[ Για να παύσουν πλέον να γίνονται σχίσματα στην Εκκλησία ή τουλάχιστον για να μειωθούν στο μέγιστο βαθμό, θα πρέπει να κατανοήσουμε τόσο εμείς οι Κοσμικοί, αλλά και οι ίδιοι οι Επίσκοποι ποια ακριβώς είναι η θέση τους μέσα στην Εκκλησία. Και την καλύτερη απάντηση επ' αυτού του θέματος μας την δίνει ο αείμνηστος Ιερομ/χος π. Ιγνάτιος Μπέτσης μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του <<ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΗ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ.>>. Ας δούμε λοιπόν τι ακριβώς λέει.]
Όλοι μας γνωρίζομε ότι εις ποικίλας και πολυειδείς ενεργείας και δράσεις ηπλώνετο το επισκοπικό αξίωμα. Το πρόσωπον του επισκόπου ίσχυε μία μεγάλη επιρροήν εις την θρησκευτικήν κοινότητα.
Δράσις ποιμαντική, κηρυκτική, απολογητική, φιλανθρωπική, δικαστική και ει τι άλλο συνεκεντρώνοντο εις το πρόσωπον του επισκόπου.
Επίσκοποι ήσαν κυρίως οι μεγαλύτεροι απολογηταί, επίσκοποι οι μεγαλύτεροι οργανωταί της φιλανθρωπίας, της ελεημοσύνης, της προστασίας των χηρών, των μοναχών, των πάντων.
Ποιός δεν γνωρίζει μία Βασιλειάδα, ή ένα Αγ. Ιωάννην Ελεήμονα;
Αρκεί να σημειώσω εδώ ένα μοναδικό ίσως παράδειγμα εις την Ιστορία όλης της ανθρωπότητος ότι ένας και μόνος επίσκοπος ο Κάνδιδος της Σεργειοπόλεως, εξηγόρασε 12.000 αιχμαλώτους από τους Πέρσας καθώς αναφέρει η ιστορία του Προκοπίου.
ο Επίσκοπος ήταν κατ' ουσίαν ο ταπεινός και ευσπλαγχνικός ηγέτης της Εκκλησίας.
Το ποίμνιον, πολύ δίκαια, έβλεπε εις το πρόσωπόν του την εικόνα του <<Πατέρα>> και ο άνθρωπος <<ως ο άσωτος υιός εζητούσε όχι μόνον την εξουσίαν αλλά και την καρδιά του πατρός>> καθώς επιτυχημένα σημειώνει ένας σύγχρονος ορθόδοξος Ρώσος στοχαστής.
Ο Επίσκοπος είναι ο υπό του Κυρίου δια μέσου των Αποστόλων συσταθείς ύψιστος ιερατικός βαθμός.
Παρά ταύτα δεν εξήρχετο από την γνωστήν ευαγγελικήν απλότητα και ταπείνωσιν.
Ούτω π.χ. αναφέρομεν χαρακτηριστικόν δείγμα της ταπεινοφροσύνης και συνέσεως των Επισκόπων της Αρχαίας Εκκλησίας τα κάτωθι παραδείγματα.
Εν πρώτοις απέφευγον την λέξιν <<επίσκοπος>> να την τονίζουν επιδεικτικώς. Ο Ιγνάτιος ο Θεοφόρος π.χ. ο Ζώσιμος και ο Ρούφος μνημονεύονται υπό του Πολυκάρπου χωρίς να δηλώνεται τι είναι έκαστος εξ αυτών!
Ο ιερός Πολύκαρπος ως <<συμπρεσβύτερον>> θεωρεί τον εαυτόν του ως προ αυτού έκανε ο Απόστολος Πέτρος:
<<... Πρεσβυτέρους τους εν υμίν παρακαλώ ο συμπρεσβύτερος και μάρτυς των του Χριστού παθημάτων, ο και της μελλούσης αποκαλύπτεσθαι δόξης κοινωνός!
Ποιμάνατε το εν υμίν ποίμνιον του Θεού, επισκοπούντες μη αναγκαστώς, αλλ' εκουσίως, μηδέ αισχροκερδώς, αλλά προθύμως...>>
Και αυτός ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος ο οποίος έγραψε τόσας επιστολάς καμμίαν απολύτως μνείαν κάμνει εις την έναρξιν των επιστολών του περί επισκόπων αλλ' απευθύνεται γενικώς προς όλους.
Τι ωραίο, τι υπέροχο αλήθεια πνεύμα αδελφωσύνης, ταπεινοφροσύνης, θεϊκής αγάπης!.
Αι προσφιλείς του εκφράσεις είναι:
<<Παύλος δούλος Ιησού Χριστού....
Αγαπητοίς Θεού, κλητοίς αγίοις, πάσιν τοις ούσιν εν Ρώμη. Χάρις υμών και ειρήνη από Θεού Πατρός ημών και Κυρίου Ιησού Χριστού...>>
Και άλλοτε:
<<Τη Εκκλησία του Θεού, τη ούση εν Κορίνθω.>> κ.ο.κ.
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου