Ο Χριστός, ενώ έχει μια αγάπη απέραντη για τον άνθρωπο μισεί θανάσιμα την υποκρισία.Δηλαδή, δεν μισεί τίποτε πιο πολύ από την υποκρισία. Κι' αυτή την τακτική Του έδειξε καθ' όλη τη διάρκεια της εγκόσμιας ζωής Του, όπως καταγράφεται στα ιερά Ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης.
Στάθηκε απέναντι στον αμαρτωλό και πεσμένο άνθρωπο με στοργή, συμπόνια και αγάπη. Συγχώρησε τα λάθη του και τον βοήθησε να ανασηκωθεί. Μα απέναντι στην υποκρισία στάθηκε με σκληρότητα και ήταν πάντα άτεγκτος.
Μια τέτοια υποκριτική στάση στηλιτεύει ο Χριστός στο σημερινό Ευαγγέλιο. Όταν η συγκύπτουσα γυναίκα θεραπεύεται κατά την ημέρα του Σαββάτου, της αργίας των Ιουδαίων, ο αρχισυνάγωγος βρίσκει αφορμή, για να κατηγορήσει τον Χριστό πως θεραπεύει κατά την ημέρα αυτή της αργίας.
Αυτήν την υποκριτική διάθεση σε σκληρά λόγια ο Χριστός αποδοκιμάζει και ακολούθως θέτει την αλήθεια στη θέση της. Να τι λέγει ακριβώς ο Ευαγγελιστής Λουκάς, μεταφέροντας τα λόγια του Χριστού. <<Υποκριτή, ο καθένας σας το Σάββατο δεν λύνει το βόδι του και τον όνο από το παχνί και τα ποτίζει; Κι αυτή εδώ που είναι κόρη του Αβραάμ και την έδεσε ο σατανάς δεκαοκτώ χρόνια, δεν έπρεπε να λυθεί από αυτό το δέσιμο την ημέρα του Σαββάτου;>>.
Ξεσκεπάζεται η υποκρισία του αρχισυναγώγου, που δήθεν ενδιαφερόταν για την αργία του Σαββάτου, την εντολή δηλαδή του Θεού. Γιατί ετούτος ο άνθρωπος ήταν γεμάτος από φθόνο και κακότητα. Τηρούσε την αργία του Σαββάτου, μα δεν έκανε το καλό και την ημέρα αυτή. Έτσι άλλα αισθανόταν και άλλα διακήρυττε άλλα είχε στο νου του και άλλα έδειχνε στους ανθρώπους.
Λείπουν άραγε τέτοιοι άνθρωποι από κάθε εποχή; Γεμάτος είναι ο κόσμος μας απ' αυτούς, αφού και εμείς οι ίδιοι κάποιες φορές περάσαμε από τα μονοπάτια της υποκρισίας. Γι' αυτό πρέπει να γνωρίζουμε να φυλαγόμαστε από αυτήν και τους υποκριτές που <<απ' έξω φαίνονται άγιοι και μέσα τους είναι γεμάτοι με όλες τις κακίες που υπάρχουν>>.
Οι υποκριτές είναι αυτοί που φωνάζουν περισσότερο για το νόμο και τις εντολές του Θεού, τους Ιερούς κανόνες, την τάξη και την αλήθεια. Μα δεν τα πιστεύουν. Απλώς υποκρίνονται και παίζουν κακό θέατρο. Και <<όποιοι τα πολυφωνάζουν αυτά, αυτοί μήτε τα ξέρουν, μήτε τα έμαθαν, μήτε τα σεβάστηκαν ποτέ τους>>.
Ετούτοι δε οι άνθρωποι που υποκρίνονται, είναι τεχνίτες άριστοι και μαέστροι σπουδαίοι. Καλύπτουν τους εαυτούς τους με ευσέβεια δήθεν, ενώ αυτοί οι ίδιοι με το τίποτε μπορούν να κάνουν κάθε είδους κακό. <<Να τους πεις λόγω, δεν ακούνε. Να τους κάμεις καλό, δε συγκινούνται>>.
Γι' αυτό σ' αυτούς ακριβώς ο Χριστός είπε τα φοβερά εκείνα <<ουαί>> Του, τα <<αλλοίμονο!>>. <<Αλλοίμονό σας γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές γιατί μοιάζετε με τάφους ασβεστωμένους, οι οποίοι εξωτερικά μεν φαίνονται ωραίοι, εσωτερικά όμως είναι γεμάτοι από οστά νεκρών και κάθε είδους ακαθαρσίας. Έτσι και εσείς εξωτερικά μεν φαίνεσθε στους ανθρώπους δίκαιοι, όμως εσωτερικά είστε γεμάτοι υποκρισίας και ανομίας>>.
Ο Χριστός με τα λόγια Του αυτά υπαινίσσεται τα πολλά εμπόδια που βάζει η υποκρισία, για να σταματήσει κάθε καλό. Γιατί ο υποκριτής θέλει να δείχνει αυτό ακριβώς που δεν είναι. Να διακηρύσσει πως ενδιαφέρεται και κόπτεται για το νόμο και τις εντολές του Θεού, ενώ σκοπό του έχει να ματαιώνει την εκτέλεση κάθε καλού και σωστού.
Να παριστάνει τον μαχητή της αλήθειας. Να κάνει επαναστάσεις δήθεν εναντίον του κατεστημένου. <<Να βάζει φωτιές στις περιουσίες των άλλων. Να ξεθεμελιώνει τα πάντα>>, επειδή τον πήρε ο πόνος για ολ' αυτά! <<Πως χάνονται οι άνθρωποι! Πως γκρεμίζονται ιεροί θεσμοί! Πως χαίρουν οι εχθροί! Πως χορεύει ο διάβολος!>>
Και ολ' αυτά που συμβαίνουν, άραγε όλους μας δεν τρομάζουν; Δεν φοβόμαστε για το κακό που γίνεται και με τη δική μας συνδρομή; Για την τιμωρία που μας επιφυλάσσει ο Θεός;
Αγαπητοί αδελφοί, διαβάζοντας τα Ιερά Ευαγγέλια, γνωρίζουμε πως ο Χριστός αγάπησε και αγαπά όλους τους ανθρώπους. Και τους αμαρτωλούς και τους κουρασμένους, τους αρρώστους και ταπεινούς, τους απλούς και καλοπροαίρετους όλους δίχως διάκριση με την αυτή δύναμη και πλουσιότητα.
Αυτούς δε που δεν αγάπησε είναι οι υποκριτές, γιατί τελικά αυτοί δεν το θέλουν. Αυτοί με τη στάση τους Τον αποδιώχνουν απ' τη ζωή τους και χαράσσουν δικό τους δρόμο να διαβούν. Γιατί πώς να το πούμε. Η αγάπη δεν συμβαδίζει μήτε μπορεί να υπάρχει μαζί με την υποκρισία.
Τελικά, αν λέμε πως αγαπούμε το Θεό και πιστεύουμε σ' Αυτόν και δεν αγαπούμε τους ανθρώπους ούτε τους εμπιστευόμαστε τότε είμαστε υποκριτές και ψεύτες. Το λέγει άλλωστε ο λόγος του Θεού δια στόματος του αποστόλου Ιωάννου <<εάν κάποιος ειπεί ότι αγαπά το Θεό και τον αδελφό του μισεί, εκείνος είναι ψεύτης!>>.
Τι να το κάνουμε πως φωνάζουμε και κοπτόμαστε μερικές φορές για το νόμο και τις εντολές του Θεού, δίχως να γνωρίζουμε πως ολ' αυτά είναι αγάπη και μόνο με την αγάπη εφαρμόζονται; Στηρίζονται στην αγάπη και δίχως αυτήν δεν μπορούν να υπάρχουν.
Μη λησμονούμε ν' αγαπούμε το Θεό και τους ανθρώπους. Και τότε ο νόμος, οι εντολές Του θά' ρθουν να στερεώσουν την αγάπη μας και να ενισχύσουν την πίστη μας. ΑΜΗΝ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου