ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΝ ΚΕΝΤΡΟΝ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ, ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΡΙΧΕΡΟΥΣΑΣ

+ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΗΡΥΚΟΣ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΝ ΚΕΝΤΡΟΝ – ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟΝ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΚΑΙ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ & ΣΤΕΓΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΗΛ. 210 6020176, 210 6021467 Α.Π. 634 Εν Κορωπίου τῆ 1 Σεπτ.2013 ΕΠΙ ΤΗ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΤΟΥ ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΩ ΙΕΡΩ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙ ΕΙΣ ΙΕΡΑΝ ΜΟΝΗΝ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΠΑΤΜΟΥ Τέκνα ἐν Κυρίω ἀγαπητά, χαίρετε ἐν Κυρίω. Ἡ διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου καί Εὐαγγελιστοῦ, ἔχει μίαν διαχρονικήν ἐπικαιρότητα, ὄχι μόνον διότι μέ τήν Ἀποκάλυψίν του προλέγει αὐτά τά ὁποῖα εζησαν καί ἐβίωσαν οἱ χριστιανοί διά μέσου τῶν αἰώνων, καί αὐτά τά ὁποῖα εἰς τάς ἀποκαλυπτικάς ταύτας ἡμέρας ζοῦμε καί βιώνουμε, ἀλλά καί διότι μέ τήν περί ἀγάπης διδαχήν του «τεκνία ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» καί τήν περί απομακρύνσεως ἀπο τῶν ἀντιχρίστων καί αἱρετικῶν διδασκαλίαν του «μηδέ χαίρειν αὐτοῖς λέγετε» ἔδωκε τήν ἀληθινήν γραμμήν πλεύσεως τῶν θελόντων σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν. Καί ἐπειδή καί τήν περί ἀγάπης διδασκαλίαν του Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου παρερμηνεύουν οἱ οἰκουμενισταί, διότι τήν διαχωρίζουν ἀπό τήν ἀλήθειαν, ἀλλά καί τήν περί ἀπομακρύνσεως ἀπό τῶν αἱρετικῶν νουθεσίαν ἀδυνατοῦν νά ἐφαρμόσουν οἱ θέλοντες νά παραμείνουν «γνήσιοι υἱοί τε καί μέτοχοι» τῆς Καθολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, μέ ἀποτέλεσμα νά ὑπάρχουν πολλοί ἀντίχριστοι σήμερον, ἀς δούμε λίαν ἐπιλεκτικῶς τί ἑπόμενοι τῶ «ἀετῶ τῆς Θεολογίας» καί τοῖς λοιποῖς Ἀποστόλοις, ἐδίδαξαν «λόγω» καί ἐφήρμοσαν «ἔργω» οἱ Ἅγιώτατοι καί Θεοφόροι Πατέρες, ἔναντι τῆς λύμης τῶν ἀντιχρίστων αἱρετικῶν. Ὁ ἅγιος ‘Αθανάσιος ὁ Μέγας ἀπό τήν διδασκαλίαν τοῦ Ἁγίου Ιωάννου τοῦ Θεολόγου παρακινούμενος ἔγραψεν: «Εάν ο Επίσκοπος ή ο Πρεσβύτερος, οι όντες οφθαλμοί της Εκκλησίας, κακώς αναστρέφωνται και σκανδαλίζωσι τον λαόν, χρη (=πρέπει) αυτούς εκβάλλεσθαι. Συμφέρον γαρ άνευ αυτών συναθροίζεσθαι εις ευκτήριον οίκον ή μετ’ αυτών εμβληθήναι…εις την γέενναν του πυρός».(ΒΕΠΕΣ 33, σ.199). Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στιγματίζοντος τα άκαιρα σχίσματα (βλ. Ομιλ. ΙΑ’ προς Εφεσ., §δ’ PG 62,85).«Ἔστι γαρ και κακή ομόνοια και καλή διαφωνία…Έστιν ουν σχισθήναι καλώς και έστι ομονοήσαι κακώς…» (Ομιλ.νζ΄εις το κατά Ιωάν., PG ………..Πρβλ. και Ιωσήφ Βρυεννίου, «Άπαντα» τομ. Β΄,εκδ. Β. Ρηγόπουλου, Θεσ/νίκη 1991, σ. 482: «κρείττων η υπέρ απαθείας διάστασις»). Ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης: «Οι μεν τέλεον περί την πίστιν εναυάγησαν, οι δε, ει και τοις λογισμοίς ού κατεποντίσθησαν, όμως τη κοινωνία (=με την επικοινωνία) της αιρέσεως συνόλλυνται»> (Επισ. ΙΕ΄, PG 99,στ.1164Α). Ὁ ἅγιος Μάρκος Εφέσου ὁ Εὐγενικός λέγει: «Ούτε βούλομαι ούτε δέχομαι την αυτού ή την μετ’ αυτού κοινωνίαν το παράπαν, ουδαμώς…,ώσπερ ούτε γεγονυίαν ένωσιν και τα δόγματα τα λατινικά, ἅπερ εδέξατο αυτός και οι μετ΄αυτού (εν. του Λατινόφρονος Πατριάρχου)…Πέπεισμαι γαρ ακριβώς ότι, όσον αποδιίσταμαι τούτου και των τοιούτων, εγγίζω τω Θεώ και πάσι τοις πιστοίς και αγίοις Πατράσι…» PG 160, 536). «Φεύτε και υμείς, αδελφοί, την προς τους ακοινωνήτους κοινωνίαν και το μνημόσυνον των αμνημονεύτων …»(Έ. α.,στ.1097 D ). Ὁ ἅγιος Γερμανός Β΄, Πατριάρχης Κων/πόλεως ἐπιστέλλεται εἰς τούς Κυπρίους Ὀρθοδόξους:«(…οι Ορθόδοξοι ουχ υποκείσονται τοις την υποταγήν ποιησαμένοις αρχιερεύσιν αυτών (εν. Λατίνων και Λατινοφρόνων). Ουδέ αφοριζόντων αυτών ένεκα του πείθεσθαι τη λατινική εκκλησία μικρόν τι επιστραφήσονται. Ο γαρ τοιούτος αφορισμός άκυρός εστι και προς τους αφορίζοντας μάλλον επαναστρέφει, ότι και σκανδάλων γεγόνασι πρόξενοι τω λαώ του Θεού, καταπατήσαντες την των ιερών Κανόνων ακρίβειαν…».(Επιστολή β΄ προς τους Κυπρίους, § θ, PG 140, στ. 620 C). Ἡ Μεγάλη Σύνοδος Κων/πόλεως του 1848, των 4 Πατριαρχείων, με 29 Ιεράρ-χες, επί Οικουμενικού Πατριάρχου Γρηγορίου ΣΤ΄, ἀποφαίνεται: «Παρ΄ημίν (εν. τοις Ορθοδόξοις) ούτε Πατριάρχαι ούτε Σύνοδοι εδυνήθησάν ποτε εισαγαγείν νέα (εν. δόγματα, νεωτερισμούς). Διότι ο υπερασπιστής της Θρησκείας (εν. Ορθοδοξίας) εστίν αυτό το Σώμα της Εκκλησίας, ήτοι αυτός ο Λαός,. όστις εθέλει το θρήσκευμα αυτού αιωνίως αμετάβλητον και ομοειδές τω των Πατέρων αυτού…( § 17) Καί ἐπίσης: «Η γαρ Πίστις ημών, αδελφοί, ουκ εξ ανθρώπων ουδέ δι’ ανθρώπου, αλλά δι΄αποκαλύψεως Ιησού Χριστού, ην εκήρυξαν οι θείοι Απόστολοι, εκράτυναν αι ιεραί Οικουμενικαί Σύνοδοι, παρέδωκαν εκ διαδοχής οι μέγιστοι σοφοί Διδάσκαλοι της Οικουμένης και επεκύρωσαν τα εκχυθέντα αίματα των Αγίων Μαρτύρων.” Κρα-τώμεν της ομολογίας, ήν παρελάβομεν άδολον παρά τηλικούτων (=τόσον μεγάλων ) ανδρών, αποστρεφόμενοι πάντα νεωτερισμόν ως υπαγόρευμα του διαβόλου…“».( § 20. Βλ. Ιω. Καρμίρη, έ. ά., τόμος ΙΙ, σ. 920 έκδ.γ΄ Graz Αυστρίας 1968,σ. 920 και 922). Ἰδέτε, τί σχετικά διδάσκει καί ὁ Ἰερός Φώτιος διά τά ἐκτός τῆς Μίας, Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας συνέδρια -συνάξεις. Ἰδού τί ἀκριβῶς λέγει: «Μία ἐστίν ἡ τοῦ Χριστοῦ Καθολική καί ‘Αποστολική Ἐκκλησία, οὐ πλείους οὐδέ δύο. Συναγωγαί πονηρευομένων εἰσί τά παρά ταύτην συνέδρια καί σύνοδος ἀθετούντων΄ οὕτω φρονοῦμεν οἱ ἀληθινοί χριστιανοί, οὕτω πιστεύομεν, οὕτω κηρύττομεν». (Μεγάλου Φωτίου, Κατά Θεοσπασχιτῶν, ἐπιστολή 284, στίχ. 375, Epistolae et Amphilochia, B. Laoyrdaw et. L. cr. Westerink, σελ. 14, Λειψία 1985. Ἡ παραπομπή εἰς τό βιβλίον: Ἁγιορειτῶν Πατέρων ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ, Ἅγιον Ὄρος 1997, σελ. 115). Αὐτά ὡς λίαν ‘΄επίκαιρα καί ως συνέχεια τῆς ἀποστολικής διδασκαλίας τού Αγίου Ιωάννου τοῦ Θεολόγου, ὑπενθυμίζοντες ὑμῖν τέκνα ἐν Κυρίω ἀγαπητά, εὐχόμεθα τό νέον ἐκκλησιαστικόν ἔτος ὁμολογιακόν, ἀγωνιστικόν, καρποφόρον, καί ἐν παντί σωτήριον. Ἐλάχιστος ἐν Επισκόποις + Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος