ΜΕΛΕΤΗ ΠΕΡΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ

 

ΚΑΙ ΝΥΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΓΕΓΟΝΑΣΙΝ

∽ Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά.

«`Ετσι, διασαφουμε κι` εμεις τίς προφητικές καί αποστολικές καί πατερικές φωνές, αλλά γιά ωφέλεια των αναγνωστων καί γιά υμνο του Πνεύματος πόυ ελάλησε διά μέσου των Προφητων καί `Αποστόλων καί πατέρων. `Επιχειρουν νά τίς διερμηνεύσουν καί οι κατά καιρούς αρχηγοί της πονηρας αιρέσεως, αλλά πρός βλάβη των οπαδων τους καί αθέτησι της αληθείας κατά τήν ευσέβεια, χρησιμοποιώντας τούς λόγους του Πνεύματος κατά του Πνεύματος...`Ας αποφύγωμε λοιπόν οσους δέν παραδέχονται τίς πατερικές εξηγήσεις, αλλά επιχειρουν νά εισαγάγουν τά αντίθετα μόνοι τους, καί τίς μέν λέξεις του κειμένου προσποιουνται οτι μεταχειρίζονται, τό δέ ευσεβές νόημα απορρίπτουν ας τούς αποφύγωμε μάλιστα περισσότερο από οσο φεύγει κανείς από φίδι. Διότι τό μέν φίδι, οταν δαγκάση, θανατώνη πρόσκαιρα τό σωμα, χωρίζοντάς το από τήν αθάνατη ψυχή εκεινοι ομως, πιάνοντας μέ τά δόντια τήν ιδια τήν ψυχή, τήν χωρίζουν από τόν Θεό, πού ειναί αιώνιος θάνατος της αθάνατης ψυχης. `Ας αποφεύγωμε λοιπόν αυτου του ειδους τούς ανθρώπους μέ κάθε τρόπο καί ας προσφεύγωμε στούς διδάσκοντας τά ευσεβη καί σωτήρια, διότι συμφωνουν μέ τίς πατερικές παραδόσεις.»

(πηγη. Ε.Π.Ε. 10 σελ, 357. Ομίλια 34, Στην σεπτη μεταμόρφωσι του Κυρίου και θεού και Σωτηρος μας Ιησου Χρίστου)

Η ΠΙΣΤΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΜΑΣ

Ε΄, ΣΤ΄ ΚΑΙ ΠΕΝΘΕΚΤΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ:

ΜΟΝΟΘΕΛΗΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΕΝΕΡΓΗΤΙΣΜΟΣ - ΠΡΟΣΗΛΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

τοῦ Αἰδεσιμολ. Πρωτοπρ. π. Δημοσθένους Παπακωστόπουλου

Τήν ὡραιότερη σκιαγραφία τῆς Ἐκκλησίας, Σεβ. Ποιμενάρχα, Σεβαστοί Πατέρες καί ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τή βρίσκουμε στίς ἐπιστολές τοῦ Ἀπ. Παύλου. Ἡ γραφίδα τοῦ φλογεροῦ καί θεοπνεύστου ἀποστόλου, προκειμένου νά μᾶς καταστήσει προσιτή καί κατανοητή τήν ἔννοια καί τήν οὐσία τῆς Ἐκκλησίας, χρησιμοποιεῖ τήν εἰκόνα τοῦ σώματος. Γράφει στήν Α΄ πρός Κορινθίους ἐπιστολή του: «ὅτι εἷς ἄρτος, ἕν σῶμα οἱ πολλοί ἐσμέν∙ οἱ γάρ πάντες ἐκ τοῦ ἑνός ἄρτου μετέχομεν» (Α΄ Κορ. 10,17). Δηλαδή: «Ἐπειδή ἕνας εἶναι ὁ ἄρτος, γι’ αὐτό ἕνα σῶμα εἴμαστε οἱ πολλοί. Διότι ὅλοι ἀπό τόν ἕνα καί τόν αὐτό ἄρτο μετέχουμε». Ὅλοι κοινωνοῦμε τόν οὐράνιο ἄρτο τῆς θείας εὐχαριστίας, ἑνωνόμαστε ὅλοι μέ αὐτόν καί διά τοῦ ἄρτου γινόμαστε ἕνα καί μεταξύ μας. Ὅλοι οἱ πιστοί ἀποτελοῦμε ἕνα σῶμα, τό μυστικό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, χωρίς νά χάνουμε τήν ἀτομικότητά μας.

Μέσα στήν Ἐκκλησία, ἐνῶ πράγματι διαφυλάσσεται ἡ αὐτοτέλεια τοῦ προσώπου κάθε πιστοῦ καί ἡ παρουσία καί ἡ διακονία του στόν ἐκκλησιαστικό χῶρο εἶναι πολύτιμη, ὅσο καί ἄν φαίνεται ἐνίοτε ἐξωτερικά ταπεινή, ταυτόχρονα ὁ κάθε πιστός ἑνώνεται μέ τά ἄλλα μέλη, μέ τούς ἄλλους πιστούς, καί μέ τήν Θεία Κεφαλή, δηλαδή μέ τόν «σαρκωθέντα», «σταυρωθέντα», καί «ἀναστάντα» Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ Πατρός, τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, καί ἔτσι πραγματώνεται ἡ συγκρότηση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος, τοῦ μυστικοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἐκκλησίας δηλαδή, πού εἶναι παροῦσα στόν κόσμο καί στήν Ἱστορία καί κατεργάζεται τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.

Ἡ διαπίστωση, ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό μυστικό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή ὁ ἑνιαῖος καί ἀδιαίρετος θεῖος καί ἀνθρώπινος ὀργανισμός, ὁρατός καί ἀόρατος, προσδιορίζει τή μορφή καί τόν τύπο τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πολιτεύματος, δηλαδή τό σύστημα, τόν τρόπο βάσει τοῦ ὁποίου διοικεῖται μέσα στόν κόσμο ἡ Ἐκκλησία. Τέτοιο εἶναι τό λεγόμενο συνοδικό σύστημα μέ οὐσία καί δομή δημοκρατική.

*Α. ΤΟ ΣΥΝΟΔΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ – ΣΥΓΚΛΗΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Τό συνοδικό σύστημα στηρίζεται στήν ἀπόλυτη ἑνότητα καί ἰσότητα ὅλων τῶν Ἐπισκόπων τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας, εὑρίσκεται πάντοτε ὑπό τήν διακυβέρνηση τῆς Μιᾶς Αἰώνιας Κεφαλῆς της, δηλαδή τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Ὁποίου τό ἀπολυτρωτικό ἔργο συνεχίζει μέσα στό χῶρο καί στό χρόνο τῆς Ἱστορίας. Ὁ Κύριος εἶναι ὁ μοναδικός Ἀρχιερεύς, Διδάσκαλος, Βασιλεύς καί Ποιμήν τῆς Ἐκκλησίας, γιατί Αὐτός εἶναι «ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή» (Ἰω. 14,6). Τό δέ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ἡ ψυχή καί ἡ ζωοποιός Ἀρχή, πού συγκροτεῖ, ἁγιάζει, φωτίζει τήν Ἐκκλησία καί τήν ὁδηγεῖ ἕως «πᾶσαν τήν ἀλήθειαν» (16,13).

Κάτω ἀπό τήν Θεία Κεφαλή, δηλαδή τόν Κύριο Ἰησοῦ, εὑρίσκεται ἡ Οἰκουμενική Σύνοδος, πού κυβερνᾶ τήν Ἐκκλησία στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ μέ τήν ἐπιστασία καί τόν φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τή συνεργασία καί τήν συμβολή ὅλων τῶν ἐν ἐνεργείᾳ Ἐπισκόπων∙ ἀποτελεῖ δέ τό ὑπέρτατο νομοθετικό, διοικητικό καί δικαστικό ὄργανο τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ οὐσία τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ συνοδικότητα. Τή συνοδικότητα τῆς Ἐκκλησίας, τό μυστήριο δηλαδή τῆς Ἐκκλησίας ὡς πνευματικῆς οἰκογένειας τοῦ Θεοῦ συναγμένης «ἐπί τῷ αὐτῷ» τό ζοῦμε στή Θεία Λατρεία, ἡ ὁποία κατά τήν περίοδο τῆς Ἁγίας καί Μεγ. Τεσσαρακοστῆς, πού διανύουμε, εἶναι πιό πυκνή καί κατανυκτική. Κατ’ ἐξοχήν ὅμως τό ζοῦμε στή μυσταγωγική Θεία Λειτουργία.

Ἀδελφωμένοι καί ἑνωμένοι σ’ ἕνα σῶμα, στό ἐκκλησιαστικό σῶμα, δεχόμαστε τή θαλπωρή τῆς στοργῆς καί εὐλογίας τοῦ Θεοῦ Πατέρα καί γινόμαστε μέτοχοι στήν Ἴδια Ἁγία Τράπεζα, ἀφοῦ κοινωνοῦμε «τόν δι’ ἡμᾶς σφαγέντα Χριστόν», ὅπως γράφει ὁ ἱ. Χρυσόστομος.

Πρότυπο τῶν Συνόδων τῆς Ἐκκλησίας ὑπῆρξε ἡ ἀποστολική Σύνοδος τῶν Ἱεροσολύμων τό 49 μ.Χ. (Πράξ. 15,6 κ. ἑξ.), στήν ὁποία συμμετεῖχε ὅλη ἡ Ἐκκλησία μέ τήν τέλεια συμφωνία ὅλων τῶν μελῶν τοῦ σώματος, χωρίς διάκριση κληρικῶν καί λαϊκῶν, ἀλλά καί χωρίς καμμιά σύγχυση μεταξύ τους.

Ἡ μετέπειτα αὔξηση τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας δημιούργησε τήν ἀνάγκη στή σύνοδο νά μετέχουν μόνον οἱ Ἐπίσκοποι ὡς διάδοχοι τῶν Ἀποστόλων σέ ἀπόλυτη ἰσότητα μεταξύ τους, πού ἐκφράζουν ὅμως τήν πίστη ὅλου τοῦ πληρώματος καί ἀποφασίζουν γιά ὅλη τήν Ἐκκλησία ὑπό τήν καθοδήγηση καί τήν ἐπιστασία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Εἴτε γιά Τοπική, εἴτε γιά Οἰκουμενική Σύνοδο πρόκειται, ναί μέν τό σῶμα τῶν Ἐπισκόπων ἀποφασίζει ὑπό τόν φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποτέ ὅμως ἐρήμην τοῦ σώματος τῶν λαϊκῶν καί τῶν λοιπῶν κληρικῶν. Ἄν οἱ ἀποφάσεις τους δέν συμφωνοῦν μέ τή θεία ἀλήθεια τῶν Ἁγίων Γραφῶν, τήν κανονική ἐκκλησιαστική Παράδοση καί μέ τήν καθολική πίστη καί συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας, τό πλήρωμα τίς ἀπορρίπτει.

Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ μιᾶς Συνόδου ὡς Ὀρθόδοδης Οἰκουμενικῆς στηρίζεται στήν μετοχή τῆς Συνόδου στήν πλήρη Ὀρθόδοξη ἀλήθεια. Γι’ αὐτό καί ἡ συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας, ἡ συνείδηση κλήρου καί λαοῦ, εἶναι τό κριτήριο τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῆς Οἰκουμενικότητας μιᾶς Συνόδου, ἐφ’ ὅσον ἡ ἐκκλησιαστική συνείδηση εἶναι φορέας τῆς ὅλης καί τέλειας θείας ἀλήθειας. Πολυθρύλητο εἶναι τό συναφές ἀξίωμα τοῦ μεγάλου τῆς Ἐκκλησίας Πατρός, τοῦ ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ: «Τάς γενομένας Συνόδους ἡ εὐσεβής πίστις κυροῖ καί πάλιν ἡ τῶν δογμάτων ὀρθότης κρίνει τάς Συνόδους».

Μία Σύνοδος, καί μάλιστα Οἰκουμενική, στήν ὁποία ἐκπροσωπεῖται ὁλόκληρη ἡ Ἐκκλησία, ἀφοῦ παίρνουν μέρος ἀντιπροσωπευτικά ἐπίσκοποι ἀπό ὅλη τήν Ὀρθόδοξη χριστιανική Οἰκουμένη, συνέρχεται, γιά ν’ ἀντιμετωπίσει κάποια σοβαρή κρίση στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας, πού ἀπειλεῖ τήν ἀλήθεια καί τήν ἑνότητά της. Τέτοιες σοβαρές αἰτίες εἶναι κατ’ ἐξοχήν οἱ αἱρέσεις καί τά σχίσματα.

Ἡ Ὀρθοδοξία ἀναγνωρίζει τίς ἑπτά ἀρχαῖες Οἰκουμενικές Συνόδους, πού συγκλήθηκαν ἀπό τό 325 μ.Χ. μέχρι τό 787 μ.Χ., δηλαδή κατά τούς ὀκτώ πρώτους αἰῶνες, στήν Ἀνατολική Ἐπικράτεια, πρίν ἀπ’ τό σχίσμα, τήν ἐποχή τῆς Μιᾶς καί ἀδιαίρετης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας.

Η ΣΥΓΚΛΗΣΗ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἦταν προνόμιο τοῦ Βυζαντινοῦ αὐτοκράτορα, πού ἐνεργοῦσε ὅμως ἔτσι σάν τό πρῶτο πιό ἐπίσημο λαϊκό μέλος τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἀνάμειξή του στή δικαιοδοσία τῆς Συνόδου ἦταν ἁπλῆ καί ἐξωτερική, χωρίς νά παίρνει μέρος στήν ψηφοφορία. Ὁ αὐτοκράτορας ὑπέγραφε τίς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου μαζί μέ τούς ἐπισκόπους, πού συνιστοῦσαν ἀλήθειες θεῖες, ἀλάθητες καί ἀμετάβλητες, μέ αἰώνιο κῦρος καί ἀπόλυτη ἀξία καί αὐθεντία, ὑποχρεωτικές γιά ὅλους τούς πιστούς τῶν ἐπί μέρους ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ὡς ἡ φωνή τῆς καθόλου Ἐκκλησίας˚ ἀλλά καί γιά νά τίς δώσει ἰσχύ νόμου γιά ὅλους τούς πολῖτες-ὑπηκόους τοῦ Βυζαντινοῦ κράτους.

Οἱ συνοδικές ἀποφάσεις γιά ζητήματα πίστεως λέγονται δόγματα, λαμβάνονται μέ ἀπόλυτη συμφωνία (ὁμοφωνία) καί διατυπώνονται ὑπό τόν φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀπό τούς Ἱερούς Πατέρες, συνοδικούς συνέδρους, σέ εἰδικά κείμενα: πού λέγονται «τόμοι», «ὅροι», «σύμβολα» ἤ «ὁμολογίαι». Οἱ ἀποφάσεις ὅμως, πού ἔχουν σχέση μέ ζητήματα διοικήσεως, εὐταξίας, πειθαρχίας, λατρείας, οἰκογενειακοῦ καί κοινωνικοῦ βίου καί ἀναφέρονται γενικῶς σέ κάθε διάσταση τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς λέγονται «Κανόνες».

Ἡ Ἐκκλησία, μέ τή συμβολή ἰδιαίτερα τοῦ θεσμοῦ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, διεφύλαξε στούς κόλπους της, ὡς Κιβωτός, καθαρή, κρυστάλλινη, ἀνόθευτη καί ἀπαραχάρακτη τήν ἀποκαλυφθεῖσα θεία ἀλήθεια, τή στιγμή κατά τήν ὁποία τά κύματα τῶν διαφόρων ἰδεῶν καί φιλοσοφικῶν ἀνταγωνισμῶν καί κατ’ ἐξοχήν οἱ θύελλες πού προκάλεσαν οἱ αἱρέσεις δημιουργοῦσαν χάος. Γι’ αὐτό καί ὅσοι εἰσέρχονται σ’ αὐτή τήν Κιβωτό, δηλαδή στήν Ἐκκλησία, αἰσθάνονται ὅτι συναντῶνται μέ τό ὑπερούσιο πρόσωπο τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰ. Χριστοῦ, πού εἶναι «ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή», δοκιμάζουν στήν ἀρχή μιά ἔκπληξη, πού μέ τόν καιρό μεταβάλλεται σέ ἐμπειρία ζωῆς.

Ἡ ἀναφορά ἀμέσως στήν Ε΄ καί ΣΤ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο, καθώς καί στήν Πενθέκτη, θά βεβαιώσει τοῦ λόγου τό ἀσφαλές.

*

Β. Η Ε΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ

Ἡ Ε΄ Οἰκουμενική Σύνοδος συνῆλθε ὑπό τήν προεδρία τοῦ Πατριάρχου Κων/πόλεως Εὐτυχίου μέ διάταγμα τοῦ μεγάλου Αὐτοκράτορα Ἰουστινιανοῦ στήν Κων/πολη ἀπό τήν 5η Μαΐου ἕως τήν 2α Ἰουνίου τοῦ 533 μ.Χ. μέ τή συμμετοχή 165 Πατέρων μέ σκοπό νά κρίνει καί νά καταδικάσει πρῶτον: τά λεγόμενα «τρία κεφάλαια», πού εὐνοοῦσαν τή φοβερή αἵρεση τοῦ Νεστοριανισμοῦ, στήν ὁποία ἔχουν ἤδη ἀναφερθεῖ οἱ ὁμιλητές κατά τούς Κατανυκτικούς Ἑσπερινούς τῶν προηγουμένων Κυριακῶν τῆς Μεγ. Τεσσαρακοστῆς πού διανύουμε. Συνῆλθε δηλαδή ἡ Σύνοδος νά καταδικάσει τό πρόσωπο καί τίς κακοδοξίες τοῦ Θεοδώρου Μοψουεστίας, ἐπισκόπου στήν Κιλικία τῆς Μ. Ἀσίας∙ τά ὅσα ἐπίσης ἔγραψε ὁ Θεοδώρητος ὁ Κύρου, ἐπίσκοπος στή Συρία, κατά τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας Κυρίλλου˚ καί ἀκόμη τή λεγόμενη ἐπιστολή τοῦ Ἴβα Ἐδέσσης πρός τόν Μάρη Ἐπίσκοπο Χαρδασίρ στήν Περσία. Καί δεύτερον συνῆλθε νά ἐλέγξει καί καταδικάσει τίς κακοδοξίες τοῦ κατά τά ἄλλα ἐπιφανοῦς ἐκκλησιαστικοῦ συγγραφέως καί μεγάλου θεολόγου Ὠριγένη, γιά νά ἀποκλεισθεῖ ἔτσι ἡ εἴσοδος νέας πλάνης στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ Σύνοδος ἐξέδωσε ὅρο πίστεως, στό τέλος τοῦ ὁποίου ἐπισυνάπτονται 14 ἀναθεματισμοί (ἀφορισμοί), μέ τούς ὁποίους καταδικάζονται τόσο τά τρία (3) κεφάλαια, πού ἀνέφερα, ὅσο καί οἱ κακοδοξίες τοῦ Ὠριγένη, πού ἀπειλοῦσαν τήν καθαρότητα καί ἑνότητα τῆς πίστεως.

Ἡ Ε΄ Οἰκουμενική Σύνοδος ὑπολείπεται σέ σπουδαιότητα ἔναντι τῶν προηγουμένων Οἰκουμενικῶν Συνόδων ἤτοι τῶν Α΄, Β΄, Γ΄ καί Δ΄. Διότι δέν συνῆλθε γιά τήν ἐκφορά καί διατύπωση δογματικῶν ζητημάτων, ἀλλά γιά νά περιφρουρήσει τήν ὀρθή πίστη, ὅπως τήν διατύπωσαν οἱ προγενέστερες Σύνοδοι μέ βάση τήν Ἁγία Γραφή καί τήν Ἱ. Παράδοση, νά συμφιλιώσει καί νά ἑνώσει τήν Ὀρθόδοξη Καθολική Ἐκκλησία μέ τίς Μονοφυσιτικές παραφυάδες καί νά ἐμποδίσει τέλος τή σπορά καί τήν ἀνάπτυξη νέων αἱρετικῶν δοξασιῶν στόν ἐκκλησιαστικό ὀργανισμό.

Γ. Η ΣΤ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ

Ἡ ΣΤ΄ στή συνέχεια Οἰκουμενική Σύνοδος συνῆλθε μέ πρόσκληση τοῦ Βυζαντινοῦ Αὐτοκράτορα Κωνσταντίνου Δ΄ τοῦ Πωγωνάτου στήν Κων/πολη ἀπό τήν 7η Νοεμβρίου 680 μ.Χ. μέχρι 17 Σεπτεμβρίου 681 μ.Χ. Ἐπῆραν μέρος σ’ αὐτήν κατ’ ἄλλους μέν 150 Πατέρες, κατ’ ἄλλους δέ 174 καί κατ’ ἄλλους 289 Πατέρες. Ἐπειδή δέ οἱ 18 συνεδρίες της ἔλαβαν χώρα στή μεγάλη τρουλλωτή αἴθουσα τῶν Βυζαντινῶν Ἀνακτόρων, ὀνομάζεται καί «Πρώτη ἐν Τρούλλῳ» Σύνοδος. Πρόεδρος τῆς Συνόδου διετέλεσε ὁ Π/ρχης Κων/πόλεως Γεώργιος.

Σκοπός τῆς συγκλήσεως τῆς Συνόδου ἦταν: α. Ἡ εἰρήνευση τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τό μεγάλο σάλο καί τά σκάνδαλα, πού εἶχαν προκαλέσει οἱ αἱρέσεις τοῦ Μονοθελητισμοῦ καί τοῦ Μονοενεργητισμοῦ. Καί β. Ἡ ἐπικύρωση τῆς πίστεως τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι οἱ δύο (2) φύσεις τοῦ Χριστοῦ, ἡ Θεία καί ἡ Ἀνθρώπινη, μετά τήν ἕνωσή τους στό πρόσωπο τοῦ Κυρίου, διέμειναν «ἐν τῷ ἰδίῳ αὐτῶν ὅρῳ τε καί λόγῳ», δηλαδή διατήρησαν ὅλες τίς φυσικές τους ἰδιότητες ἑνωμένες «ἀτρέπτως, ἀσυγχύτως, ἀχωρίστως καί ἀδιαιρέτως» στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ.

Ἡ Σύνοδος καταδίκασε τή Μονοφυσιτική αἵρεση καί ἐκείνους, πού εἶχαν προσχωρήσει σ’ αὐτήν, ἐπειδή προσήγγιζαν ἔτσι στήν αἵρεση τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ, ὅπως: τόν Πάπα Ρώμης Ὁνώριο, τούς Πατριάρχες Κων/πόλεως Σέργιο, Πύρρο, Παῦλο καί Πέτρο, τόν Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας Κῦρο, τόν Πατριάρχη Ἀντιοχείας Μάκαριο, ὅπως καί τόν ἐπίσκοπο Φαράν Θεόδωρο. Ἀκολούθως διετύπωσε δογματικό ὅρο, στόν ὁποῖον ἐκθέτει τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία γιά τίς δύο θελήσεις καί τίς δύο ἐνέργειες τοῦ Χριστοῦ, πού ἔχει ὡς ἑξῆς:

α. Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Ἕνας τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἔγινε ἄνθρωπος, ὁμοούσιος μέ ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους, χωρίς ἁμαρτίες, καί ἕνωσε στό πρόσωπό του τή θεία καί ἀνθρώπινη φύση«ἀσυγχύτως, ἀτρέπτως, ἀχωρίστως καί ἀδιαιρέτως».

β. Ἡ θέληση καί ἡ ἐνέργεια εἶναι ἰδιότητες τῆς ἀνθρώπινης φύσης∙ συνεπῶς στόν ἕνα Χριστό ὑπάρχουν ἀχωρίστως, ἀδιαιρέτως, ἀσυγχύτως καί ἀτρέπτως ἑνωμένες καί δύο (2) φυσικές θελήσεις καί δύο (2) φυσικές ἐνέργειες, χωρίς νά ἐπικρατεῖ ἀντιπαλότητα καί ἀνταγωνισμός μεταξύ τους∙ τό ἀνθρώπινο τοῦ Κυρίου θέλημα ὅμως ὑποτάσσεται ἑκούσια στό θεῖο θέλημα.

Ἡ σπουδαιότητα τῆς ΣΤ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου συνίσταται στό ὅτι διέσωσε τήν ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀπό τόν κίνδυνο τῆς πλάνης. Ἑρμήνευσε καί ἀνάπτυξε τή διδασκαλία τῶν Ἱερῶν Πατέρων γιά τίς δύο (2) φυσικές θελήσεις τοῦ Κυρίου. Ἔθεσε τέρμα στίς συζητήσεις καί κατέπαυσε διά παντός τίς χριστιανικές ἔριδες. Ἐπεσφράγισε τή δογματική ἀλήθεια καί θεολογία, πού ἀναπτύχθηκε ἀπ’ τούς θεοφόρους Πατέρες.

Τέλος ἡ ΣΤ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος εἶναι τό ἕκτο περιχαράκωμα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, πού περιέφραξε τό πνευματικό περιβόλι τῆς Ὀρθόδοξης εὐσέβειας, ἐντός τοῦ ὁποίου εὐδοκιμοῦν καί βλαστάνουν τά σωτήρια καί ζωηρά ἄνθη τοῦ Παραδείσου.

Δ. Η ΠΕΝΘΕΚΤΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ

Κατά τή σειρά ἀκολουθεῖ τώρα ἡ «Β΄ ἐν Τρούλλῳ Ἱερά Σύνοδος», ἡ καλουμένη «Πενθέκτη Οἰκουμενική Σύνοδος».

Οἱ δύο (2) προηγούμενες Οἰκουμενικές Σύνοδοι Ε΄ καί ΣΤ΄ ἀσχολήθηκαν, ὅπως τονίστηκε, κυρίως μέ δογματικά ζητήματα, χωρίς νά ἐκδώσουν κανόνες ἐκκλησιαστικῆς εὐταξίας καί πειθαρχίας.

Γιά τό λόγο αὐτό ὁ δεύτερος υἱός τοῦ Βυζαντινοῦ Αὐτοκράτορα Κων/νου Δ΄ τοῦ Πωγωνάτου Ἰουστινιανός ὁ Β΄, ὁ ἐπικαλούμενος Ρινότμητος, συνεκάλεσε τούς ἰδίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας στήν Κων/πολη, οἱ ὁποῖοι πρό 11ετίας συγκρότησαν τήν ΣΤ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο, γιά νά συμπληρώσουν τό ἔργο τῶν Ε΄ καί ΣΤ΄ Οἰκουμενικῶν Συνόδων, πού προηγήθηκαν. Ἡ νέα αὐτή Σύνοδος ὀνομάζεται «Πενθέκτη», ὡς συμπληρωματική τῶν Ε΄ καί ΣΤ΄ Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Εἶναι γνωστή ὅμως καί ὡς «Β΄ ἐν Τρούλλῳ Σύνοδος», γιατί συνεκλήθη στήν εἰδική αἴθουσα τοῦ Βυζαντινοῦ Ἀνακτόρου, πού ἔφερε Τρουλλωτή Στέγη, καλούμενη «Αἴθουσα Τρούλλου».

Στήν Πενθέκτη Οἰκουμενική Σύνοδο προήδρευσε ὁ Πατριάρχης Κων/πόλεως Παῦλος ὁ Γ΄ καί ἔλαβαν μέρος 211 ἤ κατ’ ἄλλους 227 ἤ 240 θεοφόροι Πατέρες. Οἱ ἐργασίες τῆς Συνόδου ἄρχισαν τήν 1 Σεπτεμβρίου 691 μ.Χ. καί ἔληξαν τήν 31 Αὐγούστου 692 μ.Χ.

Τό ἔργο τῆς Πενθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἦταν ἀποκλειστικά νομοκανονικό. Συνέταξε 102 Κανόνες, οἱ ὁποῖοι ἀκόμη καί σήμερα ἀποτελοῦν τή σημαντικότερη κανονική συλλογή τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.

Ἡ σημασία καί ἡ σπουδαιότητα τῆς Συνόδου αὐτῆς εἶναι μεγάλη, ὄχι μόνο διότι συνεπλήρωσε «τό ὑστέρημα» τῶν Ε΄ καί ΣΤ΄ Οἰκουμενικῶν Συνόδων μέ τή σύνταξη καί διατύπωση 102 κανόνων εὐταξίας καί διοικήσεως, ἀλλά καί διότι ἐπεκύρωσε καί ἐπισφράγισε τό δογματικό καί κανονικό ἔργο τῶν ἕξ (6) προηγουμένων Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἐπί πλέον δέ ἀνεγνώρισε καί ἐπεκύρωσε μέ τόν 2ο κανόνα της τούς ἱερούς κανόνες τῶν Τοπικῶν Συνόδων, τούς Κανόνες τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καί τούς προσέδωκε κῦρος Οἰκουμενικό.

Ἐπιθυμία καί μέριμνα τῆς Συνόδου αὐτῆς ἦταν ὁ καθόλου ἐκκλησιαστικός, οἰκογενειακός καί ἀτομικός βίος τῶν χριστιανῶν νά εἶναι, ὅπως ἁρμόζει σέ λαό, τοῦ ὁποίου «τό πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει». Γι’ αὐτό καί θεωροῦσε, ὅτι ἡ πιστή τήρηση τῶν κανόνων, πού ἐξέδωκε ἡ ἴδια, ἀλλά καί ἐκείνων πού ἐπικύρωσε, εἶναι ἀπολύτως ἀναγκαία «πρός ψυχῶν θεραπείαν καί ἰατρείαν παθῶν».

Τέλος, ἡ ἀξία καί ἡ σπουδαιότητα τῆς Πενθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου εἶναι πράγματι μεγάλη καί γιά δύο (2) ἀκόμη πρόσθετους λόγους:

Πρῶτον: Διότι μέ τό ἔργο της ἀπέκρουσε τήν κυριαρχική ἀξίωση τῆς Παπικῆς ἐξουσίας ἐπί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὑπερασπίζοντας τήν ἐκκλησιαστική, τήν ἐθνική καί πολιτική μας αὐτονομία.

Καί δεύτερον: Διότι ἀπέκρουσε τήν ἀναγκαστική ἀγαμία τῶν Ἱερέων, στήν ὁποία πεισματωδῶς ἐπέμενε καί συνεχίζει νά ἐπιμένει ὁ Πάπας τῆς Ρώμης καί ἐξασφάλισε ἔτσι, κατά τό δυνατόν, τή σεμνότητα τοῦ ἱερατικοῦ βίου.

Ε. Η ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ

Ἡ σύντομη αὐτή ἀνάλυση τοῦ ἔργου τῶν τριῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων Ε΄ καί ΣΤ΄ καί Πενθέκτης ἐπιβεβαιώνει τόν καθοριστικῆς σημασίας ρόλο καί τῶν Συνόδων αὐτῶν τόσο στή διατύπωση τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καί στή διαφύλαξη αὐτῆς κρυστάλλινης καί ἀπαραχάρακτης, ὅσο καί στήν ἀρραγῆ διατήρηση τῆς ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας.

Στά γραπτά μνημεῖα τῆς ἀληθοῦς καί τελείας Πίστεως γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, πέραν τῆς Ἀποκαλυφθείσης θείας ἀληθείας τῆς ἀποταμιευμένης στήν Ἁγ. Γραφή, ἀνήκουν καί οἱ δογματικοί ὅροι (τά δόγματα, οἱ ἀλήθειες δηλαδή τῆς Πίστεως) καί οἱ Ἱεροί Κανόνες, πού ὑπό τήν ἐπιστασία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί μέ τή συμβολή τῶν θεοφόρων Πατέρων διετύπωσαν οἱ Οἰκουμενικές Σύνοδοι.

Οἱ ἱεροί Πατέρες καί κατ’ ἀκρίβεια ἡ ὁμοφωνία τῶν Πατέρων σέ θέματα πίστεως καί ἠθικοῦ βίου, σύμφωνα μέ τίς Οἰκουμενικές Συνόδους, ἀποτελοῦν τήν ὕψιστη αὐθεντία στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Θεός σέ κάθε ἐποχή, ὅταν ἐμφανίζονται ἔντονα ἐκκλησιαστικά προβλήματα, ἀναδεικνύει τούς Πατέρες «σέ σάλπιγγες τοῦ Πνεύματος», «σέ ἀψευδεῖς διδασκάλους» τῶν λογικῶν προβάτων τῆς Ποίμνης τοῦ Χριστοῦ καί σέ «φύλακες τῆς Ἐκκλησίας» ἀπό τυχόν ἐπιδράσεις τῶν αἱρέσεων, πού ἐπί αἰῶνες ἐσπάρασσαν τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἔθεταν σέ κίνδυνο τήν καθαρότητα καί γνησιότητα τῆς θείας ἀληθείας καί τήν ἑνότητα καί εἰρήνη τῆς Ἐκκλησίας, καί ἀπειλοῦσαν νά μεταλλάξουν τήν Ὀρθοδοξία, δηλαδή τήν ὀρθή, αὐθεντική καί σωτηριώδη γνώση καί λατρεία τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰ. Χριστοῦ καί τήν ὀρθή καί ἁγία χριστιανική ζωή καί ἐμπειρία σέ μιά φιλοσοφική θεωρία, μιά ἀκόμη ἀνάμεσα στίς πολλές.

Σέ τί συνίσταται ὅμως ἡ ὀρθή θεία ἀλήθεια, κατά τή βαθύτερη οὐσία της, δηλαδή μέ ἄλλα λόγια ἡ Ὀρθοδοξία, πού ὡς ἱερή παρακαταθήκη καί ἀνεκτίμητο πνευματικό θησαυρό διαφυλάσσει διαχρονικά ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία;

α. ΕΙΝΑΙ Η ΟΡΘΗ ΚΑΙ ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΝΗ θεία ἀλήθεια γιά τό ὑπερούσιο πρόσωπο τοῦ Θεοῦ, γιά τό θεόπλαστο ἄνθρωπο καί τόν κόσμο, ὅπως μᾶς τήν ἀποκάλυψε καί μᾶς τήν παρέδωκε ὁ ἴδιος ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, δηλαδή ὁ Κύριός μας, μέ τήν θεία διδασκαλία Του, μέ τά θαύματά Του, μέ τήν ἁγία ζωή Του, μέ τά ἄχραντα πάθη Του, μέ τό φρικτό Σταυρό καί τή ζωηφόρο Ἀνάστασή Του: Ἐγώ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καί εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τόν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ» (Ἰω. 18,37) διακήρυξε ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος. Ὀρθοδοξία ἑπομένως εἶναι ὁ ἴδιος ὁ ζωντανός Χριστός.

β. ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ καί ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ, ὅπως τόν ἔζησαν καί τόν ἐδίδαξαν οἱ διάδοχοι τοῦ Κυρίου, οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καί ἱεροί Εὐαγγελιστές μέ τό οὐράνιο φῶς τοῦ Παναγίου Πνεύματος∙ καί ὅπως τόν ἑρμήνευσε ἡ θεόπνευστη διάνοια καί καρδιά τοῦ ἀπ. Παύλου.

γ. ΕΙΝΑΙ Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΕΚΕΙΝΗ ΣΥΝΘΕΣΗ δόγματος καί ἤθους, θεωρίας καί πράξεως, ὀρθῆς πίστεως καί ὀρθῆς ζωῆς, Ὀρθοδοξίας καί Ὀρθοπραξίας, ὅπως τήν ἐξέφρασαν οἱ πνευματοκίνητοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. «Τά πάγχρυσα αὐτά στόματα τοῦ Λόγου, οἱ θεοφόροι Πατέρες, μέ τή σοφία, τήν ἁγιότητά τους, μέ τήν ἔλλαμψη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μέ τά σοφά τους συγγράμματα, μέ τίς θυσίες καί τούς ἀγῶνες τους καί τίς συνοδικές ἀποφάσεις τους μᾶς ἐκληροδότησαν ἀκέραιη τήν ἱερή παρακαταθήκη τῆς Ὀρθοδοξίας.

δ. ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΑΚΟΜΗ ΕΙΝΑΙ ἡ ἀναλλοίωτη διδασκαλία τοῦ Κυρίου καί τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ὅπως διατυπώθηκε στά δόγματα, στούς ὅρους, στούς τόμους, τά σύμβολα καί τίς ὁμολογίες πίστεως καί στούς ἱερούς κανόνες τῶν Οἰκουμενικῶν συνόδων. Εἶναι δέ ἡ διδασκαλία αὐτή καθαρό πνευματικό χρυσάφι ἀπαλλαγμένο ἀπό ξένες προσμείξεις, ὅπως φιλοσοφικές ἰδέες καί αἱρετικές δοξασίες, πού χωρίς νά ἀποτελεῖ ἀποστεωμένο ἀπολίθωμα, ἐκφράζει τή συνεχή παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία Ἐκκλησία, κατά τόν θεοφόρο πατέρα τόν ἅγιο Ἰσίδωρο τόν Πηλουσιώτη συνιστᾶ «τό ἄθροισμα τῶν Ἁγίων τό ἐξ ὀρθῆς πίστεως καί πολιτείας ἀρίστης συγκεκροτημένον».

ε. ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΘΑΓΙΑΣΑΝ μέ τό τίμιο αἷμα τους οἱ ἅγιοι μάρτυρες ὅλων τῶν ἐποχῶν. Ὁλόκληρη ἡ ἱστορία της εἶναι γραμμένη μέ μαρτυρικό αἷμα. Τό αἷμα τῶν ἁγίων μαρτύρων μετουσιώθηκε σέ δραστικό λίπασμα, πού ἔφερε μεγάλη ζωτικότητα καί πλούσια καρποφορία στό δέντρο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καί ἀπέδειξε ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη πίστη δέν εἶναι ἁπλῆ θεωρία, οὔτε μουσεῖο ἀρχαιολογικῶν θησαυρῶν, ἀλλ’ εἶναι ἡ θεία ἀλήθεια καί ἡ αὐθεντική ζωή· εἶναι ἡ μοναδική θεία καί θαυμαστή δύναμη, πού μπορεῖ νά διαποτίσει καί νά ἀναμορφώσει κάθε ἔκφραση τῆς προσωπικῆς, οἰκογενειακῆς, ἐπαγγελματικῆς, κοινωνικῆς καί πολιτιστικῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου.

στ. ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΥΜΝΕΙ ΕΠΕΙΤΑ ἡ λατρεία τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως εἶναι συμπυκνωμένη στήν ἐμπνευσμένη ὑμνογραφία της, στή μυσταγωγική λειτουργία της, στήν ποικιλία τῶν ἱερῶν καί κατανυκτικῶν της ἀκολουθιῶν. Μέ τό λατρευτικό της πλοῦτο ἀγκαλιάζει ὅλους τούς ἀνθρώπους καί ὅλες τίς ἀνάγκες καί τά ἔργα τους ἀποβλέποντας στόν ἐξαγιασμό τῆς ὅλης ζωῆς τους.

ζ. ΒΑΣΙΚΟ ΕΠΕΙΤΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ εἶναι ἡ φιλανθρωπία μέ τό βαθύτατο νόημά της· ὄχι μόνο σάν ἐλεημοσύνη, ἀλλά γενικότερα σάν στοργή καί ζωντανό ἐνδιαφέρον γιά τόν ἄνθρωπο.

Ἡ κοινωνική Πρόνοια, γιά παράδειγμα, δέν εἶναι ἀνακάλυψη τῶν τελευταίων αἰώνων. Δημιουργήθηκε στήν πρωτοχριστιανική Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων. Ἐκεῖ ὠργανώθηκαν τά πρῶτα συσσίτια μέ στελέχη τούς 7 Διακόνους. Ὁ φτερωτός ἔπειτα ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν, ὁ Θεῖος Παῦλος, ἦταν συγχρόνως καί ὁ πρῶτος κοινωνικός ἐργάτης. Μαζί μέ τό Εὐαγγέλιο, μετέφερε καί τή λογία, οἰκονομική δηλαδή βοήθεια στούς φτωχούς ἀδελφούς του. Ἔξοχοι ἐπίσης κοινωνικοί ἐργάτες ὑπῆρξαν οἱ διάδοχοι τῶν Ἀποστόλων, οἱ Ἱεροί τῆς Ἐκκλησίας Πατέρες. Ἐκεῖνοι παρουσίασαν κοινωνική διδασκαλία καί φιλανθρωπική καί κοινωνική δραστηριότητα, πού προκαλοῦν καί σήμερα ἀκόμη πραγματικό θαυμασμό.

η. ΤΕΛΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ἦταν ἀνέκαθεν καί ἡ ἱεραποστολή πρός τούς βαρβάρους συνδυασμένη μέ τόν ἐκπολιτισμό. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, χωρίς νά βιάσει ποτέ συνειδήσεις ἀκτινοβολοῦσε πάντοτε τό φῶς τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ καί τῶν γραμμάτων, τῆς ἀγάπης καί τῆς ἐξημέρωσης. Αὐτήν ἀκριβῶς τή μορφωτική καί πολιτιστική γραμμή μᾶς δείχνουν οἱ ἱεροί Πατέρες, πού ἐπότισαν τόν κόσμο μέ τά ζωντανά νάματα τῆς Ὀρθοδοξίας.

*

ΣΤ. ΟΙ ΘΕΙΟΙ ΚΑΙ ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Τήν Ὀρθόδοξη ἀλήθεια ὅμως τῆς Ἐκκλησίας δέν τήν ἐκφράζουν κατά τρόπο αὐθεντικό καί ἀλάθητο μόνον οἱ δογματικές ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, οἱ ὅροι δηλαδή οἱ τόμοι καί τά σύμβολα, ἀλλά καί οἱ θεῖοι καί ἱεροί κανόνες, πού ὑπό τήν ἐπιστασία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐπίσης θεσπίστηκαν ἤ ἐπικυρώθηκαν ἀπό τήν Ἐκκλησία στό πλαίσιο τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Στό 2ο κανόνα τῆς Πενθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, πού ἀποτελεῖ μάλιστα καί ἕνα εἶδος ἐπίσημης συνοπτικῆς κωδικοποίησης τῶν ἱερῶν κανόνων, διαβάζουμε: «Ἔδοξε δέ καί τοῦτο τῇ Ἁγίᾳ ταύτῃ Συνόδῳ κάλλιστά τε καί σπουδαιότατα, ὥστε μένειν καί ἀπό τοῦ νῦν βεβαίους καί ἀσφαλεῖς, πρός ψυχῶν θεραπείαν καί ἰατρείαν παθῶν τούς ὑπό τῶν πρό ἡμῶν ἁγίων καί μακαρίων Πατέρων δεχθέντας καί κυρωθέντας, ἀλλά μήν καί παραδοθέντας ἡμῖν...πάντας τούς ἱερούς κανόνας... καί μηδενί ἐξεῖναι τούς προδηλωθέντας παραχαράττειν κανόνας ἤ ἀθετεῖν».

ΟΙ ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ εἶναι κείμενα πού συνέταξαν συνοδικῶς οἱ Θεοφόροι Πατέρες, πρῶτον μέν πρός ρύθμιση συγκεκριμένων ἀναγκῶν τῆς Ἐκκλησίας, δεύτερον δέ πρός καθοδήγηση τῆς πνευματικῆς ζωῆς τῶν πιστῶν.

Ἔχουν σχέση στενή μέ τή δογματική διδασκαλία (ἀλήθειες πίστεως) τῆς Ἐκκλησίας, τῆς ὁποίας ἀποτελοῦν καί πρακτική ἐφαρμογή. Δέν εἶναι νομικοί κανονισμοί οἱ ἱεροί Κανόνες, ἀλλ’ ἐφαρμογές τῶν δογμάτων τῆς Ἐκκλησίας.

Οἱ ἱεροί κανόνες εἶναι ὅ,τι καί οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Εἶναι δεῖκτες πρός τή Βασιλεία τοῦ Κυρίου. Ὑποδεικνύουν τό ὀρθό· συμπυκνώνουν καί ἐκφράζουν τό ὀρθόδοξο ἦθος. Ἐκφράζουν τήν ἀληθινή καί γνήσια εὐσέβεια, ἐνῶ συγχρόνως μέ τήν αὐθεντικότητά τους προφυλάσσουν ἀπό κάθε ὑποκειμενική παρέκκλιση εἴτε πρός τά δεξιά (ὡς εὐσεβοφάνεια καί εὐσεβισμό) εἴτε πρός τά ἀριστερά (ὡς ἀδικία καί ἅμαρτία). Ἔτσι οἱ ἱεροί Κανόνες ἀσφαλίζουν τήν πνευματική ζωή μέσα στά πλαίσια τοῦ ὀρθοδόξου δόγματος καί ἤθους τῆς Ἐκκλησίας.

Οἱ ἱεροί κανόνες α) Βοηθοῦν τόν πιστό ἄνθρωπο νά ζήσει τήν ἀληθινή ἐλευθερία του ἀρνούμενος τό δικό του ἀρρωστημένο καί ἁμαρτωλό θέλημα καί ὑπακούοντας στό ἅγιο καί ὑγιές θέλημα τοῦ Θεοῦ νά ἐπιτύχει τόν ὕψιστο στόχο του, πού εἶναι ἡ σωτηρία καί ὁ ἐξαγιασμός τοῦ προσώπου του.

β) Προσφέρουν σέ κάθε πιστό τό πρότυπο, σύμφωνα μέ τό ὁποῖον ὀφείλει αὐτός νά πολιτεύεται καί νά πορεύεται καί νά μπορεῖ νά ἐλέγχει τήν ὸρθότητα τῶν σκέψεών του, τῶν ἐπιθυμιῶν του, τῶν λόγων του καί τῶν ἐνεργειῶν του.

Καί γ) Οἱ ἱεροί Κανόνες ἀποβλέπουν ἀφ’ ἑνός μέν στήν ἀσφαλῆ εἴσοδο, παραμονή καί πρόοδο τοῦ χριστιανοῦ μέσα στήν Ἐκκλησία καί ἀφ’ ἑτέρου στή διασφάλιση τῆς ἑνότητας καί τῆς τάξεως μέσα σ’ αὐτήν.

Γιά νά εἴμαστε ὅμως, ἀκριβολόγοι, πρέπει στό σημεῖο αὐτό νά τονισθεῖ ὅτι ἱεροί κανόνες μέ τήν κυριολεκτική σημασία, πού μᾶς δίνουν τό ὀρθό, τήν ὀρθή γραμμή, μποροῦν νά ὀνομάζονται καί εἶναι μόνο οἱ κανόνες, πού θεσπίστηκαν ἤ ἐπικυρώθηκαν ἀπό Οἰκουμενική Σύνοδο, διότι στηρίζονται στό ἀλάθητο τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ ἡ Οἰκουμενική Σύνοδος ἀποφασίζει ὑπό τόν φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἐκπροσωπεῖ ὅλη τήν Ἐκκλησία.

*

Ζ. Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ

Ἡ ἀξία τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί ἀληθείας, ἡ πίστη δηλαδή τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν Θεοφόρων Πατέρων πού μᾶς παραδόθηκε ὡς θησαυρός οὐράνιος καί ἱερή παρακαταθήκη, εἶναι ἀνακτίμητη. Γιά μᾶς δέ τούς Ἕλληνες Ὀρθοδόξους εἶναι κατ’ ἐξοχήν ἀνυπολόγιστη.

Ἡ θεία Πρόνοια στό Ἑλληνικό Ἔθνος ἐμπιστεύθηκε τόν πολυτιμότατο αὐτό θησαυρό. Στήν ἑλληνική γλῶσσα γράφηκαν τά ἱερά εὐαγγέλια. Χάρις στούς ἀγῶνες τῶν ἑλλήνων κυρίως Πατέρων ἑρμηνεύθηκε, διατυπώθηκε, κατοχυρώθηκε καί διασώθηκε ἡ θεία ἀλήθεια, ἡ ὀρθόδοξη ἀλήθεια. Ἕλληνες ἦταν οἱ περισσότεροι μάρτυρες, πού μέ τό ἅγιο αἷμα τους πότισαν τό ἱερό δέντρο τῆς Έκκλησίας. Ἑλληνορθόδοξος ὑπῆρξε ὁ μεγαλειώδης, ὁ θεσπέσιος Βυζαντινός πολιτισμός, ὁ πνευματικότερος καί ὑψηλότερος, πού γνώρισε ποτέ ὁ κόσμος.

Ἡ Ὀρθοδοξία ἀπέβη γιά τό ἑλληνικό Ἔθνος πνοή ζωογόνος, ἑνοποιός δύναμη, στέφανος στίς νίκες του καί πηγή ἐλπίδας καί λύτρωσης σέ περιόδους ἐθνικῶν περιπετειῶν. Μέ τό φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας φωτίσθηκε τό δοῦλο γένος σ’ ὅλη τή διάρκεια τῆς τετρακοσιόχρονης μαύρης τουρκικῆς σκλαβιᾶς. Μέ τή δύναμη καί τήν ἐπιστασία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας διατηρήσαμε τήν ἱστορική μας

Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΘΕΙΣΑ ΚΑΤΑΛΗΨΙΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΑΧΑΡΝΩΝ

 

+ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΗΡΥΚΟΥ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

 

 

 

 

 

Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΘΕΙΣΑ ΚΑΤΑΛΗΨΙΣ

ΤΟΥ Ι.Ν. ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΑΧΑΡΝΩΝ

ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 2002

 

 

 

 

Ἔκδοσις

«ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ

Η ΑΓΙΑ ΦΙΛΟΘΕΗ ΑΧΑΡΝΩΝ»

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2007

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ

 

Τόν Δεκέμβριο τοῦ 2002 οἱ ἐνορῖτες τοῦ Ι.Ν. Ἁγίου Δημητρίου Ἀχαρνῶν ἔζησαν διά δεύτερη φορά (ἡ πρώτη ἦταν τό 1995 μέ τό σχίσμα τοῦ 1995) τήν διωκτική μανία τῶν συγχρόνων ὀργάνων τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, οἱ ὁποῖοι κατευθυνόμενοι ἀπό τόν νεοημερολογιτικό καί εὐρύτερο παπικό καί προτεσταντικό οἰκουμενισμό, ἠθέλησαν νά ἀφανίσουν τά τελευταῖα ὀχυρά τοῦ ἀγῶνος ὑπέρ τῆς γνησίας Ὀρθοδοξίας, τούς Ἱερούς Ναούς τῶν Ὀρθοδόξων, διά νά τούς παραδώσουν εἰς τόν κ. Χριστόδουλον, διά νά δώση ἐκεῖνος τήν«λύσιν τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ» καί νά ὁολοκληρώση τό ἔργον του, ὅπως τελευταῖα ἐζήτησε ἀπό τόν Θεό, (ὅπως ἀνεγνώσαμεν εἰς τόν Ἡμερήσιον Τύπον), μέ τήν ὐπαγωγή τῶν πάντων εἰς τήν δικαιοδοσίαν του καί δι’ αὐτοῦ εἰς τά εὑρύτερα Κέντρα τοῦ ἀντιχρ΄πιστου Οἰκουμενισμοῦ.

 Δέν ἐπέτυχον ὅμως, ἀλλά καί ἄν ἐπετύγχανον, ὅπως «ἐπέτυχον» τήν κατάληψιν τοῦ Ι.Ν. Ἁγίας Τριάδος, καί αὐτό διότι ἔγιναν λάθη εἰς τήν ἀντιμετώπισιν, καί τότε οἱ πραγματικοί ὀρθόδοξοι Ἐνορῖτες θά τούς ἔλεγαν «πάρτε τούς οἴκους», τά κτίρια, «ἡμεῖς θά κρατήσωμεν τόν ἔνοικον», τόν Χριστόν.

Ἐπειδή καί πάλιν «κωάζουν» οἱ «βάτραχοι» τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ καί ἀπειλοῦν, δίδομεν εἰς τήν δημοσιότητα μερικά ἀπό τά κείμενα, τά ὁποῖα ἀντηλλάχθησαν τότε (τό 2002), ὅπου φαίνεται καθαρά ἡ ὀρθόδοξος, ἀλλά καί σθεναρά ὑπό τῶν ἐνοριτῶν ἀντιμετώπισις ἐκείνων τῶν ἐπιθέσεων, καί ἡ καλή στάσις τῶν Ἐπιτρόπων καί ἰδιαιτέρως τοῦ κ. Κων/νου Λιβανίου, ἡ ὁποία ὀφείλομεν νά ὁμολογήσωμεν ὅτι εὐθύς ἐξ’ ἀρχῆς ἦτο ξεκάθαρη καί ἀνέτρεψε τά σχέδια τῶν παλαιοημερολογιτῶν οἰκουμενιστῶν.

Εὔχομαι νά συνεχισθῆ αὐτή ἡ ἀγωνιστική διάθεσις καί τό ἀγωνιστικόν φρόνημα εἰς ὅλους τούς ἐνορίτας, ἀλλά θέλω νά ὑπογραμμίσω χρειάζεται ἐνημέρωσις καί μελέτη. Χωρίς γνῶσιν τῶν σχεδίων τοῦ ἀντιπάλου, πόλεμος δέν μπορεῖ νά γίνη. Καί ὁ πόλεμος τοῦτος «δέν εἶναι πρός αἷμα καί σάρκα», ἀλλά «πρός τάς ἀρχάς καί ἐξουσίας τοῦ σκότους», εἶναι ἀγών ὑπέρ τῆς ὑγιαινούσης Πίστεως, εἶναι «’αγών ὑπέρ πάντων». Διό «ἀνάγκη ἀγῶνος καί τούτου νομίμου».

Μετ’ ἀγωνιστικῶν εὐχῶν

+ Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς

Κήρυκος

 

 

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΙ

ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΑ– ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ-

 

Α.Π.  305                    ᾿Εν Κορωπίῳ τῆ 21-12-02

 

ΕΝΩΠΙΟΝ

τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας, τοῦ ῾Ιεροῦ Κλήρου καί τοῦ Πιστοῦ Λαοῦ τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος

 

ΑΝΟΙΚΤΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

τοῦ Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κηρύκου

 

ΚΑΤΑ

Α'. Τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 1347/14-11-02 "᾿Αποφάσεως" τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος κ. ᾿Ανδρέου, καί

Β' Τῆς ἀπό 19-11-02 "Πράξεως - ᾿Αποφάσεως" τῆς "᾿Εκτάκτου ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας"

 

Α'. ΚΑΤΑ τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 1347/14-11-02 "᾿Αποφάσεως".

῾Η ἐλαχιστότης ἡμῶν ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος, ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΜΕΝ ἐνώπιον τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, τοῦ ῾Ιεροῦ Κλήρου καί τοῦ πιστοῦ Λαοῦ τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, τό γεγονός ὅτι ἡ Α.Μ. ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος κ. ᾿Ανδρέας, τήν Παρασκευή 16-11-02, ἀντικανονικῶς καί ἔξω ἀπό κάθε ἁρμόδιον ᾿Εκκλησιαστικόν ὄργανον, ἀλλά καί λάθρα τῶν μελῶν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου καί ἐμοῦ, ἐπέλεξε καί ἐκάλεσεν, εἰς τό παρά τήν ῾Ιεράν Μονήν Εἰσοδείων τῆς Παναγίας ᾿Επισκοπεῖον τοῦ ῾Αγίου Μοδέστου,  τόν Σεβ/τον Μητροπολίτην Πειραιῶς καί Νήσων  κ. Νικόλαον, καί ἐν ἄκρα μυστικότητι ἐμελέτησαν καί  ἀπεφάσισαν πραξικοπηματικῶς τήν ἐκδίωξίν μου ἐκ τῆς ἐνορίας τοῦ ῾Αγίου Δημητρίου Μενιδίου.

῾Η Α. Μακαριότης ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος ἐπέλεξε τόν Σεβ/τον κ. Νικόλαον καί ἐζήτησε τήν συνδρομήν του, διά νά εἶναι σίγουρος ὅτι ἡ καθ᾿ ἡμῶν συνωμοτική - πραξικοπηματική του ἐνέργεια, θά ἐστέφετο ὑπό πλήρους ἐπιτυχίας! Τοῦτο κατανοεῖται ἄν ληφθῆ ὑπ᾿ ὄψιν καί τό γεγονός, ὅτι εἰς τήν ἐν λόγω συνάντησίν των, οἱ δύο ᾿Αρχιερεῖς ἐκάλεσαν, ἐπίσης κρυφίως, καί τόν ὑφ᾿ ἡμᾶς ᾿Επίτροπον καί κτήτορα τοῦ ῾Ιεροῦ Ναοῦ ῾Αγίου Δημητρίου Μενιδίου κ. Κων/νον Λιβάνιον, τόν ὁποῖον ἀπεγνωσμένως ἐπεχείρησαν νά "πείσουν", ὅπως ἀποδεχθῆ τήν "ἀπόφασιν" καί νά συμπράξη εἰς τήν ἐκτέλεσιν αὐτῆς. Τό ὅλον γεγονός λαμβάνει ἰδιαιτέραν σοβαρότητα, ἄν ἐπίσης ληφθῆ ὑπ᾿ ὄψιν, ὅτι ὁ Σεβ/τος κ. Νικόλαος ἐπελέγη καί ἐχρησιμοποιήθη, ἵνα ὡς πνευματικός τοῦ κ. Κων/νου Λιβανίου, ἀσκήση ψυχολογικήν πίεσιν καί βίαν ἐπ᾿ αὐτοῦ, ὥστε νά ἀποδεχθῆ τήν ἀπόφασιν καί νά συμπράξη ἀπό τῆς θέσεώς του, ὡς ᾿Επιτρόπου καί κτήτορος τοῦ ῾Ιεροῦ τοῦ ῾Ιεροῦ Ναοῦ ῾Αγίου Δημητρίου. Αὐτό, ὅμως, καί μόνον τό γεγονός, ἀποτελεῖ δεινήν κατάχρησιν καί τῆς ᾿Επισκοπικῆς ἰδιότητος, ἀλλά καί τῆς τοῦ Πνευματικοῦ τοιαύτης, καί δή δι᾿ ἀθέμιτον σκοπόν, ὡς ὁ ἐκτεθείς, καί ὡς ἐκ τούτου ἐπισύρει βαρυτάτας Κανονικάς συνεπείας.

Βεβαίως, ὡς ἤδη εἶναι γνωστόν, τό ἐγχείρημα δέν ἐπέτυχε, διότι εἰς τήν ἀπαίτησιν καί τήν ἀσκηθεῖσαν ψυχολογικήν πίεσιν, ἐκφοβισμόν, βίαν καί ἀπειλήν τοῦ ᾿Επισκόπου καί Πνευματικοῦ: "Κωνσταντῖνε πρέπει νά κάνης ὑπακοή στόν πνευματικό σου πατέρα...", ὁ κ. Κων/νος Λιβάνιος ἠρνήθη καί νά συμφωνήση καί δέν παρέλαβε τήν ἤδη συντεταγμένην καί ὑπογεγραμμένην "ἀπόφασιν" τοῦ Μακαριωτάτου. ῾Ημεῖς δέν ἐγνωρίζαμε ἀπολύτως τίποτε ἀπό ὅσα συνέβησαν τήν πρωίαν τῆς Παρασκευῆς 16-11-02,  καί μόνον δέ ἀργά τό βράδυ τῆς ἰδίας ἡμέρας καί περί ὥραν 9ην ἐπληροφορήθημεν τηλεφωνικῶς, ὅτι ὁ Μακαριώτατος μᾶς ἀπέστειλε πρό ὀλίγου, εἰς τήν ἐν ῾Ηλιουπόλει, κατοικίαν μας τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 1347/14-11-02 "ἀπόφασίν" του διά χειρῶν τοῦ: α) ῾Ιερομονάχου ᾿Ανανίου Πανάκου καί β) ῾Ιεροδ. Μεθοδίου Χούλη. Παραθέτομεν εἰς τήν συνέχεια τήν ἐν λόγῳ "᾿Απόφασιν" τοῦ Μακαριωτάτου:

῾Η ὑπ᾿ ἀριθμ. 1347/14-11-02 "᾿Απόφασις" τοῦ Μακ. ᾿Αρχιεπισκόπου

Πρός

τόν Σεβ.  Μητροπολίτην Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κήρυκον.

Εἰς Κορωπί

Κοινοπ: 1) Σεβασμιωτάτους ᾿Αρχιερεῖς ᾿Εκκλησίας Γ.Ο.Χ.  ῾Ελλάδος 2) Παν/τον ῾Ιερομ. π. Λάζαρον ᾿Αθανάσωφ 3) ᾿Εκκλησιαστικήν ᾿Επιτροπήν Ι.Ν.  ῾Αγίου Δημητρίου ᾿Αχαρνῶν.

Σεβασμιώτατε,

῾Ο Κύριος ἡμῶν ᾿Ιησοῦς Χριστός εἴη ἐν τῷ μέσω ἡμῶν πάντοτε.

Διά τῆς παρούσης ἐπιστολῆς ἐπιθυμῶ νά ἀναφερθῶ εἰς τό θέμα τῆς ἀσκήσεως ἐφημεριακῶν καθηκόντων ἀπό τήν Σεβασμιότητά Σας εἰς τόν ἐνοριακόν ῾Ιερόν Ναόν ῾Αγίου Δημητρίου ᾿Αχαρνῶν (Μενιδίου), ὁ ὁποῖος ὑπάγεται εἰς τήν ἐπισκοπικήν μας δικαιοδοσίαν, ὡς Τοποτηρητοῦ τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως ᾿Αττικῆς.

῾Ως γνωστόν, Σεβασμιώτατε, ἀπό τῆς εἰς Πρεσβύτερον χειροτονίας Σας ἐν ἔτει 1982 ἐδιορίσθητε ὑπό τῆς ἐλαχιστότητος ἡμῶν, ἐφημέριος εἰς τόν ῾Ιερόν Ναόν Κοιμήσεως Θεοτόκου Μοσχάτου, ἀνήκοντα εἰς τήν καθ᾿ ἡμᾶς ῾Ιεράν ᾿Αρχιεπισκοπήν. ᾿Ακολούθως καί μετά τήν ἐν ἔτει 1989 χειροτονίαν τοῦ Αἰδ. Πρεσβυτέρου π. Δημητρίου Τσαρκατζόγλου, ὁ ὁποῖος θά ἐτοποθετεῖτο εἰς τόν ῾Ιερόν Ναόν Κοιμήσεως Θεοτόκου Μοσχάτου, μετετέθητε εἰς τόν ῾Ιερόν Ναόν ῾Αγίου Δημητρίου Μενιδίου.

᾿Εν τῷ μεταξύ ἐν ἔτει 1995 ἐξελέγητε καί ἀνεδείχθητε Μητροπολίτης τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς, ὁπότε καί θά ἔπρεπε νά ἀπαλλαγῆτε ἐφημεριακῶν καθηκόντων ἐκτός τῶν ὁρίων τῆς Μητροπόλεώς Σας. ᾿Εν τούτοις, τότε δέν συνέβη τοῦτο, διότι μεταξύ ἄλλων δέν ὑπῆρχον εἰσέτι οἱ ἀπαραίτητες προϋποθέσεις διά νά ἐγκατασταθῆτε εἰς τήν Μητρόπολίν Σας καί ὡς ἐκ τούτου ἐπεφυλάχθημεν νά διορίσωμεν νέον ᾿Εφημέριον εἰς τόν ἐνοριακόν ῾Ιερόν Ναόν ῾Αγίου Δημητρίου, ἐπιτρέψαντες κατ᾿ οἰκονομίαν νά παραμείνετε, ἄν καί ᾿Επίσκοπος εἰς τήν θέσιν τοῦ ἐφημερίου τοῦ ὡς ἄνω ῾Ιεροῦ Ναοῦ.

Εἰς τήν σνέχειαν, καί παρά τάς ἀπό τριετίας ἀδικαιολογήτους καθ᾿ ἡμῶν ἐπιθέσεις σας μέ τελείως ἀντιεκκλησιαστικόν καί ἀπάδοντα πρός τήν Ορθοδοξίαν τρόπον, ὅστις ὁπωσδήποτε πολλήν ψυχικήν βλάβην καί πνευματικήν ζημίαν προκαλεῖ εἰς τό ποίμνιον τῆς ἡμετέρας δικαιοδοσίας, ἡμεῖς ἐμακροθυμήσαμε, ἀναμένοντες τήν ἐπικράτησιν πνευματικῆς συνέσεως ἐκ μέρους σας. Οὕτω ἐσυνεχίσαμεν νά ἐπιτρέπωμεν εἰς τήν Σεβασμιότητά σας νά ἐξυπηρετῆτε ἄχρι καιροῦ ὡς ἐφημέριος τήν ἐν λόγω ἐνορίαν τοῦ ῾Αγίου Δημητρίου.

Παρά τήν ἡμετέραν φιλάδελφον ταύτην ἀντιμετώπισιν τῆς συμπεριφορᾶς Σας, μετά λύπης διεπιστώσαμεν ὅτι ἡ Σεβασμιότης σας, ἀντί διορθώσεως, προετίμησε δυστυχῶς, διά τῶν ὑπογραφομένων παρ᾿ αὐτῆς ἐπιστολῶν καί λοιπῶν ἐγγράφων, κυρίως ὅμως διά τῶν δημοσιευμάτων Σας ἀπό τῶν στηλῶν τοῦ δημοσιογραφικοῦ ὀργάνου τῆς Μητροπόλεως Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς, τοῦ περιοδικοῦ "᾿Ορθόδοξος Πνοή", νά ἐμμένη εἰς τήν προαναφερθεῖσαν τακτικήν τῶν ὑβριστικῶν καί συκοφαντικῶν ἐπιθέσεων, ὄχι μόνον κατά τῆς ἐλαχιστότητός μου ἤ τῶν λοιπῶν ἁγίων ᾿Αρχιερέων, ἀλλά καί κατ᾿ αὐτῆς ἀκόμη τῆς ἀνωτάτης ἀρχῆς καί ἐξουσίας τῆς ᾿Εκκλησίας, δηλαδή τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου.

᾿Εφθάσατε μάλιστα εἰς τό πρωτοφανές σημεῖο νά δηλώνετε δημοσίως ὅτι δέν ἀναγνωρίζετε τάς ἀποφάσεις τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῶν τελευταίων ἐτῶν (!), τάς ὁποίας θεωρεῖτε ἀνυπάρκτους, καί "ληστρικάς" ἀποφάσεις, ἀναφερόμενος οὕτω καί εἰς ἐκείνας διά τῶν ὁποίων ἡ ῾Ιερά Σύνοδος, ἐμμένουσα εἰς τήν ᾿Ορθόδοξον διδασκαλίαν τῶν ῾Αγίων Πατέρων, ἀπορρίπτει ὡς μή παραδεδομένην, πατερικῶς ἀμάρτυρον καί ὡς ἐκ τούτου καινοτομίαν, τήν γνωστήν περί τῆς ῾Αγίας Τριάδος, ὡς "πρώτης ἀνάρχου ᾿Εκκλησίας", θέσιν τοῦ θεολόγου ᾿Ελ. Γκουτζίδη. ᾿Ακόμη προέβητε καί εἰς τήν ἔμπρακτον περιφρόνησιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου καί τῶν ᾿Αποφάσεών Της ἐπιτρέψαντες εἰς τόν ἐν λόγω Θεολόγον, εἰς τόν ὁποῖον ἐπεβλήθη συνοδικῶς τό ἐπιτίμιον τῆς ἀκοινωνησίας, νά ψάλλη εἰς τήν ὑφ᾿ ἡμᾶς ἐνορίαν τοῦ ῾Αγίου Δημητρίου, παραβαίνοντες τήν σχετικήν Πρᾶξιν - ᾿Απόφασιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου.

Προσφάτως μάλιστα δέν ἐδιστάσατε δημοσίως (καί πάλιν ἀπό τῶν στηλῶν τοῦ Περιοδικοῦ Σας, "᾿Ορθόδοξος Πνοή") νά διασύρετε τό πρόσωπον τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου καί οἰκείου ᾿Επισκόπου τῆς ἐνορίας εἰς τήν ὁποίαν ἐφημερεύετε, παραποιοῦντες καί διαστρεβλώνοντες τούς λόγους μας καί παρουσιάζοντες τούς λόγους μας καί παρουσιάζοντες ἡμᾶς μέ ἀνεπίτρεπτον τόλμην καί ἀσέβειαν, ὡς δῆθεν "τελοῦντα ἐν βαρβάρω αἰχμαλωσίᾳ", δῆθεν "μεταμεληθέντα" διά τάς ἐνεργείας μας ἤ καί μή δυνάμενον νά ἐννοήσωμεν τί συμβαίνει γύρω μας.

᾿Αποκορύφωμα δέ τῆς, ὡς προδιεγράφη, ἐκκλησιαστικῶς κατακρίτου συμπεριφορᾶς Σας ὑπῆρξε τό γεγονός, τό ὁποῖον ἔλαβε χώραν, μόλις πρό ὀλίγων ἡμερῶν, εἰς τόν πανηγυρίζοντα ῾Ιερόν Ναόν τοῦ ῾Αγίου Δημητρίου ᾿Αχαρνῶν. Πρόκειται διά τήν ἀπαράδεκτον ἀντιμετώπισιν τοῦ ἀπεσταλμένου ἐκπροσώπου ἡμῶν, εἰς τήν πανήγυριν τῆς ᾿Ενορίας, Πανοσιολογιωτάτου ῾Ιερομονάχου Νεοφύτου Τσακίρογλου, Πρωτοσυγκέλου, πρός τόν ὁποῖον, ἐπικαλούμενος ἀστηρίκτους καί προσχηματικούς λόγους, ἐδηλώσατε ἄρνησιν νά συλλειτουργήσετε μετ᾿ αὐτοῦ!

Προφανῶς δι᾿ ἄλλην μίαν φοράν, Σεβασμιώτατε, ἐνεργῶν τοιουτοτρόπως, δέν ἐσκέφθητε τήν σοβαρότητα καί τάς συνεπείας μιᾶς τοιαύτης ἐνεργείας διακοπῆς κοινωνίας, ἡ ὁποία ἀντανακλᾶ εὐθέως εἰς τό πρόσωπον τοῦ ᾿Επισκόπου, εἰς τήν δικαιοδοσίαν τοῦ ὁποίου ἀνήκει ἡ ἐνορία ὅπου ἐφημερεύετε. Καί ναί μέν πρό τῆς ψυχραίμου καί κανονικῆς στάσεως τοῦ ἐκπροσώπου μας δέν ὑλοποιήσατε τήν δηλωθεῖσαν ᾿Απόφασίν Σας, ἀλλά ὅμως τό πρόβλημα ἔγινε φανερόν.

῞Οπως εἶναι κατανοητόν, Σεβασμιώτατε, κατόπιν τῶν ἀνωτέρω, μέ ἐπισφράγισιν τήν τελευταίαν ἐνέργειάν σας κατά τήν ἑορτήν τοῦ ῾Αγίου Δημητρίου, ἡ εὐθύνη μας διά τό ποίμνιον, τό ὁποῖον ὁ Κύριος μᾶς ἐνεπιστεύθη καί εἰς τό ὁποῖον ἀνήκει καί τό εὐσεβές πλήρωμα τῆς ἐνορίας τοῦ ῾Αγίου Δημητρίου ᾿Αχαρνῶν, ὅπου ἀσκεῖτε προσωρινῶς ἐφημεριακά καθήκοντα, μᾶς ἐπιβάλει ἐπιτακτικῶς τήν ἀνάγκην νά λάβωμεν τάς δεούσας ἀποφάσεις, πρός ἀποφυγήν περαιτέρω σκανδαλισμοῦ καί ζημίας τοῦ φιλοχρίστου λαοῦ.

Διά τῆς παρούσης ὅθεν, ἀνακοινοῦμεν εἰς τήν ῾Υμετέραν Σεβασμιότητα τάς ἐν προκειμένω ἀποφάσεις μας ὡς ἀκολούθως:

α) ᾿Από λήψεως τῆς παρούσης ἀπαλλάσσομεν τήν Σεβασμιότητά σας τῶν ᾿Εφημεριακῶν καθηκόντων ἐκ τοῦ ῾Ιεροῦ Ναοῦ ῾Αγίου Δημητρίου ᾿Αχαρνῶν (Μενιδίου) μή ἐπιτρέποντες τοῦ λοιποῦ νά ἱερουργῆτε εἰς τόν ὡς ἄνω ῾Ιερόν Ναόν ἄνευ ἀδείας μας, περιοριζόμενος κατά τήν κανονικήν τάξιν εἰς τά ἀρχιερατικά Σας καθήκοντα ἐντός τῶν ὁρίων τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς

β) ᾿Εφημέριον τοῦ ῾Ιεροῦ Ναοῦ ῾Αγίου Δημητρίου ᾿Αχαρνῶν (Μενιδίου) διορίζομεν τόν Πανοσιολογιώτατον ῾Ιερομόναχον π. Λάζαρον ᾿Αθανάσωφ, ὀ ὀποῖος ἀναλαμβάνει τά καθήκοντά του, ἀπό Σάββατον 17ην Νοεμβρίου 2002, ἐπιτελῶν ἐν ὀνόματι ἡμῶν[1] τήν Θείαν Λειτουργίαν. ῾Ο νέος ἐφημέριος ἀναλαμβάνει καί Πρόεδρος τῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς ᾿Επιτροπῆς, ἡ ὁποία παραμένει ὡς ἔχει".

Μετά τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

καί Τοποτηρητής τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως ᾿Αττικῆς

+῾Ο ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος

ΑΝΔΡΕΑΣ

- ᾿Επί τῆς ὡς ἄνω ἀποφάσεως αὐθωρεί ἐν τῇ ἰδίᾳ νυκτί, συνετάξαμε τήν ὐπ᾿ ἀριθμ. 301/16-11-02 ἀπάντησίν μας, διά τῆς ὁποίας λόγω τοῦ κατεπείγοντος δέν ἀπαντήσαμε ἐφ᾿ ὁλοκλήρου τοῦ σκεπτικοῦ - διατακτικοῦ τοῦ κειμένου τῆς "᾿Αποφάσεως" τοῦ Μακαριωτάτου, ἀλλά μόνον εἰς τά κυριώτερα αὐτῆς σημεῖα, ἐνῶ διά τόν ἴδιον λόγον ἐπεχειρήσαμε νά τήν διαβιβάσωμεν ἀμέσως μέσω τοῦ ΖΑΨ. Λόγω, ὅμως, τοῦ προκεχωρημένου τῆς νυκτός δέν παρελήφθη ὑπό τῆς ἁρμοδίας μοναχῆς, διό τήν πρωίαν τοῦ Σαββάτου 17 Νοεμβρίου, τήν προσωθήσαμεν διά προσώπων, παρ᾿ ὧν αὔτη παρεδόθη εἰς χεῖρας τοῦ Μακαριωτάτου. Αὕτη ἔχει οὕτω:

 

Α.Π.  301                      ᾿Εν ᾿Αθήναις τῇ 16-11-2002 (π.ἡ.)             (+Εὐαγγελ. Ματθαίου)

Πρός

τήν Α.Μ. τόν ᾿Αρχιεπίσκοπον ᾿Αθηνῶν καί Πάσης ῾Ελλάδος

κ. ΑΝΔΡΕΑΝ

Μακαριώτατε εὐλογεῖτε καί ὁ Χριστός εἴη ἐν τῷ μέσω ἡμῶν.

῾Η ἐλαχιστότης μου, ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος, ἔλαβον σήμερον Παρασκευήν (16-11-02) καί ὥραν 8.30 βραδυνήν τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 1347/14-11-02 ἔγγραφόν σας, διά τοῦ ὁποίου, ὅπως γράφετε, μέ ἀπαλλάσσετε τῶν ᾿Εφημεριακῶν μου καθηκόντων εἰς τόν ῾Ι. Ναόν ῾Αγίου Δημητρίου καί ὁρίζετε νέον ᾿Εφημέριον, τόν ῾Ιερομόναχον π. Λάζαρον ᾿Αθανάσωφ, χωρίς καμμίαν προηγουμένην διαδικασίαν. ᾿Ελυπήθην ἰδιαίτερα διά τήν Μακαριότητά σας καί αὐθωρεί σᾶς γνωρίζω ὅτι ἀτυχήσατε βαρύτατα, ἐνῶ φιλαδέλφως δέ σᾶς παρακαλῶ νά σπεύσετε νά ἀναθεωρήσετε καί διορθώσετε τό ὀλίσθημά σας εἰς τό ὁποῖον οἱ γνωστοί παράγοντες σᾶς ἐξώθησαν. Μή παρακαλῶ, ζηλώνετε ἔργον διώκτου τῆς ᾿Εκκλησίας. Μή ρίπτετε εἰς δοκιμασίαν τό πιστόν ποίμνιον τῆς ἐνορίας τοῦ ῾Αγίου Δημητρίου, διά τό ὁποῖον δέν ἐκοπιάσατε ποτέ. Μή κολάζετε τήν ψυχή σας, διότι τοιαῦτα ἁμαρτήματα μόνον κόλασιν εἰς τάς ψυχάς μας ἐξασφαλίζουν. Παρακαλῶ νά φροντίσετε, ἔστω καί τώρα, ἀντί αὐτῶν τῶν πραξικοπηματικῶν ἐνεργειῶν σας, ἐφ᾿ ὅσον ὁ Κύριος σᾶς μακροημερεύη, νά ἐνεργήσετε καταλλήλως νά πάρετε ἀπό τούς σχισματοαιρετικούς, ἀφ᾿ ἐνός τόν Μητροπολιτικόν Ναόν τοῦ ῾Αγίου ᾿Ιωάννου Προδρόμου εἰς ᾿Αθήνας (Κων/λεως 22, Ρούφ), καί ἀφ᾿ ἑτέρου καί τόν ῾Ιερόν Ναόν ῾Αγίας ᾿Ελεούσης εἰς ᾿Αμπελοκήπους, καί νά μήν ἐνοχλῆτε τήν ἐνορία τοῦ ῾Αγίου Δημητρίου, διά τήν ὁποία νά μή ξεχνᾶτε, ὅτι εἶναι ἡ μοναδική ἐνορία τῆς Μητροπόλεως ᾿Αττικῆς, τήν ὁποίαν κρατήσαμε ἀπό τά χέρια τῶν "πέντε σχισματοαιρετικῶν, καί γνωρίζετε πῶς. Αὐτή ἡ ἀτυχεστάτη ἐνέργειά σας ἀποτελεῖ πραξικόπημα κατά τῆς ἐνορίας τοῦ ῾Αγίου Δημητρίου καί ἐναντίον μου προσωπικῶς. Μέχρι πότε ὅμως θά παρασύρεσθε ἀπό πρόσωπα τά ὁποῖα, ὅπως καταδεικνύεται, δέν σέβονται τίποτε παρά μόνον τάς ἐντολάς τῶν ξένων Κέντρων;

Μακαριώτατε, φιλαδέλφως, ἀλλά καί εὐσεβάστως σᾶς παρακαλῶ μή προχωρῆτε στό ἀτυχέστατον διάβημά σας (συνέχεια προηγουμένων), πού ὑπηγορεύθη καί αὐτό ἀπό ξένα Κέντρα, ἐνῶ εἶναι ἔκδηλος ἡ μικροψυχία σας καί ἡ ἐμπάθεια τήν ὁποίαν σᾶς ἐνέβαλον κατά τοῦ προσώπου μου. ᾿Ατυχήσατε βαρύτατα, Μακαριώτατε, διότι ἡ ἐνέργειά σας αὐτή εἶναι ἐκτός νόμου καί Κανονικῆς τάξεως καί ὡς ἐκ τούτου εἶναι ἀπολύτως ἀνυπόστατος, ἐνῶ ἤδη ἐπεκάθησεν καί αὕτη ἐπί τῶν ὤμων σας ὡς βαρύτατον ἀδίκημα. Καί ἐπεξηγῶ:

α) ῾Η Μακαριότης σας δέν ἔχετε κανένα Κανονικόν δικαίωμα διά τοιαύτας ἐνεργείας, διότι δέν εἶσθε ὁ Μητροπολίτης ᾿Αττικῆς, ἀλλά Κανονικά οὔτε καί Τοποτηρητής, διότι κατά τήν Κανονικήν τάξιν ἡ Τοποτηρησία προβλέπεται διά διάστημα ἕξι μηνῶν. Πρέπει νά μή διαλανθάνη τῆς Μακαριότητός σας καί τό ὅτι μετά τό σχίσμα τοῦ 1995, δέν ὡρίσθητε "Τοποτηρητής", ἀλλά τιμητικῶς καί ψιλῶ ὀνόματι καί δι᾿ ἐπείγοντας λόγους νομικῆς φύσεως (δικαστήρια) τῆς περιόδου ἐκείνης. Δέν φαντάζομαι νά τό ἔχετε ξεχάσει.

β) Σᾶς διέλαθεν ὅτι καί ὡς Τοποτηρητής ἕνας ᾿Επίσκοπος δέν ἔχει τό δικαίωμα νά παύη καί νά διορίζῃ ᾿Εφημερίους κλπ., ἐνῶ ἀγνοήσατε ὅτι ἡ ἐλαχιστότης μου εἴμεθα διωρισμένος εἰς τήν ἐν λόγω ἐνορίαν Κανονικῶς ἀπό τό 1989, καί ἐκτελῶ ἀπό τότε, ἤτοι ἐπί 13 συναπτά ἔτη, τά ᾿Εφημεριακά μου καθήκοντα, ὡς πιστεύομεν θεοφιλῶς, τήν περισώσαμε δέ τό 1995, ὡς εἴπομεν προηγουμένως, καί ἐκ τῶν ἁρπακτικῶν ὀνύχων τῶν "πέντε" σχισματοαιρετικῶν. ᾿Αλλά καί ἐξ ἄλλης ἀπόψεως, ἄν ἴδωμεν τό θέμα, ἡ ἐνορία αὕτη ὑπάγεται εἰς τήν ᾿Ανατολικήν ᾿Αττικήν, ἐκκλησιαστικῶς δέ εἶναι ὅμορος περιοχή πρός τήν Μητρόπολίν μας.

γ) Σᾶς διέλαθεν ἐπίσης ὅτι καί ἄλλοι ᾿Αρχιερεῖς ἐκτελοῦν καθήκοντα ᾿Εφημερίου εἰς ἄλλην Μητρόπολιν εἰς τήν ὁποίαν ὑπάρχει Κανονικός Μητροπολίτης, ἐνῶ ἄλλος ᾿Επίσκοπος δέν ἐγκατεστάθη ποτέ εἰς τήν ᾿Επισκοπήν του, καί κατοικοεδρεύη εἰς τήν ῾Ιεράν Μονήν Μεταμορφώσεως.

δ) Δι᾿ ὅσα σᾶς εἶπε περί τῆς συνομιλίας μας κατά τήν ἑορτήν τοῦ ῾Αγίου Δημητρίου ὁ ἀπεσταλμένος σας ῾Ιερομ. π. Νεόφυτος, ἐπιφυλάσσομαι νά ἀπαντήσω διεξοδικῶς καί ἐν πάση λεπτομερείᾳ, ἐνῶ εἰς τό παρόν κρίνω ἀπαραίτητον νά σᾶς εἴπω ὅτι δέν ἐνημερώθητε ἀμερόληπτα καί ἀντικειμενικά. ῾Η ἐλαχιστότης μου ἐπέστησα τήν προσοχήν εἰς τόν ῾Ιερομόναχον καί ἐρώτησα αὐτόν πῶς θά συλλειτουργήση μαζί μου, ὅταν πέραν τῶν ἄλλων πού ἐκκρεμοῦν εἰς βάρος του (ἀπάτες ἐν Συνόδῳ, ψεύδη, παλαιότερες καί νεώτερες Καταγγελίες μή ἐξετασθεῖσαι εἰσέτι), εἶναι ὐπεύθυνος καί διά τό μόλις κυκλοφορῆσαν δημοσίευμα τοῦ "Κ.Γ.Ο." (᾿Ιουνίου - ᾿Ιουλίου 2002) διά τοῦ ὁποίου καθυβριζόμεθα καί συκοφαντούμεθα (καί ἡ ἐλαχιστότης μου ὡς ᾿Αρχιερεύς καί οἱ συνεργάτες μου), ὅτι μετερχόμεθα μεθοδεῖες πρός ἐξαπάτησιν τῶν πιστῶν παραλλήλους μέ ἐκείνας τοῦ διαβόλου ὄφεως ἐν τῷ Παραδείσῳ πρός τούς Πρωτοπλάστους! ῾Ο ῾Ιερομόναχος, εἰρωνικός καί ἀπαθής δι᾿ ὅλα αὐτά, μᾶς παρέπεμψε... στήν Σύνοδο, θρασύτατος δέ, ὡς ἐκπρόσωπος τοῦ παρασυνοδικοῦ κατεστημένου, ὄταν τοῦ ἐδώσαμε νά καταλάβη, ὅτι ἡ συνείδησίς μας δέν εἶναι ἀναπαυμένη μαζί του, καί προκειμένου νά λάβη μέρος εἰς τήν λειτουργίαν, πρέπει νά λάβη θέσιν τουλάχιστον ἐπί τοῦ προαναφερθέντος δημοσιεύματος, ἠρνήθη καί ἐπικαλούμενος ὅτι εἶναι ἐκπρόσωπός σας εἶπε ὅτι θά παραμείνη, ἐνῶ ἡμεῖς ὡς ᾿Αρχιερεύς καί ᾿Εφημέριος, "ἄν δέν ἀναπαυώμεθα μποροῦμε νά ἀποχωρήσουμε"!!! ᾿Εν τέλει καί μετά τήν θείαν Λειτουργίαν εἰς τήν ἐρώτησίν μου, ἐάν εἶναι ἀληθές, ὄτι εὐκαίρως ἀκαίρως ἀποτολμᾶ νά διαδίδη ὅτι "τό σχίσμα ἔγινε", μοί ἀπήντησε θρασύτατα, ὡς νά μή εἶχεν ἐπίγνωσιν "περί ὧν φθέγγεται καί διαβεβαιοῦται", ἤ ὡς νά ἦτο τοῦτο ἡ διακαής προσδοκία του: "Ναί καί τώρα τό λέω, τό σχίσμα ἔγινε". Καί πάλιν στήν παρατήρησι πού τοῦ ἔκανα ἔκπληκτος: "Τότε πῶς ἦλθες νά συλλειτουργήσης μέ ἕνα σχισματικό;" μέ τήν ἰδίαν ἑτοιμότητα ἐδήλωσεν: "Δέν ἔχει ἀνακοινωθῆ ἀκόμη. Πολύ σύντομα ὅμως θά ἀνακοινωθῆ". Συνειδητοποιῆτε τί σημαίνουν αὐτά Μακαριώτατε;

᾿Εν κατακλεῖδι αὐτῆς τῆς ἀμέσου ἀπαντήσεώς μας, σᾶς παρακαλῶ δι᾿ ἄλλην μίαν φοράν, Μακαριώτατε μή προκαλῆτε σκάνδαλα μέ τοιαύτας πραξικοπηματικάς ληστρικάς ἐνεργείας, αἱ ὁποῖαι ἐπικάθηνται ἐπί τῶν ὤμων σας καί ἐκκινοῦν ἀπό τά ξένα Κεντρα. Δι᾿ ὅλα δέ τά ἀνωτέρω ἐν συντομία ἐκτεθέντα δηλώνομεν, ὄτι δέν δεχόμεθα τήν ἀποφασίν σας καί σᾶς παρακαλοῦμε νά τήν ἀνακαλέσητε καί μή σκέπτεσθε νέα πραξικοπήματα, διότι ἐφ᾿ ὅσον, ἡ ἐλαχιστότης μας, τελοῦμεν τά πάντα ἐν Κανονικότητι, ἀνυστερόβουλα, ἐν ἀγάπῃ καί ὀρθοδόξως, ἐφ᾿ ὅσον, ὅπως πιστεύομεν, ἀγωνιζόμεθα νά διατηρήσωμεν τόν σύνδεσμον μετά τοῦ Χριστοῦ καί τῆς ᾿Εκκλησίας Του, δέν μᾶς πτοεῖ τίποτε κἄν ὅλαι αἱ δυνάμεις κινηθοῦν ἐναντίον μας.

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Καταγγέλλω τήν Πρᾶξιν σας ἐνώπιον τοῦ Σώματος τῶν ᾿Αρχιερέων, οἱ ὁποῖοι παρακαλοῦνται, ὅπως εἶναι ὐποχρεωμένοι, νά παρέμβουν Κανονικῶς καί νά προλάβουν δυσάρεστες καταστάσεις εἰς βάρος τῆς ἐνορίας, ἀλλά καί εἰς βάρος τῆς ᾿Εκκλησίας, ἡ ὁποία ἀπειλεῖται ἀπό τά γνωστά σχέδια τῶν ξένων Κέντρων.

Τῆς ῾Υμετέρας Μακαριότητος

ἐλάχιστος ἐν Χριστῷ ἀδελφός καί συλλειτουργός

 +῾Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

ΚΗΡΥΚΟΣ

Διά τῶν ἐν τῇ ὡς ἄνω ἐπιστολῇ περιληφθέντων, ὅπως προελέχθη, ἀπαντήσαμε μόνον μερικῶς ἐπί τῆς "᾿Αποφάσεως" τοῦ Μακαριωτάτου, διά τοῦτο εἶναι ἀπαραίτητον νά ἐπισημειώσωμεν καί τά κάτωθι:

1) ῾Η ἐλαχιστότης μου ἀνελάβομεν τά ᾿Εφημεριακά καθήκοντα εἰς τήν ἐνορία τοῦ Ι.Ν. ῾Αγίου Δημητρίου, διά Κανονικοῦ διοριστηρίου ἐγγράφου τοῦ τότε Κανονικοῦ καί ἁρμοδίου οἰκείου Μητροπολίτου ᾿Αττικῆς καί συνεχίζω νά ἀσκῶ ταῦτα καί μετά τό 1995 καί μέχρι σήμερον. Τό μόνον πού ἤλλαξε μετά τό 1995 εἶναι ὅτι ἀπό τῆς ἀποσχίσεως καί ἐκπτώσεως τοῦ πρώην ᾿Αττικῆς καί μέχρι τῆς ἀναδείξεώς μου εἰς Μητροπολίτην Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς, κατά τήν ᾿Απόφασιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ἐμνημονεύαμε "προσωρινῶς" τό ὀνομα τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου, ἀπό δέ τῆς ἀναδείξεώς μου εἰς Μητροπολίτην Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς μνημονεύομεν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ἐνῶ δέν παραλείπομεν τήν μνημόνευσιν τοῦ ὀνόματος τοῦ Μακαριωτάτου, ὡς Προκαθημένου, ὅπερ ποιοῦμεν πάντοτε, εἴτε λειτουργοῦμε εἰς τόν ῾Ιερόν Ναόν τῆς ῾Αγίας Αἰκατερίνης Κορωπίου, εἴτε εἰς τόν ῾Ιερόν Ναόν ῾Αγίου Δημητρίου ᾿Αχαρνῶν. ᾿Επίσης ἡ ὑφ᾿ ἡμᾶς Μητρόπολις Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς (᾿Ανατολικῆς ᾿Αττικῆς εἰς τήν ὁποίαν ὑπάγονται καί αἱ ᾿Αχαρναί) συνεστήθη κατ᾿ ἀπόσπασιν - κατάτμησιν τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως ᾿Αττικῆς, ὁ δέ ῾Ιερός Ναός ῾Αγίου Δημητρίου, εἶναι ὁ μοναδικός Ναός τῆς Μητροπόλεως ᾿Αττικῆς, ὁ ὁποῖος δέν ἠκολούθησε τόν πρώην ᾿Αττικῆς εἰς τό σχίσμα του. ῾Ως  ἐκ τούτου γεννᾶται ἡ ἀπορία: ῾Υπό ποίαν ἔννοιαν ἤ ἰδιότητα ἰσχυρίζεται ὁ Μακαριώτατος, ὅτι δῆθεν "ἐσυνέχισε νά μᾶς ἐπιτρέπη νά λειτουργοῦμε εἰς τόν ῾Ιερόν Ναό ῾Αγίου Δημητρίου", ἀφοῦ οὔτε πρίν, οὔτε μετά τό 1995 εἶχε ποτέ ἁρμοδιότητας οἰκείου ᾿Επισκόπου ἤ μήπως θεωρεῖ τούς συνεπισκόπους του ὡς ὑποτακτικούς του, ὅπως ἄλλωστε συμπεριφέρονται τινές ἱεροσυλοῦντες κατά τῆς ᾿Αρχιερωσύνης των καί τῆς ᾿Επισκοπικῆς των ἰδιότητος, μέ συνέπεια νά ΑΥΤΟΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ;  Τοιαύτας ἐφαμάρτους νοσηρότητας, αἱ ὀποῖαι οὐσιαστικά στρέφονται κατά τῆς Κανονικῆς τάξεως, τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου καί τῆς ᾿Εκκλησίας, δέν τάς δεχόμεθα. Σεβόμεθα καί πρόσωπα, ἀλλά καί τήν Κανονικήν τάξιν καί τούς θεσμούς, καί τούς προστατεύομεν, ἀπορρίπτοντες τοιαύτας νοσηρότητας, ἀντικανονικότητας καί ληστρικάς πράξεις ὡς ἐφαμάρτους καί ὡς ἀποβαινούσας κατά τῆς ᾿Εκκλησίας.  Σφάλλει πλανώμενος οἰκτρῶς ὁ Μακαριώτατος ἄν πιστεύῃ, ὅτι "τό ποίμνιον τῆς ἐνορίας τοῦ ῾Αγίου Δημητρίου τό ἐνεπιστεύθη ὁ Κύριος εἰς τήν Μακαριότητά του". Αὐτό μόνον ὡς ἐφάμαρτος "φεουδαρχικός ἐπεκτατισμός" ἀποκαλύπτεται καί δή, ἐν προκειμένω, ὅλως σκόπιμος καί ἰδιοτελής. Τό ποίμνιον τοῦ ῾Αγίου Δημητρίου καί ἡμεῖς σεβόμεθα τόν Μακαριώτατο ᾿Αρχιεπίσκοπο μόνον ὡς Προκαθήμενον καί Πρόεδρον τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου. Δέν ἀναγνωρίζομεν τήν Μακαριότητά του ὡς "Τοποτηρητήν ᾿Αττικῆς", πολλῷ μᾶλλον ὡς "οἰκεῖον ᾿Επίσκοπον". Μετά τό 1995, εἰς τήν συνείδησιν τοῦ λαοῦ ὡς "οἰκεῖος ᾿Επίσκοπος", ἀναγνωρίζεται ὁ κατ᾿ ἀδιάκοπον συνέχειαν καί ὡς ᾿Αρχιερεύς ᾿Εφημέριος τῆς ᾿Ενορίας, ἤτοι ἡ ἐλαχιστότης μου, ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος. ῾Η διάθεσις τοῦ Μακαριωτάτου θυμίζει τούς λόγους τοῦ Προφήτου Νάθαν εἰς τόν Προφήτη Δαυΐδ! Δηλαδή, ἐνῶ ὁ Δαυΐδ εἶχε πολλάς "ἀμνάδας", ὅμως, ἐζήλωσε καί ἥρπασε τήν μοναδικήν "ἀμνάδα", ἤτοι τήν γυναῖκα τοῦ στρατηγοῦ Οὐρίου. Πρός τόν σκοπόν δέ αὐτόν δέν ἐδίστασε νά ἐνεργήση ἐμμέσως καί τόν θάνατον τοῦ Οὐρίου. Διατί ἀγνοεῖ ὁ Μακαριώτατος, ἤ τέλος πάντων ἐκεῖνοι πού τόν ὡδήγησαν ἐκεῖ, ὅτι ἐν προκειμένω ἡ ἐνέργειά του ἀποτελεῖ καί εἶδος ᾿Εκκλησιαστικῆς μοιχείας;

2) ῞Οσον ἀφορᾶ τάς κατηγορίας περί δῆθεν ἀπό τριετίας "ἀδικαιολογήτων ἐπιθέσεων μας" καί μάλιστα, πάλιν ἀνεπερείστως σημειώνει "μέ τελείως ἀντιεκκλησιαστικόν καί ἀπάδοντα τρόπον", καθώς καί τῆς "παρ᾿ Αὐτοῦ μακροθυμίας καί ἀναμονῆς",[2] ὡς καί περί τοῦ νά ἐπιδείξωμεν "πνευματικήν σύνεσιν" [3], λυπούμεθα, ἀλλά εἴμεθα ὑποχρεωμένοι νά ἐπιστήσωμεν τήν προσοχήν ὅτι "ἀδικαιολόγητοι ἐπιθέσεις" ἐσημειώθησαν μόνον ἐκ μέρους τοῦ Μακαριωτάτου, τόσον ἀμέσως κατά τῆς Κανονικῆς τάξεως καί τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ, ὅσον καί ἐμμέσως κατά τῆς ᾿Εκκλησιολογίας καί τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς καί ἐν τέλει καί κατά τοῦ προσώπου μας. ῾Η δεινοτέρα ἤ ἡ πλέον "ἐμπαθής ἐπίθεσις κατά τῆς ᾿Εκκλησίας" (διά νά χρησιμοποιήσωμεν χαρακτηρισμόν τόν ὁποῖον ἐχρησιμοποίησε ἐναντίον μας ὁ αἰδ/τος Πρεσβύτερος π. ᾿Αντώνιος Γαβαλᾶς) ἀποτελεῖ, καθ᾿ ἡμᾶς, τό σύνολον τῶν παραλείψεων ἐπί συγκεκριμένων καί πλειστάκις κατωνομασμένων θεμάτων Πίστεως καί ῾Ομολογίας.

Εἶναι ἐπίσης τελείως ἀδιανόητοι καί ὅλως ἀπαράδεκτοι αἱ ἐπαναληπτικῶς σημειούμεναι κατηγορίαι, καθ᾿ ἅς ἀντί νά "διορθωθοῦμε" ἡμεῖς, δι᾿ ὅλων τῶν γραπτῶν μας "ἐμμένουμε εἰς τήν τακτικήν τῶν ὑβριστικῶν καί συκοφαντικῶν ἐπιθέσεων" κατά τοῦ ἰδίου τοῦ Μακαριωτάτου, τῶν ᾿Αρχιερέων καί τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου. ᾿Επαναλαμβάνομεν, ὅτι ἄν ὑπάρχη ὕβρις καί συκοφαντία, αὐτή δέν εἶναι ἄλλη παρά μόνον τό γεγονός, ὅτι ἀπό τό 1999 κατελύεται ἡ Κανονική Τάξις, τό δίκαιον καί προδίδεται ἡ ῾Ομολογία - ᾿Εκκλησιολογία καί ἡ ᾿Αποστολική Διαδοχή. Μεγίστην ὕβριν κατά τῆς ᾿Εκκλησίας ἀποτελεῖ ἡ ἀποσιώπησις - ἀρχειοθέτησις - θάψιμο τῶν θεμάτων: α) Τῶν "πέντε"  σχισμαατοαιρετικῶν, β) Τοῦ θεολογικοῦ Διαλόγου, γ) Τῶν δικαστικῶν ὑποθέσεων μέ πρῶτον τό ᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα 54/76 καί λοιπῶν γνωστῶν θεμάτων. ῞Υβριν κατά τῆς ἰδίας τῆς ᾿Εκκλησίας ἀποτελεῖ ἡ μετατροπή τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ εἰς ὄργανον τοῦ παρασυνοδικοῦ κατεστημένου, τῶν Φλωρινικῶν καί δι᾿ αὐτῶν τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ. Κοινῶς "στέγνωσε τό στόμα μας" νά εἰσηγούμεθα, νά καταγγέλλωμεν, ἡ δέ δειξιά μας ἐκουράσθη νά γράφη, ἀλλά τά ξένα Κέντρα καί οἱ ἐγκάθετοι αὐτῶν δέν σᾶς ἀφήνουν νά κάμετε τό καθῆκόν σας. Μέ ἀποτέλεσμα νά διερωτᾶται κανείς, κατά πόσον διατηρεῖται διά πολλούς ὁ σύνδεσμος μετά τῆς ᾿Αληθείας, τοῦ Χριστοῦ καί τῆς ᾿Εκκλησίας Του.  ᾿Ιδού ὅμως νά θέσωμεν ἐν τῇ Συνοδικῇ τραπέζη, ἰδού νά τεθοῦν ἐπί τάπητος ὅλα τά θέματα, ἔγγραφα ἤ "ἀποφάσεις", καί δημοσιεύματα, διά νά ἴδωμεν ἀποδεδειγμένως ποῦ εἶναι ἡ ἀσέβεια καί ποῦ εἶναι ἠ παγία τακτική τῶν ἀντικανονικῶν καί ἀντορθοδόξων ἐνεργειῶν, διά τῶν ὁποίων ἐνεργεῖται καταφανής προδοσία καί νά ἀναλάβουν τάς εὐθύνας των ὅλοι, εἴτε αὐτός εἶναι ὁ Μακ. ᾿Αρχιεπίσκοπος, εἴτε οἱ Σεβ. ᾿Αρχιερεῖς, εἴτε ἄλλοι.

3)  ῞Οσον ἀφορᾶ τήν ἀπό 14-2-02 "᾿Απόφασιν" περί ἀκοινωνησίας τοῦ κ. ᾿Ελευθ.  Γκουτζίδη, νομίζομεν, ὄτι δέν πρέπει νά ἐξαπατᾶται κανείς, ὅτι πρόκειται περί καθαρά ἀντικανονικῆς ληστρικῆς παρανόμου καί προσβεβλημένης ἀποφάσεως, ἠ ὁποία οὔτε ὑπό τῆς ἐλαχιστότητός μου ἐτηρήθη, οὔτε ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Λαρίσης, οὔτε ἀπό ἄλλους ᾿Επισκόπους, οἱ ὁποῖοι ἐδήλωσαν ὅτι δέν ἔθεσαν τήν ὑπογραφήν τους, ἀλλά καί τινες οἱ ὁποῖοι ἐνῶ τήν ἔθεσαν, ἐπρότειναν ὅμως νά μή τήν δεχθῆ ὁ κ. ᾿Ελευθέριος Γκουτζίδης. ῎Αν ὁ Μακαριώτατος καί δύο ἀκόμη ᾿Αρχιερεῖς πιστεύουν εἰς αὐτήν τήν "ἀπόφασίν" των, τήν ἐπωμίζονται καί τολμῶμεν εἰπεῖν κατά τόν ΣΤ' Κανόνα τῆς Β' Οἰκουμ. Συνόδου θέτουν σέ ἀκοινωνησία τόν ἑαυατόν τους.

῞Οπου αἱ ἀποφάσεις δέν προκύπτουν κατά τό: "ἔδοξε τῷ ῾Αγίῳ Πνεύματι καί ἡμῖν", ἐκεῖ - οἱαιδήποτε πράξεις - ἀποφάσεις προκύπτουν κατά τό ἀντίστοιχον: "ἔδοξε τοῖς ἐγκαθέτοις καί τοῖς ἐκτός ᾿Εκκλησίας καί τῷ πονηρῷ". ῾Ο Μακαριώτατος ποτέ δέν μᾶς ἔμαθε νά πειθαρχῶμεν εἰς τοιαύτας ἀποφάσεις...

᾿Εφ᾿ ὅσον ἡ ἀπό 14/27-2-02 περί "ἀκοινωνησίας" ἀπόφασις τῆς κατ᾿ οὐσίαν μειοψηφίας σας προσεβλήθη ἐν τῇ γενέσει της, ἐφ᾿ ὅσον μᾶς ὑπέβαλεν ἔνστασιν ὁ κ. Γκουτζίδης κλπ. καί ὅλα αὐτά ἀπορρίπτονται μέ τό "ἔτσι θέλω" θά ἦτο ἀτιμία διά τήν ᾿Αρχιερωσύνη μου νά κοινωνήση αὐτῆς τῆς ἀποφάσεως, θέτων ἐν ἀδίκῳ "ἀκοινωνησίᾳ" τόν πρῶτον καί τιμιώτατον ἐργάτην τῆς ᾿Εκκλησίας. Σεῖς "διῶξτέ" τον, ὁ ᾿Επίσκοπος Κήρυκος συνεργάζεται καί τιμᾶ τόν ἀγωνιστή θεολόγο, συγχαίρει δέ καάι τοῖς Σεβ/τοις Μητροπολίταις, οἱ ὁποῖοι δέν ἀνεγνώρισαν αὐτήν τήν "πράξιν" σας ἤ εἶπον εἰς τόν ἴδιον, νά μή ἐφαρμόση τήν ἀπόφασιν μιμούμενος τόν ῞Αγιον Χρυσόστομον, διότι καί στήν περίπτωσί του δέν ἐκλήθη ποτέ εἰς ἀπολογίαν ὑπό τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου καί δέν παρέστη, οὔτε ὡς κατηγορούμενος, οὔτε ὡς θεολογικός σύμβουλος  καί συνεργάτης.

4) ῞Οσον ἀφορᾶ τήν παράγραφον περί διαστρεβλώσεως τῶν λόγων τοῦ "οἰκείου ᾿Επισκόπου τῆς ἐνορίας εἰς ἥν ἐφημερεύομεν", τίθεται πρῶτα τό ἐρώτημα, ἐάν ὁ Μακαριώτατος ἔχει κατανοήσει τό περεχόμενόν της, διότι ἐπαναλαμβάνομεν εἶναι τραγικόν λάθος νά χαρακτηρίζει τόν ἑαυτόν του "οἰκεῖον ᾿Επίσκοπον ᾿Αττικῆς", ἐνῶ εἶναι ὁ ᾿Επίσκοπος τῆς πόλεως τῶν ᾿Αθηνῶν καί ὁ "Πρῶτος" τῇ τάξει τῶν ᾿Επισκόπων, ὁ ὁποῖος προεδρεύει ἐν τοῖς Συνόδοις. Προσέτι δέ, ἐάν ἐνσυνειδήτως ἰσχυρίζεται ὁ Μακαριώτατος ὅτι παραποιοῦμε καί διαστρεβλώνουμε τούς λόγους του, ἤ ὅτι ἀσεβοῦμε, διότι λέγομεν ὅτι διατελεῖ "ἐν βαρβάρω αἰχμαλωσίᾳ", δηλαδή ἐάν πράγματι ἐνεργεῖ τά πάντα ἐλευθέρως καί ἐνσυνειδήτως, τότε δυστυχῶς ἐπωμίζεται καί ἐν τῷ παρόντι καί ἐν τῷ μέλλοντι ὅλον τό βάρος τῆς συνετελουμένης προδοσίας, ἐνῶ παραμένει ὑποχρέωσίς του νά ἀποδείξῃ ὅτι δέν τελεῖ "ἐν βαρβάρω αἰχμαλωσίᾳ", ἀλλά ...

6) ῞Οσον ἀφορᾶ τά περί δῆθεν διακοπῆς ἐκ μέρους μου κοινωνίας διότι παρετηρήσαμεν πρό τῆς θείας Λειτουργίας τόν ῾Ιερομόναχον Νεόφυτον, τόν ὁποῖον ἀπέστειλε τήν 26-10-02 εἰς τόν πανηγυρίζοντα ῾Ιερόν Ναόν ῾Αγίου Δημητρίου ᾿Αχαρνῶν, διά νά συλλειτουργήσωμεν, εἶναι ἀδιανόητα νά γράφωνται ἀπό τόν Μακαριώτατον. ῾Ημεῖς τόν παρετηρήσαμεν καθό εἴχομεν δικαίωμα καί ᾿Αρχιερατικόν καθῆκον διά τάς κατ᾿ ἐπανάληψιν ἀπάτας ἐν Συνόδῳ, ὡς καί διά τό τελευταῖον τῷ ὄντι ὑβριστικόν καί βλάσφημον δημοσίευμα εἰς τόν "Κ.Γ.Ο.", μηνός ᾿Ιουνίου - ᾿Ιουλίου 2002, καθώς καί διά τάς ἐκκρεμούσας εἰς βάρος του Καταγγελίας. Μέ ὅσα γράφει ὁ Μακαριώτατος, ἀλλά καί ἐκ τῆς προκλητικῆς συμπεριφορᾶς τοῦ ἐν λόγω ῾Ιερομονάχου ἀπεδείχθη ὅτι ἡ ἀποστολή αὐτοῦ ἦτο μία στημένη παγίδα, πρός δημιουργίαν ἐπεισοδίων, τά ὁποῖα θά ἐξεμεταλλεύοντο, ὅπως ἤθελον, εἰς αὐτήν ὅμως τήν παγίδα, ἔπεσαν τελικά αὐτοί πού τήν ἔστησαν καί κυρίως ὁ ἀπεσταλμένος του, διότι: α) Κατά τήν ἐπίσκεψίν του ἀπεκάλυψε ὅτι "τό σχίσμα ἔγινε, καί γρήγορα θά ἀνακοινωθῆ" καί β) ᾿Ενώπιον τῶν δύο προσώπων, τά ὁποῖα τό Σάββατον 17-11-02, μετέβησαν κατ᾿ ἐντολήν μου εἰς τό παρά τόν ῞Αγιον Μοδεστον ᾿Επισκοπεῖον νά ἐγχειρίσουν εἰς τόν Μακαριώτατον τήν προεκτεθεῖσαν ἐπιστολήν μας (Α.Π. 301/16-11-02), ὁ ἐκεῖ καιροφυλακτῶν ῾Ιερομ.  Νεόφυτος εἰς τήν παρατήρησιν ὅτι "ὁ ᾿Επίσκοπος Κήρυκος δέν δέχεται τήν ἀπόφασιν τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου περί διορισμοῦ νέου ᾿Εφημερίου", μέ ἀνακούφισι καί ἰδιαιτέραν ἱκανοποίησιν εἶπεν: "Αὐτό περιμέναμε κι᾿ ἐμεῖς"! Δηλαδή ἐν τῇ ἀφελείᾳ του ἀπεκάλυψε τά στημένα σχέδια τους.  Εἰδικώτερα τά περί σχίσματος καί περί διακοπῆς κοινωνίας, δέν ἔπρεπε νά ἀποτολμηθοῦν ποτέ, διότι εἶναι οἱ πάντες περισσότερον ἀπό βέβαιοι, ὄτι τοιοῦτόν τι ποτέ δέν τό διενοήθημεν καί δέν τό ἐπιχειρήσαμε, καί οὔτε θά τό ἐπιχειρήσωμεν.

Τά περί δῆθεν διακοπῆς κοινωνίας καί περί δημιουργίας σχίσματος εἶναι προπαγάνδα γνωστή ἀπό τό 1999 καί δή ἀπό στενά συνδεδεμένα μετά τοῦ Μακαριωτάτου πρόσωπα! Πρῶτον παρέσυραν τόν αἰδ. π. Δημήτριον Τσαρκατζόγλου νά ἐκστομίση ἐπισήμως τοιαύτας κακοήθεις συκοφαντίας ἐναντίον τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου Λαρίσης κ. Παναρέτου. Τό γεγονός τοῦτο ὁ ἐν λόγω Μητροπολίτης κατεδίκασε μετά βδελυγμίας, ἐνῶ τούς τολμήσαντας νά ἐμβάλουν εἰς τό στόμα τοῦ ῾Ιερέως τά λόγια αὐτά, ἀλλά καί τόν ἴδιον, ἀφοῦ δέν τά ἀνεκάλεσεν, λόγω τοῦ ............................ τούς παρέπεμψε εἰς τήν κρίσιν τοῦ Θεοῦ, διότι δέν μποροῦν νά "παίζουν" μέ τήν ἑνότητα τῆς ᾿Εκκλησίας καί νά ἐκτοξεύουν τοιαῦτα "πυροτεχνήματα", μέ τά ὁποῖα αὐτοπυρπολοῦνται, ὅσοι παίζουν μέ αὐτά.

 

Β. ΚΑΤΑ  ΤΗΣ ΑΠΟ 19-11-02 "ΠΡΑΞΕΩΣ - ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ"

τῆς ᾿Αντικανονικῶς καί "ἐκτάκτως συγκληθείσης ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας".

 

- Τήν πρωίαν τοῦ Σαββάτου 17-11-02, τό ἐκδηλωθέν αὐτό πραξικόπημα ἤρχισε ἐξελισσόμενον εἰς δευτέραν φάσιν. Περί ὤραν 6.30 πρωϊνήν καί ἐνῶ  ἤδη εἴχομεν ἀρχίσει τήν ἀκολουθίαν τοῦ ῎Ορθρου εἰς τόν ῾Ιερόν Ναόν ῾Αγίου Δημητρίου, ἐνεφανίσθη ὁ ῾Ιερομόναχος π. Λάζαρος ᾿Αθανάσωφ, συνοδευόμενος, πρός συμπαράστασίν του, ὑπό τοῦ ῾Ιεροδ. Μεθοδίου Χούλη, καί ὁ ὁποῖος ἦτο ἕτοιμος μέ "δευτέρι καί μολύβι", διά νά ... καταγράφη μέ κάθε λεπτομέρεια ὅ,τι ἤθελε λεχθεῖ ἤ συμβεῖ! ᾿Επίσης, διά τόν ἴδιον προφανῶς σκοπόν, ὁ ῾Ιερομόναχος συνωδεύετο καί ὑπό δύο ἄλλων προσώπων, ἐκ τῶν ὁποίων τό ἕν ἔφερε μεθ᾿ ἑαυτοῦ καί μαγνητόφωνον!

Διά τήν ἀγάπην καί τήν ἑνότητα, εἴπομεν εἰς  τόν ῾Ιερομ. π. Λάζαρον, ὅτι γίνεται δεκτός ὡς συλλειτουργός, ὄχι ὅμως ὡς νέος ᾿Εφημέριος, ἐνῶ διευκρίνισα ὅτι ἤδη ἔχω ἀπαντήσει εἰς τήν ἀπόφασιν τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου, ὅτι αὕτη εἶναι ἀπαράδεκτος. Παρά ταῦτα  ὁ ῾Ιερομόναχος, ἐξελθών μετ᾿ ὀλίγον τοῦ ῾Ιεροῦ, δέν ἐδίστασε νά εἴπη εἰς τούς πιστούς, ὅτι δῆθεν τόν ἐξεδίωξα. Οἱ πιστοί ἀμέσως ἦλθον καί μέ ἠρώτησαν "ἄν τόν ἐξεδίωξα", βεβαιωθέντες δέ περί τῆς ἀληθείας ἀπεδοκίμασαν τό ψεῦδος τοῦ ῾Ιερομονάχου ἀναφωνήσαντες: "Μά τέτοια ψέμματα ἀπό ῾Ιερεῖς;"! Πρό αὐτῆς τῆς βαρείας ἁμαρτίας τοῦ ῾Ιερομονάχου, ἡμεῖς ἐνώπιον ὅλου τοῦ ἐκκλησιάσματος ἠναγκάσθημεν νά τόν ἐπιτιμήσωμεν, καί νά τοῦ εἴπωμεν ὅτι μετά ἀπό αὐτή τήν πράξιν του, (δηλαδή νά ψευσθῆ ἐνώπιον τοῦ ἐκκλησιάσματος), κωλύεται νά λειτουργήση. Παρά ταῦτα ὁ ῾Ιερομόναχος χωρίς κανένα αὐτοέλεγχο, παρά τήν παρατήρησιν τοῦ ᾿Αρχιερέως, ἀλλά καί μέ προκλητικόν τρόπον, ὡς νά ἐστερεῖτο καί στοιχειώδους αὐτογνωσίας,  χωρίς κἄν νά ζητήση παρά τοῦ ᾿Αρχιερέως τήν προβλεπομένην εὐλογίαν, ἐφόρεσε τά ἄμφια του καί προχώρησε εἰς συλλειτουργίαν! Τέλος, χωρίς πάλιν κανέναν αὐτοέλεγχον, προσῆλθε καί ἐκοινώνησεν ... Εὐνόητον ὅτι δέν ἐνεδείκνυτο νά ἀπαντήσω ἄλλως εἰς τήν πρόκλησίν του, παρά νά σιωπήσω, ἀφοῦ τοῦ εἶπα ὅτι αὐτά ὅλα θά καταγγελθοῦν. ῞Ολον αὐτό τό ἀπ᾿ ἀρχῆς σύνθετον φοβερόν ἁμάρτημα καί ἡ δεινή πρόκλησις τοῦ ῾Ιερομονάχου καταφανῶς σκοποῦσε νά προκαλέση ἐπεισόδια, καί νά παρακωλύση τήν θείαν Λατρείαν, ὅπερ τιμωρεῖται καί ἀπό τάς διατάξεις τοῦ Ποινικοῦ Κώδικος ᾿Εννοεῖται ὅτι αὐτά ὅλα τά ὁποῖα ὁ μέν ἱεροδιάκονος θά κατέγραφε εἰς τό "δεφτέρι" πού κρατοῦσε, τό δέ ἕτερον πρόσωπον εἰς τό μαγνητόφωνον, ἐχρειάζοντο διά νά συμπλασθῇ στήν συνέχεια τό ... Κατηγορητήριο διά τήν περαιτέρω ἐφαρμογήν τῶν ἐναντίον μου σχεδίων. 

 Μετά τό πέρας τῆς θείας Λειτουργίας ὁ ῾Ιερομόναχος καί ὁ ῾Ιεροδιάκονος  πάλιν προκλητικῶς ἀπήτησαν νά παραμείνουν εἰς τόν Ναόν, (μάλιστα δέν ἤθελον νά ἐξέλθουν οὔτε ἐκ τοῦ ῾Ιεροῦ Βήματος) διά νά λειτουργήσουν τήν ἑπομένην, ἰσχυριζόμενοι ὅτι τοιαύτην ἐντολήν ἔχουν, καί ἀσφαλῶς εἶχε ὁ ῾Ιερομόναχος καί "διοριστήριον" ὡς ᾿Εφημερίου.  ᾿Ασφαλῶς δέν  τούς ἐπιτρέψαμε νά παραμείνουν, διότι τοῦτο θά ἀπετέλει παράνομον κατάληψιν τοῦ Ναοῦ καί σύμπραξιν καί ἀναγνώρισιν τῆς ὅλης συνωμοτικῆς ληστρικῆς καί φατριαστικῆς ἐνεργείας, πού ἐξεδηλώθη τήν πρωΐαν τῆς προηγουμένης. ᾿Αποχωρήσαντες ὅμως ὁ ῾Ιερομόναχος Λάζαρος καί ὁ ῾Ιεροδιάκονος Μεθόδιος, κατά μίμησιν τῶν Παπικῶν, οἱ ὁποῖοι τό 1054 ἀφῆκαν ἐπί τῆς ῾Αγίας Τραπέζης τῆς ῾Αγίας Σοφίας τό ἀνάθεμα κατά τῶν ᾿Ορθοδόξων ᾿Ανατολικῶν, ἄφησαν καί αὐτοί ἐπί τῆς ῾Αγίας Τραπέζης τό προειρημένον ὑπ᾿ ἀριθμ. 1347/14-9-2002 ἔγγραφον, προφανῶς διότι τοῦτο εἶχεν ἀρνηθῆ νά ἀποδεχθῆ καί παραλάβη τήν πρωίαν τῆς προηγουμένης ἡμέρας, Παρασκευῆς 16-11-02, ὁ ᾿Επίτροπος κ. Κων/νος Λιβάνιος.

 

῾Η ἐπί τά χείρω ἐξέλιξις

 

῞Οπως κατά τό μόλις πρόσφατον παρελθόν, ὁποιαδήποτε ἀντικανονικότητα γιά νά "ἐπιβιώση", "εκαλύπτετο" μέ τόν ψευδομανδύα τῆς "συνοδικότητος", μέ συνέπεια ὄχι ἁπλῶς νά ἀντιμετωπίζεται μία διαρκής ὀξυτάτη κρίσις Συνοδικότητος, ἀλλά καί πλήρης κατάλυσις τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ καί μετατροπή του εἰς εὐτελές ὄργανον τῶν σχεδίων καί ἀποφάσεων τῶν ξένων Κέντρων, καί τῶν ἐγκαθέτων αὐτῶν[4], ἔτσι καί τώρα. ῾Ο Μακαριώτατος, (δηλαδή τό περιβάλλον του),  μόλις ἐπληροφορήθη τήν ἀτυχῆ ἔκβασιν τῶν σχεδίων του δέν παρητήθη αὐτῶν, ἀλλά προκειμένου νά ἐπιβάλη μέ κάθε τρόπον τήν συνωμοτικήν, φατριαστικήν καί ληστρικήν ἀπόφασίν του, ἐνήργησεν ἀστραπιαίως καί αὐθημερόν ἐμεθόδευσεν περαιτέρω κακάς μεθοδείας. ῾Ο Μακαριώτατος καταχρώμενος τήν διακονίαν του ὡς ᾿Αρχιερέως καί τήν ἰδιότητά του ὡς  Προέδρου, δέν ἐδίστασε καί πάλιν νά καταχρασθῇ καί αὐτήν τήν ῾Ιεράν Σύνοδον, καί νά τήν μετατρέψη εἰς ὄργανόν του διά νά ἐπιβάλη "ἱεροσυνοδικῶς" ὅ,τι ὡς ᾿Αρχιεπίσκοπος, ὡς "οἰκεῖος ᾿Επίσκοπος" καί ὡς "Τοποτηρητής ᾿Αττικῆς" δέν ἠδυνήθη νά ἐπιβάλη, παρά τόν παποκαισαρισμόν του καί παρά τάς συνωμοτικάς μεθοδεύσεις του. ᾿Εν προκειμένω μέ πρωτοφανῆ παράνομον συνοπτικήν διαδικασίαν ἐντός ὀλίγων ὡρῶν ἀποφασίζει ἔκτακτον σύγκλησιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας, μέ μοναδικόν θέμα τήν δῆθεν "ἀνταρσίαν καί πραξικόπημα", ὅπως χαρακτηρίζει τήν ἄρνησίν μου νά δεχθῶ τήν πραξικοπηματικήν συνωμοτικήν ἐνέργειαν τῆς Μακαριότητός του. Δυστυχῶς μέσω ΦΑΞ καί τηλεφώνου συγκαλεῖ τήν ῾Ιεράν Σύνοδον μέ ἀποκλειστικόν σκοπόν νά καλύψη μέ "Συνοδικόν μανδύαν" καί νά ἐπιβάλη "ἐδῶ καί τώρα" τήν συγκεκριμένην συνωμοτικήν ἀπόφασιν, ἐπικαλούμενος μάλιστα καί τό ἐνδιαφέρον καί τήν μέριμνάν του διά τήν "ἑνότητα τῆς ᾿Εκκλησίας"!! Οὕτω αὐθημερόν τό Σάββατον 17-11-02 καί περί ὤραν 11.30, μόλις πρό τοῦ μεσονυκτίου (!), λαμβάνομεν,  μέσω ΖΑΨ, τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 1349/17-11-002 (π.η.) πρόσκλησιν δι᾿ ἔκτακτον Συνεδρίασιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας.

 ᾿Ιδού καί ἡ Πρόσκλησις:

"Διά τῆς παρούσης..καλεῖσθε νά συμμετάσχητε εἰς ἔκτακτον Συνεδρίασιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας τήν 19ην Νοεμβρίου 2002, ἡμέραν Δευτέραν καί ὥραν 10.00 πρωϊνήν εἰς τήν συνήθη αἴθουσαν τῶν συνεδριάσεων τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου εἰς τό ᾿Εκκλησιαστικόν Πνευματικόν Κέντρον (Μπότσαρη 8, Περιστέρι) μέ ἀποκλειστικόν θέμα τήν στάσιν καί ἀντίδρασιν τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεσογαίας κ. Κηρύκου εἰς τήν ᾿Απόφασίν μας, ὡς Τοποτηρητοῦ τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως ᾿Αττικῆς, περί ἀπαλλαγῆς αὐτοῦ ἐκ τῶν ἐφημεριακῶν καθηκόντων ἐκ τῆς ἐνορίας ῾Αγίου Δημητρίου ᾿Αχαρνῶν καί διορισμοῦ νέου ᾿Εφημερίου, διά λόγους τούς ὁποίους ἐξεθέσαμεν εἰς τό κοινοποιηθέν Αὐτῷ ὑπ᾿ ἀριθμ. 1347/14-11-02 ἡμέτερον ἔγγραφον, ὡς αὗται ἐξεδηλώθησαν διά τῶν γεγονότων τά ὁποῖα ἔλαβον χώραν σήμερον (17-11-02) εἰς τόν ῾Ιερόν Ναόν ῾Αγίου Δημητρίου ᾿Αχαρνῶν καί ἐξεφράσθησαν εἰς τήν ἀπό 16-11-02 καί ἀρ. Πρωτ. 301 ἐπιστολήν τοῦ Σεβασμιωτάτου Μεσογαίας πρός ἡμᾶς. (Σημείωσις ἰδική μας: Ποῖος νά μήν ἐκπλαγῆ καί νά μή θαυμάση τήν δύναμιν καί τό ρηξικέλευθον τοῦ ἀσθενοῦς Γέροντος ᾿Αρχιεπισκόπου! Δώη αὐτῷ Κύριος σύνεσιν καί μετάνοιαν)

῾Η ἀπόφασίς μας περί ἐκτάκτου συγκλήσεως τῆς ῾Ιεραρχίας ὑπαγορεύεται ἐκ τοῦ ἐπαπειλουμένου ἀμέσου κινδύνου διασπάσεως τῆς ἐνότητος τοῦ πληρώματος τῆς ᾿Εκκλησίας ἐκ τῶν συνεπειῶν τῆς ἐκδηλωθείσης ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μεσογαίας ἀνταρσίας καί τῶν πραξικοπηματικῶν αὐτοῦ ἐνεργειῶν  ἔναντι τῆς ἀποφάσεως ἡμῶν ὡς Τοποτηρητοῦ τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως ᾿Αττικῆς. ῾Η παρουσία ἁπάντων τῶν μελῶν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου θεωρεῖται ἐπιβεβλημένη.

                                                          Μετ᾿ εὐχῶν.

                                                 Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

           (Τ.Σ.Υ.)  

        + Ο ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΑΝΔΡΕΑΣ

 

Ποῖος, ἐπαναλαμβάνω νά μήν ἀπορήση καί θαυμάση δι᾿ αὐτήν τήν ρηξικέλευθον καί ἀστραπιαίαν "ΔΥΝΑΜΙΚΗΝ ἐνεργοποίησιν" τοῦ πολιοῦ καί ἀσθενοῦντος Πατρός καί ᾿Αρχιεπισκόπου; Πρέπει νά ἐπισημανθῆ πάντως τό γεγονός, ὅτι ἡ Ι.Σ. τῆς ῾Ιεραρχίας δέν εἶχε συγκληθεῖ ἀπό τόν Φεβρουάριον ἐ.ἔ. μέχρι τότε, ἐνῶ ἡ προσδιορισθεῖσα διά τήν 25-9-02, ὡς ἐλέχθη, ἀνεβλήθη, διά λόγους ὑγείας τοῦ Μακαριωτάτου! ἐνῶ εἰς τήν προκειμένην περίπτωσιν ὁ Μακαριώτατος ἦτο ὑπερυγιής! Θέματα Πίστεως καί ῾Ομολογίας καί Κανονικῆς Τάξεως, τά ὁποῖα ἀπό ἐτῶν ἐκκρεμοῦν καί πυορροῦν καί τά ὁποῖα δεκάδες φορές εἰσηγήθημεν καί ἡμεῖς καί ἄλλοι ᾿Αρχιερεῖς καί ῾Ιερεῖς καί εἶναι αἴτημα ὁλοκλήρου τοῦ σώματος τῆς ᾿Εκκλησίας, δέν ἱεραρχοῦνται, δέν ἐξετάζονται, διότι "εἶναι ἀσθενής ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος", παρά τό ὅτι δι᾿ αὐτῶν ἀπειλεῖται ἡ ἑνότητα, προδίδεται  ἡ ᾿Εκκλησία, ποδοπατεῖται ἡ Κανονική τάξις καί ἡ ᾿Αλήθεια, ἀλλά καί ἀπόλυται τό πᾶν. ᾿Από τήν 16 ὅμως ἕως καί τήν 19 Νοεμβρίου ὁ Μακαριώτατος βρῆκε τήν ὑγεία του καί τήν δύναμι καί ἐνεργεῖ τά πάντα, διότι αὐτό ἀπαιτοῦν τά ξένα Κέντρα καί οἱ ἐγκάθετοί των, διότι αὐτό ἀπαιτοῦν οἱ καιροί, νά ἀπομονωθῆ ὁ ᾿Επίσκοπος Κήρυκος, αὐτό ἀπαιτεῖ τό τετελεσμένον σχίσμμα, κατά τόν Πρωτοσύγκελλον τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου ῾Ιερομ.  Νεόφυτον Τσακίρογλου, αὐτό ἀπαιτεῖ τό ἐπεῖγον τό ὑπό κήρυξιν νέο τρίτου κατά σειράν σχίσμα πού ἐπιδιώκουν οἱ δυνάμεις τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ διά τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ. (Α, τό 1937 τοῦ πρώην Φλωρίνης, Β, τό 1995 τῶν πέντε σχισματοαιρετικῶν).

 

"Α.Π.  303                                      ᾿Εν Κορωπίῳ τῆ 18-11-02

Πρός

τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχ/πον

᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος κ. ᾿Ανδρέαν.

 

Μακαριώτατε

᾿Επί τοῦ ὑπ᾿ ἀριθμ 1349/17.11.2002 ἐγγράφου σας, τό ὁποῖον μοῦ διαβιβάσατε μέσω ΖΑΨ τήν 11.30 ὥρα πρό μεσονυκτίου τοῦ Σαββάτου πρός Κυριακήν, σᾶς ἀπαντῶ τά κάτωθι:

῾Η ἐνέργειά σας ἐκτιμῶ, ὅτι εἶναι ἀποτέλεσμα πανικοῦ, ἐνῶ ταυτοχρόνως πολύ ἐσφαλμένως τήν ἐκλαμβάνετε σάν "εὐκαιρία" νά ἀπαλλαγῆ ἀπό τό ᾿Επίσκοπο Κήρυκο τό Κίνημα τοῦ Παλαιοημμερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τό ὁποῖο ἀπό χρόνια εὐνοεῖτε, εἴτε ἐν γνώσει, εἴτε ἐν ἀγνοίᾳ σας. Μέ μία λέξι φοβοῦμαι μήπως ἡ ἐνέργειά σας αὐτή, εἶναι ἡ ἀποκορύφωσις τῶν σκευωριῶν καί τῶν ἀντικανονικοτήτων, τίς ὁποῖες δυστυχῶς - μέσω ῾Υμῶν καί 2-3 ἄλλων σεβαστῶν προσώπων-, ἐνήργησαν τό παρασυνοδικό μας κατεστημένο καί τά ξένα Κέντρα.

᾿Επί τῆς οὐσίας, λάβετε, παρακαλῶ, ὑπ᾿ ὄψιν σας, ὅτι: α. ῾Ο τοποτηρητής ᾿Επίσκοπος δέν ἔχει δικαίωμα νά διορίζη καί νά παύη ᾿Εφημερίους. β. Τό χρονικόν διάστημα ἀσκήσεως Τοποτηρησίας ποικίλει ἀπό ἕξι μῆνες ἕως ἑνός ἔτους, καί ἐντός αὐτοῦ τοῦ χρονικοῦ διαστήματος ὁ Τοποτηρητής πρέπει νά φροντίση διά τήν πλήρωσιν τῆς χηρευούσης ᾿Επισκοπῆς, ἄλλως ἐκπίπτει καί διορίζεται ἄλλος. Βλέπετε μεταξύ ἄλλων καί τόν ΠΒ (74) Κανόνα τῆς ἐν Καρθαγένη Συνόδου[5].

῾Η ἀπεγνωσμένη προσπάθειά σας νά καταλάβετε τήν ἐνορία τοῦ ἁγ.  Δημητρίου ᾿Αχαρνῶν (ἀφοῦ κατά τόν Πρωτοσύγκελλό σας ῾Ιερομ. π. Νεόφυτο, "τό σχίσμα ἔγινε" καί "πολύ σύντομα θά ἀνακοινωθῇ"), ἀποδεικνύει καθαρά τό πραξικόπημα τόσο κατά τοῦ προσώπου μου, ὅσο - καί κυρίως - κατά τῶν πιστῶν καί τῶν ἁπλῶν χριστιανῶν τῶν ᾿Αχαρνῶν, τόν ὁποῖον ὡς "μακελλάρης" θέλετε νά ὁδηγήσετε στήν σφαγή, ἀδιαφορώντας γιά τίς συνέπειες, "μεῖζον γάρ ἡ σκοπιμότης";

Τό ἔγγραφόν σας, ἐνῶ καί ὡς πρός τό ἀπειλητικόν του μέρος καί ὡς πρός τό διπλωματικόν εἶναι παντελῶς ἀπαράδεκτον, ἐν τούτοις ἀποκαλύπτει μυχίους πόθους καί σκοπιμότητας, αἱ ὀποῖαι ἐκκινοῦν ἀπό τά ξένα Κέντρα καί φθάνουν εἰς ῾Υμᾶς μέσω τῶν συγκεκριμένων συμβούλων σας, οἱ ὁποῖοι ἐνεργοῦν ἴσως καλύτερα ἀπό ὁποιονδήποτε ἄλλον ἐγκάθετον εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν.

῾Η ἀπόφασίς σας περί συγκλήσεως ἐκτάκτου ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας καί ἡ προσπάθεια ἐπιβολῆς, μέσω αὐτῆς, προειλημμένων ἀποφάσεων, δέν ὑπαγορεύεται ἀπό κανένα "ἐπαπειλούμενον ἄμεσον κίνδυνον διασπάσεως τῆς ἐνότητος τοῦ πληρώματος τῆς ᾿Εκκλησίας, ἐκ τῶν συνεπειῶν τῆς ἐκδηλωθείσης ἀνταρσίας" (πάντα κατά τό ἔγγραφό σας), τοῦ ᾿Επισκόπου Κηρύκου, ἀλλά ὑπαγορεύεται ἀπό τό πραξικόπημά σας, ὡς δῆθεν "Τοποτηρητοῦ ᾿Αττικῆς".  ῎Αμεσος ἀπειλή εἶναι αἱ ἰδικαί σας ἀφιλάδελφοι καί ἀντικανονικαί ἐνέργειαι καί ἡ προδοτική συμπεριφορά καί στάσις εἰς θέματα Πίστεως, ἡ ὁποία ἀπειλεῖ νά σᾶς χωρίση ἀπό τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Δυστυχῶς εἰς τόν παρόντα 8ο αἰῶνα πίπτουν περισσότεροι ᾿Επίσκοποι καί ὀλιγώτεροι λαϊκοί.

Καί ἄν ἀκόμη αὔριο (Δευτέρα 19-11-02) κατορθώσετε νά ἔχετε ἀπαρτίαν καί νά εἶσθε εἰς θέσιν νά προεδρεύσετε (λόγω τοῦ ἐπισφαλοῦς τῆς ὑγείας σας), ἡ συνεδρίασις αὕτη θά εἶναι χωρίς ἀντικείμενον, διά λόγους ἀναρμοδιότητος πού ἔχω ἐπισημάνει, διότι δέν εἶναι ποτέ δυνατόν νά νοηθῆ ἔκτακτος σύγκλησις δι᾿ ἕνα τέτοιο θέμα, ὅταν μάλιστα δέν ὑπάρχει ὁ στοιχειώδης "εὔλογος χρόνος" προετοιμασίας, ὁ προβλεπόμενος ἀπό τούς ῾Ιερούς Κανόνας, οἱ ὁποῖοι δέν πρέπει νά ἀγνοοῦνται.

᾿Επίσης σᾶς θέτω ὑπ᾿ ὄψιν ὄτι εἰς θέματα, ὡς αὐτό, τό ὁποῖον ἀποκλειστικῶς εἰσηγεῖσθε διά τήν αὔριον, Δευτέραν 19-11-02, ἄλλα πρόσωπα πλήν τῶν ᾿Αρχιερέων δέν δύνανται νά παραστοῦν καί ἐπομένως οὐδείς τῶν ᾿Επισκόπων μπορεῖ νά συμμετέχη δι᾿ ἀντιπροσώπου του. Περαιτέρω ἡ ὅλη διαδικασία  σας ἀπό τήν πρωίαν τῆς Παρασκευῆς 16-11-02, καθ᾿ ἥν λάθρα ἐμοῦ, ἐνεργήσατε συνωμοτικῶς μετά τοῦ Σεβ/του κ. Νικολάου, τόν ὁποῖον καλέσατε εἰς τό ᾿Επισκοπεῖόν σας, καί ἐπίσης λάθρα ἐκαλέσατε τόν ᾿Επίτροπον κ. Κων/νον Λιβάνιον (τόν ὁποῖον ἐσυνώδευσεν ἡ σύζυγός του) καί τοῦ ἀνακοινώσατε τήν ἀπόφασίν σας, ἐξασκήσαντες καί ψυχολογικήν βίαν, προκειμένου νά τήν ἀποδεχθῆ, αὐτό ὅλον εἶναι κάτι περισσότερον ἀπό πραξικόπημα καί συνωμοσία, ἐνῶ οὕτω ὑποπέσατε καί εἰς τό ἀδίκημα τῆς φατρίας καί τυρείας.

Πέραν τούτων ἡ Μακαριότης σας ἐλέγχεται καί διά σοβαράν ἀσυνέπειαν, διότι εἰς ἀνύποπτον χρόνον σαφῶς καί διαρρήδην ὡμολογήσατε ἀντίθετα πρός ὅσα σήμερον ἐνεργεῖτε, καταπατώντας οὕτω προηγουμένην ἠθικήν αὐτοδέσμευσίν σας. Σᾶς ὑπενθυμίζω μόνον δύο ἐκ τῶν πολλῶν πραγματικῶν γεγονότων, τά ὁποῖα ἀσφαλῶς ἐνθυμεῖσθε πολύ καλῶς, διότι ὑφ᾿ ῾Υμῶν ἐξεφράσθησαν ὡς πεποιθήσεις σας καί δέν ἐπρόκειτο περί τυχαίων γεγονότων.

α) Πρίν ἀπό τήν ἐπισημοποίησιν τοῦ σχίσματος τῶν πέντε, ὁ τότε ᾿Αττικῆς Ματθαῖος, δι᾿ εὐνοήτους λόγους, ἀπήτησε νά ἀπομακρυνθῶ ἐκ τῆς ἐνορίας τοῦ ἀγίου Δημητρίου, ὅπως ἀκριβῶς ἤ μᾶλλον χειρότερα, ἀπαιτήσατε καί ἡ Μακαριότης σας, χωρίς βεβαίως νά ἔχετε καί τό οὕτως εἰπεῖν δικαίωμα πού εἶχε τότε ὁ οἰκεῖος Μητροπολίτης ᾿Αττικῆς Ματθαῖος. ῾Η θέσις σας τότε εἰς τό ἐν λόγω θέμα ἦτο: "῾Υπάρχει κάποιο πρόβλημα (τοῦ ἐφημερίου, δηλαδή ἐμοῦ) μέ τούς ἐνορῖτες τοῦ ἁγ.  Δημητρίου; ᾿Εφ᾿ ὅσον ἡ ᾿Ενορία σᾶς θέλει καί ἀγαπᾶ περισσότερον τόν ᾿Εφημέριον ἀπό τόν ᾿Επίσκοπο, θά μείνετε στήν ἐνορία".

β) ᾿Ολίγον μετά τό σχίσμα τῶν "πέντε, ἐδηλώσατε ἐνώπιον τῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς ᾿Επιτροπῆς καί τοῦ Λαοῦ, ὅτι "αἱ ᾿Αχαρναί θά προσαρτηθοῦν καί τυπικῶς εἰς τήν ῾Ιεράν Μητρόπολιν Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς" καί συνεχίσατε ὅτι "πρίν γίνη αὐτό, θά δώσουμε ὀλίγη πίστωσι χρόνου μήπως ἐπιστρέψη ὁ Ματθαῖος καί θά εἶναι (ἡ ἀπόσπαση τῆς ἐνορίας) ἀρνητικό στοιχεῖο".

γ) ᾿Ενθυμεῖσθε, Μακαριώτατε, ποίαν ἀπάντησιν δίδατε καί εἰς τάς Προσκλήσεις τῆς ᾿Ενοριακῆς ᾿Επιτροπῆς τοῦ ἁγίου Δημητρίου, καθε φορά πού σᾶς καλοῦσαν εἰς τήν ᾿Ενορίαν; Λέγατε: "῎Εχετε ᾿Επίσκοπον". Τί ἔχετε νά πῆτε ἤ νά ἀπολογηθῆτε ἐνώπιον τῆς αὐριανῆς Συνόδου;

᾿Εν κατακλεῖδι ἔστω σοβαρῶς ὑπ᾿ ὄψιν ῾Υμῶν, ὅτι οἱαδήποτε περαιτέρω ἐνέργειά σας ἤ ἀπόφασις αὐτόχρημα θά ἀποβῆ εἰς βάρος σας καί θά σᾶς θέση καί ἄλλην ὑποδικίαν, διά τήν ὀποίαν εἴτε ἐδῶ, εἴτε εἰς τήν ἄλλην ζωήν, θά σᾶς ζητηθῆ λόγος. Καί μόνον δι᾿ αὐτό θλιβόμεθα καί ἀνησυχοῦμε, ἐνῶ σᾶς ὑπενθυμίζουμε καί τό ὐπ᾿ ἀριθμ. 223/2-11-01 διά τοῦ ὀποίου "περιετειχίσαμε ἐμαυτόν" μή ἀναγνωρίζοντες ληστρικάς ἀποφάσεις ὁπόθεν καί ἄν αὗται προέρχωνται.

Διατελῶ ἀδελφός καί συλλειτουργός

᾿Ελάχιστος ἐν ᾿Επισκόποις

+ ῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς

ΚΗΡΥΚΟΣ 

 

Δυστυχῶς δι᾿ ἄλλην μίαν φοράν δέν ἐπετράπη ὑπό τοῦ παρασυνοδικοῦ κατεστημένου εἰς τόν Μακαριώτατον νά λάβη ὑπ᾿ ὄψιν τό ἀνωτέρω ἔγγραφόν μας, ἀλλά οὔτε καί ἄλλο ἔγγραφο Καταγγελία, τήν ὁποίαν ἐξ  ἀφορμῆς τῆς προσκλήσεως περί ΕΚΤΑΚΤΟΥ ΣΥΓΚΛΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ, ἀμέσως ὑπέβαλεν ὁ Σεβ/τος Μητροπολίτης Λαρίσης καί Τυρνάβου κ. Πανάρετος. Παραθέτομεν καί αὐτήν τήν Καταγγελίαν:

 

Α.Π.  55     ᾿Εν Ι.Μ. ῾Αγίων ᾿Αποστόλων Ραψάνης 18-11-02 (π.ἡ.)

Μακαριώτατε.

᾿Αντιφωνῶ εύλογεῖτε, ἀλλά καί  ἐνεργεῖτε κατά Θεόν καί ὄχι κατά τό θέλημα τῶν ἐχθρῶν τοῦ Χριστοῦ καί τῆς ᾿Εκκλησίας Του.  Θά σᾶς ἔλεγα ἐπίσης "ὁ Χριστός ἐν τῷ μέσω ἡμῶν", ἀλλά τό τελευταῖο χθεσινοβραδυνό ἔγγραφό σας (ὑπ᾿ ἀριθμ 1343/17-11-02, τό ὁποῖον, μέσω ΦΑΞ, μᾶς ἀπεστείλατε τήν 11.33 μεσονύκτιον ὥραν, μέ φοβίζει μήπως ὁ Κύριος ἐμακρύνθη, διότι μεταξύ ὑμῶν καί ἡμῶν, ἀντί τοῦ Κυρίου μπῆκε ὁ ἀντίδικος Του, μᾶλλον τόν ἐγκατέστησαν οἱ ἀντικανονικότητες, οἱ ἀδικίες καί προπάντων τό θάψιμο τῆς ἀληθείας Του.

Σήμερα Κυριακή καί μετά τήν ἀκολουθίαν ὁ μον. ᾿Αγαθάγγελος μοῦ ἔδωσε τό ΦΑΞ καί ἀφοῦ τό ἀνέγνωσα διερωτήθηκα: Μά τόσο σκοτισθήκαμε, ὥστε νά ἐνεργοῦμε "ἐν τῷ σκότει τῆς νυκτός" ἤ μήπως πιστεύετε ὅτι ἔτσι γρηγορεῖτε καί ἀγρυπνεῖτε καί μέ ἀναμμένες λαμπάδες περιμένετε τόν νυμφίον τῆς ψυχῆς σας; Φοβοῦμαι ὅτι ἄν μάθουν αὐτά τά καμώματα οἱ ἀπλοῖ ἄνθρωποι, θά μᾶς ἐλεεινολογήσουν καί θά ποῦν: "῎Αντε πηγαίνετε σέ κανένα ψυχιατρεῖο"!!! Μακαριώτατε, ἐκεῖνο πού μπορῶ νά κάνω εἶναι νά προσεύχωμαι γιά τό σκότος μου, ἀλλά καί γιά τό δικό σας, ἄν βεβαίως ἡ εὐσπλαγχνία τοῦ Θεοῦ δέχεται ἀκόμα τάς προσευχάς μας.

Τό ἔγγραφον αὐτό, ὄχι ἁπλῶς τό ἀπορρίπτω, ἀλλά καί τό καταδικάζω μέ ὠμοφόριο καί ἐπιτραχήλιο, διότι θεωρῶ ὅλο τό κίνημά σας ἔργο τρίτων καί τοῦ πονηροῦ. ῎Ελαβα γνῶσι καί ἄλλων σχετικῶν ἐγγράφων καί πληροφορήθηκα τίς ἀπό τήν Παρασκευή ἀνάρμοστες πράξεις σας μετά τοῦ Σεβ/του κ. Νικολάου. Λυποῦμαι, λυποῦμαι, λυποῦμαι γιά τό κατάντημα.

Καί χωρίς ἄλλη πληροφόρησι (πού ἤδη τήν ἔχω), ἡ ἐνέργειά σας ὅλη ἀπ᾿ ἀρχῆς καί μέχρι τήν αὐριανή σύγκλησι τῆς Συνόδου πού ἀποφασίσατε, εἶναι βουτηγμένη στήν ἀντικανονικότητα καί τόν βοῦρκο τῆς σκευωρίας καί τῆς προδοσίας. Κανονικά ἔχετε ἐκπέσει καί τῆς "παγκοσμίου τοποτηρησίας" καί δέν ἔχετε κανένα δικαίωμα τοποτηρησίας πουθενά. ῎Αν δέν σᾶς τό εἶπαν καί δέν τό γνωρίζετε, ρωτῆστε νά μάθετε.

Καταγγέλλω τήν πρᾶξι σας σάν εἰδεχθῆ κατά τῆς ἐνορίας, τήν ὁποία σώνει καί καλά θέλουν νά διαλύσουν, κατά τοῦ ᾿Επισκόπου Κηρύκου καί πρό πάντων κατά τῆς ἑνότητος, ἀγάπης καί εἰρήνης. Καί αὐτή ἡ πράξις,  σᾶς παραπέμπει στήν κρίσι τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου. Καί ἄν αὐτή δέν ἐπιληφθῆ, τότε  ὅλους μας θά μᾶς κρίνη ὁ Θεός πού βλέπει καί αὐτή τήν στιγμή καί ἤδη μᾶς λέγει, ὄτι μᾶς κρίνουν οἱ πράξεις μας.

῞Οσα καταμαρτυρεῖτε κατά τοῦ ᾿Επισκόπου κ. Κηρύκου ἀποτελοῦν φρικτές ἀδικίες (γνωρίζω τί λέω) τίς ὁποῖες ἀπορρίπτω. Σᾶς θυμίζω ὅτι τά τυφλά ὄργανά σας ἀπό τό 1999, συκοφάντησαν καί ἐμένα, "ξερνώντας" ὅσα εἶχαν στήν καρδιά τους καί τά σχέδιά τους περί σχίσματος.

Υ.Γ.  ῾Η παροῦσά μου νά διαβαστῇ πρό ῾Ημερησίας Διατάξεως.

Μετ᾿ ἀδελφικῶν εὐχῶν καί προσευχῶν.

(ΤΣΥ)

+ ῾Ο Λαρίσης καί Τυρνάβου Πανάρετος

 

῾Η συντριπτική αὐτή Καταγγελία τοῦ Σεβ/του κ. Παναρέτου, τοῦ πολλά παθόντος ὑπό τοῦ ἰδίου παρασυνοδικοῦ κατεστημένου, ἔφθασε ἐγκαίρως μέσω ΦΑΞ εἰς τάς χεῖρας τοῦ Μακαριωτάτου, καί στήν κυριολεξία συνέτριψε καί κονιορτοποίησε τήν χαλκευθεῖσαν σκευωρίαν, ἡ ὁποία ἐξεδηλώθη τήν πρωίαν τῆς Παρασκευῆς 16-11-02 καί συνεχίσθη ὡς μή ὤφειλε καί τήν Δευτέρα 19-11-02. ῾Ο Σεβ/τος Μητροπολίτης καταγγέλλει τήν πρᾶξιν τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου ὡς σκευωρίαν, τήν ἀπορρίπτει καί τήν καταδικάζει ὡς ᾿Αρχιερεύς ἐν ἐπιτραχηλίῳ καί ὠμοφορίῳ καί ἀρνεῖται νά συμμετάσχη εἰς αὐτήν τήν ἔκτακτον Σύνοδον. ᾿Επίσης ζητεῖ τό ἐπίσημον ἔγγραφον του νά ἀναγνωσθῆ πρό ῾Ημερησίας Διατάξεως, διά νά γνωρίσουν τήν θέσιν - ἄποψιν του ὅλοι οἱ ᾿Αρχιερεῖς καί νά ἀναλάβουν τάς εὐθύνας των μή συμπράττοντες εἰς τήν ἐν λόγω σκευωρίαν.

Δυστυχῶς ὁ Μακαριώτατος καί ὁ περιβόητος διά τάς ἀπάτας του καί τό πλῆθος τῶν σοβαρῶν εἰς βάρος του Καταγγελιῶν, Πρωτοσύγκελος του π. Νεόφυτος Τσακίρογλου, τό ἀπέκρυψαν καί οὑτω ὑπετίμησαν καί ἐξύβρισαν κατά τόν χειρότερον τρόπον τόν Σεβ/τον Μητροπολίτην κ. Πανάρετον. ῞Ομως καί μόνον δι᾿ αὐτόν τόν λόγον, διά τήν ἀπόκρυψιν δηλαδή ἐπισήμου ᾿Αρχιερατικοῦ ἐγγράφου, δηλαδή μιᾶς τόσο ρητῆς καί σοβαρᾶς διαφωνίας - καταγγελίας, ἀπέκλειε κάθε συνεδρίασι πρίν αὕτη (πρό ῾Ημερησίας Διατάξεως) ἐξεδικάζετο καί πρίν ἀπολύτως Κανονικῶς καί ἠτιολογημένως θά ἐγίνετο δεκτή ἤ θά ἀπερρίπτετο καί θά ἐνημερώνετο ὁ καταγγείλας Μητροπολίτης. Εἰς τήν δευτέραν δέ περίπτωσιν θά τοῦ ἐζητεῖτο ὁ λόγος διά τήν ἀπόρριψιν τῆς προσκλήσεως, ακί τήν ἄρνησίν του νά συμμετάσχη εἰς τήν ἐν λόγω "ἔκτακτον ῾Ιεραρχίαν" μέ τό "ἔκτακτον" καί "μοναδικόν θέμα", τήν "ἀνταρσία καί πραξικόπημα" τοῦ ᾿Επισκόπου Κηρύκου κατά τῆς "ἀποφάσεως" τοῦ "οἰκείου ᾿Επισκόπου ἤ Τοποτηρητοῦ ᾿Αττικῆς" !!!

᾿Αφοῦ ὅμως τίποτε ἀπό ὅλα αὐτά δέν ἔγινε, διότι ὁ ᾿Επίσκοπος κ. Πανάρετος ἐνήργησε Κανονικά, ᾿Ορθόδοξα, ἀλλά καί ἔντιμα καί μέ τήν πεῖρα τοῦ παθόντος πρέπει νά λογοδοτήσουν οἱ ὐπεύθυνοι, διότι ὄχι μόνον δέν ἐσεβάσθησαν ἕνα Μητροπολίτη (καί αὐτόν ὡς ᾿Επίσκοπον καί τήν ἐνέργειάν του), ἀλλά μετέτρεψαν τόν συνοδικόν θεσμόν εἰς συνέδριον ματαιότητος, καί εἰς τά ὄμματα τῶν ἐχεφρονούντων καί εἰς θέατρον παραλόγου. ῾Επομένως δέν προκύπτει μόνον, ὅτι τά πάντα ὅσα διεδραματίσθησαν ἀπό τήν 16 μέχρι καί τήν 19 Νοεμβρίου εἶναι συνωμοτικά, φατριαστικά, ἀλλά καί ληστρικά καί παντελῶς ἄκυρα, ἀλλά, ἐπαναλαμβάνομεν, ὅτι συνεπάγονται ταῦτα καί σοβαράς Κανονικάς κυρώσεις διά πάντας τούς ὑπευθύνους, εἴτε μειοψηφία εἶναι, εἴτε ἀποτελοῦν πλειοψηφία.

 

᾿Επί τῶν ἐργασιῶν τῆς "ἐκτάκτου ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας"

 

Εἰς τήν ἐκτάκτως συγκληθεῖσαν τήν 19-11-02 ῾Ιεραρχίαν εἰς τήν ὁποίαν συμμετέσχον οἱ: Μακαριώτατος ᾿Αρχιεπίσκοπος κ. ᾿Ανδρέας, ὁ Σεβ/τος Μητροπ. Πειραιῶς καί Νήσων κ. Νικόλαος, ὁ Σεβ. Μητροπ. ᾿Αργολίδος κ. Παχώμιος, ὁ Σεβ.  Μητροπολίτης Περιστερίου κ. Γαλακτίων, ὁ Σεβ/τος ᾿Επίσκοπος Διαυλείας κ. ᾿Ανδρέας καί ἡ ἐλαχιστότητος μου, ὡς διαφωνῶν, διαμαρτυρόμενος καί Καταγγέλλων.

Κατ᾿ αὐτήν ἐζήτησα νά άναγνωσθῆ, πρό ῾Ημερησίας Διατάξεως, καί ἡ ὑπ᾿ ἀριθμ. 304/19-11-02 συγκεκριμένη Καταγγελία μου, ἀλλά καί κατ᾿ αὐτῆς τῆς Συνόδου, ἀλλά καί αὕτη αὐταρχικῶς καί παρά πᾶσαν ἔννοιαν Κανονικῆς καί ἠθικῆς τάξεως, δέν ... ἐπετράπη, διό ἐδήλωσα ὅτι δέν δύναμαι νά συμμετάσχω εἰς τάς ἐργασίας αὐτῆς τῆς συνεδριάσεως, ἀλλ᾿ ἁπλῶς θά τήν παρακολουθήσω, διά τούς λόγους πού μόλις ἐσημείωσα.

"Α.Π. 304                                                               19-11-02

 ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

α) Κατά τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου κ. ᾿Ανδρέου καί Προέδρου τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου καί β) Κατά τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιῶς καί Νησων κ. Νικολάου, ᾿Αντιπροέδρου.

᾿Ενώπιον

τῆς ᾿Εκτάκτου ῾Ιεραρχίας τῆς 19-11-02 συγκαλουμένης βάσει

τοῦ ὑπ᾿ ἀριθμ. 139/17-11-2002 ἐγγράφου τοῦ Μακαριωτάτου Προέδρου.

 

1) ᾿Επικαλοῦμαι τόν ΙΗ Κανόνα τῆς Δ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου, λδ τῆς ΣΤ' Οἰκουμενικῆς καί τούς ἄλλους συναφεῖς[6].

2) ᾿Επικαλοῦμαι τήν ἀπό 2-6-1995 "Πράξιν - ᾿Απόφασιν" τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ᾿Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος[7].

3) ᾿Επικαλοῦμαι ἐπίσης τάς Γνωμοδοτήσεις τῶν Πανεπιστημιακῶν Καθηγητῶν Τρωϊάννου, Κονιδάρη καί Παπαστάθη, αἱ ὁποῖαι ἐξεδόθησαν τῇ αἰτήσει τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, καί ἀναφέρονται εἰς τό τῆς φατρίας καί τῆς συνωμοσίας ἔγκλημα, καί

ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΩ

τό γεγονός, ὅτι τήν Παρασκευήν 16 Νοεμβρίου 2002, ὁ Μακαριώτατος ᾿Αρχιεπίσκοπος κ. ᾿Ανδρέας μετά τοῦ Σεβ/του Πειραιῶς καί Νήσων κ. Νικολάου συνεδρίασαν φατριαστικῶς καί συναπεφάσισαν συνωμοτικῶς ἐναντίον ἐμοῦ τοῦ ᾿Επισκόπου Κηρύκου. ᾿Επίσης λάθρα τῆς ἐλαχιστότητός μου ἐκάλεσαν καί τόν ᾿Επίτροπον τοῦ ῾Ιεροῦ Ναοῦ ῾Αγίου Δημητρίου ᾿Αχαρνῶν, εἰς τόν ὁποῖον προϊσταμαι ἀπό 13 ἐτίας, καί φορτικῷ τῷ τρόπῳ ἐπεχείρησαν νά ἐπιβάλουν εἰς αὐτόν τήν ἀποδοχήν τῆς γνωστῆς ἐναντίον μου "ἀποφάσεως", τήν ὁποίαν ἀσφαλῶς οὗτοι καλῶς ποιήσαντες ἀπέρριψαν, χαρακτηρίσαντες μάλιστα αὐτήν ὡς  πραξικόπημα. Δι᾿ αὐτῆς τῆς συνωμοτικῆς καί  φατριαστικῆς ἐναντίον μου ἐνεργείας οἱ ὡς ἄνω καταγγελλόμενοι ὑπέπεσαν εἰς τό τῆς φατρίας καί συνωμοσίας κατά συνεπισκόπου των ἔγκλημα.  Παρακαλῶ τήν ῾Ιεράν Σύνοδον τήν συνεδριάζουσαν σήμερον 19-11-02 νά ἐπιληφθῆ τοῦ θέματος πρό ῾Ημερησίας Διατάξεως.

᾿Επιφυλάσσομαι νά ὑποβάλω Κανονικῶς ἐνώπιον τοῦ ἁρμοδίου ᾿Εκκλησιαστικοῦ δικαστηρίου τά ὡς ἄνω στοιχεῖα, ὡς καί ἕτερα ἀποδεικτικά στοιχεῖα, τά ὁποῖα τεκμηριώνουν τήν ἐν λόγῳ Καταγγελίαν μου.

+ ῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς

Κήρυκος

 

᾿Εξ  ὅλων ὅσων παραθέσαμεν φρονοῦμε, ὅτι ἐκεῖνο τό ὁποῖον προκύπτει εἶναι ὅτιτήν 19-11-02 ἔχομεν ἕνα "ἄνομον συνέδριον", τό ὁποῖον δέν ἔχει  ΚΑΜΜΙΑΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΧΕΣΙΝ μέ ᾿Ορθόδοξον Σύνοδον, ἀλλά μέ ἕνα δέσμιον ἐκτελεστικόν ὄργανον τρίτων.  Πέραν τῆς ὡς ἄνω Καταγγελίας μας ἀπερρίφθησαν καί:

1) ῾Η ῎Ενστασίς μου διά  τόν ἀντικανονικῶς παριστάμενον "᾿Αρχιγραμματέα", τοῦ ὁποίου τόν διορισμό ν ἔχομεν καταγγείλ ει ὡς ληστρικόν καί ἔχοντα κακήν σκοπιμότητα, ἀφοῦ προηγουμένως ὑπεβάλαμεν ΕΝΣΤΑΣΙΝ, διά τήν ληστρικήν ἀπόφασιν περί καταργήσεώς μου ἀπό τήν ᾿Αρχιγραμματεία, ἡ ὁποία ἀκόμη ἐκκρεμεῖ.

2) ῾Η ῎Ενστασίς μου κατά τῶν παρισταμένων  ῾Ιερέων, διότι  εἰς τήν συγκεκριμένην συνεδρίασιν τό θέμα ἀποκλειστικῶς ἀφεώρα ἕναν ᾿Επίσκοπον. Φρονῶ ὅτι εἶχα κάθε δικαίωμα νά ζητήσω νά συμμετέχουν μόνον ᾿Αρχιερεῖς καί ὄχι ῾Ιερεῖς.

3) ῾Η ῞Ενστασίς μου διά τήν εἰς τόν διάδρομον ἔξωθι τοῦ Γραφείου, ὅπου ἐγίνετο ἡ συνεδρίασις, παρουσίαν τοῦ μον.  Μαξίμου. Συγκεκριμένα ἐζήτησα νά ἀπομακρυνθῇ ὁ ἐν λόγω μοναχός, διότι "συνελήφθη" παρακολουθῶν ἐκ τοῦ διαδρόμου τήν συνεδρίασιν καί νά συνεννοῆται μέ νοήματα μέ τόν ἐντός εὑρισκόμενον καί ... κατευθύνοντα τήν συζήτησιν ῾Ιερομόναχον Νεόφυτον, ἀλλά δέν συνεμορφώθη, οὔτε ὅμως καί οἱ Σεβ. ᾿Αρχιερεῖς ἔλαβον ὑπ᾿ ὄψιν τό γεγονός(!), ὡσάν ὁ ᾿Επίσκοπος Κήρυκος νά ἦτο ἕνα περιφρονημένον "κυνάριον". Αὐτή εἶναι ἡ Σύνοδος τῆς 19-11-2002.

4) ῾Η μή παρουσίασις καί ἐξέτασις πρό ῾Ημερησίας Διατάξεως τῆς ᾿Ενστάσεως καί Καταγγελίας τοῦ Σεβ/του Λαρίσης κ. Παναρέτου. Αὐτή ἐνεφανίσθη εἰς τό τέλος τῶν ἐργασιῶν καί ἀνεγνώσθησαν, κατ᾿ ἐπιλογήν, ἐλάχιστες μόνον γραμμές.

Τοιαῦτα φαινόμενα καί τοιαύτη συμπεριφορά Συνοδικῶν νομίζομεν ὅτι δέν ἀπαντᾶται καί εἰς τά πλέον ὠμά ὁλοκληρωτικά Καθεστῶτα. Τό γεγονός δέ ὅτι αὐτά συμβαίνουν κατ᾿ ἐξακολούθησιν εἰς Συνεδριάσεις ᾿Αρχιερέων, αὐτό ἀποδεικνύει τρανῶς ὄχι ἁπλῶς κρίσιν Συνοδικότητος, ἀλλά καί πλήρη ἀλλοτρίωσιν ἐκ τοῦ θεσμοῦ τῆς Συνόδου. Εἶναι ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ ὅτι ὑπ᾿ αὐτάς τάς συνθήκας συνεδρίασαν ὁ Μακαριώτατος Πρόεδρος καί οἱ παριστάμενοι ᾿Αρχιερεῖς κ.κ. Νικόλαος, Παχώμιος, Γαλακτίων καί ᾿Ανδρέας καί ἀπεφάσισαν καί ὑπέγραψαν τήν κάτωθι "ἀπόφασιν":

 

"ΠΡΑΞΙΣ - ΑΠΟΦΑΣΙΣ

 

῾Η ῾Ιερά Σύνοδος τῆς ῾Ιεραρχίας κατά τήν ἔκτακτον συνεδρίασιν αὐτῆς τῆς 19-11-2002 ἐξετάσασα τό μοναδικόν θέμα: "Στάσις καί ἀντίδρασις τοῦ Σεβ.  Μητροπ. Μεσογαίας κ. Κηρύκου εἰς τήν ᾿Απόφασιν τοῦ Μακ. ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Αθηνῶν, ὡς Τοποτηρητοῦ τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως ᾿Αττικῆς" Περί ἀπαλλαγῆς αὐτοῦ ἐκ τῶν ᾿Εφημεριακῶν καθηκόντων ἐκ τῆς ἐνορίας τοῦ ῾Αγίου Δημητρίου ᾿Αχαρνῶν καί διορισμοῦ νέου ᾿Εφημερίου διά λόγους ἐκτεθέντας εἰς τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 1347/14-11-02 ἔγγραφον τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Αθηνῶν, ὡς αὗται ἐξεδηλώθησαν διά τῶν γεγονότων τά ὁποῖα ἔλαβον χώραν σήμερον (17-11-02) εἰς τόν ῾Ιερόν Ναόν ῾Αγίου Δημητρίου ᾿Αχαρνῶν καί ἐξεφράσθησαν εἰς τήν ἀπό 16-11-02 καί ἀριθμ. Πρωτ. 301 ἐπιστολήν τοῦ Σεβ.  Μεσογαίας πρός τόν Μακαριώτατον" καί συσκεψαμένη ἐν ῾Αγίῳ Πνεύματι ἀπεφάσισεν:

1) ᾿Εφ᾿ ὅσον ὁ Μακαριώτατος ᾿Αρχιεπίσκοπος διά προγενεστέρας ῾Ιεροσυνοδικῆς ἀποφάσεως (σ.σ. ᾿Εδῶ ὑπάρχει κενό, δέν ἀναγράφεται ἡ προγενεστέρα Συνοδική ἀπόφασις, διότι δέν ὑπάρχει τοιαύτη) εἶναι καί παραμένει κανονικός Τοποτηρητής τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως ᾿Αττικῆς ἀπορρίπτει τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 304/19-11-02 Καταγγελίαν τοῦ Σεβασμιωτάτου Μεσογαίας κ. Κηρύκου κατά τοῦ Τοποτηρητοῦ τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως ᾿Αττικῆς, Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Αθηνῶν κ. ᾿Ανδρέου καί τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιῶς καί Νησων κ. Νικολάου.

2) Θεωρεῖ καί κρίνει τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 301/16-11-02 ἐπιστολήν τοῦ Σεβ.  Μεσογαίας κ. Κηρύκου πρός τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον ἀπαράδεκτον καί καλεῖ τόν Σεβασμιώτατον Μεσογαίας κ. Κήρυκον, ὅπως δεχθῆ καί συμμορφωθῆ πρός τήν ἀπό 14-11-02 καί ὑπ᾿ ἀριθμ Πρωτ. 1347 ἀπόφασιν τοῦ Τοποτηρητοῦ τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως ᾿Αττικῆς, Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Αθηνῶν κ. ᾿Ανδρέου.

Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ: +῾Ο ᾿Αθηνῶν ᾿Ανδρέας ΤΑ ΜΕΛΗ: +῾Ο Πειραιῶς καί Νήσων Νικόλαος, +ὁ ᾿Αργολίδος Παχώμιος, +ὁ Περιστερίου Γαλακτίων +῾Ο Μεσογαίας Κήρυκος (῾Υπογράφει μέ τήν σημείωσιν: ῾Υποβάλλεται ῎Ενστασις), +῾Ο Διαυλείας ᾿Ανδρέας.

 

   Τήν ὡς ἄνω "Πράξιν - ᾿Απόφασιν" προσβάλαμε ἅμα τῇ ἀναγνώσει της, ὡς ἀντικανονικήν καί ὡς καρπόν τῆς ἀπ᾿ ἀρχῆς συνωμοτικῆς ἐνεργείας τοῦ Μακαριωτάτου Προέδρου καί τοῦ Σεβτου Πειραιῶς κ. Νικολάου, ὑπεγράψαμε δέ ὡς ἐνιστάμενος δι᾿ ὅλους τούς ἤδη προεκτεθέντας λόγους, ἀλλά καί διά τούς κάτωθι σοβαρούς Κανονικούς καί οὐσιαστικούς λόγους:

1) Καθ᾿ ἡμᾶς ἡ ἐν λόγω ἔκτακτος ῾Ιερά Σύνοδος τῆς ῾Ιεραρχίας  δέν νομιμοποιεῖται, καί διότι δέν εἶχεν ἀπαρτία, ἀφοῦ ἐκ τῶν 10, ἐν συνόλῳ, ᾿Αρχιερέων παρόντες καί συμμετέχοντες ἦσαν οἱ 5, ἐνῶ ἡ ἐλαχιστότης μου ἐδήλωσε ρητῶς τούς λόγους δι᾿ οὕς δέν  συμμετέχω εἰς τάς ἐργασίας αὐτῆς τῆς ἐκτάκτου Ι.Σ.τῆς ῾Ιεραρχίας.

2) ᾿Επίσης, καθ᾿ ἡμᾶς, ἡ ἐν λόγω συνεδρίασις εἶναι ἄκυρος, διότι ἀφοῦ ἡ Α.Μ. ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος, μᾶς παρέπεμψε εἰς τήν ῾Ιεράν Σύνοδον "ἐπί ἀνταρσία καί πραξικοπήματι", ὤφειλεν ἡ Μακαριότης του νά μήν εἶναι παρών κατά τήν διαδικασίαν τῆς κρίσεως, ἀλλά καί διά τόν πρόσθετον λόγον ὅτι τήν Μακαριότητά του, ὅσον καί τόν Σεβ/τον κ. Νικόλαον, διά τάς παραλείψεις των εἰς τήν ᾿Ενδημοῦσαν τῆς 25-9-02, ἀλλά καί διά "φατρίαν καί συνωμοσίαν" τήν 16-11-02 ἐκκρεμοῦν Καταγγελίαι, αἱ ὀποῖαι δέν ἐξετάσθησαν. ῾Η παρουσία των, ἡ ἐνεργός συμμετοχή των καί αἱ ὑπογραφαί των ἀκυρώνουν τήν "Πράξιν - ᾿Απόφασιν". (Βλέπετε παρομοίαν περίπτωσιν εἰς Κ.Γ.Ο., Τόμος 1995, σελ. 140, ` γ τοῦ ἀπό 26-5-95 Πρακτικοῦ τῆς Ι.Σ. τῆς ῾Ιεραρχίας).

3) ῾Η ἐν λόγῳ ὡς ἔκτακτος ῾Ιεραρχία ἐμφανισθεῖσα, οὐσίᾳ ἐλειτούργησε ὡς ἕν ἄκρως ἀντικανονικόν δικαστήριον, τό ὁποῖον ἐσκόπει νά καλύψη μίαν συνωμοσίαν μέ ἀποτέλεσμα νά συνεχίση τό ἴδιον εἰς δεύτερον βαθμόν αὐτήν τήν συνωμοσίαν. ᾿Αλλά καί ὡς τοιαύτη ἡ συνεδρίασις εἶναι ἄκυρος, διότι εἴτε ὡς Σύνοδος, εἴτε ὡς Δικαστήριον ἐλειτούργησε, σέ καμμίαν περίπτωσιν δέν ἠδύναντο νά συμμετάσχουν ὁ Μακαριώτατος ᾿Αρχιεπίσκοπος κ. ᾿Ανδρέας καί ὁ Σεβ/τος Πειραιῶς κ. Νικόλαος, διότι ἦταν οἱ συνωμοτήσαντες, καί αὐτῶν ἡ συνωμοσίᾳ ἐκρίνετο, ἀλλά καί διότι κατηγγέλθησαν διά τήν συνωμοσίαν αὐτήν καί ὑπό τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου κ. Παναρέτου.

4) Κατά τήν "῾Ημερησίαν Διάταξιν" (Α.Π. 1349/17-11-02) ἐγκαλούμεθα ἐπί "ἀνταρσίᾳ καί πραξικοπηματικαῖς ἐνεργείαις ἔναντι τῆς ᾿Αποφάσεως τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου (Α.Π. 1347/14-11-02)". ῾Η "ἀνταρσία καί αἱ πραξικοπηματικαί μας ἐνέργειαι", ἤτοι τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 301/16-11-02 (βλέπε αὐτό ἔμπροσθεν) κλπ., δέν ἐτέθησαν οὐσιαστικά εἰς τήν Τράπεζαν τῆς συγκεκριμένης συνεδριάσεως, δέν ἀνελύθησαν, καί δέν μᾶς ἐπετράπη νά ὁμιλήσωμεν, ὁσάκις δέ ἐπεχειρήσαμεν νά ὁμιλήσωμεν, ἠκούαμεν τό σύνηθες πλέον τοῦ Μακαριωτάτου "Δέν ἐντρέπεσαι πού δέν δέχεσαι τίς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου;", καί "῎Η δέχεσαι τήν ἀπόφασι τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου ἤ εἶσαι ἀσεβής καί ἐνεργεῖς ἀνταρσία καί πραξικόπημα". Δηλαδή ἄλλη μιά φορά ἐπεδείχθη στυγνή βία καί ὁλοκληρωτική φασιστική νοοτροπία καί πάντως ἐξωεκκλησιαστική συμπεριφορά. Λυποῦμαι, ἀλλά αὐτή εἶναι ἡ πραγματικότης, ἐνῶ ἰδιαίτερα λυποῦμαι, διότι αὐτά τά ἠνέχθησαν οἱ Σεβασμιώτατοι ᾿Αδελφοί μέ ὅ,τι αὐτό σημαίνει ... Τοῦτο ὅμως εἶναι ἡ ἐσχάτη προσβολή τῆς Κανονικῆς Τάξεως, τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ καί αὐτῆς τῆς ᾿Αρχιερωσύνης των, ἐνῶ ἐν τέλει καί μέ αὐτή τήν ἐκδήλωσι ἐπλήγει βαρύτατα τό σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας.

5) ᾿Επί τούτοις ἡ παρουσία τοῦ Σεβασμιωτάτου Διαυλείας κ. ᾿Ανδρέου καθιστᾶ καί τήν συγκεκριμένην συνεδρίαν ἀντικανονικήν, κατά τούς ΛΣΤ ᾿Αποστολικόν καί ΙΖ ᾿Αντιοχείας, διότι οὗτος δέν ἀσκεῖ ᾿Επισκοπικά καθήκοντα, ἀφοῦ ἀπό τῆς ἐκλογῆς καί χειροτονίας του δέν ἐνεθρονίσθη καί δέν ἀνέλαβε τήν διαποίμανσι (πνευματική καί διοικητική) τῆς ᾿Επισκοπικῆς του δικαιοδοσίας, ἡ ὁποία σύμφωνα μέ τήν ἀπόφασι τῆς ἐκλογῆς του, εἶναι ἡ τῆς Βοιωτίας μέ ἕδρα τήν πόλι Λεβάδεια. Περαιτέρω ἀπό τό 1999 ὁ ρόλος του εἶναι ἀποκλειστικά περιπτωσιακός καί ἀπολύτως διά παρανομίας καί πρόκλησι σκανδάλων.

 

Πέραν τούτων καί ἐξ  ἐπόψεως περιεχομένου, ἤτοι διατακτικοῦ καί "᾿Αποφάσεως" ἡ ἀπό 19-11-02 "ΠΡΑΞΙΣ - ΑΠΟΦΑΣΙΣ" κατελέγχεται διά τά κάτωθι:

α) ᾿Αναγράφεται ἐν αὐτῇ, ὅπως καί ἐν τοῖς προηγουμένοις σχετικοῖς (ὑπ᾿ ἀριθμ. 1347/14-11-02, 1349/17-11-02), ὅτι"ὁ Μακαριώτατος διά προγενεστέρας ῾Ιεροσυνοδικῆς ᾿Αποφάσεως εἶναι καί παραμένει κανονικός Τοποτηρητής τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως ᾿Αττικῆς...."!. Τοῦτο εἶναι ἀναληθές καί παραπλανητικόν, διότι τοιαύτη προγενεστέρα ἀπόφασις δέν ὑπάρχει. Παρά τό γεγονός δέ ὅτι διεμαρτυρήθημεν ἐπ᾿ αὐτοῦ, ὄχι μόνον τοῦτο ἠγνοήθη, ἀλλά καί ἠπειλήθημεν, διότι δῆθεν ἀσεβῶμεν κατά τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου! Μέ τοιούτου εἴδους, ὅμως, ἀπειλάς τό πρόβλημα καθίσταται ὀξύτερον, διότι τό ἐρώτημα παραμένει καί ἀπαιτεῖ νά γίνη συγκεκριμένη ἡ ἀπάντησις: Μέ ποίαν "προγενεστέραν ῾Ιεροσυνοδικήν ἀπόφασιν"  εἶναι "Τοποτηρητής τῆς Μητροπόλεως ᾿Αττικῆς" ὁ Μακαριώτατος; Τήν γνωρίζει ὁ Μακαριώτατος, ἀλλά πρό πάντων οἱ Σεβασμιώτατοι ᾿Αρχιερεῖς πού ἀπεφάσισαν; Διατί εἰς τήν "Πράξιν - ᾿Απόφασιν" δέν ἀνεφέρθησαν τά στοιχεῖα αὐτῆς, ἀλλά οὔτε ἀνεγνώσθη διά νά τήν γνωρίσουν οἱ ᾿Αρχιερεῖς καί νά ἀναλάβουν τάς εὐθύνας των; Αὐτό, καθ᾿ ἡμᾶς, ἀποτελεῖ καθαράν ἀπάτην, ἡ ὁποία δέν καθιστᾶ μόνον πολλαπλῶς πεπλανημένην καί ἄκυρον τήν "πράξιν - ἀπόφασιν", ἀλλά ἐγείρει καί τεράστιο Κανονικόν καί ᾿Ηθικόν θέμα καί διά τόν Μακαριώτατον, ὁ ὁποῖος ἐτόλμησε νά στηρίξη τό κίνημα συνωμοσίας, φατρίας καί τυρείας, ἐπικαλούμενος κάτι τό ἀναληθές καί ἀνυπόστατον, δηλαδή ἐπί ἑνός ψεύδους!!! ῞Ομως καί οἱ ἀνεξέλεγκτα ὑπογράψαντες ᾿Αρχιερεῖς, ἔπρεπε πρίν ὑπογράψουν νά εἶχον ζητήσει νά ἴδουν αὐτήν τήν "προγενεστέραν ῾Ιεροσυνοδικήν ἀπόφασιν", καί ὄχι "τυφλοῖς ὄμμασιν" καί ὅλως ἀνεξελέγκτως καί ἐπιπολαίως νά θέτουν τάς ὑπογραφάς των.

 Εἰς τήν ἐν λόγω συνεδρίασιν συνέβη παρόμοια ἀπάτη, ἡ ὁποία ἀναφέρεται εἰς τά Πρακτικά τῆς Ζ' Οἱκουμενικῆς Συνόδου. ᾿Εν αὐτῇ οἱ ἐξαπατηθέντες προηγουμένως (εἰς συνεδρίασιν εἰκονομάχων) ᾿Αρχιερεῖς μετανοήσαντες ἀπολογοῦνται διά τό πάθημά τους, καί ὁμολογοῦν ὅτι ἐπλανήθησαν ἐπί ἀποφάσεών των κατά τοῦ ῾Αγίου Νείλου, διότι οἱ χριστιανοκατήγοροι, ἀντί νά τούς παρουσιάσουν τά συγγράμματα τοῦ ῾Αγίου, παρουσίασαν "πιττάκια" (δηλαδή φύλλα, ἀποσπάσματα) ἐκ τῶν κειμένων τοῦ ῾Αγίου καί ταῦτα ἀλλοιωμένα, τά ὁποῖα μάλιστα δέν τά ἔδωσαν νά τά ἀναγνώσουν, ἀλλά ἁπλῶς τά ἐπεδείκνυον, "ὅπερ,  λέγουν, ἰσχυρῶς ἡμᾶς ἐπλάνησεν". Τότε ὁ ἅγιος Ταράσιος τούς ἠρώτησεν: "Διά ποίαν αἰτίαν αὐτήν τήν βίβλον τοῦ ὁσίου Νείλου οὐ παρέστησαν ἐν τῷ συλλόγω αὐτῶν, εἰς πληροφορίαν πάντων; εἰπάτωσαν γοῦν οἱ εὐλαβέστατοι ᾿Επίσκοποι Γρηγόριος ὁ Νεοκαισαρείας καί Θεοδόσιος ὁ τοῦ ᾿Αμορίου, εἰ προσήχθησαν βιβλία τό τηνικαῦτα ἐν τῇ συνόδῳ". Γρηγόριος καί Θεοδόσιος οἱ ὁσιώτατοι ᾿Επίσκοποι εἶπον: "Οὐδαμῶς δέσποτα· ἀλλά ἀντί βίβλων πιττάκια ἡμῖν ἐπεδείκνυον, καί ἐξ  αὐτῶν ἐξηπάτων ἡμᾶς". Τότε Εὐθύμιος ὁ ὁσιώτατος ᾿Επίσκοπος Σάρδης εἶπεν: "Καί πῶς ὑμεῖς᾿Αρχιερεῖς ὄντες οὐκ ἐπεζητήσατε ὁλοκλήρους τάς χρήσεις ἀπό τῶν βιβλίων"; Γρηγόριος ὁ ὁσιώτατος ᾿Επίσκοπος Νεοκαισαρείας εἶπεν: "Πίστευσον άδελφέ, οὐκ ἔμελεν ἡμῖν, οὐδέ ἐπόνησεν· ἀλλ᾿ ὡς γέγραπται, ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος ἡμῶν καρδία· καί φάσκοντες εἶναι σοφοί ἐμωράνθημεν".

 

Καί εἰς τήν ἰδική μας περίπτωσιν τῆς 19-11-02 προβάλλει τό ἴδιο ἐρώτημα: "Πῶς ὑμεῖς ᾿Αρχιερεῖς ὄντες οὐκ ἐπεζητήσατε νά ἀναγνώσετε τά προγενεστέρας ῾Ιεροσυνοδικάς ἀποφάσεις"; Καί ἐκεῖνοι μέν οἱ ὁσιώτατοι ἅγιοι Πατέρες τούς εἶπον: "᾿Εσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος ἡμῶν καρδία καί φάσκοντες εἶναι σοφοί ἐμωράνθημεν". ῾Οποία εἰλικρινής ταπείνωσις, ὀποία σύνεσις καί μετάνοια! Τί θά εἴπωμεν ὅμως ἡμεῖς καί τί θά ἐνεργήσωμεν σήμερον Σεβ/τοι ᾿Αρχιερεῖς μετά ἀπό ὅσα συνέβησαν τήν 19-11-02; Θά μιμηθοῦμε τούς ῾Αγίους αὐτούς Πατέρας καί θά μετανοήσωμεν καί δι᾿ αὐτάς καί δι᾿ ὅλας τάς προηγουμένας "πεπλανημένας" ἀποφάσεις καί ὅλας τάς παραλείψεις μας; Θά διερωτηθῶμεν καί θά κλαύσωμεν διά τήν ἀλλοίωσιν, τήν ὁποίαν οὐχί ἡ δεξιά τοῦ Κυρίου, ἀλλά τοῦ ἀντιδίκου, διά τῶν ξένων Κέντρων καί τῶν ἡμετέρων, ἐπέφερε εἰς πολλούς ἐξ  ἡμῶν; Θά διερωτηθῶμεν διατί παραχωρεῖ ὁ Θεός εἰς τούς ᾿Επισκόπους του, τοιούτους εὐτελισμούς, πού εἶναι καί θανάσιμα ἁμαρτήματα, τά ὁποῖα ἐπαναλαμβανόμενα τελικά παραβλάπτουν τό ἔργον τῆς ᾿Εκκλησίας, ἀντανακλοῦν δέ καί εἰς αὐτήν τήν ᾿Εκκλησιολογίαν καί τήν ᾿ΑποστολικήνΔιαδοχήν;

Διά νά μήν ἀδικήσωμεν, ὅμως, τήν ὑπόθεσιν, ἀλλά καί διά νά ὑπάρχη σαφής ἀντίληψις τῆς ἐπιχειρηθείσης ἀπάτης, παραθέτομεν ὄχι "πιττάκια" παραπλανητικά, ἀλλά αὐτήν τήν δῆθεν "προγενεστέραν ῾Ιεροσυνοδικήν ἀπόφασιν", περί τῆς ὁποίας ἀορίστως καί χωρίς νά τήν παραθέτη κάμνει λόγον ἡ "Πράξις - ᾿Απόφασις", καί τήν ὁποίαν πάλιν ἀορίστως ἐπεκαλέσθη προηγουμένως καί ὁ Μακαριώτατος εἰς τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 1347 ἔγγραφόν του. Εὐθύς μετά τό σχίσμα τῶν "πέντε", ἡ ὑπό τόν Μακαριώτατον κ. ᾿Ανδρέα καί τούς Σεβασμιωτάτους ᾿Αρχιερεῖς  Πειραιῶς κ. Νικόλαον καί ᾿Αργολίδος κ. Παχώμιον ῾Ιερά Σύνοδος, συνεδριάσασα ἐκτάκτως τήν 2-6-1995: "᾿Εντέλλεται εἰς τούς ὑπό τήν ᾿Επισκοπικήν αὐτῶν δικαιοδοσίαν (σ.σ. τῶν "πέντε") ἄχρι τοῦδε διατελοῦντας ῾Ιερεῖς, ὄπως παύσουν τό μνημόσυνον τοῦ ὀνόματος αὐτῶν καί τοῦ λοιποῦ μνημονεύουν τοῦ ὀνόματος τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος καί Προέδρου τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου κ. ᾿Ανδρέου". ᾿Επίσης εἰς τό ἀπό 25-6-1995  "ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ", τό ὁποῖον ὑπογράφει ὁλόκληρος ἡ νεοσυσταθεῖσα Σύνοδος, ἀναφερομένη εἰς τήν μόλις ἐκτεθεῖσαν ἀπόφασιν λέγει ὅτι ἡ ῾Ιερά Σύνοδος "δι᾿ ἀποφάσεώς της, ἀπό 2-6-95, ἐκήρυξε τούς στασιάσαντας αὐτούς ᾿Επισκόπους ἐκπτώτους τῶν θρόνων των, ἔθεσεν δέ εἰς αὐτούς τήν ποινήν τῆς ἀργίας καί ὥρισεν ὅπως εἰς τάς ᾿Επισκοπάς των μνημονεύεται προσωρινῶς ὁ Μακαριώτατος ᾿Αρχιεπίσκοπος ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος".

Παρακαλεῖσθε νά ἀναγνώσετε ὁλόκληρον τό "ΠΡΑΚΤΙΚΟΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ τῆς 2-6-95" εἰς τόν Τόμον τοῦ Κ.Γ.Ο. 1995, σελ. 140-150, καθώς καί τό "ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ", τό ὁποῖον ἀκολουθεῖ εἰς τάς σελίδας 151-157, ἀλλά καί τήν προηγουμένην αὐτῶν ἐν σελίσι 131-139 "ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ" τῆς Α.Μ. τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου κ. ᾿Ανδρέου.

Αὐταί εἶναι αἱ "προγενέστεραι ῾Ιεροσυνοδικαί ἀποφάσεις", αἱ ὁποῖαι εἶναι σαφεῖς καί ρηταί, καί δέν λέγουν ὅτι ἡ ῾Ιερά Σύνοδος ὁρίζει "Κανονικόν Τοποτηρητήν", ἀλλά ἁπλῶς δίδεται ἐντολή, ὅπως εἰς τάς Μητροπόλεις τῶν ἐκπεσόντων Μητροπολιτῶν μνημονεύεται τό ὄνομα τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου καί μάλιστα, ὡς τονίζεται, ΠΡΟΣΩΡΙΝΩΣ! ῾Επομένως οὔτε "Τοποτηρητής" διορίζεται ὁ Μακαριώτατος, οὔτε καί ἄν ἐδιωρίζετο ὡς "Τοποτηρητής", μποροῦσε ἀπό τό 1995 νά συνεχίζη νά παραμένη καί μέχρι τοῦδε Τοποτηρητής.

 

Καί ἀήθεις ἀντιπερισπαστικαί ἐνέργειαι

 

᾿Εν κατακλεῖδι ἐπισημειοῦμεν ὅτι τά ἐκτάκτως, αἰφνιδίως καί συνωμοτικῶς λαβόντα χώραν τήν Παρασκευήν 16-11-02, ἀλλά καί ἡ ἔκτακτος ῾Ιεραρχία ἡ συγκληθεῖσα τήν Τρίτην 19-11-02, εἶναι ὅλως καταχρηστικά καί ἀποτελοῦν ἀνεπιτρέπτους ἀντιπερισπαστικάς ἐνεργείας, αἱ ὁποῖαι ἀπεσκόπουν εἰς τήν σύμπλασιν ἑνός νέου σκανδάλου - προκλήσεως, καί μέσα ἀπό αὐτό νά κατασκευασθοῦν - χαλκευθοῦν προϋποθέσεις, ὥστε νά προκύψη ἕνα νέο ψευδοκατηγορητήριο διά νά διωχθῆ περαιτέρω ὁ ᾿Επίσκοπος Κήρυκος, νά καταληφθῇ ὁ Ναός καί νά ληφθοῦν τελικαί "ἀποφάσεις" κατ᾿ αὐτοῦ. Κατά τόν Μακαριώτατον ὅλον αὐτό ἀπετέλει ἕναν "ἐκφοβισμόν κατά τοῦ ᾿Επισκόπου Κηρύκου διά νά σταματήση νά γράφη..."!. ῾Η μεγαλυτέρα ὅμως σκοπιμότης εἰς τό ἀντιπερισπαστικόν καί ἀποπροσανατολιστικόν αὐτό κίνημα, εἶναι νά πᾶνε πιό μακρυά καί πιό βαθειά στά ᾿Αρχεῖα τά ἀπό μακροῦ ἐκκρεμοῦντα καί πυορροοῦντα θέματα Πίστεως, Δικαιοσύνης καί Κανονικῆς τάξεως κλπ. κλπ., ἔτσι ὥστε νά μήν ἔλθουν ποτέ εἰς φῶς.

῾Η μέθοδος αὐτή, τοῦ ἀντιπερισπασμοῦ καί ἀποπροσανατολισμοῦ, ὡς γνωστόν, χρησιμοποιεῖται ἀπό τούς ἀδίστακτους καί χωρίς ἀρχές πολιτικούς διπλωμάτες, ἀλλά, εἶναι προσφιλής μέθοδος καί εἰς τόν μ.  Μάξιμον καί τήν παρέα του, οἱ ὁποῖοι  συχνά πυκνά τήν μεταχειρίζονται. Σ᾿ αὐτή τήν ἀνεπίτρεπτη διά τόν χῶρο τῆς ᾿Εκκλησίας μέθοδο, δυστυχῶς, ἐχρησιμοποίησαν κατ᾿ ἐπανάληψιν καί τόν Μακαριώτατο. ᾿Αναφέρω μόνο μία περίπτωσι ἀπό τίς πολλές πού ἔχω ὑπ᾿ ὄψιν μου: ῞Οταν τό 1998 ὁ μ. Μάξιμος Τσακίρογλου εἶχε περιέλθει σέ ἄλλο ἀδιέξοδο, διότι δέν εἶχε τί νά ἀπολογηθῆ εἰς τήν ἐναντίον του τότε ὑποβληθεῖσαν μήνυσιν ὑπό τοῦ Σεβ/του κ. Νικολάου, ὑπεχρέωσε τόν Μακαριώτατον νά εἰσηγηθῆ καί νά ἐφαρμόση ἀντιπερισπαστικά του σχέδια, ὥστε νά ἀναγκασθῆ ὁ Σεβ.  Πειραιῶς νά στραφῆ πρός ἄλλην κατεύθυνσιν καί νά ἀτονίση ἡ προηγουμένη. ῎Ετσι εἰς τάς ἀρχάς τοῦ 1998 ἀναγκάζεται ὁ Μακαριώτατος, γιά λογαριασμόν τοῦ μ. Μαξίμου νά εἰσηγηθῇ ὅτι: "Πρέπει νά βάλουμε κάποιον νά κάνη μία Καταγγελία κατά τοῦ Πειραιῶς γιά τά αἱρετικά του φρονήματα, ὥστε νά ἀναγκασθῆ νά σταματήση τίς Καταγγελίες του, γιατί ὁ π. Μάξιμος δέν δέχεται νά ἀπολογηθῆ";"! ῾Η ἀπάντησις τήν ὁποίαν ἔλαβε ἀπό τόν θεολόγο κ. ᾿Ελευθ.  Γκουτζίδη, εἰς τόν ὁποῖον ἐκμυστηρεύθηκε τήν ἀνωτέρω σκέψιν, ἦτο: "῎Οχι, Μακαριώτατε, αὐτό εἶναι ἀνήθικη καί αἰσχρή πράξις". Καί ὁ  Μακαριώτατος εἶπε: "Καλά καλά δέν θά τό κάνουμε, ἔχεις δίκαιο". Δυστυχῶς ὅμως ἡ ἀνήθικος καί αἰσχρά πράξις εἶχεν ἤδη συντελεσθεῖ! ῎Ηδη εἶχε πραγματοποιηθεῖ ἡ συνεννόησις μέ τούς ἐχθρούς τῆς ᾿Εκκλησίας, ἤτοι μετά τοῦ Φλωρινικοῦ Κέντρου τῶν κ.κ. Καλλινίκου  Σαραντοπούλου καί τοῦ νομικοῦ καί θεολογικοῦ συμβούλου καί συνεργάτου του κ. ᾿Αθαν.  Σακαρέλλου, οἱ ὁποῖοι μόλις ὀλίγας ἡμέρας μετά τό περιστατικό, τόν ᾿Απρίλιο τοῦ 1998, ἐδημοσίευσαν τήν Καταγγελία των κατά τοῦ Σεβ/του Πειραιῶς  ἐπί αἱρέσει, καί ἡ ὁποία ἀσφαλῶς ἦτο προηγουμένως καταγγελία τῶν μ. Μαξίμου καί Δ. Κατσουρα. Αὕτη ἐδημοσιεύθη εἰς τό Φλωρινικόν περιοδικόν "᾿Εκκλησία Γ.Ο.Χ.  ῾Ελλάδος", τεῦχος Νοεμβρίου - Δεκεμβρίου 1997, ἀλλά ἐκυκλοφόρησε τόν ᾿Απρίλιο τοῦ ἑπομένου ἔτους. Πρέπει νά σημειωθῆ μετ᾿ ἐμφάσεως, ὅτι ὁ ἴδιος ὁ μ. Μάξιμος προηγουμένως, μετ᾿ ἰδιαιτέρας ἐπιμονῆς, ἐπεχείρησε νά ὑποκινήση καί ἄλλα πρόσωπα πρός τήν ἰδίαν κατεύθυνσιν. Τό σπουδαιότερον εἶναι ὅτι ἅμα τῇ κυκλοφορίᾳ αὐτοῦ τοῦ τεύχους, ὁ κ. Δ. Κάτσουρας εἶχεν ἑτοίμην καί τήν ἐπ᾿ αὐτῆς τῆς Καταγγελίας τῶν Φλωρινικῶν ἀναφοράν του κατά τοῦ Σεβ. Πειραιῶς, ἀλλά καί πλῆρες Θεολογικόν ῾Υπόμνημα μέ τάς πατερικάς ἀποδείξεις ἐπί τοῦ κατ᾿ ἐπιλογήν συγκεκριμένου αἱρετικοῦ φρονήματος!

Οἱ ἴδιοι ἰδικοί μας παράγοντες ἔπεισαν τότε τόν Σεβ.  κ. Νικόλαον (ἤ καί ἀλλαχόθεν ἴσως ἐπείσθη) ὅτι ὅλον αὐτόν τόν αἰσχρόν ἀντιπερισπασμόν τόν ἐκίνησεν δῆθεν ὁ κ. ᾿Ελευθέριος Γκουτζίδης! Τόν "ἔπεισαν" ὅτι αὐτός δῆθεν συνωμότησε μέ τούς Φλωρινικούς, αὐτός δῆθεν παρέδωκε τό αἱρετικόν βιβλίον τοῦ Σεβ/του κ. Νικολάου καί ... αὐτός συνειργάσθη μετά τῶν Φλωρινικῶν! Μέ αὐτόν τόν τρόπον ἐξηπάτησαν τόν Σεβ/τον κ. Νικόλαον, καί τόν ἐξώθησαν  εἰς ἐκδίκησιν κατά τοῦ θεολόγου κ. ᾿Ελευθ.  Γκουτζίδη. Τελικά κατώρθωσαν τόν ᾿Ιούνιο τοῦ 1999 νά τόν παρασύρουν καί εἰς τό κίνημά τους καί ἀπό ἀντίπαλόν των τόν μετέτρεψαν εἰς φίλον καί συνεργόν, προωθήσαντες ἔκτοτε δι᾿ αὐτοῦ σειράν σκοτεινῶν σχεδίων μέ τελευταῖον τάς ἐναντίον μας συνωμοτικάς - ἀντικανονικάς ἐνεργείας τῆς 16 καί 19-ΙΙ-02. ῎Ετσι μόνον ἐξηγεῖται καί τό γεγονός ὅτι εἰς ὅλον τό κατά τοῦ θεολόγου κίνημα, μετά τούς Φλωρινικούς καί τούς μ.  Μάξιμον καί Δ.  Κάτσουρα κλπ, πρωτοστατεῖ ὁ Σεβ/τος Πειραιῶς.

῾Η ἐκδηλωθεῖσα, λοιπόν, τήν πρωΐαν τῆς Παρασκευῆς 16-11-2002 ἀντιπερισπαστική ἐνέργεια ἀποτελεῖ τήν τελευταίαν ἀήθη συνωμοσίαν ἐναντίον μου. ῎Επρεπε νά ἐκδιωχθῶμεν ἀπό τόν ῾Ιερό Ναόν ῾Αγίου Δημητρίου ᾿Αχαρνῶν, νά καταληφθῆ ὁ Ναός ὑπό τῶν ἰδίων ἤ καί νά "μακελλευθῆ" καί νά διαλυθῇ ἡ ᾿Ενορία. Τοῦτο δέ ὅλον, ἐπειδή γνωρίζουν καλῶς ὅτι ὁ ᾿Επίσκοπος Κήρυκος "δέν θά παραδώση τήν πόλιν", δηλαδή δέν θά προδώση τό πιστόν πλήρωμα τῆς ἀνθούσης αὐτῆς ἐνορίας  εἰς τά ἁρπακτικά νύχια τοῦ "Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ". Αὐτός εἶναι ὁ λόγος πού συνέπλασαν τά ἀπανωτά αὐτά "Κατηγορητήρια" .... καί ἀναμένομεν καί τήν συνέχεια.

 

ΕΦ᾿ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΤΗ ΠΑΡΟΥΣΗ ΑΝΟΙΚΤΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΩΝ

ζητῶμεν νά συνεδριάση ἡ ῾Ιερά Σύνοδος καί νά ἀποφασίση ἀνακρίσεις ὁρίζουσα ἱκανόν ἀνακριτήν διαθέτοντα καί τυπικά καί οὐσιαστικά προσόντα, ὁ ὁποῖος θά μελετήση τήν ὑπόθεσιν, θά λάβη ὑπ᾿ ὄψιν τούς ῾Ιερούς Κανόνας, καί σέ σύντομο χρονικό διάστημα θά ὑποβάλη τό πόρισμά του:

῾Ως μάρτυρας προτείνω νά ἐξετασθοῦν πρῶτα οἱ κατήγοροί μου, καί ὁποῖα ἐκ τῶν Συνοδικῶν μελῶν ἐπιλέξη ὁ ᾿Ανακριτής. ᾿Επίσης προτείνω τόν θεολόγον κ. ᾿Ελευθέριον Γκουτζίδην, τόν Διευθυντήν τῆς "᾿Ορθοδόξου Πνοῆς" κ. ᾿Αντώνιον Μάρκου, τήν κ. ᾿Αντιγόνη Παπαμιχαήλ, τόν κ. Χρῆστο ᾿Ελευθ. Γκουτζίδη, τόν ῾Ιερομόναχον π. ᾿Αμφιλόχιον Ταμπουρᾶν. Δέν προτείνομεν ὡς μάρτυρα τόν Αἰδεσιμολογιώτατον π. Εὐστάθιον Τουρλῆν, διότι ὡς θεολόγον καί Νομικόν θεωροῦμεν ὡς ἱκανόν καί μόνον κατάλληλον διά νά σηκώση τό βάρος τοῦ ᾿Ανακριτικοῦ ἔργου, τό ὁποῖον ὅπως ἐκτιμῶμεν θά εἶναι τεράστιον καί σημαντικόν.

Ο  ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΩΝ

+ ῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς

ΚΗΡΥΚΟΣ

 

῾Υπ᾿ αὐτάς λοιπόν τάς προὑποθέσεις καί τήν δεοντολογίαν, συγκαλεῖται ἐκτάκτως καί ἀστραπιαία ἡ ῾Ιερά Σύνοδος τῆς ῾Ιεραρχίας, ἀφοῦ τόν Μακαριώτατον ἐνισχύουν ὁ Σεβ/τος Πειραιῶς κ. Νικόλαος καί ὁ Σεβ/τος Διαυλείας κ. ᾿Ανδρέας, ἐνῶ διά τοῦ Πρωτοσυγκέλλου καί τοῦ Σεβ/του Νικολάου θά ἐκπροσωπήσουν δύο ἀκόμη ᾿Αρχιερεῖς!!! Αὐτά ὅμως δέν συμβαίνουν οὔτε στά πιό φαῦλα κοσμικά συμβούλια....

᾿Αντιθέτως τόν Μακαριώτατον  ἐνδιέφερεν νά μή χαθῆ ἡ εὐκαρία νά περάση ἡ συγκεκριμένη συνωμοτική φατραιστική καί ληστρική πράξις καί ὡς "Συνοδική" καί ἔτσι ἀπαλλαγοῦν ὡρισμένοι ἀπό τόν ᾿Επίσκοπο Κήρυκο καί τούς συνεργάτες του, οἱ ὁποῖοι δέν ἐννοοῦν νά παύσουν νά παρενοχλοῦν καί νά παρακωλύουν τήν ἐφαρμογήν τῶν σχεδίων τῶν ξένων Κέντρων... ῎Εναντι ὅλων αὐτῶν μόνον ἕνας ἐπιλήσμων τῆς ἀποστολῆς του ᾿Επίσκοπος δέν ἀναλαμβάνει τάς εὐθύνας του, δέν ἀγανακτεῖ καί δέν ὀργίζεται "ἁγίαν ὀργήν", ὅταν τόσον βάναυσα  καταλύεται ἡ Κανονική τάξις, ἤ καταπνίγεται ἡ ᾿Ορθόδοξος δεοντολογία, ὅταν ἀργῆ ἡ ῾Ιερά Σύνοδος ἤ μετατρέπεται ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου εἰς ἰδιωτικόν ὄργανον διά νά ἐξυπηρετήση συνωμοτικάς ἀποφάσεις, ὑστεροβουλίας, ἰδιοτελείας καί  σχέδια ξένων Κέντρων. ῎Ετσι μέ τήν ἔνοχον ἀνοχήν ἑνός ἤ δύο ᾿Επισκόπων μέ τήν νοσηράν ἀγάπην (προσωπολατρείαν) ψευτοϋπακοήν, ἤ ... "δέν βαρυέσαι", εὐοδώθησαν μέχρι σήμερα τά σχέδια καί αἱ ἀποφάσεις τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ κατά τῆς ᾿Εκκλησιολογίας καί τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς, ἐνῶ στήν τελευταία του πράξι αὐτό τό θέατρον τοῦ παραλόγου, ἀπεγνωσμένα ἀγωνίζεται "νά τεθῇ ἔξω ὁ ᾿Επίσκοπος Κήρυκος καί ἀπό τήν ἐνορία τοῦ ῾Αγίου Δημητρίου", ἀφοῦ προηγουμένως, μέ παρόμοιες σκευωρίες καί ληστρικές συμπεριφορές, "ἐτέθη ἔξω ἀπό τό Δ.Σ. τοῦ ΙΣΦΚΑΕ", "ἔξω ἀπό τήν ᾿Αρχιγραμματεία", "ἔξω ἀπό τήν ῾Ιερά Σύνοδο", "ἔξω ἀπό τήν ᾿Εποπτεύουσα ᾿Επιτροπή τοῦ Κ.Γ.0.", ἐνῶ καί ἄλλος ᾿Αρχιερεύς, ὁ Σεβασμιώτατος Λαρίσης, διώκεται ἰδιόμορφα, καθώς καί ἄλλοι Κληρικοί καί λαϊκοί ἐχαρακτηρίσθησαν συλλήβδην ὡς "ἀσεβεῖς" καί ἐτέθησαν ἐν ἀνυποστάτῳ ... "ὑποδικίᾳ"(!),καί "ἀκοινωνησίᾳ".

Τί νά εἴπωμεν καί τί νά στηλιτεύσωμεν περισσότερον, τάς ἀντικανονικότητας καί πόθεν καί διατί αὐταί ἐπιβάλλονται; ῎Η τήν ἀφιλαδελφίαν, ἀφιλοτεκνίαν, τολμῶ εἰπεῖν καί μισαδελφίαν; ῎Η τήν βάρβαρον καί ἀντικοινωνικήν συμπεριφοράν; ῎Η διά τήν ἀγνωμοσύνην καί ἀχαριστίαν; Τί εἶναι ὅμως ὅλα αὐτά ἐμπρός εἰς τό ΕΝΑ καί ΚΥΡΙΟΝ ΘΕΜΑ , τό ὁποῖον δέν εἶναι ἄλλο παρά τό γεγονός ὅτι κατά τά 3-4 τελευταῖα ἔτη ΠΡΟΔΙΔΕΤΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ; ῎Αν ἀδικοῦμε νά ἀποδειχθῆ ἐν τῇ πράξει καί θεωρίᾳ ἐνώπιον Κλήρου καί Λαοῦ, Αὐτοῦ τοῦ Σώματος τῆς ᾿Εκκλησίας, τό ὀποῖον εἶναι ὁ ἔσχατος κριτής καί τῶν Συνοδικῶν ἀποφάσεων. Τήν μόλις ἀνωτέρω προεκτεθεῖσαν πρόσκλησιν τήν κατηγγείλαμεν ἀμέσως τήν ἑπομένην ἡμέραν μέ τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 303  ἔγγραφόν μας, τό ὁποῖον παραθέτομεν:

«῎Ωφειλον νά δεχθοῦν νά ἀκούσουν τά πραγματικά δεδομένα τοῦ θέματος. ᾿Ιδού τί δέν ἠθέλησαν νά ἀκούσουν, πέραν τῶν ὅσων ἐσημείωσα προηγουμένως διά τό θέμα τῆς ᾿Ενορίας τοῦ ῾Αγίου Δημητρίου: "῞Οταν ἡ ἐλαχιστότης μου  ἐξελέγην Μητροπολίτης διά τήν Μητρόπολιν Μεσογαίας, ὁ Μακαριώτατος μοί εἶπεν: "Σέ ἐκλέξαμε διά Μεσογαίας διά νά εἶσαι κοντά νά μᾶς βοηθήσης". Μάλιστα τότε τό πιό ἔντονο πρόβλημα πού ἀντιμετωπίζαμε, ὡς γνωστόν, ἦταν ἡ προσπάθεια τοῦ πρώην ᾿Αττικῆς νά καταλάβη τάς Μονάς καί νά ἐκδιωχθῆ ἐκεῖθεν ὁ Μακαριώτατος, μέ τό αἰτιολογικόν, ὅτι ἀπαγορεύουν οἱ ῾Ιεροί Κανόνες εἰς μίαν ἐπαρχίαν νά εἶναι δύο ᾿Επίσκοποι. Δέχθηκα τήν λαχοῦσαν Μητρόπολιν, εἰπών "γεννηθήτω τό θέλημα τοῦ Θεοῦ", μέ τήν διάθεσιν νά βοηθήσω τόν Μακαριώτατον πού διήρχετο τότε τήν μεγαλυτέραν δοκιμασίαν. Βεβαίως, ὅπως ἀναφέρεται εἰς ἐπιστολήν τοῦ ῾Ηγουμενοσυμβουλίου, (Α.Π. 38/12-12-1991) "ὁ Μακαριώτατος ἔχει ὁρισθῆ Οἰκεῖος ᾿Επίσκοπος, Προϊστάμενος καί Πνευματικός Πατήρ καί τῶν δύο ῾Ιερῶν Μονῶν, Προνομιακῶς ὑπό τοῦ ᾿Αοιδίμου Κτίτορος τῶν Μονῶν τούτων, ῾Αγίου Πατρός Ματθαίου τοῦ Α'", καί δέν λογίζεται ὡς ἐπιχώριος Μητροπολίτης. ῾Ο ἴδιος ὁ Μακαριώτατος ὅταν εἰς ἔνα συλλείτουργον εἰς τόν Ι.Ν. τοῦ ῾Αγίου Δημητρίου ἠρωτήθη ὑπό τοῦ διακόνου πῶς νά μέ προσφωνήση εἰς τήν "φήμην" τοῦ εἶπε: "Ποιμενάρχη", ὅπερ ἄλλωστε ἐγίγνετο πάντοτε εἰς τόν ῾Ιερόν Ναόν ἀπό τῆς χειροτονίας μου. Τά γράφω αὐτά, ἔστω καί ἄν θεωρηθοῦν δευτερευούσης σημασίας, διότι πρέπει νά γίνη κατανοητόν, ὅτι καί ἡ συνείδησις τοῦ ποιμνίου ἦτο σαφής, ὅτι δηλαδή ἡ ἐνορία τοῦ ῾Αγίου Δημητρίου ἔχει Ποιμένα τόν ᾿Επίσκοπο Κήρυκο, τιμῶν καί εὐλαβούμενον πάντοτε τόν Μακαριώτατο ὡς τόν ᾿Αρχιεπίσκοπο ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος. ῾Η ἐλαχιστότης μου δέ πέραν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου ἀπ᾿ ἀρχῆς πάντοτε μνημονεύω τό ὄνομα τοῦ Μακαριωτάτου ὡς ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος καί Προέδρου τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου. ῎Ετσι τήν "ἀπόφασιν" τοῦ Μακαριωτάτου, νά φύγω ἀπό τήν ἐνορία τοῦ Μενιδίου, διότι εἶναι "Τοποτηρητής ᾿Αττικῆς", δέν τήν ἐδέχθην διότι τήν ἐθεώρησα δι᾿ αὐτούς τούς λόγους ὡς ἀντικανονικήν καί πεπλανημένην. ῾Ετέρωθεν, μέ τό νά ἀφήσω τήν ᾿Ενορία τοῦ ῾Αγίου Δημητρίου, τήν ὁποίαν ἐν τῇ πράξει ποιμαίνω ὡς οἰκεῖος ᾿Επίσκοπος καί ὄχι ὡς ἁπλός ᾿Εφημέριος, θά διακινδυνεύσω νά καταστήσω ἐκ τῶν ὑστέρων τήν ᾿Εκλογήν μου ὡς "ἀπολελυμένην", διότι εἰς τήν νεοσύστατον Μητρόπολιν Μεσογαίας, ἡ ὁποία ἱδρύθη κατ᾿ ἀποκοπήν ἀπό τήν Μητρόπολι ᾿Αττικῆς ὁ ῾Ιερός Ναός ῾Αγίου Δημητρίου εἶναι ὁ μοναδικός ῾Ιερός Ναός, ὁ ὁποῖος διεφυλάχθη ἀπό τήν ἁρπακτική λεία τῶν πέντε".

᾿Ιδού ἡ Κανονική διαδικασία μέ τήν ὁποία ἐνήργησαν τότε, ὅπως παρατίθεται εἰς τήν σχετικήν ἀπόφασιν: "Κατ᾿ ἀρχήν οἱ δύο ᾿Αρχιερεῖς μέλη τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς καί Νήσων κ. Νικόλαος καί ὁ Σεβ.  Μητροπολίτης ᾿Αργολίδος κ. Παχώμιος ἐξετάσαντες κατά μόνας  τάς ἐν τῷ ἐξεταζομένω ἐγγράφω ἀποδιδομένας εἰς τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχ/πον κ. ᾿Ανδρέαν  "παραβάσεις" καί κατηγορίας καί ἀφοῦ ἔλαβον ὑπ᾿ ὄψιν σχετικήν γνωμοδότησιν ἐπί τοῦ θέματος αὐτοῦ, ἀπεφάσιασν τήν ἐν τῷ συνόλῳ ἀπόρριψιν τῶν ἀποδιδομένων εἰς τόν Μακ. ᾿Αρχιεπίσκοπον κατηγοριῶν, ὡς ἀνασίμων, ἀναληθῶν, διαστρεβλωτικῶν καί ἀνυποστάτων. ...Οἱ πέντε συνέστησαν φατρίαν καί ἐκίνησαν ἀπροκάλυπτον ἀνταρσίαν κατά τοῦ Μακαριωτάτου Προέδρου, ἀλλά καί κατά τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου κλπ καί ὑπόκεινται εἰς τάς ὑπό τῶν θείων καί ῾Ιερῶν Κανόνων προβλεπομένας συνεπείας .... Πᾶσα ἐκκλησιαστική ἀπόφασις διά νά εἶναι ἰσχυρά καί Κανονική καί νά παράγη τά ὐπό τῶν ῾Ιερῶν Κανόνων προβλεπόμενα ἀποτελέσματα δέον νά ἐκδοθῆ ὐπό τοῦ καθ᾿ ὕλην ἁρμοδίου ἐκκλησιαστικοῦ ὀργάνου νομίμως προσκαλουμένου καί ἐν ὁλομελείᾳ ἤ ἀπαρτία ἀναλόγως εὑρισκομένου..." Καί ἐπίσης "εἶναι σαφές καί ἀναντίρρητον τεκμήριον βεβαιοῦν καί ἀποδεικνῦον τό ἐκκλησιαστικόν ἔγκλημα τοῦ φατριασμοῦ, συντελεσθέν ὑπό τῶν 5 ᾿Επισκόπων, οἵτινες ἐρήμην καί ἀγνοίᾳ τῶν ὑπολοίπων᾿Επισκόπων τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου... συνελθόντες .. "ἀπεφάσισαν" καί ὡς ἐκ τούτου ὑπόκεινται εἰς τήν κατηγορίαν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἐγκλήματος τοῦ φατριασμοῦ... καί ἀπειλοῦνται κατ᾿ αὐτῶν αἱ ὑπό τῶν ῾Ιερῶν Κανόνων προβλεπόμεναι ἐκκλησιαστικαί ποιναί. .. Καί στήν συνέχεια "κατόπιν τῆς ἀνωτέρω ἀποφάσεως τῶν δύπο Μητροπολιτῶν Κανονικῶν Μελῶν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου ΠΡΟΣΗΛΘΕΝ ὀ Μακ/τος ᾿Αρχιεπίσκοπος καί λαβών τόν λόγον εἶπεν...". (᾿Από τήν ἀπό 2-6-95 Πράξιν - ᾿Απόφασιν" τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου).

    Καί σημειώνω, ὅτι διά ἐκδίκασιν τῆς παρούσης ᾿Ενστάσεως καί Καταγγελίας, ὅπως προβλέπει ἡ Κανονική τάξις, δέν μποροῦν νά συμμετάσχουν οἱ καθ᾿ οἱονδήποτε τρόπον ἐμπλεκόμενοι καί λαβόντες τήν ἀπόφασιν ᾿Αρχιερεῖς. ῞Οθεν ὀφείλει ἡ ῾Ιερά Σύνοδος νά συγκληθῆ καί νά εὕρη τήν Κανονικήν φόρμουλαν - σύνθεσιν πρός ἐκδίκασιν τῆς παρούσης ἐνστάσεως Καταγγελίας. Καί παρακαλῶ νά ληφθῆ ὑπ᾿ ὄψιν τίλέγει ὁ ῞Αγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης διά τάς Συνόδους:

"...Συνόδους συνεκρότησαν μεγάλας καί παμπληθεῖς, καί ᾿Εκκλησίαν Θεοῦ ἑαυτούς ὠνομάκασιν·  καί ὑπέρ κανόνων ἐφρόντισαν τῷ δοκεῖν, κατά κανόνων τό ἀληθές κινούμενοι.  Τί δή θαυμαστόν εἰ καί πέντε τυχόν ἐπίσκοποι συναχθέντες τόν ὑπό τῶν κανόνων καθηρημένον κατά δύο αἰτίας ἠθώωσαν, λύσαντες τοῦ ἱερουργεῖν; Σύνοδος τοίνυν, δέσποτα, οὐ τό ἁπλῶς συνάγεσθαι ἱεράρχας τε καί ἱερεῖς, κἄν πολλοί ὦσι. Κρείσσων, γάρ, φησίν εἷς ποιῶν τό θέλημα τοῦ Κυρίου, ἤ μυρίοι παραβαίνοντες·  ἀλλά τό ἐν όνόματι Κυρίου, ἐν τῇ εἰρήνῃ καί φυλακῇ τῶν κανόνων·  καί τό δεσμεῖν καί λύειν οὐχ ὡς ἔτυχεν, ἀλλ᾿ ὡς δοκεῖ τῇ ἀληθείᾳ, καί τῷ κανόνι, καί τῷ γνώμονι τῆς ἀκριβείας.  Εἰ δείξωσιν οἱ συνελθόντες τοῦτο πεποιηκότες·  καί ἡμεῖς σύν αὐτοῖς· εἰ οὐ δεικνύουσιν, ἐκβαλέτωσαν τόν ἀνάξιον, ἵνα μή εἰς κατηγόρημα αὐτοῖς καί ταῖς μετέπειτα γενεαῖς παραδοθήσεται...καί ἐξουσίᾳ τοῖς ἱεράρχαις, ἐν οὐδενί δέδοται ἐπί πάσῃ παραβάσει κανόνος·  ἤ μόνον στοιχεῖν τά δεδογμένα, καί ἕπεσθαι τοῖς προλαβοῦσιν..."

 

Ἀντί ἐπιλόγου

Ἀναμένομεν μέ τήν ἐλπίδα ὅτι θά συνέλθουν, ἔστω καί τήν τελευταίαν στιγμήν, ὥστε νά ἐνεργήσουν «ὡς δοκεῖ τῆ ἀληθεία καί τῶ Κανόνι, καί τῶ γνώμονι τῆς ἀκριβείας». Ἄν ὅμως ἐπιμείνουν εἰς τόν κατήφορον τῆς ἀποστασίας των, ἄν ἐπιμείνουν εἰς τήν κατάλυσιν πάσης ἐννοίας Κανονικῆς τάξεως πρός ἐπιβολήν τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ των Οἰκουμενισμοῦ, τότε δέν θά εἴμεθα μαζί των. Θά πράξωμεν ὅ,τι ἐπιβάλλει τό Ἀρχιερατικόν μας καθῆκον, «ἵνα μή (ἡ παράλειψις τοῦ καθήκοντός μας) εἰς κατηγόρημα παραδοθήσεται ταῖς μετέπειτα γενεαῖς». Ὅταν διακυβεύεται ἡ πίστις, ἐπιβάλλεται ἡ ἔνστασις ὑπέρ τῶν νόμων τοῦ Θεοῦ.  Ὁ Ἐπίσκοπος, ὅταν χειροτονῆται ἐπωμίζεται μεγάλας εὐθύνας καί ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων. Καί ἡ μεγίστη ‘Επισκοπική του εὐθύνη εἶναι νά μή παύη ὁμολογῶν τήν Πίστιν, διαφυλάττων αὐτήν μέχρι τῆς Δευτέρας Παρουσίας, ἵνα τήν παραδώση καθαράν καί ἀμόλυντον ἐνώπιον τοῦ Κυρίου.  Ἀλλά καί ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι, ἔχομεν τήν εὐθύνην νά ἀγωνιζώμεθα συνομολογοῦντες τήν ἀλήθειαν «ἵνα μή ἐλθοῦσα ἑτέρα γεννεά, μέλλει ἡμᾶς ἀναθεματίζειν» ὡς παραβάτας τῆς Κανονικῆς Τάξεως καί τῆς Ὁμολογίας.

 

Σημείωμα Δεκεμβρίου 2007.

 

Δυστυχῶς οὔτε τότε, οὔτε μέχρι σήμερον συνῆλθον, οἱ πρώην ἐν Χριστῶ Ἀδελφοί, ἀλλά ἐπί τά χείρω ἐπορεύθησαν. Ἔφθασαν καί μέχρι σημείου νά «καθαιρέσουν» τόν Μητροπολίτη Κήρυκο, τήν στιγμή μάλιστα πού ἔλαβαν καί ἐπρόκειτο νά συζητήσουν τήν «ΠΡΟΣΚΛΗΣΙ, ΠΡΟΤΑΣΙ, ΠΑΡΑΚΛΗΣΙ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΕΝΟΤΗΤΑ» πού τούς ἔστειλε. Θυμίζει αὐτό τό γεγονός τό Τροπάριο τῆς Μεγάλης Πέμπτης. «Σήμερον ὁ Ἰούδας ἐγκαταλιμπάνει τόν διδάσκαλον, καί παραλαμβάνει τόν Διάβολον» , δηλαδή ἐγκαταλείπει τόν διδάσκαλον Χριστόν, ὁ ὁποῖος τόν ἐδίδαξε τήν ἀγάπη, καί παραλαμβάνει τόν Διάβολον, ὁ ὁποῖος τόν ὡδήγησε εἰς τήν προδοσίαν καί ἀντί νά μετανοήση «ἀπελθών ἀπήγξατο». Ὅπως τόσες ἄδικες καί ἄκυρες καθαιρέσεις ἐπεκάθησαν ἐπί τῶν κεφαλῶν τῶν καθαιρεσάντων, ἔστι καί αὐτή ἡ ψευδοκαθαίρεσις ἤδη ἐπεκάθησε ἐπί τῶν κεφαλῶν των. Διότι μέ αὐτήν τἠν ἀπόφασίν τους, πρῶτον ἐπεκύρωσαν ἄλλη μιά φορά τήν ἐναντίον των «καθαίρεσιν» τῶν πέντε, καί οὐσιαστικά αὐτοκαθηρέθησαν καί αὐτοκαταργήθησαν διά δευτέραν φοράν.  Καί ἐν τέλει ἀπέδειξαν, ὅτι ἔγιναν συνειδητά ὄργανα τῶν Κέντρων τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ καί Νεοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τά ὁποῖα ἠθέλησαν νά μεταφέρουν εἰς τόν κ. Χριστόδουλον, ὁ ὁποῖος ἀκόμη παρακολουθεῖ καί περιμένει διά τήν «λύσιν τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ». Καί τό μήνυμα πού τοῦ ἔδωσαν εἶναι: «Μακαριώτατε, φῦγε ἥσυχος, τό ἔργον σου ... ὡλοκληρώθη.  Τό ἐμπόδιο διά τήν λύσιν τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ, πού ἦταν ὁ σκοπός τῆς ζωῆς σου, δηλαδή τόν Μεσογαίας Κ¨ηρυκο, τόν καθαιρέσαμε...., ἀφοῦ προηγουμένως εἴχαμε ἀφορίσει καί τό ἄλλο ἐμπόδιο ... τόν Ἐλευθέριο Γκουτζίδη».

Ὁ Ἀγών συνεχίζεται.  Ὅσοι πιστοί ... εἰς τάς ἐπάλξεις τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας. Καί «ὁ μαθητοῦ τάξιν ἐπέχων» (Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης)..

---

[1]῾Η θεία λειτουργία τελεῖται ἐν ὀνόματι τοῦ Χριστοῦ, ἐν αὐτῇ ἱερουργεῖται ὁ ἴδιος ὁ Χριστός ἐν ῾Αγίῳ Πνεύματι. ῾Η μνημόνευσις τοῦ ὀνόματος τοῦ ᾿Επισκόπου ἤ τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου δέν σημαίνει ὅτι τήν θείαν λειτουργίαν "ἐπιτελοῦμεν ἐν ὀνόματι τοῦ ᾿Επισκόπου"!

[2] Δηλαδή πρέπει νά ἀναφωνήσουμε ὡς ἐκκλησιαστικοί "γραικῦλοι" καί τό "δόξα τῇ μακροθυμία σας, δόξα τῇ ἀνεκφράστω, Μακαριώτατε, συγκαταβάσει σας".

[3]Μέχρις ἐδῶ, Μακαριώτατε, διότι οἱ ἐγκάθετοι σύμβουλοί σας πού σᾶς ἔγραψαν καί αὐτό τό ἀπονενοημένον ἔγγραφον, ἔπρεπε νά εἶχον ἀποκτήσει πρῶτα οἱ ἴδιοι στοιχειώδη ἀνθρώπινη κοινωνική συμπεριφορά καί νά παρουσιάσουν καί δείγματα ἐπίσης στοιχειώδους εὐαισθησίας καί ἤθους χριστιανικοῦ καί μετά νά ωμίλουν καί διά "-νευματικήν σύνεσιν" καί εἰς ἄλλους. Μέχρι σήμερα τό μόνον πού ἔχουν νά ἐπιδείξουν εἶναι ἡ ἀπεριόριστος φαρισαϊκή ὑποκρισία μέ τήν ὁποίαν πιστεύομεν ὅτι πρῶτα ἐξαπατοῦν ἐσᾶς.

[4]Οἱ κ.κ. Μάξιμος καί οἱ αὐτάδελφοί του καθ᾿ ἡμᾶς ἐκ τῶν ἔργων των 'αποδειλξ;ωοξται ὡς ἐγκάθετοι τῶν Φλωρινικῶν καί ἄλλων.

[5]Διότι ἰδού ποίαν Τοποτηρησίαν προβλέπουν οι ῾Ιεροί Κανόνες: ῾Ο ΠΒ (74) Κανών τῆς ἐν Καρθαγένη Συνόδου ἀναφέρει χαρακτηριστικά:  "῾Ομοίως ὡρίσθη ὥστε μηδενί ἐξεῖναι μεσίτη τήν καθέδραν κατέχειν, ἧ τινι μεσίτης δέδοται διά οἱασδήποτε τῶν λαῶν σπουδάς ἤ διχοστασίας, ἀλλά σπουδάζειν ἐντός ἐνιαυτοῦ τοῖς αὐτοῖς προνοεῖσθαι ᾿Επίσκοπον. Εἰ δέ περί τούτου ἀμελήσοι, μετά τήν περαίωσιν τοῦ ἐνιαυτοῦ ἕτερος ψηφισθῇ μεσίτης". ᾿Επίσης ὁ ΚΕ' Κανών τῆς Δ' Οἱκουμενικῆς Συνόδου ἀναφέρει: "᾿Επειδήπερ τινές τῶν Μητροπολιτῶν, ὡς περιηχήθημεν, ἀμελοῦσι τῶν ἐγχειρισμένων αὐτοῖς ποιμνίων, καί ἀναβάλλονται τάς χειροτονίας τῶν ᾿Επισκόπων, ἔδοξε τῇ ἁγίᾳ Συνόδῳ ἐντός τριῶν μηνῶν γίνεσθαι τάς χειροτονίας τῶν ᾿Επισκόπων εἰ μή ποτε ἄρα ἀπαραίτητος ἀνάγκη παρασκευάσοι ἐπιταθῆναι τόν τῆς ἀναβολῆς χρόνον. Εἰ δέ μή τοῦτο ποιήσοι, ὑποκεῖσθαι ἐκκλησιαστικοῖς ἐπιτιμίοις. Τήν μέντοι πρόσοδον τὴς χηρευσούσης ἐκκλησίας, σώαν παρά τῷ οἰκονόμῳ τῆς αὐτῆς ἐκκλησίας φυλάττεσθαι".



[6]῾Ο ΙΗ Κανών τῆς Δ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἔχει οὕτω: "Τό τῆς συνωμοσίας ἤ φατρίας ἔγκλημα, καί παρά τῶν ἔξω νόμων πάντη κεκώλυται, πολλῷ δέ μᾶλλον ἐν τῇ τοῦ Θεοῦ ᾿Εκκλησίᾳ τοῦτο γίνεσθαι ἀπαγορεύειν προσήκει. Εἴ τινες τοίνυν Κληρικοί ἤ Μονάζοντες εὑρεθοῖεν ἤ συνομνύμενοι ἤ φατριάζοντες, ἤ κατασκευάς τυρεύοντες ᾿Επισκόποις ἤ συγκληρικοῖς ἐκπιπτέτωσαν πάντη τοῦ οἰκείου βαθμοῦ". (Παρομοίως γράφει καί ὁ ΛΔ τῆς ΣΤ  Οἰκουμενικῆς Συνόδου).

[7]᾿Εκ τῆς Πράξεως τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς 2-6-95 παραθέτομεν μέρος τῆς σχετικῆς γνωμοδοτήσεως "1. Πᾶσα ἐκκλησιαστική ἀπόφασις διά νά εἶναι ἰσχυρά καί Κανονική καί νά παράγη τά ἐκ τῶν ῾Ιερῶν Κανόνων προβλεπόμενα ἀποτελέσματα δέον νά ἐκδοθῆ ὑπό τοῦ καθ᾿ ὕλην ἁρμοδίου ἐκκλησιαστικοῦ ὀργάνου νομίμως προσκαλουμένου καί ἐν ὁλομελείᾳ ἤ ἀπαρτία εὑρισκομένου. Εἰς τήν ὑπό ἐξέτασιν περίπτωσιν ἁρμόδιον ὄργανον εἶναι ἠ ῾Ιερά Σύνοδος τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς ᾿Εκκλησίας Γ.Ο.Χ.  ῾Ελλάδος. ῾Η ῾Ιερά Σύνοδος συγκαλεῖται νομίμως ὑπό τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου. ᾿Εν ὁλομελείᾳ εὑρίσκεται ἡ ῾Ιερά Σύνοδος, ὅταν νομίμως καί κανονικῶς προσκληθοῦν ὑπό τοῦ ἔχοντος τό δικαίωμα τοῦτο ᾿Αρχιεπισκόπου εἰς κοινήν συνεδρίασιν ἅπαντες οἱ ᾿Επίσκοποι τῆς τοπικῆς ᾿Εκκλησίας. ῾Η συνεδρίασις δέον νά γίνη εἰς τόν συνήθη τόπον τῶν συνεδριάσεων τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου (ἐν προκειμένω ἐν τῷ ᾿Αρχιεπισκοπικῇ Μεγάρῳ) καί εἰς τόπον γνωστόν ἐκ τῶν προτέρων εἰς τόν κρινόμενον ᾿Επίσκοπον.

2. ῞Οταν δέν συντρέχουν σωρευτικῶς ἅπασαι αἱ ἀνωτέρω προϋποθέσεις, τότε οἱ μή νομίμως συγκληθέντες καί ἀποδεδειγμένως κοινῇ ἀποφασίσαντες εἰς κρίσιν καί εἰς βάρος ἑτέρου, οὐχί μόνον δέν ἀναγνωρίζονται ὡς κανονικόν καί καθ᾿ ὕλην ἁρμόδιον ὄργανον καί ἐπομένως καί ἐπομένως αἱ ἀποφάσεις αὐτῶν οὐδέν κανονικόν ἀποτέλεσμα παράγουν ὡς ἀνυπόστατοι, ἀλλά οἱ συγκληθέντες καί κοινῇ ἀποφασίσαντες ἐπίσκοποι ὡς φατριάζοντες κατηγοροῦνται καί κατ᾿ ἐκείνων ἐπαπειλοῦνται αἱ ὑπό τῶν ῾Ιερῶν Κανόνων προβλεπόμεναι ἐκκλησιαστικαί ποιναί.