ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ (ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟΝ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ)

ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ. Προσέχετε, τα σημάδια του τέλους Θα πάμε στην Ιουδαία ενάμιση αιώνα πριν από την γέννηση του Ιησού. Ο Σελευκίδης βασιλιάς Αντίοχος ο Επιφανής έκανε αρχιερέα στην Ιερουσαλήμ έναν εξελληνισμένο Ιουδαίο, τον Μενέλαο που αγόρασε την θέση αυτή για να πλουτίσει περισσότερο. Ο Μενέλαος ήταν μισητός αρχιερέας, διοίκησε σαν τύραννος και κατασπατάλησε τους θησαυρούς του Ναού. Η φήμη τον Ιούλιο του 168 πΧ ότι ο Αντίοχος ο Επιφανής σκοτώθηκε σε μάχη έκανε τους Ιουδαίους να εξεγερθούν εναντίον του Μενελάου, αλλά έκαναν μοιραίο λάθος. Όταν επέστρεψε ο Αντίοχος, που απλώς είχε χάσει μια μάχη και δεν είχε σκοτωθεί, τους τιμώρησε πολύ σκληρά. Λεηλάτησε τον ναό της Ιερουσαλήμ, έσφαξε λαό και ιερείς, σταμάτησε τις θυσίες. Το πιο φοβερό ήταν ότι έστησε είδωλο του Ολύμπιου Δία με την δική του μορφή μέσα στο ναό της Ιερουσαλήμ και έκανε βωμό του Δία πάνω στο θυσιαστήριο του θυμιάματος του ναού. Εκεί πρόσφερε θυσία χοίρου, που για τον Ιουδαϊσμό είναι ζώο απαγορευμένο για φαγητό και ακάθαρτο για θυσίες. Το δευτεροκανονικό βιβλίο Α΄Μακκαβαίων αφηγείται τα γεγονότα αυτά ως εκπλήρωση της προφητείας του Δανιήλ για το «βδέλυγμα της ερημώσεως»: «ᾠκοδόμησαν βδέλυγμα ἐρημώσεως ἐπί τό θυσιαστήριον… θυσιάζοντες ἐπί τόν βωμόν, ὃς ἦν ἐπί τοῦ θυσιαστηρίου.» (1:54,59) Όταν τον χειμώνα του 167 π.Χ. ο Αντίοχος έθεσε την ιουδαϊκή θρησκεία εκτός νόμου, ξέσπασε επανάσταση των Ιουδαίων, που ξεκίνησε από την επαρχία, με αρχηγό τον ιερέα Ματταθία τον Ασμοναίο. Ο διάδοχος του Ματταθία, Ιούδας που ονομάστηκε Μακκαβαίος (που σημαίνει Σφυροκόπος), κατόρθωσε να νικήσει και να καταλάβει την Ιερουσαλήμ, λίγο μετά τον θάνατο του Αντίοχου του Επιφανή. Ο εξαγνισμός του Ναού από την βεβήλωση του Αντίοχου, που τελέστηκε τότε, γιορτάζεται μέχρι σήμερα από τους εβραίους την 21η Νοεμβρίου, στη γιορτή των Εγκαινίων (Χάννουκα). Το ενδιαφέρον είναι ότι τα 25 χρόνια της επανάστασης των Μακκαβαίων, οδήγησαν σε 79 χρόνια αυτονομίας του Ισραήλ, που ήταν τα μοναδικά χρόνια αυτονομίας σε ιστορία 2500 χρόνων: Από τον καιρό του Ναβουχοδονόσωρ, το 586 π.Χ., μέχρι και την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, το 1948. Στη σημερινή περικοπή μας, εδ. 14-23 του 13ου κεφαλαίου του ευαγγελίου του Μάρκου, θα δούμε μέσα στον προφητικό λόγο του Ιησού το άμεσο μέλλον, της συντέλειας του Ναού από του Ρωμαίους το 70 μ.Χ., να συμπλέκεται με το απώτερο μέλλον της συντέλειας του παρόντα κόσμου. Τα δύο αυτά εσχατολογικά γεγονότα, -του τέλους του ναού της Ιερουσαλήμ και της ανθρώπινης ιστορίας,- αποτελούν δύο επίκεντρα των λόγων του Ιησού στο κεφάλαιο αυτό. Λειτουργούν σαν δύο πόλοι, που ο ένας έλκει και φορτίζει τα στοιχεία της περιγραφής του άλλου. Η απάντηση στην ερώτηση των μαθητών για το «πότε θα συμβούν αυτά» είναι σύνθετη και στην περικοπή μας δίνεται μόνο η εισαγωγή της απάντησης με το «όταν» στο εδ. 14. Η απάντηση για το «σημάδι της συντέλειας όλων αυτών» είναι και αυτή σύνθετη, αφού μας μίλησε ήδη τρεις φορές για «σημάδια» που θεωρούνται λανθασμένα «του τέλους», χωρίς να είναι: - πόλεμοι, σεισμοί, πείνες (εδ. 5-8) - διωγμοί και θλίψεις (εδ. 9-13) - ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήτες (εδ. 21-23). Παρόλα αυτά στη περικοπή μας σήμερα ο Ιησούς θα μας δώσει δύο αδιάψευστα «σημάδια του τέλους»: το βδέλυγμα της ερήμωσης (εδ. 14-18) και την μεγάλη θλίψη που θα προηγηθεί του τέλους (εδ. 19-20). Υπάρχει, λοιπόν, μια μεγάλη διαφορά στο κλίμα των εδαφίων που θα μελετήσουμε σήμερα, από τα προηγούμενα. Ενώ στα προηγούμενα ο Ιησούς έλεγε Προσέχετε, το τέλος δεν είναι ακόμα (εδ. 5-8) Προσέχετε, πρέπει να υπομείνετε μέχρι τέλους (εδ. 9-13), τώρα ξαφνικά λέει Αλλά όταν αυτό συμβεί, τρέξτε να σωθείτε (εδ. 14-21)! Ποιο θα είναι σήμερα το μήνυμα του Θεού για μας; Αν και υπάρχουν εχθρικές δυνάμεις που προσπαθούν να ανατρέψουν τα σχέδια του Θεού -και πολλές φορές μοιάζει να το καταφέρνουν-, τελικά ο Χριστός θα θριαμβεύσει! Μέχρι τώρα μιλήσαμε για άκυρα σημάδια, για λανθασμένους συναγερμούς, ήρθε η ώρα για την αληθινή καμπάνα κινδύνου… 1. Όταν δεις βδελυρές ιεροσυλίες από αντίχριστους, πρόσεχε, αυτές σηματοδοτούν το τέλος (εδ. 14-18). 14«Κι όταν δείτε το βδέλυγμα της ερημώσεως, που προείπε ο προφήτης Δανιήλ, να στέκεται εκεί που δεν πρέπει —ο αναγνώστης ας καταλάβει— τότε βρεθούν στην Ιουδαία να φύγουν στα βουνά. 15΄Οποιος βρεθεί στο λιακωτό να φύγει χωρίς να μπει στο σπίτι του για να πάρει κάτι μαζί του. 16Κι όποιος βρεθεί στο χωράφι να μην επιστρέψει πίσω να πάρει το πανωφόρι του. 17 Αλίμονο στις γυναίκες που θα είναι κείνες τις μέρες έγκυες ή θα θηλάζουν! 18 Προσεύχεστε να μη γίνει η φυγή σας το χειμώνα. Από τις γενικές προφητείες για πολέμους και καταστροφές (εδ. 5-8) τώρα ο Ιησούς μιλάει για μια συγκεκριμένη: τον πόλεμο που θα φέρει την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Το «Βδέλυγμα της Ερήμωσης» είναι μια ιεροσυλία που διαπράττεται μέσα στο ναό τόσο μεγάλη, που γίνεται η αιτία της εγκατάλειψης του ναού από τον Θεό, που τον αποστρέφεται πια, και από τους αληθινούς λατρευτές του Θεού, που τον αφήνουν να ερημώσει. Η φράση «Βδέλυγμα της Ερήμωσης» προέρχεται από την προφητεία του Δανιήλ, που όπως σας αφηγήθηκα στην αρχή, εκπληρώθηκε με τον Αντίοχο τον Επιφανή, έναν διαβόητο εχθρό και διώκτη του λαού του Θεού το 167 π.Χ.. Με απίστευτη λεπτομέρεια ο προφήτης Δανιήλ στο βιβλίο του, όχι μόνο προφήτευσε την μέγιστη ιεροσυλία από τον Αντίοχο στο ναό και την απαγόρευση της Ιουδαϊκής θρησκείας, αλλά και τον μετέπειτα καθαρισμό του μιάσματος του ναού από τους Μακκαβαίους. Όμως θα με ρωτήσεις: -Αφού λοιπόν, η προφητεία του Δανιήλ εκπληρώθηκε ενάμισι αιώνα πριν τις ημέρες του Ιησού με τον Αντίοχο τον Επιφανή, για πιο πράγμα μιλάει ο Ιησούς; Η ιεροσυλία του Αντίοχου ήταν τόσο φοβερή, που έγινε το «αρχέτυπο» και η εικόνα των μελλοντικών βεβηλώσεων του ναού. Ο Ιησούς κοιτάζει στο μέλλον την επόμενη τραγική ιεροσυλία του ναού που θα έφερνε την ερήμωση της Ιερουσαλήμ μέχρι τις μέρες μας. Γι’αυτό λέει: «Κι όταν δείτε το βδέλυγμα της ερημώσεως, που προείπε ο προφήτης Δανιήλ, να στέκεται εκεί που δεν πρέπει —ο αναγνώστης ας καταλάβει— τότε όσοι βρεθούν στην Ιουδαία να φύγουν στα βουνά.» Ποια όμως ήταν η βεβήλωση του Ναού που έφερε την καταστροφή του Ναού και της Ιερουσαλήμ από τα Ρωμαϊκά στρατεύματα το 70 μΧ; Το κλειδί της ερμηνείας του γρίφου αυτού, για το «βδέλυγμα της ερημώσεως» που μιλάει ο Ιησούς, είναι ότι ο ευαγγελιστής Μάρκος, που γράφει λίγο πριν την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, το θεωρεί «ευκόλως εννοούμενο». Γι’ αυτό προσθέτει την επεξήγηση του στα λόγια του Ιησού «ο αναγιγνώσκων νοείτω», ο αναγνώστης ας καταλάβει! Από την εποχή των πατέρων της εκκλησίας οι γνώμες διίστανται για ποιο ιστορικό γεγονός ήταν το «βδέλυγμα της ερημώσεως» το οποίο προφήτευσε Ιησούς και το οποίο υπαινίσσεται ο ευαγγελιστής. Στη πρώτη ερμηνεία «Βδελύγμα της ερημώσεως» ήταν οι ειδωλολατρικές θυσίες των Ρωμαίων στρατιωτών μέσα στο ναό μόλις τον κατέλαβαν ή ο Ρωμαίος στρατηγός Τίτο που όχι μόνο εισέβαλε στα άγια των αγίων, αλλά τα σύλησε κιόλας. Όμως αυτά δεν ταιριάζουν σαν σήμα κινδύνου. Όταν αυτά συνέβησαν ήταν πολύ αργά πια για να αφήσει κάποιος την πόλη. Στη δεύτερη περίπτωση το «βδέλυγμα της ερημώσεως» ήταν η κατάληψη και η οχύρωση μέσα στο Ναό, όλο το διάστημα από το τέλος του 67 μΧ μέχρι την καταστροφή του Ναού τον Αύγουστο του 70 μΧ, των Ζηλωτών, που ήταν αιμοβόροι και βλάστημοι Ιουδαίοι επαναστάτες. O ναός κυριολεκτικά μετατράπηκε σε λημέρι ληστών και καταφύγιο φονιάδων. Αυτοί οι Ζηλωτές σκότωσαν τον αρχιερέα Ανανία και μασκάρεψαν έναν γελοίο αγροίκο για αρχιερέα του Υψίστου. Όπως γράφει ο ιστορικός Ιώσηπος που έζησε τα γεγονότα, έκαναν αρχιερέα… «κάποιο ονόματι Φαννί, άνθρωπο που όχι μόνο δεν καταγόταν από αρχιερείς αλλά και δεν είχε ιδέα τι σήμαινε αρχιεροσύνη. Τον κουβάλησαν λοιπόν με το ζόρι από τα χωράφια και, σαν να τον στόλιζαν για να ανέβει σε παλκοσένικο, του φόρεσαν την ιερή αισθήτα… Για κείνους τούτο το ιερό ασέβημα ήταν κοροϊδία και παιχνίδι…» (ΙΙΠ Δ΄iii 7, 4:155) Τι βδέλυγμα ήταν αυτό για τον Κύριο να στέκεται παρωδία αρχιερέα ο αγροίκος Φαννί στα άγια των αγίων; Τι βδέλυγμα για τους απόλυτους, στους νόμους τις καθαρότητας του ναού, Ιουδαίους; -Λέτε να μην ήτανε αυτό ένα βδέλυγμα που ερήμωσε τον ναό από τους ευσεβείς Ιουδαίους; Φανταστείτε το ακόλουθο σενάριο. Είσαι καθολικός στη Ρώμη, φανατικός στην πίστη σου για την αγιότητα του Βατικανό και στο αλάθητο του πάπα. Ένα είδος άθεης και υβριστικής μαφίας καταλαμβάνει το Βατικανό και ταμπουρώνεται εκεί από όπου καταδυναστεύει με φόβο, βία και έγκλημα την Ρώμη. Οι εγκληματίες αυτοί σκοτώνουν τον πάπα. Μετά πιάνουν έναν τιποτένιο και του φοράν τα άγια άμφια και όλα τα διακριτικά για να ιερουργεί σαν γελοία απομίμηση του Ποντίφικα στο Άγιο Πέτρο. Λέτε να μην είναι αυτό «το βδέλυγμα» για τους καθολικούς «που θα ερήμωνε» τον καθεδρικό ναό του αγίου Πέτρου; Όταν συνέβησαν τα βλάσφημα αυτά γεγονότα, στη γενική συνέλευση των αγανακτισμένων, από το βδέλυγμα αυτό, Ιουδαίων σηκώθηκε ο γηραιός πρώην αρχιερέας Ανανός. Γράφει ο ιστορικός Ιώσηπος,… «Κοιτάζοντας συνέχεια προς τον ναό με μάτια γεμάτα δάκρυα, είπε «Πραγματικά, θα ήταν καλό για μένα να πεθάνω πριν δω τον οίκο του Θεού κατάγεμο με τόσα αμαρτήματα και στους ιερούς και άβατους τόπους να συνωθούνται πόδια μιαρών φονιάδων» (ΙΙΠ Δ΄iii 10, 4:163). Ο λαός ξεσηκώθηκε να ανακαταλάβει τον ναό του και τελικά το αίμα των Ιουδαίων έσμιξε άλλη μια φορά με το αίμα των θυσιών των Ιουδαίων. Τα βλάσφημα γεγονότα αυτά τάραξαν την συνείδηση των απανταχού Ιουδαίων με αποτέλεσμα να τα βλέπουν, ήδη από τότε, ως ένα νέο «βδέλυγμα της ερημώσεως» του ναού! Ο ιστορικός Ιώσηπος επιρρίπτει τις ευθύνες στους συμπατριώτες του Ιουδαίους για την βεβήλωση του ναού και την ακόλουθη καταστροφή (ΙΙΠ Α΄I 4, x 5). Αναφέρει μάλιστα την εκπλήρωση μιας παλιάς προφητείας ότι πρώτα «χέρια δικά τους» Ιουδαϊκά θα «μόλυναν, πριν από τους εχθρούς, το Ιερό του Θεού» και μετά θα ερχόταν η καταστροφή του ναού και της πόλης από τους εχθρούς τους, Ρωμαίους. Φυσικά η ύψιστη ύβρις προς τον Θεό ήταν ότι οι Ιουδαίοι σκότωσαν τον Υιό του Ιησού Χριστό. Αυτή ήταν η αιτία της καταστροφής του Ναού και της Ιερουσαλήμ. Σημάδι όμως της καταστροφής ήταν ένα μίασμα του ναού, αυτή την φορά από Ιουδαίους, μια βεβήλωση του ναού που έφερε την ερήμωση του. Αν αυτό ήταν, λοιπόν, το «βδέλυγμα της ερημώσεως» τότε η φράση «ο αναγνώστης ας καταλάβει» έχει το εξής νόημα: -Όταν χριστιανέ της Ιερουσαλήμ δεις το ναό να έχει γίνει άντρο των αιμοσταγών Ζηλωτών και τον γελοίο Φαννί να κάνει τον αρχιερέα του Υψίστου «όπου φύγει φύγει»! Την ερμηνεία αυτή υποστήριζε και ο γνωστός ορθόδοξος θεολόγος Τρεμπέλας. Ο Ιησούς ζήτησε τους μαθητές του να είναι έτοιμοι να πεθάνουν για το ευαγγέλιο, αλλά όχι για τον ναό της Ιερουσαλήμ! Αντίθετα διέταξε τους Ιουδαίους μαθητές του, όταν δουν την «Ιεροσυλία που θα έφερνε την Ερήμωση» του ναού, να διαφύγουν όπως όπως από την κρίση της Ιερουσαλήμ. Είναι τρομερό αλλά όταν τα καράβια βουλιάζουν κάποιοι τρέχουν να σώσουν τις βαλίτσες τους. Να τι λέει ο Χριστός: «Όταν δεις την κρίση της Ιερουσαλήμ να φτάνει μην επιστρέψεις από τους αγρούς, που εργαζόσουν, στο σπίτι σου, για να πάρεις το πανωφόρι που χρειάζεσαι τις κρύες μέρες και για να σκεπάζεσαι την νύχτα. Φύγε, κινδυνεύει η ζωή σου! Αν ξεκουράζεσαι και δροσίζεσαι στην ταράτσα σου μην μπεις στο σπίτι σου μέσα να πάρεις τα πολύτιμα σου, φύγε από την εξωτερική σκάλα και τρέξε στα βουνά για την ζωή σου! Αν η επιβίωση για όλους είναι δύσκολη με μια τόσο βιαστική φυγή, πόσο μάλλον για τις έγκυες και αυτές που έχουν μικρά παιδιά που δεν μπορούν να τρέξουν. Προσεύχεστε να μην συμβεί αυτό τον χειμώνα που είναι δύσκολη η επιβίωση στα βουνά: που τα ρυάκια είναι φουσκωμένα και δύσβατα και καρποί δεν υπάρχουν να τρέφεστε» Οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ μπορούσαν ανεμπόδιστα να εγκαταλείψουν την πόλη μέχρι και την Άνοιξη του 68, μέχρι και 6 μήνες μετά την κατάληψη του ναού από τους Ζηλωτές. Μετά άρχισαν οι δυσκολίες (ΙΙΠ Δ΄vi 3, 3:378). Όσοι όμως έμειναν μέχρι τον καλοκαίρι του 70 το πλήρωσαν ακριβά. Ο εκκλησιαστικός ιστορικός Ευσέβιος μας πληροφορεί ότι η εκκλησία της Ιερουσαλήμ, προειδοποιημένη από «αποκάλυψη» που δόθηκε στους πρεσβυτέρους της, εγκατέλειψε την Ιερουσαλήμ όταν ξεκίνησε ο Ρωμαιοιουδαϊκός πόλεμος και κατέφυγε στην Πέλλα της Δεκάπολης. Η μητέρα εκκλησία της Ιερουσαλήμ συνειδητοποίησε λοιπόν ότι η κατάληψη του ναού από τους αιμοδιψείς Ζηλωτές, που θα έφερνε τις Ρωμαίικές λεγεώνες, ήταν η περίσταση για την οποία τους προειδοποίησε ο Ιησούς και μετανάστευσαν όλοι μαζί στην Πέλλα. Καταλήγει λοιπόν ο ιστορικός Ευσέβιος: «Όταν από την πόλη έφυγαν όσοι πίστευαν στο Χριστό, … η κρίση του Θεού επί μακρόν δυνάστευσε αυτούς που έκαναν τόσα αίσχη εναντίον του Χριστού και των Χριστιανών, και τελείως κατέστρεψε εκείνη την γενιά των ασεβών ανθρώπων». Ο.Κ. λοιπόν, ο Ιησούς προειδοποίησε τους Ιουδαίους μαθητές της γενιάς του για μια ιεροσυλία που οδήγησε στην καταστροφή του Ναού και στην ερήμωση της Ιερουσαλήμ. Αυτό όμως είναι παρελθόν για μας. - Τι σχέση έχουμε εμείς με το μήνυμα αυτό του Ιησού; - Αφορά και εμάς με κάποιο τρόπο ή έχει μόνο πια ιστορική αξία; -Λέει και σε μας σήμερα ο Χριστός: «Όταν δεις βδελυρές ιεροσυλίες από αντίχριστους, πρόσεχε, αυτές σηματοδοτούν το τέλος»; Πιστεύω πως Ναι. Ο Θεοδώρητος επίσκοπος Κύρου, (393-457), ο θεωρούμενος «ο μεγαλύτερος ερμηνευτής της Ανατολής» δίδασκε, – και μαζί του και άλλοι πολλοί, – ότι το τελικό «βδέλυγμα της ερήμωσης» θα είναι ο Αντίχριστος. Γι’ αυτόν τον Αντίχριστο ο απ. Παυλος γράφει στην Β’ επιστολή προς Θεσσαλονικείς: «Κανείς μη σας εξαπατήσει με κανέναν τρόπο. Γιατί δε θα έρθει η ημέρα εκείνη, αν πρώτα δεν γίνει η αποστασία και δε φανερωθεί ο άνθρωπος της αμαρτίας, αυτός που είναι προορισμένος για την απώλεια. 4Αυτός θα εναντιωθεί και θα σηκώσει κεφάλι μπροστά σε καθετί που λέγεται θεός… Θα το κάνει αυτό, για να στήσει ο ίδιος το θρόνο του στο ναό του Θεού προσπαθώντας να αποδείξει πως είναι Θεός… Ο Κύριος θα τον εξολοθρεύσει με την πνοή του στόματός του και θα τον αφανίσει, όταν θα εμφανισθεί κατά την παρουσία του.» (Β’ Θες. 2:3-4, 😎 Η διδασκαλία του απόστολου Παύλου μας βοηθάει να καταλάβουμε ότι όσα συνέβησαν τον πρώτο αιώνα ήταν η πρώτη εκπλήρωση των λόγων του Ιησού. Ο απ. Παυλος μιλά για μια τελική ιεροσυλία ενός εσχατολογικού προσώπου που βρίσκεται στο μέλλον μας και που το βιβλίο της Αποκάλυψης τον ονομάζει το Θηρίο (13:11). Αυτός αντιπροσωπεύει τις εχθρικές στον Θεό δυνάμεις του κακού που θα κάνουν μια τελευταία απόπειρα να κυριαρχήσουν και να ανατρέψουν τα σχέδια του Θεού, αλλά τελικά θα τον συντρίψει ο Χριστός. Έτσι, όποιο και να ήταν το «βδέλυγμα» που έφερε την καταστροφή και τη ερήμωση της Ιερουσαλήμ το 70 μΧ, αυτό προεικόνισε την τελική Ιεροσυλία του Αντίχριστου, που θα φέρει το ξέσπασμα της τελικής κρίσης και την συντέλεια του αμαρτωλού κόσμου. Αν αυτό είναι το «βδέλυγμα της ερημώσεως» για μας, τότε ποιες θα ήταν για μας οι οδηγίες του Κυρίου για την επερχόμενη κρίση, όπως εκείνες οι πρακτικές που έδωσε στους μαθητές του για να διαφύγουν την κρίση της Ιερουσαλήμ; - Να μην έχουμε σχέση με την αμαρτία του παρόντος κόσμου! - Να μην κάνουμε κι εμείς το ίδιο με την γυναίκα του Λωτ που «γύρισε πίσω» στα Σόδομα και χάθηκε μαζί τους. - Να μην αφήσουμε την καρδιά μας γοητευμένη να χτίζει παλάτια στην άμμο της σύγχρονης Βαβυλώνας! - Να διαχωριστούμε από τα βδελυρά αίσχη των αντίχριστων, - Να μετανοήσουμε από όλα τα έργα της βασιλείας του εχθρού! Να λοιπόν η πρώτη αληθινή καμπάνα κινδύνου: Όταν δεις βδελυρές ιεροσυλίες από αντίχριστους, πρόσεχε, αυτές σηματοδοτούν το τέλος. Υπάρχει όμως και μια δεύτερη. 2. Όταν δεις δεινά και παραπλάνηση από αντίχριστους, πρόσεχε, αυτά σηματοδοτούν το τέλος (19-23). 19 Γιατί τα δεινά που θα συμβούν τότε θα ΄ναι τέτοια που δεν ξανάγιναν ως τώρα, από τότε που δημιούργησε ο Θεός τον κόσμο, ούτε και θα ξαναγίνουν. 20 Κι αν ο Κύριος δε λιγόστευε τις ημέρες των δεινών, δε θα γλίτωνε κανένας. Για χάρη όμως των εκλεκτών του, λιγόστεψε εκείνες τις ημέρες. 21 «Αν κάποιος τότε σας πει “να, εδώ είναι ο Μεσσίας, να, εκεί είναι”, μην το πιστέψετε. 22 Γιατί θα εμφανιστούν ψευδομεσσίες και ψευδοπροφήτες που θα κάνουν τρομερά και φοβερά σημεία για να παραπλανήσουν, αν είναι δυνατό, ακόμη κι αυτούς που διάλεξε ο Θεός. 23 Εσείς όμως να προσέχετε. Σας τα είπα όλα πριν γίνουν». Με το βδέλυγμα της Ερημώσεως, λοιπόν, και την καταστροφή του ναού αρχίζει στην πραγματικότητα μια μακρά περίοδος που χαρακτηρίζεται από διωγμούς και θλίψεις μέχρι την Δευτέρα Παρουσία. Την περίοδο αυτή περιγράφει ο Ιησούς με τέσσερεις πινελιές. Α. Η σκηνή του χάους της πτώσης της Ιερουσαλήμ όπου ο καθένας τρέχει για την ζωή του στα βουνά της Ιουδαίας (εδ. 13-18), αναφέρεται όπως είπαμε στα γεγονότα του πρώτου αιώνα. Οι αφηγήσεις που έχουμε από τον Ιστορικό Ιώσηπο είναι φοβερές αλλά πάνω κάτω αυτά συνέβαιναν στις πολιορκίες τότε. Η πρώτη πινελιά του Ιησού είναι βαριά: «γιατί τα δεινά που θα συμβούν τότε θα ΄ναι τέτοια που δεν ξανάγιναν ως τώρα, από τότε που δημιούργησε ο Θεός τον κόσμο, ούτε και θα ξαναγίνουν»(εδ. 19), νομίζω ξεπερνάει τα ιστορικά γεγονότα του πρώτου αιώνα και παραπέμπει στη μεγάλη θλίψη που θα έρθει στο τέλος του παρόντος κόσμου. Η απόδειξή γι αυτό είναι το επόμενο εδάφιο, το οποίο δείχνει τους εκλεκτούς να περνούν μέσα από την θλίψη αυτή, αν και η εκκλησία της Ιερουσαλήμ έχει ειδοποιηθεί, στα προηγούμενα εδάφια για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, να διαφύγει στα βουνά της Ιουδαίας! Άρα μιλάμε εδώ για κάτι διαφορετικό. Ακριβώς επειδή η καταστροφή της Ιερουσαλήμ ήταν τόσο φοβερή, ο Ιησούς την χρησιμοποιεί ως προεικόνιση της κρίσης του κόσμου. Ενώ έχει αρχίσει να μιλά για την κρίση του ναού φτάνει να μιλά για την μεγάλη θλίψη και την Δευτέρα Παρουσία. Στην πραγματικότητα, και πάλι ο Ιησούς με όσα λέει για αυτή την μεγάλη κρίση επαναδιατυπώνει την προφητεία του Δανιήλ στο 12ο κεφάλαιο, που ακολουθεί την προφητεία για το «βδέλυγμα της ερημώσεως» στο κεφάλαιο 11: «Εκείνη την εποχή», συνέχισε ο άγγελος, … Θα είναι στενάχωρα χρόνια, που όμοια τους δεν υπήρξαν ποτέ από τότε που δημιουργήθηκαν τα έθνη» ( Δαν. 12:1). Β. Για τους πιστούς του τέλους δεν θα υπάρχει τέτοια ευκαιρία να διαφύγουν στα βουνά, γι αυτό «χάρη των εκλεκτών του, ο Θεός θα λιγοστέψει εκείνες τις ημέρες» (εδ.20β). Αυτή είναι η δεύτερη πινελιά της περιγραφής του Ιησού εκείνης της περιόδου. Ο Ιησούς μετά την προφητεία της μεγάλης θλίψης, προσθέτει την ενθάρρυνση ότι ο Θεός θα περιορίσει τις φρικτές εκείνες μέρες για το καλό των πιστών του. Η φροντίδα του Θεού για τους πιστούς του θα έχει ως αποτέλεσμα την συντόμευση του χρόνου αυτής της τελικής θλίψης για όλους. Αν δεν γινόταν αυτό, «αν ο Κύριος δε λιγόστευε τις ημέρες των δεινών, δε θα γλίτωνε κανένας» (εδ. 20α). Η συντόμευση της μεγάλης θλίψης για χάρη των εκλεκτών του, είναι ένα ακόμα εσχατολογικό σημάδι της χάρης του Θεού. Στην πραγματικότητα, και πάλι ο Ιησούς με όσα λέει επαναδιατυπώνει την ίδια προφητεία του Δανιήλ. Ο Δανιήλ, μετά την προφητεία για το «βδέλυγμα της ερημώσεως» στο κεφάλαιο 11, και για την χειρότερη θλίψη της ιστορίας στο 12:1, προσθέτει την υπόσχεση της ασφαλούς διαφύλαξης και τελικής σωτηρίας των εκλεκτών του Θεού: «Θα σωθούν, όμως, από το λαό σου όλοι εκείνοι που τα ονόματά τους είναι γραμμένα στο βιβλίο του Θεού» (Δαν. 12:2). Τι θαυμάσια υπόσχεση για μας τους πιστούς! Θα σωθούμε, όχι γιατί το αξίζουμε, αλλά γιατί όταν πιστέψαμε το όνομα μας γράφτηκε στο βιβλίο της ζωής! Ας μην παίρνουμε, λοιπόν, ποτέ ακόμα και τις σκληρές περιστάσεις μας ως σημάδι ότι ο Θεός μας εγκατέλειψε! Ο Θεός είναι μαζί μας και το έλεος του μας καλύπτει ακόμα και όταν δεν μπορούμε να το δούμε εμείς! Ο Θεός θα μας σώσει και θα μας φέρει κοντά του. Γ. Η τρίτη πινελιά της περιγραφής του Ιησού εκείνης της περιόδου είναι τα εξής λόγια «Αν κάποιος τότε σας πει “να, εδώ είναι ο Μεσσίας, να, εκεί είναι”, μην το πιστέψετε» (εδ. 21). Μέσα στο κακό χαμό της πολιορκίας της Ιερουσαλήμ, τσαρλατάνοι θαυματοποιοί, αυτόκλητοι μεσσίες υπόσχονταν εύκολες θρησκευτικές λύσεις και καλούσαν τους Ιουδαίους σε ανούσιους εθνικούς ηρωισμούς. Οι μαθητές του Χριστού όμως δεν έπρεπε –και δεν πρέπει- να μπερδευτούν. Έπρεπε να προσέχουν, αφού γνωρίζανε ότι αυτά θα συμβούν. Πρέπει «να υπομείνουν μέχρι τέλους», αντί να ζητούν εύκολες λύσεις από του πλάνους! Όταν η εκκλησία καλούσε τους πιστούς του Χριστού να φύγουν πριν την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, υπήρχαν πολλοί υπερπατριώτες και υπερευσεβείς προφήτες που διαβεβαίωναν ότι ο Θεός δεν θα άφηνε ποτέ το ναό και την άγια πόλη του να καταστραφεί. Κάποιοι επηρεασμένοι από αυτούς καθυστέρησαν υπερβολικά και χάθηκαν με την πόλη. Μην τους πιστεύετε, προειδοποιεί ο Χριστός. Το σημάδι αυτό των ψευδόχριστων δεν περιορίζεται ασφαλώς μόνο στην εποχή προ του τέλους του ναού. Είναι κίνδυνος και σημερινός! Ο Ιησούς μάλιστα μας προειδοποίησε καθαρά για την δύναμη τους: «Γιατί θα εμφανιστούν ψευδομεσσίες και ψευδοπροφήτες που θα κάνουν τρομερά και φοβερά σημεία» (εδ. 22α). Αντίθετα με τον πραγματικό Μεσσία που ήταν απρόθυμος να κάνει εντυπωσιακά θαύματα για να πείσει τον κόσμο, οι ψευδομεσσίες θα επιδεικνύουν φοβερά και τρομερά σημάδια. Στην φράση «για να παραπλανήσουν, αν είναι δυνατό, ακόμη κι αυτούς που διάλεξε ο Θεός» (εδ. 22β) κρύβεται ένα ακόμα εσχατολογικό σημάδι της χάρης του Θεού στους πιστούς του. Την κρίσιμη στιγμή δεν θα εξαπατηθούν οι εκλεκτοί του! Το άγιο πνεύμα είναι μαζί μας και μας βοηθάει να διακρίνουμε την αληθινή φωνή του Κυρίου μας! Η πίστη μας πρέπει να φανεί αντάξια της δοκιμασίας αυτής! Η πίστη μας μπορεί να φανεί αντάξια της δοκιμασίας αυτής! Γιατί; Γιατί έχουμε τις προειδοποιήσεις του Ιησού. Δ. Η τέταρτη πινελιά της περιγραφής του Ιησού εκείνης της περιόδου είναι η κλήση: «Εσείς όμως να προσέχετε. Σας τα είπα όλα πριν γίνουν» (23). Η γνώση των προειδοποιήσεων του Ιησού είναι το τελευταίο εσχατολογικό σημάδι της χάρης του Θεού στην περικοπή μας. Οι πιστοί του Χριστού δεν πρέπει να αιφνιδιάζονται. Ο Χριστός μας εξόπλισε ήδη με τις προειδοποιήσεις του για όλα πριν να γίνουν. Ποια είναι τα «όλα» για τα οποία μας προειδοποίησε ο Ιησούς; Είναι τα «όλα» για τα οποία ρώτησαν οι μαθητές «πότε θα γίνουν αυτά και ποιο είναι το σημάδι που θα αναγγείλει τη συντέλεια όλων αυτών;» (εδ. 5). Ο ακριβής χρόνος έμεινε μυστήριο αλλά αποσαφηνίστηκαν, πρώτον, όσα δεν αποτελούν σημάδια του τέλους και δεύτερον, τα σημάδια «που θα αναγγείλουν την συντέλεια όλων αυτών». Έτσι εδώ ολοκληρώνεται η απάντηση του Ιησού στην ερώτηση των μαθητών του, αν και θα προχωρήσει ακόμα παραπέρα στα επόμενα εδάφια. Στα δύο προηγούμενα κηρύγματα μιλήσαμε για άκυρα σημάδια, για λανθασμένους συναγερμούς. Σήμερα όμως είδαμε τις αληθινές καμπάνες κινδύνου… Όταν δεις βδελυρές ιεροσυλίες, δεινά και παραπλάνηση από αντίχριστους, πρόσεχε, αυτά σηματοδοτούν το τέλος. Όμως αν και υπάρχουν εχθρικές δυνάμεις που προσπαθούν να ανατρέψουν τα σχέδια του Θεού -και πολλές φορές μοιάζει να το καταφέρνουν-, τελικά όμως ο Χριστός θα θριαμβεύσει! Μήπως επηρεάζεσαι γιατί οι εχθρικές δυνάμεις μοιάζει να νικούν; Μην συμβιβάζεσαι ακόμα κι αν μοιάζει να ανατρέπουν τα σχέδια του Θεού! Άσε το «σημάδια του τέλους» να σε προετοιμάσουν για την συνάντηση με τον Κύριο! -Όταν βλέπεις βδελυρές ιεροσυλίες, εσύ να είσαι έτοιμος: Άγιος κα καθαρός για τον Θεό! -Όταν υποφέρεις διωγμούς από αντίχριστούς, εσύ να είσαι έτοιμος: Οπλισμένος με υπομονή και καρτερία για τον Χριστό! -Όταν προσπαθούν να παραπλανήσουν οι αντίχριστοι, εσύ να είσαι έτοιμος: Αρματωμένος με πίστη στην αλήθεια του λόγου του Θεού! Να είσαι έτοιμος για πνευματικές μάχες εναντίων των αντίχριστων, όπως μας καλεί ο απ. Παύλος: «Φορέστε την πανοπλία του Θεού, ώστε να μπορέσετε να προβάλετε αντίσταση, όταν έρθει η ώρα της σατανικής επίθεσης. Λάβετε κάθε απαραίτητο μέτρο για να μείνετε ως το τέλος σταθεροί στις θέσεις σας» (Εφ 6:). Μείνε ως το τέλος στην θέση σου! Άγιος και καθαρός για τον Θεό! Υπομονετικός και Καρτερικός για τον Χριστό! Πιστός και σταθερός με την βοήθεια του Αγίου Πνεύματος! Ο Θεός ας το κάνει στην ζωή όλων μας! Αμήν.