Η ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΟΤΙ Η ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΕΠΕΣΚΕΦΘΗ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΣΥΝΟΔΕΥΟΜΕΝΗ ΥΠΟ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ!!!

Η τράπεζα της Μονής Διονυσίου. Στην αψίδα είναι η θέση
του καθηγουμένου.

   << Όταν οι Απόστολοι έβαλον κλήρους που πελεθείν κηρύξαι το Ευαγγέλιον, τότε έδοξε και τη Μητρί και Παρθένω, αιτήσασθαι κλήρον, ώστε μηδ' αυτή είη άμοιρος κηρύγματος, και έπεσεν επ' αυτήν ο κλήρος απελθείν εις Ιβηρίαν. Και τότε ητοιμάζετο απελθείν, τότε επιστάς ο Αρχάγγελος Γαβριήλ είπεν αυτή: Θεοτόκε Παρθένε, Ιησούς ο Χριστός ο εκ σου γεννηθείς, ούτω σοι κελεύει μη χωρισθής της Ιουδαίας γης, ήτοι της Ιερουσαλήμ. Ο Γαρ τόπος, ος σοι κεκλήρωται, ουκ έστιν η Ιβηρία, αλλ' η χερσόνησος της Μακεδονίας, η του όρους Άθω καλουμένη, ήπερ από του σου προσώπου φωτισθήσεται. Όταν η Θεοτόκος αφίκετο εις τον Άθω, κραυγή, σύγχυσις και βοή μεγάλη εγένετο εκ πάντων των εν τω Άθω ειδώλων, και γενομένης κραυγής τοιαύτα ηκούετο: << Άνδρες, οι του Απόλλωνος άπαντες πορευθέντες εις τον του Κλήμεντος λιμένα προϋπαντήσαντε την Μητέρα του Μεγάλου Θεού Μαρίαν>>. Δια τούτο πάντες εις τον λιμένα συνέτρεχον, και μετά σεβασμού την Θεοτόκον συν τω Ευαγγελιστή Ιωάννη και άπαντας τους συνοδοιπόρους απήγαγον εις το Συναγωγείον επερωτώντες το Μέγα Μυστήριον της ενσάρκου οικονομίας, και εθαύμαζον, πως αύτη, ούσα Εβραία, τα πάντα εξηγήσατο εις την Ελληνικήν γλώσσαν.

     

      Η Θεοτόκος ευχαριστηθείσα εκ του τόπου, ο οποίος εκληρώθη εις αυτήν, είπε την κάτωθι ευχήν:

     << Υιέ μουκαι Θεέ μου, ευλόγησον τον τόπον τούτον, και κλήρον μου, και έκχεον το έλεος σου επ' αυτόν, και φύλαξον αυτόν μέχρι της συντελείας του αιώνος τούτου, και τους κατασκηνούντας εν αυτώ δια το όνομά σου το άγιον, και το εμόν, ώστε δια μικρού κόπου και αγώνος της μετανοίας, αφεθήναι αυτοίςτα πολλά αυτών αμαρτήματα, έμπλησον αυτούς παντός αγαθού και αναγκαίου εν τω αιώνι τούτω και ζωής αιωνίου εν τω μέλλοντι, και δόξασον υπέρ πάντα τόπον τον τόπον τούτον και θαυμάστωσον δια παντοίων θαυμασίων, και πλήρωσον αυτόν εκ παντός Έθνους των υπό τον ουραόν, των κεκλημένων τω ονόματί σου, και πλάτυνον τα σκηνώματα αυτών εν αυτώ απ' άκρου έως άκρου αυτού, από βορρά και νότου, απάλλαξον αυτούς της αιωνίου κολάσεως, και σώσον αυτούς εκ παντός πειρασμού, εξ ορατών και αοράτων εχθρών, και πάσης αιρέσεως, και ειρήνευσον τω ορθοδόξω δόγματι>>.

      Ταύτα ευχηθείσης της Θεοτόκου, φωνή εγένετο ουρανόθεν αποκριθείσα αυτή:

    << Όσα προσηύξω, Μήτερ μου, ούτως έσται σοι πάντα, εάν και αυτοί τα εντάλματά μου φυλάξωσιν. Από του νυν και εξής έστω ο τόπος ούτος κλήρος σος και περιβόλαιον σον και παράδεισος, έτι δε και λιμήν σωτηρίας των θελόντων σωθήναι, αλλά και προσφυγή και καταφύγιον και λιμήν ατάραχος της μετανοίας των πεφορτισμένων εν πολλαίς αμαρταίαις>>.

( Κώδιξ Λ΄ - 66 και Ι - 31 της Λαυρεωτικής Βιβλιοθήκης)

     Δυστυχώς περνώντας τα χρόνια το Άγιον Όρος έπαψε να είναι ''άγιον'' μιας και έχασε την Ορθοδοξία του. Εις αυτό έχουν απομείνει μόνο τα κτίσματα και οι Ιερές Εικόνες, τα οποία θυμίζουν εις τους προσερχομένους την αρχική ομορφιά του!!!