Τίποτε δεν οφελεί αποτελεσματικώτερα την ψυχή ώστε να καταστεί αξία της ευδοκίας του Θεού, από την προσευχή.
Είναι αδύνατο, να μην ακούει ο Θεός τον προσευχόμενο, εφ' όσον αυτός ακούει τα προστάγματα του Θεού.
<< Ότι δει τον αιτούντα, μή το εαυτώ αρέσκον αιτείν, αλλά το συμφέρον ως δοκεί τω Θεώ>>. (Ευεργετινός Δ' σελ. 268)
Το σώμα μας δεν είναι <<αυτο-κίνητον>>, αλλά <<ετερο-κίνητον>>.
Δεν έχει αυτό (από μόνο του) τον πρώτο λόγο - πρόσταγμα στη ζωή, αλλά οι λειτουργίες του είναι υποταγμένες στην ψυχή.
Ο Ιερός Χρυσόστομος λέγει:
Όταν κάποιος που παροτρύνεται συμβουλευτικά προς την προσευχή τύχει ν' απαντά: Μα.. προσευχήθηκα, μία, δύο, τρεις, είκοσι, εκατό... Μη σταματάς αδελφέ, μέχρι να ικανοποιηθεί το αίτημά σου. Κι ακόμα μετά, μη σταματάς, συνέχισε να προσεύχεσαι ευχαριστιακά.
Η προσευχή δεν τελειώνει ποτέ.
Κι αν δεν λάβεις (αυτό που ζητάς), να ζητάς για να λάβεις.
Κι όταν λάβεις να ευχαριστείς, επειδή έλαβες.
Πολλοί μπαίνουν στο Ναό, προσεύχονται με χίλια λόγια και βγαίνοντας μετά δεν θυμούνται τι είπαν. Κινούνται τα χείλη, αλλ'΄η ακοή της ψυχής δεν ακούει! Συ λοιπόν δεν ακούς την προσευχή σου και θέλεις να την ακούσει ο Θεός; Λες: Γονάτισα κτλ. Με το σώμα μέσα στην Εκκλησία, αλλά με το μυαλό έξω απ' αυτήν.
Ο πονηρός διάβολος γνωρίζοντας την ώρα της προσευχής μας φέρνει χίλιες δυό άλλες σκέψεις, ακόμα κι' όταν είμαστε ξαπλωμένοι στο κρεββάτι.
Μιμηθείτε τη Χαναναία (λέγει ο ιερός Χρυσόστομος) (Ματθ. 15, 21-28).
Κι' αν ακόμα είσαι έξω από την Εκκλησία να κράζεις και να λες: <<Ελέησέ με>>, χωρίς να κινείς τα χείλη, αλλά φωνάζοντας με τη σκέψη δυνατά, γιατί κι' αν σιωπούμε ο Θεός μας ακούει!
Μετρά την ένταση της επιθυμίας και προαιρέσεώς μας, όχι τον δυνατό, σιγανό, ή και καθόλου ήχο της φωνής μας (Migne PG. 52, 458).
Κινδυνεύουμε από τον τεχνικό πολιτισμό μας που πολτοποιεί τον άνθρωπο, από τον ψεύτικο πολιτισμό, που τον πληρώνουμε ακριβά. Κινδυνεύουμε ως άτομα και ως σύνολο. Όχι μόνο το κορμί μας, αλλά κι' η ψυχή μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου