24 ΝΟΕ 2015 Η ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ ΚΑΙ ΣΥΝΕΖΗΤΗΣΕ ΠΕΡΙ ΕΝΑΡΞΕΩΣ ΔΙΑΛΟΥ

ΠΡΟΧΕΙΡΟΝ ΠΡΑΚΤΙΚΟΝ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ 24ης ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015 ΕΙΣ ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣ Το απόγευμα της 24ης Νοεμβρίου 2015 συνεκλήθη εις το Επισκοπείον της Αγίας Αικατερίνης Κορωπίου Αττικής η Πανορθόδοξος Ιερά Σύνοδος αποτελούμενη από τους Μητροπολίτες Ελλάδος Μεσογαίας και Λαυρεωτικής και Πρόεδρον της Ιεράς Συνόδου κ. Κήρυκο, Κένυας κ. Ματθαίο, Κιέβου κ. Σεραφείμ, Κύπρου κ. Παρθένιο και Λαρίσης κ. Αμφιλόχιο, τους Ιερομονάχους π. Παντελεήμονα και π. Σωζόμενο ως Γραμματέα της Ιεράς Συνόδου, τον Ιερέα π. Μιχαήλ, τον Μοναχό π. Θεόδωρο ως πρακτικογράφο και τον θεολόγο κ. Χαρίλαο Στουραϊτη. Η Ιερά Πανορθόδοξος Σύνοδος άρχισε τις εργασίες της με Προσευχή. Θέμα 1ον: Περί Παλαιοπίστων Ο Σεβασμιώτατος Κήρυκος άνοιξε το θέμα των παλαιοπίστων λέγοντας: «Με το θέμα των παλαιοπίστων στην αρχή εγώ ήμουν αρνητικός. Την τελευταία φορά, με ένα έγγραφό τους ενθουσιάστηκα ότι πάνε καλά τα πράγματα αλλά κάτι που μας ενημέρωσε εχθές από την Γαλλία ο αδελφός Γρηγόριος, μ’ έκανε να σταματήσω και να πω οτι δεν πρόκειται να γίνει τίποτα και δε μπορούμε να συνεχίσουμε τον διάλογο. Αυτό είναι ένα δημοσίευμα στο internet με φωτογραφίες των παλαιοπίστων που φαίνεται να συμμετέχουν σε πανθρησκειακή συνάντηση με βουδιστές κ.α.» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Αυτά αφού είναι στο internet δεν μπορούμε να βασιστούμε γιατί ο καθένας γράφει ό,τι θέλει.» Ο Σεβ. Παρθένιος, είπε: «Έχει όμως και φωτογραφίες που εκεί δεν μπορούμε να πούμε τίποτα.» Ο Σεβ. Ματθαίος, είπε: «Εντάξει, ό,τι και να είναι αυτό εμείς δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν αυτό είναι έτσι. Πάντως είναι ύποπτον!» Μετά από λίγη συζήτηση ο Σεβ. Κήρυκος πρότεινε να ζητήσουμε από τους παλαιοπίστους α) ποιά είναι η εκκλησιολογία τους και β) να τους ρωτήσουμε τι είναι αυτό το δημοσίευμα, για να μπορέσουμε κι εμείς να προχωρήσουμε αναλόγως. Θέμα 2ον: Περί του θεολογικού διαλόγου με τους Στεφανίτες. Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: « Το επόμενο θέμα είναι το θέμα του θεολογικού διαλόγου με τους Στεφανίτες, οι οποίοι ενώ τους καλούμε σε διάλογο δεν απαντούν, όμως μέσα από αυτήν την προσπάθεια προέκυψε το άλλο θέμα με τον Ευστάθιο ο οποίος τους ρωτάει γιατί δεν θέλετε να κάνετε διάλογο με τον Κήρυκο. Το θέμα είναι τώρα τι θέση πέρνουμε εμείς σ’ αυτό διότι προέκυψε τώρα ένα κίνημα εκ μέρους του Ευσταθίου και δυο – τριών ακόμη επισκόπων οι οποίοι έχουν διατυπώσει μία ομολογία και ζητάει τώρα ο Ευστάθιος όποιος συμφωνεί να τον ενημερώσει. Αυτή τη στιγμή συμφωνούν τρεις – τέσσερις μεταξύ τους ενώ ο Στέφανος απάντησε οτι δεν συμφωνεί. Τώρα το θέμα είναι εμείς τι θα κάνουμε.» Ο Σεβ. Παρθένιος, ειπε: «Γιατί δεν συμφωνεί ο Στέφανος; Τι κακό βρήκε στην Εγκύκλιο αυτή;» Ο π. Σωζόμενος, είπε: «Του είπαν του Ευσταθίου οτι πρέπει να υπογράψει την Εγκύκλιο του 2007 αν θέλει να τα δεχθούν αυτά.» Ο μον. Θεόδωρος, είπε: «Για τρεις λόγους δεν την υπογράφει ο Στέφανος αυτή την Εγκύκλιο: α) γιατί δεν πρέπει να γίνεται αναφορά στο θέμα της χειροθεσίας εφ’ όσον το θέμα έχει λήξει με την Εγκύκλιο του 2007, β) γιατί πρέπει να καταδικαστεί στην Εγκύκλιο αυτή συν τοις άλλοις και το κίνημα του Κηρύκου για το οποίο δεν κάνει καμία αναφορά και γ) γιατί πρέπει να γίνει αναφορά και στο θέμα του Ανάρχου εξ αιτίας του οποίου καθαιρέσανε τον Σεβ. Κήρυκο. Για τους τρείς αυτούς λόγους τώρα δεν δέχονται την Εγκύκλιό του.» Στη συνέχεια έγινε ενημέρωση στην Σύνοδο για τις τελευταίες ενέργειες του Στεφάνου με τους Φλωριναίους. Αναφέρθηκε ότι στην χειροτονία του Επιφανίου στην Κύπρο υπό του Σεβαστιανού παραβρέθηκε κι ο Φλωριναίος Κυπριανός Φυλής και ασπάσθηκε με τους υπολοίπους επισκόπους και με τον Κάτσουρα δια χειροφιλημάτων. Επίσης ανέφερε ο π. Μιχαήλ ότι με απόφαση της Συνόδου των Φλωριναίων παραβρέθηκε εκεί ο Κυπριανός «προς τους αδελφούς μας του πατρίου» καθώς επίσης και με την ίδια απόφαση των Φλωριναίων έγινε και μία συνάντηση μεταξύ του Φλωριναίου Αμβροσίου και του Στεφάνου ο οποίος Στέφανος δεν ενημέρωσε τίποτε την Σύνοδό του. Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Δηλαδή το συμπέρασμα είναι ότι υπάρχουν δύο τάσεις σ’ αυτή τη Σύνοδο τώρα. Οι μεν του Στεφάνου, εκτός του ότι φαίνεται ότι έχουν μυστικές συναντήσεις με τους Φλωριναίους, υποστηρίζουν οτι ο Κήρυκος είναι καθηρημένος, έχει κάνει σχίσμα και δεν μπορούμε να κάνουμε διάλογο με έναν λαϊκό – αυτό συγκεκριμένα είναι του Παντελεήμονος Λαμίας. Αυτά λοιπόν, από τη μία πλευρά. Από την άλλη πλευρά, οι του Ευσταθίου, λένε ότι εμείς ούτε καθηρημένο τον έχουμε τον Κήρυκο αλλά και δεχόμαστε την Ομολογία του. Δηλαδή μεταξύ τους βλέπουμε ένα σχίσμα.» Ο π. Σωζόμενος, είπε: «Έκαναν και Διακήρυξη ο λαός από την Αυστραλία την οποία έστειλαν και στον Στέφανο και είπαν οτι εμείς συμφωνούμε με την Ομολογία του Ευσταθίου και ευχόμαστε να πιστεύετε κι εσείς σε αυτή. Αλλά εκείνοι δεν τη δέχονται.» Στη συνέχεια ο π. Σωζόμενος ενημέρωσε για κάποιον π. Χρυσόστομο από την Αμερική ο οποίος θέλει να φύγει από τους Στεφανίτες και να προσχωρήσει στη Σύνοδό μας αλλά περιμένει τι θα κάνει ο Ευστάθιος για να φύγει μαζί του. Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: « Λοιπόν, μπορούμε εμείς τώρα να βάλουμε αυτή την Εγκύκλιο υπό εξέταση να δούμε κατά πόσο ανταποκρίνεται στην ομολογία; Γιατί, κοιτάξτε πώς την έφτιαξε αυτή την Εγκύκλιο... Είχε περάσει από εδώ ο Ευστάθιος και μου λέει τι θα κάνουμε; Τι θα γίνει; Κοίταξε, του λέω, εγώ θα σου πω εκείνο που είπε ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός στον Πάπα: Θα πάμε πίσω στο χρόνο που είμασταν ενωμένοι και από ‘κει και πέρα θα δούμε ποιός ξέφυγε. Θα κάνουμε θεολογικό διάλογο. Και μάλιστα του έδωσα μία Ομολογία του 2004 η οποία ήταν πλήρης, την οποία είχα υποβάλλει τότε στην ενωμένη Σύνοδο και τους είπα: διορθώστε την, κάντε την όπως θέλετε, αρκεί να γίνει μία κοινή Ομολογία, την οποία τότε δεν την αποδέχτηκαν. Του την έδωσα, λοιπόν και είδα ότι ενδιαφέρθηκε γι’ αυτήν και στη συνέχεια έφτιαξε την δική του.» Ο π. Μιχαήλ, είπε: «Εμάς, λοιπόν μας εκφράζει αυτή η ομολογία; Αυτό πρέπει να συζητήσουμε. Τώρα κάτω υπο ποίες συνθήκες την έγραψε είναι άλλο θέμα.» Ο π. Σωζόμενος, είπε: «Εδώ και κάποια χρόνια τους ζητάμε να μας δώσουν ένα σημάδι καλής θελήσεως για να κάνουμε κάποιο διάλογο. Δεν είναι τώρα αυτό ένα πρώτο βήμα από αυτούς;» Ο π. Μιχαήλ, είπε: «Εμείς τόσα χρόνια γράφουμε και στο περιοδικό και παντού και λέμε: Γιατί Ευστάθιε είσαι εκεί; Γιατί δεν σηκώνεις ανάστημα; Γιατί δεν κινήσαι; Ε, τώρα το κάμνει...!» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Πρέπει αυτό, όμως να το εξετάσουμε αν είναι πλήρες ή είναι υποκριτικό.» Ο μον. Θεόδωρος, είπε: «Ο Ευστάθιος, όμως γράφει στην Εγκύκλιό του προς τους υφ’ ημάς κληρικούς και πιστούς. Άρα αυτό είναι δικό τους, δεν είναι για μας.» Ο π. Μιχαήλ, είπε: «Μπορεί να είναι δικό τους αλλά εμείς εξετάζουμε αν είναι σωστό.» Ο μον. Θεόδωρος, είπε: «Εγώ που είχα εντωπίσει κάποιες ασάφειες και τους ρώτησα γι’ αυτό μου είπαν οτι αυτή η ομολογία είναι για να καταλάβει ο απλός ο κόσμος και οι γιαγιάδες που δεν ξέρουν γράμματα. Αν γίνει κάτι μεταξύ μας, μου είπαν, θα γίνει μία ομολογία εκτενέστατη.» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Μήπως θα μπορούσαμε εμείς να προβούμε σε ένα βήμα και να τους προτείνουμε μία ομολογία;» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Εμείς την ομολογία αυτή πρέπει να κάνουμε. Από την αρχή τα πράγματα. Από το 24’ και 35’ και ούτω καθεξής όπως είναι γραμμένα στο περιοδικό. Το 71’ τι δεχθήκαμε; Αργότερα το 81’ – 83’ τι ομολογήσαμε; Αυτή την ομολογία να παραθέσουμε και μετά από κει ποιός έφυγε; Ποιός φταίει; Σε όλους αυτά! Και μετά να πούμε ποιός είσαι εσύ Στέφανε που καταδικάζεις την χειροθεσία; Η Εκκλησία έχει λάβει τη θέση της σ’ αυτά! Εσείς τι κάνατε;» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Ναι, πολύ καλό αυτό! Η ερώτησις είναι εάν γίνει αυτή η ομολογία από αυτούς είναι όλα εντάξει μετά; Αν αυτοί κάνουν μία θαυμάσια ομολογία, λύνονται όλα τα προβλήματα;» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Λύνονται όλα! Ακόμη κι ένας να κάνει αυτή την ομολογία είναι καλό! Μετά από αυτή την ομολογία θα πάμε στα επι μέρους. Εγώ είχα σκοπό να πω στον Ευστάθιο αν τον έβλεπα: Πώς κάθισες και πήρες χειροτονία απ΄αυτούς που κατεδίκασαν την χειροθεσία; Από αυτούς που έκαναν χειροτονία μέσω αιμάτων κι απ’ τον Ιγνάτιο που ούτε τα καντήλια δεν πρέπει να ανάβει; Έτσι όπως ζητάει ο Ευστάθιος από αυτούς την ομολογία τους, έτσι ζητάμε κι εμείς απ’ αυτόν.» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Επομένως πρότασή σας είναι, Σεβασμιώτατε, να συντάξουμε μία καθαρή ομολογία και να τους ζητήσουμε να υπογράψουν.» Ο π. Σωζόμενος, είπε: «...και να πούμε οτι την συντάσουμε γιατί είδαμε απ’ αυτούς μία κίνηση καλής θελήσεως.» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Αν συμφωνήσουν με την ομολογία του 2004 πιστεύω οτι είναι πλήρης.» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Νομίζω οτι αν θα βάλουμε απ’ το 71’ όπως τα είπε η εξαρχία τότε,απ’ το 76’ που καθήρεσε τον Κάλλιστο, το 81’ άλλη ομολογία κτλ. Και στη συνέχεια βγαίνετε εσείς και καταδικάζετε την χειροθεσία, ποιοί είστε εσείς που έρχεστε εναντίον των αποφάσεων αυτών;» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Ναι, γιατί ο,τι σκοπιμότητα κι αν έχει τώρα ο Ευστάθιος όταν εμείς ζητήσουμε την καθαρή ομολογία ξεκαθαρίζουν όλα.» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «...κι από ‘κει μετά μπαίνουμε και στα επι μέρους θέματα.» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Ωραία μέχρι εδώ. Ήθελα τώρα ένα άλλο να πω. Μετά από όλα αυτά γεννάται αμέσως το ερώτημα: Εάν αυτοί ομολογήσουν, συμφωνήσουν και αποδεχθούν την ομολογία μας, πως θα τους δεχθούμε εμείς;» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Αν έχουμε τα πρώτα, Σεβασμιώτατε, υπογεγραμμένα από ‘κει και μετά αρχίζουμε με τα επι μέρους θέματα και ό,τι λέγουν οι κανόνες θα κάνουμε. Αφού θα είναι στη μέση η καθαρή ομολογία τα υπόλοιπα θα βγουν μετά.» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Εγώ προσωπικά δεν μπορώ να συνεχίσω διάλογο μαζί τους αν δεν γνωρίζω από τώρα αν θα τους δεχθούμε ως επισκόπους ή ως μοναχούς.» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Αυτό είναι άλλο, Σεβασμιώτατε!» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Δεν είναι άλλο! Εγώ το θέτω αυτό στη Σύνοδο κι αν θα διαφωνήσουμε σ’ αυτό, θα διαφωνήσουμε σε όλα μετά!» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Εμείς θα πάρουμε την ομολογία πρώτα και στη συνέχεια θα εξετάσουμε πως θα δεχθούμε αυτόν που ήρθε τώρα, τον Ευστάθιο, τον Γαλακτίωνα και ποιός άλλος είναι...» Ο π. Μιχαήλ, είπε: «Κατά την ταπεινή μου γνώμη, πρέπει να ξέρουμε πως θα συνομιλούμε μαζί τους ως μοναχούς ή ως επισκόπους;» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Αυτό έρχεται μετά. Αν ξεκαθαρίσουμε με την ομολογία, μετά λέμε: Εσύ Δέσποτα Ευστάθιε πήρες χειροτονία απ’ αυτούς που κατεδίκασαν την χειροθεσία, απ’ τον Ιγνάτιο και τον Σεβαστιανό! Τι είν’ αυτά; Τι λένε οι Κανόνες γι’ αυτά; Θα τα δούμε! Πως πήρες χειροτονία απ’ τον Νικόλαο που είχε το Βούλευμα και τα αιρετικά για τις εικόνες κ.ο.κ.» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Σεβασμιώτατε, όταν υπάρχει ομολογία δεν μπορούμε να συζητάμε για άρνηση της αρχιερωσύνης. Γιατί εδώ θα εξετάσουμε αν όντως υπάρχει άρνηση...» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Θα τη βρούμε την άκρη σ’ αυτό. Θα δούμε τι λένε οι Κανόνες.» Ο π. Μιχαήλ, είπε: «Εγώ σήμερα βρέθηκα με τον Παχώμιο και μίλησα μαζί του. Και μου είπε: πρέπει να βρούμε τρόπους ενώσεως και οι τρόποι ενώσεως υπάρχουν. Μόνο να εξετάσουμε αν υπάρχουν θέματα που μας χωρίζουν και να τα διορθώσουμε. Αν δεν υπάρχουν λόγοι πίστεως δεν υπάρχει λόγος να είμαστε χωρισμένοι.» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Σεβασμιώτατε, αφού κάνουμε την ομολογία μας, στην ίδια ομολογία θα γράψουμε οτι μετά το 83’ προέκυψε εκείνο κι εκείνο, είπατε, γράψατε, καταδικάσατε, εκεί θα μπουν όλα, ολοκληρωμένα, ούτως ώστε να διαβάσουν και να πουν: ναι, λάθος μας αυτό. Κι ύστερα για κανόνα βλέπουμε.» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Την ομολογία μας την έχουμε κάνει τόσες φορες! Δεν είναι εκεί το θέμα...» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Ναι, Σεβασμιώτατε, αυτά που προέκυψαν μετά να τους τα πούμε: φτιάξατε αυτό κι αυτό, τι λέτε εσείς γι’ αυτά; Μαζί με την ομολογία τους την καθαρή.» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Να το θέσουμε το θέμα πιο συγκεκριμένα. Έχουμε γράψει πράγματι στις αποφάσεις καθαιρέσεως τον κανόνα που λέει οτι όποιος αρνηθεί την αρχιερωσύνη του και να μετανοήσει δεν γίνεται δεκτός με τον βαθμό που είχε, έτσι;» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Ναι, θα τα δούμε αυτά. Θα το εξετάσουμε.» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Εγώ το βλέπω πολύ διαφορετικά το θέμα αυτό του Καλλίστου που είπε οτι είμαι Αρχιερέας απ’ το 71’ με κάποιον άλλο που απλά δεν πήρε θέση στο βούλευμα του Νικολάου ή που δεν πήρε θέση κατά της Εγκυκλίου του 07’. Κρίνεται επιεικέστερα ο δεύτερος.» Ο π. Μιχαήλ, είπε: «Ο Ευστάθιος υποτίθεται οτι είχε κάνει και γνωμοδότηση τότε ενάντια στην Εγκύκλιο αυτή. Το έχουμε υπ’ όψιν μας.» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Εσείς τα έχετε υπ’ όψιν σας! Εμείς δεν τα έχουμε. Κι αν είναι έτσι και έκανε τότε γνωμοδότηση κατά αυτών, τότε γιατί πήρε χειροτονία απ’ αυτούς;» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Ρωτάτε γιατί πήρε απ’ αυτούς; Να του πούμε εμείς σήμερα αν όντως ήταν αυτοί αρνητές της αρχιερωσύνης τους και τότε τον καταδικάζουμε!» Ο μον. Θεόδωρος, είπε: «Διευκρινήστε λίγο καλύτερα, Σεβασμιώτατε, αυτό που είπατε;» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Ρωτάτε γιατί πήρε απ’ αυτούς αρχιερωσύνη... Γιατί να μην πάρει απ’ αυτούς; Πως τους θεωρεί; Τους θεωρεί αρνητές της Αρχιερωσύνης τους;» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Ναι, αλλά εδώ υπέγραψαν την καταδίκη της χειροθεσίας...!» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Αν τα βάλουμε κάτω ξέρετε που θα φτάσουμε;;; Αν τα εξετάσουμε καλά τα πράγματα θα φτάσουμε να αποδειχθεί οτι δεν ξέρουμε τι λέμε από το 71’ μέχρι σήμερα! Λοιπόν... και το πρόβλημα δημιουργήθηκε από τον Ελευθέριο τη στιγμή που είπε εκ των προτέρων σε έναν αντιπρόσωπό τους, όταν μιλούσαμε, οτι θα σας δεχθούμε σαν καλογήρους. Και ρωτάω εγώ τον Ελευθέριο: θα τους δεχθούμε ως μοναχούς; Είναι αρνητές της Αρχιερωσύνης τους; Γιατί; Γιατί είπε ο Παχώμιος οτι είμαστε από χειροθετημένους; Λοιπόν, ακούστε τώρα. Ξέρετε τι έγραφε στο κείμενο αυτό που κρατώ στα χέρια μου ο Ελευθέριος το 71; Υποστηρίζει τη χειροθεσία! Και λέει οτι το τραύμα των χειροτονιών του 48’ εξυγιασθέν υπό Μείζονος Πανορθοδόξου Συνόδου. Και στη συνέχεια έρχεσθε κι εσείς το 77’ και λέτε τα ίδια πράγματα και χειρότερα ακόμη. Λοιπόν, μην τα βάζουμε με τους ανθρώπους γιατί εμείς οι ίδιοι είμαστε καταδικασμένοι από πριν! Πρέπει να τα δούμε λίγο σοβαρά τα πράγματα. Τι κάνουμε δηλαδή; Εγώ αν δεν μελετήσουμε το θέμα αν όντως υπάρχει άρνηση της Αρχιερωσύνης δεν προχωράω σε τίποτα. Σταματά ο διάλογος! Και θα τα βγάλω στη επιφάνεια όλα! Και του Ελευθερίου που λέει φοβερά βλάσφημα πράγματα εκείνη την εποχή... και τα δικά σας! Να μη βλέπουμε μόνο των άλλων και τα δικά μας δεν τα βλέπουμε! Εγώ σταματάω σ’ αυτό το σημείο!» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Γιατί φωνάζετε τώρα;!» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Γιατί φωνάζω;;; Γιατί δεν μπορώ να βλέπω αυτά τα πράγματα! Όταν λένε αυτοί να διορθώσουν, εμείς λέμε, όχι, τώρα πέσανε, τώρα πέσανε, δε γίνεται...! Όχι, δεν είναι έτσι τα πράγματα. Να είμαστε σοβαροί άνθρωποι!» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Ωραία, τι θα κάνουμε τώρα; Η λύση του προβλήματος...» Ο Σεβ. Παρθένιος, είπε: «Γιατί λέμε ότι έπεσαν; Επειδή βιαστήκαμε εμείς να τους καθαιρέσουμε;» Ο π. Μιχαήλ, είπε: «Εγώ τότε θυμάμαι, Σεβασμιώτατε, ότι επέμενα να κάνουμε υπομονή και να μην προχωρήσουμε στην καθαίρεση και τι είπε ο Ελευθέριος; Εμείς, λέει, αν η Εκκλησία της Κύπρου δεν θέλει να προχωρήσει μαζί μας, θα προχωρήσουμε σαν Μητροπολιτική Σύνοδος και θα κάνουμε τις καθαιρέσεις. Θυμάστε; Γι’ αυτό πρέπει να έχουμε υπομονή! Όχι, υπήρξε βιασύνη τότε!» Ο π. Σωζόμενος, είπε: «Εφ’ όσον βλέπουμε τώρα ότι το πιστεύω τους είναι άλλο, δεν αναγνωρίζουν ούτε βουλεύματα, ούτε τίποτα, μπορούμε αυτούς να τους πούμε ότι είναι αρνητές της Αρχιερωσύνης τους;» Ο μον. Θεόδωρος, είπε: «π. Σωζόμενε, τόσα χρόνια όμως γράφαμε ότι ήταν αρνητές, αν πούμε σήμερα ότι δεν είναι θα φανούμε... ανόητοι!» Ο π. Σωζόμενος, είπε: «Όχι, απλά τους είχαμε βάλει σε ένα καζάνι όλους ενώ δεν έπρεπε.» Ο π. Μιχαήλ, είπε: «Εγώ ρώτησα τον Παχώμιο σήμερα: Σεβασμιώτατε, τι έχετε να πείτε για το θέμα της χειροθεσίας; Είστε χειροθετημένος βάση του 8ου κανόνος της Α’ Οικουμενικής Συνόδου ως επί σχισματικούς και αιρετικούς; Μου λέει: Αν φρονούσα τέτοιο πράγμα δεν θα ήμουν εδώ! Θα ήμουν στον Κάλλιστο, στους Ταξιάρχες. Γιατί ο πρώτος που διαφώνησε σαν ιερέας τότε ήμουν εγώ...!» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Πάτερ, συγνώμη. Ωραία τα λέει έτσι σ’ εσένα. Τα λέει σ’ οποιονδήποτε. Εμείς θέλουμε μαζί με την καθαρή μας ομολογία να πάνε κι αυτά και να ξεκαθαρίσει το θέμα. Γιατί αυτά σου τα είπε εσένα... εγώ δεν τα ξέρω!» Ο π. Μιχαήλ, είπε: «Το καλοκαίρι όμως αποφασίσατε να πάμε για να μας τα πουν με το λόγο, κι αυτό κάναμε και σας τα λέμε τώρα!» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Ε, να γραφούν και να πάρουν το δρόμο τους.» Ο π. Μιχαήλ, είπε: «Αυτό είναι εύκολο να γίνει, τα γράφουμε εδώ και τώρα. Τίθεται το θέμα, όμως, παρακάτω... λέμε θα τους δεχθούμε ως μοναχούς!» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Αν έχουμε τα πρώτα και θα δούμε, μετά θα φτάσουμε και σ’ εκείνα.» Ο Σεβ. Ματθαίος, είπε: «Ας μιλήσουμε λίγο σοβαρά! Αν είχαμε εξετάσει από παλιά το καθετί δεν θα είμασταν τώρα εδώ. Όταν κάναμε συνεδρίαση το 2010 και ο αδελφός Ελευθέριος έκανε μία αναδρομή στα γεγονότα για να φτάσουμε στις καθαιρέσεις, τον ρώτησα: Καλά, εφ’ όσον ήταν εις γνώσιν σας ότι οι Ρώσοι χειροτόνησαν τον φλωριναίο μαζί με έναν νεοημερολογίτη, εσείς γιατί μετά πήγατε εκεί;» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Αυτό ήταν για ιεραποστολή...» Ο Σεβ. Ματθαίος, είπε: «Ιεραποστολή με έναν νεοημερολογίτη; Α, αυτό είναι κοροϊδία μεγάλη! Τι βρισκόμαστε εδώ και κάνουμε; Δεν είμαστε εδώ για να περνάμε τον χρόνο μας...» Ο Σεβ. Παρθένιος, είπε: «Και δεν είναι μόνο ότι συγχειροτόνησαν με τον Ιουνέσκου. Είναι κι άλλα...! Οι Ρώσοι χειροτονούσαν νεοημερολογίτες. Ελάμβαναν μέρος σε συμπροσευχές.» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Λοιπόν, λοιπόν... Λέμε τώρα ότι δεν γνωρίζαμε το 71’ την Απόφαση των Ρώσων, έτσι; Ακούστε τι γράφει ο Ελευθέριος το 71’: “Ενώ προηγουμένως καλώς πράττει η Φωνή της Ορθοδοξίας και παραθέτει ολόκληρη την Απόφαση της Υπερορίου Ρωσικής Εκκλησίας δι’ ής άτι αναγνωρίζει και επικυρεί ως Μείζον Ορθόδοξος και Κανονική Σύνοδος τας υπό του Αρχιεπισκόπου Ματθαίου γενομένας χειροτονίας ίνα γνωρίσουν άπαντες το γεγονός και αρθεί η από ετών ανησυχία μερικών απλών χριστιανών οι οποίοι εφανατίζοντο πεισμώνος υπό τινων και εβλασφήμουν κατά του Παναγίου Πνεύματος εν αγνοία των και επέλθη ούτω η ποθουμένη ένωσις, φεύ! (επανέρχεται η Φωνή της Ορθοδοξίας) όχι ασφαλώς εξ’ αγαθού συνειδότος επί του επιμάχου θέματος των Ματθαιϊκών χειροτονιών, ως το χαρακτηρίζει η Φωνή της Ορθοδοξίας, ίνα το θεραπευθέν τραύμα και εξυγιασθέν δια Μείζονος Συνοδικής Αποφάσεως..... (Σημ. Κηρύκου:) Ποίο είναι το θεραπευθέν τράυμα; Και ποίο το εξυγιασθέν δια μείζονος Συνοδικής Αποφάσεως; Είναι η υφ’ ενός χειροτονία, παρακαλώ! Και κάπου αλλού λέει ότι η Απόφαση των Ρώσων της Διασποράς είναι Άψογη, είναι Θαυμάσια! Και μετά κατηγορούμε εμείς τον Νικόλαο που έδωσε στο δικαστήριο την Απόφαση της Συνόδου για να αθωωθεί! Αφού μέχρι τότε είχαμε την Απόφαση της Συνόδου σαν Κεφαλή! Ο μόνος που αντέδρασε τότε στην Απόφαση αυτή ήμουν εγώ! Ο μόνος που αντέδρασε τότε! Ενώ εδώ ο Ελευθέριος, να τι έγραφε! Και το 77’ ο Σεβασμιώτατος... τα ίδια και χειρότερα! Τι να πούμε τώρα;;;» Επ’ αυτού ουδέν σχόλιον έγινε εκ των μελών της Συνόδου. Στη συνέχεια ο π. Σωζόμενος, είπε: «Η γνώμη μου είναι ότι πρέπει να κάνουμε μία οικονομία εδώ στους τέσσερις αυτούς διότι μαζί τους θα έρθει κι ο κόσμος. Πολύς κόσμος! Απ’ ότι έχω πληροφορίες είναι άνθρωποι απ’ όλα τα κράτη του κόσμου που θα ακολουθήσουν τον Ευστάθιο!» Ο μον. Θεόδωρος, είπε: «Ξέρετε... το 35’ που επέστρεψαν οι τρεις, τον έναν που είχε χειροτονηθεί μέσα στην δεκαετία πριν επιστρέψουν, τον χειροθέτησαν. Τώρα που ο Ευστάθιος χειροτονήθηκε μέσα στην σχισματοαίρεση των Νικολαϊτών πρέπει κι αυτόν να τον χειροθετήσουμε!» Ο Σεβ. Παρθένιος: «Δε συγκρίνεται η σχισματοαίρεσις των νεοημερολογιτών του 35’ με το σφάλμα το δικό τους!» Ο π. Μιχαήλ, είπε: «Μα, σύμφωνα μ’ αυτά που βγαίνουν σήμερα, αλλάζουν τα πράγματα...» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Ακούστε τι γράφει κι ο Σεβασμιώτατος το 77’: “Ημείς: Πρώτον εκατηγορήσαμεν διά του περιοδικου «Κήρυξ» τους Ρώσους Επισκόπους διά συμπροσευχάς, συλλειτουργίας μετά κακοδόξων. Δεύτερον μετέβημεν εις Αμερικήν χωρίς να ζητήσωμεν έγγραφον αποκήρυξιν και διόρθωσιν των ανωτέρω παραβάσεων των Ρώσων. Τρίτον εδέχθημεν εκκλησιαστικήν επικοινωνίαν μετά των Ρώσων ανευ Ομολογίας, τι πιστεύουν αυτοί, αν ασπάζωνται την Έκθεσίν μας, την αναγνωσθείσαν υπό του Πρωτοσυγκέλλου Γ. Γκράμπε καθ’ όλα ή διαφωνούν και εις ποία σημεια; (Διατί βιαστήκατε; Σημεία αμφισβητήσεως του Αγώνος). Τέταρτον: Εδέχθημεν επικοινωνίαν με τον Φιλάρετον μετά την αντικανονικήν αναγνώρισιν των αντικανονικών χειροτονιών Σεραφείμ – Ακακίου και τών λοιπών καθηρημένων Αρχιμανδριτών ως Σύνοδον με Αρχιεπίσκοπον τον Αυξέντιον Πάστραν και μας υποχρεώνει μάλιστα να ενωθώμεν ! Με ποίους; (Σημεία πτώσεως και αμφισβητήσεως). Πέμπτον: Εδέχθημεν χειροθεσίαν από τους Ρώσους ως να είμεθα σχισματικοί...” Εμείς, αν κάποιος σήμερα τολμήσει να πει οτι δεχθήκαμε χειροθεσία θα γίνει χαμός!» Ο μον. Θεόδωρος, είπε: «Θα σας πει, Σεβασμιώτατε, ο Ελευθέριος: Εμείς έτσι τα ακούγαμε τότε, έτσι γράφαμε. Αυτά ακούγονταν τότε...!» Ο π. Μιχαήλ, είπε: «Και ο Παχώμιος εκείνο τον καιρό δεν τα έγραφε; Γιατί τα δικά του είναι ασυγχώρητα;» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Όχι, π. Θεόδωρε. Δε μπορούμε να τα πούμε αυτά! Γιατί για τον έναν να γίνεται και για τον άλλο δεν γίνεται δηλαδή; Τι είν’ αυτά;» Ο Σεβ. Ματθαίος, είπε: «Πάτερ, τολμάς να λές ότι έτσι ακουγόντουσαν τα πράγματα τότε; Μία ολόκληρη Σύνοδος να μην έχει την ευθύνη να διευθετήσει αυτό το θέμα καταλλήλως και άφησαν και πέρασαν 10 χρόνια; (σ.σ. μέχρι το 83’) Να λέει ο καθένας ό,τι θέλει;» Στο σημείο αυτό μιλούσαν όλοι μαζί ταυτοχρόνως... Σε λίγο ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Λοιπόν, να συνεχίσουμε με την επιστολή διότι έχει σημασία! (διαβάζει) “...καίτοι τούτο ξεκαθαρίζεται εις την απόφασιν ότι δεν είμεθα (σχισματικοί). Και όμως μας εχειροθέτησαν και μάλιστα προστάσσουν και οι λοιποί, διά να έλθη εις όλους η θεία Χάρις, όπως και εγινε.” Όλοι μαζί, είπαν: «Το λέει αυτό, Σεβασμιώτατε;» ...Κι ο Σεβασμιώτατος το δείχνει. Μετά από λίγο το λόγο πήρε ο Σεβασμιώτατος Αμφιλόχιος και είπε: «Αυτές είναι απορίες που είχα στείλει τότε και η Σύνοδος τα έλυσε! Κατεδίκασε τον Κάλλιστο, έβγαλε Απόφαση το 81’ – 83’. Τι τα σκαλίζουμε τώρα αυτά;» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Δηλαδή το έκαναν αυτό για να έλθει η Θεία Χάρις, όπως και έγινε; Δηλαδή, ήλθε η Θεία Χάρις; Και παρακάτω λέει “μας εχειροθέτησαν”! Αυτές λοιπόν, ήταν οι θέσεις σας;» Ο π. Μιχαήλ, είπε: «Ναι, αλλά καθαιρέσατε τον Παχώμιο, Δέσποτα Αμφιλόχιε, επειδή έγραψε την εξομολογητική του επιστολή πριν από σας που γράψατε αυτά!» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Ναι, τώρα ο Παχώμιος έγραψε ότι είμεθα χειροθετημένοι όλοι. Γι’ αυτό!» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Κατηγορούμε εμείς τώρα τον Παχώμιο ότι είπε αγαλομένο ποδί εδέχθησαν χειροθεσία και του γράφω εδώ γράφεις οτι εδέχθημεν χειροθεσία και μου απαντάει: Λάθος αυτό που λες, δεν γράφω εγώ οτι εδέχθημεν αλλά οτι εδέχθησαν οι δύο στην Αμερική! Και εδώ ο Σεβασμιώτατος γράφει: “...κι όμως μας εχειροθέτησαν λαβόντες υπ’ όψιν τον Καίσαρα Αυξέντιον, διότι αν δεν μας εχειροθέτουν δεν θα ήσαν φίλοι...” Ο Παχώμιος λέει οτι εδέχθησαν σε τρίτο πρόσωπο ενώ ο Σεβασμιώτατος εδώ λέει: “...μας εχειροθέτησαν” σε πρώτο πρόσωπο. Χειρότερο ακόμη!» Ο μον. Θεόδωρος, είπε: «Ακούστε Σεβασμιώτατε, την περίοδο εκείνη γινόταν χαμός. Μας το είχε πει κι ο Γαλακτίων όταν τον επισκεφθήκαμε. Ακούγονταν, λέει, τόσα και τόσα τότε. Κι ο καθένας έλεγε το δικό του και τις σκέψεις του...» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Ξέρεις τι γινόταν τότε; Πες από ‘δω, πες από ‘κει, να πιαστούν κι απ’ τα γένια! Χαμός!» Ο π. Μιχαήλ, είπε: «Ναι, Δέσποτα. Εγώ λέω τούτο. Ήταν δίκαιη η καθαίρεσις του Παχωμίου; Εμείς αν κάναμε καθαιρέσεις άδικες; Τι γινεται μ’ εμάς; Πρέπει να καθαιρεθούμε κι εμείς!» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Αν αυτές οι αποφάσεις ήταν άδικες που πάνε; Δεν πάνε στα κεφάλια μας; Τι να κάνουμε; Τα θέλουμε όπως τα θέλουμε, δηλαδή.» Ο π. Μιχαήλ, είπε: «Γι’ αυτό θα πρέπει να τα δούμε τα πράγματα πιο σωστά, πιο ώριμα!» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Γι’ αυτό να γίνει η ομολογία, να τη δουν οι άνθρωποι αν τη δέχονται και να δούμε...» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Δεν τίθεται θέμα ομολογίας! Δεν τίθεται τώρα θέμα ομολογίας! Εδώ τίθεται θέμα αν θα τους δεχθούμε ως επισκόπους ή ως μοναχούς! Αυτό είναι το ερώτημα!» Ο π. Παντελεήμων, είπε: «Ως Επισκόπους πρέπει. Όπως δεχθήκαμε και τους Ρουμάνους!» Ο Σεβ. Παρθένιος, είπε: «Σεβασμιώτατε Αμφιλόχιε, κάθε μέρα κάνετε κηρύγματα για την ταπείνωση. Πρέπει, λοιπόν, να βρίσκουμε κι εμείς τη δύναμη όταν χρειάζεται να ταπεινονόμαστε και να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας!» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Δηλαδή, πείτε μου τι θέλετε τώρα να κάνουμε;» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Πρέπει να βγάλουμε μία Απόφαση αν υπάρχει σ’ αυτούς άρνηση της αρχιερωσύνης τους ή δεν υπάρχει! Και εφ’ όσον το θέμα είναι γνωστό, προτείνω στη Σύνοδο αν το εγκρίνει, να το κάνουμε, να ζητήσουμε απ’ τον Ελευθέριο απ’ τον οποίο ξεκινάει αυτό το θέμα – δεν ξεκινάει από σας Σεβασμιώτατε, το ξέρω, απ’ τον Ελευθέριο ξεκινάει – και να ζητήσουμε απ’ τον Ελευθέριο να κάνει μία γνωμάτευση πάνω σ’ αυτό το θέμα γιατί την άλλη φορά είπε μπροστά στον π. Γεράσιμο οτι πιστεύει ότι πρέπει να γίνουν δεκτοί ως μοναχοί! Λοιπόν! Δεν μπορούμε μία ολόκληρη Σύνοδος να είναι δεσμευμένη στις θέσεις του Ελευθερίου...!» Ο π. Μιχαήλ, είπε: «Πες ότι επιμένει ο Ελευθέριος πάνω στις θέσεις του αυτές, είναι υποχρεωμένη η Σύνοδος να υπακούσει σ’ αυτές;» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Γνωμάτευση, πάτερ, θα κάνει... γνωμάτευση.» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Εάν κάνει μία γνωμάτευση, θα δει κι αυτός πόσο ανεύθυνα μιλάει, θα δει και τα δικά του στη συνέχεια που θα του απαντήσουμε και θα δει: τι κάνω εγώ τώρα εδώ; Εγώ αυτό ελπίζω να γίνει! Γιατί αλλιώς... αλλιώς... ας κάνει ό,τι θέλει! Δε θα γίνουμε μια ζωή υποχείρια του Λευτέρη! Προς Θεού δηλαδή! Να με κατηγορούν οι πάντες ότι είμαι υποτακτικός του Λευτέρη; Και να εμένουμε ακόμη; (Φωνάζει!) Να έχουμε λίγο σεβασμό στους θεσμούς επιτέλους! ...Γιατί όταν μου λέει εμένα: Δεν θα πας στον Παχώμιο αν δεν πάρεις κι εμένα μαζί σου κι εγώ του λέω ότι πήγα και πήρα όμως άλλον θεολόγο μου λέει: Έχασες την Αρχιερωσύνη σου! Του λέω: Είσαι βλάσφημος! Βλάσφημος! Τρελαθήκαμε τελείως;!!!» Όλοι μαζί: «Δε μπορεί να τα λέει αυτά! Κύριε ελέησον! Κύριε ελέησον!» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Για να μη προχωρήσω να πω και τι άλλες βρισιές λέει! Άσε τώρα! Είναι πάρα πολύ σοβαρό το θέμα Σεβασμιώτατε, μη λέτε τώρα!» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Γι’ αυτό λέω να κάνουμε μία γνωμάτευση, να γίνουν διορθώσεις και να δούμε τι θα γίνει...» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Τώρα οι άλλοι περιμένουν να δουν από μας τι κάναμε για να ξέρουν κι εκείνοι.» Ο π. Σωζόμενος, είπε: «Αν δουν εμάς να τους έχουμε ανοιχτά τα χέρια θα τους δώσουμε θάρρος!» Ο Σεβ. Ματθαίος, είπε: «Αντί εμείς να συγχαρούμε τον Ευστάθιο για την κίνηση αυτή που έκανε κοιτάμε άλλα πράγματα!» Ο μον. Θεόδωρος, είπε: «Σεβασμιώτατε, αυτοί έκαναν κάποια εγκλήματα και πρέπει όχι να τους συγχαίρουμε αλλά να πάρουν και κάποιο κανόνα για όλα αυτά! Δεν θα την περάσουν έτσι ατιμώρητα...!» (Όλοι μαζί): π. Μιχαήλ: «Και τα δικά μας;» Σεβ. Κήρυκος: «Τα δικά μας είναι χειρότερα!» Σεβ. Ματθαίος: «Όλοι να τιμωρηθείτε για το έγκλημα που κάνατε εν γνώση σας το 71’! Όλοι! Περιπαίξιμο, παιδί μου περιπαίξιμο! Γιατί δεν ενωθήκατε τότε με τους Φλωριναίους αφού λέγατε τα ίδια;» (Ακούστηκαν κι άλλα παρόμοια) Στη συνέχεια ο Σεβ. Παρθένιος, είπε: «Εγώ πιστεύω για να γίνει ένωση πρέπει είτε αυτοί να πουν συγνώμη, διορθώνουμε αυτά για τα οποία μας καθαιρέσατε ή εμείς να πούμε συγνώμη, σας καθαιρέσαμε άδικα, βιαστήκαμε!» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Ούτε το ένα ισχύει, ούτε το άλλο! Και σωστά τους καθαιρέσαμε αλλά και η άρσις της καθαιρέσεως πρέπει να γίνει με κανονικό τρόπο. Να μελετηθούν όλα τα θέματα. Εμείς γράφουμε αυτό, εσείς γράφετε εκείνο...» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Έτσι, έτσι!» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Αυτό όμως είναι το επόμενο βήμα. Εάν δεν ξεκαθαρίσει το πως θα τους δεχθούμε και το ότι δεν υπάρχει άρνηση της αρχιερωσύνης δε μπορούμε να ξεκινήσουμε διάλογο και στο τέλος να γκρεμιστούν όλα! ...Γιατί ο Ελευθέριος επικαλείτε τον Πειραιώς Άνθιμο τότε που τον παρακαλούσε στη Σύνοδο να τον δεχθούν. Και είχε πει τότε ο Λευτέρης: εγώ δεν ξέρω αφού αποφάσισε έτσι η Σύνοδος. Δεν τα λέει καλά όμως ο Λευτέρης. Εγώ ρώτησα τον Αρχιεπίσκοπο τότε: Γιατί δεν τον δέχεσθε τον Άνθιμο; Και μου είπε: τρεις φορές τον συγχωρήσαμε. Πήγαινε στο Άγιο Όρος και συλλειτουργούσε με τους Αγιορείτες. Ήρθε πρώτη φορά τον συγχωρήσαμε. Ήρθε δεύτερη φορά πάλι τα ίδια. Πάει και Τρίτη φορά. Του λέει: δε μπορούμε να σε συγχωρήσουμε άλλο. Τελείωσε! Ενώ ο Λευτέρης λέει: Έγινε αυτό; Τελείωσε! Και λέει επίσης ότι ο Άνθιμος είναι καλύτερος απ’ αυτούς... Αν είναι δυνατόν!» Ο Σεβ. Παρθένιος, είπε: «Αυτοί για να προχωρήσουν θέλουν να ακούσουν πως θα τους δεχθούμε!» Ο π. Μιχαήλ, είπε: «Ναι, αλλιώς σταματάτε την προσπάθειά σας...» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Η Εκκλησία όταν ήταν για κάποιο άτομο χωριστά το ρωτούσε: Μήπως η συνείδησή σου σε ελέγχει ότι έπεσες σε κάποια άρνηση; Έτσι αντιμετωπίζεται! Όταν όμως έχουμε μία ολόκληρη Σύνοδο, επισκόπους, κληρικούς, έχουμε κόσμο από πίσω, αντιμετωπίζεται αλλιώτικα το πράγμα. Άλλωστε η Αρχιερωσύνη τους είναι ανεξάλειπτος!» Ο μον. Θεόδωρος, είπε: «Ναι, Σεβασμιώτατε, αλλά εμείς τόσα χρόνια τώρα δεν τα λέγαμε αυτά!» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Δεν τα λέγαμε;» Ο μον. Θεόδωρος, είπε: «Άλλα γράφαμε! Κι εγώ ακόμη προσωπικά που έχω γράψει κάποιες εργασίες για τη χειροθεσία, γράφω συγκεκριμένα αυτό που λέει ο Χριστός: όστις βλασφημήσει στο όνομά μου θα συγχωρεθεί, όστις βλασφημήσει στο Πνεύμα το Άγιο ουκ αφεθήσεται! Το έγραφα προσωπικά εγώ και το δημοσίευσα κιόλας. Τώρα θα έρθουμε και ό,τι γράφαμε όλα τα χρόνια θα πετάξουμε όλα κάτω! Κι αυτό για μιά δυό φορές που έγραψα εγώ, πόσο μάλλον οι χιλιάδες σελίδες που έχουν γραφεί από όλους σας. Θα μας πουν: Δεν ξέρετε τι σας γίνετε!» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Μισό λεπτό. Δε λέμε ότι δεν υπάρχει άρνηση κατά της Αρχιερωσύνης. Ο πόλεμος κατά της Αρχιερωσύνης υπάρχει! Όχι για όλους όμως. Εμείς συζητούμε για τους συγκεκριμένους. Εφ’ όσον βλέπουμε ότι κάνουν μία ομολογία δεν μπορούμε να λέμε ότι είναι αρνητές της Αρχιερωσύνης τους επειδή δέχονται το βούλευμα. Μα, ο Ευστάθιος δεν το δέχετε!» Ο π. Σωζόμενος, είπε: «Εμείς πρέπει να είμαστε υπερήφανοι γιατί έρχονται να μας δικαιώσουν! Είναι μία μαρτυρία αυτό! Έρχονται να ασπασθούν αυτό που κρατήσαμε! Κι αυτό θα έχει μεγάλα αποτελέσματα στο γενικό καλό γιατί θα πουν: αυτό που κράτησαν αυτοί οι άνθρωποι μόνοι τους τόσα χρόνια, έρχονται και άλλοι και το ασπάζονται.» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Κι εμείς είναι σαν να τους λέμε: Φύγετε, δεν σας θέλουμε!» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Να γίνει μία γνωμάτευση και να δούμε κατά πόσο αυτοί βλασφήμησαν ή όχι και να δούμε τί παίρνει.» Ο π. Μιχαήλ, είπε: «Γνωμάτευση όμως, Σεβασμιώτατε, να γίνει και για ‘μας! Όχι μόνο γι’ αυτούς. Και για ‘μας! Πόσα λάθη επέσαμε στα θέματα αυτά!» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Ναι, η γνωμάτευση να γίνει για όλους!» Ο π. Σωζόμενος, είπε: «Μπορούμε εμείς τώρα για να τους βοηθήσουμε αυτούς να ξεκαθαρίσουν να τους πούμε ότι οι μεν από σας επιμένουν, οι δε έδειξαν σημεία ευχάριστα...» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Αυτό είναι! Αλλά πως θα τους πούμε εμείς τέτοιο πράγμα απ’ την στιγμή που δεν έχουμε συνενοηθεί.» Ο Σεβ. Παρθένιος, είπε: «Να σκεφθούμε και την άλλη όψι της Εκκλησίας. Εκεί στους κανόνες αναφέρονται κάποιοι κανόνες που λένε στον καιρό του Μ. Βασιλείου για κάποιους ιερείς...» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «...Ναι, λένε να εξετάσουμε αν απο φιλονικεία ή μικροψυχία ή κάποια εμπάθεια του Επισκόπου έγιναν αφορισμοί και καθαιρέσεις σε άλλον επίσκοπο.» Ο μον. Θεόδωρος, είπε: «Δηλαδή να εξετάσουμε, Σεβασμιώτατε, αν εσείς συγκεκριμένα, εφ’ όσον εσείς υπογράφετε, είχατε κάποια εμπάθεια τότε και τους καθαιρέσατε...» Ο Σεβ. Παρθένιος, είπε: «Ναι, ναι, ναι!» Ο μον. Θεόδωρος, είπε: «Δηλαδή θα κατηγορηθούμε εμείς τώρα, δηλαδή!» Ο Σεβ. Παρθένιος, είπε: «Ναι, αν είναι έτσι, ναι! Γι’ αυτό είπα πριν να βρούμε την ταπείνωση να το κάνουμε κι αυτό!» Ο μον. Θεόδωρος, είπε: «Δε νομίζω, πατέρες, ότι μπορεί να γίνει αυτό. Ιδιαίτερα στα θέματα αυτά τα της πίστεως!» Ο π. Μιχαήλ, είπε: «Δηλαδή από τους άλλους θέλουμε να γίνει αυτό, από εμάς δεν μπορούμε...!» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Αν υπάρχει διάθεση καλή όλα μπορούν να γίνουν. Αν γίνει γνωμάτευση θα τα δούμε αυτά! Δε νομίζω να υπάρχει πρόβλημα και να μη λύνονται τα θέματα!» Στο σημείο αυτό προσήλθε στη Σύνοδο ο αδελφός θεολόγος Χαρίλαος Στουραΐτης. Αφού του έγινε μία ενημέρωση από τον Σεβασμιώτατο Κήρυκο για την κατάσταση της Συνόδου και τι είχε ήδη συζητηθεί, ο αδελφός Χαρίλος πήρε το λόγο και είπε: «Άγιοι Αρχιερείς, σεβαστοί πατέρες. Υπάρχει ένα γνωμικό που λέμε εμείς στην Ελλάδα που λέει “προσπαθούμε να δούμε το δένδρο και χάνουμε το δάσος!” Μιλάμε τώρα για τρείς τέσσερις κεκμηκότες, σε εισαγωγικά Αρχιερείς, εκτός εισαγωγικών, όπως θέλει ο καθένας, οι οποίοι περιμένουν από μας να δωθεί μία λύση ώστε να ενταχθούν μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας. Κατεγράφη υπό του Ευσταθίου ένα ομολογιακό κείμενο, νομίζω ότι όλοι το έχουμε διαβάσει και όποιος έχει επ’ αυτού να κάνει τις ανάλογες παρατηρήσεις θα πρέπει να τις καταγράψει. Για εμένα προσωπικά: άρνησις της Αρχιερωσύνης έγκειται σ’ αυτόν που δεν αποδέχεται τις Άγιες χειροτονίες του Αγίου μας πατρός Ματθαίου. Σ’ αυτόν ο οποίος αποδέχεται ότι συνέβη χειροθεσία ως επί σχισματικών και ότι αυτή η χειροθεσία ήταν χρήσιμη για να συνεπληρώσει τις υφ’ ενός χειροτονίες και νομίζω ότι αυτό είναι το σημείο κατατεθέν. Υπάρχουν και άλλα, όπως περί “κοινωνίας προσώπων”, περί βουλεύματος, περί παραιτήσεως Αρχιεπισκόπου, τα οποία δεν τα ξεχνούμε και κατά την γνώμη μου θα πρέπει να εξεταστούν εν ευθέτω χρόνο. Ωστόσο, θα πρέπει, πάντα προσωπική άποψη εκφέρω, αυτά τα δύο – τρία επίμαχα σημεία να είναι στη σκέψη μας και αν αυτά μας θίγουν. Παραδείγματος χάριν, ο Παχώμιος αρνήθηκε ποτέ ότι οι χειροτονίες του Αγίου μας Πατρός ήταν πλήρης και τελείες; Παραδέχθηκε ποτέ ότι πήραμε συμπληρωματική χειροθεσία αυτών των χειροτονιών το 71’;» Ο μον. Θεόδωρος, είπε: «Μετά που υπέγραψε την καταδίκη της χειροθεσίας ο Παχώμος, δεν πέφτει σ’ αυτό που λες;» Ο αδ. Χαρίλαος, είπε: «Θα πρέπει να σκεφθούμε, π. Θεόδωρε, και το περιβάλλον και το καθεστώς που συνέβη αυτό. Εμείς, Άγιοι Αρχιερείς, προ πενταμήνου τον επισκεύθημεν και εκεί είπε: Ούτε χειροθεσία εδέχθημεν, διότι αν πίστευα αυτό θα είχα συμπορευθεί μετά του Καλλίστου. Ούτε καθαίρεση του Κηρύκου αποδέχομαι. Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Και μας αποκάλυψε και κάτι άλλο που νομίζω ότι είναι κορωνίδα. Του παρουσιάστηκε ο παπαβασίλης Τσαρκατζόγλου απεσταλμένος του Καλλινίκου και του πρότεινε συνάντηση μετά του Καλλινίκου για να μιλήσουν. Και τον έδιωξε κακήν κακώς. Εγώ λέει δεν έχω καμία δουλειά μετ’ αυτού και του πρότεινε να πει του Καλλινίκου να φύγει και να εγκαταλείψει το μοναστήρι εκεί που μένει στους Ταξιάρχες διότι εγώ μαζί με μοναχές αγωνίσθημεν δια να κτίσουμε αυτό το μοναστήρι. Λοιπόν, εν κατακλείδι. Εάν ο Θεός αποφασίσει σήμερα να πάρει τον Παχώμιο εμείς τι θα του πούμε, ότι σε έχουμε σαν μοναχό; Μετά ακόμη και από αυτή του την ομολογία;» Ο Σεβ. Παρθένιος, είπε: «Ο Θεός κοιτάει το λόγο κι όχι τα γραπτά. Ο Μωυσής δεν είχε γραπτά!» Ο αδ. Χαρίλαος, είπε: «Από τη στιγμή που το ομολογιακό αυτό κείμενο του Ευσταθίου ο Παχώμιος το υπέγραψε όπου μέσα αναφέρει ότι οι χειροτονίες του Αγίου μας Πατρός ήταν πλήρης και τελείες και το 71’ δεν προσέθεσε τίποτε στην Αρχιερωσύνη μας, νομίζω ότι δεν υπάρχει πρόβλημα!» Ο μον. Θεόδωρος, είπε: «Ναι, αλλά καταδικάζει μετά την χειροθεσία! Ενώ τα λέει αυτά τώρα εδώ, ερχόμαστε και καταδικάζουμε ότι έγινε κάτι κακό επάνω στις χειροτονίες, κάποιο μίασμα!» Ο αδ. Χαρίλαος, είπε: «Επαναλαμβάνω, π. Θεόδωρε, το 2007 να λάβουμε υπ’ όψιν τους εκβιασμούς και ότι άλλο συνέβη τότε. Τώρα όμως τι λέει; Λέει ότι εγώ δεν δέχομαι καμία χειροθεσία και αν είχα πάρει χειροθεσία θα είχα πάει με τον Κάλλιστο.» Ο Σεβ. Παρθένιος, είπε: «Άρα μετανοεί για την υπογραφή! Τι άλλο θέλουμε;» Ο μον. Θεόδωρος, είπε: «Εμείς, όμως λέγαμε, προσωπικά κι εγώ το έχω πει, οτι αυτός που θα βλασφημήσει στο Πνευμα το Άγιο ουκ αφαιθήσεται! Τι σημαίνει το ουκ αφαιθήσεται; Άρα πρέπει τώρα να παραδεχθούμε εμείς ότι κάναμε λάθος όλα αυτά τα χρόνια που τα λέγαμε αυτά!» Ο Σεβ. Παρθένιος, είπε: «Και δεν μπορούμε να το παραδεχθούμε; Τι μας κολλύει;» Ο αδ. Χαρίλαος, είπε: «Η Αρχιερωσύνη, π. Θεόδωρε, βλασφημείτε όταν υποθεί από κάποιον ότι υστερεί σε κάτι και πάει να το πάρει μετά συμπληρωματικά. Αυτό δεν το λέει ο Παχώμιος!» Ο μον. Θεόδωρος, είπε: «Αυτά όμως, τώρα τα λέμε! Τώρα τα λέμε! Τόσα χρόνια που τα γράφαμε στην Πνοή και στα φυλλάδια, δε μας είπε κανείς από σας μη τα γράφετε αυτά, ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα! Θα εκτεθούμε, Άγιοι Αρχιερείς! Θα εκτεθούμε!» Ο αδ. Χαρίλαος, είπε: «Αυτά που λέτε, π. Θεόδωρε, ισχύουν για κάποιους. Για παράδειγμα ο Στέφανος δεν αντιμετωπίζεται με τον ίδιο τρόπο όπως ο Παχώμιος κι ας υπέγραψαν και οι δύο. Γιατί απ’ την στιγμή που ο Στέφανος λέει ότι διαβάστηκαν ευχές... για μένα έχει πάρει χειροθεσία.» Ο π. Μιχαήλ, είπε: «Μα, ο Στέφανος είναι αυτός που είχε οργανώσει την Εγκύκλιο μαζί με άλλους, Κάτσουρα κλπ. Ήταν ο πρωτεργάτης. Ενώ τα γεροντάκια ήταν τα θύματα. Εγώ μετά την κοίμηση του Επιφανίου πήγα και μίλησα με τον Στέφανο στο μοναστήρι της Μεταμορφώσεως στην Κύπρο και μου είπε: δε μπορώ εγώ να γίνω Δεσπότης αν δεν ξεκαθαρίσει το θέμα της χειροθεσίας, αν δεν καταδικαστεί. Ε, αυτό φρονούσε ο ίδιος.» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Αυτά όμως, πρέπει να καταγραφούν γιατί είναι σημαντικά. Να πούμε ότι ο Παχώμιος τα μέτρησε έτσι, ο άλλος τα μέτρησε αλλιώς. Να γραφούν αυτά γιατί αύριο θα δώσουμε λόγο στον κόσμο. Να γίνει μία γνωμάτευση, να τη δούμε όλοι. Να γραφούν και στην Ο.Π. έτσι ώστε να ξεκαθαρίζουν όλα τα θέματα ένα ένα.» Ο π. Μιχαήλ, είπε: «Την τελευταία Ο.Π., Σεβασμιώτατε Κήρυκε, εσείς την υπογράψατε;» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Όχι το τελευταίο δεν το είδα στην τελική του μορφή.» Ο π. Μιχαήλ, είπε: «Ποιός το υπογράφει όμως σαν διευθυντής;» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Ναι, εγώ το υπέγραψα...» Ο π. Μιχαήλ, είπε: «Ναι, αλλά υποσχεθήκατε ότι δεν θα ξαναδημοσιευθούν πράγματα επί του θέματαος μέχρι να δούμε τι θα κάνουμε με την ένωση...» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Απλά, υπήρχε ένα κείμενο που υπογράψαμε και οι δύο με τον Ελευθέριο κι εγώ επέμενα να μην μπει αλλά τελικά εκείνος επέμενε και το έβαλε με το δικό του όνομα.» Ο π. Μιχαήλ, είπε: «Ναι, αλλά εφ’ όσον βγαίνει υπό την δική σας προεδρία, εσείς φαίνεστε!» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Ωραία! Αυτή τη στιγμή δηλώνω ότι παραιτούμαι από την Ορθόδοξο Πνοή! Αναλάβετε σαν Σύνοδος να δώσετε εντολή στον Ελευθέριο ή να συνεχίσει ή να το σταματήσει!» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «...Και πρέπει να σταματήσει;» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Ας το πουν οι Αρχιερείς αυτό!» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Εμείς δεν έχουμε άλλη φωνή προς τα έξω. Το περιοδικό μας έχουμε! Θες να το κλείσεις κι αυτό; Κλείστο!» Ο Σεβ. Παρθένιος, είπε: «Να μη κλείσει αλλά να βάλει μέσα άρθρα που να ικανοποιούν τον αναγνώστη. Να μιλάει πιο πνευματικά.» Ο π. Σωζόμενος, είπε: «Ο κόσμος όλος λέει ότι το περιοδικό που έβγαζε ο Ελισσαίος είχε πιό πολύ απήχηση στον κόσμο γιατί μιλούσε για πνευματικά πράγματα. Εμείς κουραστήκαμε μ’ αυτά!» Ο μον. Θεόδωρος, είπε: «Η Πνοή, πάτερ, είναι καθ’ εαυτού ομολογιακό περιοδικό. Αν θέλουν άλλα να διαβάσουν άλλα περιοδικά...» Ο π. Σωζόμενος, είπε: «Εγώ συμφωνώ σ’ αυτό. Αλλά στο τέλος αν δεν θα έχεις καθόλου κόσμο, λειτούργα μόνος σου! Τι θα καταλάβεις μετά;» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Εδώ, αν είσαι άρρωστος το περιοδικό χτυπάει πάνω στην αρρώστια!» Ο π. Μιχαήλ, είπε: «Από που αλλού θα πιάσει το ποίμνιό μας πνευματικό λόγο;» Ο π. Σωζόμενος, είπε: «Οι άνθρωποί μας ακούνε λόγους από τους νεοημερολογίτες. Ομιλίες κακοδόξων και τους τραβάνε αυτά τα πνευματικά που λένε. Εμείς τους διώχνουμε...» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Εγώ πάντως, είχα προτείνει να το αναλάβει ο Σεβασμιώτατος το τελευταίο περιοδικό αλλά δεν είδα να το κάνει! Πάντως το τελευταίο εγώ αρνήθηκα να το δω!» Ο π. Μιχαήλ, είπε: «Πάντως, εγώ άκουσα ότι ιδιαίτερα στο τελευταίο, υπάρχει κάτι μέσα που κλωνίζει την εμπιστοσύνη εκείνων τους οποίους τους υποσχεθήκατε ότι δεν θα ξαναδημοσιεύονται κείμενα που θα μας διχάζουν...» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Είχαμε τον Κήρυκα που έλεγε όλη την ιστορία μας. Μετά συνέχισε η Πνοή. Να την καταργήσουμε τώρα; Οι άλλοι τον κατήργησαν τον Κήρυκα.» Ο π. Μιχαήλ, είπε: «Δέσποτα, δεν είπαμε να καταργήσουμε αλλά δεν είναι ανάγκη να κάνουμε επίθεση εναντίον προσώπων. Ακόμη και τον Στέφανο, να του πούμε ό,τι είναι να του πούμε χωρίς χαρακτηρισμούς, χωρίς άσχημες λέξεις.» Ο Σεβ. Παρθένιος, είπε: «Ο κόσμος ζητάει άρθρα και για άλλα θέματα, περί την εν Χριστώ ζωή.» Ο μον. Θεόδωρος, είπε: «Βάζει και τέτοια, Σεβασμιώτατε. Πολλές φορές βάζει κι απ’ τον Σωτήρ και αλλού, διάφορα πνευματικά...» Ο Σεβ. Παρθένιος, είπε: «Δεν είναι σωστό να καθόμαστε να γράφουμε ολόνυκτα περί χειροθεσίας και τίποτε παράδειγμα για το γιατί νηστεύουμε. Οι νέοι μας σήμερα δεν ξέρουν τίποτα!» Ο Σεβ. Ματθαίος, είπε: «Να πούμε π.χ. περί της Μεγάλης Συνόδου που θα κάνουν το 16’. Περί της κάρτας του πολίτου που ο κόσμος ρωτάει και προβληματίζεται. Τόσα άλλα θέματα! Επιτέλους με τα ίδια και τα ίδια...» Στη συνέχεια επανήλθαν στο θέμα του πως μπορούμε να τους δεχθούμε και ο Σεβασμιώτατος Κήρυκος ζήτησε από όλους την γνώμη τους. Η ερώτηση του Σεβασμιωτάτου Κηρύκου προς τους Αρχιερείς ήταν: «Με τα όσα δηλώνουν και ομολογούν σήμερα οι τέσσερις Αρχιερείς και μετά από όσα έχουμε συζητήσει σήμερα, μπορούμε να τους δεχθούμε ως Αρχιερείς; Ναι ή Όχι;» Οι Αρχιερείς πρότειναν να ομιλήσει πρώτος ο θεολόγος κ. Χαρίλαος Στουραΐτης και να καταγραφεί η εισήγησή του όπως και θα γίνει και με όλες τις γνώμες των υπολοίπων. Ο αδ. Χαρίλαος, είπε: «Απ’ τη στιγμή που θα ομολογήσουν την ομολογία στις χειροτονίες του Αγίου μας Πατρός και επίσης θα δεχθούν ότι η Εκκλησία μας δεν πήρε τίποτε το 71’ που να έθιξε την Αρχιερωσύνη, νομίζω ότι απο ‘κει και πέρα οφείλουμε χάρη της οικονομίας, χάρη της Δόξας της Εκκλησίας και της σωτηρίας των πιστών, γιατί υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ακολουθούν αυτούς τους ανθρώπους οι οποίοι βρίσκονται εκτός Εκκλησίας, οι οποίοι φεύγουν απ’ τη ζωή και γι’ αυτούς θα δωθεί λόγος από κάποιους που θα μπορούσαν να κάνουν κάτι και δεν το έκαναν. Γι’ αυτό, λοιπόν, το λόγο, η προσωπική μου άποψη, αν ομολογήσουν αυτά τα δύο πράγματα, μπορούμε να τους δεχθούμε κατ’ οικονομίαν ως Αρχιερείς, και τα περαιτέρω θα τα δούμε εν ευθέτω χρόνω.» Το λόγο πήρε ο Σεβασμιώτατος Σεραφείμ και είπε: «Πρέπει από την αρχή να ξεχωρίσουμε τους τέσσερις από τους άλλους Στεφανίτες. Και αφού ομολογήσουν οι τέσσερις όλα αυτά που θέλουμε μετά μπορούμε να τους δεχθούμε ως Αρχιερείς και να ενωθούμε μαζί τους!» Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο Σεβασμιώτατος Ματθαίος ο οποίος συμφώνησε με τον αδελφό Χαρίλαο. Στη συνέχεια ο Σεβ. Παρθένιος, είπε: «Αν παραδεχθούν όλα τα λάθη τους και ομολογήσουν σε όλα όπως εμείς, τότε συμφωνώ κι εγώ!» Στη συνέχεια δώθηκε ο λόγος στον Σεβασμιώτατο Αμφιλόχιο ο οποίος είπε: «Εγώ δεν ξέρω! Αυτά είναι θεολογικά!» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Δεν ξέρετε; Ξέρετε, Σεβασμιώτατε, και γράφετε! Γι’ αυτά που γράψατε το 77’ ξέρατε, ενώ τώρα δεν ξέρετε; Καλά γράψτε στα πρακτικά ότι ο Σεβασμιώτατος Αμφιλόχιος, δεν ξέρει και να προχωρήσουμε!» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Αν γράψεις, Σεβασμιώτατε ότι δεν ξέρω, τότε εντάξει δεν ξέρω τίποτα και φεύγω! Πάρτε και το πετραχήλι μου, πάρτε τα όλα και φεύγω! Και τελειώνει η ιστορία!» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Δεν είναι έτσι τα πράγματα Σεβασμιώτατε, δεν είναι έτσι!» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Έτσι είναι, Σεβασμιώτατε! Άμα δεν ξέρω!» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Πως ξέρετε και γράφετε τόσα πράγματα και τώρα λέτε δεν ξέρω; Όχι, όχι, δεν είναι έτσι!» Ο Σεβ. Ματθαίος, είπε: «Μα πως γίνεται να λέμε τόσα πράγματα στον κόσμο κι ο κόσμος να λέει ότι πάει να γίνει σχίσμα και τώρα να λέτε δεν ξέρετε! Έχουν ακουστεί τόσα!» Στη συνέχεια και αφού ηρέμησαν για λίγο τα πνεύματα οι Αρχιερείς συνέχισαν να συζητούν για τα επι μέρους θέματα που βαραίνουν τον Παχώμιο. Ο Σεβασμιώτατος Αμφιλόχιος ανέφερε για το θέμα του Ιγνατίου και την κατάσταση που δημιούργησε τότε ο Παχώμιος ως τοποτηρητής Λαρίσης. Αργότερα ανέφερε κι ο π. Μιχαήλ τι κατάσταση είχε δημιουργήσει τότε στην Κύπρο με την χειροτονία του Σεβαστιανού και την υποστήριξη που έλαχε εκείνος από τον Παχώμιο. Αλλά όπως ισχυρίστηκε ο π. Μιχαήλ: “Τώρα που τα συζητήσαμε αυτά τα ρίξαμε όλα πίσω για το καλό της Εκκλησίας.” Το λόγο πήρε ο Σεβ. Αμφιλόχιος: «Εγώ πριν είπα ότι δεν ξέρω. Εντάξει να το κάνουμε έτσι όπως λέτε αλλά αν οι κανόνες λένε αλλιώς; Γι’ αυτό λέω, δεν ξέρω! Γι’ αυτό αν βγει η γνωμάτευση και όλοι είναι σύμφωνοι στα θέματα της ομολογίας, στα θέματα της πίστεως και στα θέματα αυτά τα επί μέρους που λέγαμε τώρα για τις ζημιές που έκανα κτλ. τότε σύμφωνοι, γιατί να μην τους δεχθούμε έτσι; Δεν έχω πρόβλημα!» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Λοιπόν, να υπενθυμίσω κάτι που έγινε πριν δύο τρία χρόνια στην Ουκρανία. Ήταν τότε που συζητούσαμε το θέμα του βαπτίσματος. Και εδώ δεν υπήρχε καλό κλίμα για το βάπτισμα και το συζητήσαμε εκεί. Και το έθεσε το θέμα ο Σεβασμιώτατος Σεραφείμ. Πως θα δεχθούμε λέει αυτούς που έρχονται από το νέο και πως αυτούς από τους Νικολαΐτες. Και είπαμε για το θέμα του βαπτίσματος, εφ’ όσον ξεκαθαρίσαμε ότι το βάπτισμα των αιρετικών γίνεται δεκτό κατ’ ακρίβεια εξ απαρχής και κατ’ οικονομίαν με τον κανόνα εκείνον δια χρήσεως Αγίου Μύρου και είδαμε ότι αυτός ο κανόνας δεν αίρει τον Κανόνα του Αγίου Κυπριανού γιατί λέει οτι οι αιρετικοί γίνονται δεκτοί με ακρίβεια, αυτούς τους άλλους τους δεχόμαστε με οικονομία, δια χρήσεως Αγίου Μύρου, γιατί όμως; Γιατί ήταν κάπως πιό κοντά σ’ αυτούς. Κάποια παρασυναγωγή ή κάτι άλλο...» Ο Σεβ. Παρθένιος, είπε: «...Γιατί κατά το βάπτισμα δογματίζουν ορθόδοξα!» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Ναι, μπορούμε κι εμείς σήμερα να κάνουμε αυτό το πράγμα: Τους παπικούς, τους νεοημερολογίτες και τους Φλωριναίους τους δεχόμεθα με βάπτισμα εξ απ’ αρχής, ενώ τους Ματθαιϊκούς, πρότασή μου ήταν να μη τολμήσουμε και τους ξαναβαπτίσουμε, αλλά και από τις τρεις ομάδες των Ματθαιϊκών θα δεχθούμε τα μυστήριά τους. Οπότε άντε τώρα να πούμε ότι αυτοί είναι αρνητές της Αρχιερωσύνης τους. Ότι είναι μοναχοί. Εντάξει, μοναχοί είναι σύμφωνα με τις καθαιρετικές αποφάσεις αλλά εφ’ όσον θα ομολογήσουν και θα επιστρέψουν, τελείωσε...!» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Αίρονται μετά, Σεβασμιώτατε, τα αίτια που τους καθαιρέσαμε! Αίρονται άμα διορθώσουν αυτά! Αίρονται...!» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Έτσι, Αίρονται! Αυτό λέμε!» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Ε, ναι, Σεβασμιώτατε, Αίρονται όλα μετά!» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Εφ’ όσον αίρονται, δε μπορούμε εμείς τώρα αυτούς να τους πούμε ελάτε να κάνουμε διάλογο ως μοναχοί. Πρέπει εκ των προτέρων να τους πούμε ότι τα αίτια μπορούν να αρθούν!» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Όλα αίρονται! Αλλά πρώτα πρέπει να γίνει η ομολογία και μετά η δίκη που θα τους δικάσει κι αν αποφασίσει έτσι μπορούν μετά να αρθούν όλα! Γίνεται η δίκη πρώτα και μετά η απόφαση.» Ο π. Μιχαήλ, είπε: «Εδώ όμως παρουσιάζεται ότι εκάναν λάθη αυτοί, αλλά εκάμαμε κι εμείς...» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Γι’ αυτό λέμε να βγει η γνωμάτευση και μετά να φανεί κατά πόσο κάναμε κι εμείς λάθη και μετά να αποφασιστεί.» Ο π. Μιχαήλ, είπε: «...Αν πούν εκείνοι ότι πρέπει να διορθώσουν εμάς; Καθαίρεσαν κι εμάς!» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Αν κάνουμε την καθαρή μας ομολογία τότε θα φανούν όλα, ποιός φταίει, ποιός δεν φταίει και μετά βγαίνει η απόφαση.» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Λοιπόν, υπάρχει πρόβλημα! Και τι θα πούμε; Βγαίνουμε προς τα έξω αύριο και μας ρωτάνε: Τι έγινε; Εμείς περιμένουμε κάτι από εσας. Εμείς τι θα τους πούμε; Τώρα εξετάζουμε πως θα σας δεχθούμε. Να, λοιπόν, ποιό είναι το πρόβλημα που είπα απ’ την αρχή. Δε μπορούμε να προχωρήσουμε αν δεν λύσουμε αυτό το πρόβλημα.» Ο Σεβ. Παρθένιος, είπε: «Μα, βρήκαμε τη λύση, Σεβασμιώτατε. Δεν είπαμε πως αν τα αποδεχθούν όλα θα τους δεχθούμε ως Αρχιερείς; Και ο Σεβασμιώτατος (Λαρίσης) το λέει.» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Αν πάρουμε την ομολογία του 83’ που καθάρισε το θέμα αυτό. Από ‘κει και πέρα ποιά είναι τα σφάλματα; Να τα υποδείξουμε και να τα δούνε. Και όπως λέει κι ο Παχώμιος ότι τα δέχεται, τα αναιρεί. Ο άλλος τα αναιρεί. Ποιός δεν τα αναιρεί; Στην άκρη! Ξεκάθαρα!» Ο π. Μιχαήλ, είπε: «Δηλαδή, αυτοί που θα δεχθούν την ομολογία, γίνονται δεκτοί. Αυτοί που δεν θα δεχθούν, δεν γίνονται δεκτοί!» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Α, αυτό είναι το πιό σημαντικό! Εκεί θα καταλήξουμε!» Ο π. Μιχαήλ, είπε: «...Και θέματα επι μέρους που θα προκύψουν θα τα εξετάσουμε όχι για να απορρίψουμε την Αρχιερωσύνη τους αλλά για να τα δουν και να τα διορθώσουν! Εγώ πάντως εισηγούμαι τούτο!» Ο Σεβ. Παρθένιος, είπε: «Όταν λέμε όμως ομολογία σε όλα, εννοούμε σε όλα!» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Τα θέματα που υπάρχουν, θα τα σημειώσουμε όλα και θα πούμε, τα δέχεσθε; Αν τα δεχθούν και υπογράψουν μετά θα γίνει γνωμάτευση άλλη για το πως μπορούν να γίνουν δεκτοί. Κι εκεί θα δούμε τι παίρνει, τις οικονομίες που μπορούμε και προχωράμε...» Ο Σεβ. Κήρυκος, είπε: «Επομένως τώρα δεν μπορούμε να προχωρήσουμε σε άλλο θέμα. Εγώ απ’ την αρχή είχα πει ότι αν δεν λυθεί αυτό το θέμα δεν μπορούμε να προχωρήσουμε! Κοροϊδευόμαστε!» Ο Σεβ. Αμφιλόχιος, είπε: «Ας πάρουμε σαν πρώτο βήμα απ’ αυτούς τις υπογραφές τους πάνω στα θέματα της ομολογίας και μετά βλέπουμε για τα υπόλοιπα...» Μετά από λίγη συζήτηση επί του θέματος και βλέποντας οι Αρχιερείς ότι δεν βγαίνει μία ξεκάθαρη Απόφαση για το θέμα αποφάσισαν να μείνουν για αρχή στην Εγκύκλιο του Ευσταθίου και να την αποδεχθούν ως ένα καλό πρώτο βήμα προς διάλογο με τον Ευστάθιο και τους υπόλοιπους. Ο αδ. Χαρίλαος, είπε: «Το ομολογιακό κείμενο που εξέδωσε ο Ευστάθιος είναι ως βάση διαλόγου αποδεκτό από εμάς;» Όλοι μαζί είπαν: «Για εμάς, ναι, είναι! Και μέσα απ’ τον διάλογο θα προστεθούν και τα άλλα θέματα ώστε να συζητηθούν όλα!» Στο τέλος η Σύνοδος αποφάσισε εν ομοφωνία: «Το κείμενο αυτό (η Εγκύκλιος) του Ευσταθίου θεωρείτε αποδεκτό ως βάσις διαλόγου και μέσα από την συζήτηση θα προκύψουν και τα επι μέρους θέματα που θα συζητηθούν!» Η Ιερά Σύνοδος έκλεισε τις εργασίες της με Προσευχή! Ο πρακτικογράφος Μον. Θεόδωρος