εἶπεν ὅτι αἱ καθαιρέσεις τῶν 13 δεν εἶναι ἔγκυραι. Νομίζω εἰς αὐτό το σημεῖον ὑπάρχουν και ἄλλοι πού δεν συμφωνοῦν. Και ἐρωτῶ διατί ὁ π. Εὐθύμιος δεν συνεφώνησε; Και διατί δεν τον παρετήρησε κανείς; Ἡ διακοπή ἦτο ἀδικαιολόγητος. Ἔπρεπε να γίνουν οἱ παρατηρήσεις εἰς το τέλος.

Διεκόπην ἐκ δευτέρου ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου και πάλιν τοῦ π. Εὐθυμίου, διότι ἤμουν δῆθεν ἐκτός θέματος. ‘Αλλά το θέμα ἦταν διά τον ἐκπεσόντα Κορινθίας και ἐγένετο ἀναφοράς ἐπί τῶν αἰτίων τῆς πτώσεώς. Και ἄλλοι μέν ἔλεγον ὅτι αἰτία τῆς πτώσεως του ἦτο ἡ φιλαργυρία, ἄλλοι ἡ μνημόνευσις ὀνομάτων κακοδόξων και ἄλλοι ἄλλα, και ἐγώ εἶπα ὅτι αἰτία τῆς πτώσεώς του εἶναι ἡ μετάβασις του εἰς Ἀμερικήν. Ἄρα δεν ἤμουν ἐκτός θέματος. Και ναι μέν ἐπανέλαβον μερικά ἀπό ἐκεῖνα πού εἶπε ὁ ἅγιος ‘Αττικῆς καθότι τά ειχα γραμμένα, ἀλλά ὅμως ὄχι ὅτι ὁ Ἅγιος ‘Αττικῆς τά εἶπε ὅλα ὅπως τῆς παραγράφου 5, σελ. 1-2. Και ἐδῶ ἀδικαιολόγητος ἦτο ἡ διακοπή.

Διεκόπην τρίτον ὑπό τοῦ ἁγίου ‘Αττικῆς, ὅταν ἀνέγνωσα την παράκλησιν «Να μην ὁδηγῶμεν αὐτοκίνητα οἱ κληρικοί, σελ. 3» και ἔλαβον ἀπάντησιν: «Ναι και ἐσύ κάποτε ὁδηγοῦσες. Ἀδικαιολόγητος και ἐδῶ ἠ διακοπή και ἡ ἀπάντησις ἀδέξια: «Ὁδηγοῦσα, δεν ὁδηγῶ».

Τέταρτον ὑπό τοῦ π. Εὐθυμίου εἰς την παράκλησιν να μην τελοῦμεν γάμους βαπτίσεις οἱ κληρικοί ιερομόναχοι, σελ. 3, ἔλαβον την ἀπάντησιν: «Να κλεισθῆς εἰς Μοναστήριον, ἐάν δεν θέλης να βαπτίζης και να στεφανώνης». Ἀδικαιολόγητος και ἐνταῦθα ἡ διακοπή και ἡ ἀπάντησις ἔκνομος και ἄστοχος.

Πάντα ταῦτα ἀναφέρονται εἰς το θέμα τῆς πτώσεως τοῦ Κορινθίας και την στερέωσιν την ἰδικήν μας. Παρατηρῶμεν, ὄτι ἡ ἀνάγνωσις τῶν σκέψεών μου ἔγιναν ἐν μέσω διακοπῶν και ἀντικανονικῶν ἀπαντήσεων. Ἅπαντες ἀνεχόμεθα τον Σεβ. Πειραιῶς και τον π. Εὐθύμιον ἐν ὑπομονῆ, ἐνῶ ἡ ἀνάγνωσις τῶν 5 λεπτῶν ἀντιμετωπίσθη μέ ἀπαράδεκκτον τρόπον. ……. (Συνεχιζεται)

 

Β 

 

ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΥΘΑΔΕΙΑΝ.

(ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΑΙ ΟΠΟΙΑΙ ΥΠΕΒΛΗΘΗΣΑΝ) 

 

1) Θεωρεῖτε, ἄγιοι Ἀρχιερεῖς και λοιποί ἀδελφοί, κανονικόν ‘Επίσκοπον τον Μακαριώτατον Βρεσθένης Ματθαῖον;

2) Θεωρεῖτε ἐγκύρους και κανονικάς τάς ὑπ’ αὐτοῦ γενομένας χειροτονίας ‘Επισκόπων ὤν μόνος;

3) Θεωρεῖτε ἔγκυρον και Κανονικήν την γενομένην ὑπό τοῦ μακαριστοῦ Ματθαίου καθαίρεσιν τοῦ ὑποτακτικοῦ του Αὐξεντίου Πάστρα.

4) Θεωρεῖτε ἔγκυρον την καθαίρεσιν τῶν 13 Ἀρχιμανδριτῶν την γενομένην ὑπό τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου την 12ην Νοεμβρίου 1960; Ὑπάρχουν ἀμφισβητήσεις;

Ἐάν τά ἀνωτέρω ἐρωτήματα θεωροῦνται ὑφ’ ἁπάντων ἡμῶν κανονικά, ΝΑΙ τότε ὀφείλομεν να ἀπαντήσωμεν εἰς τά πηγάζοντα κατωτέρω ἐρωτήματα.

Α) Πῶς ὁ τότε Κορινθίας Κάλλιστος μεταβάς δι’ ἰδιωτικούς λόγους εἰς ‘Αμερικήν πρώτην φοράν ἀνεκάλυψεν ὅτι ἡ Ρωσική Ἐκκλησία ὀρθοτομοῦσε τον λόγον τῆς ‘Αληθείας, καθ’ ἥν στιγμήν εἶχε ὁριστικοποιήση το σχίσμα τῶν ΓΟΧ Ἑλλάδος με τάς χειροτονίας τοῦ ‘Ακακίου ὑπό τοῦ Σεραφείμ, με τον Λεόντιον, ὁ ὁπο9ῖος εισήλασεν εἰς την Ἐλληνικήν ‘Επικράτειαν, ὅστις ὁμοῦ με τον ‘Ακάκιον ἐχειροτόνησαν τους λοιπούς καθηρημένους και παραγκωνίσασα Ἱερούς Κανόνας θεσμούς χιλιάδων ἐτῶν προέβη δημοσία εἰς ἀναγνώρισιν τῆς παρασυναγωγῆς και κοινωνίαν μετ’ αὐτῆς. β) Διατί κατόπιν ἡμεῖς ἐρρίψαμεν πάντα ταῦτα εἰς τον κάλαθον τῆς λήθης και ἀπεστείλαμεν ‘Εξαρχίαν με τον κ. Κάλλιστον εἰς ‘Αμερικήν. Προέβημεν δηλαδή εἰς ἀδεξιωτάτους χειρισμούς.

Ἡμεῖς: Πρῶτον ἐκατηγορήσαμεν διά τοῦ περιοδικοῦ «Κήρυξ» τους Ρώσους ‘Επισκόπους διά συμπροσευχάς, συλλειτουργίας μετά κακοδόξων. Δεύτερον μετέβημεν εἰς ‘Αμερικήν χωρίς να ζητήσωμεν ἔγγραφον ἀποκήρυξιν και διόρθωσιν τῶν ἀνωτέρω παραβάσεων τῶν Ρώσων. Τρίτον ἐδέχθημεν ἐκκλησιαστικήνν ἐπικοινωνίαν μετά τῶν Ρώσων ἄνευ Ὁμολογίας, τι πιστεύουν αὐτοί, ἄν ἀσπάζωνται την Ἔκθεσίν μας, την ἀναγνωσθεῖσαν ὑπό τοῦ Πρωτοσυγκέλλου Γ. Γκράμπε καθ’ ὅλα ἤ διαφωνοῦν και εἰς ποῖα σημεῖα; (Διατί βιαστήκατε; Σημεῖα ἀμφισβητήσεως τοῦ ‘Αγῶνος). Τέταρτον: ἐδέχθημεν ἐπικοινωνίαν με τον Φιλάρετον μετά την ἀντικανονικήν ἀναγνώρισιν τῶν ἀντικανονικῶν χειροτονιῶν Σεραφείμ – ‘Ακακίου και τῶν λοιπῶν καθηρημένων ‘Αρχιμανδριτῶν ὡς Σύνοδον με ‘Αρχιεπίσκοπον τον Αύξέντιον Πάστραν και μᾶς ὑποχρεώνει μάλιστα να ἑνωθῶμεν! Με ποίους; (Σημεῖα πτώσεως και ἀμφισβητήσεως). Πέμπτον: Ἐδέχθημεν χειροθεσίαν ἀπό τους Ρώσους ὡς να εἴμεθα σχισματικοί , καίτοι τοῦτο ξεκαθαρίζεται εἰς την ἀπόφασιν ὅτι δεν εἴμεθα. Και ὅμως μᾶς ἐχειροθέτησαν και μάλιστα προστάσσουν και οἱ λοιποί διά να ἔλθη εἰς ὅλους ἡ θεία Χάρις, ὅπως και ἔγινε. Ὀποία βλασφημία! ‘Εξεπληροῦτο με την ἀπαίσιον αὐτήν χειροθεσίαν ἡ ἐπιθυμία τοῦ Αὐξεντίου διά να εἶναι ὁ πρῶτος τῆ τάξει ‘Αρχιεπίσκοπος, ὡς πρῶτον ἀναγνωρισθείς, να καταβιβάση εἰς ἐσχάτην ταπείνωσιν την Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ και ἀργότερον να καθίση ἐπί τοῦ θρόνου τῆς ‘Αρχιεπισκοπῆς κηρύττων κλειστόν το θέμα τῆς ἑνώσεως μετά τῶν Ματθαιικῶν και ἀνοίγων τον δρόμον ἐπιστροφῆς και μετανοίας τῶν Ματθαικῶν προς την παντοῦφλάν του (ἤρχισεν ἡ ἐφαρμογή). (Συνεχιζεται)

 

Γ

 

Τοιαύτην κρίσιν τῆς ὑποθέσεώς μας ὑπό τῶν Ρώσων ἔκαμε και ὁ Πιλάτος. ‘Εκεῖνος ἐβγῆκεν ἑπτά φορές ἀπό το Πραιτώριον κηρύττων ἀθῶον τον Ἰησοῦν και ὅτι οὐδέν ἄξιον θανάτου εὑρίσκει και ὅμως τον ἐσταύρωσεν, διότι δεν θα ἦτο φίλος τοῦ Καίσαρος. Οὕτω και οἱ Ρῶσοι, ἐνῶ δεν μᾶς θεωροῦν Νοβατιανούς, Δονατιστές, Σχισματικούς, δεν γνωρίζουν τίποτε περί τοῦ Κυκλάδων (διότι ὁ Αὐξέντιος ἔπεισε τους Ρώσους ὅτι ὑπῆρχε ὁ Κυκλάδων διά να ἀντικανονικοποιήση την χειροτονίαν τοῦ Ματθαίου) και ὅμως μᾶς ἐχειροθέτησαν λαβόντες ὑπ’ ὄψιν τον Καίσαρα Αὐξέντιον (ἐγνώριζε και την γλωσσάν των), διότι ἐάν δεν θα μᾶς ἔχειροθέτουν δεν θα ἦσαν φίλοι. Τις οἶδε πόσα δολλάρια ἐθυσιάσθησαν. (Μελανές σελίδες).

Και ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλά μᾶς περιέπαιζαν και μᾶς ἐξαπατοῦσαν ὅτι ὅταν εφεύγαμεν (ἡ Ἐξαρχία) ἀπό την ‘Αμερικήν θα μᾶς ἔστελναν πολυσέλιδον Ὁμολογίαν, πείθοντες οὕτω την ‘Εξαρχίαν μας (προδότριαν) και ὁλόκληρον την Ἱεράν Σύνοδον να ψεύδωνται καθ’ ἡμῶν τῶν κατωτέρωνΚληρικῶν, ὅτι θα μᾶς ἔλθη σέ λίγο ἡ Ὁμολογία και ὅταν ἦλθε ἡ Ὁμολογία μᾶς ἔλεγαν εἶναι πολυσέλιδος, εἶναι εἰς τά ‘Αγγλικά, την μεταφράζομεν και την κοινοποιοῦμεν (ἴδε ἀπάντησιν προς Θεοδώρητον Μοναχόν), ὅταν ἐτίθετο το ἐρώτημα πότε θα ἴδωμεν τέλος πάντων το πιστεύω τῶν Ρώσων (ψεματάκια).

Διά να καλύψωμεν ὅθεν τά ψέμματα ἔπρεπε να σταλῆ δευτέρα ἐξαρχία εἰς ‘Αμερικήν, διά να μεταφέρη την μεγάλην και πολυσέλιδον ὁμολογίαν τῶν μεγάλων μας ἀδελφῶν Ρώσων. ‘Επειδή ἡ Ὁμολογία ἦταν μεγάλη και δυσβάστακτος διά τοῦτο ἐλυπήθηκαν να την φορτώσουν εἰς την ‘Εξαρχίαν μας, την ἔστειλαν ὑπηρεσιακῶς και ἦλθε μετά (7) μήνας και εἴδαμεν τι Ὁμολογία: ΛΑΘΟΣ και ΟΧΙ ΣΧΙΣΜΑ το ΝΕΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ!

Ἕνεκεν ταύτης τῆς τακτικῆς ἤγουν να γινώμεθα ἐπιλήσμονες τῶν πράξεών μας, και να προβαίνωμεν εἰς συνεχεῖς και ἀδικαιολογήτους ὑποχωρήσεις ἐπῆλθαν θλιβερά γεγονότα διά την Ἐκκλησίαν: α) ‘Αποσκιρτησις ( ὀκτώ Ἱερέων, πολλῶν Μοναχῶν και Μοναζουσῶν και Λαοῦ, κυρίως Νέων. Β) ‘Αποσκίρτησις Καλλίστου και ἐκδίωξις ἐκ τῆς Μονῆς ‘Αθηκίων τῶν Μοναζουςῶν, με ἀποτέλεσμα αὗται να ἐγκαταβιώσιν ὅπου δεῖ, εἰς κοσμικούς οἴκους κλπ. Γ) Συμβαίνουν ὁσημέραι διενέξεις μεταξύ τῶν πιστῶν με ἀποτέλεσμα ἐφ’ ἑνός ἡμεῖς οἱ Ἱερεῖς να μην δυνάμεθα να ἀντιμετωπίσωμεν την κατάστασιν και ἀφ’ ἑτέρου να ὑποβιβάζεται ἡ πνευματική στάθμη τοῦ Ἱεροῦ ‘Αγῶνος.

Διά τοῦτο ὡς ἐλάχιστος τῶν μελῶν τῆς Γνησίας ‘Ορθοδόξου Ἐκκλησίας ποιῶ ἔκκλησιν εἰς τον Μακαριώτατον και τους λοιπούς ‘Αρχιερεῖς και ὅλον το Σῶμα τῆς ‘Εκκλησίας, ὅπως μη καταληφθῶμεν ὑπό πανικοῦ και ἀπελπισίας διά την ἀπώλειαν ἀδελφῶν μα;ς, ἀλλά θεωροῦντες ἐν προσευχῆ, την κατάστασιν κακοῦ ἐξαλείψεως τοῦ μελανοῦ σημείου και δώσωμεν νέαν πνοην εἰς το ὅλον ἱερόν και ἅγιον ἔργον τοῦ Ἰεροῦ Ἀγῶνος ἡμῶν διά την σωτηρίαν τῶν ἀθανάτων ψυχῶν ἠμῶν.

Κυριώτερα σημεῖα ἀνασχέσεως τοῦ κακοῦ εἶναι: α) Δεν πρέπει να ἀναφερώμεθα εἰς την ἕνωσιν μετά τοῦ Αὐξεντίου, καθόσον ὡς προανέφερα «χάσμα μέγα ἐστήρικται» μεταξύ μας ἐκτός και ἀρθοιῦν τά ἐμπόδια. Β) Να συνταχθῆ ἀνοικτή ἐπιστολή προς τους Ρώσους και διά τοῦ ΤΥΠΟΥ να κατεγγέλλεται το ἀντικανονικόν, το ἀντορθόδοξον τῶν ἀποφάσεων αὐτῶν, ὡς και ἡ σατανική μέθοδος ἐξαπατήσεως ἡμῶν με τάς ψευδουποσχέσεις των με ἀποτέλεσμα τον κατασκανδαλισμόν χιλιάδων ψυχῶν γ) Να ἔχωμεν μεταξύ μας ὁμόνοιαν και να συνεχίσωμεν τον δύσκολον δρόμον ὅν παρελάβομεν παρά τῶν Ἁγίων Πατέρων, ὧν φύλαξ και εντολεύς ὑπῆρξεν ὁ πρό ἡμῶν Βρεσθένης Ματθαῖος. Δ) Να μην παρασυρώμεθα ἀπό το σατανικόν ρεῦμα Να μην ἀγοράζωμεν και να μην ὁδηγῶμεν αὐτοκίνητα οἱ Κληρικοί. Εἶναι μεγάλη κατάπτωσις τοῦ ‘Αγῶνος, της θέσεώς μας, και ψυχικός κίνδυνος. Ε) Να μην ἐκτελοῦμεν γάμους και βαπτίσεις οἱ Ἱερομόναχοι παραβαίνοντες καταφώρως Ἱερούς θεσμούς ἁγίων Πατέρων, καθ’ ἥν στιγμήν ὐπάρχουν κοσμικοί ἱερεῖς. Ἡ οἰκονομία να μη γίνεται παρανομία. Ὁ ἀγών δεν προοδεύει. Ὑποτιμῶνται οἱ κοσμικοί και δεν πλησιάζουν να γίνουν κληρικοί. Ζ) Να σταματήσουν τά συνείσακτα μοναστήρια., διότι αἴτιον αποσκιρτήσεως Κληρικῶν μας, ὑπῆρχαν και αὐτά, διότι σωφεράντζες και συνείσακτοι ἦσαν οἱ περισσότεροι. Και η) Να μην ἐπιτρέπεται εἰς Μητροπολιτικούς Ναούς να ψέλνουν οἱ γυναῖκες. Δεινόν. Με αὐτά και πολλά ἄλλα παραχωρεῖ ὁ Θεός δεινά και πτώσεις.

ΣΥΓΓΝΩΜΗ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟΥ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ  + Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΗΡΥΚΟΣ.

 

Σημειωσις:  Ο διαχωρισμός σε κεφαλαια Α,Β,Γ ειναι δικος μου.