(1). ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ 5 ΕΚΠΕΣΟΝΤΩΝ ΠΡΩΗΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ!!!

ΜΕΡΟΣ Α'

ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟΝ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣ
 194 00 Τ.Θ. 54  ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣΤΗΛ. 210.6020176,  210 2466057


Α.Π.  9                                              ᾿Εν Κορωπίῳ Φεβρουάριος 1996.

Παραθέτομεν τήν «ΑΝΟΙΚΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗΝ» μας «ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΕΝΤΕ ΕΚΠΕΣΟΝΤΑΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ», ἡ ὁποία ἐξεδόθη καί εἰς φυλλάδιον μέ τήν ἔνδειξιν ἐπί τοῦ ἐξωφύλλου: «ΣΥΜΒΟΛΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΑΓΩΝΑ  ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ».

               ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ Γ.Ο.Χ.ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΗΡΥΚΟΥ.


ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΕΝΤΕ ΕΚΠΕΣΟΝΤΑΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ
ΜΙΑ ΒΑΡΥΣΗΜΑΝΤΟΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ  κ.κ. ΑΝΔΡΕΟΥ
(῾Υπ᾿ ἀριθμ. 2917/25-3-1996)

Δημοσιεύομεν ἀντί προλόγου εἰς τήν παροῦσαν ἔκδοσιν  βαρυσήμαντον ἐπιστολήν τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Αθηνῶν καί Πάσης ῾Ελλάδος κ. ᾿Ανδρέου τπρός τούς πέντε ἀποστάτας ᾿Αρχιερεῖς, τήν ὁποίαν ἀπέστειλεν πρός αὐτούς, ὁ Μακαριώτατος, τήν Κυριακή τῶν Βαΐων τοῦ 1996, ἐν ὄψει τότε τῆς Μεγάλης ῾Εβδομάδος, καί πρός τήν ὁποίαν οἱ πέντε ἐδημοσίευσαν εἰς τό μόλις πρό ὀλίγου κυκλοφορηθέν περιοδικόν τους, μετά ἕν ἔτος σχεδόν,  μίαν δῆθεν  ἀπάντησιν, εἰς τήν ὁποίαν, ἐνῶ ἐν ἀρχῇ γράφουν πώς ἀπαντοῦν εἰς τήν ἐπιστολήν τοῦ Μακαριωτάτου, ἐν τούτοις εἰς τήν συνέχειαν καθόλου δέν ἀσχολοῦνται μέ τό περιεχόμενον αὐτῆς. Τοῦτο, ἀσφαλῶς, διότι δέν ἀντέχουν  εἰς τό φῶς τῆς ἀληθείας. Αὐτός εἶναι ὁ λόγος πού τήν δημοσιεύομεν ἐνταῦθα, ὥστε νά γνωρίσουν καί οἱ ἀγαπητοί ἀναγνῶσται, ἀφ᾿ἑνός μέν τήν ἀγωνίαν τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου καί ὅλων τῶν ᾿Αρχιερέων διά τήν ἐν ἀγάπῃ καί ἀληθείᾳ ἑνότητα, ἀφ᾿ἐτέρου δέ διά νά ἴδουν καί τήν ἀλήθειαν διά τό σχίσμα τῶν πέντε ἀποστατῶν ᾿Αρχιερέων καί  τό μέγεθος τοῦ ἐγκλήματος αὐτῶν.
           
ΙΕΡΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΘΗΝΩΝ
Μπότσαρη 8 Περιστέρι    

 ΑΡ. ΠΡΩΤ.   2917                          Κυριακή τῶν Βαΐων 1996       

Πρός τούς Σεβασμιωτάτους:
κ. Γρηγόριον, κ. Ματθαῖον, κ. Θεοδόσιον, κ. Τῖτον καί κ. Χρυσόστομον
    Σεβασμιώτατοι

   ῾Ως ἄνθρωπος ἐκουράσθην νά σᾶς γράφω καί νά σᾶς παρακαλῶ, ἀλλά πάλιν ἐν ὄψει τῆς Μεγάλης ῾Εβδομάδος, βλέπων τόν ᾿Αναμάρτητον νά πλένῃ τούς πόδας τῶν μαθητῶν του, νά δέχεται εἰς τόν Κῆπο τῆς ᾿Αγωνίας τό φίλημα τοῦ προδότου, νά ραπίζεται, νά ἐμπτύεται καί νά ἀναρτᾶται ἐπί τοῦ Σταυροῦ, ἔλαβον πολλήν δύναμιν καί παρά τό ἀσθενές τῆς σαρκός σᾶς γράφω.

Βλέπω ἰδιαιτέρως τούς στρατιώτας νά μή τολμοῦν νά σχίσουν τόν ἄρραφον χιτῶνα τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά νά λέγουν: "...πρός ἀλλήλους· μή σχίσωμεν αὐτόν, ἀλλά λάχωμεν περί αὐτοῦ τίνος ἔσται, ἵνα ἡ γραφή πληρωθῇ ἡ λέγουσα, διεμερίσαντο τά ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς καί ἐπί τόν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον" (᾿Ιω. ιθ', 24). ῏Ω ἀδελφοί, ὅταν συνειδητοποιήσῃ κανείς τοῦτο, ὅτι δηλαδή οἱ ἄπιστοι στρατιῶται δέν ἔσχισαν τότε τόν ἄρραφον χιτῶνα τοῦ Χριστοῦ, ἐνῶ τό 1995, ὄχι ἄπιστοι στρατιῶται, ἀλλά ᾿Αρχιερεῖς ἔσχισαν τό Σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καί ἀγωνίζονται καί τρέχουν στά δικαστήρια διά νά "μοιράσουν"  καί καταλάβουν τά ἀκίνητα, Μονές καί Ναούς, τί νά εἴπωμεν; 

Πῶς, ἀδελφοί, θά ἑορτάσωμεν Σταύρωσιν καί ᾿Ανάστασιν; Πῶς εἶναι δυνατόν νά ψάλωμεν καί νά ὁμολογήσωμεν τό μήνυμα τῆς ᾿Αναστάσεως φέροντες τήν θανάσιμον ἁμαρτίαν τοῦ σχίσματος; ᾿Αδελφοί ὁ Χριστός ἀνέστη, ὁ Χριστός κατέλυσε τό κράτος τοῦ θανάτου, συνέτριψε τήν ἰσχύν τοῦ ῎Αδου, ἀλλά τό σημερινόν μῖσος, τό σχίσμα, ἀποτελοῦν εὐθεῖαν ἄρνησιν τῆς ᾿Αναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.

᾿Αδελφοί, σᾶς παρακαλῶ μετά δακρύων, ἐπιδείξατε ὀλίγην ἀγάπην. ᾿Αντλήσατε ἀγάπην ἀπό τήν λογχευμένην πλευράν τοῦ Κυρίου. Εἰς τί θά μᾶς ὠφελήσῃ ὁ Σταυρός καί ἡ ᾿Ανάστασις τοῦ Κυρίου, ὅταν, ὡς ὁ ᾿Ιούδας προδίδωμεν, σταυρώνωμεν καί διαμελίζωμεν τό Σῶμα τοῦ Κυρίου; Μή πλανώμεθα ἀδελφοί, ἀλλά ἄς προσπαθήσωμεν νά ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους, ἵνα διακρίνωμεν καί τήν πλάνην. Διότι τό μῖσος σκοτίζει τόν ἄνθρωπον. Δέν γνωρίζομεν ποῖος θά φύγη πρῶτος ἀπό αὐτόν τόν μάταιον κόσμον, ἀπό τόν ὁποῖον ὅμως ἐξαρτᾶται ἡ αἰωνιότης! Βεβαίως ὡς γεροντότερος καί ὡς ἀσθενής ἐγώ πρέπει νά φύγω πρῶτος, καί ἄν ἠδυνάμην θά ἠρχόμην καί εἰς ἕνα ἕκαστον προσωπικά. Διά τοῦτο καί κυρίως ἐν ὄψει τοῦ Σταυροῦ καί τῆς ᾿Αναστάσεως σᾶς γράφω καί σᾶς λέγω, ὅσα ὡς ἄνθρωποι μοί ἐπταίσατε νά εἶσθε καί ἐν τῷ νῦν καί ἐν τῷ μέλλοντι αἰῶνι συγκεχωρημένοι, σᾶς παρακαλῶ δέ καί ὅσα ἡ ταπεινότης μου, ὡς ἄνθρωπος σᾶς ἔπταισα νά μέ συγχωρήσετε. Δι᾿ ὅσα, ὅμως, ἀδελφοί ἐπταίσατε κατά τῆς ᾿Εκκλησίας δέν εἶναι τῆς δυνατότητός μου νά συγχωρήσω. Τούς ἀλύτους δεσμούς τοῦ σχίσματος οὐδείς δύναται νά λύση παρά μόνον ἡ θεραπεία αὐτοῦ.

 ᾿Αδελφοί, ἄφετε πλέον τάς προφάσεις, ἄφετε τά περί "εἰκονομαχίας", διότι, ὅσα ἐπέβαλεν ἡ ἀκρίβεια καί ἡ οἰκονομία διά τήν ἀγάπην καί τήν ἑνότητα τῆς ᾿Εκκλησίας, τό ἐποιήσαμεν διά τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 2566/23-1-1992 Ποιμαντορικῆς ᾿Εγκυκλίου. Καί ὅταν θά ἐπανέλθη ἡ ἀγάπη καί ἄλλας ᾿Εγκυκλίους σχετικάς δυνάμεθα νά ἐκδώσωμεν. ᾿Εγκυκλίους ὅμως καί ἀναθέματα ὑπαγορευόμενα  ὑπό τοῦ πονηροῦ, ὡσάν τήν τοιαύτην οὕτως ἀποδειχθεῖσαν "Β' ᾿Εγκύκλιόν" σας, δέν θά δεχθῶ. Μέ τήν ᾿Αγάπην καί τήν ᾿Αλήθειαν τοῦ Χριστοῦ εἶμαι ἕτοιμος τά πάντα νά ποιήσω, ἀδυνατῶ ὅμως νά συνεργήσω εἰς ἔργα μίσους,  εἰς ἀπάτας, βλασφημίας  καί ψεύδη.

᾿Αδελφοί διά πολλοστήν φοράν σᾶς γράφω, μή πλανᾶσθε καί μήν ἀντιποιῆσθε τήν "῾Ιεράν Σύνοδον" καί τήν "᾿Εκκλησίαν" διά νά καλύψετε τό σχίσμα, διότι αὐτό δέν καλύπτεται, μόνον θεραπεύεται, ὅταν ἀσφαλῶς ὑπάρχει διάθεσις καί μετάνοια. ῾Η φατρία, ἡ παρασυναγωγή, τό σχίσμα δέν γίνονται ποτέ οὔτε Σύνοδος, οὔτε ᾿Εκκλησία, ἀλλά παραμένουν συναγωγαί πονηρευομένων κατά τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ.

 Πρέπει νά τό ἀντιληφθῆτε, ὅτι αἱ ἀποφάσεις σας ἐναντίον μας καί ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων καί ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ εἶναι ἄκυροι καί ἀνυπόστατοι. Δέν τά λέγω ἐγώ αὐτά, ἀλλά ἡ ᾿Εκκκλησία, οἱ Κανόνες, τό ᾿Εκκλησιαστικόν Δίκαιον. Αἱ ἐνέργειαί σας εἶναι ὅλως ἀντίθετοι πρός τήν Κανονικήν τάξιν τῆς ᾿Εκκλησίας. ᾿Αλλοίμονον ἄν κάθε ὁμάδα ἀποκοπτομένη καί ἐνεργοῦσα, ὅπως ἐνεργήσατε ἐσεῖς, ἐνομιμοποιεῖτο καί αἱ ἀποφάσεις της εἶχον ἔννομον-κανονικόν ἀποτέλεσμα.

᾿Αδελφοί, Σεῖς οἱ πέντε, ἐξωσυνοδικῶς, κατά παράβασιν κάθε ἐννοίας κανονικῆς τάξεως καί δικαίου, συνωμοτεῖτε, φατριάζετε, ἀγνοεῖτε τόν ᾿Αρχιεπίσκοπον  καί τούς ὑπολοίπους ᾿Αρχιερεῖς καί πραξικοπηματικά καί ἐνάντια πρός τόν 34ον ᾿Αποστολικόν Κανόνα, ἐνάντια πρός τόν 9ον, 16ον καί 20όν τῆς ᾿Αντιοχείας, καθώς καί τόν 4ον τῆς Α' Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἀποφασίσατε "ἀνατροπήν" τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου, "ἀργίαν" κλπ. Σᾶς ὑπενθυμίζω τί λέγουν οἱ σχετικοί Κανόνες:

῾Ο 34ος τῶν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων: "Τούς ᾿Επισκόπους ἑκάστου ῎Εθνους, εἰδέναι χρή τόν ἐν αὐτοῖς πρῶτον καί ἡγεῖσθε αὐτόν ὡς Κεφαλήν, καί μηδέν τι πράττειν περιττόν, ἄνευ τῆς ἐκείνου γνώμης...". ῾Ο 4ος τῆς Α' Οἰκουμενικῆς: "...τό δέ κῦρος τῶν γινομένων δίδοσθαι καθ᾿ ἑκάστην ἐπαρχίαν τῷ Μητροπολίτῃ" (παράβαλ. καί 6ον τῆς αὐτῆς). ῾Ο 9ος τῆς ᾿Αντιοχείας: "Τούς καθ᾿ ἑκάστην ἐπαρχίαν ᾿Επισκόπους εἰδέναι χρή τόν ἐν τῇ Μητροπόλει προεστῶτα ᾿Επίσκοπον...". ῾Ο 16ος τῆς ᾿Αντιοχείας: "Εἴ τις ᾿Επίσκοπος... ὑφαρπάζοι τόν Θρόνον δίχα Συνόδου τελείας, τοῦτον ἀπόβλητον εἶναι... Τελείαν δέ ἐκείνην εἶναι Σύνοδον, ἧ συμπάρεστι καί ὁ τῆς Μητροπόλεως" (παράβαλ. καί 20όν τῆς ᾿Αντιοχείας).

Συνειδητοποιῆστε παρακαλῶ, ὅτι ἡ συνάθροισίς σας τῆς 10/23-5-1995, ὡς καί πᾶσα ἄλλη ἀκολουθήσασα, δέν ἀποτελοῦν Σύνοδον καί δέν παρήγαγον κανέν ἀπολύτως ἔννομον - κανονικόν ἀποτέλεσμα. Δέν ἀποτελούσατε, καί δέν ἀποτελεῖτε, οὔτε ποτέ θά ἀποτελέσετε Σύνοδον. Οὔτε ὅμως καί ὡς ὁμάδα ἐφροντίσατε νά σεβασθῆτε κάποιους Κανόνας. Δέν ἐλάβατε ὑπ᾿ ὄψιν, οὔτε τόν 62ον Κανόνα τῆς Β' Οἰκουμενικῆς Συνόδου, οὔτε τόν 34ον ᾿Αποστολικόν, οὔτε τόν 19ον τῆς Καρθαγένης.  Παρακαλῶ νά ἀνοίξετε τό Πηδάλιον καί νά μελετήσετε καί αὐτούς τούς ῾Ιερούς Κανόνας, διά νά κατανοήσετε, ὅτι δέν παρατυπεῖτε ἁπλῶς, ἀλλά καταργεῖτε κάθε ἔννοιαν Κανονικῆς τάξεως καί᾿Εκκλησιαστικοῦ Κανονικοῦ Δικαίου. Καί ἐάν μέν ἐξ᾿ ἀγνοίας  καί ἐμπαθείας διεπράξατε, ὅσα διεπράξατε, εἶναι καιρός δι᾿ ὑμᾶς νά ἀνανήψετε. ᾿Εάν ὅμως ἐνσυνειδήτως ἐνεργήσατε, διότι ἔπρεπε νά ἐνεργήσετε τά σχέδια τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, τότε ἀλλοίμονον εἰς ὑμᾶς ἀδελφοί, διότι πρός καιρόν μέν ἐξαπατήσατε τούς ἁπλοῦς Κληρικούς, Μοναχούς, Μοναχάς, καθώς καί τούς λαϊκούς μέ τήν ἀπάτην περί "εἰκονομαχίας" καί μέ τόσα ἄλλα ψεύδη, ἐνώπιον ὅμως τοῦ Θεοῦ τί θά ἀπολογηθῆτε;

Δυστυχῶς, δι᾿ ὑμᾶς ἀδελφοί, διότι αἱ ἀποφάσεις  σας πέραν τοῦ ὅτι δέν προέρχονται ἀπό ἁρμόδιον ᾿Εκκλησιαστικόν ῎Οργανον, ὅπερ ἡ ῾Ιερά Σύνοδος, ἡ Κανονική καί ᾿Ορθόδοξος, δέν ἔχουν καί κανέν ἀπολύτως κανονικόν ἔρεισμα. ᾿Αντιθέτως, συνεπάγονται δι᾿ ὑμᾶς τό ἀδίκημα τῆς συνωμοσίας, φατρίας καί τυρείας διά τά ὁποῖα οἱ ῾Ιεροί Κανόνες 18ος τῆς Δ' Οἰκουμενικῆς καί ὁ 34ος τῆς ΣΤ' τῆς ΣΤ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου (τῆς ἐν Τρούλλῳ) ὁρίζουν: "ἐκπιπτέτωσαν (οὗτοι) πάντη τοῦ οἰκείου βαθμοῦ".

᾿Ιδού πάλιν τί διαγορεύουν οἱ σχετικοί ῾Ιεροί Κανόνες:

῾Ο 18ος τῆς Δ' Οἰκουμενικῆς: "Τό τῆς συνομωσίας, ἤ φατρίας ἔγκλημα, καί παρά τῶν ἔξω νόμων πάντη κεκώλυται, πολλῷ δέ μᾶλλον τῇ τοῦ Θεοῦ ᾿Εκκλησίᾳ τοῦτο γίνεσθαι ἀπαγορεύειν προσήκει. Εἴ τινες τοίνυν Κληρικοί ἤ μονάζοντες εὑρεθεῖεν, ἤ συνομνύμενοι ἤ φατριάζοντες, ἤ κατασκευάς τυρεύοντες ᾿Επισκόποις ἤ Συγκληρικοῖς, ἐκπιπτέτωσαν πάντη τοῦ οἰκείου βαθμοῦ". ᾿Ανάγνωθι ταῦτα καί εἰς τόν 34ον τῆς ΣΤ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου.

᾿Αδελφοί διεσαλεύσατε ὁλόκληρον τήν ἔννομον καί κανονικήν τάξιν τῆς ᾿Εκκλησίας, διά ποῖον λόγον; Καί μόνον πού συνελάβατε εἰς τήν σκέψιν καί πρόθεσίν σας τό τῆς συνωμοσίας καί φατρίας ἔγκλημα καταδικάζεσθε. ᾿Από τήν στιγμή δέ πού τό ἐκτελέσατε καί λάβατε τάς δῆθεν "ἀποφάσεις" σας, τό ἀδίκημα εἶναι ὠλοκληρωμένον ἐκκλησιαστικόν ἔγκλημα, τοῦ ὁποίου καρπός θανάσιμος δι᾿ ὑμᾶς ὑπῆρξε τό σχίσμα σας.

Δυστυχῶς, προκειμένου νά δώσετε "κῦρος" εἰς τήν ΑΚΥΡΟΝ καί ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΟΝ "ἀπόφασίν" σας τῆς 10/23-5-95 καί νά καλύψετε τό τετελεσμένον ἐκκλησιαστικόν σας ἔγκλημα τῆς συνωμοσίας, φατρίας καί τυρείας, συμπήξατε νέαν "θρησκευτικήν Κοινότητα" μέ ἕδραν τήν Μητρόπολιν ᾿Αττικῆς καί ἐγκαινιάσατε νέον Πρωτόκολλον, νέαν σφραγίδα, αὐτοαπεκλήθητε "Σύνοδος" καί "᾿Εκκλησία" μέ ἀποτέλεσμα ὅλα αὐτά νά ἔχουν ἕνα μόνον πραγματικόν ἀποτέλεσμα: Τήν ἐπισημοποίησιν τοῦ ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ ὑμῶν τῶν πέντε ᾿Επισκόπων, ἀφοῦ καί ἠθελημένα καί προμελετημένα ἀπεκόπητε ἀπό τήν Κανονικήν ἑνότητα καί τήν εὐταξίαν τῆς ᾿Εκκλησίας.

Δυστυχῶς αὐτή εἶναι ἡ πραγματικότης, τήν ὁποίαν καλεῖσθε νά συνειδητοποιήσετε. ῾Ημεῖς ἐν προκειμένῳ οὐδέν ἄλλο πράττομεν, εἰ μή νά σᾶς βοηθήσωμεν νά διαπιστώσετε τά ἀνωτέρω, διότι ἀπό τό σημεῖο αὐτό, τῆς διαπιστώσεως, ἐλπίζει κανείς νά προέλθῃ καί ὁ πόθος τῆς διορθώσεως. Αὐτός, ναί εἶναι καί ὁ λόγος πού σᾶς γράφω καί αὐτήν τήν ἐπιστολήν μου, ἡ ὁποία εὑρίσκεται εἰς ἀδιάσπαστον ἑνότητα καί ἀκολουθίαν μεθ᾿ ὅλων τῶν προηγηθεισῶν. Εἶναι εὔκολον πλέον, ἀδελφοί, διά τήν ῾Ιεράν Σύνοδον νά καταγνώσῃ ποινάς καθ᾿ ὑμῶν, δύσκολον, ὅμως, νά διορθωθῇ τό κατά τῆς ᾿Εκκλησίας ἔγκλημά σας, ἐάν δέν τό θελήσητε σεῖς, οἱ ὁποῖοι τό ἐνεργήσατε.

Θρηνοῦμε, πενθοῦμε καί κλαίομεν διά τήν πτῶσιν ὑμῶν καί διά τοῦτο μετά δακρύων σᾶς παρακαλῶ, ἄς σταθῶμεν ἐνώπιον τοῦ ᾿Εσταυρωμένου Κυρίου μας καί ἄς ἀντλήσωμεν ἀγάπην καί ταπείνωσιν ἐκ τοῦ καθημαγμένου ἀπό τούς ἥλους καί τήν λόγχην ἁγίου Σώματος Αὐτοῦ καί ἄς τόν παρακαλέσωμεν νά μᾶς παράσχῃ τήν δύναμιν νά σπογγίσωμεν καί τά αἵματα ἐκ τοῦ καθημαγμένου Σώματος τῆς ᾿Εκκλησίας Του, τό ὁποῖον  ἐπλήγωσε τό σχίσμα τοῦ 1995.
᾿Αδελφοί, ἄν μή ἀμελήσωμεν ταῦτα, διότι τότε εἰς οὐδέν θά μᾶς ὠφελήσῃ ὁ Σταυρός καί ἡ ᾿Ανάστασις τοῦ Κυρίου. ῞Οθεν, ἄς σταυρωθῶμεν καί ἡμεῖς διά νά μᾶς ἀναστήσῃ ὁ Κύριος καί ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν.
                                    ᾿Από καρδίας εὐχόμενος ΚΑΛΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ
                                                 διατελῶ τῇ ἐν Χριστῷ ᾿Αγάπῃ.

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

+ ῾Ο ᾿Αθηνῶν καί Πάσης ῾Ελλάδος

ΑΝΔΡΕΑΣ