Η ΕΝ ΕΤΕΙ 2005 ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΣ ΤΟΥ ΤΟΤΕ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ (ΝΥΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΛΑΡΙΣΗΣ) ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ

Η ΕΝ ΕΤΕΙ 2005 ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΣ ΤΟΥ ΤΟΤΕ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ (ΝΥΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΛΑΡΙΣΗΣ) ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ

- Απριλίου 20, 2024

 

Η ΕΝ ΕΤΕΙ 2005 ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΣ ΤΟΥ ΤΟΤΕ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ (ΝΥΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΛΑΡΙΣΗΣ) ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ.

Σταυροπηγιακη Ιερα Μονη Αγιας Αικατερινης Στεγη Φιλοξενιας Κληρικων της απανταχου Ορθοδοξου Εκκλησιας

ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΣ ΕΠΙ ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ

ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟΝ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ, ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΤΟΥ ΚΑΥΚΑΣΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟΝ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ 19400, ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣ, Τ.Θ. 54, ΤΗΛ. 210 6020176, 210. 6021467

ΤΕΥΧΟΣ 34 / ΕΤΟΣ 2005

Η ΥΠ᾿ ΑΡΙΘΜ. 75/13/26.1.2005 "ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΣ" ΚΑΙ "ΕΚΚΛΗΤΟΣ ΠΡΟΣΦΥΓΗ" ΤΟΥ ΙΕΡΟΜ. π. ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ.

Παραθέτομεν εἰς τήν ᾿Ενημέρωσιν τήν "᾿Αποτείχισιν καί Προσφυγήν" τοῦ ῾Ιερομ. π. ᾿Αμφιλοχίου πρός ἐνημέρωσιν τῶν ὀρθοδόξων, διότι πρόκειται πράγματι δι᾿ ἕν ἱστορικόν κείμενον, διά μίαν ὁμολογιακήν ὄντως Πράξιν, ἡ ὁποία πέραν τοῦ ὅτι ἔθεσε τόν δάκτυλον ἐπί τόν τύπον τῶν ἥλων, καί ἀπέδειξε τό ἀσυμβίβαστον εἰς τά τῆς Πίστεως τοῦ ῾Ιερομ.ονάχου, ἐγκαινίασε καί μίαν νέον περίοδον ἀγῶνος καί ῾Ομολογίας.

ΕΚΚΛΗΣΙΑ Γ. Ο. Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Σ.Σ. ΡΑΨΑΝΗΣ

+῾Ιερομόναχος ᾿Αμφιλόχιος Ταμπουρᾶς

Α.Π. 75 ᾿Εν Ι. Μ. ῾Αγ. ᾿Αποστόλων τῇ 13/26.1.2005

ΠΡΟΣ

τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην ᾿Αργολίδος κ. Παχώμιον καί τούς Σεβ/τους ᾿Αρχιερεῖς Περιστερίου κ. Γαλακτίωνα, Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κήρυκον, Κίτρους καί Κατερίνης κ. Γοργόνιον, Βερροίας καί Ναούσης κ. Ταράσιον, Διαυλείας κ. ᾿Ανδρέαν καί Φιλίππων κ. Χρυσόστομον.

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΙΣ:

α) Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον ᾿Αθηνῶν καί Πάσης ῾Ελλάδος κ. ᾿Ανδρέαν, β) Σεβ/τον Μητροπολίτην Πειραιῶς καί Νήσων κ. Νικόλαον καί γ) Παν/τους καί Αἰδ/τους Πρεσβυτέρους καί ῾Ιεροδιακόνους.

ΘΕΜΑ:

ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΣ τοῦ ῾Ιερομονάχου ᾿Αμφιλοχίου Ταμπουρᾶ τῆς, πρός τούς: α) Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος κ. ᾿Ανδρέαν καί β) Σεβ/τον Πειραιῶς καί Νήσων κ. Νικόλαον, κοινωνίας, καί ΕΚΚΛΗΤΟΣ ΠΡΟΣΦΥΓΗ πρός τούς Σεβ/τους ᾿Αρχιερεῖς α) ᾿Αργολίδος κ. Παχώμιον β) Περιστερίου κ. Γαλακτίωνα γ) Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κήρυκον δ) Κίτρους καί Κατερίνης κ. Γοργόνιον ε) Βερροίας καί Ναούσης κ. Ταράσιον, στ) Διαυλείας κ. ᾿Ανδρέαν καί ζ) Φιλίππων κ. Χρυσόστομον, διά τοῦ ἔχοντος, μετά τούς ὡς ἄνω, ἀφ᾿ ὧν ἀποτειχιζόμεθα ᾿Αρχιερεῖς, τά πρεσβεῖα ᾿Αρχιερωσύνης, ἤτοι τοῦ Σεβ/του ᾿Αργολίδος κ. Παχωμίου.

῾Η ἐλαχιστότης μου, ῾Ιερομόναχος ᾿Αμφιλόχιος Ταμπουρᾶς, ὡς Κανονικός καί ᾿Ορθόδοξος Κληρικός τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος, διά τῆς παρούσης, εὐσεβάστως προάγομαι νά θέσω ὑπ᾿ ὄψιν ῾Υμῶν τήν ΚΑΝΟΝΙΚΗΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΝ μου ἐκ τῶν: α) Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος κ. ᾿Ανδρέου (τελοῦντος ὑπό ἀντικανονικήν καί ἱερόσυλον παραίτησιν) καί β) Σεβ/του Μητροπολίτου Πειραιῶς καί Νήσων κ. Νικολάου, (ἐμφανιζομένου ὡς ᾿Αρχιεπισκόπου), δι᾿ οὕς λόγους ἀναφέρομεν ἀκολούθως ἐν τῇ παρούσῃ, καί ἐν ταυτῷ νά καταθέσω τήν παροῦσαν ΕΚΚΛΗΤΟΝ ΠΡΟΣΦΥΓΗΝ, διά τοῦ ἔχοντος, μετά τούς δύο ὡς ἄνω ᾿Αρχιερεῖς, τά πρεσβεῖα τῆς ᾿Αρχιερωσύνης, ἤτοι, τοῦ Σεβ/του ᾿Αργολίδος κ. Παχωμίου. Ζητοῦμεν δέ τήν ἄμεσον ἐκδίκασιν αὐτῆς κατά τήν Κανονικήν τάξιν καί τό δέον τῆς καθαρᾶς Πίστεως καί ῾Ομολογίας τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, καίτοι τινές ἐξ᾿ ῾Υμῶν τῶν Σεβασμιωτάτων ᾿Αρχιερέων δέν ἐλάβατε Κανονικήν καί ᾿Ορθόδοξον θέσιν σχετικῶς μέ τάς ἐκτροπάς, ἐκ τῆς Κανονικῆς Τάξεως καί τῆς ᾿Ορθοδοξίας, τῶν ὡς ἄνω δύο ᾿Αρχιερέων, ἀφ᾿ ὧν Κανονικῶς ἀποτειχιζόμεθα. ᾿Επί τούτοις γνωρίζομεν ῾Υμῖν, ὅτι ἐν ταῖς θείαις ῾Ιεροτελεστίαις καί μέχρι τῆς Κανονικῆς ρυθμίσεως τοῦ θέματος τῆς χηρευούσης ῾Ιερᾶς Μητροπόλεώς μας, θά μνημονεύωμεν τοῦ ὀνόματος τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κηρύκου, τοῦ ὁποίου ἡ ἀπό 14.5.04 "ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ" μᾶς ἐκφράζει ἀπολύτως καί ἀναπαύει τήν ὀρθόδοξον συνείδησίν μας.

Προέβημεν εἰς τό Κανονικόν τοῦτο διάβημα, μετά γνώσεως καί εὐθύνης, ὡς Κληρικός τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, κατόπιν μακροχρονίου ὑπομονῆς καί ἀφοῦ προέβημεν εἰς πλεῖστα ὅσα Κανονικά διαβήματα, τά ὁποῖα ὅμως δέν ἔτυχον οὐδεμιᾶς προσοχῆς, καίτοι τά θέματα, εἰς τά ὁποῖα ἀπ᾿ ἀρχῆς ἀνεφέρθημεν, ἐν τῷ συνόλῳ των εἶναι θέματα Πίστεως, ἤτοι καθαρᾶς ῾Ομολογίας - ᾿Εκκλησιολογίας καί ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς, καθώς καί Κανονικῆς Τάξεως. Διά τήν τοιαύτην ὡς μή ὤφειλεν ἀντιμετώπισίν των, θεωροῦμεν ὡς πρώτους καί ἀμέσους ὑπευθύνους τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος κ. ΑΝΔΡΕΑΝ καί τόν Σεβ/τον Μητροπολίτην Πειραιῶς καί Νήσων κ. ΝΙΚΟΛΑΟΝ.

Οἱ λόγοι δι᾿ οὕς ἀποτειχιζόμεθα τῆς πρός τούς ἄνω δύο ᾿Αρχιερεῖς κοινωνίας, εἶναι συγκεκριμένοι καί ἀναφέρονται εἰς ἤδη ΔΙΑΠΡΑΧΘΕΝΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΑΔΙΚΗΜΑΤΑ, (Παραλείψεις, ἀντικανονικάς καί ἀντορθοδόξους πράξεις κλπ.), τά ὁποῖα, ἐπαναλαμβάνω, ἔχουν ἄμεσον σχέσιν μέ τήν ῾Ομολογίαν - ᾿Εκκλησιολογίαν τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, τήν γνησίαν καί ἀδιάκοπον ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν, τήν Δογματικήν ἀλήθειαν, τούς θείους καί ῾Ιερούς Κανόνας, τόν θεσμόν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, καθώς καί μέ τήν ἱερόσυλον συμπαιγνίαν περί "Παραιτήσεως" τοῦ Μακαριωτάτου καί ἀναδείξεως τοῦ δευτέρου εἰς "᾿Αρχιεπίσκοπον", συμπαιγνίαν τήν ὁποίαν ἀπετόλμησαν οἱ ἀνωτέρω ᾿Αρχιερεῖς, χωρίς νά ἐπιδειχθῇ μέχρι σήμερον οὐδεμία μεταμέλεια. Τά ΑΔΙΚΗΜΑΤΑ ΤΑΥΤΑ, ἀποτελοῦν προσβολήν καί ἀνατροπήν, ἤτοι ἄρνησιν καί προδοσίαν τῆς ἀπ᾿ ἀρχῆς καί μέχρι πρό τινος (καί πάντως καί μέχρι τό 1997) ΥΦ᾿ ΑΠΑΝΤΩΝ ῾Υμῶν καί τῶν ἀφ᾿ ὧν ἀποτειχιζόμεθα, καθαρᾶς καί πεπαρρησιασμένης ῾Ομολογίας, ὅσον ἀφορᾶ τήν ᾿Εκκλησιολογίαν τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας καί τήν γνησίαν καί ἀδιάκοπον ᾿Αποστολικήν μας Διαδοχήν. ῎Ηχθημεν δέ εἰς τήν Κανονικήν καί ᾿Ορθόδοξον ταύτην ἀπόφασίν μας μετά ἀπό σειράν ἐγγράφων μας, ὡς καί τῆς τελευταίας, ὑπ᾿ ἀριθμ. 73/30.11.2004 (ἐ.ἡ.), ἐπιστολῆς μας, δι᾿ ἧς ἐγνωρίσαμεν τῷ Μακαριωτάτῳ ὅτι "ἀπολύτως οἰκονομικῶς καί ΑΧΡΙ ΚΑΙΡΟΥ θά μνημονεύωμεν τοῦ ὀνόματός του" μέ τήν προσδοκίαν ἀνανήψεως καί ἀναθεωρήσεως, καί ἀφοῦ ἐλάβομεν ὑπ᾿ ὄψιν καί τά τελευταῖα ἔγγραφα, τά ὁποῖα ἀπέστειλεν ἁρμοδίως καί κανονικῶς ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κήρυκος, καί τά ὁποῖα ἐδημοσιεύθησαν εἰς τό τεῦχος ᾿Οκτωβρίου 2004 τῆς "᾿Ορθοδόξου Πνοῆς", ἤτοι, τά ὑπ᾿ ἀριθμ. 360/14/27.7.04, 363/16/24.9.04, καί 369/20.10.04(ε.ἡ.), τά ὁποῖα, ὅμως, ἄν καί παρῆλθεν ἤδη ἀρκετός χρόνος, δέν ἐλήφθησαν καθόλου ὑπ᾿ ὄψιν ὑπό τῶν Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου κ. ᾿Ανδρέου καί Σεβ/του Πειραιῶς κ. Νικολάου.

ΗΧΘΗΜΕΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΙΝ νά ἀποτειχισθῶμεν τῆς τούτων κοινωνίας, διότι κατόπιν τῶν ἀνωτέρω ἡ ἐλαχιστότης μου δέν εἴχομεν πλέον ἄλλην Κανονικήν καί ᾿Ορθόδοξον ἐπιλογήν, εἰ μή μόνον νά ἐφαρμόσωμεν τόν ΙΕ᾿ Κανόνα τῆς ῾Αγίας ΑΒ᾿ Συνόδου, διαγορεύοντα: "Οἱ γάρ δι᾿ αἵρεσιν τινά παρά τῶν ἁγίων Συνόδων, ἤ Πατέρων, κατεγνωσμένην, τῆς πρός τόν πρόεδρον κοινωνίας ἑαυτούς διαστέλλοντες, ἐκείνου δηλονότι τήν αἵρεσιν δημοσίᾳ κηρύττοντος, καί γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ᾿ ᾿Εκκλησίας διδάσκοντος, οἱ τοιοῦτοι οὐ μόνον τῇ κανονικῇ ἐπιτιμήσει οὐχ ὑπόκεινται πρό συνοδικῆς διαγνώσεως ἑαυτούς τῆς πρός τόν καλούμενον ᾿Επίσκοπον κοινωνίας ἀποτειχίζοντες, ἀλλά καί τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται. Οὐ γάρ ᾿Επισκόπων, ἀλλά ψευδεπισκόπων καί ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν καί οὐ σχίσματι τήν ἕνωσιν τῆς ᾿Εκκλησίας κατέτεμον, ἀλλά σχισμάτων καί μερισμῶν τήν ᾿Εκκλησίαν ἐσπούδασαν ρύσασθαι".

῞Οθεν, ΑΠΟΤΕΙΧΙΖΟΜΕΘΑ "πρό Συνοδικῆς διαγνώμης", καί "ἀφιστάμεθα τῶν οἰκείων προέδρων", οὐχί "προφάσει τινῶν ἐγκλημάτων", ἀλλά "διά αἱρέσεις καί βλασφημίας" αἱ ὁποῖαι κηρύσσονται πλέον "γυμνῇ τῇ κεφαλῇ", καί διά προσβολήν καί ἀνατροπήν τῆς ῾Ομολογίας Πίστεως, τήν ὁποίαν ἀπό τό 1924, 1937, 1948, 1995 καί μέχρι πρό τινων ἐτῶν ἅπαντες ἐφυλάττομεν, ὡμολογοῦμεν καί διεκηρύττομεν.

ΕΙΔΙΚΩΤΕΡΟΝ, ΑΠΟΤΕΙΧΙΖΟΜΕΘΑ ΚΑΙ ΠΟΙΟΥΜΕΝ

ΕΚΚΛΗΤΟΝ ΠΡΟΣ ΥΜΑΣ, ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΩΘΙ ΛΟΓΟΥΣ:

1) ᾿Ενῶ, ἐν ἔτει 1997, ἡ ῾Ιερά Σύνοδος τῆς ῾Ιεραρχίας ἐκίνησεν τήν κατά τῶν πέντε πρώην Μητροπολιτῶν, Κανονικήν διαδικασίαν πρός ἀντιμετώπισιν τοῦ σχίσματος καί τῆς ἐν γένει προδοσίας των, ἔκτοτε οἱ ἀφ᾿ ὧν ἀποτειχιζόμεθα ᾿Αρχιερεῖς, ὁ μέν Μακαριώτατος ὡς Πρόεδρος τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ὁ δέ Σεβ/τος Πειραιῶς ὡς ᾿Αντιπρόεδρος, ἐπί ἐννέα ἔτη ἐπέδειξαν ἀνεπίτρεπτον καί ἐπί κακῇ σκοπιμότητι ὀλιγωρίαν, κατέλυσαν δέ καί τήν Κανονικήν τάξιν καί τόν Συνοδικόν θεσμόν, προκειμένου νά μήν ἐνεργοποιηθῇ καί ἐφαρμοσθῇ ἡ συγκεκριμένη ὁμόφωνος Συνοδική ἀπόφασις.

Συγκεκριμένως, ἡ ῾Ιερά Σύνοδος τῆς ῾Ιεραρχίας, εἰς δύο συνεδριάσεις αὐτῆς, ἤτοι, τήν 30.5.97 καί 18.6.97, διετύπωσεν σαφέστατον καί βαρύτατον κατηγορητήριον κατά τῶν πέντε πρώην Μητροπολιτῶν, ἐπί Κανονικοῦ καί Δογματικοῦ πεδίου, καί ὥρισεν ἀνακριτήν τόν πρῶτον ἐξ᾿ ῾Υμῶν, ἤτοι, τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην ᾿Αργολίδος κ. Παχώμιον. ῾Η Σεβασμιότης του, προκειμένου νά στηριχθῇ καί διευκολυνθῇ εἰς τό ἀνακριτικόν του ἔργον, ἐζήτησεν κανονικῶς καί ἁρμοδίως, ὅπως γνωματεύσουν ἐπ᾿ αὐτοῦ οἱ θεολόγοι. Τούτων μή ἀνταποκριθέντων, ἐκτός τοῦ θεολόγου κ. ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη, (παρακαλῶ νά ληφθῇ ὑπ᾿ ὄψιν καί δοθῇ ἀπάντησις, διατί δέν ἀνταπεκρίθησαν), ὁ ᾿Ανακριτής, μέ ἀρκετήν καθυστέρησιν ὡλοκλήρωσεν τό ἀνακριτικόν ἔργον, ἐνημέρωσεν τήν ῾Ιεράν Σύνοδον τῆς ῾Ιεραρχίας κατά τήν συνεδρίαν τῆς 20.10.99, καί ἐζήτησεν νά ἀποφασίσῃ αὕτη διά τήν περαιτέρω Κανονικήν καί ὑπό τῆς ᾿Ορθοδοξίας ὑπαγορευομένην συνέχισιν τῶν διαδικασιῶν. Τόσον ὅμως ὁ Μακ/τος ᾿Αρχιεπίσκοπος κ. ᾿Ανδρέας, ὡς Πρόεδρος τῆς Ι.Σ., ὅσον καί ὁ Σεβ/τος Πειραιῶς κ. Νικόλαος, ὡς ᾿Αντιπρόεδρος, παρασύραντες καί τινας ἐξ᾿ ὑμῶν, "ἔκλεισαν" κυριολεκτικά τό θέμα καί τό ἔθεσαν εἰς τό ᾿Αρχεῖον.

Τό κίνημα ὅμως τοῦτο τῶν πέντε πρώην Μητροπολιτῶν:

α) Εἶχεν ἀποκλειστικόν σκοπόν τήν προσβολήν τῆς γνησίας καί ἀδιακόπου ᾿Αποστολικῆς μας Διαδοχῆς, διά τῆς, καθ᾿ οἱονδήποτε τρόπον, ἀποδοχῆς τῆς λεγομένης "χειροθεσίας" τοῦ 1971, δι᾿ ἧς κατ᾿ ἄλλους μέν "μᾶς περιρρέει ἡ ἀνομία τῆς χειροθεσίας", καί "ἐπταίσαμεν οὐχί ὡς ἄτομα, ἀλλά ὡς ᾿Εκκλησία", κατ᾿ ἄλλους δέ "ἀπεκατεστάθημεν ἐκ τοῦ σχίσματος τοῦ 1937 καί τῆς ὑφ᾿ ἑνός χειροτονίας τοῦ 1948 καί ἔκτοτε ἔχομεν ψηλά τό κεφάλι".

β) Κατέστησεν τούς πέντε πρώην Μητροπολίτας βλασφήμους καί ἐν μέρει εἰκονομάχους, ὡς ἱεροσύλως χρησιμοποιήσαντας τό ἀπατηλόν πρόσχημα περί δῆθεν νεοεικονομαχίας, τό ὁποῖον ὅμως τούς ὡδήγησεν καί εἰς τάς αἱρετικάς ᾿Εγκυκλίους Β' καί Γ'.

γ) ῏Ητο καί παραμένει ἀπολύτως εἰς τά πλαίσια τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί συνιστᾶ εὐθείαν ΑΡΝΗΣΙΝ τῆς῾Ομολογίας - ᾿Εκκλησιολογίας καί τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς, ἤτοι ἀποτελεῖ καθαρῶς θέμα ΠΙΣΤΕΩΣ.

῞Ολοι αὐτοί οἱ λόγοι εἰς μέν τήν ἐλαχιστότητά μου ἐπέβαλον τήν ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΝ ἐκ τῶν πρωταιτίων, εἰς ῾Υμᾶς δέ ἐπιβάλλουν τήν ἐκδίκασιν τῆς ΕΚΚΛΗΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ μου ΚΑΝΟΝΙΚΩΣ καί ΟΡΘΟΔΟΞΩΣ, ἵνα, κατά τήν διατύπωσιν τοῦ ΙΕ' Κανόνος τῆς ΑΒ᾿ Συνόδου, "σπουδάσετε ρύσασθαι τήν ᾿Εκκλησίαν σχισμάτων καί μερισμῶν".

2) ῎Ηδη τό 1998 ἐγράψαμεν τάς ἀπό 22.9.1998 καί 11/23.12.1998 προσωπικάς καί ἀπορρήτους ἐμπιστευτικάς ἐπιστολάς, διά τῶν ὁποίων ἐπισημαίναμεν παραλείψεις ἐπί θεμάτων Πίστεως καί διερωτώμεθα ἄν ὡς ῾Ιερά Σύνοδος (καί χωριστά ἕκαστος) φυλάσσετε καθαράν τήν ῾Ομολογίαν τῆς Πίστεως. Αἱ ἐν λόγῳ ἐπιστολαί μας, ἀντί νά τύχουν Κανονικῆς καί ἐν ἀληθείᾳ ὁμολογιακῆς ἀπαντήσεως, ὅπως ἀπήτει ἡ ᾿Εκκλησία, μετετράπησαν καί εἰς κατηγορητήριον ἐναντίον μας, μέ ἀποτέλεσμα νά συκοφαντηθῶμεν ὡς δῆθεν "ἀσεβής" καί "ἀντάρτης", ὅπως ἀκριβῶς καί ὑπό τῶν πέντε παλαιότερον. Τό ὅλον θέμα κατέληξεν εἰς τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 15/7.9.99 Πρᾶξιν "ἀργίας" καί "παραπομπῆς" μου εἰς τό "Συνοδικόν δικαστήριον", φροντίδαις καί μεθοδείαις τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου κ. ᾿Ανδρέου καί τοῦ Σεβ/του Πειραιῶς κ. Νικολάου, διά τῶν ἀδελφῶν Τσακίρογλου καί Δημητρίου Κάτσουρα.

Ταῦτα ἐν μέσω σωρείας κανονικῶν ἀδικημάτων, ἀλλά καί κακοήθων καί γελοιοτάτων ἐνεργειῶν, ὡς καί σκευωριῶν, διά νά μήν ἱεραρχηθοῦν τά σαφῆ θέματα ᾿Εκκλησιολογίας καί ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς, τά ὁποῖα καί μετά τό 1995 καί μετά τόν ᾿Ιούνιον τοῦ 1997 συνέχισαν νά βάλλωνται μέ κάθε ἀθέμιτον καί ἀντικανονικόν τρόπον. Ταῦτα δέ ἔλαβον χώραν, διότι ἤδη εἶχε μελετηθεῖ καί σχεδιασθεῖ ἡ ἕνωσις μέ τήν σχισματικήν Φλωρινικήν παράταξιν τοῦ κ. Χρυσοστόμου Κιούση, μέσω δέ αὐτοῦ, καί μετά τῶν "πέντε" σχισματοαιρετικῶν, διότι τοῦτο ἐπέβαλεν ὁ παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός, ὁ ὁποῖος ἐξεφράζετο καί συνεχίζει νά ἐκφράζεται ὑπό τῶν βασικῶν ἀρχῶν: 1) "῎Εχουμε ὅλοι τό ἴδιο πιστεύω (εἴμεθα παλαιοημερολογῖται) ἤ ἔχουμε καί τήν ἰδίαν "ἐκκλησιολογίαν", 2) "῎Εχουμε ὅλοι κοινήν τήν "᾿Αποστολικήν Διαδοχήν" ἀπό τήν Ρωσικήν Σύνοδον τῆς διασπορᾶς, οἱ μέν Φλωρινικοί διά τῆς χειροτονίας τοῦ ᾿Ακακίου Παππᾶ κατά τό 1960, ἡμεῖς δέ διά τῆς "χειροθεσίας" τοῦ 1971", 3) "Εἶναι ἀναίτιον τό σχίσμα τοῦ 1937", καί ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλά "τό σχίσμα τό ἔκαμε ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος, διότι βιάσθηκε καί ἀπεκήρυξε τόν πρώην Φλωρίνης, ἐνῶ ἠδύνατο νά τό ἀποφύγῃ". Κατά δέ τήν μετά τό 1995 περίοδον καί μέχρι σήμερον "ἡ ῾Ιερά Σύνοδος δέν βιάζεται νά καθαιρέση τούς πέντε, διότι κατόπιν ἑνός τοιούτου ἐνδεχομένου θά εἶναι δύσκολος ἡ μετ᾿ αὐτῶν ἕνωσις", ὅπως διατείνονται καί προπαγανδίζουν οἱ αὐτάδελφοι μ. Μάξιμος καί ῾Ιερομ. Νεόφυτος Τσακίρογλου.

᾿Επειδή καί τά ἀνωτέρω ἀποτελοῦν κατεγνωσμένας δεινάς βλασφημίας - αἱρέσεις εἰς βάρος τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησιολογίας, καί συμβαίνουν τῇ ἀνεπιτρέπτῳ ἀνοχῇ, ὀλιγωρίᾳ, ἤ καί ὑποκινήσει τῶν Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου κ. ᾿Ανδρέου καί Σεβ/του Πειραιῶς κ. Νικολάου, καί διά τούς λόγους αὐτούς ΑΠΟΤΕΙΧΙΖΟΜΕΘΑ ἀπ᾿ αὐτῶν, ὡς κυρίων ὑπευθύνων τῆς ὅλης καταστάσεως.

3) ᾿Επί τῶν ἰδίων πλαισίων, φθίνοντος τοῦ 1997 καί ἀνατέλλοντος τοῦ 1998, προεβλήθη καί ἡ παρωδία τοῦ νέου θεολογικοῦ Διαλόγου μετά τῆς Φλωρινικῆς παρατάξεως τοῦ κ. Χρυσοστόμου Κιούση, ἡ ὁποία ἐμεθοδεύετο ὑπό τάς ἀναφερθείσας προϋποθέσεις, ἤγουν: α) "Τοῦ ἀναιτίου σχίσματος", β) "Τῆς κοινῆς δῆθεν ῾Ομολογίας" καί τῆς "κοινῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς". καί γ) Τῆς ἑκατέρωθεν ΑΜΟΙΒΑΙΑΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΩΣ τῶν ᾿Επισκόπων". ᾿Επί τῶν ἀρχῶν αὐτῶν ἀμέσως θά ἐκηρύσσετο ἡ σωματειακῷ τῷ τρόπῳ ἕνωσις. ᾿Ακριβῶς ὅμως αὐτό ὅλον ἦτο ἡ προδοσία κατά τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς καί ἑπομένως καί κατά τῆς ᾿Εκκλησιολογίας. Καί ναί μέν ὁ "διάλογος" αὐτός, κατόπιν σθεναρᾶς Κανονικῆς καί ᾿Ορθοδόξου ἀντιστάσεως, ἐγκατελείφθη τόν Δεκέμβριον τοῦ 1999, ἀλλά ὁ σκοπός αὐτοῦ, ὁ ὁποῖος ἐσημείωσε ζωηρόν τό στίγμα του, καταφανῶς ἐνεργεῖται δι᾿ ἄλλων τρόπων, ἤγουν διά τῆς μή καθαρᾶς ῾Ομολογίας, καί διά τῆς ἀδιακόπως προπαγανδιζομένης καί υἱοθετουμένης "χειροθεσίας" ὡς δῆθεν ἐπί σχισματικῶν γενομένης.

Καί δι᾿ ὅλα αὐτά πρωτίστως θεωροῦμεν ὡς ὑπευθύνους καί ἐνόχους τούς Μακαριώτατον Πρόεδρον κ. ᾿Ανδρέαν καί τόν Σεβασμιώτατον ᾿Αντιπρόεδρον κ. Νικόλαον, ἀφ᾿ ὧν ΑΠΟΤΕΙΧΙΖΟΜΕΘΑ, κατά τόν ΙΕ' Κανόνα τῆς ΑΒ᾿ Συνόδου.

4) Κατά τήν ἰδίαν περίοδον (1998 καί ἑξῆς) ἔρχεται εἰς φῶς, διά τῶν "ΠΑΤΡΙΩΝ" (Τόμος 11ος) τοῦ γνωστοῦ Καλλιοπίου Γιαννακουλοπούλου, τό "᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα 54/76 τοῦ Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν Πειραιῶς", τό ὁποῖον ΗΘΩΩΣΕΝ καί ΑΠΗΛΛΑΞΕΝ τόν Σεβ/τον Πειραιῶς κ. Νικόλαον τῆς κατηγορίας "ἐπί ἀντιποιήσει ἔργου ἐκκλησιαστικοῦ λειτουργοῦ", διότι "... κατόπιν τῆς χειροθεσίας τοῦ 1971 ἐθεραπεύθη τό σχίσμα τοῦ 1937, τό ὁποῖον προεκάλεσεν ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος καί ἐπίσης ἀπεκατεστάθησαν καί αἱ ᾿Επισκοπικαί χειροτονίαι τοῦ 1935 καί 1948, αἱ ὑπό τῶν τριῶν καί ὑφ᾿ ἑνός γενόμεναι ἀντιστοίχως"! Δυνάμει, λοιπόν, τῆς λεγομένης χειροθεσίας ὁ Σεβ/τος Πειραιῶς κ. Νικόλαος ἀνεγνωρίσθη ὡς Κανονικός ᾿Επίσκοπος ὑπό τοῦ Συμβουλίου τῶν Πλημμελειοδικῶν καί ἠθωώθη, ἀφοῦ προηγουμένως ἔδωκεν ὡς ἀντάλλαγμα τάς βλασφημίας του κατά τῆς ᾿Εκκλησίας καί τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς! ῾Ο Σεβασμιώτατος κ. Νικόλαος ΗΘΩΩΘΗ καί ΑΝΕΓΝΩΡΙΣΘΗ ἀπό τάς ἀρχάς καί ἐξουσίας τοῦ κόσμου τούτου, ὡς "Πειραιῶς καί Νήσων", ἀφοῦ ἀνέτρεψεν καί ἐποδοπάτησεν ἐκ βάθρων τήν ᾿Εκκλησιολογίαν καί τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν. Διά τούς ἰδίους ὅμως αὐτούς λόγους δέν εἶναι δυνατόν νά θεωρῆται ὡς ᾿Ορθόδοξος ᾿Αρχιερεύς τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Προκειμένου δέ καί τοῦτο τό μέγιστον καί πρωτεῦον θέμα Πίστεως νά μήν ἱεραρχηθῇ καί ἐπιδειχθῇ ἡ δέουσα συνέπεια πρός τήν ἀπ᾿ ἀρχῆς, ἤτοι, ἀπό τό 1924 ῾Ομολογίαν - ᾿Εκκλησιολογίαν, ἀλλά καί τήν διά τῶν ᾿Επισκοπικῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935 καί 1948 γνησίαν καί ἀδιάκοπον ᾿Αποστολικήν μας Διαδοχήν, ΚΑΤΕΛΥΘΗ Η ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΤΑΞΙΣ καί Ο ΣΥΝΟΔΙΚΟΣ ΘΕΣΜΟΣ, γεγονότα τά ὁποῖα παράγουν ἐνδογενῶς μερισμούς καί σχίσματα καί ἐκβάλλουν τῆς ᾿Εκκλησίας.

Παρόμοιαι βλάσφημοι δικαστικαί ἀποφάσεις ἐξεδόθησαν καί μετά τό 1995, πλήν καί αὗται ἀποκρύπτονται, ἐνῶ, οἱ ἴδιοι παράγοντες, οἱ ὁποῖοι τό 1996 ἐπενόησαν τό Δαιτητικόν Δικαστήριον καί τό ἐλειτούργησαν, οἱ ἴδιοι κατόπιν καί τό ΗΚΥΡΩΣΑΝ, κατ᾿ ἐντολήν, ὅπως πιστεύομεν, τῶν ξένων Κέντρων. ῾Υμεῖς ὀφείλετε, σύμφωνα καί μέ τήν σχετικήν Καταγγελίαν τοῦ ἔχοντος ἄμεσον γνῶσιν τοῦ θέματος Σεβ/του Κηρύκου, νά ἐρευνήσετε τόν λόγον διά τόν ὁποῖον τό ἠκύρωσαν, καί διατί ὁ Μακαριώτατος συνήργησε εἰς τοῦτο. Εἶναι ἰδιαιτέρως σοβαρόν τό θέμα, διότι οἱ ἴδιοι ἐπαναλαμβάνομεν, οἱ ὁποῖοι ἐπενόησαν καί ἐπιτυχῶς ἐνήργησαν τό Διαιτητικόν Δικαστήριον (δηλαδή οἱ νομικοί καί Κανονολόγοι μετά τοῦ μ. Μαξίμου καί Δ. Κάτσουρα κλπ.), κατόπιν, ὅταν, ἐν τῷ πλαισίῳ τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἐδόθη ἡ ἐντολή πρός ἕνωσιν μετά τῶν Φλωρινικῶν, καί μέσω αὐτῶν καί μετά τῶν πέντε, διά τήν περαιτέρω οἰκουμενιστικήν ὑποταγήν εἰς τόν κ. Χριστόδουλον, πάλιν οἱ ἴδιοι ἔσπευσαν νά τό ἀκυρώσουν εἰς τό ᾿Εφετεῖον, καί νά παραπέμψουν τό θέμα τῆς διαιτησίας διά τήν ῾Ιεράν Μονήν Παναγίας Πευκοβουνογιατρίσσης εἰς τόν ... κ. Χριστόδουλον.

Καί δι᾿ ὅλα αὐτά, ὡς καί τά προηγούμενα, τά ὁποῖα κηρύσσονται καί ἐνεργοῦνται γυμνῇ τῇ κεφαλῇ καί δημοσίως, θεωροῦμεν ὡς πρώτους καί κυρίους ὑπευθύνους τούς Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον κ. ᾿Ανδρέαν καί Σεβ/τον Πειραιῶς κ. Νικόλαον, ἀφ᾿ ὧν ἀποτειχιζόμεθα, συνωδά τῷ ΙΕ' Κανόνι τῆς ΑΒ᾿ Συνόδου.

5) Λαμβάνων ὑπ᾿ ὄψιν καί τάς ἁρμοδίως ὑποβληθείσας καταγγελίας πρός τήν Ι.Σ. τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, κατά τοῦ Σεβ/του Πειραιῶς καί Νήσων κ. Νικολάου, διά τάς γνωστάς βλασφημίας καί αἱρετικά φρονήματα, παραποίησιν καί παρερμηνείαν ἱερῶν καί ῾Αγιοπατερικῶν κειμένων, καθώς καί πλαστογραφίαν ἱστορικῶν στοιχείων, αἱ ὁποῖαι οὐδέποτε ἐξεδικάσθησαν, (Βλέπετε ταύτας καί εἰς τήν "Ο.Π.", μηνός ᾿Απριλίου 2004), ἀλλ᾿ ἐτέθησαν εἰς τό ᾿Αρχεῖον, καί θεωρῶν καί διά τοῦτο ὡς κυρίους ὑπευθύνους καί ἐνόχους τούς ἀφ᾿ ὧν ἀποτειχιζόμεθα ᾿Αρχιερεῖς, ἐπικαλούμεθα καί αὖθις τόν ΙΕ' Κανόνα τῆς ΑΒ' Συνόδου

6) ῾Ωσαύτως λαμβάνων ὑπ᾿ ὄψιν καί ἅπαντα τά ἔγγραφα τοῦ Σεβ/του Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κηρύκου, ἀπό τό 1999 μέχρι καί τά ἐν τῇ 2α σελίδι τῆς παρούσης ἐπακριβῶς μνημονευθέντα, ἀλλά καί αὐτά τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου μας κυροῦ Παναρέτου, ἤτοι ἀπό τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 19/24.8.2000 μέχρι καί τό ὐπ᾿ ἀριθμ. 59/6.2.03, ὡς καί τήν μέ ἀριθμ. Πρωτοκόλλου 72Α/21.10.2004 τελευταίαν του δήλωσιν, (τήν ὁποίαν ἔχομεν εἰς χεῖράς μας), καί διά τῆς ὁποίας, γραπτῶς καί ἐνυπογράφως δηλοῖ, (καθώς καί προφορικῶς μέχρι τῆς τελευταίας πνοῆς ἐδήλωνεν), ὅτι ἐμμένει εἰς ὅσα ἔγραψεν καί ὅτι δέν ἀναγνωρίζει οὔτε τήν περί παραιτήσεως ἱερόσυλον συμπαιγνίαν τοῦ Μακαριωτάτου κ. ᾿Ανδρέου, οὔτε καί τόν παρανόμως καί "μοιχικῶς" ἐπικαθίσαντα εἰς τόν θρόνον τῶν ᾿Αθηνῶν Σεβ. Πειραιῶς κ. Νικόλαο, βαρυνόμενον καί μέ τάς βλασφημίας του ἐπί τῶν κορυφαίων θεμάτων Πίστεως, ὡς εἶναι ἡ ᾿Εκκλησιολογία καί ἡ ᾿Αποστολική Διαδοχή, καί

7) ᾿Επίσης λαμβάνων ὑπ᾿ ὄψιν καί τάς διακηρύξεις τῆς ΚΑΘΑΡΑΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΠΙΣΤΕΩΣ, κατ᾿ ἀρχάς ἐκείνην κατά τήν Κυριακήν τῆς ᾿Ορθοδοξίας τοῦ 1997, εἰς ᾿Αθήνας καί Θεσσαλονίκην, ἀλλά καί τάς ἐν τῇ ῾Ιερᾷ ῾Ημῶν Μητροπόλει καί ὑπό τήν αἰγίδα τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου μας, κυροῦ Παναρέτου, ἐπισήμως καί Κανονικῶς διακηρυχθείσας ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΠΙΣΤΕΩΣ κατά τήν Κυριακήν τῆς ᾿Ορθοδοξίας τῶν ἐτῶν 2001, 2002 καί 2003, ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΜΕΝ τούς δύο ᾿Αρχιερεῖς (τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον κ. ᾿Ανδρέαν καί τόν Σεβ/τον Πειραιῶς κ. Νικόλαον) ὡς πρωταιτίους τῶν κατ᾿ αὐτῶν τῶν ῾Ομολογιῶν ἀρνητικῶν τοποθετήσεων καί διά τό γεγονός ὅτι ἔθεσαν τόν ἀείμνηστον Μητροπολίτην μας εἰς θέσιν κατηγορουμένου, ἀφοῦ ἐζήτησαν παρ᾿ αὐτοῦ νά τάς ἀνακαλέση !!! Τοῦτο ξεπερνᾶ καί τήν "γυμνῇ τῇ κεφαλῇ" κηρυσσομένην αἵρεσιν, διότι ἀποτελεῖ εὐθεῖαν ἐπίθεσιν καί διωγμόν κατ᾿ αὐτῆς ταύτης τῆς ᾿Εκκλησίας, διό καί διά τούς λόγους τούτους ΑΠΟΤΕΙΧΙΖΟΜΕΘΑ συνωδᾷ τῷ ΙΕ᾿ Κανόνι τῆς ΑΒ῾ Συνόδου.

ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΩΤΕΡΩ ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΩΣ ΕΚΤΕΘΕΝΤΑΣ

ΣΑΦΕΙΣ ΚΑΙ ΒΑΣΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ἤτοι,

1) Τήν μή Κανονικήν καί ᾿Ορθόδοξον ἀντιμετώπισιν τοῦ ᾿Εκκλησιομάχου κινήματος τῶν πέντε πρώην Μητροπολιτῶν καί ἤδη σχισματοαιρετικῶν καί τήν καταπάτησιν τῆς ὁμοφώνου Συνοδικῆς ᾿Αποφάσεως τῆς 18.6.1997.

2) Τήν μετά ἀπό τό 1997 καί μέχρι σήμερον, ἐσκεμμένην ΑΡΝΗΣΙΝ νά διακηρυχθῇ καθαρά ἡ ᾿Ορθόδοξος ῾Ομολογία Πίστεως καί τήν ἐν τοῖς πράγμασιν παντελῆ ΕΛΛΕΙΨΙΝ ΣΥΝΕΠΕΙΑΣ πρός αὐτήν.

3) Τήν πολυτρόπως μεθοδευθεῖσαν προσβολήν τῆς ᾿Εκκλησιολογίας καί τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς καί διά τῆς παρωδίας τοῦ νέου θεολογικοῦ διαλόγου (1998-1999), καί τῆς συστηματικῆς ἀρνήσεως νά δοθῇ ὁμολογιακή ἀπάντησις εἰς ὅσους ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ ᾿Αποστολική μας Διαδοχή τό 1971 ἐξηρτήθη ἀπό τήν Ρωσική Σύνοδο τῆς Διασπορᾶς καί ὅτι δέν διαφέρομεν κατά τήν χειροτονίαν ἀπό τούς Φλωρινικούς.

4) Τήν μή Κανονικήν καί ᾿Ορθόδοξον ἀντιμετώπισιν τοῦ βλασφήμου ᾿Απαλλακτικοῦ Βουλεύματος 54/76 τοῦ Συμβουλίου τῶν Πλημμελειοδικῶν Πειραιῶς ὡς καί τῶν μεταγενεστέρων ὁμοίων αὐτῷ.

5) Τήν μή ἐκδίκασιν τῶν κατά τοῦ Σεβ. Πειραιῶς κ. Νικόλαον ἐκκρεμουσῶν Καταγγελιῶν ἐπί βλασφημίαις, αἱρέσεσι, παραχαράξει καί παρερμηνείᾳ ῾Αγιογραφικῶν καί Πατερικῶν κειμένων

6) Τήν μή Κανονικήν καί ᾿Ορθόδοξον ἀντιμετώπισιν σειρᾶς ἐγγράφων (Εἰσηγήσεων, ῾Υπομνημάτων κλπ.) Κανονικῶς καί ἁρμοδίως ὑποβληθέντων παρά τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν κ. Κηρύκου καί τοῦ μεταστάντος μακαριστοῦ κυροῦ Παναρέτου, καί

7) Τήν μή ἀποδοχήν, ἀλλά καί τήν ἀπόρριψιν ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ καί ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΩΝ ΔΙΑΚΗΡΥΞΕΩΝ, ὡς καί τῆς ἀπό 14.5.2004 διακηρυχθείσης "ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ" τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κηρύκου.

ΔΙ᾿ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΩΣ ΑΝΑΦΕΡΘΕΝΤΑΣ ΛΟΓΟΥΣ, καί δι᾿ ἄλλους τούς ὁποίους φρονῶ ὅτι οὐκ ἔστι χρεία νά ἀναφέρωμεν ἐνταῦθα, ΕΦΑΡΜΟΖΟΜΕΝ τόν ΙΕ' Κανόνα τῆς ΑΒ' ῾Αγίας Συνόδου, ὑπογραμμίζοντες ὅτι ἀφιστάμεθα, ἤτοι, ΑΠΟΤΕΙΧΙΖΟΜΕΘΑ καί ΔΙΑΚΟΠΤΟΜΕΝ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου κ. ᾿Ανδρέου καί τοῦ Σεβ. Πειραιῶς κ. Νικολάου "πρό Συνοδικῆς διαγνώμης", οὐχί "προφασιζόμενος ἐγκλήματα τινά", ἤ προσωπικάς ἁμαρτίας, ἀλλά "ΔΙΑ ΚΑΤΕΓΝΩΣΜΕΝΑΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ, ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΣ, ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΥΣΙΝ ΤΗΣ ΚΑΝΟΝΙΚΗΣ ΤΑΞΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ", καί ΔΙ ΑΡΝΗΣΙΝ ΔΙΑΚΗΡΥΞΕΩΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ.

Πιστεύομεν ἀκραδάντως ὅτι δι᾿ αὐτῆς τῆς ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ μας, ἡ ὁποία γίνεται μετά γνώσεως καί εὐθύνης, ΔΕΝ ΠΡΟΚΑΛΟΥΜΕ ΣΧΙΣΜΑ, ἀλλά, κατά τόν ΙΕ Κανόνα τῆς ΑΒ῾ ῾Αγίας Συνόδου, ΘΕΛΟΜΕΝ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΩΜΕΝ ΜΑΚΡΑΝ ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΑΣ ΑΙΤΙΑΣ ΤΟΥ, ἤτοι, ΤΑΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ, ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ, ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΚΟΔΟΞΙΑΣ - ΑΙΡΕΣΕΙΣ, ΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΥΣΙΝ ΤΗΣ ΚΑΝΟΝΙΚΗΣ ΤΑΞΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ.

῾Ωσαύτως πιστεύομεν ὅτι ἡ ΑΜΕΣΟΣ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΔΙΚΑΣΙΣ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΕΚΚΛΗΤΟΥ εἶναι ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΝ ΕΡΓΟΝ ΙΔΙΚΟΝ ΣΑΣ, ἤτοι τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου ᾿Αργολίδος κ. Παχωμίου, καί τῶν λοιπῶν ᾿Αρχιερέων, διότι μόνον οὕτω θά προληφθῇ ἡ ἐξέλιξις τοῦ ἀπειλουμένου νά ἐπισημοποιηθῇ, ἕνεκα τῶν προεκτεθέντων λόγων Πίστεως, ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ, καί μόνον οὕτω θά ἀποδείξωμεν ὅτι εἴμεθα ᾿Εκείνου μαθηταί, ὅτι δηλαδή ἔχομεν τήν ᾿Αγάπην καί τήν ᾿Αλήθειαν, καί δέν προδίδομεν τήν ᾿Εκκλησίαν.

Διατελοῦμεν τῷ προσήκοντι σεβασμῷ

+ ΙΕΡΟΜ. ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΤΑΜΠΟΥΡΑΣ

῾Αρμόδιος δικαστικός ἐπιμελητής ἐπιδότω τό παρόν εἰς τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην ᾿Αργολίδος κ. Παχώμιον εἰς τήν ἕδραν του: ῾Ιερά Μονή ῾Αγίας Τριάδος

2 ΣΧΟΛΙΑ

Επίσκοπος Κηρυκος Εκκλησίας Κατακομβων

Ποσον δικαιωνεται τελικα ο Σεβ/τος Λαρισης Αμφιλόχιος με την υπ αριθμ. 75/13/26.1.2005 Ἁποτειχισιν" του καί "ΕΚΚΛΗΤΟΝ ΠΡΟΣΦΥΓΗΝ" του. .

Επίσκοπος Κηρυκος Εκκλησίας Κατακομβων

Η ΥΠ᾿ ΑΡΙΘΜ. 75/13/26.1.2005 "ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΣ" ΚΑΙ "ΕΚΚΛΗΤΟΣ ΠΡΟΣΦΥΓΗ" ΤΟΥ ΙΕΡΟΜ. π. ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ. Παραθέτομεν εἰς τήν ᾿Ενημέρωσιν τήν "Αποτείχισιν καί Προσφυγήν" τοῦ ῾Ιερομ. π. ᾿Αμφιλοχίου (νυν Μητροπολιτου Λαρισης) πρός ἐνημέρωσιν τῶν ὀρθοδόξων, διότι πρόκειται πράγματι δι᾿ ἕν ἱστορικόν κείμενον, διά μίαν ὁμολογιακήν ὄντως Πράξιν, ἡ ὁποία πέραν τοῦ ὅτι ἔθεσε τόν δάκτυλον ἐπί τόν τύπον τῶν ἥλων, καί ἀπέδειξε τό ἀσυμβίβαστον εἰς τά τῆς Πίστεως τοῦ ῾Ιερομ.ονάχου, ἐγκαινίασε καί μίαν νέον περίοδον ἀγῶνος καί ῾Ομολογίας.