ΤΙ ΕΠΕΔΙΩΞΕΝ ΤΟ 1973 ΗΤΟΙ ΔΥΟ ΕΤΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΨΕΥΔΕΝΩΣΙΝ (1971) ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΕΥΗΣ;

ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΣ ΕΠΙ ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟΝ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ, ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΤΟΥ ΚΑΥΚΑΣΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟΝ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ 19400, ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣ, Τ.Θ. 54, ΤΗΛ. 210 6020176, 210. 6021467 ΤΕΥΧΟΣ 51 / ΕΤΟΣ 2006 Εἰσαγωγικόν Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΠΕΣΕ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΗΔΗ ΑΠΟ ΤΟ 1973 ΥΠΟ ΤΟΥ ΤΟΤΕ ΙΕΡΕΩΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΑΚΚΑ Εἰς τήν «ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΝ» τ. 51, ἡ ὁποία ἐκυκλοφορήθη τόν Ἰούνιο τοῦ 2006, καί τήν ὁποίαν δημοσιεύομεν καί εἰς τήν ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ τῆς ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ πρός ἐνημέρωσιν τῶν ἀναγνωστῶν, κατεγράφησαν δύο πολύ σημαντικά ντοκουμέντα, τά ὁποῖα ἀφ’ ἐνός ἀποκαλύπτουν τόν κ. Βασίλειο Σακκᾶ, τόν ἀπ’ ἀρχῆς εἰσηγητή τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, εἰς τό κίνημα τοῦ ὁποίου ἐπαγίδευσε καί τόν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀνδρέα (καί ἄλλους Ἀρχιερεῖς) ἤδη ἀπό τό 1973, καί ἀφ’ ἐτέρου ἑρμηνεύουν διατί ὁ ἴδιος ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας (καί ἄλλοι Ἀρχιερεῖς) ἀπεδείχθησαν καί κατά τήν τελευταίαν δεκαετίαν, τόσον εὐάλωτοι εἰς τό κίνημα αὐτό τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ, τό ὁποῖον, καί πάλιν κατηύθυνε καί κατευθύνει ἐκ τῶν παρασκηνίων ὁ κ. Βασίλειος Σακκᾶς, συνεπικουρούμενος καί ὑπό τοῦ κ. Ἀθαν. Σακαρέλλου καί λοιπῶν πρακτόρων τοῦ νεοημερολογιτισμοῦ εἰς τόν χῶρον τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου. Ὅσοι λοιπόν θέλουν νά ἐνημερωθοῦν ἀς ἴδουν ἀφ’ ἑνός αὐτά τά ντοκουμέντα τά ὁποῖα καταγράφονται εἰς τήν «ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΝ» Νο 51, καί ἀς ἀναζητήσουν καί τό «ἀνώνυμον» τοῦ κ. Βασιλείου Σακκᾶ, τό ὁποῖον ἐκυκλοφόρησε περί τό 1997, (ἐν συνδυασμῶ καί μέ ἄλλα σχετικά ντοκουμέντα), καί τό ὁποῖον εἶναι ἡ ἀπαρχή τῆς ἐκκλησιαστικῆς κρίσεως κατά τήν τελευταίαν δεκαετίαν. Παραθέτομεν τήν ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΝ Νο 51, ὅπως αὕτη κατεγράφη τόν Ἰούνιο τοῦ 2006. Η ΕΝ ΕΤΕΙ 1973 ΜΥΣΤΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΝ ΕΤΕΙ 1973 ΜΕΤΕΒΗ ΕΙΣ ΓΕΝΕΥΗΝ ΤΗΣ ΕΛΒΕΤΙΑΣ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΕΠΕΥΛΟΓΗΣΕ ΕΓΓΡΑΦΩΣ ΚΑΙ ΙΔΙΟΧΕΙΡΩΣ ΤΟΝ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΝ ΤΟΥ κ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΑΚΚΑ Ὁ Μέγας Φώτιος τά ἐκτός τῆς Μίας, Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς ‘Εκκλησίας συνέδρια ὀνομάζει «Συναγωγάς πονηρευμένων» καί «Συνόδους ἀθετούντων». Ἰδού τί ἀκριβῶς λέγει: «Μία ἐστίν ἡ τοῦ Χριστοῦ Καθολική καί ‘Αποστολική Ἐκκλησία, οὐ πλείους οὐδέ δύο. Συναγωγαί πονηρευομένων εἰσί τά παρά ταύτην συνέδρια καί σύνοδος ἀθετούντων΄ οὕτω φρονοῦμεν οἱ ἀληθινοί χριστιανοί, οὕτω πιστεύομεν, οὕτω κηρύττομεν». (Μεγάλου Φωτίου, Κατά Θεοσπασχιτῶν, ἐπιστολή 284, στίχ. 375, Epistolae et Amphilochia, B. Laoyrdaw et. L. cr. Westerink, σελ. 14, Λειψία 1985. Ἡ παραπομπή εἰς τό βιβλίον: Ἁγιορειτῶν Πατέρων ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ, Ἅγιον Ὄρος 1997, σελ. 115). Αὐτήν ὅμως τήν γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησιολογίαν, τήν ὁποίαν ὁμολογοῦμε καί ἐν τῶ Συμβόλῳ τῆς Πίστεώς μας, ἠθέτησεν πρῶτον τό Πατριαρχεῖον Κων/λεως μέ τήν οἰκουμενιστικήν παναιρετικήν Ἐγκύκλιον τοῦ 1920, ἡ ὁποία ἀπευθύνεται «πρός τάς ἁπανταχοῦ Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ», ὅπως ἀποκαλεῖ τάς ἁπανταχοῦ αἱρέσεις, ὁ νεοημερολογιτισμός μέ τήν ἐφαρμογήν τῆς Ἐγκυκλίου διά τῆς ἀποδοχῆς τοῦ νέου Παπικοῦ Ἡμερολογίου. Δυστυχῶς σήμερον ἐκτός ἀπό τό Πατριαρχεῖον τῆς Κων/λεως καί τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος καί τάς ἁπανταχοῦ κατ’ ὄνομα Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας, τήν ὀρθόδοξον ταύτην διδασκαλίαν, ἀθετοῦν καί ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ἐνῶ ἐτάχθησαν φύλακες τῶν ἱερῶν παραδόσεων, ἐνῶ ἀνεδείχθησαν ὁμολογηταί τῆς Πίστεως καί άγωνισταί κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, διά λόγους, τούς ὁποίους γνωρίζει μόνον ὁ Κύριος, ἐξέκλιναν τῆς ὀρθῆς Πίστεως καί κατήντησαν «γνήσιοι» ὁπαδοί καί «διαπρύσιοι» κήρυκες τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἔχει γραφεῖ πολλάκις καί εἶναι γνωστόν εἰς ὅσους παρακολουθοῦν τόν ἀγῶνα ὑπέρ τῆς Ἀληθείας καί τόν ζοῦν ἀπό κοντά, ὅτι ὁ κ. Βασίλειος Σακκᾶς, ἀπό τό 1997, ἐνεργῶν προφανῶς κατ’ ἐντολήν ὑπερκειμένων οἰκουμενιστικῶν Κέντρων καί ἐν συνεργασία καί μετά τῶν ἄλλων γνωστῶν πρακτόρων τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ, οἱ ὁποῖοι ἐνήργησαν ἀπό μέσα, ΕΠΕΧΕΙΡΗΣΕΝ, μέ μίαν ἀνώνυμον ἐπιστολήν του, τήν ὁποίαν εἰς τήν συνέχειαν ἐκυκλοφόρησεν ἐπωνύμως, ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΗ εἰς τούς Ὀρθοδόξως ἐπί τοῦ θέματος τῆς λεγομένης χειροθεσίας φρονοῦντας καί ὁμολογοῦντας Ἀρχιερεῖς, τήν θεωρίαν τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καθ’ ἥν μετά τό 1971, ἤτοι μετά τήν ἕνωσιν μετά τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς, τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν ἐν Ἑλλάδι, δέν τήν ἐκφράζουν μόνον οἱ λεγόμενοι «Ματθαιϊκοί», ἀλλά καί οἱ λεγόμενοι «Φλωρινικοί». Διά τοῦτο εἰς τήν ἐν λόγῳ ἀνώνυμον ἐπιστολήν του, ἐπικαλούμενος τήν λεγομένην χειροθεσίαν τοῦ 1971 καί τήν ἕνωσιν μέ τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς, θέτει τό ἐρώτημα: «Ποία διαφορά ὑπάρχει σήμερον μεταξύ τῶν Ματθαιϊκῶν καί τῶν Φλωρινικῶν εἰς τό θέμα τῶν χειροτονιῶν;». Ἡ ἀνώνυμος αὕτη ἐπιστολή τοῦ κ. Βασιλείου Σακκᾶ, ἐκυκλοφόρησεν εἰς τά πλαίσια τῶν σημερινῶν στόχων τοῦ νεοημερολογιτικοῦ καί παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ, ἤτοι τῆς ἑπιδιωκομένης ἑνώσεως ὅλων Παλαιοημερολογιτῶν βάσει τῆς δῆθεν «κοινῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς ἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς» καί «πέραν ἀπό Ἐκκλησιολογίες καί Ἀποστολικές Διαδοχές», καί τῆς ὑπαγωγῆς των ὡς δεκατριμεριτῶν εἰς τόν Νεοημερολογιτισμόν, ἔστω καί μέ τήν ἔννοιαν τῆς «συνυπάρξεως» κατά τά οἰκουμενιστικά πρότυπα τῆς Παναιρετικῆς Ἐγκυκλίου τοῦ 1920. Ἡ ἐπιστολή αὕτη ἐν τέλει ἀπετέλει «μοχλόν πιέσεως» πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀνδρέαν, ὥστε νά «ἀναγκασθῆ» νά δηλώση ἐπισήμως καί νά ἐπισημοποιήση τήν προδοσίαν, τήν ὀποίαν ὑπέγραψε μυστικῶς καί ἀνεπισήμως, ἰδία χειρί, ἐν ἔτει 1973, εἰς Γενεύην τῆς Ἑλβετίας. Τί εἶναι αὐτή ἡ προδοσία τοῦ 1973; Εἶναι ἡ ἐκ μέρους τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου ἀποδοχή τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ τοῦ κ. Βασιλείου Σακκᾶ. Παρατίθενται τρία πολύ σημαντικά ντοκουμέντα, ἐκ τῶν ὀποίων καταφαίνεται ὅτι εἰς τήν προσπάθειαν νά περάση εἰς τήν Ἐκκλησίαν ὁ παλαιοημερολογιτικός οἰκουμενισμός (ἤτοι ἡ πλήρης ἐξάρτησις ἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς καί ἡ συνύπαρξις «Φλωρινικῶν» καί «Ματθαιικῶν» ὡς δύο κλάδων τῆς Μιᾶς ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησίας) ἐπρωτοτάστησεν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας, καί ἄλλοι Ἀρχιερεῖς, προδώσαντες ἐν ἔτει 1973 μυστικῶς τήν Ὁμολογίαν - Ἐκκλησιολογίαν των καί τήν γνησίαν καί ἀνόθευτον Ἀποστολικήν των Διαδοχήν. Ἐξ’ αὐτῶν καταφαίνεται διατί ἀπό τό 1998 ἕως τό 2003 -2005 ἠρνήθη ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας νά ἀντιμετωπίση ὁμολογιακῶς τάς ἐκδηλώσεις τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, (Δηλώσεις Φλωρινικῶν, Σακκᾶ, Ἀπαλλακτικά Βουλεύματα κλπ.), διατί τἀ μυστικά των βλάσφημα περί χειροθεσίας φρονήματα τά ΑΠΕΚΑΛΥΨΑΝ μόλις τό 2003, καί διατί ἔφθασαν μέχρι καί τήν ἱερόσυλον συμπαιγνίαν τῆς παραιτήσεως. Δηλαδή, ἡ προδοσία ἡ ὁποία ἔγινε ἐν κρυπτῶ τό 1973, τά τελευταῖα ἔτη (ἀπό τό 1997 καί ἐν συνεχείᾳ) κηρύσσεται ἐπισήμως, ἤτοι «γυμνῆ τῆ κεφαλῆ». Ἀλλά διά νά κατανοήσωμεν καλύτερον τήν προδοσίαν τοῦ 1973 εἰς τήν Γενεύην τῆς Ἑλβετίας, ἤτοι διά νά ἐννοήσωμεν τί ὑπέγραψεν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας τήν 12.11.1973, μεταβάς εἰς Γενεύην τῆς Ἑλβετίας, παραθέτομεν ἕν ἀπόσπασμα ἀπό τήν ἀπό 17.7.1973 ἐπιστολήν τοῦ Βασιλείου Σακκᾶ πρός τόν τότε ἱερομόναχον Καλλίνικον Σαραντόπουλον, εἰς τόν ὁποῖον περιγράφει τήν «Ὁμολογίαν» τῆς τότε ὑπ’ αὐτοῦ ἱδρυθείσης «Διεθνοῦς Ἀδελφότητος τῶν ΓΟΧ., Ἡ ΠΑΡΑΔΟΘΕΙΣΑ ΠΙΣΤΙΣ», ἤτοι περιγράφει τόν παλαιοημερολογιτικόν Οἰκουμενισμόν του, ὑπεραμύνεται αὐτοῦ, καί τόν προπαγανδίζει. Γράφει λοιπόν ὁ κ. Βασίλειος Σακκᾶς: «... ’Εφ’ ὅσον ἡ ἀδελφότης διατείνεται ὅτι ἑδράζεται ἐπί καθαρῶς πνευματικῆς βάσεως ὀφείλει ν’ ἀποδεχθεῖ τάς ἀναγνωρίσεις τοῦ 1969 καί 1971, (σ.σ. ἐννοεῖ τήν ἐν ἔτει 1969 ἀναγνώρισιν ὑπό τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς τῶν Φλωρινικῶν καί τήν ἔτει 1971 «χειροθεσίαν» ἐπί τῶν Ματθαιϊκῶν Ἐπισκόπων Κορινθίας Καλλίστου καί Κιτίου Ἐπιφανίου) ἀπό θέσεως καθαρά Ὁμολογίας πίστεως καί οὐχί ἀπό θέσεως ἐκκλησιαστικῆς διοικήσεως... Ἡ ἡμετέρα ἀδελφότης τυγχάνει προσωρινοῦ χαρακτῆρος πρός ἐξυπηρέτησιν τῶν ἐν Διασπορᾶ ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΩΝ γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, ἕνεκα τῆς ἐπικρατήσεως συγχύσεως καί χαλεπότητος τῶν καιρῶν, μέχρι συγκλήσεως πανορθοδόξου Συνόδου τῶν Γ.Ο.Χ., ἥτις καί ἤθελεν ἐκδώσει ἰδίαν ἐπίσημον Ὁμολογίαν Πίστεως ... Διά τόν λόγον δέ αὐτόν εἰς τήν ἡμετέραν Ὁμολογίαν Πίστεως ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΩΝ ΚΑΙΝΟΤΟΜΩΝ, ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΥΘΥΝΩΝ. .... Τό 1969 ὁ ἱερός ἡμῶν Προκαθήμενος διά τῆς δημοσιευθείσης πράξεώς του, ἀνεγνώρισε ἐμπράκτως καί οὐχί ψιλῶ ρήματι καί ἀφορολογήτω μόνον, τήν ὕπαρξιν εἰς τόν χῶρον τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικρατείας Καινοῦ Θυσιαστηρίου, Καινῆς Ἐκκλησίας ... Ἄσχετον, λοιπόν, ἐάν τινές ήθέλησαν νά ἀποδώσουν εἰς τήν πρᾶξιν τοῦ 1969 παραταξιακόν χαρακτῆρα (ὅνπερ οὔτε κἄν διενοήθη ποτέ ὁ Μητροπολίτης ἡμῶν Κος Φιλάρετος) ὀφείλει ἡ πράξις αὕτη νά γίνη ἀποδεκτή ἀπό ἀμφοτέρας τάς παρατάξεις, ὡς ΕΜΠΡΑΚΤΟΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ, ὡς καταδίκη τῶν κακοδόξων καινοτόμων καί ἀποβολή τῶν Ἱερωνυμικῶν, τῶν Μεταξακιανιστῶν, τῶν Ἀθηναγοριανῶν καί λοιπῶν κακοδόξων καί αἱρετικῶν. Θά ἦτο βλάβη τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. ἀνά τόν κόσμον, ἐάν ἀποδοθῆ εἰς τήν πρᾶξιν τοῦ 1969 παραταξιακός χαρακτήρ καί παρερμηνεία τῶν ἐνεργειῶν τῆς Ἁγίας ἡμῶν Συνόδου. Ἡ ἐν ἔτει 1971 ἀναγνώρισις ἀποτελεῖ δεύτερον σταθμόν καί ἐπισφράγισιν τῆς πρώτης πράξεως καί ἐμμονήν εἰς τό ἔμπρακτον τῆς Ὁμολογίας. Οὐχί δύο Ἐκκλησίας ἀνεγνώρισεν ὁ ἱερός ἡμῶν Προκαθήμενος, ἀλλά τήν γνησίαν τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν ἐπανειλημμένως ἀναγνωρίζει, οὐχί δικέφαλον τέρας τόν Χριστόν βλασφημῶν, ἀλλά μέ δύο μαρτυρίας τήν μίαν καταγγέλλων πραγματικότητα, καί διττῶς ἀποσκορακίζων τούς καινοτόμους τοῦ σώματος τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας.... ‘Εξυπακούεται ὅτι δέν εἶναι δυνατόν νά συνυπάρχουν ἀτελευτήτως δύο ἱεραρχίαι εἰς τόν χῶρον τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, αὐτά ὅμως εἶναι ζητήματα ἅτινα ἀναφέρονται εἰς τήν Ἱεραρχίαν καί δέν εἶναι τῆς ἁρμοδιότητος τῆς ἀδελφότητος νά ἀσχοληθῆ. Διό καί εἰς τήν Διασποράν ὅταν μᾶς ἐρωτοῦν νά τούς ἐξηγήσωμεν τήν διαφοράν μεταξύ «Αὐξεντιανῶν» καί «Ματθαιϊκῶν» τούς παροτρύνομεν νά ἡσυχάζουν καί νά σέβωνται τούς ΓΟΧ ἅπαντας, διότι ἄνευ τῶν ἀγώνων τῶν Γ.Ο.Χ. τά πράγματα θά ἦσαν διαφορετικά σήμερον, πλήν τά διοικητικά δέν ἀνήκει εἰς ἡμᾶς νά ἀποφανθῶμεν.... Ἡ ἡμετέρα Ὁμολογία πίστεως προσυπεγράφη ἐκ μέρους Ἀρχιερέων, Ἱερῶν Μονῶν καί Κοινοτήτων, δέν ἔχομεν τό δικαίωμα νά ἐπιφέρωμεν ἀλλοιώσεις ἐπ’ αὐτῶν ἐν συνεχεία μεμονωμένων ὑποδείξεων, πρό τῆς κρίσεως ταύτης ὑπό μείζονος Συνόδου. Ὅθεν λοιπόν παρακαλοῦμεν νά μᾶς ἐνισχύσητε ἠθικῶς διά τῆς εὐλογίας τοῦ Μακαριωτάτου κ.κ. Ἀνδρέου καί νά μᾶς ὑπερασπίσετε κατά τῶν ἀντικειμένων, καί πιεζόντων ἡμᾶς εἰς ἄμβλυνσιν τῆς ὁμολογίας μας... Ἐάν ὁ Μακαριώτατος Κος Κος Ἀνδρέας, ἐπιθυμεῖ, δυνάμεθα ν’ ἀποστείλωμεν ἔγγραφον βεβαίωσιν ἐν ἧ νά δηλοῦμεν ὅτι τήν ἀναγνώρισιν τοῦ 1969 ἀντιλαμβανόμεθα «ὁμολογιακῶς» έν εὐρείᾳ ἐννοίᾳ καί οὐχί παραταξιακῶς, ἤ ἐν στενῆ ἐννοία κατά τήν ἐκκλησιαστικήν διοίκησιν...». Ἄς ἴδωμεν τώρα αὐτουσίαν καί τήν ἀπό 29.7.1973 ἀπάντησιν - ἐπιστολήν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου πρός τόν πρεσβύτερον Βασίλειον Σακκᾶν, διά τῆς ὁποίας ἀναγνωρίζει ἐπισήμως τήν ἀνωτέρω «Ὁμολογίαν Πίστεως» τῆς ἐν Γενεύη «Διεθνοῦς Ἀδελφότητος Η ΠΑΡΑΔΟΘΕΙΣΑ ΠΙΣΤΙΣ», ὅπως αὕτη περιγράφεται εἰς τό Καταστατικόν αύτῆς καί τῆς ὁποίας δύο βασικαί θέσεις, ἐπαναλαμβάνομεν, εἶναι ἡ μή καταδίκη τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ - Οἱκουμενισμοῦ, μέχρι συγκλήσεως πανορθοδόξου Συνόδου, ἁπλῶς ὁ διαχωρισμός εὐθυνῶν, καί δεύτερον ἡ ἀναγνώρισις καί τῶν Φλωρινικῶν καί τῶν Ματθαιϊκῶν εἰς τόν Ἑλλαδικόν χῶρον, ὡς ἀπόδειξις Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας τῶν Ρώσων. Ἰδού λοιπόν τί γράφει ἀπαντῶν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας πρός τόν τότε Πρεσβύτερον τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας κ. Βασίλειον Σακκᾶν: «Πρός τόν πατέρα Βασίλειον Σακκᾶν «Διεθνής ‘Αδελφότης τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἐν Γενεύη, Ἡ Παραδοθεῖσα Πίστις». ‘Αγαπητέ μοι πάτερ Βασίλειε, εὔχομαι ὁ Κύριός μας καί Θεός νά σᾶς προστατεύη εἰς τήν ἐκτέλεσιν τῶν καθηκόντων τῆς Διεθνοῦς ‘Αδελφότητος τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν «Η Παραδοθεῖσα Πίστις», καί νά σᾶς φυλάττη διά τῆς Χάριτός Του ἀπό πάντα ὁρατόν καί ἀόρατον κίνδυνον, ὥστε νά ἐργάζεσθε ἐπιτυχῶς πρός δόξαν Του καθοδηγοῦντες τάς ψυχάς καί κατηχοῦντες αὐτάς εἰς τήν ἀληθινήν καί ἀκαινοτόμητον πίστιν, μέ ταπείνωσιν, ὑπακοήν, ἀνιδιοτέλειαν, ἀγάπην καί φόβον Θεοῦ. Νά ἔχετε καί τήν ἰδικήν μου εὐλογίαν καί νά σᾶς φωτίζη ὁ Παράκλητος εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν διά πρεσβειῶν τῆς Ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου, τοῦ Προστάτου σου Ἁγίου Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, τοῦ προστάτου τῆς Ἀδελφότητος Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ καί πάντων τῶν Ἁγίων Ἀμήν. Μέ ἀγάπην Χριστοῦ. ΑΝΔΡΕΑΣ ‘Αρχιεπίσκοπος τῶν Γ.Ο.Χ. ‘Αθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος. (τίθεται ὑπογραφή)», καί Δέν ἔφθανεν ὅμως αὐτή ἡ ἐπιστολή – εὐλογία, ἔπρεπε νά μεταβῆ καί εἰς τήν Γενεύην, νά λάβη αὐτοπροσώπως μέρος καί εἰς τἠν Γενικήν Συνέλευσιν τῆς Διεθνοῦς Ἀδελφότητος «Η ΠΑΡΑΔΟΘΕΙΣΑ ΠΙΣΤΙΣ», νά ἐγκρίνη καί νά ὑπογράψη καί ἰδία χειρί τό Καταστατικόν – Ὁμολογίαν τῆς Διεθνοῦς αὐτῆς οἰκουμενιστικῆς Ἀδελφότητος, νά ἐγκρίνη τήν ἐκλεγεῖσαν Ἐπιτροπήν, καί νά ἀναθέση εἰς τόν Πρεσβύτερον Βασίλειον Σακκᾶν τό ἔργον τῆς προωθήσεως «Διεθνῶς» τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Αὐτό ἀκριβῶς ἀποδεικνύει τό ἀπό 12.11.1973 ἔγγραφον τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου, τό ὁποῖον ὑπογράφει ἐν Γενεύῃ Ἐλβετίας. Ἰδού τί ὑπογράφει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας μετά τήν συμμετοχήν του εἰς τήν Γενικήν Συνέλευσιν τῆς ἐν λόγῳ «Διεθνοῦς Ἀδελφότητος»: «Γενεύη τῆ Λ Ὀκτωβρίου (12.11.1973). Μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ζηνοβίου καί Ζηνοβίας. Πρός τήν Διεθνήν Ἀδελφότητα τῶν Γνησίων ‘Ορθοδόξων Χριστιανῶν «Η ΠΑΡΑΔΟΘΕΙΣΑ ΠΙΣΤΙΣ» ἐν Γενεύη Ἑλβετίας. Ὁ ὑπογεγραμμένος ἐλέῳ Θεοῦ, ΑΝΔΡΕΑΣ, Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ΕΠΕΥΛΟΓΟΥΜΕΝ τήν σημερινήν Γενικήν Συνέλευσιν τῆς Ἀδελφότητος, τό ψηφισθέν Καταστατικόν τῆς διοικήσεως αὐτῆς τήν ἐκλεγεῖσαν Ἐπιτροπήν ἀποτελουμένην ἐκ τῶν α) Τοῦ Κου Φραγκίσκου – Παύλου Μανιέν, ὡς Προέδρου β) Τῆς πρεσβυτέρας Μιχαηλίας Σακκᾶ, ὡς Γραμματέως, γ) Τοῦ Κου Ἰωάννου – Παύλου Ντυμπισιών, ὡς Ταμίου δ) Τῆς Κας Σταυροῦλας Φίστερ, ὡς Διοικητικοῦ Συμβούλου, καθώς καί τῶν α) Ἱερομονάχου ‘Οσίου, ὡς Πνευματικοῦ Συμβούλου β) Πρεσβυτέρου Βασιλείου Σακκᾶ ὡς Συντονιστοῦ καί προσωρινοῦ Ἐπιτηρητοῦ, ὅπως ἅπαντες οἱ προαναφερθέντες ἀκωλύτως, καί μέ φόβον Θεοῦ, ἀσκῶσι τά καθήκοντά των διά τήν πνευματικήν καί ὑλικήν πρόοδον τῆς Ἀδελφότητος. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ‘Αθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος ΑΝΔΡΕΑΣ. Τίθεται ὑπογραφή» Αὐτά τά κείμενα – ντοκουμέντα τά εὕρομεν εἰς τό Ἀρχεῖόν τῆς Μητροπόλεως. . Καί ἐξ’ αὐτῶν τῶν κειμένων διεπιστώσαμεν καί διεβεβαιώθημεν ὅτι ἡ μετά τό 1997 προσπάθεια τοῦ Βασιλείου Σακκᾶ νά ἐπιβάλη τόν Παλαιοημερολογιτικόν Οἰκουμενισμόν εἰς τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, δέν εἶναι σημερινή. Δέν προέκυψεν τό 1997 ὡς κεραυνός ἐν αἰθρία, ἀλλά ἐξεκίνησεν εὐθύς μετά τό 1971, μέ τήν εὐλογίαν μάλιστα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου, καί προηγουμένως τοῦ Κιτίου Ἐπιφανίου, τοῦ Κορινθίας Καλλίστου, καί δέν γνωρίζομεν καί ποίου ἄλλου Ἀρχιερέως. Τοῦτο, ἀγαπητοί ἀδελφοί, εἶναι φοβερόν καί ἀκουόμενον. Τό φοβερόν ἐν προκειμένω εἶναι ὅτι ἡ προσπάθεια αὐτή τοῦ κ. Βασιλείου Σακκᾶ νά ἐπιβάλη τόν παλαιοημερολογιτικόν του Οἰκουμενισμόν, ἔσχεν τήν συγκατάθεσιν καί τήν «εὐλογίαν» καί τήν ὁμόφωνον γνώμην τοῦ ἰδίου τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου, ὁ ὁποῖος ἀπό τό 1973, ἴσως καί παλαιότερον, τόν ἐπευλόγησεν, τόν ἐστήριξεν, καί τόν ἐτροφοδότησεν, μεταβαίνων μάλιστα πρός τοῦτο καί εἰς Γενεύην, ὅπου ὁ Βασίλειος Σακκᾶς, Πρεσβύτερος τότε τῆς Ρωσικῆς Διασπορᾶς ἵδρυσε «Διεθνῆ Ἀδελφότητα τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν», κάτι δηλαδή παράλληλον πρός τό «Παγκόσμιον Συμβούλιον τῶν Ἐκκλησιῶν» τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ καί Παναιρετικοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Αὕτη (ἡ «Διεθνής ἀδελφότης»), ἐνῶ παρουσιάζετο ὡς Όρθόδοξος, ἀπό τό ἴδιον τό Καταστατικόν της (τό ὁποῖον ἐπίσης ἔχομεν εἰς χεῖράς μας) καί ἀπό τήν Ὁμολογίαν (τήν ὁποίαν ὑπέγραψαν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καί 4-5 Ἀρχιερεῖς), ἦτο ἕν οἰκουμενιστικόν (παλαιοημερολογιτικόν) κατασκεύασμα, μέ σκοπόν νά προπαγανδίση διεθνῶς τόν Παλαιοημερολογιτικόν Οἰκουμενισμόν. Τό θεωρητικόν καί θεολογικόν ὑπόβαθρον τῆς «Διεθνοῦς αὐτῆς Ἀδελφότητος», ὅπως προκύπτει ἀπό τό Καταστατικόν καί ἀπό τά δημοσιευθέντα κείμενα τοῦ κ. Βασιλείου Σακκᾶ, εἶναι ὁ Παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός. Βασικαί θέσεις τοῦ Καταστατικοῦ - Ὁμολογίας εἶναι: α) Ἡ μή καταδίκη τῆς Νεοημερολογιτικῆς καινοτομίας, ἁπλῶς ἡ διαχώρισις τῶν εὐθυνῶν, μέχρι συγκλήσεως Πανορθοδόξου Συνόδου, καί β) Ἡ κατά τό ἔτος 1969 καί 1971 ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΙΣ τῶν Παλαιοημερολογιτῶν τῆς Ἑλλάδος (Φλωρινικῶν καί Ματθαιϊκῶν) δύο κλάδων ἑνός καί τοῦ αὐτοῦ σώματος, ἤτοι τῆς Μιᾶς ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησίας εἶναι ἐνέργεια Ὁμολογιακή ἐκ μέρους τῶν Ρώσων. Αὐτήν τήν Ὁμολογίαν ἐνέκρινεν, ἐπευλόγησεν καί ὑπέγραψεν ἰδία χειρί ὁ τότε Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος κ. ‘Ανδρέας, μεταβαίνων μάλιστα μυστικά καί εἰς τήν Γενεύην. Ἔτσι ἐνεργοῦν πάντοτε τά ξένα Κέντρα, μυστικά, ἀθόρυβα καί ἀποτελεσματικά ... Ἀναλογίζομαι εἰς πόσα παρόμοια ἔγγραφα ἔχει βάλει τήν ὑπογραφήν του, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας, καί παλαιότερον καί κατά τήν τελευταίαν 8ετίαν, ἐκτός ἀπό αὐτά, τά ὁποῖα ἦλθον εἰς τό φῶς τῆς δημοσιότητος, καί τά ὁποῖα ἀσφαλῶς θά χρησιμοποιήσουν εἰς τήν συνέχειαν οἱ γνωστοί πράκτορες τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ - Οἰκουμενισμοῦ, διά νά τόν παρουσιάσουν ὡς συνειδητόν θιασώτην τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος βεβαίως κατ’ αὐτούς εἶναι ἡ ... «γνησία Ὀρθοδοξία». Εἶναι λυπηρόν, ὅτι ἐνῶ προσεπαθήσαμεν πολλάκις ἐπί σειράν ἐτῶν καί μέχρι τέλους νά βοηθήσωμεν τόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀνδρέαν, νά ἀντιμετωπίση ὁμολογιακῶς τήν ἀπό τοῦ 1998 νέαν ληστρικήν ἐπίθεσιν τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους κατά τῆς Ἐκκλησίας, οὗτος «οὐκ ἠβουλήθη συνιέναι», διότι ἦτο ἀπό ἐτῶν ἠχμαλωτισμένος εἰς τήν «Βαβυλώνειον αἰχμαλωσίαν» τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ τοῦ Βασιλείου Σακκᾶ, ὁ ὁποῖος προεξετάθη καί εἰς τούς Τσακίρογλου καί τόν Κάτσουρα καί δι’ αὐτῶν καί εἰς ἄλλους πολλούς. Εἶναι λυπηρόν, διότι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνδρέας ἐπῆρεν μαζί του καί αὐτήν τήν προδοσίαν (τοῦ 1973), τήν ὁποίαν μέχρι σήμερον ἐκράτησε μυστικήν, ἐνῶ ἐπισήμως καί μέ δημόσια ἔγγραφα καί διά λογαριασμόν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἐπί τῶν ἰδίων θεμάτων ἀπήντα μέχρι τό 1997 κατά πάντα ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΑ καί ΠΕΠΑΡΡΗΣΙΑΣΜΕΝΑ. Εἶναι λυπηρόν ὅτι καί ὁ τότε Πειραιῶς Νικόλαος, ἐπρόδωσεν, τό ἔτος 1974, καί ἐκράτησε μυστικήν τήν προδοσίαν του τῆς 28.10.1974, ἡ ὁποία ὡδήγησεν εἰς τήν «πανηγυρικήν ἀποδοχήν» τοῦ βλασφήμου κατά τῆς Ὁμολογίας - Ἐκκλησιολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς ὑπέρ αὐτοῦ ἐκδοθέντος 54/76 ‘Απαλλακτικοῦ Βουλεύματος. Δέν δυνάμεθα νά μήν μνημονεύσωμεν ἐνταῦθα καί τήν «ΑΠΟΦΑΣΙΝ – ΔΗΛΩΣΙΝ - ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΝ» (τοῦ 1974) τῶν λαϊκῶν μελῶν τῆς Ἐπισκοπικῆς περιφερείας Πειραιῶς, τήν ὁποίαν ἐδημοσιεύσαμεν εἰς τό «Γνώσεσθε τήν ‘Αλήθειαν», τεῦχος 14ον, Μαίου 2006 εἰς τήν ὁποίαν ἀναφέρεται: «Ἀποκηρὐσσομεν ἀπό τοῦδε πάντα Κληρικόν ... ὅστις ἤθελεν ποτέ λιποψυχήσει καί δεχθῆ ἀντικανονικάς καί παρανόμους ἀποφάσεις τῆς Νεοημερολογιτικῆς Ἱεραρχίας, ἔστω καί ἄν εἶναι μέλος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἤ καί αὐτός οὗτος ὁ ‘Αρχιεπίσκοπος ἡμῶν ἤ καί ὀ Σεβ. ‘Επίσκοπος ἡμῶν κ.κ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ, καθώς καί πάντα Κληρικόν, ὅστις ἤθελεν τυχόν ποτέ ἐμφανισθεῖ ὑπό τόν τίτλον τῆς Ὀρθοδοξίας, ὡς δῆθεν Κεφαλή ἡμῶν καί μή συνεχίζων τήν γραμμήν ἥν ἐχάραξεν ὁ ἐν μακαριστοῖς Ἀρχιεπίσκοπος ἡμῶν Κυρός Ματθαῖος, καί πάντα μή ὑπακούοντα εἰς τά κελεύσματα τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου...»; Καί διερωτώμεθα: Μήπως ὁ συντάκτης τοῦ κειμένου ἐγνώρισε κάτι ἀπό τήν ἐν ἔτει 1973 προδοσίαν τοῦ Ἀρχ/που Ἀνδρέου καί τήν ἐν ἔτει 1974 προδοσίαν τοῦ Πειραιῶς Νικολάου; Υ.Γ. Ἀντί Παραρτήματος παραθέτομεν συνημμένως καί ἐν φωτοτυπία: α) Τήν ἐπιστολήν τοῦ τότε Πρεσβυτέρου Βασιλείου Σακκᾶ πρός τόν Ἀρχιμ. Καλλίνικον Σαραντόπουλον, εἰς τήν ὁποίαν σημειωθήτω ἀναγράφει ἰδία χειρί ὁ ‘Αρχιεπίσκοπος τήν ἡμερομηνίαν 17 Ἰουλίου 1973, ὅπερ σημαίνει ὅτι ἐνημερώθη ἐπ’ αὐτῆς καί τήν ἐγνώριζεν, β) Τήν ἀπό 27/7/1973 ἰδιόχειρον ἀπάντησιν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου πρός τόν Βασίλειον Σακκᾶν καί γ) Τήν ἀπό Λ΄Ὀκτωβρίου (12.11.1973 ἐν Γενεύη ὑπογραφεῖσαν ἄλλην ἐπιστολήν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου. Καί «ὁ νοῶν νοείτω», διατί καί μετά τό 1997 ἔπεσεν εἰς τήν πλεκτάνην τοῦ Βασιλείου Σακκᾶ καί τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ του Οἰκουμενισμοῦ. ΕΠΙ ΣΧΟΛΙΟΥ ΤΗΣ κ. ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΟΥΛΑ Πολυ σωστα γραφετε κ. Ειρηνη Κουλα οτι «οι αποκαλυψεις αυτες» ειναι «πραγματικα σοκαριστικες» ... Και, αν θελετε, προσθετω καί εγω, οτι η Ομολογια την οποια διεκηρυξε το 1973 η «Διεθνης Αδελφοτης της Γενευης η Παραδοθεισα Πίστις», καί την οποίαν πρίν από τον Αρχιεπίσκοπο Ανδρεα υπέγραψαν καί «επευλογησαν» οι Αρχιερεις Καλλιστος καί Επιφανειος, η οποια ειναι θεωρια του πρωην Φλωρινης Χρυσοστομου καί η οποία εδημιουργσηε το σχισμα του 1937, δεν ειναι μια απλή αρνησις της καθαρας Ομολογιας καί της Αποστολικης μας Διαδοχης, ως μας την παρεδωκεν γνησιαν καί ακαινοτομητον ο αγιος Πατηρ Ματθαιος δια των χειροτονιων του 1948, αλλά ειναι καί ο αντιποδας καί ο πολεμιος αυτης... Καί ας ληφθη υπ οψιν οτι εγινε μετα από δυο τρια χρονια, αφ οτου ηκουσθη το βραδυ της επιστροφης η ψευδης δηλωσις των μελων της Εξαρχιας, οτι οι Ρωσοι της Διασπορας απεδεχθησαν την Ομολογιαν Εκκλησιολογιαν μας καί οτι διεκοψαν κοινωνιαν μετα του Οικουμενικου = Οικουμενιστικου Πατριαρχειου Κων/λεως καί των Εκκλησιων πού κοινωνουν μετ αυτου καί επομενως κατ αυτους «ωρθοδοξησαν» καί «υπό την προυπόθεσιν αυτην δεχθηκαμε την Εξαρχιαν, αφου «μετωνομασαμε» αυθαιρετως την κατα τον Η Κανονα της Α Οικουμενικης Συνοδου χειροθεσιαν εις συγχωρητικην ευχην. Καί ο σκοπος ηταν προφανης: Δια να μην υπάρχουν αντιδρασεις καί δια να μη γινη σχισμα. Διερωτωμαι μηπως τελικα εχομεν εδω κατι σαν την «δηλωσιν» του πρωην Φλωρινης στην Εφημεριδα «ΒΡΑΔΥΝΗ» (10.12.1950) οτι «επρεπε καποιος Μητροπολιτης να υποκριθη τον παλαιοημερολογιτην δια να οδηγηση τους παλαιοημερολογιτες εις τα πλαίσια τα Κανονικα», δηλαδη για να τους ενταξει ευκολωτερον εις την αντιεκκλησιαν του Οικουμενισμου»; Και μηπως τό ιδιο πραγμα επαναλαμβανεται καί σημερον οτε οι εν Κορινθω ηρνηθησαν παντελως να συζητησουμε παρομοια θεματα, οπως ακριβως καί το θεμα τουτο της Γενευης; ΠΑΡΑΤΙΘΕΝΤΑΙ ΜΕΡΙΚΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩΜΕΝ ΤΗΝ ΕΝ ΕΤΕΙ ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΟΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ ΤΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ ΤΗΣ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Ο ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟ 1971 ("ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑ") ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΟΝ!!! Από Dhmhtrhs Papadatos, Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2015 στις 10:23 μ.μ. Τό ἔτος 1971 ("χειροθεσία") εἶναι ἕνας σταθμός. Τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1971 ἀπεκαλύφθη σέ ὅλος της τό "μεγαλεῖο" ἡ προσπάθεια ἐπιβολῆς κατά τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδοξίας καί κυρίως κατά τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς, ἡ ὁποία διεφυλάχθη διά τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935 καί 1948. ῾Η "χειροθεσία" πού ἔγινε στούς ᾿Αρχιερεῖς τό 1971, κατά τήν συνείδησι τῆς ᾿Εκκλησίας Κλήρου καί Λαοῦ, δέν ἦτο τίποτ᾿ ἄλλο παρά μιά τυπική πράξις, ἡ ὁποία δέν εἶχε σχέσι καί δέν ἔθιγε τήν δογματικήν ἀκεραιότητα τοῦ μυστηρίου τῆς χειροτονίας, ἀπεκάλυψε ὅμως ὁλόκληρον τό μέγεθος τῆς συνωμοσίας κατά τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς. Καί ἡ συνωμοσία αὐτή ξεκινοῦσε ἀπό τόν Νεοημερολογιτισμό, πέρασε στούς Φλωριναίους, καί ἐφαρμόσθηκε ἀπό μιά ὁμάδα Ρώσων ᾿Αρχιερέων, οἱ ὁποῖοι θέλησαν νά περάσουν τό μήνυμα, ὅτι οἱ ᾿Αρχιερεῖς "ἐχειροθετήθησαν" ἤ "ἐχειροτονήθησαν", καί ἐπομένως, ἰδού τό ἀποκορύφωμα τῆς συνωμοσίας, οἱ Ματθαιϊκοί ἔλκουν τήν ᾿Αποστολική τους διαδοχή ἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς. Τά πράγματα τούς διέψευσαν, ὁ Φιλάρετος τό διεβεβαίωσε, ὅτι "ἐδέχθησαν τούς Ματθαιϊκούς ᾿Επισκόπους ὡς ᾿Αρχιερεῖς", ὅτι ἡ "χειροθεσία ἦτο μία συγχωρητική εὐχή" καί τίποτα περισσότερον. Αὐτό τό ἐπιβεβαίωσεν ἐμμέσως καί ὁ Φλωριναῖος ᾿Αρχιεπίσκοπος Αὐξέντιος εἰπών: "Παρεσπόνδησαν οἱ Ρῶσοι, ἀναγνωρίσαντες τούς Ματθαιϊκούς ᾿Επισκόπους". Αὐτό τό μήνυμα μετέφερε καί ἡ ᾿Εξαρχία, ὅταν ἐπέστρεψε ἐξ ᾿Αμερικῆς: "Καμμία χειροθεσία δέν ἔγινε, μιά ἁπλῆ συγχωρητική εὐχή". Από τό 1974 ἀρχίζει ὁ νέος κύκλος τῆς προδοσίας. Σταθμός στό νέο κύκλο τῆς προδοσίας εἶναι ἡ μήνυσις τοῦ νεοημερολογίτου Μητροπολίτου Πειραιῶς Χρυσοστόμου κατά τοῦ Σεβ. Πειραιῶς κ. Νικολάου ἐπί ἀντιποιήσει ἐκκλησιαστικοῦ ἀξιώματος, καί τό ῾Υπόμνημα τοῦ Σεβ/του Πειραιῶς εἰς τό Δικαστήριον τό 1974. ῾Ο Σεβ/τος Πειραιῶς κ. Νικόλαος, ἄν καί εἰς ἐπίσημον ἔγγραφόν του, τό ὁποῖον ὐπογράφει τό ἴδιον ἔτος μαζί μέ τόν Κορινθίας Κάλλιστο καί τόν ᾿Αρχ/τη τότε Καλλίνικο, ἀναφέρει ὅτι ἡ χειροθεσία ἦτο μιά τυπική πράξις, ἡ ὁποία ἔγινε ἄνευ οὐσιαστικοῦ λόγου, ὅπως τούς εἶπαν οἱ ρῶσοι τῆς Διασπορᾶς, ἄν καί τότε ἐκυκλοφόρησε ἡ "᾿Αποκατάστασις τῆς ᾿Αληθείας" ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου, ὅπου πάλιν ὑπεστηρίζετο, ὅτι ἐπρόκειτο περί μιᾶς ἐξωτερικῆς τυπικῆς πράξεως, ἐν τούτοις διά νά ἐπιτύχῃ τήν ἀθώωσίν του ὑπέβαλε εἰς τό δικαστήριον τήν ἀπόφασιν τῶν Ρώσων, κατά τήν ὁποίαν οἱ Ματθαιϊκοί ἐδέχθησαν χειροθεσίαν κατά τόν Η' Κανόνα τῆς Α᾿ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Αὐτή ἡ ἀπόφασις οὔτε ἐφηρμόσθη, ἀλλά καί ὅταν ἐδημοσιεύθη κατεδικάσθη ἐν τῇ γενέσει της. Εἰς αὐτήν τήν ἀπόφασιν ἐστηρίχθη τό Συμβούλιον Πλημμελειοδικῶν Πειραιῶς διά νά ἐκδώση τό 54/76 "᾿Απαλλακτικόν (ὑπέρ τοῦ Σεβ/του Πειραιῶς) Βούλευμα", κατά τό ὁποῖον: "...εἰ καί διηρημένοι ὄντες (σ.σ. ἐννοεῖ τό σχίσμα τοῦ 1937) ἀπό τινος εἰς δύο ᾿Εκκλησίας, διευθυνομένας ἑκατέρας τούτων ὑπό ἰδίας Συνόδου ἐκ Παλαιοημερολογιτῶν ᾿Αρχιερεων. Διότι ἀπό τοῦ ἔτους 1937 (σ.σ. ἀπό λάθος γράφει 1947) ὁ κατά τήν 26ην Μαΐου 1935 χειροτονηθείς εἰς ᾿Επίσκοπον Βρεσθένης ῾Αγιορείτης ῾Ιερομόναχος Ματθαῖος Λαυρεώτης, περιελθών εἰς ἔριδα μετά τῶν λοιπῶν ᾿Αρχιερέων, ἥν καί τύποις περιέγραψεν, ἵδρυσε νέαν Θρησκευτικήν κοινωνίαν, ἥν ὠνόμασεν ὡσαύτως ᾿Εκκλησίαν τῶν Γνησίων ᾿Ορθοδόξων Χριστιανῶν τῆς ῾Ελλάδος. ῞Ενδεκα δ᾿ ἔτη βραδύτερον (σ.σ. τό βούλευμα γράφει ἕν ἔτος βραδύτερον, προφανῶς ἐκ λάθους), θεωρήσας τήν ὑπ᾿ αὐτόν ᾿Εκκλησίαν ὡς ἐν διωγμῷ τελοῦσαν καί ἐπικαλεσθείς "ἀπαρρησίαστον ἐπισκόπων καιροῖς χαλεποῖς", προέβη εἰς χειροτονίαν ῾Ιερομονάχου εἰς ᾿Επίσκοπον καί εὐθύς μετά τούτου εἰς χειροτονίας ἑτέρων τριῶν ἱερομονάχων εἰς ᾿Επισκόπους, μεθ᾿ ὧν συνεκρότησεν ἐν συνεχείᾳ τήν ῾Ιεράν Σύνοδον τῆς Ματθαιϊκῆς λεγομένης παρατάξεως τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γνησίων ᾿Ορθοδόξων Χριστιανῶν. ῾Η ἐν λόγῳ δευτέρα τῶν Παλαιοημερολογιτῶν ᾿Εκκλησία ὑποστηρίζει τήν συγκρότησιν αὐτῆς κατά τά ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ τῶν τριῶν πρώτων αἰώνων τηρηθέντα, μεριμνᾶ δέ νά διακρίνῃ φανερῶς τήν θέσιν αὐτῆς ἐν τῇ Πολιτείᾳ ἀπό πάσης ἄλλης παλαιοημερολογιτικῆς τοιαύτης, ὑποδεικνύουσα τοῦτο κατά τήν ἐκτός τῶν ἱεροτελεστιῶν ἀμφίεσιν τῶν Κληρικῶν καί μοναχῶν ἐν αὐτῇ". Δηλαδή ὁμιλεῖ: α) Διά δύο ᾿Εκκλησίας Παλαιοημερολογιτῶν! β) Διά νέαν θρησκευτικήν κοινωνίαν, τήν ὁποίαν ἵδρυσεν ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος καί τήν ὁποίαν ὠνόμασεν ᾿Εκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ. γ) Διά δευτέραν τῶν Παλαιοημερολογιτῶν ᾿Εκκλησίαν. Περί τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935 καί ἑπομένως καί τοῦ 1948, ἀποφαίνεται, ὅτι:"...δέν ἐγένοντο ἀποδεκταί ὑπό τῆς Νομολογίας τῶν Δικαστηρίων, ἅτινα δέχονται, ὅτι οἱ κατά τό ἔτος 1935 καθαιρεθέντες ᾿Αρχιερεῖς μετέστησαν εἰς τήν τάξιν τοῦ μοναχοῦ, μηδεμίαν ἐξουσίαν ἔχοντες πρός ἐνέργειαν τῶν εἰς τούς ᾿Επισκόπους ἐπιτρεπομένων, ἐν οἷς καί ἡ χειροτονία ἱερέως ἤ ᾿Αρχιερέως, ἥτις τυχόν γενομένη εἶναι ἄνευ ἐννόμου ἀξίας καί δέν περιποιεῖ τῷ χειροτονηθέντι τήν ἰδιότητα τοῦ κληρικοῦ ἤ τοῦ ἐπισκόπου (Α.Π. 39/1956 Ποιν. Χρον. ΣΤ. 190 Α.Π. 176/1957 Ποιν. Χρον. Ζ, 372)". ...᾿Ενῶ εἰς τήν συνέχεια: "῾Ετέρωθεν δυνάμει τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 16-11 τῆς 15/18ης Σεπτεμβρίου 1971 ἀποφάσεως τῆς Συνόδου τῶν ᾿Επισκόπων τῆς ῾Υπερορίου Ρωσικῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας ἐνετάλησαν οἱ ᾿Αρχιερεῖς Γερμανίας Φιλόθεος καί Αὐστραλίας Κων/νος, ὅπως μεταβαίνοντες εἰς Βοστώνην χειροθετήσωσι τούς ᾿Επισκόπους Κορινθίας Κάλλιστον καί Κιτίου ᾿Επιφάνιον. ῎Οντως τήν μέν 17ην Σεπτεμβρίου 1971 ἐχειροθετήθη ὑπό τῶν ὡς ἄνω ᾿Αρχιερέων ὁ Μητροπολίτης Κορινθίας Κάλλιστος ἐν τῇ ῾Ιερᾷ Μονῇ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος εἰς Μπροῦκλιν τῆς Μασσαχουσέτης, τήν δέ ἑπομένην καί εἰς τόν ὡς ἄνω Ναόν ἐχειροθετήθη ὁ ᾿Επίσκοπος Κιτίου ᾿Επιφάνιος. ᾿Επανελθόντες οἱ ἀνωτέρω εἰς τήν ῾Ελλάδα, ἐχειροθέτησαν τούς ὑπολοίπους ᾿Αρχιερεῖς τῆς Ματθαιϊκῆς παρατάξεως καί οἱ ᾿Αρχιερεῖς τόν κλῆρον (ἴδετε τό Περιοδικόν ΚΗΡΥΞ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ Περίοδος Δ'- Τόμος 17ος, Μήν Νοέμβριος σελ. 6 καί ἑπόμενα) ᾿Ακολούθως τήν 26ην ᾿Ιανουαρίου 1973 καί ἐν τῷ ῾Ιερῷ Ναῷ ῾Αγίου Νικολάου, τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Κουβαρᾶ ᾿Αττικῆς, οἱ ᾿Επίσκοποι ᾿Αθηνῶν ᾿Ανδρέας, Θεσσαλονίκης Δημήτριος, Κορινθίας Κάλλιστος, Τρίκκης καί Σταγῶν Βησσαρίων καί Μεσσηνίας Γρηγόριος ἐχειροτόνησαν τόν ᾿Αρχιμανδρίτην Νικόλαον Μεσσιακάρην - πρῶτον τῶν κατηγορουμένων - εἰς ᾿Επίσκοπον Πειραιῶς". (Βλέπετε ὁλόκληρον τό ᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα 54/76 εἰς: ᾿Επισκόπου Κηρύκου, Μητροπ. Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς: "ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ", ὅπως προκύπτουν ἀπό ἀδιάψευστες πηγές καί ντοκουμέντα, Κορωπί Φεβρουάριος 2002). Μετά τό 54/76 "᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα" ἐπηκολούθησε σειρά προδοτικῶν ἐνεργειῶν: 1) Τό 1976 ἐδήλωσεν ὁ τότε Κορινθίας Κάλλιστος, ὅτι ἐδέχθη χειροθεσία, διότι ἐθεώρει τήν χειροτονίαν του σχισματικήν. 2) Τό 1977 ἐξέπεσε τῆς ῾Ομολογίας καί προσέφυγε εἰς τούς Αὐξεντιανούς, ἀπό τούς ὁποίους ἐγένετο δεκτός ὡς Μητροπολίτης ἀπό τό 1971. 3) Τήν δεκαετία τοῦ 80 ὁ Αὐξέντιος ἐδήλωνεν, ὅτι οἱ Ματθαιϊκοί ἔλαβον "χειροθεσίαν ἤ χειροτονίαν". 4) Τό 1991 ἐξεδόθη νέον "᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα" ἀπό τό Πλημμελειοδικεῖον Δράμας, τό ὁποῖον ἐστηρίζετο εἰς τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 54/76 τοῦ "Πλημμελειοδικείου Πειραιῶς" καί τό ὁποῖον σαφῶς ἀποφαίνεται ὅτι "οἱ Ματθαιϊκοί ἕλκουν τήν ᾿Αποστολικήν των Διαδοχήν ἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς". 5) Τό 1991 ὁ ῾Ιερομόναχος Εὐθύμιος ᾿Επιφανείου ἐν "᾿Εγκυκλίῳ ἐπιστολῇ" του γράφει ὅτι "μᾶς περιρρέει ἡ ἀνομία τῆς χειροθεσίας, ἐξεφύγομεν τῆς γραμμῆς πλεύσεως τοῦ ἀγίου Πατρός, ἐπταίσαμεν ὡς ᾿Εκκλησία καί οὐχί ὡς ἄτομα". 6) Τό 1992 ὁ Πρόεδρος τῆς ᾿Επιτροπῆς τῶν Φλωριναίων (διά τόν διάλογον) μᾶς εἶπε κατά τήν τελευταίαν συνεδρίασιν, ὅτι δέν θά συζητήσουμε ἄλλα θέματα, διότι μᾶς ἀναγνωρίζουν, διότι αἱ χειροτονίαι μας τακτοποιήθησαν ἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς, καί ἐπομένως ἔχουμε τήν ἴδια ᾿Αποστολική Διαδοχή. 7) Τό 1993 οἱ πέντε πρώην Μητροπολῖται, καί ἐπίσημα πλέον υἱοθετοῦν τήν θέσιν τοῦ ῾Ιερομ. Εὐθυμίου, δηλαδή δέχονται, ὅτι τό 1971 ἐγένετο οὐσιαστική χειροθεσία. 8) Τό 1994 ὁ Φλωριναῖος ᾿Αρχιεπίσκοπος κ. Χρυσόστομος Κιούσης εἰς "ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΝ τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ" του ἔγραφε, ὅτι εἰς τήν ᾿Αμερικήν "οἱ Ματθαιϊκοί ἀπεκατέστησαν τό κῦρος τῶν χειροτονιῶν των μέ χειροθεσία ἤ χειροτονία". ῎Εγραφεν ἀκόμη ὅτι ἀναγνωρίζεται ἀπό τήν Πολιτεία ὡς ὁ κύριος κορμός τῶν Παλαιοημερολογιτῶν. Τρία χρόνια ἀργότερα ὁ κ. Δελήμπασης ἔχων ὑπ᾿ ὄψιν του ἀσφαλῶς καί τήν πρότασι τοῦ Χριστοδούλου νά ἑνωθοῦν οἱ Παλαιοημερολογῖται διά νά κάμῃ διάλογο μαζί τους, ἔγραφε εἰς τήν ᾿Εφημερίδα του "ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ" τά ἑξῆς: "῾Ως πρός τήν ῾Ελλάδα ὁ σκοτεινός Οἰκουμενισμός ἐπιδιώκει νά δημιουργηθῶσι δύο θρησκευτικαί διοικήσεις, μία τῶν καινοτόμων, ἤτοι τῶν λεγομένων "νεοημερολογιτῶν", καί ἄλλη τῶν ἀκαινοτομήτων, δηλαδή τῶν λεγομένων "παλαιοημερολογιτῶν". Καί τοῦτο, ἵνα διά τῶν δύο αὐτῶν διοικήσεων ἐλέγχῃ πάντας τούς θρησκευομένους, ἐπηρεάζων καί κατευθύνων αὐτούς πρός τούς σταδιακούς σκοπούς τῆς σατανικῆς οἰκουμενιστικῆς προσπαθείας, μέχρι τῆς καθολικῆς ἐπικρατήσεώς του...᾿Εάν οἱ σκοτεινοί οἰκουμενισταί "κατορθώσουν νά δημιουργήσουν ἐναίαν διοίκησιν" καί εἰς τόν "παλαιοημερολογιτικόν" λεγόμενον κόσμον, τότε πᾶς μή ὑποτασσόμενος εἰς αὐτήν ᾿Ορθόδοξος...ὁμολογητής θά δύναται νά ἐξοντώνεται εὐλογοφανῶς. Θά καταδικάζεται ὑπό πάντων..." 9) Τό 1998-99 ὁ κ. Βασίλειος Σακκᾶς κυκλοφορεῖ διάφορα ἀνώνυμα εἰς τά ὁποῖα διατυπώνει τήν ἐρώτησιν: "Εἰς τί διαφέρουν αἱ χειροτονίαι τῶν Ματθαιϊκῶν καί τῶν Φλωρινικῶν ἐφ᾿ ὅσον ἀμφότεραι ἔχουν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν ἀπό τούς Ρώσους"; 10) Τό 1999 ὁ κ. Κάτσουρας προτείνει τόν κ. Σακκᾶ καί ἄλλους διά συνεργάτας τοῦ Κ.Γ.Ο., ἐνῶ "ἀποκαλύπτει" ὅτι ἔχει στοιχεῖα διά τό τί ἀκριβῶς συνέβη τό 1971. 11) Τό 1999 ὁ "᾿Αρχιεπίσκοπος" κ. Χρυσόστομος Κιούσης εἰς ἐπιστολήν πρός τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχιπεπίσκοπον κ. ᾿Ανδρέαν παραθεωρεῖ ὅλα τά θέματα τοῦ θεολογικοῦ Διαλόγου καί ὁμιλεῖ διά τά σημεῖα πού μᾶς διαιροῦν σήμερον. 12) Τέλος 1999 καί ἀρχάς 2000 ὁ Μακαριώτατος κ. ᾿Ανδρέας ἀπαντῶν σιωπηλά ἀποδέχεται τήν πρότασιν τοῦ κ. Χρυσοστόμου, ἐνῶ ἀπορρίπτει αὐταρχικά τήν ἡμετέραν πρότασιν, τήν ὁποίαν ὑπεβάλαμεν ὡς Πρόεδρος ᾿Επιτροπῆς τοῦ Διαλόγου, εἰς τήν ὁποίαν ἐτονίζαμε, ὅτι δέν μποροῦμε νά παραθεωρήσουμε τά θέματα τῆς ῾Ομολογίας ᾿Εκκλησιολογίας, ἀρχῆς γενομένης ἀπό τό σχίσμα τοῦ 1937, ὅπου σταμάτησε ὁ διάλογος, οὔτε καί τά θέματα τῶν χειροτονιῶν ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς καί ὅ,τι ἔχει σχέσιν μέ τήν "χειροθεσίαν". 13) Τό δέ 2001 ἀποκαλύπτεται μέσα ἀπό μία συζήτησι στό Κανάλι ΤΕΜΠΟ, ὅπου ἔλαβον μέρος ὁ "᾿Αλεξανδρουπόλεως" ῎Ανθιμος (νεοημερολογίτης), ὁ "Πειραιῶς" Γερόντιος (Φλωριναῖος) καί ὁ γνωστός κ. Χατζηφώτης), ὅτι τά σχέδια προχωροῦν, ἐνῶ οἱ πάντες "κινοῦνται, βουλεύονται, μελετοῦν τήν "παράδοσιν". 14) ᾿Εσχάτως ἡ ᾿Εφημερίς "ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ" ἀποκαλύπτει, ὅτι ὅλος ὁ σκοπός εἶναι ἡ "ἐπανένταξις".τῶν Γ.Ο.Χ. εἰς τήν Νεοημερολογιτικήν ᾿Εκκλησίαν, ἐνῶ τό πρόβλημα τους, τό ὁποῖον βέβαια ἔλυσαν κατά τάς ἐντολάς τῶν Νεοημερολογιτῶν, τά "᾿Απαλλακτικά Βουλεύματα" . Καί ἡμεῖς...ἄδομεν. Ιδού τί ἀκριβῶς γράφει:"Προσέγγιση μέ τούς Παλαιοημερολογίτας ἐπιδιώκει ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος (κ. Χριστόδουλος). Τό ζήτημα τῆς προσέγγισης μέ τούς χριστιανούς πού ἀκολουθοῦν τό Παλαιό ῾Ημερολόγιο συζητήθηκε στήν ῾Ιερά Σύνοδο ἐκτός ἡμερησίας διατάξεως καί ἐξ᾿ ἀφορμῆς διαλόγου πού ἀφοροῦσε τήν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα ᾿Ιωάννη - Παύλου τοῦ Β' στήν ᾿Αθήνα. Σύμφωνα μέ πληροφορίες ἀνατέθηκε στόν Μητροπολίτη Θηβῶν ῾Ιερώνυμο νά ἐρευνήσει κατά πόσον εἶναι δυνατή ἠ προσέγγιση μέ τίς ὁμάδες αὐτές. Στήν ἐκτενῆ συζήτησι τῶν Συνοδικῶν ᾿Αρχιερέων ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος φέρεται νά τάχθηκε ὑπέρ τῆς προσέγγισης. Μαζί του συμφώνησαν οἱ περισσότεροι ᾿Αρχιερεῖς, ἐνῶ δύο Μητροπολῖτες οἱ Κερκύρας Τιμόθεος καί ᾿Αέξανδρουπόλεως ῎Ανθιμος ἐξέφρασαν ἀμφιβολίες κατά πόσον οἱ Κληρικοί τῶν ὁμάδων αὐτῶν ἔχουν ἱεροσύνη καί ἀποστολική διαδοχή... Λέγεται πώς ἤδη σέ δύο συγκεκριμένες ὁμάδες Παλαιοημερολογιτῶν ἔχει καλλιεργηθεῖ ἤδη κλῖμα διαλόγου καί ἐπανένταξης, ἀλλά τό ὅλο ἐπιχείρημα παρουσιάζεται ἀρκετά δύσκολο. ᾿Αξίζει νά σημειωθεῖ πώς ἐνδιαφέρον γιά προσέγγιση μέ τούς ἀκολουθοῦντας τό ᾿Ιουλιανό ἡμερολόγιο εἶχε ἐπιδείξει παλαιότερα καί τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, τό ὁποῖο εἶχε στείλει καί ἔγγραφο πρός τήν ᾿Εκκλησία τῆς ῾Ελλάδος". (Στῦλος ᾿Ορθοδοξίας, Σεπτέμβριος 2001, σελ. 23). Από τό 1998 ἐτέθη εἰς ἐφαρμογήν τό σχέδιον τῆς ἑνώσεως μέ τούς Φλωρινικούς βάσει μιᾶς κοινῆς "ὁμολογίας", ὁ δέ κ. Σακαρέλλος μετά τοῦ κ. Σακκᾶ προωθοῦν σέ συνεργασία μέ ἡμετέρους καί δή συμβούλους τοῦ Μακαριωτάτου τό σχέδιον τῆς ἐπισήμου ἀλληλοαναγνωρίσεως, σύμφωνα μέ τίς ἐντολές πού ἔδωσε ὁ Χριστόδουλος, ὁ ὁποῖος παρακολουθεῖ ἐκ τοῦ σύνεγγυς καί ἐνημερώνει τούς συνεργάτας του.Καί ὅποιος ἀπό μᾶς μιλάει γιά προδοσία εἶναι.... ἀσεβής. Αὐτός εἶναι ὁ Παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός, ὅπως ἐξελίσσεται ἀπό τό 1971 μέχρι σήμερον...