ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!!!
(Η ταπεινότητά μου, ο Δημήτριος Παπαδάτος, ως διαχειριστής του παρόντος Blog, κάνω θερμή παράκληση στον Σεβ/το Μητροπολίτη Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Αμφιλόχιο να διαβάσει το παρακάτω κείμενο και να προβληματισθεί. Κι επειδή γνωρίζω πως ο Σεβ/τος δεν ασχολείται με το διαδίκτυο για να μπορέσει να ενημερωθεί περί αυτού, παρακαλώ πάρα πολύ κάποιον από τον στενό του εκκλησιαστικό περίγυρο να του το γνωστοποιήσει).
Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΟΤΗΤΟΣ
Οι άγιοι Πατέρες και όλοι γενικά οι Άγιοι της Εκκλησίας μας είναι <<φως του κόσμου>>, όχι διότι έχουν μερικά έργα εξωτερικά, αλλά διότι είναι κατοικητήρια της Αγίας Τριάδος, διότι έχουν μέσα στην καρδιά τους την Χάρι του Τριαδικού Θεού. <<Φως του κόσμου>> είναι όχι όσοι κάνουν μερικά <<καλά>> έργα, όσοι είναι <<καλοί>> χριστιανοί, αλλά όσοι πέρασαν από τα αισθητά του κόσμου στα υπέρ αίσθησιν, αυτοί που ζουν πνευματικήν ζωήν, αυτοί που προηγουμένως με την νηστεία και την αγρυπνία καθάρισαν την σάρκα, με τα δάκρυα ελέπτυναν την καρδιά τους, με την κακοπάθεια ενέκρωσαν τα μέλη τους, με την προσευχή εγέμισαν το νού τους από θεϊκόν φως, και με την απάρνησι του θελήματος των έγιναν υπήκοοι μέχρι θανάτου.
Πατέρες λέγονται και οι εν Χριστώ αναγεννηθέντες, διότι έλαβον εντός της καρδίας των το Άγιον Πνεύμα και μετέδωσαν τις εμπειρίες τους στα πνευματικά τους παιδιάμε αποτέλεσμα να τα αναγεννήσουν. Ο Απόστολος Παύλος έγραφε προς τους Κορινθίους: <<εάν γαρ μυρίους παιδαγωγούς έχητε εν Χριστώ, αλλ' ου πολλούς πατέρας. Εν γαρ Χριστώ Ιησού δια του Ευαγγελίου εγώ υμάς εγένησσα>> (Α' Κορ. δ, 15). Ο Απόστολος Παύλος έχει συναίσθησιν της πατρότητός του, και δια τούτο γράφει προς τον μαθητήν του τον Τιμόθεον: <<έστι τέκνον μου αγαπητόν και πιστόν εν Κυρίω>> (Α' Κορ. δ, 17).
Και οι Άγιοι Ιεράρχες, οι διάδοχοι των Αγίων Αποστόλων, λέγονται Πνευματικοί Πατέρες, διότι αναγεννήθησαν μεν αυτοί κατά Χριστόν, αλλά και το ποίμνιό τους αναγέννησαν. Και κάθε αναγεννημένος χριστιανός, είναι πνευματικός οδηγός δι' εκείνον που λαμβάνει υπόδειγμα εκ της αγίας ζωής του και βαδίζει την κατά Χριστόν ζωήν εμπνεόμενος από το άγιον παράδειγμα του αναγεννημένου αυτού χριστιανού.
Δια να είναι όμως κάποιος γνήσιος και αληθινός πνευματικός πατέρας, πρέπει να είναι γνήσιον και αληθινόν παιδί του Θεού. Μόνον ως αληθινό παιδί του Θεού μπορεί να αναγεννηθή δια να μπορέση να αναγεννήση δια της χάριτος του Θεού και άλλους. Και αυτό γίνεται όταν υπακούη στο θέλημα του Θεού. Εκείνος που δεν υπακούει στο θέλημα του Θεού, ο ανυπάκουος δεν αναγεννάται, δεν είναι φως του κόσμου.
Η πατρότης συνδέεται επίσης και με την <<μητρότητα>> προς την Εκκλησίαν. Δια να είναι κανείς αληθινός πνευματικός πατέρας, πρέπει να έχη τον θεόν Πατέρα, και δια να έχη πράγματι τον θεόν Πατέρα, πρέπει να έχη την Εκκλησία Μητέρα. Να είναι δηλαδή γνήσιον και αληθινόν τέκνον της Αγίας του Χριστού Εκκλησίας.
Ο πνευματικός πατήρ όταν δεν έχει κοινωνία μετά της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας δεν έχει την Χάριν του Αγίου Πνεύματος, δεν είναι κατοικητήριον της Αγίας Τριάδος, δεν έχει τον θεόν Πατέρα, αφού δεν έχει την Εκκλησία Μητέρα, επομένως δεν αναγεννά όσους υποτάσσονται εις αυτόν, δεν τους φωτίζει, δεν τους καθιστά τέκνα του Θεού. Επομένως δεν είναι πνευματικός Πατήρ, και από των τοιούτων πρέπει να φεύγη ο χριστιανός, εάν θέλη την σωτηρίαν του. Εάν βέβαια έχει συνείδησιν ορθόδοξον δεν θα παραμείνη κοντά του, θα τον εγκαταλείψη. Εκτός και αν έχη προσωπολατρείαν, και υποτάσσεται εις αυτόν και όχι εις τον Θεόν.
Σήμερα που υπάρχουν τόσα σχίσματα και τόσες αιρέσεις είναι πολύ δύσκολο να διακρίνη ο χριστιανός ποίοι πνευματικοί πατέρες είναι ενωμένοι με την Εκκλησία και τον Θεό και ποίοι απεστάτησαν και εξέπεσαν. Δια τούτο χρειάζεται πολλή προσοχή και προσευχή, διότι άλλως ο χριστιανός κινδυνεύει να χαθή παντελώς.
<<Φως του κόσμου>>
Με την εντολή του Θεού: <<Γεννηθήτω φως>>, <<εγένετο φως>> (Γεν. α, 2-3). Έτσι διαλύθηκε το σκοτάδι. Όταν όμως ο άνθρωπος αποκόπηκε από την πηγή του φωτός, τον δημιουργό του, έπεσε στο χάος και στο σκοτάδι.
Με την έλευσι του Χριστού στον κόσμο εγένετο μία ανακαίνισις. Ο Θεός δια δεύτερη φορά φώτισε την Οικουμένη με καινούργιο όμως ανέσπερο και αιώνιο φως: <<Υμείς εστέ το φως του κόσμου>> είπεν εις τους μαθητάς του.
Φως έγιναν και οι Θεοφόροι Πατέρες των Οικουμενικών Συνόδων. Οι άγιοι αυτοί Πατέρες με την διδασκαλία τους, την φλογερή ζωή τους κατετρόπωσαν τους αιρετικούς.
Φως μπορούμε να γίνουμε κι εμείς. Κάθε φορά που επιδιώκουμε να ζούμε με την αγάπη, με την αλήθεια, την δικαιοσύνη είμαστε <<φως του κόσμου>>. Το φως αυτό, όσο κι αν προσπαθήσουν μερικοί να το σβήσουν, δεν θα καταφέρουν ποτέ, γιατί η πηγή του είναι άφθαρτη αιώνια.
Όσο πιο μεγάλη επαφή έχουμε με τον θείον φως, τόσο πιο φωτεινά θα είναι τα έργα μας. Και όσο πιο φωτεινά είναι τα έργα μας, τόσο πιο πολύ θα λάμπουμε και θα φωτίζουμε τον κόσμο.
Αγαπητέ αναγνώστα ας εργαζώμεθα τα έργα του φωτός έως το φως έχομεν. Έρχεται νύχτα που δεν μπορούμε να εργασθούμε.
Θα έρθει καιρός που πολλοί ορθόδοξοι θεολόγοι θα σχίσουν τα διπλώματά τους, με αυτά που θα ιδούν να συμβαίνουν στον κόσμο.
ΑπάντησηΔιαγραφή