ΟΙ ΙΔΙΟΡΡΥΘΜΙΕΣ, ΟΙ ΑΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΙΕΣ ΩΡΙΣΜΕΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΤΑ ΣΧΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΧΟΣΤΑΣΙΕΣ

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΟΙ ΙΔΙΟΡΡΥΘΜΙΕΣ, ΟΙ ΑΣΥΜΦΩΝΙΕΣ, ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΙΕΣ ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΙΥΝ ΤΑ ΣΧΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΧΟΣΤΑΣΙΕΣ ... "Ἡ Ἐκκλησία λοιπόν πάντοτε εἰς καιρόν διωγμῶν καί αἱρέσεων ταλανιζόταν ἀπό ἐσωτερικές διχοστασίες, λόγῳ κυρίως ἀσυμφωνιῶν. Ἄν ἀνατρέξωμεν εἰς τήν ἐποχήν τοῦ μεγάλου Βασιλείου, θά ἴδωμεν μέσα ἀπό τάς ἐπιστολάς του μίαν πικρίαν καί θλίψιν διά τήν συμπεριφοράν τινων συνεπισκόπων του, ὅπου προέβαινον εἰς πράξεις ἰδιορρύθμους, μέχρι καί ἐντελῶς παρανόμους. Παραπονεῖται ὁ μέγας τῆς Ἐκκλησίας ἀνήρ λέγων: «Πολύ μέ λυπεῖ, ὅπου οἱ κανόνες τῶν πατέρων ἔχουν περιέλθει εἰς περιφρόνησιν τελευταίως καί κάθε εὐταξία ἔχει ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τάς Ἐκκλησίας, φοβοῦμαι μήπως, καθώς αὐτή ἡ ἀδιαφορία αὐξάνεται ὀλίγον κατ΄ ὀλίγον, τά πράγματα τῆς Ἐκκλησίας καταντήσουν εἰς πλήρη σύγχυσιν». Ἡ ἑνότης δέ τῶν Ὀρθοδόξων εἰς τήν ἐποχήν του ἦταν σχετική, λόγῳ κυρίως τῆς ἰδιορρυθμίας πολλῶν ἐξ αὐτῶν, μέ ἀποτέλεσμα τά πάντα νά εἶναι εὔθραυστα καί μετέωρα. «Φαινομενικῶς οἱ περισσότεροι εἴμεθα ἑνωμένοι... (ἔγραφε ὁ Μέγας Βασίλειος εἰς μίαν ἐπιστολήν του πρός τόν ἅγιον Εὐσέβιον Σαμοσάτων) ...ὅταν μέν εἶμαι παρών, μέ σέβονται καί ὑπόσχονται πάντοτε τά πρέποντα, ἀλλ΄ ὅταν μέ ἀφήνουν, τρέχουν πάλιν πρός τήν ἰδικήν τους γνώμην» Ἡ Ἐκκλησία, ἔλεγεν μέ παράπονον, «δέν ἔχει μόνον ὑπό τῶν αἱρετικῶν κομματιασθῇ, ἀλλά διασπᾶται καί ἀπό ἐκείνους, ὅπου βεβαιώνουν, ὅτι εἶναι ὁμόφρονες... τό νά ἑνώσῃ δέ αὐτά τά μέρη καί νά συναγάγῃ πάλιν εἰς ἁρμονίαν ἑνός σώματος ἀνήκει εἰς ἐκεῖνον μόνον ὄπου μέ τήν ἀνέκφραστον δύναμίν του χαρίζει πάλιν καί εἰς τά ξερά ὀστᾶ ἀκόμη νεῦρα καί σάρκα». Ἔγραφεν ἐπίσης καί εἰς τόν Πρεσβύτερον Εὐάγριον: «εὐχόμεθα νά ἴδωμεν κάποτε τήν ἡμέραν κατά τήν ὁποίαν ὅλοι οἱ κατά τό φρόνημα μή διῃρημένοι θ’ ἀποτελοῦν ἑνιαῖον σύλλογον... Θά εἴμεθα δέ πράγματι οἱ παραλογότεροι ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ἐάν ηὐχαριστούμεθα εἰς τά σχίσματα καί τάς διασπάσεις τῶν Ἐκκλησιῶν καί δέν ἐθεωρούσαμεν τήν ἕνωσιν τῶν μελῶν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ ὡς τό μέγιστον τῶν ἀγαθῶν». Χαρακτηριστική τῆς ἀναρχίας, εἰς τήν ὁποίαν εἶχεν περιπέσει ἡ ὅλη ἐκκλησιαστική κατάστασις, εἶναι ἀκόμη ἡ συμπεριφορά τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης, ὁ ὁποῖος κατηγορεῖται ἀπό τόν ἀδελφόν του Βασίλειον, διότι αὐτοβούλως «συγκροτεῖ συνόδους εἰς τήν Ἄγκυραν καί δέν ἀφήνει εὐκαιρίαν νά ἐνεργῇ χωρίς τήν συναίνεσιν ἡμῶν». (Ιωσήφ Μοναχός Αγιον Ορος 2012)