ΛΟΓΟΣ ΚΥΡΙΟΥ, ΑΡΤΟΣ ΘΕΟΥ

 

  Ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς παρουσιάζει σε μια ομιλία το πόσο η πνευματική τροφή είναι αναγκαία για τη ζωή: <<Θα γίνη κάποτε λιμός>> είπε ο προφήτης θρηνώντας την Ιερουσαλήμ, <<όχι πείνα άρτου και ύδατος, αλλά πείνα για τον λόγο του Κυρίου>>. Είναι εδώ ο λιμός στέρησις και συγχρόνως όρεξις της αναγκαίας τροφής. Υπάρχει όμως και κάτι χειρότερο και αθλιώτερο από αυτήν την πείνα. Όταν δηλαδή κάποιος, ενώ στερείται τ' αναγκαία για την σωτηρία, δψεν έχει συναίσθησι της συμφοράς, επειδή δεν έχει όρεξι για τη σωτηρία. Όποιος πεινά και δεν διαθέτει τ' αναγκαία, τριγυρίζει αναζητώντας ένα κομμάτι φωμιού οπουδήποτε. Κι αν εύρει μουχλιασμένο ζυμάρι, ή του προσφέρει κάποιος άρτο από κεχρί ή από πίτουρα ή κάτι άλλο από τα ευτελέστατα είδη τροφής, χαίρεται τόσο πολύ, όσο επονούσε προημγουμένως που δεν εύρισκε.
 Όποιος επίσης έχει πνευματική πείνα, δηλαδή στέρηση και συγχρόνως όρεξη για πνευματικές τροφές, τριγυρίζει αναζητώντας αυτόν που έχει από τον Θεό το χάρισμα της διδασκαλίας. Κι αν εύρει, τρέφεται ευφρόσυνα με τον άρτο της ζωής της ψυχής, δηλαδή με τον σωτήριο λόγο, που όποιος τον αναζητεί έως το τέλος δεν πρόκειται να μη τον εύρει. <<Διότι όποιος αιτεί λαμβάνει και όποιος αναζητεί ευρίσκει, και στον κρούοντα θ' ανοιγεί η θύρα>>, είπε ο Χριστός.
 Υπάρχουν όμως μερικοί που με την πολυήμερη ατροφία κατά νουν έχασαν και την όρεξη της τροφής. Γι' αυτό δεν αντιλαμβάνονται τη ζημία. Και αν έχουν τον διδάσκαλο, δυσανασχετούν ακόμη και στην ακρόαση της διδασκαλίας, ενώ αν δεν έχουν, δεν ζητούν τον διδάσκαλο, διάγοντας ζωή αμαρτωλότερη από τον άσωτο.
 Διότι εκείνος, αν και με την απομάκρυνσή του εστερήθηκε του κοινού τροφέως και πατρός και κυρίου, περιέπεσε σε φοβερό λιμό και συναισθανόμενος την στέρηση μετενόησε και επανήλθε, επεζήτησε και επέτυχε την θεία και αθάνατη τροφή, και τόσο απήλαυσε δια της μετανοίας των χαρισμάτων του Πνεύματος, ώστε να προκαλέσει και τον φθόνο για τον πλούτο του>>.
 Κινούμαστε, εργαζόμαστε, αναλωνόμαστε μέσα στη βοή της εποχής που μας θέλει καταναλωτές και χειραγωγήσιμους, ενώ αρκεί να θυμηθούμε ότι είμαστε τέκνα πολυαγαπημένα του Θεού για να ξυπνήσουμε και να αδράξουμε Λόγο Ζωής και να εμπνεύσουμε, διότι πρωτίστως ως χριστιανοί είμαστε παιδιά της Ανάστασης και του Φωτός! Ας μη ναρκώνουμε τις αισθήσεις μας εγκλωβίζοντας το πνεύμα μας στο εφήμερο, ας ενωθούμε με το αιώνιο!

<<ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΕΤΟΙΜΑΣΕ ΑΙΩΝΙΑ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΑΠΟ ΚΑΤΑΒΟΛΗΣ ΚΟΣΜΟΥ>>

 Ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς συνεχίζει και το τονίζει ξεκάθαρα: Πριν από εμάς μας ετοίμασε αιώνια κληρονομία βασιλείας, όπως λέγει ο ίδιος από καταβολής κόσμου. Πριν από εμάς για χάρη μας έπλασε τους αγγέλους για ν' αποστέλλωνται ως διάκονοι, όπως λέγει ο Παύλος, στους μέλλοντας να κληρονομήσουν τη σωτηρία. Πρίν από εμάς για χάρη μας άπλωσε τον ουρανό σ' όλο τον αισθητό τούτον κόσμο, σαν να έστησε κάποια κοινή και ομότιμη σκηνή σε όλους εμάς κατά την παροδική τούτη ζωή, τον ίδιο αεικίνητο και πολυκίνητο και ακίνητο-ακίνητον, για να μη προκαλεί στους ενοικούντας φθορά με τις μεταπτώσεις του, πολυκίνητον, για να συγκρατείται στον χώρο του με τις αντίρροπες κινήσεις του, αεικίνητον δε καθ' εαυτόν και περιφέροντα μαζί του ευτάκτως το πλήθος των άστρων, ώστε εμείς αφ' ενός μεν να διδασκώμαστε το πρόσκαιρο της ζωής μας και ν' απολαύωμε όλων των σωμάτων του, που φθάνουν επάνω από την κεφαλή μας, κάθε φορά άλλα.
 Για εμάς πριν από εμάς κατασκεύασε τον μεγάλο φωστήρα για να κυριαρχεί στην ημέρα, και τον μικρό για να κυριαρχεί της νύκτας. Κι' ετοποθέτησε αυτούς και τα άλλα άστρα στο στερέωμα, για να κινούνται με αυτό, συνυπάρχοντα και παραλλάσσοντα πολυειδώς, για να είναι σημάδια των καιρών και των χρόνων. Από αυτά κανένα δεν χρειάζεται ούτε η νοερά φύσις, που είναι υπεραισθητή, ούτε η φύσις των άλογων ζώων, που ζει μόνο κατά αίσθηση. Για μας λοιπόν έγιναν, που με την αίσθηση μεν απολαύομε και τις άλλες δωρεές και το κάλλος των βλεπομένων, με τον νουν δε αντιλαμβανόμαστε τα σημεία αυτά>>.
 Ας στραφούμε στον Θεό όπως τα λουλούδια στον ήλιο και τότε μάλλον όφελος θα έχουμε και θα προσφέρουμε όφελος! Ποιο καλύτερο παράδειγμα από το να είμαστε χριστιανοί με ζωντάνια, εξυπνάδα και να ακτινοβολούμε φως και αισιοδοξία; Ποιο καλύτερο παράδειγμα από το να είμαστε χριστιανοί με Λόγο και λόγο;