Η κατήχησις είναι έργο της Εκκλησίας. Επομένως ο κατηχητής είναι ένας εκκλησιαστικός λειτουργός, είναι συνεργός και βοηθός στην κατηχητική διακονία του ιερέως, και κατ' επέκτασιν του Επισκόπου, των οποίων τας κατευθύνσεις και οδηγίας πρέπει να συμβουλεύεται, χωρίς να δεσμεύεται η έμπειρη πρωτοβουλία του.
Η θέσις του κατηχητού είναι υπεύθυνη, σοβαρή, με πολλές απαιτήσεις, αλλά έχει και μία ιδιαίτερη χάρη και αίσθηση δημιουργίας.
Η θέσις του απέναντι στους μαθητάς του πρέπει να έχη την επιβολή και τον σεβασμό του δασκάλου, την αγάπη και την φροντίδα των γονέων, την εμπιστοσύνη των φίλων και την συνεργασία του αδελφού. Είναι θέσις χειραγωγού οδηγού, θέσις μαγνήτου, θέσις συνδέσμου μεταξύ παιδιών και Εκκλησίας. Επίσης, κατά την εντολήν <<άφετε τα παιδία ελθείν προς με>> θα πρέπει ο κατηχητής να οδηγήση την παιδική ψυχή προς τον Χριστόν και όχι από απειρία ή άγνοια να θέση τον εαυτόν του εμπόδιον και φράγμα εις τον δρόμον της ψυχής.
Το περιβάλλον επηρεάζει τον ψυχολογικό κόσμο του παιδιού. Όταν οι αρνητικές επιδράσεις προέρχωνται από την οικογένεια (πατέρα, μητέρα και κυρίως μεγαλύτερα αδέλφια), τότε ο κατηχητής εκτός από τις εξωτερικές - κοινωνικές σχέσεις, που μπορεί να αναπτύξη με την οικογένεια θα πρέπει να δώση στις σχέσεις του με το παιδί το αίσθημα της οικογενειακής στοργής και θαλπωρής, ώστε να αποσπάση την αγάπη και την εμπιστοσύνη του για το Κατηχητικό Σχολείο.
Όταν οι αρνητικές επιδράσεις προέρχονται από το Σχολείο (δάσκαλο και συμμαθητές), τότε ο κατηχητής θα πρέπει, αφ' ενός, να δώση τοις σωστές απαντήσεις και τις ορθές διαστάσεις στον προβληματισμό, που έχει δημιουργηθή το παιδί χωρίς να κλονίση τον σεβασμό και την εμπιστοσύνη προς τον δάσκαλό του και αφ' ετέρου, να του δημιουργήση ισχυρή αυτοπεποίθηση, για τον εαυτό του και την πίστη του, ώστε να ξεπερνάη τις δυσκολίες που προέρχονται από τους συμμαθητάς του χωρίς ν' απομονώνεται απ' αυτούς και μάλιστα αντί ν' αμύνεται παθητικά, να αναλάβη αθόρυβη επίθεση.
Όταν οι αρνητικές επιδράσεις προέρχονται από τους φίλους, ο κατηχητής τότε, θα πρέπει να εισχωρήση στην καρδιά και τα ενδιαφέροντα του μαθητού του και να γίνη ο πραγματικός του φίλος.
Για να πετύχη όλα αυτά ο κατηχητής, θα πρέπει να έχη εκκλησιαστικόν φρόνημα, πίστιν εις Χριστόν που να θερμαίνη την ψυχή του, αγάπη που να πλημμυρίζη την καρδιά του και, τέλος, να κατευθύνη τις προσπάθειές του κατά το πρότυπο του Μεγάλου Κατηχητού.
( Απόσπασμα από εισήγησι του Αιδεσιμολογιωτάτου Ιερέως π. Ευσταθίου εις το
Φροντιστήριον Κατηχητών το έτος 1979).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου