Οι απόψεις περί υποδικίας και περί αναμονής Πανορθοδόξου Συνόδου που θα αποφανθεί για την ημερολογιακή μεταβολή ξεκίνησαν στον χώρο των Ορθοδόξων με τον πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο Καβουρίδη μετά την επιστροφήν των Αρχιερέων από τους τόπους της εξορίας τους, και ταλανίζουν τον κόσμον μέχρι σήμερα.
Η αλήθεια όμως είναι μία, και βρίσκεται στις τρεις καταδικαστικές αποφάσεις του 16ου αιώνα, κατά όσων δεχθούν την ημερολογιακή μεταβολή των αιρετικών της Δύσεως: "... ας έχουν το ανάθεμα και έξω της του Χριστού Εκκλησίας και της των πιστών ομηγύρεως ας είναι".
Ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστοµος µέ ἄρθρον του εἰς τήν ἐφηµερίδα τῆς Κοινότητος, «Κήρυξ Ὀρθοδόξων» (ἔτος Ε´ φύλ. 223, τῆς 22ας Ἰουλίου 1935 παλ. ἡµερ.) κατεδίκασεν ὡς ἀντικανονικήν καί τήν Ἀπόφασιν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Νέου Ἡµερολογίου, διά τῆς ὁποίας οἱ δύο ὡς ἄνω Ἐπίσκοποι ὑπεβιβάσθησαν εἰς τόν βαθµόν τοῦ Πρεσβυτέρου, καί τήν ἀποδοχήν τοῦ ὑποβιβασµοῦ, ἐκ µέρους τῶν Ἐπισκόπων Χατζῆ καί Λιώση.
Συγκεκριµένως ἔγραφε πρός τήν ∆ιοικοῦσαν Ἐκκλησίαν: «Ἀλλά νά σᾶς χαίρωνται καί οἱ νέοι προσήλυτοί σας, οἵτινες θαµβωθέντες ἐκ τῆς µωροσόφου διδασκαλίας ὑµῶν ἔσπευσαν νά µετανοήσωσιν, ἐφ᾽ οἷς ὀρθοδόξησαν καί µεταπέσουν εἰς τήν πλάνην, ἥν ἐν γνώσει καί ἐλευθέρως ἀπέπνευσαν . . . Γινωσκέτωσαν δέ καί οὗτοι, ὅτι δέν ἔχουσι τό δικαίωµα νά παραιτηθῶσι τοῦ Ἐπισκοπικοῦ βαθµοῦ καί νά ἐπανέλθωσιν εἰς τήν τάξιν τῶν Πρεσβυτέρων, χωρίς νά ὑποστῶσι τάς συνεπείας τῆς αὐτοκαθαιρέσεως καί νά ἀπωλέσωσι πᾶν δικαίωµα ἐν τῷ µέλλοντι νά ἀνυψωθῶσιν
εἰς τόν Ἐπισκοπικόν βαθµόν κατά τόν Β´ κανόνα τῆς ἐν Ἁγίᾳ Σοφίᾳ Συνόδου, διαγορεύοντα. «Εἴ τις Ἐπίσκοπος ἤ εἴ τις ἄλλος τοῦ Ἀρχιερατικοῦ ἀξιώµατος πρός τόν Μοναχικόν θελήσει κατελθεῖν βίον . . . µηκέτι τοῦτον τῆς Ἀρχιερατικῆς ἀντιποιεῖσθαι ἀξίας . . .Εἰ δέ τις αὐτός ἑαυτόν ἀποστερήσει τοῦ
Ἀρχιερατικοῦ βαθµοῦ οὐκέτι δύναται ἐπαναστρέψει πρός τό πρότερον ἀξίωµα, ὅπερ δι᾽ αὐτῶν τῶν ἔργων ἠθέτησε». Ἐκ τοῦ τόπου τῆς ἐξορίας τῇ 10/23-7-1935 Ὁ Πρώην Φλωρίνης ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ».
Ὁ ὑποβιβασµός αὐτός ἀπαγορεύεται ἐπίσης καί ὑπό τοῦ ΚΘ´ Κανόνος τῆς ∆´ Οἰκουµενικῆς Συνόδου, ὁ ὁποῖος κελεύει: «Ἐπίσκοπον εἰς Πρεσβυτέρου βαθµόν φέρειν, ἱεροσυλία ἐστίν». Παρά ταῦτα, ὅταν τό 1945 ὁ Χατζῆς καί ὁ Λιώσης ἐπέστρεψαν πρός αὐτόν, ὁ παλίµβουλος πρ. Φλωρίνης τούς ἐδέχθη
ὡς Ἐπισκόπους, µολονότι εἶχον ἀρνηθῆ τήν Ἀρχιερωσύνην των τό 1935. Ἐξυπηρετεῖτο γάρ ἡ σκοπιµότης τῆς στιγµῆς.
Ὅταν λοιπόν ἀργότερον, τό 1948, ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος ἀπεφάσισε νά προβῇ εἰς χειροτονίας Ἐπισκόπων, ἦτο πλέον ἀδύνατον νά συµπράξῃ µετ᾽ αὐτῶν τῶν ἀρνητῶν τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῆς Ἀρχιερωσύνης των, τῶν διά τῆς ἐσχάτης προδοσίας πεπτωκότων καί ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως
καί ἐκ τοῦ Ἐπισκοπικοῦ Ἀξιώµατος.
Ὅσον ἀφορᾶ εἰς τόν ∆ηµητριάδος Γερµανόν καί τόν πρώην Φλωρίνης Χρυσόστοµον, οὗτοι ἐπέτυχον τήν λύσιν τῆς ἐξορίας των ἐντός 3-4 µηνῶν, δηµοσιεύοντες τήν νέαν των ἀνακάλυψιν, ὅτι δηλαδή ἡ Νεοηµερολογιτική Ἐκκλησία δέν εἶναι καί Ἐνεργείᾳ σχισµατική, ἀλλά µόνον ∆υνάµει σχισµατική. Μέ τόν νεοανακαλυφθέντα διαχωρισµόν τοῦ ∆ΥΝΑΜΕΙ καί ΕΝΕΡΓΕΙ, οἱ δύο παλαιοί Ἐπίσκοποι, ὁ ∆ηµητριάδος καί ὁ πρώην Φλωρίνης, περιῆλθον εἰς τήν κακόδοξον θέσιν ὅτι ἡ Νεοηµερολογιτική
Ἐκκλησία εἶναι Ταµειοῦχος τῆς Θείας Χάριτος, ὅτι οἱ βαπτισθέντες εἰς τό Νέον Ἡµερολόγιον καί προσερχόµενοι εἰς τό Παλαιόν δέν πρέπει νά ἀναµυρώνωνται διά τῆς χρίσεως τοῦ Ἁγίου Μύρου, διότι
τό Νέον Ἡµερολόγιον ἔχει Ἔγκυρα Μυστήρια καί τό Μῦρον τοῦ Πατριαρχείου ἔχει Ἁγιαστικήν Χάριν, καί ὅτι µόνον µία µέλλουσα Πανορθόδοξος Σύνοδος θά ἦτο εἰς θέσιν νά κρίνῃ καί νά δικάσῃ τήν Νεοηµερολογιτικήν Ἐκκλησίαν, τῆς ὁποίας τά Μυστήρια µέχρι τότε θά εἶναι καί θά πρέπει νά λογίζωνται Ἔγκυρα.
(Αποσπασματα από τά "Εκκλησιολογικα Θεματα" του Κηρυκος Γνησιων Ορθοδοξων" της δεκαετιας του 1980 - 1990).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου