ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΝ ΕΤΕΙ 1977 ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΤΟΤΕ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ ΚΑΛΛΙΣΤΟΝ

 

ΜΙΑ ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Η ΟΠΟΙΑ ΕΣΤΑΛΗ ΤΟ 1977 ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΤΟΤΕ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ ΚΑΛΛΙΣΤΟΝ Η ΟΠΟΙΑ ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΦΩΤΙΖΕΙ ΠΟΛΛΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

 

                         "῎Ολβιος ὅστις τῆς ἱστορίας

                                   ἔσχε μάθησιν" (῾Ιστορικός Πολύβιος)

 

῞Ενας μεγάλος Ελλην ἱστορικός διεκήρυξεν, ὅτι εἶναι  "῎Ολβιος, ὅστις τῆς ἱστορίας ἔσχε μάθησιν". Δηλαδή εἶναι εὐτυχής, μακάριος, ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος γνωρίζει ἱστορίαν, διότι ἡ ἱστορία πληροφορεῖ, διαφωτίζει, καί ὁ ἄνθρωπος μέ βάσιν τά ἱστορικά δεδομένα ἑρμηνεύει γεγονότα, καταστάσεις, ἀλλά προλαμβάνει, κατανοεῖ καί ρυθμίζει τήν ἱστορία, τήν ὁποίαν ὁ ἴδιος γράφει. Αὐτό ἰσχύει ἀπόυτα καί εἰς τήν ἱστορίαν τῆς ᾿Εκκλησίας. ῞Οποιος γνωρίζει τήν ᾿Εκκλησιαστική ἱστορία εἶναι πράγματι "ὄλβιος", ἀλλά καί διά τἠν ᾿Εκκλησίαν εἶναι πολύτιμος σύμβουλος εἰς τήν ῾Ιστορίαν, τήν ὁποίαν Αὔτη γράφει σήμερον.

῾Υπάρχει ὅμως ἡ ἑξῆς πλάνη, ἤ πονηρία είς τινας. Προκειμένου νά κλείσουν τούς διακόπτας τοῦ φωτός τῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς ῾Ιστορίας καί διά νά σφραγίσουν τάς σελίδας τῆς ῾Ιστορίας ἐπικαλοῦνται παραπλανητικῶς τό τοῦ ᾿Αποστόλου Παύλου: "῞Εν δέ, τά μέν ὀπίσω ἐπιλανθανόμενος. τοῖς δέ ἔμπροσθεν ἐπεκτεινόμενος κατά σκοπόν διώκω..." (Φιλιπ. γ,14). Τό νόημα τῶν ἀνωτέρω λόγων τοῦ ᾿Αποστόλου Παύλου εἶναι: "Ενα μόνον πράγμα σκέπτομαι συνεχῶς καί φροντίζω. Ξεχνῶ μέν, ὅσα μέ τήν χάριν τοῦ Θεοῦ συνέβησαν εἰς τό παρελθόν, ἁπλώνομαι δέ, ἔχω ἐστραμμένην τήν προσοχήν μου συνεχῶς πρός ὅλα ὅσα εἶναι ἐμπρός μου καί τά ὁποῖα πρέπει νά ἐκτελέσω. ᾿Επιδιώκω μέ ἰδιαιτέραν προσπάθειαν νά ἐπιτύχω τόν σκοπόν" διά τόν ὁποῖον μέ ἐκάλεσεν ὁ Κύριος...

Εἶναι ἐπομένως ἐσχάτη ἀσέβεια νά ἐπικαλοῦνται τό ἀνωτέρω χωρίον τοῦ ᾿Αποστόλου Παύλου διά νά καλύψουν τήν ἱστορικήν καί ἐκκλησιαστικήν ἀλήθειαν τοῦ χθές καί ἔτσι νά βαδίζωμεν σήμερον χωρίς τό φῶς τῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς ἱστορίας, ὥστε νά μᾶς ὁδηγήσουν εἰς τάς ἰδίας πτώσεις, εἰς τάς ἰδίας προδοσίας τῶν σχισματικῶν, τόσον τοῦ 1924, ὅσον καί τοῦ 1937, καί τοῦ 1995.

῎Οχι λοιπόν τυφλοί, ὄχι λήθη στό ἱστορικό ἐκκλησιαστικό παρελθόν, ὄχι, ὅ,τι ἐπαναλαμβάνεται ἀπό τούς ἰδίους, οἱ ὁποῖοι παρερμηνεύουν καί ἀσεβοῦν κατά τοῦ ᾿Αποστόλου Παύλου. ῎Αλλο εἶναι ἡ ἐν ταπεινώσει λήθη εἰς ὅσα "ἐπετύχαμεν" μέ τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ μέχρι χθές, καί νά ἑστιάζωμεν εἰς τήν μεγάλην κλῆσιν, τήν ὁποίαν κάθε χριστιανός ἔχει, καί ἄλλο εἶναι νά ξεχνᾶμε τάς μεθοδείας τῶν ἐχθρῶν τῆς ᾿Εκκλησίας καί ἔτσι νά μᾶς ὁδηγοῦν σάν ἄλογα ζῶα εἰς τήν προδοσίαν τῆς Πϊστεως, ἡ ὁποία εἶναι ὡς νά μᾶς ὁδηγοῦν εἰς "μακελλεῖον", ἤτοι σφαγεῖον πνευματικόν.

Διατί γράφομεν ταῦτα; ῾Απλούστατα, διότι δέν εἶναι ὀλίγοι αὐτοί, οἱ ὁποῖοι σήμερον, εἴτε ἐξ  ἀφελείας, εἴτε ὡς συνειδητά ὄργανα τῶν μηχανισμῶν τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων τοῦ Οἰκουμενισμοῦ κηρύσσουν: "νά παραμερίσουμε τίς παλαιές μας διαφορές", "νά ξεχάσουμε τά παλιά" κλπ. Αὐτοί πού κηρύσσουν ταῦτα δέν ἔχουν δίκαιον, άλλά καί πολλοί ἀπό αὐτούς άποκαλύπτονται, ὅτι εἶναι δόλιοι καί σκοποῦν μέ τόν τρόπον αὐτόν νά μᾶς "κοιμήσουν", νά μᾶς παραπλανήσουν, ὅπως ὁ κυνηγός πού ἐπιδιώκει νά σκοτώσῃ τό θήραμα, ἤ καί νά τό συλλάβῃ ζωντανό, διότι τό εὐλογημένο ζῶο δέν ἔχει νοῦν, δέν ἔχει λόγον, δέν ἔχει συνείδησιν ἱστορικήν καί δέν ἐνθυμεῖται, ὅτι χθές ἐκεῖνος ὁ κυνηγός ἔθεσε τήν παγίδα ἤ ἔρριξε τό βέλος καί συνέλαβε ἤ ἐσκότωσε ἕνα ἄλλο ζῶον. Παρά ταῦτα βλέπομεν, ὅτι ἀκόμη καί ζῶα ἐνστικτωδῶς πολλές φορές ἀντιλαμβάνονται τόν κυνηγό ἤ τάς κινήσεις του καί τρέπονται εἰς φυγήν διά νά σωθοῦν.

Οἱ χριστιανοί καί ὡς λογικά "ζῶα", ἀλλά καί ὡς ἔχοντα κατά τό ἴδιον μέτρον ἕκαστος τόν φωτισμόν τῆς Χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος πρέπει κατά τούς λὀγους τοῦ Κυρίου νά εἶναι φρόνιμοι, δηλαδή συνετοί, ξύπνιοι, νά γρηγοροὺν καί νά ἀγρυπνοῦν καί νά ἔχουν ἀναμμένα ὅλα τά φῶτα εἰς τήν ὁδόν τῆς ζωῆς των πού τούς ἐχάρισε τό ΦΩΣ τοῦ κόσμου καί τέλος καί αὐτό τό φῶς τῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς ῾Ιστορίας. ῎Ετσι βλέπει καί βαδίζει μέ ἀσφάλεια.

῾Υπάρχει ὅμως ἕνας πιό συγκεκριμένος λόγος, ὁ ὁποῖος μᾶς ἐκίνησε νά γράψωμεν τά ἀνωτέρω, καί αὐτός εἶναι τό γεγονός, ὅτι μελετῶντες καί διδασκόμενοι ὑπό τῆς προσφάτου μόλις ἱστορίας τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος βλέπομεν νά ἐπαναλαμβάνωνται αἱ ἴδιαι μεθοδεῖαι τοῦ πονηροῦ κατά τῆς ᾿Εκκλησίας. Στόχος τοῦ πονηροῦ εἶναι ὅπως, διά πάσης μεθοδείας, προδώσουν οἱ Γ.Ο.Χ. καί ἰδιαίτερα οἱ ᾿Επίσκοποι καί ὁ ῾Ιερός Κλῆρος τήν ῾Ομολογίαν-᾿Εκκλησιολογίαν καί τήν ᾿Αποστολικήν των Διαδοχήν οἱ ᾿Αρχιερεῖς. Αἱ μεθοδεῖαι ἤρχισαν συστηματικῶς τό 1971 δι᾿ ἐγκαθέτων εἰς τόν χῶρον τῆς ᾿Εκκλησίας.

Τό 1971 ἐσημειώθη ἡ πλέον δολία ἐπιχείρησις κατά τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ.. ᾿Επεχειρήθη νά προσβληθῇ ἡ Γνησἰα καί ἀδιάκοπος ᾿Αποστολική Διαδοχή τῶν ᾿Επισκόπων τῆς ᾿Εκκλησίας, ἐξαρτωμένης ταύτης ἐκ τῆς Ρωσικῆς Συνόδου τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Διασπορᾶς, ἡ ὁποία ναί μέν ἠκολούθει τό παλαιόν, ἀλλά καί ἐκοινώνει μετά τοῦ νεοημερολογιτισμοῦ.

Συγκεκριμένα ὁ ᾿Αρχιμανδρίτης Καλλιόπιος Γιαννακουλόπουλος ὑπεκρίθη, ὅτι δῆθεν ἐπιστρέφει ἐκ τοῦ Φλωρινικοῦ ΣΧίσματος εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ.,  καί προσεταιρισθείς τόν τότε Κορινθίας Κάλλιστον, ἐπεδόθη μετ᾿ ἐξαιρέτου ἐπιμελείας εἰς ἕνα σατανικόν ἔργον καθαρά ἐγκαθέτου, ὅστις εἶχε μοναδικόν σκοπόν τήν προδοσίαν, μέσω τῆς, ὅπως προαναφέραμε, προσβολῆς τῆς Γνησίας καί ἀδιακόπου ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς τῶν ᾿Επισκόπων μας. ᾿Ενῶ ἐσχεδίαζεν νά προσβάλῃ ταύτην διά τῆς ἐξαρτήσεως ἐκ τῆς Ρωσικῆς Συνόδου τῆς Διασπορᾶς, εἴτε διά ἀναχειροτονίας, εἴτε διά χειροθεσίας ὡς ἐπί σχισματικῶν, καί οὕτω νά προσβληθῇ καί ἡ ᾿Εκκλησιολογία-῾Ομολογία αὐτῶν, ἐπαρουσιάζετο, ὁ πράγματι ἐγκάθετος τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων τοῦ Οἰκουμενισμοῦ-Νεοημερολογιτισμοῦ, ὡς ὑπερορθόδοξος, ὁ ὁποῖος ἤθελε νά διαδώσῃ τήν ᾿Ορθοδοξίαν εἰς τά τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος μέσω τῆς Ρωσικῆς Συνόδου τῆς Διασπορᾶς, ἡ ὁποία πράγματι εἶχε τρόπόν τινα παγκόσμιον ἐμβέλειαν. Εἰσηγεῖται λοιπόν νά ἐξέλθῃ ἡ ᾿Ορθοδοξία "τῶν στενῶν ὁρίων τῆς Κερατέας" καί νά γίνῃ παγκοσμία μέσω τῆς ῾Ιεραποστολῆς ἐπί τῆς Ρωσικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία κατόπιν διαφωτίσεως δέν θά ἠκολούθει ἁπλῶς τό παλαιόν, ἀλλά θά ἀπεδέχετο καί θά ἐκήρυττε τήν ᾿Εκκλησιολογίαν τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ., ἐνῶ καί οἱ Φλωριναῖοι κατόπιν τούτου θά ἀπεδέχοντο τήν ἰδίαν ῾Ομολογίαν καί θά ἡνώνοντο μετά τῆς ᾿Εκκλησίας.

῎Ετσι ἐπεχειρήθη ἡ ῾Ιεραποστολή τόν Σεπτέμβριον τοῦ 1971 καί κατά τήν μεγάλην Σύνοδον τήν .../9/1971 ἡ Ρωσική Σύνοδος μᾶς εἶπεν ὅτι πράγματι ἐδέχθη τήν ᾿Εκκλησιολογίαν-῾Ομολογίαν τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ., ἐκηρύχθη ἡ ἕνωσις καί προκειμένου νά μή ὑπάρξῃ πρόβλημα ἑνώσεως τῶν Φλωριναίων, οἱ ὁποῖοι ἠτιοῦντο τήν ὑφ᾿ ἐνός χειροτονίαν, ἡ Ρωσική Σύνοδος ἀνεγνώρισε τάς χειροτονίας τοῦ 1948 καί πρός ἄρσιν πάσης αἰτιάσεως καί ἐπιφυλάξεως τῶν Φλωρινικῶν ἀπεφάσισε τήν ὅλως ἐξωτερικήν τυπικήν πρᾶξιν τῆς λεγομένης "χειροθεσίας" ἐπεχούσης τήν ἔννοιαν τῆς συγχωρητικῆς εὐχῆς. Καί τοῦτο κατ᾿ ἄκραν συγκατάβασιν καί οἰκονομίαν πρός χάριν τῆς ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ ἑνώσεως τῶν Φλωρινικῶν

Αὐτά ἐγνώσθησαν ἐπισήμως ὑπό τῆς ᾿Εξαρχίας, αὐτά διεβεβαίωσαν οἱ πάντες, καί αὐτοί οἱ Ρῶσοι, ἀλλά καί ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος" Αὐξέντιος (῾Ορᾶτε ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη....)

῞Οταν ὁ ἐγκάθετος Καλλιόπιος εἶδεν, ὅτι δέν ἐπέτυχε τό σχέδιον τῆς προδοσίας του δέν παρητήθη, ἀλλά ἠθέλησεν καί ἐκ τῶν ὑστέρων τουλάχιστον μετά δύο ἔτη νά παρουσιάσῃ τήν ἐξωτερικήν τυπικήν πράξιν τῆς λεγομένης χειροθεσίας, ὡς χειροθεσίας πραγματικῆς καί οὐσιαστικῶς γενομένης ὡς ἐπί σχισματικῶν. ῎Ετσι ἔπεισε τόν γέροντα ᾿Επίσκοπον Κάλλιστον νά δηλώνῃ εὐκαίρως ἀκαίρως ὅτι τό 1971 "κάτι τοῦ ἔλειπε" καί τό ἔλαβεν ἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς μέ τήν χειροθεσία, ἤ "ἔλαβα τό δωράκι μου", ἐνῶ παράλληλα ἤρχισεν νά "ἐρωτοτροπῇ" πρός τούς σχισματικούς Φλωριναίους, οἱ ὁποῖοι διέρρηξαν τάς σχέσεις των μέ τήν Ρωσικήν Σύνοδον, ἀκριβῶς διότι ἀνεγνώρισαν τούς ὑπό τοῦ Ματθαίου χειροτονηθέντας καί δέν τούς ἀντιμετώπισαν ὡς σχισματικούς...

῾Ο ᾿Επίσκοπος τότε Κάλλιστος ἐλεγχόμενος καί κατευθυνόμενος ἀπό τόν Καλλιόπιον καί τόν ὑποτακτικόν του Κων/νον Σαραντόπουλον, ὁ ὁποῖος τό 1972 (ἄν δέν ἀπατῶμαι) ἐχειροτονήθη Κληρικός τοῦ Καλλίστου, καί ὁ ὁποῖος ἐν τέλει ἀπεδείχθη δύο φορές ἱκανώτερος εἰς τόν ρόλον τοῦ ἐγκαθέτου ἀπό τόν Καλλιόπιον[1].

Καί ὁ μέν ᾿Αρχ/της Καλλιόπιος, μετά τοῦ ᾿Αρχιμ. Γερμανοῦ ᾿Αθανασίου, ἀπεσκίρτησαν τῆς ᾿Εκκλησίας καί προσέφυγον εἰς τό Φλωρινικόν σχίσμα, ἔμεινεν ὅμως εἰς τήν θέσιν του ὁ ὑπεράξιος διάδοχός του εἰς τήν προδοσίαν ῾Ιερομόναχος Καλλίνικος Σαραντόπουλος. Οὗτος συνέχισε τήν φθοράν ἐπί τοῦ ᾿Επισκόπου Καλλίστου, κατά τήν διάρκεια ὅλων τῶν ἐτῶν πού ἠκολούθησαν, μέχρι καί τῆς τελικῆς πτώσεώς του, ἡ ὁποία ἐσημειώθη τόν ᾿Ιούνιον τοῦ 1997. Κατώρθωσε, δηλαδή, ὁ ᾿Αρχιμανδρίτης τότε Καλλίνικος Σαραντόπουλος νά γίνῃ ἀπόλυτος ρυθμιστής τῆς πορείας τοῦ ᾿Επισκόπου καί τῆς Μονῆς του καί ἐν τέλει τόν ἔρριψεν εἰς τό Φλωρινικόν σχίσμα. ᾿Εθυσίασεν ὁ κ. Καλλίνικος, ὡς ἐγκάθετος εἰς τόν χῶρον τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας ἀπό τό 1971 μέχρι τό 1977, τόν ᾿Επίσκοπον Κάλλιστον προκειμένου νά ἀποδεχθῇ καί κηρύξῃ ἐκ τῶν ὑστέρων, ὅτι  τό 1971 ἐγένετο χειροθεσία οὐσιαστική ὡς ἐπί σχισματικῶν, ἀλλά τοῦτο δέν τόν ὠφέλησεν εἰς τίποτα, ἐνῶ ὁ ἴδιος πιστεύσας, ὅτι μέ τήν βλασφημίαν τοῦ Καλλίστου κάτι ἐπέτυχον, ἐξῆλθον ὁμοῦ μετ᾿ ἐκείνου ἐκ τῆς ᾿Εκκλησίας, εἰς τήν ὁποίαν κατ᾿ οὐσίαν ποτέ δέν ἀνῆκε καί προσεχώρησεν εἰς τόν χῶρον τῶν Φλωρινικῶν-Αὐξεντιανῶν. ᾿Εκεῖ μέ κάθε "ἐπισημότητα", πάντοτε διά τόν ἴδιον σκοπόν, ὁ πρώην Κορινθίας Κάλλιστος ἐγένετο δεκτός ὡς πρώην Σχισματικός καί ὡς πρώην ψευδεπίσκοπος, ὁ ὁποῖος κατέστη "κανονικός καί ὀρθόδοξος" τό 1971, ὡς λαβών, ὡς ὁ ἴδιος ἐκ τῶν ὑστέρων ὡμολόγησε, χειροθεσίαν ὡς ἐπί σχισματικῶν!!! ῎Ετσι "συγκαταριθμήθη μετά τῶν Φλωρινικῶν ᾿Επισκόπων καί ἐτέθη εἰς τήν σειράν τῶν "πρεσβείων" ὡς ᾿Επίσκοπος ἀπό τό 1971. Αὐτό ἦτο τό "κατόρθωμα" τοῦ "παιδιοῦ", ὅπως ἀπεκάλει ὁ Κάλλιστος τόν ῾Ιερομόναχό του κ. Καλλίνικον! Πρίν ὅμως συμπληρωθοῦν δύο ἔτη ἀπό τῆς ἐπισήμου πτώσεώς του, ἤτοι τόν Φεβρουάριον τοῦ 1979, ὁ κ. Καλλίνικος ἔρριψε τόν Κάλλιστον καί εἰς ἄλλο βάραθρον ἀπωλείας!. Μέχρις ὅτου τόν ἐξεδίωξε καί ἀπό τήν Μονήν, τῆς ὁποίας ἦτο κτήτωρ καί τήν ὁποίαν ὁ ἴδιος ἀνέδειξεν, καί ὅπου παρέμεινεν ἐπί πεντήκοντα καί πλέον ἔτη, διά νά παραμείνῃ ἐκεῖ ὁ κ. Καλλίνικος.

Τό παρακάτω κείμενον ἐγράφη καί ἐκυκλοφόρησεν ὀλίγον πρό τῆς πτώσεως τοῦ Καλλίστου. ἦταν τό πρῶτον ἐπίσημον κείμενον[2], μέ τό ὁποῖον ἠσχολήθην, καί ἦλθα δημοσίως σέ ἐπαφή μέ τά ἐκκλησιαστικά θέματα αὐτοῦ τοῦ εἴδους. Τό κείμενον πού ἀκολουθεῖ ἐκφράζει τάς ἐκκλησιολογικάς μου θέσεις, καί τάς ἀπόψεις μου, ὅοσν ἀφορᾶ τό θέμα τῆς ἑνώσεως. ᾿Εγράφη μέ δική μου τελείως πρωτοβουλία καί ἦταν ἀπαύγασμα τῆς μεγάλης ἀγωνίας μου διά τά ἐκκλησιαστικά μας θέματα, ὕστερα ἀπό αὐτά πού ἐμάθαινα, ὅτι συνέβαιναν εἰς τό περιβάλλον τοῦ γέροντος ᾿Επισκόπου Καλλίστου. Διαβάζοντάς το ὅλως τυχαίως ὕστερα ἀπό τάς τελευταίας ἐξελίξεις εἰς τόν χῶρόν μας, ὅσον ἀφορᾶ τήν τοποθέτησιν ἐνίων εἰς τό θέμα τῆς ἑνώσεως μέ τούς Φλωριναίους (Θεολογικός Διάλογος) εὗρον αὐτό ἐπίκαιρον διά τά σημερινά δεδομένα, καί σᾶς τό ἀντέγραφα καί σᾶς τό ἀποστέλλω. Τό κάμνω αὐτό, διά νά διαπιστώσητε καί ὑμεῖς, ὅτι τίποτα δέν ἄλλαξε ἀπό τόν πόλεμο ἐκεῖνο κατά τῆς ᾿Εκκλησίας, ἡ ἐλαχιστότης μου δέ ὅτι σήμερον κινοῦμαι ἐπί τῶν ἰδίων ἐκκλησιολογικῶν θέσεων καί αὐτή εἶναι ἡ ἰδιαιτέρα εὐαισθησία μου εἰς αὐτό τό θέμα, ὥστε νά δικαιολογήσετε καί τήν σημερινήν μου ἀγανάκτησιν, ὅταν βλέπω νά ἐπαναλαμβάνωνται τά ἴδια προδοτικά σενάρια, μέ τούς ἴδιους στόχους καί μέ τά ἴδια σχεδόν πρόσωπα.

 

᾿Ιδού τό κείμενον τῆς ἐπιστολῆς:

 

                                         ᾿Εν ᾿Αθήναις τῇ 25 ᾿Απριλίου 1977

 

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΝ

Γ.Ο.Χ. ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ ΚΑΛΛΙΣΤΟΝ

 

                                                                    ῾Υπό Μηνᾶ Κοντογιάννη  Θεολόγου

 

ΘΕΜΑ: Σχόλιον εἰς τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 106/24 Μαρτίου 1977 ῾Υπόμνημα τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου Κορινθίας πρός τήν ῾Ιεράν Σύνοδον τῶν Γ.Ο.Χ.

 

Σεβασμιώτατε ἅγιε Κορινθίας, Χριστός ᾿Ανέστη.

                                     "Φίλος μέν Πλάτων, φιλτάτη δέ ἡ ἀλήθεια".

Παρά τόν σεβασμόν πού ἔχω εἰς τό πρόσωπόν σας, ἐπιτρέψατέ μου, διά πολύ ὀλίγων σκέψεων νά σχολιάσω, ἔστω καί ἄν πικρανθῆτε ἀπέναντί μου, τό ῾Υμέτερον ῾Υπόμνημα ἀποσταλέν πρός τήν ῾Ιεράν Σύνοδον τῶν Γ.Ο.Χ., καί τοῦτο διότι κριτήριον τῶν ἐνεργειῶν μας πρέπει νά εἶναι ἡ ἀλήθεια, ἡ ὁποία πρέπει πάντα νά λέγεται, ὅσον καί ἄν εἶναι πικρά.

Κατ᾿ ἀρχήν, Σεβ/τε, δέν δύναμαι νά ἐννοήσω τόν σκοπόν τοῦ ῾Υπομνήματός σας. Θέλετε νά ἐκφράσετε τήν γνώμην σας ἐπί τοῦ ἐσχάτως κυκλοφορηθέντος βιβλίου: "ΒΙΓΛΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ", ἤ θέλετε νά παρασύρετε καί τούς ὑπολοίπους ᾿Αρχιερεῖς εἰς τόν δρόμον τῆς "ἑνώσεως" μέ τούς ἄλλοτε "ἄσπονδους ἐχθρούς" σας καί νῦν "προσφιλεστάτους σας ἀδελφούς", Φλωριναίους, καθ᾿ ὅν τρόπον ῾Υμεῖς τό ἐπιθυμεἶτε;

Δεδομένου ὅτι οὐδεμίαν σχεδόν γνώμην ἐκφράζετε ἐπί τοῦ βιβλίου, παρά μόνον εὑρίσκετε ἀφορμήν τοῦτο διά νά εἰσέλθετε εἰς τό διακαῶς ἀπασχολοῦν ὑμᾶς θέμα, (τῆς ἄνευ ὅρων ἑνώσεως) σᾶς παραθέτω τήν ἡμετέραν γνώμην ἐπί τῆς ἀξίας τοῦ βιβλίου δημοσιευθεῖσαν εἰς τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 18/Φεβρουάριος 1977 ἡμέτερον φυλλάδιον: "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ". Μεταξύ τῶν ἄλλων ἐγράφομεν: "᾿Αναγνώσαντες τό πόνημα τοῦτο τοῦ ἀγωνιστοῦ τῆς ᾿Ορθοδοξίας π. ᾿Ιωάσαφ εὕρομεν αὐτό ἐποικοδομητικόν, κατατοπιστικόν καί διασαφηνιστικόν ἐπί τοῦ θέματος τῆς διαιρέσεως τῶν Γ.Ο.Χ., ἡ ὁποία, ὡς τονίζεται, ἐγένετο διά τήν διαφύλαξιν τῆς καθαρότητος τῆς Πίστεως καί οὐχί δι᾿ ἰδιοτελεῖς σκοπούς, ὡς διατείνονταί τινες. Εἰς τό τέλος τοῦ βιβλίου του, ὁ κατά πάντα ἄξιος συγγραφεύς θίγει καί τά περί τοῦ τρόπου ἑνώσεως. Πολύ ὀρθῶς τονίζει, ὅτι ἑνότης δύναται νά ἐπιτευχθῇ μόνον διά τῆς ἐπιστροφῆς καί τῆς μετανοίας καί τῆς ἀποδοχῆς τοῦ ὀρθοῦ περί τῆς ᾿Εκκλησιολογικῆς τοποθετήσεως φρονήματος, λόγοις καί ἔργοις. Διά τόν π. ᾿Ιωάσαφ πρόκειται διά τό δεύτερον μετά τήν "᾿Ανοικτήν ἐπιστολήν του" τοῦ 1974 ἔργου του, εἰς ἀμφότερα δέ διαφαίνεται ἡ ὀρθόδοξος σταθερά καί ἀκλόνητος ἐμμονή του εἰς τήν ὑπόθεσιν τῆς ᾿Ορθοδοξίας, ὡς διεσαφηνίσθη καί παρεδόθη ὑπό τοῦ μακαρίᾳ τῇ λήξει γενομένου κλεινοῦ ῾Ιεράρχου καί ῾Ομολογητοῦ τῆς ᾿Ορθοδοξίας κυροῦ ᾿Αρχιεπισκόπου Ματθαίου..."

Δέν προτίθεμαι νά ἀναφερθῶ ἐπί ὅλων τῶν σημείων τοῦ  ῾Υμετέρου ῾Υπομνήματος, ἀλλά θά περιορισθῶ εἰς τινα σημεῖα γενικά καί σοβαρά καί ἄν τό ἐπιθυμῆτε δυνάμεθα νά συνεχίσωμεν τόν διάλογον διά τήν ἐπί τοῦ προκειμένου ἐπικράτησιν τῆς ἀληθείας.

Εἰς τήν ἀρχήν τοῦ ῾Υπομνήματός σας ἀναφέρεσθε εἰς τόν ᾿Αρχιμανδρίτην π. ᾿Ιωάσαφ, συγγραφέα τοῦ ὡς ἄνω βιβλίου, τόν ὁποῖον, παρά τό γεγονός ὅτι καί αὐτός λόγῳ τοῦ ῾Ιερατικοῦ του ἀξιώματος ἔχει εὐθύνην καί ἁρμοδιότητα νά ὁμιλῇ διά τά ἐκκλησιαστικά μας πράγματα,  σεῖς τόν θεωρῆτε ἀναρμόδιον ἀκόμη καί διά νά "ὑποβάλῃ προτάσεις" καί "νά ὑποδεικνύῃ ὅρους" ἐπί ᾿Εκκλησιαστικῶν θεμάτων. ᾿Απορῶ πὼς βάλατε τήν ὑπογραφή σας σέ ἔνα τέτοιο κείμενο τό ὁποῖον γίνεται "κάρφος εἰς τόν ὀφθαλμόν" σας. Καί θαυμάζω πώς ἐνῶ θεωρεῖτε ἀναρμόδιον τόν μεμαρτυρημένως ἀγωνιστήν τῆς ᾿Ορθοδοξίας ᾿Αρχιμ. π. ᾿Ιωάσαφ, ἐνῶ παράλληλα θεωρεῖτε ὑπέραρμόδιον διά τάς ᾿Εκκλησιαστικάς ὑποθέσεις καί δή διά τάς διεκκλησιαστικάς ἀποφάσεις ἕτερον (τόν ὑμέτερον) ᾿Αρχιμανδρίτην μή ἔχοντα τήν μαρτυρίαν οὐδέ κἄν τῆς ὀρθοδόξου πορείας. Θεωρεῖτε ἀναρμόδιον ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος ἐνσυνειδήτως ὑπηρέτησε ἀπό πολλῶν ἐτῶν τήν ᾿Ορθοδοξίαν καί ὑπεραρμόδιον νά μεταβαίνῃ εἰς ᾿Αμερικήν καί νά χειρίζεται διεκκλησιαστικά θέματα, ἐκεῖνον τοῦ ὁποίου τήν μοναδικήν "προσφοράν" πρός τήν ᾿Ορθοδοξίαν, δύναταί τις νά προσδιορίσῃ μέ τάς λέξεις "διχοστασία", "ἔρις", σκανδαλισμός"! ῎Αν ἐκεῖνος (ὁ π. ᾿Ιωάσαφ) περί τοῦ ὁποίου γνωρίζομεν, κατά τό κοινῶς λεγόμενον, "πόθεν ἔρχεται καί ποῦ ὑπάγει" δέν ἔχει ἁρμοδιότητα νά ἀσχολῆται ἐπί σοβαρῶν ἐκκλησιαστικῶν ζητημάτων, πῶς ἔχει τοιαύτην ἁρμοδιότητα ἐκεῖνος, τοῦ ὁποίου οὔτε τήν προέλευσιν δέν γνωρίζομεν, ἀκόμη οὔτε τόν σκοπόν, διά τόν ὁποῖον ἐνετάχθη εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν, οὔτε τί κρύπτεται πίσω ἀπό αὐτόν, ἀλλά καί δέν εἶναι πολύ δύσκολον νά καταλάβωμεν.

Νά προχωρήσω ἀκόμη Σεβ/τε; ῎Αν ἐκεῖνος πού ἐφάνη συνεπής καί εἰλικρινής εἰς τό πιστεύω του, δέν δύναται νά ἀσχολῆται περί σοβαρῶν ἐκκλησιαστικῶν θεμάτων, καί νά "ὑποδεικνύῃ ὅρους", πῶς δύνασθε ῾Υμεῖς, Σεβασμιώτατε, νά ὑποδείξετε "ὅρους" πού ἐφανήκατε ἀσυνεπεῖς εἰς τό Πιστεύω σας, καί ἄλλα μέν ἐκηρύσατε πρό τοῦ 1971, ἕτερα δέ μέ τάς ἀντορθοδόξους ἐνεργείας σας τοῦ  1971.

Τούς "ὅρους" διά τήν ἀντιμετώπισιν ἑνός θέματος δέν μᾶς τούς ὑποδεικνύουν, (κατά τήν ἄποψίν μου), Σεβασμιώτατε, οὔτε τά (διακεκριμένα) πρόσωπα, οὔτε τά ἀξιώματα, οὔτε τά ὀφφίκια. Τούς ὑποδεικνύουν οἱ Κανόνες τῆς ᾿Εκκλησίας καί ἡ ᾿Εκκλησιαστική ἀλήθεια. Τά πρόσωπα εἶναι φορεῖς. ῎Αν τό πρόσωπον, ὁ "φορεύς", ὀρθῶς ὑποδεικνύῃ, πρέπει νά γίνεται σέβαστή ἡ γνώμη του, καί νά λαμβάνεται ὑπ᾿ ὄψιν, ἔστω καί ἄν εἶναι μοναχός, ἔστω καί ἄν εἶναι λαϊκός. Αὐτό διδάσκει ἡ ἀλάνθαστος ἱστορική ἀλήθεια. Τουναντίον, ἐάν ὁ "φορεύς" "ὑποδεικνύῃ ὅρους" ἀντιθέτους πρός τήν Κανονικήν Τάξιν τῆς ᾿Εκκλησίας, δέν πρέπει νά λαμβάνεται ὑπ᾿ ὄψιν, ἔστω καί ἄν κατέχῃ ὁποιονδήποτε ᾿Εκκλησιαστικόν ἀξίωμα, ἔστω καί ἄν εἶναι ᾿Αρχιερεύς.

Μέ αὐτήν τήν ἀρχήν, Σεβασμιώτατε, προσωπικῶς προτιμῶ νά διδάσκωμαι  τά περί τῆς ἁγιωτάτης μου πίστεως, ἀπό ἕναν ἁπλοϊκόν χριστιανόν, συνεπήν ὅμως περί τήν πίστιν, παρά ἀπό ἕνα ᾿Επίσκοπον ἀσυνεπῆ περί τήν πίστιν, παλινδρομοῦντα καί "ὡς κάλαμον σαλευόμενον".

Μέ συγχωρεῖτε, Σεβασμιώτατε, πού ἀναγκάζομαι νά ὁμιλῶ κατ᾿ αὐτόν τόν τρόπον. ᾿Αλλά μέ ἐξανασκάζουν τά πράγματα. Καί κἄν ἡμεῖς σιωπήσωμεν, "οἱ λίθοι κεκράξονται". ᾿Αναγνωρίζω τούς ἀγῶνάς σας ὑπέρ τῆς ᾿Ορθοδοξίας, σέβομαι τά ἔργα σας, ἐκτιμῶ τήν προσευχή σας, δέν μπορῶ ὅμως νά παραβλέψω καί τήν ἀστάθειάν σας καί τήν ἀσυνέπειάν σας, πράγματα τά ὁποῖα παίζουν εἰς τήν συνείδησίν μου πρωτεύοντα ρόλον, καί ἐπισκιάζουν τά ἀνωτέρω.

῾Ομιλεῖτε ἐν συνεχείᾳ περί ἑνώσεως. ᾿Αλλά γνωρίζετε, Σεβασμιώτατε, πώς μέ ὅσα λέγετε περί ἑνώσεως, ἀρνεῖσθε τήν ἑνότητα τῆς ᾿Εκκλησίας.. Διότι ἡ ᾿Εκκλησία εἶναι ΜΙΑ. ῾Η ᾿Εκκλησία εἶναι ΗΝΩΜΕΝΗ. ῞Οταν δέ ὁμιλῶμεν περί ἑνώσεως, ἀπό ὀρθοδόξου σκοπιᾶς δέν ἐννοοῦμεν ἄλλό τι, παρά τήν ἐν μετανοίᾳ ἐπιστροφήν τῶν εἰς τό σχίσμα εὑρισκομένων καί τήν κοινωνίαν τούτων μετά τοῦ ᾿Εκκλησιαστικοῦ Σώματος ἀπό τό ῾Οποῖον ἀπεκόπησαν, τοῦ Σώματος τῆς ᾿Εκκλησίας, δηλ. τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ.

Εἰς τήν ᾿Εκκλησιαστικήν ῾Ιστορίαν παρατηροῦμεν ὅτι, ὁσάκις ἐγένετο λόγος περί ἑνώσεως ἀπεσχισμένων, ἡ ἕνωσις ἐγένετο πάντοτε διά τῆς μετανοίας καί ἐπιστροφῆς τῶν Σχισματικῶν καί οὐχί διά τῆς ἀπευθείας κοινωνίας μετά τῶν Σχισματικῶν. Αὐτή εἶναι, φρονῶ,  ἡ διδασκαλία τῆς ᾿Εκκλησίας.

Τήν ἀλήθειαν αὐτήν φαίνεται ὅτι κηρύσσετε καί ὑμεῖς εἰς ὅσα βιβλία ἤ ἔντυπα ἐκδώσατε πρό τοῦ 1971. ῎Εκτοτε ἐπιζητεῖτε τήν "ἄνευ ὅρων" ἑνότητα, διά νά μή εἴπω ὅτι ἐπιζητεῖτε τήν διά "μετανοίας" σας ἑνότητα... Τό τονίζω αὐτό, Σεβασμιώτατε, καί δέν δύνασθε νά μέ διαψεύσετε. ᾿Ενθυμεῖσθε τί διά ζώσης μοῦ εἴπατε τό θέρος τοῦ προηγουμένου ἔτους, ὅτε σᾶς ἐπεσκέφθην μετά συναδέλφου μου εἰς τό ἐν ᾿Αθήναις Μετόχιόν σας; "᾿Εθεώρουν τήν χειροτονίαν μου Σχισματικήν καί διά τοῦτο ἐδέχθην τήν χειροθεσίαν".

῾Ομιλεῖτε καί περί ἑνώσεως παρατάξεων. ῞Ωστε, Σεβασμιώτατε, πιστεύετε, ὅτι ἡ ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι διηρημένη εἰς παρατάξεις; Πλέον ἀντορθόδοξος γνώμη νομίζω δέν ὑπάρχει. Δυστυχῶς, χωρίς κἄν νά φαντάζεσθε τόν κίνδυνον, τόν ὁποῖον περικλείει ὁ ὅρος "Παράταξις", τόν ἐχρησιμοποιήσατε κατά κόρον, τόσον ῾Υμεῖς, ὅσον καί ἕτεροι ἐκκλησιαστικοί παράγοντες, διά νά ἐπιτύχετε τούς ἰδικούς σας σκοπούς. ᾿Αλλά εἶναι καιρός νά κατανοηθῇ τό σφάλμα αὐτό καί νά ἀποκτήσωμεν ἐκκλησιαστικήν συνείδησιν, νά χρησιμοποιοῦμε ὅρους ἐκκλησιαστικούς καί οὐχί κοσμικούς. Τότε μόνον θά ὑπηρετήσωμεν τήν ἀλήθειαν, καί θά ἀπομακρύνωμεν τό ψεῦδος.

῾Ως ἐκ τῶν ἀνωτέρω, Σεβασμιώτατε, δύο τινά μπορεῖ νά συμβοῦν καί τοῦτο ἀναλόγως τῶν φρονημάτων σας. ῎Η νά "προσπέσετε" μετανοοῦντες μετά δακρύων εἰς τήν ῾Ιεραρχίαν περί τόν Αὐξέντιον (τόν ὁποῖον ῾Υμεῖς καθαιρέσατε),  καί νά ἀναιρέσητε παντάπασι τόν ἑαυτόν σας καί τήν ᾿Αρχιερατικήν σας συνείδησιν, ἤ νά διαφωτίσετε ἐκείνους νά ἐπιστρέψουν εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τῆς ῾Οποίας ῾Υμεῖς εἶσθε ᾿Επίσκοπος. Μέση λύσις, κατά τήν ἰδικήν μου ἄποψιν, δέν ὑπάρχει. ῎Αν πιστεύετε εἰς τό πρῶτον ἐκ τούτων, διατί δέν σπεύδετε νά ζητήσετε ἐν μετανοίᾳ συγγνώμην ἀπό τούς πρώην "ἄσπονδους ἐχθρούς σας" καί νῦν "προσφιλεστάτους" σας ἀδελφούς; Διατί, ἐάν πιστεύετε οὕτως, παρατείνετε τόν χρόνον τοῦ "σχίσματός" σας, καί ὑπάρχει φόβος τώρα εἰς τάς δυσμάς τοῦ βίου σας νά μείνετε ἔξω τοῦ "νυμφῶνος" τῆς ῾Ιεραρχίας ἑνός καθηρημένου "᾿Αρχιεπισκόπου". Μήπως θέλετε νά "σώσετε" (παρασύρετε) καί τούς λοιπούς συνεπισκόπους σας; Μάτην κοπιάζετε. Διότι ἐγώ βλέπω, ὅτι οὐδείς τῶν ᾿Επισκόπων ἔχει τοιοῦτον φρόνημα. Τουναντίον ἔχουν κατανοήσει ἅπαντες, ὡς ἀντιλαμβάνομαι  τί ἐσήμαινεν ἡ παράβασις τῆς "χειροθεσίας" καί βλέπουν τόσον ῾Υμῶν, ὅσον καί ἄλλου ᾿Αρχιερέως τάς ἐνεργείας, ὡς μίαν προσπάθειαν καλύψεως τῆς ἐν λόγῳ παραβάσεως, τῆς ὁποίας ἄλλωστε ὑπήρξατε οἱ ἄμεσοι καί ἠθικοί αὐτουργοί.

᾿Εάν ὅμως συμβαίνῃ τό δεύτερον, Σεβασμιώτατε, καί πιστεύετε, ὅτι πρέπει ἡ περί τόν Αὐξέντιον ῾Ιεραρχία νά ἐπιστρέψῃ εἰς τό ᾿Εκκλησιαστικόν Σῶμα, τήν Γνησίαν ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν, ὅπου καί ῾Υμεῖς ἀνήκετε, τί ἐπράξατε ὡς ᾿Επίσκοπος, ἵνα διαφωτίσητε τούτους "περί τῆς ἐν ἡμῖν πίστεως"; Οὐδέν. Τουνατίον διά τῆς "χειροθεσίας" τήν ὁποίαν ἀκρίτως ἐδέχθητε, ἐβλασφημήσατε κατά τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, ὡς μή ἀρτίως ἐπιφοιτήσαντος κατά τήν χειροτονίαν σας.

Αὐτά, δυστυχῶς εἶναι τά ἀποτελέσματα μιᾶς ἀπερισκέπτου ἐνεργείας. ῎Αν σκεφθῇ μάλιστα κανείς καί ἀναλογισθῇ ποῖες σκοτεινές δυνάμεις ἐκρύπτοντο ὄπισθεν τῶν γεγονότων τοῦ 1971, ποῖα προσωπικά συμφέροντα, ποῖες "κρυφές ἐλπίδες", καί πόσος ἀνθρώπινος ἐγωϊσμός καί ἀνθρωπαρέσκεια, διδάσκεται πώς μοναδικόν κριτήριον εἰς τάς ἐνεργείας μας πρέπει νά ἔχωμεν μόνον τήν ἀλήθειαν καί τήν ᾿Ορθοδοξίαν. ᾿Αναλογίζομαι πόσον τραγικά θά εἶναι τά ἀποτελέσματα καί μιᾶς ἄλλης ἀπερισκέπτου πρός ἕνωσιν ἐνεργείας, ἄνευ καταλλήλου προετοιμασίας, καί ἄνευ τοῦ ἰσχυροτέρου κριτηρίου, τῆς ᾿Αληθείας καί τῆς ᾿Ορθοδοξίας.

῾Ημεῖς, Σεβασμιώτατε, καί ἄλλοτε ὑπεδείξαμεν, ἔστω καί ἄν μᾶς θεωρήσητε ἀναρμοδίους, ὅτι ἡ ὀρθή πορεία διά μίαν κατά Θεόν, ἐν μετανοίᾳ καί ἐπιστροφῇ ἕνωσιν τῶν ἀπεσχισμένων ἐκ τῆς ᾿Εκκλησίας, εἶναι ἡ ἔρευνα ἐπί τῆς ᾿Εκκλησιολογικῆς τοποθετήσεως ἡμῶν, ἡ ἀξιολόγησις τῆς ὑφ᾿ ἑνός χειροτονίας, ἡ ἀντιμετώπισις καί σωστή τοποθέτησις ἐπί τοῦ θέματος τῆς "χειροθεσίας" καί εἰς τελευταῖον στάδιον ἡ μελέτη τοῦ τρόπου τῆς κατά Θεόν ἑνώσεως....

Αὐτήν τήν πορείαν τήν ὁποίαν ἡμεῖς προετείναμεν, ὅτε μᾶς ἐκαλέσατε εἰς τήν ῾Ιεράν Σύνοδον κατά τήν συνεδρίασιν Αὐτῆς, κατά Σεπτέμβριον τοῦ 1976, εἰς τήν ὁποίαν συμμετεῖχε καί ὁ ὑμέτερος ᾿Αρχιμανδρίτης Καλλίνικος, ὡς ἐκπρόσωπός σας, τήν ἀπεδέχθησαν ἅπαντες. Διά ποῖον ἆραγε λόγον, τώρα ἀρνεῖσθε ἐκείνην τήν ἀπόφασιν, τήν ὁποίαν τότε ἐλαβεν ἡ ῾Ιερά Σύνοδος;

῾Ημεῖς, Σεβασμιώτατε, ἐπιθυμοῦμε τήν κατά Θεόν ἕνωσιν, ἡ ὁποία πιστεύομεν, ὅτι θά ἐπιτευχθῆ μόνον δι αὐτῆς τῆς ὁδοῦ. ᾿Εάν τήν βαδίσετε θά εἴμεθα παρά τό πλευρόν σας. ῎Αλλως, ὄχι μόνον δέν θά δεχθῶμεν τυχόν παρανόμους πράξεις σας, τάς ὁποίας βεβαίως ἀπευχόμεθα, ἀλλά καί θά τάς καταπολεμήσωμεν, ἐάν ὅ μή γένοιτο συμβοῦν. Θά ἀντιδράσωμεν ἐν ὀνόματι τοῦ δικαιώματός μας, τό ὁποῖον ἔχομεν, ὡς μέλη ὑπεύθυνα τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

Εὐχόμεθα νά ἀκολουθήσετε τόν ὀρθόδοξον δρόμον.

Μετά τοῦ προσήκοντος σεβασμοῦ

(῾Υπογραφή)

  Μηνᾶς Κοντογιάννης

Πανταζῆ 37-Κάτω ῾Ηλιούπολις

ΑΘΗΝΑΙ

 

Διά τήν πιστότητα τῆς ἀντιγραφῆς

+ Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

ΚΗΡΥΚΟΣ

---

[1]Σπουδαῖον ρόλον ἔπαιζε τότε ὡς ἐγκάθετος τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ εἰς τάς τάξεις τῶν Φλωριναίων ῾Διονύσιος Μπατιστάτος, ἀλλά καί ὁ κ. Σακαρέλλος εἰς τήν συνέχεια ὑπερέβαλε τόν κ. Μπατιστάτον εἰς τόν ρόλον αὐτόν καί συνεχίζει καί μέχρι σήμερον, ἴσως καί πιστεύω ὅτι ἡ νέα Τάξις πραγμάτων εἰς τόν χῶρον τοῦ παλαιοημερολογιτισμοῦ" δέν προσκρούει. Δηαλαδή μία ἀμοιβαία "κατανόησις"-ὑποχώρησις ἐκ τῶν ἀνωτέρω ἐκκλησιολογικῶν ἀρχῶν  τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. καί ἡ ἐν τῷ Παλαιοημερολογιτισμῷ ἔνωσις ὅλων τῶν "παρατάξεων" εἶναι ἐνδεδειγμένη στήν σημερινή ἐποχή. Λυπούμεθα, ἀλλά μέ τά ὀρθόδοξα κριτήρια τοῦτο εἶναι προδοσία, εἶναι ἄρνησις τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.ο.Χ., εἶναι ἄλλος Οἰκουμενισμός, τόν ὁποῖον ἐπιδιώκει ὁ Νεοημερολογιτισμός.



[2]Προηγουμένως, καί δή ἐν ἔτει 1975, κατά μίαν ἄδιάν μου ἀπό τόν Στρατό μοί εἶχεν ἀναθέσει ἡ ῾Ιερά Σύνοδος τήν διόρθωσιν τοῦ σχεδίου κειμένου τῆς ᾿Αποφάσεώς της , τήν ὁποίαν ἔλαβε ἐν ἔτει 1974 περί διακοπῆς τῆς ἐπικοινωνίας μετά τῆς Ρωσικῆς Διασπορᾶς. Αὐτή ἦταν ἡ πρώτη φορά πού ἠσχολήθην ἐπίσημα μέ τοιύτου εἴδους ἐκκλησιαστικά κείμενα. Προηγουμένως καί δή μετά τό 1971 ἡ ἐνασχόλησίς μου ἐγένετο τελείως ἰδιωτικά.Τό κείμενον τοῦτο ἐν συνεχείᾳ ἐστάλη ὡς ἡ ἐπίσημος ἀπόφασις τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου εἰς τήν Σύνοδον τῶν ἐν Διασπορᾶ Ρώσων καί ἐδημοσιεύθη εἰς τόν Κ.Γ.Ο. τόν Φεβρουάριον τοῦ 1976.