Όσα τολμώνται κατά των Ιερέων, των θεραπόντων του Θεού, ανάγονται εις αυτόν τον Θεόν, ως δυσσεβήματα κατά του Κυρίου τοξευόμενα, ος τις εξελέξατο τους Ιερείς εις υπηρέτας και δούλους αυτού. Δια τούτο, όταν εις την έρημον <<διεγόγγυζε η Συναγωγή υιών Ισραήλ επί Μωϋσήν και Ααρών ενθυμούμενοι τα κρέατα και τας άλλας τροφάς της Αιγύπτου, και αποκλαιόμενοι προς αυτούς, ότι τάχα τους έφερον έξω εις εκείνην την έρημον δια να τους κάμουν να αποθάνωσιν εκεί από την πείναν είπον προς αυτούς οι του Θεού θεράποντες. Διατί υμείς γογγύζετε καθ' ημών. Ημείς δε τί εσμέν; ου γαρ καθ' ημών ο γογγυσμός υμών αλλ' η κατά του Θεού>>. Βεβαιότατα. Κατά του Ιερέως θρασύνεσαι, και ανοίγεις στόμα; Κατά του Θεού το ανοίγεις. Όταν ο Ιερεύς μάλιστα σε καθοδηγή, και σε διεξάγη κατά τα Θεία εντάλματα. Ναι πάντως. <<Ου κατά του Ιερέως τότε ο γογγυσμός σου εστίν, αλλ' η κατά του Θεού>>. Ομοίως και ότου από της ερήμου πρίν μεταβάντες μετά αύτα, παρενέβαλαν οι Ισραηλίται εις Ραφειδίν, επειδή δεν ευρίσκετο και εκεί ύδωρ ίνα πίωσιν, <<ελοιδορούντο ο λαός προς Μωϋσήν, λέγοντες. Δος ημίν ύδωρ ίνα πίωμεν>>. Αλλ' ο Μωϋσής αναφέρων δικαίως τας κατ΄αυτού λοιδορίας προς Κύριον, απελογήθη λέγων. <<Τί λοδορείσθαι μοι; και προσέθετο και πειράζετε Κύριον>> διότι η λοιδορία η προς τον δούλον είναι ύβρις και πειρασμός μεταβαίνων προς τον Κύριον αυτού.
Από τον Τόμο <<Πολύτιμος Θησαυρός Μετανοίας>> του Αγίου Πατρός Ματθαίου. Μάϊος 1947
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου