ΠΕΡΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΚΑΚΟΔΟΞΟΥ ΛΗΣΤΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΝΙΕΡΟΥ ΣΥΝΟΔΟΥ ΗΤΟΙ ΣΥΝΑΓΩΓΗΣ ΠΟΝΗΡΕΥΟΜΕΝΩΝ

 Περι Ορθοδοξου Αγιας και Ιερας Συνοδου και περι κακοδοξου ληστρικης και ανιερου "συναγωγης πονηρευομενων" κατα τους Αγιους της Εκκλησιας του Χριστου.

«ΣΥΝΟΔΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΑ ΣΥΝΑΓΩΝΤΑΙ ΑΠΛΩΣ ΟΙ ΙΕΡΑΡΧΑΙ ΚΑΙ ΑΝ ΑΚΟΜΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΟΙ»

Χαρακτηριστικά εἷναι καί ὅσα διατυπώνει ὁ Ἅγ. Θεόδωρος ὁ Στουδίτης:

«...Συνόδους συνεκρότησαν μεγάλας καί παμπληθεῖς, καί Ἐκκλησίαν Θεοῦ ἑαυτούς ὠνομάκασι. καί ὑπέρ Κανόνων ἐφρόντισαν τῶ δοκεῖν, (φρόντισαν νά φαίνωνται πώς ἐργάζονται ὑπέρ τῶν Κανόνων), κατά Κανόνων το ἀληθές κινούμενοι (ἐνῶ στήν πραγματικότητα ἐστρέφοντο κατά τῶν Κανόνων). Τι δή θαυμαστόν, εἰ καί πέντε καί δέκα τυχόν ἐπίσκοποι συναχθέντες τόν ὑπό τῶν Κανόνων καθηρημένον κατά δύο αἰτίας ἠθώωσαν, λύσαντες τοῦ ἱερουργεῖν; Σύνοδος τοίνυν, δέσποτα, οὐ τό ἁπλῶς συνάγεσθαι Ἱεράρχας τε καί ἱερεῖς, κἄν πολλοί ὦσιν (κρείσσων, γάρ, φησί, εἷς ποιῶν τό θέλημα τοῦ Κυρίου, ἤ μύριοι παραβαίνοντες), ἀλλά τό ἐν ὀνόματι Κυρίου, ἐν τῆ εἰρήνη καί φυλακῆ τῶν Κανόνων. καί τό δεσμεῖν καί λύειν οὐχ ὡς ἔτυχεν, ἀλλ' ὡς δοκεῖ τῆ ἀληθεία, καί τῶ κανόνι, καί τῶ γνώμονι τῆς ἀκριβείας. Εἰ δείξωσιν οἱ συνελθόντες τοῦτο πεποιηκότες καί ἡμεῖς σύν αὐτοῖς. εἰ ού δεικνύουσι, ἐκβαλέτωσαν τόν ἀνάξιον, ἴνα μή εἰς κατηγόρημα αὐτοῖς καί τούς μετέπεται γενεαῖς παραδοθήσεται... καί ἐξουσία τοῖς Ἱεράρχαις ἐν οὐδενί δέδοται ἐπί πάση παραβάσει κανόνος, ἤ μόνον στοιχεῖν τά δεδογμένα καί ἔπεσθαι τοῖς προλαβοῦσιν». (Ἁγίου Θεοδώρου Στουδίτου).

ΠΟΙΑ Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΟΔΟΣ

«Ὀρθόδοξος Σύνοδος ἐστί καί ὀνομάζεται, ἡ φυλάττουσα ἀπαρασαλεύτως τά δόγματα καί τάς παραδόσεις καί τους Κανόνας τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας. Κακόδοξος δέ καί αἱρετική ἐστί ἐκ τοῦ ἐναντίου, ἡ μή φυλάττουσα αὐτά, ἀλλά τινός ἑνός φρονήματος ἀκολουθοῦσα, ἥτις διά ταῦτα καί ὑπό τῆς ἁγίας οἰκουμενικῆς Συνόδου ἀναθέματι καθυποβάλλεται.

Λοιπόν δέν εἷναι πάντοτε σεπτόν καί τίμιον τό τῆς Συνόδου ὄνομα. Ἀλλ' ἐκείνη εἷναι σεπτή καί τιμία καί ἁγία Σύνοδος, ἡ στοιχοῦσα τοῖς τε ἐγγράφοις καί ἀγράφοις παραδεδομένοις, ὑπό τῶν ἁγίων ἀποστόλων καί τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας. Καί τῆς τοιαύτης Συνόδου τάς ἀποφάσεις δεχόμεθα καί φυλάττομεν, τῶν δέ ἀλλοτρίων τήν φωνήν, οὔτε γινώσκομεν, οὔτε πειθόμεθα αὐτῆ. Δυνάμεθα ἐνταῦθα ν' ἀπαριθμήσωμεν τοιαύτας κακοδόξους συνόδους. Ἀλλ' ἴνα μή χρονοτριβῶμεν περιττῶς, ἄς ἴδη ὁ ἀναγνώστης τόν Β΄ Τόμον τῶν Συνοδικῶν καί θέλει εὕρει αὐτάς, ὅπου καί ρητῶς ληστρικαί ἐπιγράφονται.

Καί τό χειρότερον ὅπου ὄχι μόνον τοπικαί καί ὀλιγάριθμοι ἐστάθησαν τοιαῦται, ἀλλά καί οἰκουμενικαί πολυάριθμοι, οἴα ἡ ἐν ἐφέσω τό δεύτερον, ἡ συμφρονήσασα τῶ μονοφυσίτη Εὐτυχεῖ, καί τόν εὐσεβέστατον καί ἁγιώτατον Φλαβιανόν τόν Κων/λεως ἀποκτείνασα. μετά ταύτην ἡ ἐπί Κοπρωνύμου πολυαριθμοτάτη, ἡ φρυάξασα κατά τῶν ἁγίων Εἰκόνων. ὁμοίως καί ἡ ἐπί Βασιλείου τοῦ Μακεδόνος οἰκουμενική ὀνομασθεῖσα, παρανομωτάτη δε ἀναφανεῖσα, ὡς καθελοῦσα καί ἀναθεματίσσα τόν ἁγιώτατον Φώτιον. Περιττόν δέ εἷναι ν' ἀναφέρω τό ἐν Φλωρεντία οἰκουμενικόν μέν, ληστρικώτατον δέ συνέδριον. Λοιπόν πάλιν λέγομεν, δέν εἷναι ἀείποτε σεπτόν καί τίμιον τό τῆς συνόδου ὄνομα, καθώς οὐδέ τό τῆς Ἐκκλησίας, καθ' ὅτι ἔστι μέν Ἐκκλησία ἁγίων καί Ἐκκλησία ὁσίων, ἀλλά ἔστι κατά τόν ψαλμόν καί «Ἐκκλησία πονηρευομένων».

Αἱ φωναί, λοιπόν, ἤτοι τά ὀνόματα οὕτως ἔχουσιν. ἤτοι καί ἐπί καλοῦ καί ἐπί κακοῦ. Καί ἐπί κακοῦ μέν νά λαμβάνωνται καθώς διά παραδειγμάτων ἐδείξαμεν. Ἀλλ' οἱ ἁπλοῖ ἄνθρωποι, ἤτοι οἱ ἀπαίδευτοι, οὐ δύνανται ποιῆσαι τήν διάκρισιν ταύτην ἐκ τῆς ἀμαθείας αὐτῶν. ἀλλά σύνοδον ἤκουσαν, τόσον φθάνει. εὐθύς προσκυνοῦσι καί πείθονται καί μέ ζῆλον ἄκρατον τά πάντα θορυβοῦσι καί ταράττουσι. Περί τῶν τοιούτων ὁ θεῖος ἀπόστολος ὁμολογεῖ, πώς «ἔχουσι ζῆλον Θεοῦ, ἀλλ' οὐ κατ' ἐπίγνωσιν». (Ἀθανασίου τοῦ Παρίου) «Ο.Π.» Τόμος 2004 σελ. 282.