33. ΟΙ ΑΛΛΗΛΟΑΣΠΑΣΜΟΙ
Καθώς προεγράψαμεν εστάλησαν εις την Κύπρον οι τέσσερεις Αρχιερείς δια την χειροτονίαν του νεαρού επισκόπου. Συν αυτοίς ευρέθη, κληθείς προφανώς εκ μέρους του Κυπρίου Επισκόπου και ο κ. Κυπριανός της Παρατάξεως των Ενισταμένων της Φυλής. Οπότε άπαντες ομού <<συν-χοροστάτησαν>> και εις κατάλληλον στιγμήν αλληλοασπάσθησαν, χάριν αγάπης και παιδικής αθώας φιλίας αλληλοπεριέπτυξαν εαυτούς και αλλήλους, ηκολούθησαν κατά το έθος προσφωνήσεις και τα λοιπά της φιλίας ρητά, όπου η κοινωνική της αδηρίτου ανάγκης υποχρέωσις επιβάλλει. Ο παρευρεθείς εις την χειροτονίαν μεθ' ου αντηλλάγησαν αλληλοασπασμοί και φιλόφρονες αλληλοπεριπτύξεις, δεν συμμετείχε εις την τελετήν, αλλά παρηκολούθει χοροστατών.
Η σκηνή αυτή από την σκοπιάν των παρατηρητών κρίνεται οιονεί προπόνησις και προετοιμασία δια την μέλλουσαν ποθητήν ένωσιν των διϊσταμένων ορθοδόξων χριστιανών του πατρίου ημερολογίου! Καλή η ένωσις και άριστος, αν είναι όμως και θεάρεστος. Σχεδόν άπαντες. Κλήρος και λαός της Ορθοδόξου Εκκλησίας του Χριστού, ποθούμεν και προσευχόμεθα δια την ευλογημένην και αγίαν ένωσιν του πληρώματος του χριστιανικού κόσμου εις το Άγιον Σώμα της Εκκλησίας του Χριστού. Ιστέον ότι οσάκις τελείται η Θεία Λειτουργία οι εκκλησιαζόμενοι ακούουν την φωνήν του Λειτουργού να κράζη ευκρινώς και να βοά εκτενώς τας δεήσεις: <<και υπέρ της των πάντων ενώσεως του Κυρίου δεηθώμεν>>, και ολίγον πρό της εκφωνήσεως του <<Πάτερ ημών>> λέγει ο Λειτουργός <<την ενότητα της πίστεως και την κοινωνίαν του Αγίου Πνεύματος παρά του Κυρίου αιτησώμεθα>>. Γράφω αυτά όχι δια επιμόρφωσιν, αλλά δια ισχυροποίησιν της μνήμης, και δια πιστοποίησιν ότι η Εκκλησία του Χριστού δεν καθεύδει, αλλά πάντοτε δέεται υπέρ του ποιμνίου αυτής.
34. ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΙΣ
Επληροφορήθην ότι ο επίσκοπος Κυπριανός προέτεινε μία λύσιν απλήν και <<αγαθοκίνητη>>, δια να επιτευχθή η ποθητή ένωσις. Και αυτή η πρότασις λέγει: <<Καλόν εστίν ίνα παραθεωρήσωμεν αυτά όπου μας χωρίζουν και να συμπτυχθώμεν εις αυτά όπου μας ενώνουν>>. Και έτεροι έχουν εκφράσει παρόμοια γνώμην και πρότασιν και εις άλλους χώρους. Ίσως να φαίνεται καλή η σκέψις εις την όψιν, εις την πράξιν όμως είναι ανέφικτος και επικίνδυνος. Η ιστορία βρίθει εικόνων ομοιοπαθών γεγονότων. Θα αναφέρωμεν μερικά εξ αυτών προς επιβεβαίωσιν και απόδειξιν της αληθείας.
Πρώτον αναφέρομεν την ζωήν των δ'υο πρώτων ανθρώπων, των προγόνων ημών, εις τον εν Εδέμ παράδεισον, ένθα εκεί υπήρχεν παν αγαθόν, Έζων εν αυτώ πανευτυχισμένοι. Γυμνοί ήσαν και ούκ ησχύνοντο. Έζων ζωήν Αγγέλων. Η παράβασις όμως της εντολής του Θεού επέφερε έχθραν μεταξύ Θεού και Αδάμ συν τη Εύα και εξώσθησαν του Παραδείσου, ήγουν επήλθεν χωρισμός από τον Θεόν. Επανένωσις μετά του Θεού εγένετο ύστερα από 5508 έτη συνωδά τη μαρτυρία της Ιεράς Παραδόσεως, δια της Θείας Οικονομίας και της θυσίας του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού και δια της μετοχής εις την ζωήν της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής του Χριστού Εκκλησίας.
Δεύτερον το 1053 μ.Χ. επήλθε χωρισμός της Εκκλησίας δια της αποσχίσεως της Δυτικής. Από τότε έως σήμερον παρήλθον σχεδόν 1000 έτη. Προσπάθειες πολλές, καλοθέλητες ή και απεγνωσμένες δια ένωσιν, επιστολές, διατριβές διαγγελμάτων, εγκύκλιοι, τόμοι βιβλίων, αγώνες επίμονοι δια ένωσιν. Ένιοι τολμηροί προέβησαν ακόμη εις συμπροσευχάς και συλλείτουργα. Ο κάθε πάπας όμως ίστατο και ίσταται αμετακίνητος και ακλόνητος από την εξουσίαν του πρωτείου και την πεπλανημένην δόξαν του φιλιόκβε, ως και έτερα συναφή και παρεπόμενα. Επομένως ανέφικτος η ένωσις.
Τρίτον το 1924 εγένετο η πραξικοπηματική αλλαγή του ημερολογίου και επήλθε το σχίσμα του νέου ημερολογίου. Οι άνθρωποι εμερίσθησαν εις νεοημερολογίτας και πλαιοημερολογίτας. Παρήλθον 94 έτη έως της σήμερον και εγένοντο προσπάθειες και αγώνες προς διόρθωσιν της διαστάσεως και αποκατάστασιν της ενότητος. Αλλά και πάλιν ουδέν εγένετο. Ουδέν το αποτέλεσμα. Ουδεμία διόρθωσις. Ανέφικτος η ένωσις.
Τέταρτον. Το έτος 1937 επήλθεν διάστασις και διάσπασις μεταξύ των δύο επισκόπων, Χρυσοστόμου Καβουρίδη και Ματθαίου Καρπαθάκη. Και οι δύο ήσαν επίσκοποι του πατρίου εορτολογίου. Αλλά έπεσεν εν τω μέσω αυτών το μήλον της έριδος και επήλθεν διάσπασις. Τις ο ρίψας το μήλον της έριδος; Ή μήπως πέπτωκεν μόνον του, και κάτωθεν της μηλέας ήτο ο Νεύτων εξηπλωμένος και βλέπων το μήλον να πίπτη εκ του δένδρου της μηλέας προς την γην εις κατακόρυφον γραμμήν επί του προσώπου της υδρογείου και ανεκάλυψεν τον νόμον της βαρύτητος; Ημείς οι πτωχαλαζόνες, νομίζομεν ότι γνωρίζομεν τα πάντα, αλλ' ουδείς εξ ημών ή υμών δύναται να ανακαλύψη την πρωτογενή αιτίαν της ρίψεως του μήλου της έριδος και της κατά συνέπειαν αρχής της διχονοίας των ομοτίμων παγωνοφόρων!!! Παρήλθον 81 έτη από της διασπάσεως και του χωρισμού και ουδείς ηδυνήθη να θεραπεύση το σχίσμα. Είμεθα όντως δια κλάματα και μοιρολόγια μετά ποταμηδόν δακρύων. Τί είπω έτι και τί λαλήσω; Ο γηραιός ημών νους τί να σκεφθή;
35. Η ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΝΩΣΙΣ
Επανέρχομαι εις την πρότασιν του επισκόπου Κυπριανού, ήτις λέγει ότι δια να επιτευχθή η ποθητή ένωσις, καλόν εστίν ίνα ρίψωμεν εις την λήθην πάντα όσα μας χωρίζουν και να επικεντρώσωμεν την προσοχήν μας εις αυτά τα οποία μας ενώνουν!!! Και σκέπτομαι ί δει ειπείν; Όθεν λέγω τα εξής: Οι ιεροί ναοί της Ανατολικής Εκκλησίας όλων νέου και παλαιού είναι ομοιότυποι, έξωθεν και έσωθεν. Το ιερό βλέπει προς ανατολάς. Η ναοδομή εις δύο ρυθμούς Βασιλικού και Βυζαντινού. Έσωθεν Αγία Τράπεζα, αντιμήνσια, λυχνίες πολύφωτες, πρόθεσις, Ιερά Σκεύη, άρτος ένζυμος, οίνος άκρατος, προσκυνητάρια, εικόνες ιδίας τεχνοτροπίας, βυζαντινή μουσική, άμφια των ιερωμένων, όμοια και ταύτα. Πώγωνες, εγκόλπια, ράβδοι ποιμαντικαί και πάντα τα εν τω ναώ, είναι όλα όμοια και τα αυτά. Εκείνο όπου μας χωρίζει είναι μόνον ένα και μοναδικόν. Είναι το ειλικρινές γνήσιον ορθόδοξον της πίστεως φρόνημα. Οπότε προς τα εκεί εστίν η κεντρομόλος δύναμις, ήτις αφορά το όλον θέμα και δέον προς τα εκεί να στρέψωμεν την προσοχήν και το ενδιαφέρον ημών.Ιστέον ότι η πρότασις του Κυπριανού φαίνεται εξ όψεως απαλή, απλή, ευγενής, ευπροσήγορος και ελπιδοφόρος. Αλλά εστίν χρεία μεγίστης προσοχής και διακρίσεως ετύμου εκτιμήσεως. Διότι πολλάκις ο ενθουσιασμός μας ρίπτει εις αδιέξοδον αγνώστων και ανεπιθυμήτων εξελίξεων, δι' ο πρόσχωμεν όσον ένεστι. Συγγνώμην δια το χαριτόλεκτον σχόλιον του επισκόπου Κυπριανού. Προσωπικά δεν γνωρίζω τον άνθρωπον, αλλά αναγιγνώσκων την επιστολήν του, παρά τη αμαθεία ήτις με διακρίνει, διέγνωκα ότι έχει χαρακτήρα ευαίσθητον και πνεύμα αρκούντος ανεπτυγμένον. Οπότε γνωρίζει άριστα να ελίσσεται εις κάθε περίπτωσιν της ζωής, διο θαρρήσας λέγω. Η ένωσις την οποίαν ποθούμεν, δέον να γράφεται ορθογραφικώς με δασείαν και ωμέγα και ουχί με ψιλή και όμικρον ομοηχών οίον ένοσις=σεισμός, κλονισμός. Δεν παριστάνω τον διδάσκαλον, απλώς την πενιχράν μου σκέψιν εξηγόρευσα, ην έγραψα επί του ανά χείρας αψύχου χαρτίου χάριν αθώας θυμηδίας και ουδέν έτερον. Ο Θεός είθε να μας φωτίση όλους προς δόξαν Αυτού και σωτηρίαν ψυχών αθανάτων. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου