Πρόκειται για τον ΡΒ΄ (102) Ψαλμόν. Ούτος διαβάζεται εις τον Εξάψαλμον και ψέλνεται τις Κυριακές και τις εορτές εις την Λειτουργίαν.
Αν κανείς διαβάσει από την αρχή τον ψαλμό αυτόν θα λάβει πάρα πολύ μεγάλο ψυχικό όφελος και θα καταλάβει με ποιους πραγματικά τρόπους πρέπει να ευλογείτε το Όνομα του Παντοδυνάνου Θεού.
Ο Θεός ευλογείτε από τους λειτουργούς του, εκείνους δηλαδή που τον διακονούν πιστά και αφοσιωμένα, όταν εκείνοι έχουν αγάπη προς τον συνάνθρωπό τους, αν πράττουν ελεημοσύνες, αν είναι φιλάνθρωποι, αν κάνουν ανιδιοτελή έργα αγάπης, αν έχουν αισθήματα ειρήνης, ταπείνωσης και υπομονής. Ο Θεός ευλογείτε δια μέσου της καθημερινής Προσευχής, εις την οποία, τόσο οι λειτουργοί όσο και οι απλοί πιστοί, επικαλούνται το Όνομά Του <<Αδιαλείπτως προσεύχεσθε εν παντί ευχαριστείτε>> κατά τον Απ. Παύλο. Ευλογείτε με την εξεύρεση του σωστού και ήρεμου τρόπου της επίλυσης κάθε σοβαρού προβλήματος, πόσο μάλλον όταν το πρόβλημα αυτό είναι Εκκλησιαστικής Φύσεως και η λύση του υπάρχει εγγεγραμμένη εις τους Θείους και Ιερούς Κανόνες. Εν ολίγοις, οι λειτουργοί του Υψίστου, ευλογούν τον Πάντιμο και Μεγαλοπρεπές Όνομά Του δια μέσου των καθημερινών καλών Χριστιανικών πράξεων.
Τουναντίον, ο Θεός δεν μπορεί να ευλογειθεί από τους λειτουργούς του, όταν εκείνοι είναι ανελεήμονες, όταν εκείνοι εν κάνουν έργα φιλανθρωπίας, όταν πρώτοι εκείνοι σπέρνουν τον διχασμό στους πιστούς, όταν είναι εγωιστές και υπερόπτες και όταν για χάρη της μισαλλοδοξίας τους δεν κάνουν καθόλου υπομονή.
Δηλαδή, ο Θεός δεν ευλογείτε από τους λειτουργούς του, όταν εκείνοι κυνηγούν θέσεις και αξιώματα. Δεν ευλογείτε, όταν για χάρη αυτών των αξιωμάτων καταπατούνται παντελώς οι Θείοι και Ιεροί Κανόνες, και οι λειτουργοί πράττουν το δικό τους θέλημα.
Ο Θεός είναι αδύνατον να ευλογηθεί από τους λειτουργούς του όταν εκείνοι κάνουν καταλήψεις ναών, χειροδικούν και, το Κυριότερο, δεν σέβονται τους μεγαλυτέρους σε ηλικία και φτάνουν μέχρι το ολέθριο σημείο να αρπάζουν από εκείνους αυτό που με τόσο κόπο κατάφεραν να φτιάξουν. Όταν δε γίνεται αυτό, και δη από τους ιδίους τους λειτουργούς, τότε ο κίνδυνος του να πράξει το ίδιο και ο απλός πιστός είναι σαφώς πολύ πιο ισχυρός. Διότι η ζωή των λειτουργών πρέπει να είναι παράδειγμα αμέμπτου ηθικής για τους απλούς πιστούς.
Επίσης, ο Θεός δεν μπορεί να ευλογηθεί από τους λειτουργούς του, όταν ο βίος εκείνων είναι πολύ χειρότερος από τον βίο του απλού πιστού.
Οι δε Αρχιερείς, έχοντας τον υψηλότερο βαθμό του Ορθοδόξου Κληρικού, θα επιτύχουν να ευλογήσουν σωστά το όνομα εκείνου εις του οποίου εις τόπον και τύπον βρίσκονται, όταν σέβονται πάντα τα της Αρχιερωσύνης και των Ιερών Κανόνων. Όταν τον σεβασμό αυτόν τον δείχνουν και προς τους υπολοίπους συνεπισκόπους τους, τόσο που την τυχόν διαφωνία κάποιου, είναι πρόθυμοι να την ακούσουν. Πολύ δε περισσότερο όταν η αγάπη αυτή μεταξύ των Αρχιερέων είναι τέτοια που κανείς τους δεν ψάχνει την κατάλληλη ευκαιρία ώστε να <<φάει>> τον άλλον, προκειμένου έτσι να λάβει την θέση του. Όταν εις την <<σύνοδο>> την οποία απαρτίζουν, υπάρχει απόλυτη διαφάνεια και όλα υποκινούνται από το Πνεύμα το άγιον και όχι από τρίτους, εξωσυνοδικούς παράγοντες. Με αποτέλεσμα η Σύνοδος ατή όντως να καθίσταται Αγία και Ορθόδοξος, αφού μόνο το θέλημα του Κυρίου πράττει.
Η ευλογία του ονόματος του Θεού από τους κάθε αξιώματος λειτουργούς του, επιτυγχάνεται μόνο όταν επίκεντρο της ζωής αυτών είναι η εύρυθμη λειτουργία της Εκκλησίας, η σωστή διαποίμανση των πιστών (ή αλλιώς προβάτων), με όσα ο ίδιος ο Χριστός έχει διδάξει με την επίγεια ζωή Του.
Εκποιήσεις ναών, προσπάθειες υφαρπάξεως ναών και οτιδήποτε άλλο δεν καταστούν αδύνατη την ευλογία του Ονόματος του Θεού από τους ιδίους τους λειτουργούς, διότι οι πράξεις αυτές δεν συνάδουν με όσα εκείνο έχει διδάξει, τόσο δια την ζωή των απλών πιστών, όσο και δι' εκείνη των Κληρικών.
Επομένως αγάπη, ειρήνη, χρηστότητα, αγαθοσύνη, πραότητα, είναι μερικά μονάχα από εκείνα που πρέπει να κοσμούν τους σωστούς λειτουργούς ώστε εκείνοι να δοξάζουν σωστά το όνομα του εσταυρωμένου για την αγάπη Χριστού. Γιατί τότε και μόνο τότε ποιούν το Θέλημα Αυτού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου