ΤΑΠΕΙΝΩΣΙΣ ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ.

Ταπείνωση ! Το μονοπάτι για Τον Ουρανό ! « Ο¬σο ει¬σαι σπου¬δαιος, αλ¬λο τό¬σο νά ει¬σαι τα¬πει¬νός. Ο¬ταν α¬νεβεις ψη¬λά, ε¬χεις α¬νά¬γκη νά πά¬ρεις τά μέ¬τρα σου, γιά νά μήν πέ¬σεις... Για¬τί εχεις με¬γά¬λη ι¬δέ¬α γιά τόν ε¬αυ¬τό σου, ενω ει¬σαι αν¬θρω¬πος, συγ¬γε¬νής μέ τή γη, τό ι¬διο πράγ¬μα μέ τή στά¬κτη σέ ο¬λα: καί στή φύ¬ση καί στή γνώ¬μη καί στήν ε¬κλο¬γή των πραγ¬μά¬των. Σή¬με¬ρα ει¬σαι πλού¬σιος, αυ¬ριο φτω¬χός• σή¬με¬ρα υ¬γι¬ής, αυ¬ριο αρ¬ρω-στος• σή¬με¬ρα χα¬ρού¬με¬νος, αυ¬ριο λυ¬πη¬μέ¬νος• σή¬με¬ρα δο¬ξα¬σμέ¬νος, αυ¬ριο πε¬ρι¬φρο¬νη¬μέ¬νος• σή¬με¬ρα νέ¬ος, αυ-ριο γέ¬ρος. Μή¬πως κά¬τι α¬πό τά αν¬θρώ¬πι¬να πα¬ρα¬μέ¬νει στα¬θε¬ρό; Η μή¬πως, α¬ντί¬θε¬τα, τό κα¬θε¬τί μι¬μει¬ται τήν κί-νη¬ση των πο¬ταμων πού κυ¬λουν; Δέν προλα¬βαί¬νου¬με κα¬λά κα¬λά νά τό δου¬με, καί μας ε¬γκατα¬λεί¬πει πιό γρή-γο¬ρα α¬πό τή σκιά. Για¬τί λοι¬πόν, αν¬θρω¬πέ μου, ε¬χεις α-λα¬ζονεί¬α, ενω ει¬σαι κα¬πνός, μα¬ταιό¬τη¬τα; Πράγματι, ο αν¬θρω¬πος ταυ¬τί¬ζε¬ται μέ τή μα¬ταιό¬τη¬τα. Οι η¬μέ¬ρες της ζωης του ει¬ναι σάν χορτάρι. Ξε¬ραί¬νε¬ται τό χορτά¬ρι καί τό αν¬θος του πέ¬φτει μα¬ρα¬μέ¬νο» «Νά ει¬σαι τα¬πει¬νός» !