ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟ ΙΕΡΟΝ ΝΑΟΝ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΚΑΡΕΑ. ΙΕΡΟΥΡΓΟΥΝΤΟΣ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ κ.κ. ΚΗΡΥΚΟΥ

Την Κυριακή μετά τα Φώτα στον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Καρέα, κατά τήν θείαν Λειτουργίαν, την οποίαν ετέλεσεν μέ τήν χάριν τού Θεού ο Μητροπολίτης ΓΟΧ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικής καί Τοποτηρητής Αθηνών Κήρυκος, επραγματοποιήθη Σύναξις Ενοριτών εις τήν οποίαν συμμετέσχον καί τινες εκ της ενορίας τού Μητροπολιτικού Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου Αχαρνών. Κατά τό Κοινωνικόν ωμίλησεν επικαίρως ο θεολόγος Χαρίλαος Στουραίτης, ενώ μετά την θείαν Λειτουργίαν τό μέλος της Εκκλησιαστικής Επιτροπής Αγίου Δημητρίου Αχαρνών κ. Παναγιώτης Ανδρεόπουλος ανέλυσεν εν ολίγοις καί ενημερωτικώς τό "Σκοπιανόν" ζήτημα, υπογραμμίσας, οτι τό θέμα είναι μείζον εθνικόν καί Εκκλησιαστικόν θέμα, τό οποίον πρέπει νά γνωρίζωμεν καί ότι δέν είναι "Μακεδονικόν", ως τό θεωρούν τινές, αλλά καθαρά "Σκοπιανόν", τό οποίον ήγειραν αντεθνικά καί οικουμενιστικά Κέντρα καί τό οποίον απειλεί την ακεραιότητα τού Εθνους μας... Απεφασίσθη νά συνεχισθή η ενημέρωσις τόσον επί της επιβολής των "Σκοπιανών" κατά τού έθνους μας, όσον καί επί της παραλλήλου καί εκ των ιδίων οικουμενιστικών Κέντρων εκκινουμένης διωκτικῆς μανίας των πρώην αδελφών μας "Στεφανιτών" κατά τού Ιερού Ναού Αγίου Σπυρίδωνος καί των λοιπών Ναών της Ορθοδοξίας, τούς οποίους θέλουν νά θέσουν υπό την εξουσίαν των καί η νά τούς πωλήσουν η νά τούς παραδώσουν στούς Οικουμενιστάς, κάτω από τούς οποίους θά είναι αυτοί ως η νέα δεκατριμερίτικη Ουνία...

 ΣΧΟΛΙΟΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥ

 Εμείς οι συντάκτες του Ομολογητού Ιεράρχου Ματθαίου υπογραμμίζομεν ότι πολύ εύστοχα ο Σεβ/τος κ. Κήρυκος ανέφερε εις την σύντομον προσλαλιάν του, ότι η ''σύνοδος'' του ψευδαρχιεπισκόπου κ. Στεφάνου προορίζεται να γίνη μία νέα δεκατριμερίτικη Ουνία. Και εξηγούμεθα: Η πρώτη – πρώτη Ουνία ήταν η παπική Ουνία του ΙΣΤ αιώνος, η οποία μεγάλα δεινά επέφερε εις την Ορθοδοξίαν και το Έθνος μας. Η Δευτέρα Ουνία δυνάμεθα να είπωμεν ότι είναι η νεοημερολογιτική Οικουμενιστική του 1920 -1924, η οποία εισήλθεν εις τον χώρον της καθ’ ἠμᾶς Ανατολης το έτος 1920 με την γνωστήν παναιρετικήν Εγκύκλιον του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και ωλοκλήρωσε το έργον της (το αντίχριστον έργον της) με την εισαγωγήν του τρίς και πολλάκις υπό Πανορθοδόξων Συνόδων καταδεδικασμένου νέου παπικού Ημερολογίου, ο οποίος νεοημερολογιτισμός είναι αυτόχρημα οικουμενισμός. Ως Τετάρτη Ουνία δύναται να χαρακτηρισθή το Φλωρινικόν σχίσμα του 1937, το οποίον διευρύνθη με την ένωσιν των Φλωρινικών εν έτει 1960 μετά της μηδέποτε ορθοδοξησάσης Ρωσικής Διασποράς, από την οποίαν έλαβον παρανόμως αντορθοδόξως και ληστρικώς τάς χειροτονίας των … 

Η Ουνία, τέλος, την οποίαν θελουν να δημιουργήσουν σήμερον, είναι αυτή η οποία ξεκίνησε το σχίσμα του 2005, εις το οποίον επρωτοστάτει πάντοτε, πάντως εκ του αφανούς, σήμερον όμως εμφανώς, και κατά τρόπον καισαροπαπικόν, ο φερόμενος ως Αρχιεπίσκοπος και ως Ηγούμενος (παράνομος κατ’ άμφω) Στέφανος ο Τσακίρογλου, και οι γνωστοί και άγνωστοι συνεργάτες του, εμφανείς και αφανείς είναι η χειροτέρα όλων, εἀν παραμείνουν εις την αμετανοησίαν, διότι όπως λέγει ο Μέγας Βασίλειος και όπως τά έζησε και ο ίδιος στην εποχή του, «οι προσποιούμενοι ορθοδοξείν» είναι πολύ χειρότεροι από τους εμφανείς αιρετικούς.

Ίσως σε κάποιους δεν αρέσει η αλήθεια, διότι η αλήθεια είναι πικρή, και όσον περνάει ο χρόνος γίνεται ακόμη πικρότερη. Και ιδού: Από το 2005 μέχρι και σήμερα, η ''σύνοδος'' του Στεφάνου το μόνο που ξέρει να κάνει πολύ καλά είναι να διώκει δικαστικώς τον Σεβ/το Κήρυκο και να συνεχίζη να χρησιμοποιεί εις τά δικαστήρια παράνομες και έκνομες και ανυπόγραφες αποφάσεις του προκατόχου του Νικολάου, ήτοι τις ψευδοκαθαιρέσεις και τους ψευδοαφορισμούς κατά του Μητροπολίτου Κηρύκου, ενώ τηρεί ένοχον σιωπήν διά τάς κατ’ αυτών κανονικάς και ορθοδόξους αποφάσεις της Πανορθοδόξου Συνόδου … 

Και, το χειρότερον είναι ότι όσον ο Σεβασμιώτατος Κήρυκος τους προσκαλεί εις διάλογον αληθείας και εν αγάπη, τόσον εκείνοι μαίνονται και προσφεύγουν εις τά δικαστήρια. Και ενώ επεσκέφθη, ο Σεβ. Κηρυκος και προσωπικώς τον πρώην Πειραιώς κ. Νικόλαο Μεσσιακάρη, τρεις ημέρες πριν φύγει από την ζωή, και εζήτησε να γίνη διάλογος διά να ευρεθή μία λύσις, αλλά και τον ίδιο τον Στέφανο επεσκέφθη, όταν είχε μεταβεί εις τά Γραφεία Μπότσαρη 8 διά την υπόθεσιν του ΟΔΑΠΙΕΓΟΧ… και από μέν τον Νικόλαο απεκόμισε την διάθεσιν να υπάρξει διάλογος, από δε τον Στέφανον απεκόμισε την αφ’ υψηλού άρνησιν και την περιφρόνησιν και την άκρως καισαροπαπικήν συμπεριφοράν, η οποία συνεχίσθη με τά απανωτά δικαστηρια κατά του Μητροπολίτου Κηρύκου αλλά και τάς διωξεις εναντίον δικών του Ιεραρχών και Κληρικών, διότι δεν ανείχοντο πλέον αυτόν τον Καισαροπαπισμόν του Στεφάνου …

Επαναλαμβάνομεν, ότι ενώ ο Σεβασμιώτατος Κήρυκος προσεπάθει να κάνει διάλογο και να συζητηθή και το θέμα πού προέκυψε με την πώλησι της Σαλαμίνος και το επιχειρηθέν γκρέμισμα του Ι.Ν. Ευαγγελιστρίας Πεύκης, εκείνος το μόνο πού έβλεπε, ως «συμφερώτερον» ήτο να αρπάξη ολους τους Ναούς και όπως ελέχθη άλλους να πωλήση προς ίδιον όφελος, άλλους να παραδώση εις τους οικουμενιστάς (και δι αυτών εις το παγκόσμιον Συμβούλιον των αιρετικών, διά να συμβἀλη έστω και τώρα, εις την λύσιν του παλαιοημερολογιτικού, κατά την υπόδειξιν, και απαίτησιν του Αρχιεπισκόπου της Εκκλησίας του Κράτους Χριστοδούλου και ασφαλώς διότι αυτή ήτο και η εντολή από το Βατικανό (Βλέπετε βιβλίο YERMAN, έκδοσις 1984) 

Έτσι εφθάσαμε εις το σημείο να έχουμε διά τετάρτην η πέμπτην φοράν την 5ην δικάσιμον την Τρίτην 30ην Ιανουαρίου (ν.Η.) διά την υπόθεσιν του Αγίου Σπυρίδωνος Καρέα. 

Δυστυχώς με όλα τά παραπάνω αναφερθέντα, αλλά και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός, παράνομα, αντιεκκλησιαστικά, ιερόσυλα, σιμωνιακά και απάνθρωπα έργα των (τά πλείστα εκκινήσαντα από την παραίτησιν του μακ. αρχιεπισκόπου Ανδρέου, χειροδικίες, υφαρπαγές και κατακράτησις ναών και πνευματικών Κέντρων, διωγμοί Κληρικών, συμπροσευχαί με αιρετικούς κ.α.), η ''σύνοδος'' αυτή συνεχίζει να οδεύει την τρικυμιώδη θάλασσαν της αποστασίας, από την οποίαν θα εξέλθουν μόνον διά της ειλικρινούς μετανοίας. 

Ο δε Μητροπολίτης Κήρυκος και οι συνεργάτες του, ακολουθώντας την «πεπατημένην οδόν των αγίων Πατέρων» με σκοπόν την διαφύλαξιν της Αποστολικής Διαδοχής και της Ομολογίας Πίστεως, και την παραμονήν εις την Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν του Χριστού Εκκλησία, αφού εν έτει 2005 εξήλθεν εκ μέσου αυτών διά να μη εξέλθη μετ’ αυτών λόγω των παρανομιών των και των ιεροσυλιών των εκ της Εκκλησίας, δεν κάμνει τίποτ’ άλλο, παρά να συνεχίζη την γραμμήν των τριών Ιεραρχών των επιστρεψάντων εκ του Νεοημερολογιτισμού – Οικουμενισμού. Και αυτοί τότε ωμολόγησαν την καλήν Ομολογίαν, απεκήρυξαν και κατεδίκασαν την Καινοτομίαν, και προέβησαν και εις Αρχιερατικάς χειροτονίας διά να διαφυλάξουν αλώβητον και ακαινοτόμητον την ιεράν παρακαταθήκην ….